Gerda zat voor de televisie, haar voeten op de lage salontafel. Ze liet het laatste beetje rook van haar vierde sigaret in korte tijd uit haar mond ontsnappen en doofde de peuk vervolgens in de asbak naast het computerscherm.

Gerda was een vrouw van voor in de vijftig. Haar haar had ze blond geverfd en ze torste heel wat kilootjes te veel met zich mee. Haar stem was schor door het vele roken en ook haar kledingstijl, zo droeg ze nu een voor haar postuur veel te strakke, paarse trainingsbroek en een vest, was in de verste verte niet charmant te noemen.

Gerda was bijstandsmoeder. Haar dochter van zestien: Romy, die in de verste verte niet op haar moeder leek, zat ook voor de televisie, in een oude bank naast de dikke vrouw.

Romy was een mooi meisje met een slank, bijna breekbaar postuur. Ze had een beeldschoon gezichtje met uiterst geraffineerde gelaatstrekken, lang golvend blond haar en azuurblauwe ogen.

In tegenstelling tot haar wat ordinaire moeder had Romy een zacht karakter. Ze was, misschien ook juist wel door de schreeuwerige inborst van haar moeder, zelfs wat verlegen of teruggetrokken, maar zeker niet dom. Romy deed VWO en ze leek wat dat betreft goed op weg zich aan het moeilijke leven van haar moeder te ontworstelen.

Moeder en dochter konden het over het algemeen goed met elkaar vinden. Soms echter, wanneer Gerda weer eens te diep in het glaasje had gekeken, kon ze nog wel eens – vaak ten onrechte – tekeer gaan tegen haar tienerdochter.

Tijdens haar dronken woedeaanvallen kreeg het meisje dan vooral vaak te horen dat ze een ongewenst “nakomertje” was.

Romy was inderdaad een nakomertje; ze had twee oudere zussen en een broer, maar dit was natuurlijk geen manier om iets dergelijks uit te drukken.

Hoewel dit Romy van binnen veel pijn deed, was ze over het algemeen de meest verstandige van de twee en sloot ze zich op op haar slaapkamer.

Wanneer Gerda haar roes had uitgeslapen, maakte ze het echter meestal weer goed met haar dochter en Romy, vergevinggezind als ze was, was zo goed om keer op keer de excuses van haar alcoholische moeder te accepteren.

“Dat is een mooi meisje!” gromde Gerda met haar rokersstem, terwijl ze met twee vingers naar het televisiescherm wees.

Ze keken naar de zoveelste modellenwedstrijd op televisie en Gerda voorzag deze programma’s altijd graag van commentaar.

“Ja, vind ik ook wel,” bevestigde haar blonde dochter.

“Echt mooi werk, model zijn,” zei Gerda. “Als ik jonger was geweest had ik me ingeschreven voor een modellenbureau.”

Kijkend naar hoe de vrouw er nu uitzag, was het bijna een lachwekkende gedachte. Ze had een buik waar menig man van haar leeftijd nog een figuurlijk puntje aan zou kunnen zuigen en haar breekbare haar hing in pieken langs haar gezicht.

“Lijkt me ook heel leuk,” zei het meisje; dat waarschijnlijk net zo mooi was als haar moeder lelijk.

“Probeer dan eens!” gromde de hese stem van Gerda, terwijl ze een nieuwe sigaret opstak.

“Wat?” vroeg Romy.

“Om model te worden,” antwoordde haar moeder.

“Nee joh,” zei het meisje. Ze liep rood aan.

“Het lijkt je toch leuk?” bromde Gerda.

“Ja… maar het is volgens mij echt niks voor mij,” wierp Romy tegen. “Ik zou echt niet zo durven te gaan staan voor een camera.”

“Sjongejongejonge,” mopperde de vrouw. Haar verwensing mondde uit in een lange hoestbui.

Ze hapte naar adem.

“Meer voor jezelf opkomen, Romy!” riep de vrouw, terwijl ze haar sigaret bezwerend door de lucht bewoog. “Meer voor jezelf opkomen. Lijkt het je leuk of niet?”

“Ja wel leuk… denk ik,” zei het blonde meisje met een klein stemmetje. “Maar ik denk echt niet dat ik het zou durven.”

Gerda nam een klein jeneverglaasje van de tafel en liet het alcoholische drankje in een teug in haar keelgat glijden.

