'Wauw' Paultje!' klonk het achter me.

'Arnold!' Zelfs zonder om te kijken wist ik dat mijn stiefzoon de badkamer was binnengekomen. Naast de herkenning van zijn stem was er op de hele aardkloot immers maar ''n persoon te vinden die me zo noemde. Misschien bedoelde hij het wel lief, maar met die naar mijn smaak veel te mannelijk klinkende afkorting van mijn voornaam had hij me al meermaals figuurlijk de gordijnen ingejaagd, al had ik dat naar hem toe nooit toegegeven. Door het geluid van de haardroger die ik net uitgeschakeld had en op de wastafel weglegde, had ik hem niet horen binnenkomen. Daardoor schrok ik zodanig dat de haarborstel uit mijn hand gleed en kletterend op de betegelde badkamervloer viel. Een korte verschrikte blik in zijn richting volstond om te zien dat hij met grote ogen naar me stond te gapen. In de overtuiging dat Arnold was gaan joggen en ik het huis voor me alleen had, had ik niet de moeite genomen om na het douchen en afdrogen eerst wat aan te trekken. Blijkbaar had hij zijn gebruikelijke ronde flink ingekort en nu hij, zelf gehuld in een joggingbroek en T-shirt, zijn blik ongegeneerd de contouren van mijn lichaam liet volgen, voelde ik me naakter dan ooit. Hoewel ik voorzichtig durf stellen dat ik me met mijn zevenendertig levensjaren op de teller nog niet echt hoef te schamen voor mijn figuur, wende ik blozend mijn blik af. Ik graaide het badlaken van het wandrek en wikkelde het om mijn lijf.

'Ik zou het op prijs stellen als je voortaan eerst zou kloppen,' snauwde ik hem toe, maar hij bleef me vanuit de deuropening ongegeneerd aankijken en reageerde niet. Terwijl ik met mijn rechterhand de eindjes van het badlaken boven mijn borsten samenhield, probeerde ik mezelf een houding te geven die zou moeten laten uitschijnen dat ik mezelf alweer aardig onder controle had. Toch streelde ik nerveus met mijn linkerhand door mijn halflange blonde haren op het moment dat ik langs hem heenliep naar de andere deur die toegang gaf tot onze echtelijke slaapkamer.

Zodra ik voor de kleerkast stond en mezelf bekeek in de grote spiegeldeur, merkte ik pas goed hoezeer ik van streek was. Het stond gewoon op mijn gezicht te lezen. Waarom eigenlijk? Zo erg was het toch niet als je eens een keertje naakt werd gezien door een jonge man van vijfentwintig. Zoiets gebeurde vast dagelijks wel ergens en dus was dat geen reden om de preutse trien te gaan uithangen. Als je in hetzelfde huis woonde dan was het risico op een toevallige en ongewilde inbreuk op je privacy immers altijd wel ergens aanwezig. Nee, ik had geen enkele reden om me zo druk te maken, hield ik mezelf voor.

Het hielp niet en eigenlijk wist ik maar al te goed waarom. Het zat hem in de mannier waarop hij naar me keek. Niet alleen zojuist in de badkamer, maar al wekenlang.

Toen ik ruim drie jaar geleden Harry leerde kennen, had zijn zoon al enkele jaren verkering met Liesbet, de knappe en zelfbewuste dochter van een in heel de streek gekende industrieel. Daags voordat ik met zijn vader trouwde, trok Arnold in bij zijn vriendin. Zogenaamd om ons niet voor de voeten te lopen, al bleef ik ervan overtuigd dat hij er ergens moeite mee had dat zijn vader hertrouwde met een twaalf jaar jongere vrouw. Drie maanden geleden was de relatie van Liesbet en Arnold echter op een pijnlijke manier op de klippen gelopen en doordat hij op een bepaald moment voor Liesbets vader was gaan werken, kostte het hem tegelijk ook zijn baan. Ontslag op staande voet en om dwingende reden, iets wat voor de Arbeidsrechtbank wel viel aan te vechten, maar dat koste tijd. Zonder een deftig inkomen was een woonst huren problematisch, waardoor Harry's zoon voorlopig weer thuis was komen inwonen. Hoewel hij echt wel zijn best deed en bij wijze van spreken van het ene sollicitatiegesprek naar het andere holde, wilde een nieuwe baan maar niet lukken. Anderzijds was het voeren van sollicitatiegesprekken slechts zelden een volle dagtaak waardoor Arnold, als hij niet de stad inging, vaak gewoon thuis wat rondhing. Soms ontbeten we samen, soms zagen we elkaar pas bij de lunch of gewoon helemaal niet.

