1.

Henrietta Geussens kwam thuis. Op het moment dat ze uit haar Volkswagen Golf stapte, ging de voordeur open en een jongen verliet het huis.

Het zal toch niet waar zijn, dacht de vrouw. 'Hé,' riep ze, 'wat doe jij hier? Wat doe je in mijn huis?' Met grote passen liep ze op hem af.

'Euh-euh-ik-euh-ik-ik ben hier omdat Leni-omdat Leni het me vroeg. Mevrouw.' Stotterend keek hij naar de punten van zijn sneakers.

Ze kende haar dochter; ze hoefde niet te vragen wat Leni van hem gewild had… 'Ok,' zuchtte ze. 'Wegwezen.' De jongen wist niet hoe snel hij de oprit af moest lopen, de straat in. Daar draaide hij naar rechts en verdween. Hetti vroeg zich af van wie hij de zoon was. Ongetwijfeld van één van de nieuwe families die de afgelopen maanden in de buurt ingehuisd waren.

Ze ging naar binnen en liep de trap op. Op de bovenverdieping was een badkamer en de drie slaapkamers – die van haar en haar man, die van Leni en een gastenkamer. Ze duwde de kamer van haar dochter open.

Ja hoor, daar lag ze weer, boven op haar dekbed. Haar mooie, slanke tienerdochter met halflang blond haar, een hoog voorhoofd en een haast perfect symetrisch gezicht. Het enige wat het ontsierde, was een kleine moedervlek die halverwege tussen haar linker wenkbrauw en oor zat. Op haar ziel zaten wel wat meer vlekken, dacht de vrouw. Kijk gewoon hoe ze hier nu lag: poedelnaakt, ogen dicht, dijen lichtjes gespreid en een vagina die glom van een mengsel van kutsap en sperma. Op haar gezicht lag een gelukzalige uitdrukking. Ze moest intussen gemerkt hebben dat er iemand bij haar in de kamer stond; het kon haar geen flikker schelen.

'Leni!' schreeuwde Hetti. 'Hoe vaak heb ik je gezegd dat ik dit niet meer wil zien?'

Het meisje opende haar lichtblauwe ogen en keek haar moeder aan. 'Vaak genoeg, mama,' zei ze. 'Maar je weet dat ik het niet kan helpen…'

Hetti kon zich maar met moeite inhouden. Het liefst had ze Leni uit bed gesleurd en haar met harde hand het nodige normbesef bijgebracht. Maar ze wist dat dat verloren moeite was. In plaats daarvan fluisterde ze met verstikte stem: 'Ik wou dat ik wist waar we bij jou gefaald hebben,' en verliet de kamer.

Hoe goed ze zich net nog gevoeld had omdat ze geneukt had, zo rot voelde Leni zich nu omdat ze de vrouw zoveel verdriet bezorgde. Ze stapte uit bed, ging naar de badkamer waar ze douchte en dan naar de keuken – ze had een kamerjas aangetrokken. 'Mams,' begon ze voorzichtig, 'wees niet boos, alsjeblieft.' De vrouw was bezig met de afwas en het meisje legde haar hand op haar rug en streelde die. 'Je hebt niets mis gedaan. Ik ben nu eenmaal zo.’ Een slet, voegde ze er in gedachten aan toe.

Hetti liet de tas die ze vasthad voor wat ze was, en ging aan de keukentafel zitten. Ze nam Leni bij de hand en dwong haar naast zich te gaan zitten. 'Maar snap je dan niet dat je je leven vergooit?'

Weer die speech, kreunde Leni inwendig, maar zei niets.

'Je bent drie maanden zestien en je neukt er op los. Met hoeveel jongens ben je intussen naar bed geweest?'

Leni gaf geen antwoord. Zou mama dat nu echt willen weten…? Maar toen ze verder niks zei, maar haar indringend bleef aankijken, antwoordde het meisje: 'Een stuk of dertig…' Mama had toch niet gevraagd met hoeveel jongens ze in het totaal seks gehad had? En je kon perfect met iemand neuken op andere plaatsen dan in bed - haha. Nog iets waar ze niet naar gevraagd had: met hoeveel personen ze seks gehad had…

'Dertig? Dertig?' God, het was nog erger dan ze gedacht had. Als Hetti had moeten raden, had ze op een stuk of tien gegokt. 'Je weet toch wat ze over je gaan zeggen op school?'