“Ik vraag toch niet of je in je blote kut voor de camera gaat staan? Gewoon normaal poseren! Durf je dàt zelfs niet?! Meisje, meisje toch…”

Romy voelde de dronken bui van haar moeder alweer hangen en hield wijselijk haar mond.

Het was al drie uur die nacht en Gerda zat nog altijd achter haar pc. Haar dochter lag al lang te slapen, die moest morgen naar school. Gerda was duidelijk niet voornemens actief op zoek te gaan naar werk. Ze had dan wel de grootste moeite de eindjes aan elkaar te knopen; ze zag het werkelijk niet zitten om voor haar geld te werken. Liever teerde ze op de bijstand en kinderbijslag die ze nog voor haar dochter ontving.

Van dit geld ging een groot deel op aan haar drank en sigaretten, en zo nu en dan wilde ze ook nog wel eens een uitstapje maken naar het casino, waar ze vaker geld verloor dan mee terug bracht.

Niet eens zo heel lang geleden had de vrouw nog een lening afgesloten en de rente hiervan was een steeds zwaarder wordende last op het toch al kleine inkomen.

Romy daarentegen werkte hard voor haar geld. Wanneer ze niet op school was, verdiende ze af en toe wat bij in de plaatselijke supermarkt, achter de kassa. Van dit geld kocht ze in elk geval haar eigen kleding. Gerda zag hier, uiteraard, geen cent van, hoewel haar dochter, lief als ze was, wel af en toe aanbood om financieel bij te springen.

Met het loon dat het tienermeisje verdiende, zou deze bijdrage echter zo minimaal zijn dat Gerda het over het algemeen afwees.

Enkel aan het einde van de maand, wanneer de sigaretten en drank bijna op waren, wilde ze het nog wel eens accepteren, met als gevolg dat het meisje enkele aankopen een maandje uit moest stellen.

Gerda besefte dat ze op de huidige manier niet veel langer rond zou kunnen komen en had ook wel door dat ze alternatieve inkomstenbronnen moest gaan zoeken.

Na de modellenwedstrijd die ze die avond op televisie hadden gezien, was de vrouw op internet gaan surfen. Ze wist dat Romy het leuk leek om model te staan; zoals eigenlijk elke meid van de leeftijd van haar dochter. Ze durfde alleen nog niet goed, uit verlegenheid.

Op zoek naar manieren om geld te verdienen, had Gerda het internet afgespeurd naar websites waar meiden hun foto’s op konden zetten, waar vervolgens fotografen weer op konden reageren. Een soort profielenwebsite.

Na ongeveer een uur surfen op het net had Gerda een dergelijke website gevonden.

Het was een internetpagina waarop het inderdaad mogelijk was een profiel aan te maken en foto’s op te plaatsen. Er kon worden gereageerd op de verschillende foto’s en bovendien kon worden aangegeven wat voor soort fotosessies de meiden bereid waren om te doen.

De tweeënvijftigjarige vrouw klikte van profiel naar profiel. Er waren er veel met jonge meiden; veelal van haar dochters leeftijd. Weinig meiden waren echter zo mooi als haar eigen dochter.

Ze las ook enkele reacties die (amateur)fotografen op de profielen of bij de foto’s van verschillende meiden hadden geplaatst. Veelal waren het nette berichten, soms ook bedankjes voor gedane fotosessies. Een enkele keer stond er een schunnig bericht tussen.

Gerda had niet echt een idee wat een dergelijke sessie op zou kunnen brengen, maar dat er zo nu en dan geld werd betaald voor een fotoshoot, dat was duidelijk.

Ze becijferde dat het mogelijk lucratief zou kunnen zijn om voor haar dochter een profiel aan te maken. Het zou ongetwijfeld geld opbrengen wanneer een fotograaf foto’s van haar zou willen nemen en iedere bron van inkomsten was welkom.

Een digitale camera had ze niet. Haar dochter had die echter wel een bij elkaar gespaard de afgelopen zomer.

Gerda sloot het toestel aan op de computer en zette de fotobestanden van het camerageheugen op het bureaublad.

Foto voor foto bladerde de vrouw ze door. Het waren vooral foto’s van de afgelopen zomer. Ze hadden geen geld gehad voor een werkelijke vakantie, maar van de enkele dagen met mooi weer, had haar dochter in de achtertuin regelmatig liggen zonnen.