Het was even schrikken voor me toen Harry destijds vertelde dat zijn zoon bij ons kwam wonen. Eigenlijk zag ik er huizenhoog tegenop maar dat bleek nergens voor nodig. Vanaf de eerste dag was Arnold vriendelijk en aardig tegen me. Al gauw bleek dat Harry's zoon en ik zonder al te veel moeite door dezelfde deur konden. Onze gesprekjes werden aangenamer, langer en openhartiger. Meer dan een deugddoende vriendschap zocht ik op geen enkel moment achter, tot hij me op een middag zei dat zijn pa het heel wat slechter had kunnen treffen met zijn tweede vrouw.

De blos op zijn wangen waar niet naast te kijken viel en het nerveuze trekje om zijn mond waarmee hij afwachtte hoe ik zou reageren, deden een alarmbelletje rinkelen. Nog terwijl ik beschaafd een zo neutraal mogelijk antwoord formuleerde, vroeg ik me voor het eerst af of hij misschien probeerde om mij, zijn stiefmoeder, te versieren.

Ach, welnee, hield ik mezelf voor. Allicht was het hem opgevallen dat de relatie tussen zijn vader en mij de laatste tijd wat stroever liep en wilde hij mijn bezwaard gemoed wat opkrikken. In tegenstelling tot het eerste jaar van ons huwelijk was Harry tegenwoordig ook 's avonds maar zelden thuis. Zozeer ging hij op in zijn werk als hoofdconsulent bij een gerenommeerd makelaarskantoor. Tijdens een van onze gesprekken had ik laten uitschijnen hoe moeilijk ik het daarmee had, waardoor Arnold nu op zijn eigen 'recht voor de raap' manier probeerde om zijn bijdrage te leveren om het vlammetje van zijn vaders huwelijk weer wat aan te wakkeren. Nu ja, veel verschil zou zijn bijdrage wellicht niet maken, maar ik vond het wel lief van hem dat hij zo met het geluk van zijn vader en zijn stiefmoeder begaan was.

Dat ik mij vergiste werd me kort daarna duidelijk. In de dagen die volgden kreeg ik van Arnold steeds vaker subtiele complimentjes die ik telkens lachend weer pareerde. Steeds vaker raakte hij me schijnbaar achteloos aan, maar ik deed of ik het niet merkte. Achteraf is het gemakkelijker om zoiets toe te geven, maar ik denk dat ik zijn ware bedoelingen gewoon niet wilde zien. Als een begenadigde danseuse 'walste' ik er handig omheen, tot ik vrijdag, kort na da middag, in een luchtig topje en een strak zittend sportbroekje op het terras de ramen van de veranda aan het schoonmaken was.

'Vindt je het erg als ik er wat kom bijzitten, Paultje?' vroeg Arnold als begroeting.

'Nee hoor. Ga je gang maar.' Ik had mijn stiefzoon niet horen aankomen. Het boek dat hij in zijn hand droeg, gaf aan dat hij van plan was om al lezend wat van het zonnige weer te genieten. Hij nam plaats in de volle zon. Zodra hij zat, trok hij zijn T-shirt over zijn schouders en wierp het achteloos op de tuintafel, waarna hij het boek opensloeg.

Vanaf het trapje waarop ik stond, had ik een prima zicht op zijn mooie strakke lichaam. Een korte, sportieve broek en een paar halfopen sandalen verborgen nog wel enkele details, maar dat deed geen afbreuk aan de rest. Ik zag zo ook wel hoe knap en mannelijk het lichaam van mijn stiefzoon was. Net als zijn vader kleurde ook Arnold heel gemakkelijk. Een zonnebad van een paar uurtjes, eerder die week, had zijn huid al een zacht bruine taint gegeven, waar ik stiekem wel een beetje jaloers op was. Net dat bruine tintje leek zijn royaal aanwezige spiermassa nog eens extra te accentueren, waardoor ik tot de slotsom kwam dat mijn stiefzoon er heel aantrekkelijk en sexy uitzag. De fantasiebeelden die op dat moment door mijn hoofd flitsten waren te gek voor woorden. Opwindend, pervers, maar bovenal was het ongehoord en helemaal taboe. Ondanks de warme temperatuur daalde ik rillend het laddertje af. Mezelf berispend om mijn foute gedachten, miste ik de laatste trede. Met moeite hield ik mezelf en de emmer water overeind, maar het aluminium laddertje kletterde tegen de grond. Arnold keek op en zag wat er aan de hand was.

'Gaat het, Paultje?'

