“Hé kerel, is dat niet je kleine broertje daar?” Robert porde met zijn elleboog in mijn zij en wees naar een punt in de verte.

Ik schrok op uit mijn overpeinzingen en volgde zijn vinger. Inderdaad kwam Lars van een afstandje onze kant op gerend. Zijn blauwe jas was scheef dichtgeknoopt en zijn gele Spongebob rugzak sleepte over de grond terwijl hij naar ons toe kwam. Ik stak mijn hand omhoog en zag dat mijn kleine broertje enthousiast begon te lachen. “Bart…! Bart, ik heb… ik heb…” Buiten adem kwam hij tot stilstand en begon hij zijn tas open te ritsen. “We moesten vandaag een tekening maken, en ik heb… oh ik heb ‘m in de klas laten liggen!” Voordat ik kon reageren had Lars zich alweer omgedraaid en rende hij terug naar de ingang. Half struikelend over alle voeten en benen van ouders die zich voor de school hadden verzameld.

Zoals iedere dinsdag had mijn moeder me ook vandaag weer gevraagd om mijn kleine broertje van school te halen. En net zoals iedere dinsdag stonden alle trotse ouders weer in een kluitje op elkaar gehoopt voor de ingang om hun kroost te verwelkomen. Ik voelde me altijd enorm saai als ik in deze gezapige menigte stond te wachten. Een mensenmassa van uitgebluste huisvaders en dikke huisvrouwen, wier enige lichtpuntje op zo’n dag bestond uit het afhalen van hun ‘geweldige’ kids bij de peuterspeelzaal.

Gelukkig vond ik Robert, mijn beste vriend, meestal wel bereid om met me mee te gaan. Al was het dan op voorwaarde dat we erna altijd ‘Call of Duty’ gingen spelen bij ons thuis. Om de tijd op het schoolplein te doden speelden we vaak puberale spelletjes, zoals ‘Vind de moeder met de grootste snor’, ‘Welke ouders hebben het langst niet geneukt?’, of…

“Zou je haar doen?” Robert tikte me aan en wenkte opzij. Ik volgde zijn blik en kwam terecht bij een nogal robuuste, uit de kluiten gewassen huisvrouw met kort roodbruin haar, sproeten op haar mollige wangen en een te strakke blouse met een nogal onappetijtelijk uitziende decolleté.

“Hè nee man, doe effe normaal!”, riep ik verontwaardigd.

“Nee kerel…”, zei Robert, “…ik bedoel haar”, en hij knikte naar een jongedame die een paar meter naast ons stond. De vrouw had kort zwart haar en was deftig gekleed in een strak grijs mantelpakje met een halflange rok en twee glanzende rode pumps met naaldhakken. Er lag een gesloten, ietwat norse blik op haar gezicht, maar desondanks zag ze er best aantrekkelijk uit. Ik schatte haar niet ouder dan vijfendertig.

“Ik eh… ik weet niet. Misschien…”, zei ik verlegen.

“Misschien?!”, riep Robert. Nu was het zijn beurt om verontwaardigd te zijn. “Kerel, ik zou haar zeker doen! Kijk dan naar die billen, je ziet gewoon…” Hij praatte inmiddels zo hard dat iedereen binnen een straal van tien meter hem kon horen. Enkele ouders draaiden zich geërgerd in onze richting en ook de jonge vrouw in kwestie keek kort onze kant op. Toen Robert dat merkte stopte hij abrupt met praten en staarde hij blozend de andere kant op. Ik begon zachtjes te grinniken. Waarom moesten onze kinderachtige spelletjes toch altijd op deze manier eindigen?

“Bart! Bart, kijk! Kijk!” Lars kwam weer naar buiten gerend en zwaaide met een gekleurd A4’tje boven zijn hoofd. “Deze tekening bedoelde ik!” Toen het kereltje opnieuw tot stilstand was gekomen pakte ik het blaadje uit zijn handen. Hij had iets getekend dat leek op een grote appelboom… of moest het een mannetje voorstellen? Ik wilde juist zeggen hoe mooi ik het vond toen er vanonder aan mijn jas werd getrokken. “Bart! Bart! Mag ik vandaag met Lisa afspreken?” Ik keek naar beneden en zag dat mijn broertje me met grote ogen stond aan te kijken. Zijn gezicht was nog rood van de inspanning en er hing een halve snottebel onder zijn neus.