De moeder selecteerde enkele gelikte bikinifoto’s van haar zestienjarige dochter, waarop haar ranke lijfje en zich nog ontwikkelende borstjes uitstekend uitkwamen.

Ze maakte een profiel aan voor het meisje, gebruikmakend van haar eigen e-mailadres. Bovendien vulde ze haar eigen telefoonnummer in.

Binnen enkele ogenblikken waren de foto’s die Gerda had uitgezocht verzonden naar de website, waar ze direct het profiel dat de vrouw voor haar dochter had gemaakt opfleurden.

Gerda las de persoonlijke informatie door die ze “namens haar dochter” had ingevuld. Haar naam, geboortedatum en woonplaats had ze naar waarheid ingevuld. Bovendien had ze aangegeven dat het meisje beschikbaar was voor modefotografie, maar ook badmode, lingerie en zelfs bedekt topless.

De vrouw wist maar al te goed dat haar dochter dit laatste waarschijnlijk niet eens zou durven, aangezien model staan in het algemeen haar al te eng had geleken, maar Gerda wilde wat dat betreft best een gokje wagen. Als er eenmaal een fotograaf voor het meisje stond zou ze met wat druk van de man en haar eigen moeder wellicht geen “nee” meer durven te zeggen.

Gerda nam het profiel nog een maal door, sloeg nog een glaasje jenever achterover en ging vervolgens naar bed.

De bijstandsmoeder lag nog geen kwartier in bed, toen haar mobiele telefoon, die op haar nachtkastje lag, af ging. Het licht van het scherm van het toestel verlichtte de slaapkamer en direct griste de dikke vrouw het telefoontje van het slaapkamermeubel af en zette het aan het oor.

“Ja? Met Gerda,” nam ze het gesprek aan.

“Met wie? Is dit Romy?” hoorde ze een stem aan de andere kant van de lijn.

“Nee, ik ben Romy’s moeder,” antwoordde de vrouw. Ze hoorde aan haar eigen stem dat ze te veel had gedronken.

“Sorry.”

Direct werd er opgehangen.

Gerda realiseerde zich dat het een persoon van de profielensite moest zijn geweest. Niemand zou Gerda anders op háár mobiele telefoon bellen en vragen naar haar dochter. Dit kon enkel zijn omdat ze haar telefoonnummer op het profiel had gezegd dat ze voor haar dochter had aangemaakt.

Ze begreep dat de man misschien was geschrokken van het feit dat hij niet Romy zelf, maar haar moeder aan de lijn had gekregen.

Gerda baalde van de gemiste kans, maar het stemde haar tevreden dat er al zo snel een reactie was gekomen.

Het eerste dat Gerda de volgende dag deed, was een sigaret opsteken op de rand van haar bed. Al rokend richtte ze zich op en liep in haar grote, witte nachtjapon naar beneden.

De computer had ze aan laten staan die nacht en nog voordat ze aan het ontbijt dacht, kroop de vrouw achter de computer.

Ze meldde zich direct aan bij haar e-maildienst en ging naar haar postvak. Ze had zes nieuwe e-mails; veel meer dan gebruikelijk. Zo veel mailde ze normaal gesproken namelijk nooit.

Aan de onderwerpteksten van de e-mails zag Gerda al dat het stuk voor stuk reacties waren op het profiel van haar dochter. Ze nam ze een voor een aandachtig door.

De eerste drie reacties beoordeelde ze al direct als waardeloos. Het ging hier om vluchtige berichtjes, waarvan twee nog geen vier zinnen lang. Ze nam deze niet serieus.

Het vierde bericht dat ze opende, was echter al interessanter.

Het was een e-mail van een achtenveertigjarige man die zichzelf “HansQ” noemde.

HansQ vertelde dat hij fotograaf was. Niet professioneel; hij fotografeerde enkel af en toe modellen die hij via internet leerde kennen. Hij schreef dat het hem erg spannend leek om een mooie, jonge meid als Romy op de gevoelige plaat vast te leggen.

Heel de e-mail was gericht aan de dochter van Gerda in plaats van aan haar zelf. Logisch ook; nergens op het profiel had de vrouw vermeld dat niet Romy, maar haar moeder het aan had gemaakt.

Onderaan de lange e-mail stond het telefoonnummer van de amateurfotograaf. Ze besloot te bellen.