'Ja hoor,' antwoordde ik snel, mezelf gelukkig prijzend dat hij geen idee had van de ware toedracht van mijn misser. Ik durfde hem niet aankijken en om mezelf een houding te geven, zette ik het laddertje maar snel weer rechtop en schoof het tot bij het volgende raam.

'Wacht, Paultje!' klonk Arnolds stem gebiedend. In mijn ooghoek zag ik hem opstaan en naderbij komen.

'Het is ongehoord dat mijn vader nog altijd geen degelijk trapje voor je gekocht heeft. Vroeg of laat breek jij je nek nog eens met dat gammele ding.

'Zo een vaart zal het niet lopen, Arnold. Ik kijk wel uit.'

'Oh nee? Let maar eens op.' Het trapladdertje kreunde onder de kracht waarmee hij het heen en weer bewoog en ik moest toegeven dat de scharnierpunten wel heel gewillig mee plooiden. 'Overtuigd?' vroeg hij.

'Ja. Ik zal je vader toch maar vragen dat hij een ander koopt.'

'Mooi zo, al ben je daar op dit moment niet veel mee vooruit. Ik stel voor dat ik de ladder vasthoud terwijl jij de rest van de ramen doet.'

'Dat hoeft echt niet hoor.'

'Toch wel. Ik sta erop.'

De toon waarop hij dit zei, liet geen ruimte voor een weigering en dus had ik geen keuze. Terwijl ik de vier treden opklom, probeerde ik mezelf wijs te maken dat het niet waar was dat zijn ogen op het blote stukje huid tussen mijn topje en het sportbroekje gericht waren. Zijn blik op mijn navel was echter te doorzichtig geweest om dat niet op te merken. Tegelijk realiseerde ik me dat als hij nu recht voor zich uitkeek, mijn kruis vol in zijn gezichtsveld lag. Dat strakke broekje, waarin mijn bolle pubis zich duidelijk aftekende, was nog geen dertig centimeter van zijn ogen verwijderd. In dat besef doemden de fantasiebeelden van even voordien weer op en om mezelf onder controle te houden, wist ik niets anders te bedenken dan met meer dan gewone ijver en kracht de spons over het vensterglas heen en weer te bewegen. Toch kon ik niet voorkomen dat mijn blik meermaals stiekem omlaag gleed, waardoor ik al gauw zeker wist dat Arnold niet bepaald aandacht had voor de ruimere omgeving. De hele tijd gleed zijn blik vanaf mijn navel op en neer, over mijn schoot tot op mijn dijen, en weer terug. Enerzijds voelde ik me er ongemakkelijk bij maar anderzijds kon ik niet ontkennen dat het mijn vrouwelijkheid nog verder deed ontwaken. Ik had het niet langer alleen uitwendig warm, ook binnenin me liep de temperatuur aardig op, terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet wilde en er me zelfs voor schaamde.

Eenmaal met mijn voeten weer op de grond, maakte ik het onderste deel van het raam schoon. Intussen zette Arnold het trapje alvast klaar bij het volgende raam, waarna even later het hele ritueel zich herhaalde. Bij het laatste raam hield hij het laddertje plots aan de kant van de treden vast. Even dacht ik nog dat mijn stiefzoon dat deed omdat hij wel opgemerkt moest hebben dat de bolling in zijn sportbroekje mij niet was ontgaan en dat hij zich daarvoor geneerde. Toen ik met het bovenste deel van het raam klaar was en het trapje weer wilde afdalen, merkte ik meteen hoe ik me vergiste. Arnold schaamde zich helemaal niet, integendeel. De manier waarop zijn handen vanaf mijn dijen tot op mijn heupen naar omhoog gleden terwijl ik het trapje afdaalde, was zondermeer schaamteloos en trefzeker. Even doortastend was de manier waarop hij me ruggelings tegen zijn borst aantrok, zodra ik de emmer had weggezet. Zijn handen klemden om mijn middel. Met zijn heupen strak tegen me aangeperst, voelde ik hoe het bewijs van zijn opwinding precies in mijn bilnaad kwam te liggen.

Het effect van dit alles op mijn eigen lichaam was intens en overrompelend. Overweldigend bijna, waardoor ik er niet toe kwam om mezelf los te rukken. Het wekenlang onderhuids sudderende gevoel dat Arnold mij begeerde, liet zich niet meer weg wegduwen maar vertaalde zich in een hoogst ongewone en explosieve opwinding die plotseling door mijn hele lijf gierde. Hoewel ik maar al te goed wist dat het absoluut ongehoord was om mezelf door Harry's zoon zo intiem te laten betasten, kon ik er niet toe komen om hem te doen stoppen. Alsof ik plots geen enkele zelfcontrole meer had, gunde ik het mezelf om gedurende minstens twee volle minuten intens te genieten van wat zijn grijpgrage vingers en zijn warme lippen bij me wisten op te roepen. Pas toen hij een hand in mijn sportbroekje wilde schuiven, kwam ik weer bij mijn volle verstand.