“Nou eh, dat ligt eraan of Lisa’s ouders dat ook goed vinden”, antwoordde ik. Op datzelfde moment kwam de keurige jongedame van zonet naar ons toe gelopen. Ze hield een klein meisje met bruine vlechtjes bij de hand, en plotseling bedacht ik me dat dat Lisa moest zijn! “Oh eh… hallo!”, zei ik een tikkeltje verrast, terwijl ik mijn kleine boertje als een soort menselijk schild tussen ons inhield. De minachting was van haar gezicht af te lezen toen ze besefte dat ik blijkbaar bij Lars hoorde, maar ze herstelde zich snel en stak me haar hand toe.

“Hoi, Jessy”, zei ze verveeld. Robert leek zijn tong te hebben ingeslikt en keek ongemakkelijk naar de grond. “Ik moet zo meteen weer terug naar kantoor”, zei de vrouw met een blik op haar horloge, “is het goed als ik Lisa om vijf uur weer kom ophalen?”

– Ah! Een echte workaholic dus… waarom verbaasde me dat niet? Haar handen waren zo blank en smetteloos dat ze zelden zonlicht leken te zien. En haar rode lippenstift en zwarte mascara staken opvallend af tegen haar bleke, haast ijzige gezichtsuitdrukking. Ze was niet groter dan wij, en toch had haar verschijning iets enorm intimiderends! Een dodelijke combinatie van enerzijds bekakte kilheid en anderzijds een angstaanjagende schoonheid!

Ik gaf haar stotterend ons adres en mijn mobiele nummer, waarna de vrouw afscheid nam van haar dochtertje en zich weer omdraaide. “…ik zei toch dat ze een lekker kontje had…”, fluisterde Robert, die plotseling zijn spraakvermogen weer had teruggevonden. Ik moest hem gelijk geven. We keken haar nog een tijdje na totdat ze om de hoek van het schoolplein was verdwenen, en liepen toen met de twee koters terug naar huis…

-.-.-

“Hé man, zit niet zo te campen!”, zei Robert geïrriteerd.

“Pff, dan moet je maar gewoon beter spelen”, antwoordde ik nonchalant. Het televisiescherm werd gevuld door explosies en rennende mannetjes. De Playstation voor ons op de grond maakte een zacht zoemend geluid, en verder was het enige geluid in de kamer afkomstig van de tikkende knopjes en joysticks in onze handen. Lars en Lisa waren bij thuiskomst meteen naar de kamer van mijn kleine broertje gegaan, van hen hadden we al uren niets meer gehoord. En dus gingen we zo op in ons spelletje dat we de tijd glad waren vergeten!

Triiing!

We veerden beide een stukje omhoog van de schrik. Hoe laat was het eigenlijk? Ik keek op mijn telefoon en zag dat ik twee nieuwe berichten had. [milf schoolplein] 16:45: ‘Hoi, moet overwerken dus ben iets later’ En daaronder: [milf schoolplein] 17:15: ‘Ben er over een kwartiertje.’

Geschrokken legde ik de telefoon weer terug op tafel en rende ik naar de voordeur. Zoals ik al dacht stond de moeder van Lisa daar te wachten. Ze zag er nog precies hetzelfde uit als een paar uur geleden. Het enige verschil was dat haar grijze jasje nu een stukje open stond, waardoor ik eronder een al net zo keurige witte blouse kon ontwaren. Met een hand in haar zij onderwierp ze onze voortuin aan een onderzoekende blik, en toen ik de deur opendeed keek ze bedenkelijk mijn kant op. De blik in haar ogen verried dat ze nog altijd geen erg hoge dunk van me had. “Is Lisa klaar om naar huis te gaan?”, vroeg ze, en voordat ik antwoord kon geven stapte ze langs me heen naar binnen. In het voorbijgaan rook ik haar dure eau de cologne, en tijdens haar weg naar de woonkamer galmden haar hoge hakken als paardenhoefjes door de gang. Met een bonzend hart deed ik de deur weer dicht.

“Laaars! Larsje”, riep ik onder aan de trap. “De moeder van Lisa is er. Komen jullie naar beneden?”

Het duurde een paar seconden voordat er werd geantwoord. “Wacht even, Lisa is zich aan het verstoppen. We komen straks”, klonk ergens in de verte.