De volgende avond zaten Gerda en haar dochter weer voor de televisie. Het was bijna een gewoonte geworden om de hele avond voor de beeldbuis te hangen als Romy thuis was.

Veel werd er niet gesproken op een dergelijke avond. Gerda had vaak het idee dat Romy er eigenlijk voor háár zat. Ze kon zich namelijk moeilijk voorstellen dat de zestienjarige liever een avond met haar moeder op de bank doorbracht, dan, bijvoorbeeld, met vriendinnen.

Het programma op de televisie interesseerde Gerda totaal niet. Het was een of andere spelshow, waarvan ze de regels niet eens begreep. Ze stak verveeld een sigaret op.

“Ik heb een verrassing voor je vanavond,” zei Gerda met schorre stem.

Het mooie meisje keek naar haar moeder.

De vrouw blies wat rook uit in de richting van haar tienerdochter.

“Vanavond word jij model, voor een avondje.”

Romy keek haar moeder aan met een blik die verbaasd- en geschoktheid verried.

Romy’s moeder glimlachte even. Was benieuwd naar de reactie van haar dochter.

“Vanavond..?” vroeg het meisje verbaasd.

“Ja vanavond schatje,” kraakte de stem van Gerda. Ik heb een vriend geregeld, een fotograaf. Hij komt foto’s maken.”

“Maar…” de jonge blondine wist even niet goed wat ze moest zeggen. Het was helemaal niets voor haar moeder om haar te verrassen. En daar kwam nog bij dat ze, hoewel het haar erg leuk om model te staan, dit niet eens echt durfde.

“Geen gemaar jongedame,” bromde Gerda. “Hans heeft er een vrije avond voor moeten nemen en hij heeft al zijn apparatuur moeten inpakken.”

“Ik denk echt niet dat ik dit durf mam,” stamelde het meisje.

“Je gaat toch geen goede vriend van me teleurstellen? Na alle voorbereiding die hij voor jóú heeft moeten treffen?”

Het jonge blondje sloeg haar ogen neer. Ze haalde haar slanke schouders op. De aandacht die modellenwerk met zich meebracht leek haar echt enorm leuk, maar ze voelde zich veel te onzeker en verlegen om daadwerkelijk voor de camera te staan. Ze begreep echter ook wel dat ze het eigenlijk niet kon maken om dit aanbod af te slaan. Blijkbaar had haar moeder veel moeite voor haar gedaan om een fotograaf te regelen en die fotograaf, blijkbaar een vriend van haar moeder, zou dus, zoals het er naar uit zag, met al zijn apparatuur zo meteen voor de deur staan.

“Wanneer komt hij dan?” vroeg Romy zachtjes.

“Half uurtje is hij er wel,” zuchtte haar moeder. “Ga je maar alvast opmaken dus.”

Romy wist echt niet goed wat ze moest doen. Ze had het gevoel in een situatie te zijn beland waaruit geen uitweg was. Het leek alsof ze gewoonweg geen keus had en de gedachte dat ze over ruim een half uur voor de camera zou staan deed haar happen naar adem van de zenuwen.

“Maar mam…” probeerde het meisje nog een keer.

“Geen gemaar jongedame,” bromde Gerda, terwijl ze haar asbak oppakte en deze naar de keuken bracht om te legen. “Opmaken!”

Het zestienjarige meisje zat op haar slaapkamer voor de spiegel. Ze had zojuist haar golvende, blonde haar gefatsoeneerd en was nu voorzichtig haar ogen aan het opmaken.

Ze probeerde altijd een soort van naturel-look te creëren met zo min mogelijk make-up. Ze zag haar handen lichtjes trillen in de spiegel; keek naar haar gezicht.

Het was niet zo zeer dat ze zichzelf niet mooi vond; dat kon ze moeilijk beoordelen. Het was zelfs zo dat ze, de paar keren dat ze al uit had mogen gaan met vriendinnen, best wel had gemerkt dat er een aantal jongens naar haar hadden gekeken.

Het probleem was gewoon dat schaamte en verlegenheid belangrijke elementen van haar karakter waren. Dat was altijd al zo geweest en het meisje had ook eigenlijk geen idee hoe ze dat snel zou moeten veranderen. Altijd vroeg ze zich af wat anderen over haar zouden denken; en in haar hoofd waren de gedachten van anderen bijna altijd negatief.