'Dat ik een slet ben. Een hoer.’ “Gaan zeggen” was trouwens al niet meer van toepassing. Op de deuren en de tegels van de toiletten stonden reeds verschillende slogans van die strekking. Wanneer ze ze las, werd ze spontaan nat. Iemand had "wil je je ballen leegspuiten, bel dan zeker Leni, de schoolhoer" op de muur geschreven en er haar telefoonnummer bijgezet. Zij had er “ik ben geen hoer, want ik doe het gratis!" naast geschreven.

Dat had haar een afspraak met directeur Janssen, een norse, kale, dikke zestiger die alleen maar kon lachen als hij een leerling bestraffen kon, bezorgd. Officieel had hij haar de mantel uitgeveegd en haar drie woensdagnamiddagen strafstudie gegeven; officieus had hij haar stevig geneukt. Hij had een flinke pik, die heel lekker aanvoelde in haar kutje. Ze had zich over zijn schrijftafel gebogen en genoten van wat hij deed. 'Oh ja, neuk me, neuk me, mijnheer Janssen, doe het!'

De ballen van Bernd Janssen kletsten ritmisch tegen haar billen, steeds harder, steeds sneller. Hij greep haar bij haar tieten en kneep er hard in. 'Je vindt dit dus echt lekker, hé, jij kleine snol,' siste hij in haar linkeroor.

'Ja, ja, ja, echt wel!' verzekerde ze hem. Haar orgasme begon zich te vormen. Nog even, volhouden, mijnheer de directeur, nog niet spuiten, nog even volhouden. Bam! Daar was het – genotsgolven rolden over haar lijf en stroomden uit haar poesje.

Toen hij voelde hoe haar kutspieren in zijn pik knepen, hield Janssen het niet meer en spoot zijn zaad in haar. Hijgend bleef hij op haar hangen tot zijn ballen helemaal leeg waren. Dan trok hij zich terug en trok zijn broek en slip opnieuw omhoog. Maar voordat hij zijn glimmende lul kon opbergen, had Leni zich er aan vast gezogen.

'Even proper maken, mijnheer,' legde ze tussen twee likken uit.

Moet er gezegd worden dat tijdens de strafwoensdagen niet veel gestudeerd werd, maar des te meer geneukt? De derde woensdag zelfs samen met zijn – lesbische - assistent-directrice!

Leni zuchtte. Een mooie herinnering. En dat wilde haar moeder haar ontzeggen? Nooit!

'Juist!' zei Hetti. 'En dat vind je niet erg?'

De tiener zag de wanhoop in de ogen van haar moeder. Ze besloot haar stekels naar beneden te houden. In plaats daarvan vroeg ze, echt geïnteresseerd: 'Met hoeveel mannen ben jij in je leven naar bed geweest, mama?'

Hetti keek haar blonde meid aan. 'Drie,' antwoordde ze.

Leni klonk net zo ongelovig als haar moeder tien seconden ervoor. 'Drie? Drie? Niet meer?' De vrouw was eenenveertig en zag er nog goed uit. Goed genoeg, in elk geval, als ze haar vergeleek met de moeders van haar vriendinnen. Het is dat ze haar goed genoeg kende om te weten dat ze nooit loog. Bijna nooit. 'Hoe… saai…' Dat was hetgeen door haar hoofd ging.

'Saai? We hebben anders toch een goed seksleven, je vader en ik.'

Goed genoeg voor jou, dacht Leni. Maar voor papa? Een man? 'Het spijt me, mams, maar dat zie ik niet zitten. Ik heb vrede met wie ik ben. Met wat ik ben.’

Hetti ontplofte. ’Maar ik niet! Denk je dat het leuk is wanneer ik aan het winkelen ben, dat ik de mensen naar me zie kijken en dat ik ze bijna hoor denken: “Ken je die? Dat is de moeder van dat hoertje!”’

’Dus dat is het. Het gaat hier eigenlijk niet om mij, maar om jou!’