Zuchtend liet ik de trapleuning weer los en liep ik naar de woonkamer. “Ze eh… komen er zo aan geloof ik, ze zijn nog verstoppertje aan het spelen. Kinderen… hè?”, stamelde ik onhandig. De moeder van Lisa leek echter amper te luisteren. Ze was op de bank gaan zitten en zat met haar aandacht op haar telefoon. Schouderophalend ging ik daarom maar weer naast Robert voor de tv zitten, terwijl we elkaar veelbetekenend aankeken.

“Bied jij je gasten geen drinken aan?”, blafte een scherpe stem achter me. Toen ik omkeek zag ik dat Jessy haar telefoon opzij had gelegd en me strak aankeek. “Ik mag toch hopen dat jouw mama je wel wat beter heeft opgevoed dan dit.” Haar houding had iets wat het midden hield tussen ontspanning en afkeer. Met haar benen over elkaar geslagen was ze tegen de leuning van de bank gaan zitten, en ondertussen keek ze op ons neer alsof we een stel onbeschaafde beesten waren. Ik voelde iets van haat opborrelen voor deze vrouw. Maar tegelijkertijd werd ik haast verlamd door haar uitzonderlijke schoonheid! Die prachtige slanke benen alleen al konden de hoofdrol spelen in iedere jongensdroom!

“Ik eh… ja sorry, natuurlijk. Wilt u wat te drinken?”

“Water graag”, antwoordde ze kortaf.

Ik liep op een drafje naar de keuken en vulde een glas onder de kraan. Hoe lang zouden Lars en Lisa nog boven blijven? Misschien moest ik ze nog maar eens gaan roepen. De aanwezigheid van deze vrouw maakte dat ik me met de minuut ongemakkelijker ging voelen! Ik draaide de kraan weer dicht en wilde juist teruglopen toen er vanuit de woonkamer een luide stem klonk: “m, i, l, f, schoolplein”. Ze las de letters voor alsof ze die nog nooit in deze combinatie had gezien. Mijn adem stokte in mijn keel…

Toen ik de kamer weer instapte zag ik dat de moeder van Lisa mijn telefoon had gepakt en door mijn berichten zat te bladeren. “Milf schoolplein… wat betekent dat?”, vroeg ze schamper, terwijl ze op het schermpje van mijn telefoon tikte.

Robert, die al die tijd in perfecte stilte voor de tv had gezeten, leek plotseling wakker te schrikken en kwam in beweging. “Oh eh, is het al zo laat?”, riep hij verrast terwijl hij een blik wierp op zijn pols, waaraan hij overigens geen horloge droeg. “Ik ga maar eens naar huis, Bart. Zie je morgen, oké?” Ik wilde hem nog tegenhouden, maar voordat ik het wist had Robert zijn tas gepakt en was hij langs me heen de gang op geglipt. Een seconde later hoorde ik de voordeur met een harde klap dichtvallen.

En zo waren we nog met z’n tweeën overgebleven in de woonkamer. De jonge vrouw keek me al die tijd vragend aan, en ik stond onhandig schuifelend op mijn voeten te bedenken hoe ik me hier nog uit kon praten. “Tja ik ehm… was even vergeten hoe u heette, en toen…-”

“Aha, ja natuurlijk”, onderbrak ze me bits. “Dus het heeft niets te maken met het feit dat jullie - hoe zeiden jullie dat ook alweer zo mooi? – mij zeker zouden doen?” De laatste woorden sprak ze uit alsof ze die ergens in een ver verleden had gehoord.

Mijn kop was knalrood geworden en ik begon nog zenuwachtiger heen en weer te schuifelen dan voorheen. “Nou eh, eigenlijk zei die andere jongen dat… ik zei nog…-”

“Ach, schei toch uit!”, onderbrak ze me opnieuw. “Op het schoolplein een grote mond hebben en dan hier ineens gaan terugkrabbelen… kom eens hier!” Ze had mijn telefoon weer weggelegd en ging achterover tegen de leuning zitten terwijl ze me wenkte dichterbij te komen. Met het glas water nog altijd in mijn hand schuifelde ik voorzichtig dichterbij, totdat ik op ongeveer drie meter van haar tot stilstand kwam. Al die tijd bleven haar ogen strak op mij gericht. Ik voelde me ontzettend ongemakkelijk en merkte dat mijn rug nat was geworden van het zweet. Waar had ik dit toch aan verdiend?