Wat zou er gebeuren als de vriend van haar moeder, de fotograaf, haar helemaal niets vond. Of wat als hij haar wel goed genoeg vond om te poseren, maar ze totaal niet wist hoe ze zich moest gedragen voor de camera?

De gedachten bleven door haar hoofd spoken en ze werd er uiteindelijk alleen maar zenuwachtiger van.

Precies op het moment dat ze wat lipgloss aanbracht op haar volle lippen, hoorde ze de bel van de voordeur rinkelen, gevolgd door het geluid van haar moeder die door het gangetje schuifelde.

De deur werd van het slot gehaald en geopend. Romy spitste haar oren.

Ze hoorde haar moeder met een man praten, maar hoewel ze het stemgeluid van beiden kon horen, kon ze onmogelijk verstaan wat ze zeiden.

Romy merkte op dat de voordeur niet gesloten werd. Enkele keren werd er op en neer gelopen. Waarschijnlijk met fotoapparatuur, zo vermoedde ze. Af en toe hoorde ze weer de stem van haar moeder en de fotograaf.

Ze sloeg haar ogen neer voor de spiegel en probeerde haar ademhaling tot rust te brengen. Haar hart bonsde in haar keel.

Ze schrok toen de voordeur plotseling werd dicht geduwd.

Het meisje spitste opnieuw haar oren en hoorde de man en haar moeder naar de huiskamer lopen. Daarvan sloten ze de deur en Romy kon niets meer horen.

“Romy!” Gerda riep haar dochter van onderaan de trap. “Room!”

De tienermeid hoorde de schorre stem van haar moeder en schrok op uit een ademhalingsoefening.

Geschrokken keek ze met grote ogen in de spiegel voor haar.

“Romy!” riep haar moeder nogmaals.

Het meisje legde snel al haar make-up weg, schoof de stoel waarop ze zat naar achteren en opende de deur van haar slaapkamerdeur, van waaruit ze in het trappengat kon kijken.

“Mam,” fluisterde ze naar beneden, “ik durf echt niet.”

“Kom naar beneden!” siste de vrouw fel terug. “Hans heeft alles al klaar gezet. Dat kun je nu echt niet meer maken!”

Het meisje liet haar schouders hangen. Ze wist het nu echt niet meer.

Schoorvoetend trok ze haar slaapkamerdeur achter zich dicht.

Voetje voor voetje kwam de tiener de trap af.

“Zijn deze kleren wel goed?” vroeg Romy met tegenzin aan haar moeder, die nog altijd onderaan de trap stond.

Haar moeder keek naar de kleding van haar dochter; een wit topje met daarover een groen vestje en een strakke, witte spijkerbroek.

“Hans heeft kleren voor de foto’s,” antwoordde ze.

“Kee,” antwoordde het meisje gedwee, waarna ze achter haar moeder aan liep, richting de huiskamer.

Gerda zwaaide de deur die toegang gaf tot de huiskamer open.

Romy moest bijna haar ogen afschermen vanwege het felle licht. Op de bank bij de televisie was een wit laken gedrapeerd. Rondom de bank stonden enkele standaards met daarop grote lampenkappen, gericht op de zitbank.

Naast de bank stond een wat gezette, oudere man. Ze schatte hem halverwege de veertig. Hij was druk bezig de lens van een camera te poetsen, maar toen hij Romy en haar moeder de kamer binnen zag komen, legde hij het doekje en de camera direct naast zich neer op de salontafel.

Hij kwam direct op het blonde tienermeisje afgelopen en stak ietwat zenuwachtig zijn hand uit.

“Hey Romy, alles goed?” vroeg hij, met een wat onvaste stem.

Het meisje schudde de hand van de man voor haar.

“Jawel hoor… Met u?” antwoordde ze.

“Ja hoor, aardig dat je dat vraagt,” mompelde de man.

Romy glimlachte zenuwachtig.

“Dus jij bent het modelletje voor vanavond?” zei de man, terwijl hij aan zijn korte baard plukte.

Het meisje haalde haar slanke schoudertjes op.

“Ja!” antwoordde Gerda schor. “Ze wil het heel graag.”

“Nou,” zei de oudere man, terwijl hij de tiener keurend gadesloeg, “je ziet er niet verkeerd uit Romy. Helemaal niet verkeerd zelfs.”

Romy voelde hoe ze moest blozen.

“Een lekker jong ding,” voegde de Hans de fotograaf daar nog aan toe.

Gerda mengde zich in het gesprek.