'Nee Arnold!' zei ik hijgend en tegelijk zijn handen wegduwend. 'Dit kan niet en dit mag niet!'

'Waarom niet? Ik heb heus niet het idee dat jij het niet prettig vond.' Met zijn handen op mijn buik trok hij me alweer strak tegen zich aan.

Ditmaal liet ik echter niet begaan en met alle kracht die ik in me had, rukte ik me los. 'Daar gaat het niet om, Arnold. Ik ben je stiefmoeder! Ik mag je graag als stiefzoon maar meer mag en kan er tussen ons niet zijn. Ik hou van jouw vader. Ik ben met hem getrouwd en dat wil ik wel graag zo houden. Dat moet je begrijpen, Arnold. Ik wil geen problemen.'

In de blik waarmee hij me zwijgend aankeek lag iets teders, iets droevigs en iets smekend tegelijk. Een plotse opwelling om hem alsnog liefdevol te omarmen kon ik met de grootste moeite onderdrukken. Het gevolg daarvan was dat ik mezelf haastig uit de voeten maakte, bang als ik was dat ik anders mezelf nogmaals zou laten gaan.

Met Harry in huis kon ik op zaterdag en zondag gerust zijn. Wel had ik graag net dat ietsje meer aandacht van mijn man gekregen, maar zoals wel vaker gebeurde de laatste tijd, bleven ook nu mijn subtiele hints onbeantwoord. Voor ''n keer vond ik dat niet eens zo heel erg. Met Harry in de buurt hoefde ik immers geen verdere avances van zijn zoon te vrezen.

Arnold gedroeg zich overigens voorbeeldig. Hoe alert ik ook was, op geen enkel moment merkte ik zijn woorden en in zijn handelen een verwijzing naar de gebeurtenis op het terras. Beetje bij beetje begon ik te geloven dat wat op vrijdagnamiddag tussen ons had plaats gevonden in een opwelling was gebeurd. Een soort roes waarin we allebei onszelf niet waren, waardoor we zoveel verder waren gegaan dan het toelaatbare. Omdat Arnold daar op geen enkele manier op terug leek te zullen komen, geraakte ik er langzaam van overtuigd dat ook hij tot het inzicht gekomen was dat zoiets tussen stiefzoon en stiefmoeder echt niet kon.

Ik had me echter opnieuw vergist. Arnolds blik toen hij vanmiddag de badkamer binnenkwam stond op mijn netvlies gebrand. Zijn blik van begeerte was niet mis te verstaan, maar wat me nog het meest verontrustte, dat was wat die blik met me deed. Het maakte me week en wanhopig tegelijk. Wat moest ik hiermee? Alleen al zijn blik deed me dingen voelen die ik niet wilde voelen en in mijn hoofd speelden gedachten die, op zijn zachtst gezegd, moreel verwerpelijk waren.

Een zacht kuchje haalde me terug naar de realiteit. De hele duur van mijn overpeinzing had ik met de ogen gesloten voor de spiegel gestaan. Nu ik ze opende, zag ik in diezelfde spiegel dat Arnold me was gevolgd. Leunend tegen de deurpost keek hij me onbevangen aan. Ondanks dat het in spiegelbeeld was, merkte ik duidelijk de glanzende fonkeling in zijn ogen op.

'Zou je het erg vinden als ik mezelf eerst aankleed?' vroeg ik. En mens moet toch wat in zo'n situatie, al moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat mijn stem lang niet zo overtuigend klonk zoals ik het bedoelde. Als protest maakte het op Arnold dan ook weinig of geen indruk. Zonder iets te zeggen kwam hij langzaam in mijn richting, waarbij hij op geen enkel ogenblik ook maar een poging deed om mijn blik te ontwijken. Zijn warme adem streelde mijn nek toen hij vlak achter me stond en zijn hand onder mijn rechter elleboog legde.

'Ja, Paultje,' fluisterde hij. 'Ik zou het zelfs heel erg vinden als jij je nu zou aankleden.'