“Kom eens wat dichterbij!”, zei ze ongeduldig, “Ik bijt niet hoor.”

Dat betwijfelde ik, maar toch deed ik nog drie stappen naar voren waardoor ik nu vlak voor haar stond. Op deze manier keek ze me nog enkele seconden in stilte aan. En het was niet eens echt boosheid wat er uit haar blik viel af te lezen. Het was eerder een soort minachting, maar dan wel zo sterk dat het haar amper leek te boeien of ik überhaupt bestond of niet. Ik kneep mijn ogen dicht en wachtte op de uitspatting van haat en afgunst. Hoe ze me zou vertellen dat ik een kinderachtig rotjoch was, dat mijn moeder beter haar best had moeten doen met mijn opvoeding en dat…-

“Nou, laat maar eens zien waarmee je dat had willen doen dan”, zei ze rustig.

Ik opende mijn ogen en zag dat Lisa’s moeder me nog altijd strak aankeek. Zo van dichtbij zag ze er zo mogelijk nog knapper uit dan eerst! Haar gepolijste gezichtje was perfect glad en egaal, haar wipneusje smal en spits, en haar indringende grijsblauwe ogen waren ze helder dat ze wel doorzichtig leken! De korte zwarte haren gaven haar iets stoers, iets avontuurlijks. Zonder dat het iets afdeed aan haar vrouwelijkheid. “Nou?”, vervolgde ze ongeduldig. “Waar wacht je op?”

“Ik eh… w-wat?”, stotterde ik.

“Jullie wilden me toch zo graag doen?”, bij dat laatste woord vormde ze denkbeeldige aanhalingstekens met haar vingers. “Laat maar eens zien waarmee je dat had willen doen dan”, en ze gaf ter verduidelijking nog een klein knikje richting mijn kruis.

“Ehm ik eh… wat?”

“Ik heb toch geen spraakgebrek, of wel soms? Als jullie met die stoere praatjes op de proppen komen dan heb ik toch op z’n minst het recht om te zien wat je in huis hebt. Of heb je je inmiddels alweer bedacht?” Ik keek haar sprakeloos aan. “Dat dacht ik wel. Hier, ik zal een beginnetje maken…” Jessy schoof een stukje naar voren en legde haar linkerhand op mijn heup, terwijl ze met de vingers van haar rechter behendig mijn broekriem begon los te maken. Ik hield al die tijd het glas water in mijn inmiddels klamme handen en keek trillend toe hoe haar soepele vingers mijn gulp open ritsten.

Op dat moment vloog de deur van de woonkamer open. Druk pratend kwam Lars de kamer binnengewandeld, op de voet gevolgd door Lisa. “Mama, Lars heeft een supergroot stapelbed met een glijbaan ernaast! Mogen wij ook…-”, begon het meisje enthousiast.

“Nu even niet, Lies”, zei haar moeder streng. “Mama is even bezig. Ga nog maar eventjes verstoppertje spelen met Lars, dan kom ik jullie zo roepen, oké?”

De kinderen bleven een moment zo staan. Toen draaide mijn kleine broertje zich met ruk om en duwde hij Lisa opzij. “Oké, jij bent ‘m!”, riep hij. – “Nee, jij was ‘m, stommerd!”, zei het meisje terwijl ze achter hem aan rende. “Nietes, wie het laatste boven is!”, hoorde ik Lars nog een laatste keer zeggen. Toen stampten hun voetjes enthousiast de trap op en stierf het geluid weer langzaam weg.

“Dus… waar waren we gebleven?”, zei Lisa’s moeder alsof er niets was gebeurd. Ze had haar handen al die tijd op hun plek gehouden, en nu trok ze met één laatste rukje mijn gesp los. Daardoor zakte mijn broek, onder het gewicht van mijn riem, langs mijn benen omlaag zodat die met een doffe plof op mijn enkels belandde. “Kijk eens, een Pokémon-onderbroek. Wat charmant zeg…”, zei ze honend, en voor het eerst dacht ik iets van een minuscule glimlach op haar lippen te zien. - Was dat mogelijk? Ik was zo aan haar ijzige, afstandelijke blik gewend geraakt dat ik haast was vergeten dat er ook nog andere gezichtsuitdrukkingen bestonden. Maar zo plotseling als de grijns op haar mond was verschenen was hij ook direct weer verdwenen.