“Wil je wat te drinken Hans?” vroeg de vrouw.

“Een biertje zou lekker zijn Gerda, dank je.”

De dikke vrouw waggelde richting het kleine keukentje.

Hans de fotograaf wendde zich weer tot Romy.

“Nou Romy,” zei hij, terwijl hij een zwarte weekendtas tevoorschijn haalde. “In deze tas zitten de kleren waar je uit kan kiezen. Zoek maar een mooi setje uit en kleed je even om in de keuken.”

De man duwde de tas min of meer in de handen van het zestienjarige meisje.

“Kee,” zei het blondje zachtjes en liep vervolgens richting de keuken.

Onderweg werd ze gepasseerd door haar moeder. Ze droeg in de ene hand een fles bier, terwijl ze in de andere hand voor zichzelf klaarblijkelijk wat sterkers had ingeschonken.

“Zie je nou wel,” siste ze in het voorbijgaan. “Hij vind je goed genoeg voor modellenwerk.”

Romy kon geen andere reactie bedenken dan bevestigend knikken.

Het fotomodel in spe had de keukendeur zachtjes achter zich gesloten. Ze zette de weekendtas op het aanrecht en liet haar hart even tot rust komen.

Ze kon zich niet herinneren dat ze zo zenuwachtig was geweest; of dat ze met zo’n grote tegenzin iets had moeten doen.

Het meisje haalde enkele keren diep adem en ritste vervolgens de weekendtas open.

Haar hart begon direct weer sneller te kloppen toen ze zag wat voor kleding er in de tas zat.

Waar Romy mooie en modieuze kleding had verwacht, waarin ze zich nog enigszins in op haar gemak zou hebben gevoeld, haalde het tienermeisje het ene na het andere pikante setje uit de weekendtas.

Het ging om outfits bestaande uit een lingeriesetjes met opengewerkte kruisjes, behaatjes en strings die enkel uit diamantjes bestonden en niets aan de verbeelding over lieten. Maar ook een uitdagende zusteroutfit, of een veel te kort naveltruitje met een al net zo kort stoffen rokje.

Werd er van haar verwacht dat ze dìt ging dragen?

Ze kon zich niet voorstellen dat haar moeder dit in gedachten had gehad toen ze haar vriend uitnodigde.

Ze hield het ene na het andere setje voor zich en bekeek het. Er zat werkelijk niets bij waarin ze de huiskamer in durfde, zo veel was duidelijk.

Ze liet alle minieme kledingstukken uit haar handen vallen en liep naar de deur van de huiskamer. Ze opende deze een klein stuk en gluurde naar binnen.

“Mam?” riep ze zachtjes.

Binnen een oogwenk voegde de dikke vrouw zich bij haar dochter in de keuken en sloot de deur achter zich.

“Ja schat?” vroeg ze, een glas sterke drank in de hand.

“Er zitten alleen maar hartstikke sexy setjes in zijn tas. Het is toch niet de bedoeling dat ik dat aantrek?”

“Schatje,” zei haar moeder, op een toon waardoor het leek alsof ze het een aandoenlijke vraag vond. “Een model moet dragen wat haar wordt gegeven. Modellen hebben het niet voor het kiezen. Vandaag staat er een sessie op het programma met dit soort kleding.”

“Ja maar mam… Ik durf dit echt niet te dragen…” protesteerde het meisje.

“Romy, je kunt het ècht niet maken om ons zo teleur te stellen,” wierp Gerda tegen.

“Ja maar…” begon het meisje.

“… Geen gemaar meisje,” zei de vrouw, terwijl ze naar de weekendtas toe liep. “Het moet gewoon echt even gebeuren Romy.”

Ze begon door de berg kleding te graven; nam een slok van haar drankje en zette het glas vervolgens even neer op het aanrecht.

“Hier, dit,” zei ze, terwijl ze een kort roze rokje met een uiterst kort wit topje met gestrekte armen voor zich uit hield. “Wat is hier mis mee?”

Romy keek er even naar en ze moest voor zichzelf toegeven dat dit, van alles setjes in de tas, waarschijnlijk wel de minst gewaagde was.

Gerda zag dat haar dochter weer iets tegen haar in wilde brengen en besloot haar voor te zijn.

“Nu geen gezeur meer Romy. Omkleden.”