Duidelijker kon hij allicht niet zijn voor wat zijn bedoeling betrof. Ik wist dat ik hem resoluut moest wegsturen. Voor eens en voor altijd moest ik hem duidelijk maken dat ik dit niet wilde. Het moest nu gebeuren, maar in plaats van mijn stem te verheffen, kwam ik niet verder dan een diepe zucht. De vlammetjes die zich tintelend via mijn elleboog over mijn hele huid verspreidden, leken als het ware mijn helder denken te verlammen. De zalige, warme opwinding die me overviel had ik al zolang niet meer ervaren. In plaats van Arnold furieus af te wijzen, sloot ik doelbewust de ogen omdat ik de genietende gelaatstrek van mijn spiegelbeeld niet langer kon aanzien. Mijn geweten fluisterde nog wel nee, maar mijn lichaam schreeuwde ja!

Zodra Arnolds hand langs mijn arm opklom en ik hem zonder al teveel verzet de punt van handdoek uit mijn hand liet trekken, wist ik dat ik me gewonnen gaf.

Zijn lippen op mijn naakte schouder leken wel van fluweel. Zacht kusjes drukkend tot in mijn nek, trok Arnold langzaam de hele handdoek van me af en toen ik mijn ogen weer opende, zag ik hoe hij met zijn ogen elke reactie van mijn kant registreerde. Weer klom zijn hand op langs mijn arm maar nu liet hij ze afglijden naar mijn rechterborst. Een lichte siddering ging door me heen toen zijn vingers verkennend de contour van mijn malse heuveltje volgden. Een zacht kreuntje ontsnapte aan mijn lippen toen hij mijn tepel zachtjes tussen zijn wijs en middelvinger klemde. Achter mijn rug liet ik mijn hand aarzelend op zoek gaan naar de zijne. Amper gelovend dat ik het was die dat deed, bracht ik ze tot op mijn buik. Seconden later leunde ik licht hijgend tegen hem aan, genietend van de warme sensatie van Arnolds geoefende vingers.

Wie daartoe het initiatief nam, zou ik niet kunnen zeggen, maar even later stonden we naar elkaar toe gedraaid. Terwijl zijn vingers heerlijk bezig bleven met mijn tepels en mijn tieten, legde ik mijn handen om zijn nek en boog voorover. Met mijn voorhoofd rustend tegen het zijne keken we elkaar diep in de ogen. Geen van beiden spraken we ook maar ''n woord, net alsof we bang waren om daarmee de betovering van het moment te doorbreken. Ogen zeggen echter vaak evenveel of zelfs meer dan woorden. In de zijne las ik passie, hunker en oprecht verlangen, iets wat Arnold allicht ook in de mijne opgemerkt moest hebben. Plots tuitte hij zijn lippen in mijn richting. Aarzelend kwam ik hem tegemoet en al snel wisselden we een hele reeks speelse en verkennende kusjes uit. Het kon in deze houding moeilijk meer zijn dan dat want onze neuzen zaten min of meer in de weg. Zodra Arnold zijn hoofd een beetje draaide, was zijn tong daar ineens wel. Plots was het uit met die verkennende kusjes en likjes. De tongzoen waarin Arnold me meenam was wulps en hitsig en al gauw wist ik mezelf zozeer opgewonden dat er geen weg terug meer was. De haast pijnlijke manier waarop hij ondertussen zijn sterke armen om meen klemde, maakte me duidelijk dat Arnold er net zo erg aan toe was dan ik. Het was dan ook geen verrassing toen hij me weldra achteruit duwde. Geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om me te verzetten toen ik zacht achterover op het bed belandde met Arnold bovenop me. Al liggend kreeg onze opwindende kus een logisch vervolg, al waren zijn handen nu plots overal. Van mijn hoofd tot aan mijn navel was er geen plekje dat hij onberoerd liet. Deze knappe jonge kerel wist mijn lichaam te bespelen zoals geen enkele man hem dat ooit had voorgedaan., waardoor ik weldra zowat dreef van geilheid.

Plots hield ik het niet langer. In een woest gebaar sjorde ik zijn T-shirt naar boven. Ik moest en zou zijn naaktheid voelen. Nu! Behulpzaam hielp hij me om het shirt over zijn brede schouders te trekken. Ik klampte me stevig aan hem vast toen hij zijn borst over de mijne begon te schuren en rilde van genot toen zijn weelderige borstharen mijn intussen keiharde tepels ongelooflijk lekker kietelden.

Toch ontging het me niet dat Arnold tegelijkertijd zijn joggingbroek en zijn boxer omlaag probeerde te schuiven. Ik loste mijn greep om zijn middel een beetje, waardoor het hem wat makkelijker lukte. Het volgende moment keek hij me vragend aan. Mijn bevestigend knikje werd beloond met een brede glimlach en een vluchtig zoentje op mijn voorhoofd. Terwijl hij zichzelf positioneerde, spreidde ik mijn dijen maximaal en met de knie'n opgetrokken wachtte ik vol van verlangen op het moment van samensmelten.