De stekels vlogen langs beide kanten overeind en harde woorden knalden heen en weer. Het eindigde ermee dat Leni rechtstond om de keuken te verlaten, terwijl ze een gedachte die alles ging veranderen in woorden omzette: ’Ik kan bijna niet geloven dat jij mijn moeder bent!’

Ze zag Hetti terugdeinzen bij deze woorden. De vrouw opende haar mond - ongetwijfeld om haar van repliek te dienen - maar bedacht zich dan. Haar mond klapte terug dicht.

’Ja? Wat wilde je nog zeggen?’ vroeg de tiener uitdagend.

Hetti keek het meisje een ogenblik lang aan, alsof ze iets wilde zeggen - maar dan bedacht ze zich. Ze sloeg haar ogen neer en schudde haar hoofd. Tranen van onmacht sprongen in haar ogen terwijl ze Leni, die de keuken verliet, nakeek.

2.

Na de scène kleedde Leni zich snel aan - zéér snel: ze trok een jurk over haar hoofd en stak haar voeten in haar gympen - greep haar jeansvest en verliet het huis. Ze sprong op haar scooter en reed rechtstreeks naar haar “best friend forever”, Manou.

Manou was een jaar ouder dan zij en was perfect op de hoogte van haar losbandige levensstijl. Zijzelf was niet zo’n gore, geile slet, maar lustte er toch ook pap van. Zeker van wat uit Leni’s doosje lekte wanneer ze haar befte.

De brunette luisterde naar wat Leni haar vertelde - de twee tieners zaten op het bed van Manou; op de achtergrond speelde muziek via haar laptop.

’Aan de ene kant voel ik me schuldig. Omdat ik haar verdrietig maak, begrijp je, niet om wat ik doe.’

Gelukkig maar, dacht Manou. Het zou zonde zijn als Leni zich plots voorbeeldig ging gedragen… Maar wat de blondine als laatste tegen haar moeder gezegd had, intrigeerde haar. ’Op wie lijk je het meest?’

’Huh?’ Deze vraag had Leni niet zien aankomen. ’Hoe bedoel je?’

’Wel, volgens mij lijk je op geen van beiden. Niet op je vader, niet op je moeder.’

Ja, dat zag iedereen wel. ’Wat wil je nu eigenlijk zeggen?’

’Dat wat jij gezegd hebt, best wel eens de waarheid zou kunnen zijn. Dat zij je moeder niet is. Dat zij je ouders niet zijn. Dat je geadopteerd bent.’

Leni dacht over deze woorden na. ’Zou je denken?’

Manou schoof wat dichter naar haar vriendinnetje toe, sloeg haar arm rond haar schouder en trok haar tegen zich aan. ’Het zou toch kunnen? Maar ik zou je even graag zien hoor’ - en kuste haar op de lippen.

Automatisch opende Leni haar mond en ontving de tong van Manou. Een heerlijke tongzoen volgde.

’Dat is een opluchting,’ grapte Leni toen ze de zoen verbraken. Dan kuste ze haar vriendinnetje opnieuw. Ditmaal zette ze haar handen aan het werk. Binnen de kortste keren hadden ze Manou ontdaan van haar T-shirt, bh, jeansbroek en slipje - schoenen en sokken had ze sowieso niet aangehad.

Manou trok Leni’s jurk over haar hoofd. Het verwonderde haar totaal niet dat ze geen ondergoed droeg. Integendeel. Dan stortte ze zich resoluut op de B-cup tieten van de blondine. Ze zoog zich vast aan de tepel op haar linkerborst, terwijl ze de rechter masseerde. Leni kreunde goedkeurend en streelde haar door haar haar. Manou's mond wisselde van borst. Maar nu schoof haar rechterhand over de buik van haar vriendin naar beneden. Op haar venusheuvel hield ze halt.

Leni greep de hand van Manou beet en duwde ze verder naar beneden, tot op haar poesje. ’Mmmm,’ kreunde ze, gevolgd door ’Aaahhh’ toen de middelvinger van haar vriendinnetje bij haar naar binnen gleed.

Manou hield even op met op de tepel te zuigen. ’Jezus, wat ben je weer nat.’

’Mmmmja,’ deed Leni. ’Ik kan er niet aan doen, schat.’