Enigszins teleurgesteld nam het meisje het rokje en topje van haar moeder aan. Ze keek de oudere vrouw aan alsof ze verwachtte dat deze de keuken zou verlaten.

“Nee, ik blijf hier totdat je het aan hebt,” zei de dikke vrouw vastbesloten, terwijl ze tegen het aanrecht leunde en haar glas weer in de hand nam.

Romy besloot dat ze hier niet óók tegen moest gaan protesteren. Ze zou haar moeder enkel nog meer ontstemmen. Het voelde echter wel vreemd om zich voor haar moeder uit te kleden. Dit had ze al niet meer gedaan sinds ze in de puberteit was gekomen.

Het tienermeisje knoopte haar witte spijkerbroek los en trok eerst de ene, toen de andere pijp uit. Ze zag hoe haar moeder naar haar, eveneens witte, stringetje keek. Ze werd er, zo mogelijk, nog zenuwachtiger van.

Romy nam het korte, roze rokje en trok het langs haar slanke benen volledig omhoog.

Het rokje was gemaakt van een soepele stof en kwam slechts tot nèt onder haar billen.

Vervolgens keerde ze haar moeder de rug toe, knoopte haar vestje los en trok ten slotte haar topje over haar hoofd uit.

Ze pakte ook het topje dat ze aan moest trekken, toen ze plots de rokersstem van haar moeder hoorde.

“Behaatje uit,” zei ze.

Romy keek over haar schouder naar haar moeder. Die had zojuist een sigaret opgestoken en herhaalde wat ze daarvoor ook al had gezegd.

“Behaatje uit, Romy.”

“Maar mam,” zei het tienermeisje, nu duidelijk met meer urgentie in haar stemgeluid.

“Beha uit Romy!” herhaalde haar moeder, met enige stemverheffing. “Je trekt er toch iets over aan? Niemand die iets ziet!”

Met trillende handen ging Romy met haar handen achter haar rug en maakte de sluiting van haar behaatje los; liet het kledingstuk naast zich op de grond vallen.

Zonder zich naar haar moeder om te draaien, nam ze het topje en trok het zo snel ze kon aan.

Ze keek langs haar lichaam naar beneden en zag dat het topje de eerste aanzet van haar beide borstjes onbedekt liet. Ze kon haar tepeltjes niet zien, maar het feit dat de aanzet zichtbaar was, gaf haar een heel ongemakkelijk gevoel.

“Goed zo,” zei Gerda bemoedigend.

“Speel maar wat met je haar,” zei Hans, terwijl hij vanachter zijn camera wat naar Romy gebaarde.

Het zestienjarige meisje zat op haar knieën op de bank in de minieme outfit die ze zojuist in de keuken had aangetrokken. Ze voelde zich ongemakkelijk, onzeker, slungelig, maar vooral erg onervaren. Ze had het idee dat ze aan iets was begonnen dat ze absoluut niet kon.

Hans had de ene na de andere aanwijzing voor haar en vrijwel nooit had ze in een keer de juiste pose, waardoor ze het gevoel kreeg dat ze, inderdaad, absoluut niet kon poseren.

“Met je haar spelen,” zei de man nogmaals.

Romy begon een blonde haarlok zenuwachtig rond haar rechter wijsvinger te wikkelen. En weer was het niet wat Hans bedoelde.

“Nee, met je haar spelen. Met je armen boven je hoofd Romy,” zei hij, terwijl hij zijn handen in zijn grijze haar zette, als voorbeeld; zijn ellebogen in de lucht.

Ietwat klungelig deed het meisje de man na.

Vrijwel direct begreep Romy waarom Hans wilde dat ze op deze manier met haar haar speelde. Doordat ze haar armen in deze positie hield, kroop het korte topje hoger en hoger. Ze voelde zich ongelooflijk ongemakkelijk en keek wat wanhopig naar haar moeder, die op haar beurt streng terug keek.

Ze glimlachte wat ongemakkelijk naar de camera, terwijl ze het apparaat enkele keren hoorde klikken.

Ze voelde dat ze rood aanliep.

Terwijl haar topje verder en verder omhoog kroop, hoorde ze voor de eerste keer dat ze een compliment kreeg van de fotograaf.

“Goed zo Romy,” mompelde de man zachtjes van achter zijn camera.

Ze wist dat het onmogelijk lang kon duren voor haar tepels zichtbaar zouden zijn en besloot haar armen weer naar beneden te doen. Direct had Hans een nieuwe pose voor het meisje in gedachten.