'Aaaah''

Het was niet alleen de heftigheid van zijn eerste stoot. Ook het ongekend formaat van zijn pik, voor mijn vrij nauwe kutje dan, verraste me. Toen hij echter mijn kreetje smoorde in een nieuwe tongzoen was dat korte moment van pijn snel vergeten. Gelukkig was ik al lang drijfnat en toen hij op en neer begon te bewegen in mijn goed geoliede schede, was dat vrijwel meteen heel erg lekker. Zodra hij een einde maakte aan deze hete kus en steunend op zijn handen het tempo van zijn stoten opvoerde, voelde ik al de voorbode van iets wat ontzettend lekker beloofde te worden. 'Ongelooflijk,' flitste het door mijn hoofd, 'nu al!'

In het besef dat er niet veel nodig zou zijn om me te doen klaarkomen, klemde ik mijn handen strak om de deinende billen van mijn zoveel jongere minnaar. Opgezweept door het aanzwellend genot in mijn onderlijf ging ik al gauw harmonieus mee in het door hem aangegeven ritme.

We zegden niets, we kreunden niet eens, maar onder ons piepte het bed ritmisch mee op de monotone melodie van onze steeds hijgender wordende ademhaling. We bleven elkaar de hele tijd aankijken en lazen in elkanders ogen hoezeer we hier allebei van genoten.

'Mijn hemel,' schoot het door mijn hoofd, 'wat kan die stiefzoon van me neuken, zeg. Daar kan zijn vader nog een lesje aan nemen.'

Temidden van die gedachte voelde ik mezelf verkrampen en een eerste hete scheut vertrok exploderend vanuit mijn schoot. Golf na golf gierde door mijn lijf, maar waar ik anders nogal een schreeuwer ben als ik klaarkom, onderging ik nu mijn orgasme haast in stilte. De gedachte aan Arnolds vader 'n aan hetgeen waar ik mee bezig was, werkte remmend. Nog terwijl mijn jonge minnaar grommend zijn hete sperma straal na straal diep in me loosde, voelde ik me al schuldig.

Arnold bleef gewoon in me maar toen hij aanstalten maakte om me opnieuw te kussen, draaide ik mijn hoofd van hem weg. Wat had ik in godsnaam gedaan? Ik had zojuist mijn man bedrogen en dat nog wel met zijn eigen zoon. Onvergeeflijk gewoon! Men zegt wel eens dat berouw altijd na de zonde komt. Een oude volkswijsheid die ik alle eer aandeed. Berouwvol was ik zeker, maar hopeloos te laat. Enkele warme tranen rolden van mijn wangen.

'Niet doen, Paultje,' zei Arnold. Met twee handen op mijn wangen draaide hij mijn hoofd en dwong me om hem aan te kijken. 'Niet huilen, alsjeblief.'

'Arnold, dit ' dit had nooit mogen gebeuren,' hakkelde ik, gevold door een nieuwe portie tranen.

'Niet huilen, meisje,' fluisterde hij zacht, ondertussen mijn tranen oplikkend. 'We wisten allebei dat dit vroeg of laat kon gebeuren. Evengoed weten we allebei dat mijn vader je tekort doet.'

'Hij is wel mijn man.'

'Dat wel ja, maar het doet me soms pijn als ik zie hoe weinig aandacht hij voor je heeft.'

'Zeg zoiets niet, Arnold. Je hebt het wel over jouw vader.'

'En dan? Paultje, jij zult bij hem altijd op de tweede plaats komen, dat weet je zelf ook wel. Zijn zaakjes gaan altijd voor.'

'Dat kan wel zo zijn, maar dat geeft jou nog niet het recht om je met onze relatie te bemoeien.'

'Oh nee?'

'Nee, ik dacht het niet.'

'Ook niet als ik je zeg dat'' Terwijl Arnold zijn zin abrupt afbrak, viel het me op dat er voor het eerst een deukje kwam in het pantser van zelfzekerheid dat hij altijd en overal met zich mee leek te zeulen. Mijn nieuwsgierigheid was meer dan gewekt.

'Als je me wat zegt?' drong ik aan.

'Als' als ik je zeg dat ik verliefd op je ben.'

'Kraam geen onzin uit, Arnold!'

'Het is geen onzin, Paultje. Ik hou van je.'