“Zo, nu kun je de rest wel zelf denk ik.” Jessy had haar armen weer over elkaar geslagen en keek me indringend aan.

“U maakt een grapje toch?”, vroeg ik beduusd.

“Zie ik eruit alsof ik een grapje maak?”

“M-maar…”, ik keek haar geschrokken aan. Mijn keel was kurkdroog geworden. Vervolgens keek ik omlaag, waar louter een miezerig bobbeltje in mijn onderbroek te zien was. “Hij eh… i-is nog niet echt op volle sterkte”, wist ik hakkelend uit te brengen.

“Nou, dan zou ik daar maar eens mee beginnen”, antwoordde ze kortaf. “Hoe doe je dat als je alleen thuis bent? Jongetjes van jouw leeftijd zitten vast niet alleen maar wiskunde huiswerk te maken, of wel?” Ik was te verbaasd om me te verroeren en staarde haar alleen maar stompzinnig aan. “Hier, geef die maar aan mij.” De vrouw kwam een stukje overeind en pakte het glas water uit mijn hand. Vervolgens zette ze het op het tafeltje naast de bank, sloeg haar benen weer over elkaar en ging achterover tegen de rugleuning zitten. In haar grijsblauwe ogen kon ik nog altijd niets ontdekken wat erop duidde dat ze me voor de gek hield. “Nou? Ik zou bijna denken dat je je balletjes in je andere onderbroek hebt laten zitten!”, vervolgde ze ongeduldig. “Of zal ik je mama straks eens laten zien hoe je mij hebt genoemd in je telefoon? Dan kun je ons meteen uitleggen wat dat woord betekent.”

Nee… nee, dat was wel het laatste wat ik wilde! Met een trillende hand gleed ik voorzichtig in mijn onderbroek en omklemde ik het zielige wormpje dat ik daar aantrof. Toen Jessy nog altijd geen bezwaar maakte begon ik mezelf langzaam af te trekken. Uit alle macht probeerde ik me te concentreren op haar mooie gezicht: die innemende doorzichtige ogen en haar dunne rode lippen. Maar hoe graag ik het ook wilde, onder haar afkeurende blik lukte het me niet om hard te worden. Ik sloot mijn ogen en probeerde me haar naakt voor te stellen, maar telkens als ze op het punt stond haar kleren uit te trekken galmde die hatelijke stem weer door mijn hoofd en werd mijn fantasie abrupt afgebroken! Dit ging enkele minuten zo door. En met iedere seconde die verstreek voelde ik de vernedering toenemen en zonk de moed me dieper in de schoenen…

“Nou, als ik hierop moet gaan wachten ben ik morgen nog niet thuis”, zei Lisa’s moeder spottend, na wat voelde als een eeuwigheid. Teleurgesteld opende ik mijn ogen. Ik verwachtte dat ze op zou staan en naar huis zou vertrekken, maar in plaats daarvan begon ze de laatste knopen van haar pakje los te maken. Toen ze daarmee klaar was legde ze het grijze jasje over de armleuning en begon ze aan haar witte blouse. Met ingehouden adem bekeek ik hoe haar soepele vingers het eerste knoopje loswrikten, en vervolgens ook het tweede. De huid van haar hals was al net zo glad en smetteloos als die van haar gezicht. Nadat ze ook het derde knoopje had losgemaakt keek ze me geamuseerd aan en dacht ik opnieuw een minuscule glimlach te ontwaren. Ik zag nu de voorzichtige aanzet van haar decolleté, een dun zwart streepje te midden van haar verder nog bedekte boezem. Het bloed begon naar mijn piemel te stromen en ik voelde hoe de vleesstaaf in mijn hand gestaag dikker en harder werd.

Toen ook het vierde en het vijfde knoopje werden losgemaakt moest de verwondering van mijn gezicht zijn af te lezen, want plotseling begon Jessy zachtjes te grinniken. “Ja mannetje, kijk maar eens goed”, grijnsde ze kwaadaardig. “Dit zou wel eens de laatste keer kunnen zijn dat je ze te zien krijgt…” Ze had haar blouse een stukje omlaag getrokken en streek achteloos met haar wijsvinger over de bovenkant van haar rechterborst. Wat haar nette pakje al die tijd verborgen had gehouden, maar wat ik zojuist te zien had gekregen, was dat de moeder van Lisa een geweldige boezem had! Ik staarde ongegeneerd naar haar zwarte beha, die was gevuld met twee witte borsten zo vol en stevig dat ze bijna uit hun omhulsel leken te barsten! Mijn pik was inmiddels op volle oorlogssterkte gekomen en ik begon mezelf weer langzaam af te trekken.