“Op handen en knieën Romy,” zei hij. “Kontje naar de camera.”

Het was tot zover een hele andere fotosessie geworden dan ze van tevoren had gedacht. Haar moeder leek er echter ook geen probleem mee te hebben dat haar tienerdochter op handen en knieën voor de camera ging zitten.

Romy durfde in deze pose niet eens meer naar de camera te kijken en hoorde dan ook enkel het klikken van de fotocamera.

Toen was het even stil.

Plotseling voelde ze hoe iemand haar rokje omhoog sloeg en haar kontje en string ontblootte.

Geschrokken keek ze om en instinctief wilde ze haar rokje weer omlaag doen.

“Nee… nee!” riep Hans. “Zo laten.”

Hij zei het op een manier dat het leek alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat hij dergelijke foto’s van haar maakte.

Het hart van Romy klopte in haar keel toen ze hoorde hoe Hans weer fotos begon te maken.

“Goed zo Romy,” zei hij en ze merkte dat hij de camera nu in de hand had genomen en foto’s van dichterbij maakte.

Het meisje zag haar armen, waarop ze steunde, trillen van de zenuwen.

Toen voelde ze plotseling hoe Hans haar stringetje opzij schoof. Gewoon zomaar; zonder ook maar iets te vragen.

Onmiddellijk ging Romy rechtop zitten en vermande ze zich.

“Liever niet zulke foto’s,” zei ze voorzichtig tegen de fotograaf.

Ze zag dat zijn hoofd waarschijnlijk net zo rood was als dat van haar. Hij haalde raspend adem en knikte zenuwachtig dat het goed was.

“Weer even met je haar spelen dan,” zei hij.

Het tienermeisje begon opnieuw met haar lange, golvende, blonde haar te spelen en opnieuw kroop haar topje omhoog.

De veertiger maakte opnieuw de ene na de andere foto van het strakke tienerlijfje; haar lekkere, platte buikje, haar slanke armen en engelachtige gezicht.

Vervolgens stak hij een hand uit naar haar topje. Het was Romy direct duidelijk dat hij het truitje omhoog wilde trekken en ze voorkwam dit door haar hand op de zijne te leggen.

“Het is goed Romy, een paar foto’s maar,” zei de man met een schorre stem.

“Niet topless,” zei ze, dapperder dan ze zichzelf voelde.

“Een paar maar,” drong Hans aan.

Het meisje knikte zenuwachtig van nee.

Een ogenblik hield de fotograaf het topje van Romy nog even vast en liet het toen los.

“Jammer,” zei hij, terwijl hij opstond en de lens van zijn camera begon te poetsen. Hij nam een slok van zijn bier.

Romy zat nog altijd wat ongemakkelijk op de bank.

Ze was enorm kwaad op haar moeder dat ze haar had laten poseren voor een fotosessie als deze. Ze vond dat ze het niet kon maken om dit uit te vechten waar Hans bij was. Hij had inderdaad overduidelijk de nodige tijd hierin gestoken. Ze besloot dat ze het ter sprake zou brengen als Hans weg was.

De man begon langzaam zijn spullen in te pakken.

“Je mag je weer omkleden hoor,” zei hij vriendelijk tegen Romy.

Direct stond het meisje op en liep naar de keuken, terwijl ze haar moeder ondertussen nog een kwade blik toewierp.

Toen haar dochter de keukendeur achter zich sloot, liep Gerda naar de fotograaf toe.

“Was het iets?” vroeg de vrouw.

“Lekker ding zeg!” zei de man, duidelijk opgewonden, terwijl hij zijn portemonnee tevoorschijn haalde. “Mooi lichaam, prachtig gezicht; en lekker jong.”

Gerda incasseerde de betaling voor de fotosessie.

“Doe met de foto’s wat je wilt,” zei ze.

De man knikte.

“Zou je meer met haar doen als je de kans kreeg?” vroeg Gerda toen, terwijl ze een slok nam.

“Denk je dat ze dat zou willen dan?” vroeg de man, enigszins verbaasd.

“Als je betaald, denk ik dat ik het wel voor elkaar kan krijgen,” zei de vrouw. Ze nam nog een slok.

“Meent u dat? Hoeveel moet het kosten dan?” vroeg Hans geïnteresseerd.

“Wat wil je met haar doen?” vroeg Gerda.