Ergens voelde ik aan dat hij het niet ter plaatse bedacht maar de waarheid sprak. Ik had wel gemerkt dat hij me op een bepaalde manier begeerde, maar dat er meer speelde dan alleen het lichamelijke, dat was iets wat op geen enkel moment in me was opgekomen. Eventjes was ik compleet van mijn melk. Van dat moment maakte Arnold gebruik om mijn hele gezicht met kussen te overladen, waarbij hij me al fluisterend zijn liefdesverklaring herhaalde. Wat mij betrof maakte dat de hele situatie er niet eenvoudiger op en ik wist totaal niet hoe ik hier mee om moest gaan. Toen het hem blijkbaar wat te lang begon te duren voor ik reageerde, nam hij zelf een nieuw initiatief. Steunend op zijn linkerhand schoof hij in een teder gebaar zijn rechter onder mijn nek. Terwijl hij me indringend bleef aankijken, tilde hij langzaam mijn hoofd van het kussen op tot mijn lippen nog slechts een paar centimeters van de zijne verwijderd waren.

'Paultje, ik kan het niet helpen dat ik verliefd op je werd,' zei hij zacht. 'Ik heb het voor mezelf ontkend. Ik heb me ertegen verzet, ertegen gevochten ook, maar het ging niet over. Beetje bij beetje werden mijn gevoelens voor jou alleen maar sterker. Ik besef dat hetgeen er zojuist tussen ons gebeurd is misschien geen vervolg zal krijgen. Als dat zo is dan zal ik me daarbij neerleggen, maar desondanks zal ik je eeuwig dankbaar blijven. Je kunt me niet beletten om de herinnering aan dit heerlijke moment met jou te koesteren. Mocht je dat al willen, weet dan dat het mij niet om een snelle verboden wip te doen was. Voor mij was het de liefde bedrijven met die ene mooie, warmhartige vrouw waar ik zielsveel van hou. Zelfs al wijs je me na vandaag levenslang af, dan nog zal ik dit moment blijven koesteren tot het einde van mijn dagen.'

Wat me bezielde kon ik zelf amper bevatten maar het was een feit dat ik tijdens zijn oprechte betoog spontaan mijn handen om zijn hoofd had gelegd. Teder streelden mijn vingers door zijn glanzende donkere haren en aan het einde van de mooiste liefdesverklaring die ik ooit te horen kreeg, overbrugde ik zelf de kleine afstand die onze lippen scheidde. Hoe het verder moest met ons, daar had ik geen idee van. Ik wist niet eens of ik ooit in staat zou zijn om zijn liefde te beantwoorden. Ik wist zelfs niet of ik dat wel wilde, maar het feit dat Arnold me beminde maakte tedere gevoelens in mij los waarvan ik me het bestaan nog amper kon herinneren.

Dit keer was onze kus niet wulps en gretig maar liefdevol, teder en vooral erg lang uitgesponnen. Gaandeweg kwam toch ook de opwinding weer om het hoekje kijken. Iets wat evenzeer voor Arnold leek op te gaan want het 'hangertje' in mijn schede kwam weer aardig op oorlogssterkte. Spontaan begonnen we weer tegen elkaar op te bewegen, zonder haast, bijna in slowmotion. Allebei voelden we aan dat het deze keer anders zou zijn. Zonder dat we het afspraken, voelden we elkaar perfect aan. Dit zou geen snelle wip worden, maar liefdevol en teder samen de liefde bedrijven.

'Pauline!' Paulien!?'

'Shit!' Precies op hetzelfde moment ontsnapte deze reactie aan ons allebei. Een halve seconde later keken we elkaar geschrokken en ongelovig aan. Harry had die ochtend gezegd dat we met eten niet op hem moesten wachten omdat het laat zou worden. Hoe kon het dan dat hij nu al thuis was?

'Paulien!?' klonk het opnieuw, ditmaal gevolgd door zijn vertrouwde tred op de houten traptreden. Arnold trok zijn broeken zo goed en kwaad mogelijk op en schoot vierklauwens de badkamer in. Zelf gooide ik snel Arnolds T-shirt onder het bed, waarna ik me vliegensvlug achterover liet vallen en het dekbed over me heen trok. Net op tijd!

'Pauline?' klonk het vlakbij, allicht vanuit de deuropening. Voor mij het sein om mijn ogen te openen en er zo slaperig mogelijk uit te zien. 'Lieverd, voel jij je niet goed?'

'Jawel schat, niets aan de hand,' reageerde ik loom.

'Als er niets aan de hand is, wat doe jij dan op dit uur in bed? Het is bijna tijd voor het diner.'