“Zo…”, zei de kille stem tegenover me. “Laat jij nu maar eens zien wat je in huis hebt.” De vrouw tilde haar rechterbeen op en plantte pijnlijk de scherpe hak van haar schoen in mijn bovenbeen. Een ogenblik dacht ik onder de schaduw van haar rok een klein wit slipje te kunnen onderscheiden, maar dat duurde niet lang. Zodra haar hak de leegte tussen mijn been en mijn ‘zaakje’ had gevonden drukte ze die nog wat verder naar voren en trok toen behendig mijn onderbroek omlaag. Het gevolg was dat mijn inmiddels stijve piemel onder de elastiek vandaan schoot en als een soort zonnewijzer in haar richting kwam te staan.

“Dat is beter”, zei ze tevreden. Ze sloeg haar benen weer over elkaar, fatsoeneerde haar rok en keek geïntrigeerd naar mijn geslacht. Ik kon moeilijk inschatten of ze content was met wat ze zag. Er lag een ijzig koele blik in haar ogen, en intussen bewoog haar weelderige boezem bij iedere ademhaling rustig op en neer.

“Nou… had ik gezegd dat je mocht stoppen?”, vroeg Jessy bits. Gehoorzaam bracht ik mijn hand weer naar mijn kruis en ging ik verder met masturberen. Bij het naar achteren trekken van mijn voorhuid kwam mijn glimmende eikel beetje bij beetje tevoorschijn. Een klein druppeltje voorvocht lekte uit het topje en glinsterde in het licht van de ondergaande avondzon. “Brave jongen…” Zonder haar aandacht van mijn geslacht af te halen greep Lisa’s moeder naar haar grijze jasje en viste uit één van de zakken een pakje Marlboro. Ze zette op elegante wijze een sigaret tussen haar rode lippen en stak die aan, waarna ik het uiteinde roodgloeiend zag oplichten.

“U eh… u m-mag hier niet roken binnen”, stamelde ik.

“Oh, en wat dan?”, antwoordde ze cynisch. “Krijg ik anders straf van je mama?” De jonge vrouw had de sigaret uit haar mond gehaald en blies de witte rook sierlijk tussen haar lippen door naar buiten. Ik zag hoe het wolkje langzaam omhoog dwarrelde, totdat die volledig was opgelost in de onzichtbare lucht eromheen. – Shit, mijn moeder! Die was ik haast vergeten! Ik keek geschrokken naar de klok en zag dat de wijzers al kwart over zes aangaven!

“Hoe laat komen je ouders thuis?”, vroeg de moeder van Lisa toen ze mijn reactie zag.

“Ehm… m-mijn moeder meestal rond half 7.”

“Mooi, dan hebben we nog genoeg tijd”, zei ze rustig. – Genoeg tijd? Dat was al over een kwartiertje! Wat als ze toevallig eerder klaar was vandaag? Wat als ze had besloten dat ze nog wat extra tijd met haar kinderen wilde doorbrengen op deze warme lenteavond? Maar lange tijd om daarover na te denken kreeg ik niet. Zonder dat ik het merkte had Jessy de onderste rand van mijn t-shirt vastgepakt, en nu trok ze me krachtig naar zich toe. “Hier, kom eens wat dichterbij!” Om niet over haar heen te vallen moest ik mijn rechtervoet op de bank zetten, waardoor ik inmiddels half over haar heen hing. Mijn stijve piemel was nog maar zo’n tien centimeter verwijderd van haar gezicht, en als ik een klein stukje door mijn knieën zakte zouden mijn ballen terechtkomen op haar zachte witte borsten. Bij die gedachte trok er een aangename rilling over mijn rug.

“Nou, laat maar eens zien wat je kunt doen met dat kleine pikkie van je”, zei de vrouw op spottende toon. Ze was nog een stukje onderuit gezakt en lag nu met haar kleine wipneusje ter hoogte van mijn pik tegen de rugleuning. De warme rook die ze uitblies streelde langs mijn eikel en zorgde voor een tintelend gevoel in mijn onderbuik. Om dat gevoel niet kwijt te raken begon ik me nog gretiger af te trekken, en haar heldere ogen hielden elke beweging nauwlettend in de gaten.

