Iris Nog Steeds Hard Nodig In De Seksbioscoop - 7

Omdat sommige klanten slecht konden timen en Lindsey niet al hun sperma had kunnen (of willen) opvangen in haar mond, waren haar slippers best wel ‘ondergesausd’. Het schoonmaken van die slippers behoorde kennelijk niet tot de ‘core business’ van Iris, want die boende overal op de vloer, behalve de schoenen, sandalen en slippers van klanten. Sommigen onder hen waren fetishisten die dat schoeisel koesterden, en als een trofee mee naar huis wilden nemen. En dan was het niet leuk als zo’n schoonmaakster er brutaalweg een doekje overheen haalde. Nee, Iris wist waar haar grenzen en die van haar klanten lagen. Gevolg was dus ook, dat toen Lindsey opstond, ze bijna uit haar met zaad besmeurde slippers gleed.

Lindsey besloot niet te wachten tot Jeannette weer in de gelegenheid was om haar op te zadelen met een nieuwe vernederende opdracht. Die donkere meneer eiste al haar aandacht op met zijn torpedo en ze dacht waarschijnlijk geen nano-seconde aan Lindsey zolang ze werd dolgepompt. Dus glipte Lindsey in het schemerdonker stiekem de bios uit en ook Iris had dit niet in de gaten. Tegen de nieuwsgierige eigenaresse van de seksshop zei Lindsey dat ze even wat uit de auto ging halen. Voorzichtig – want haar slippers waren nog steeds glad van de sperma – schoof ze de winkel uit. Buiten zou ze eindelijk frisse lucht kunnen inademen , na de bestorven geuren van de seksbios. Mannenzweet, geile kutten en sperma. Ze had nog geen vijf stappen buitengezet, toen enkele bouwvakkers op een steiger haar in de gaten kregen en opmerkingen begonnen te maken die alleen bouwvakkers konden maken.

Want het bleef niet bij het gebruikelijke fluiten en sissen. ‘Hé, moppie, weet je wat steigerpijpen zijn?’, ‘Mag ik effe naar beneden komen om de rek in je leggings te testen, schatje?’, ‘Heb je je proteïnenshake al gehad vandaag, meisje?’, ‘Mag ik je effe laten zien hoe mijn kleine jongen reageert op die mooie jopen van jou?’. Aan een gebrek aan vindingrijkheid lag het niet bij de heren bouwvakkers, die elkaar in platheid leken te willen overtreffen. Het was eerder een gebrek aan goede smaak. Maar eerlijk gezegd was Lindsey in haar volwassen leven zelden op goede smaak getrakteerd. En haar ‘klusje’ in de seksbios was in die zin eerder typisch dan a-typisch geweest. Life sucks, had je op haar voorhoofd kunnen schrijven met hoerige lippenstift. Of net boven haar tieten, nu ze zo’n minuscuul topje droeg.

Lindsey probeerde zo snel mogelijk onder de steiger door te lopen om uit het zicht van de mannen te komen, maar door haar gladde slippers miste ze de nodige grip op de straatstenen en ze voelde haar voet uit een van de slippers glijden. Maar toen ze zichzelf wilde corrigeren, was het al te laat en gleed ze languit op straat. Een pijnlijke val was het gevolg en voordat ze overeind kon krabbelen waren er al twee bouwvakkers naar beneden geklauterd om haar weer op de been en in het volle zicht te tillen. Want een beter excuus om haar te bepotelen hadden de heren niet kunnen krijgen van Lindsey. Ze stond in een mum van tijd weer op haar benen, op slechts één slipper uiteraard. Die andere lag een meter verder en werd door een van de bouwvakkers opgeraapt. ‘He, gadver, Henk, dat ding plakt!’, riep hij. En hij rook er in een reflex aan. ‘Kut, gore smurrie is dat! Lijkt verdomme wel sperma!’. En Lindsey liep rood aan, terwijl ze zich probeerde los te worstelen uit de grijpgrage mannen, die haar tieten al op verschillende manieren met hun vuile handen hadden betast en beknepen.

De mannen waren allebei groot en sterk, en ze lachten om haar toen ze vruchteloos tegenstribbelde. ‘Ach, mevrouwtje, kijk toch uit!. Straks glijdt u weer uit met die gladde slippers, want dat is toch wel erg lastig lopen, vindt u zelf niet?’ De bouwvakkers boven in de ‘tribune’ hadden ook dikke pret, want die hadden nu een ‘helicopter view’ van Lindseys tieten en konden daar voorlopig geen genoeg van krijgen. Dus het was in hun belang dat Lindsey niet zo maar verder kon lopen, en dat snapten haar twee belagers ook wel. Ze hielden haar eigenlijk in een soort bankschroef, waar ze zich moest zien uit te lullen, besefte ze vrij snel. ‘Ach, willen jullie me alsjeblief laten gaan? Heel erg bedankt dat jullie me geholpen hebben, maar ik moet nu echt weer verder’. En ze rukte de losse slipper uit de hand van de ene bouwvakker, bukte voorover (en meteen klonk het luid ‘Kassa!’ van boven op de steiger) en schoof het vieze ding zo snel mogelijk over haar blote voet.

Maar de kans om te ontsnappen op haar twee plakkerige slippers was niet echt toegenomen. Er waren namelijk nog wat bouwvakkers van de steiger naar beneden gekomen om hoogstpersoonlijk te voelen wat voor vlees ze in te kuip hadden. Lindsey was totaal niet opgewassen tegen al die spiermassa’s in bezwete hemden en probeerde razendsnel een uitweg te bedenken. Verder lopen richting parkeerplaats had geen zin, want daar zou ze nooit aankomen en bovendien had ze de sleutel van Jeannettes auto niet. Dus was het enige wat ze kon doen, omkeren en zo snel mogelijk weer de relatieve veiligheid van de seksshop opzoeken, en hopen dat de mannen haar daar niet achterna zouden komen of door de eigenaresse en Iris zouden worden tegengehouden. Dus rukte ze zich met een snelle beweging los, gleed op haar slippers de vereiste meters naar de voordeur van de seksshop en duwde die open voordat iemand haar aan haar armen of haren kon terugtrekken. Pfff, was ze net op tijd ontsnapt aan een gang bang midden op straat?

Kennelijk hadden de bouwvakkers weinig zin in trammelant of een nachtje op het politiebureau, of kenden ze de stoere eigenaresse van de seksshop omdat ze er klant waren, maar feit was dat ze netjes buiten bleven staan en vervolgens afdropen. Ze hadden hun lolletje gehad en Lindsey veelvuldig bepoteld en ook bang gemaakt, en dat was kennelijk genoeg voor deze nepmacho’s. Lindsey kwam hijgend de seksshop binnen en de verraste eigenaresse zei: ‘Wat? Nu al terug? Het lijkt wel of de duivel op je hielen zit.’ Lindsey zuchtte diep en antwoordde: ‘Nee, ik ben niet verder gekomen dan die vervelende bouwvakkers hiernaast. Ik glipte uit mijn plakkerige slipper en toen kwamen twee potige vrijwilligers me overeind helpen, en vervolgens begon het gedonder. Iedereen zat met zijn tengels aan mijn tieten.’ De eigenaresse moest lachen en zei: ‘Misschien moet je je iets minder uitdagend kleden of voortaan Iris meenemen als waakhond. Die weet wel raad met een roedel bouwvakkers’.