’Dat weet ik wel,’ zei Manou. ’En dat vind ik nou net zo leuk aan jou.’ Ze ging terug omhoog en tongde Leni opnieuw.

Twee minuten later lagen ze in de negenenzestig houding en likten elkaars poesje, sabbelden op elkaars clitje, roerden met hun vingers in elkaars potje. Manou was de eerste die klaarkwam, op de voet gevolgd door Leni. Echt stil waren ze niet toen hun orgasme door hun lijf raasde. Gelukkig was de mama van Manou nog niet thuis van haar werk. Haar ouders waren een paar jaar geleden gescheiden.

Terwijl ze lag na te hijgen, merkte Manou dat Leni uit haar jeansvest haar gsm tevoorschijn haalde. De blondine hield ervan foto’s te maken van haar wanneer ze net klaargekomen was. Zoals ze daar nu lag: op haar rug, totaal ontspannen, met één arm onder haar hoofd, de andere over haar buik, net onder haar C-cup borsten, haar benen lichtjes gespreid, een vagina die glom van de sappen die ze afgescheiden had tijdens de liefdesdaad. Natuurlijk was het in de eerste plaats geil beffen en vingeren geweest, maar zij hield toch écht van die wilde meid die nu foto's van haar maakte.

Foto’s! Dat was misschien het antwoord. 'Zijn er veel foto's van jou als baby?'

'Euh...?' Leni wist net dadelijk waar haar vriendin heen wilde met deze vraag, zo was ze bezig met het schieten van porno-plaatjes. Ze nam net Manou’s hand die over haar buik lag en plaatste die op haar kutje. 'Steek er een paar vingers in,' gaf ze als opdracht.

Manou gehoorzaamde en terwijl Leni een nieuwe serie foto's nam, verklaarde zij zich nader: 'Fiere ouders nemen massa's foto's van hun pasgeborene. Als er geen zijn van jou als baby...'

'... Is dat omdat ze er niet bij waren toen ik geboren werd!' vulde Leni aan.

'Bingo!'

Leni trok nog een paar foto’s. Dan ging ze onder de douche en rond negen uur vertrok het meisje terug naar huis. Zo snel ze kon zou ze op zoek gaan naar kiekjes van zichzelf als kind.

3.

Dat was dus niet gelukt. In al de bestanden op de computer thuis had ze er geen enkele gevonden, net zomin als in de fotoalbums die mama in de kasten bewaarde. Twee dagen later vertelde ze dit zuchtend aan Manou.

’En nu?’ vroeg de brunette. ’Ga je het haar vragen?’

Dat wilde Leni niet. Aan de ene kant omdat ze bang was dat haar moeder (als ze dat al was…) boos zou reageren; aan de andere kant omdat ze haar geen verdriet wilde doen. Ze vochten vaak - zeker de laatste tijd, nu zij compleet gehoorzaamde aan haar losbandige natuur - maar dat wilde niet zeggen dat ze niet van haar… van Hetti hield.

Neen, zij dacht aan iets anders. ’Je hebt me toch eens verteld dat je moeder een detective ingehuurd had voor haar scheiding?’

Manou knikte. Haar moeder was ervan overtuigd geweest dat haar man haar met een ander bedroog. Gelukkig was daar niets van aan geweest.

’Heeft ze die zijn adres nog? Of weet jij nog hoe hij heette?’

Manou dacht even na. ’Ik denk dat ik zijn adres eens heb zien liggen in een lade.’ Zonder op een reactie te wachten, sprong ze van bed en verliet de slaapkamer.

Drie minuten later was ze terug. ’Hier,’ zei ze en stopte Leni een blad uit een blocnote toe.

Er stond een gsm-nummer op, met een naam - Jozef Billings - en een adres aan de rand van de stad. Ze kende de wijk redelijk goed. Vorige week was ze er na een fuif nog geweest met een jongen. Goeie lul, slappe neuker. ’Ok,’ zei ze, ’morgen bel ik hem.’

’En wat wil je vanavond nog doen?’

Vijf seconden later bestond daarover geen twijfel. Twee van Leni’s vingers zaten in Manou’s sappige kut en een derde in haar nauwe, warme anus. Terwijl ze die heen en weer schoof, flitste haar tong over de kittelaar van haar vriendin.