Na een tiental seconden opende ze haar mond en likte ze sensueel langs haar lippen. Haar tong was opvallend lang, en nadat die een spoor van glimmend speeksel op haar rode lippenstift had achtergelaten bewoog ze hem langzaam richting mijn piemel. Met ingehouden adem bekeek ik hoe haar tong steeds dichterbij mijn eikel kwam, totdat ze hem op minder dan een centimeter afstand stil hield en weer inslikte. Ik slaakte een kreuntje van de spanning, en dat was de jonge moeder niet ontgaan. “Vind je dat lekker, Stan?”, vroeg ze tevreden.

“Hm… B-bart”, kreunde ik zachtjes, maar ze leek me niet te horen.

Opnieuw nam ze een trekje van haar sigaret en dit keer blies ze de rook omhoog in mijn gezicht. Ik moest ervan hoesten en de as brandde in mijn ogen. Toen ik weer omlaag keek zag ik dat ze haar tanden had ontbloot in een boosaardige grijns. Haar ronde witte borsten werden fraai omhoog gestuwd door de zwarte beha, en wiegden nog altijd continu op en neer onder mijn gretig trekkende handen. “Vind je dat geil? Als een oudere vrouw toekijkt hoe jij aan je zielige pikkie staat te trekken?”, vroeg ze spottend.

– Ja… ik had in mijn hele leven nog nooit zoiets opwindends meegemaakt! Ik bewonderde haar lange zwarte wimpers, de intense blik in haar ogen en de gladde huid van haar hals en boezem. “Als je zo dichtbij bent…”, ze bracht haar rechterhand naar mijn kruis en streek met de rug van haar dunne vingers langs mijn stijve, maar opnieuw zonder hem daadwerkelijk aan te raken. “…en tegelijkertijd zo ver weg.”

Er trok een nieuwe siddering over mijn rug. Wat wilde deze vrouw toch van me? Ze had de nagels van haar rechterhand in mijn bovenbeen gezet en keek me indringend aan. Haar korte zwarte haren accentueerden op perfecte wijze de mooie vorm van haar gezicht, waar ze haar kleine ronde oortjes onbedekt lieten maar gelijktijdig de nodige beschutting boden aan haar ondeugende ogen. “Zo dichtbij…”, Lisa’s moeder likte weer geil langs haar lippen en streelde met haar nagels over de binnenkant van mijn dijbeen. “…en toch zo ver weg”, zei ze terwijl ze haar tong weer naar me uitstak. Het topje kwam nu zo dichtbij dat ik haar warme adem kon voelen, maar opnieuw bleef de definitieve aanraking achterwege. Smachtend stuwde ik mijn heupen een stukje naar voren, in de hoop dat daardoor haar tong langs mijn eikel zou likken…

“Oh als je het maar laat, mannetje!”, riep Jessy nijdig, en ze duwde me ruw van zich af. Het druppeltje voorvocht dat zich op mijn pik had verzameld viel daardoor naar beneden en kwam terecht op de welving van haar linkerborst. Geschrokken keek ik haar aan, maar in plaats van boos te worden streek ze met haar wijsvinger over het kwakje en stopte dat in haar mond. “Hmm, dat is een begin”, zei ze geil, “nu de rest nog…” Toen ze vervolgens haar ogen weer schalks naar me opsloeg werd ik tegelijkertijd overvallen door een onbehaaglijk gevoel en een sensationele hartstocht! Was dat… Was dat een uitnodiging om…?

Met hernieuwde energie begon ik mezelf af te trekken. Het tafereel had me zo geil gemaakt dat ik de ‘bizarheid’ van deze hele situatie haast zou vergeten! Het ging hier immers om een jonge moeder van misschien wel twee keer mijn leeftijd, een vrouw die ik verdomme pas een paar uur geleden had leren kennen op het schoolplein van de peuterspeelzaal! En nu stond ik me hier voor haar af te trekken, in onze eigen woonkamer, terwijl mijn broertje boven verstoppertje speelde met haar dochter en mijn moeder ieder moment thuis kon komen en… - Shit, mijn moeder!

In de verte klonk het klapperende geluid van onze tuinpoort. Toen ik naar de klok keek zag ik dat de grote wijzer de 6 al enkele minuten geleden had gepasseerd. “Het lijkt erop dat je moet opschieten…”, zei Lisa’s moeder geamuseerd. Er lag een brede grijns op haar gezicht, en ze stuwde haar borsten nog wat verder omhoog, waarbij de stof van haar beha zachtjes onder mijn ballen kriebelde. “Of laat dat zielige pikkie van je het toch afweten?”

Ik kneep mijn ogen dicht en probeerde me uit alle macht op haar mooie lichaam te focussen. Een warme kriebel welde op in mijn onderbuik, en een aangename tinteling zette mijn nekharen overeind toen ik haar zachte borst langs mijn ballen voelde strelen. Nog steeds in de verte, maar al wel dichterbij dan eerst, hoorde ik hoe de schuurdeur werd opengetrokken, en een seconde later klonk het geluid van rammelende fietsen. Als ik wilde klaarkomen dan moest dat nu gebeuren! Toen ik mijn ogen opende zag ik dat de jonge vrouw me nog altijd strak aankeek, met een mengeling van afgunst en leedvermaak in haar ogen. “Ga je nog voor me spuiten? Of ben jij weer zo’n triest kereltje met grotere woorden dan daden?” Ze gleed met haar linkerhand in haar beha en kneep zachtjes in haar borst. “Laatste kans mannetje! Het is nu…”, haar nagels groeven zich diep in mijn huid en er trok een stekende pijn door mijn dijbeen, “…of nooit.”

Klap!

“Hallo schatjes! Ik ben thuis!” De stem van mijn moeder galmde via de keuken door de rest van het huis. De moeder van Lisa was zo snel opgestaan dat ik het nauwelijks had waargenomen! Vliegensvlug knoopte ze de witte blouse weer dicht en griste ze haar grijze jasje van de bank. Op het moment dat mijn moeder haar hoofd de kamer instak stond ze al bijna op de gang “Oh, hallo!”, riep mijn moeder verrast.

“Ah goedenavond, Jessy”, stelde Lisa’s moeder zich poeslief voor. Ze moest haar hoofd een stukje omhoog kantelen om mijn moeder in de ogen te kunnen kijken “Ik kom Lisa ophalen, we stonden toevallig net op het punt om naar huis te gaan.”

“Oh eh… ja natuurlijk, geen probleem!”, antwoordde mijn moeder vrolijk.

De afleiding gaf mij de kans om vlug mijn broek weer op te trekken en mezelf te fatsoeneren. Geschrokken zag ik dat Jessy’s rokende sigaret nog in de plantenbak naast de bank lag! Ik schepte er snel wat grind overheen en wapperde de rook zo goed mogelijk weg met mijn handen.

“…nou oké, leuk om jullie te ontmoeten. En misschien tot een volgende keer!”, hoorde ik mijn moeder zeggen. Ook Lars en Lisa waren inmiddels naar beneden gekomen. Ik hoorde ze enthousiast over iets praten terwijl de stemmen zich langzaam richting de voordeur verplaatsten. Een ogenblik later was het stil. Toen mijn moeder de kamer weer binnenkwam ging mijn hart nog altijd als een razende tekeer. “Het ruikt hier… apart”, zei ze direct. “Jij en Robert hebben toch niet zitten roken hierbinnen, of wel?”

“Pff, natuurlijk niet!”, zei ik naar waarheid, maar ik voelde dat mijn hoofd rood werd. Om dat te verbergen keek ik snel door het raam naar buiten. Op datzelfde moment liep Jessy met haar dochter over het tuinpad de straat op. Ze had haar grijze jasje weer aangetrokken en hield een hand op Lisa’s schouder terwijl ze het tuinhekje openhield.

“Nou, dan zal het wel wat anders zijn…”, hoorde ik mijn moeder zeggen. “Ik ga nu boodschappen doen. Heb je ergens zin in met eten?”

“Ehm… p-pannenkoeken…”, was het eerste dat bij me opkwam. Maar ik luisterde nog maar half. Mijn ogen volgden de laatste elegante stappen van Lisa’s moeder, die prachtige slanke benen en dat heerlijke strakke kontje, totdat ze achter de heg van de buurman uit het zicht was verdwenen.

En een vreemd voorgevoel bekroop me dat dit niet de laatste keer was dat ik haar zou zien…