'Vanmiddag voelde ik me niet lekker,' loog ik, 'daarom ben ik even gaan liggen. Blijkbaar ben ik in een diepe slaap gesukkeld want ik heb je niet eens horen thuiskomen.' Om mijn woorden kracht bij te zetten forceerde ik een gespeelde geeuw en wreef ik zogenaamd de slaap uit mijn ogen. 'Hoe laat is het?' voegde ik er voor alle zekerheid aan toe.

'Vijf uur. Hoog tijd om aan het avondeten te beginnen, lijkt mij.'

'Harry, ik dacht je vanochtend zei dat het laat ging worden.'

'Schatje, hoe vaak moet ik je nog zeggen dat het in de zakenwereld niet altijd strak volgens plan verloopt. Meneer Verheyden, met wie ik normaal gezien vanavond een grote transactie zou afronden, moest onverwacht naar het buitenland. Dat ging dus niet door. Als jij nu opstaat en snel wat te eten maakt, dan neem ik een snelle douche. Van de tijd die vrijkomt wil ik namelijk gebruik maken om vanavond hier thuis nog een potenti'le klant te ontvangen voor een eerste verkenend gesprek.

Mijn Harry ten voeten uit, bedacht ik bitter. Iedere andere man zou zo'n zeldzame vrije avond aangrijpen om eens wat tijd met zijn echtgenote door te brengen, maar hij niet. Tijd om daar langer bij stil te staan kreeg ik niet, want nadat mijn man zijn jas op een stoel had gegooid, liep hij al in de richting van de badkamer.Het werd me koud om het hart. Stel je voor dat Arnold daar nog was. Ik had immers de deur naar de gang niet horen openen of sluiten. Het zou best kunnen dat hij daar was blijven luisteren en ik wilde liever niet dat Harry zijn zoon in onze badkamer aantrof.

'Harry, wacht!' riep ik, nog niet eens wetend waarop hij dan wel zou moeten wachten. Terwijl mijn man zich met de deurklink al in zijn hand alsnog naar me omdraaide, maakten mijn hersenen overuren. 'Ik heb heerlijk gedroomd, schat,' fleemde ik. Iets anders wist ik zo snel niet te bedenken.

'Leuk voor je, lieverd,' reageerde hij. Niet bepaald onder de indruk wilde hij zich alweer omdraaien.

'Ik heb over jou gedroomd, Harry,' gooide ik er daarom snel achteraan.

'Oh ja?' Ditmaal had ik zijn aandacht blijkbaar wel want hij kwam terug tot bij de rand van het bed. 'Mag ik dan misschien ook weten waarover die droom ging?'

'Over ons, schat,' antwoordde ik poeslief. 'Over jou en mij, samen in dit grote bed.'

'Bedoel je soms dat'?'

'Ja, schat. Ik droomde dat jij me een ongelooflijk lekkere beurt gaf.'

Hoe ik het zo snel bedacht, dat begreep ik zelf niet eens. De laatste goeie beurt die ik me van Harry herinnerde, dateerde al van kort na onze huwelijksdag. Zeker de laatste twee jaar was er in onze echtelijke sponde niets meer gebeurd wat het label 'goeie beurt' verdiende. De droomminnaar die Harry was toen ik hem leerde kennen, was tegenwoordig nergens meer te bekennen. De seks tussen ons was steeds meer afgegleden naar het niveau van een snelle wip. Op zich hoeft daar natuurlijk niets mis mee te zijn, maar als het gaat draaien om het genot van ''n partij, dan krijgt zo'n snelle wip al gauw een ego'stisch tintje. Net daar wrong bij ons het schoentje.

'Als mijn vrouwtje dergelijke dingen gaat dromen,' dan wordt het tijd dat we daar iets aan doen.' Na een snelle blik op zijn horloge schopte Harry de schoenen van zijn voeten. 'Als we ons haasten, hebben we nog net genoeg tijd voor een vluggertje.'

De daad bij het woord voegend, trok hij het dekbed van me af. Hij duwde mijn benen uit elkaar en terwijl hij ertussen knielde, ritste hij zijn broek al los. Samen met zijn onderbroek stroopte hij ze naar omlaag tot onder zijn billen en dook boven op mij. Zonder scrupules wurmde hij zijn tong tussen mijn lippen, van mij verwachtend dat ik door een dergelijke aanpak gediend was. Dat was ik helemaal niet, maar omdat ik dit ongewild uitgelokt had met mijn verzonnen droom was er nu geen weg terug. Na hooguit een minuutje van gedwongen tongen, richtte Harry zich al op en bracht zijn geslacht in stelling.

'Pak aan, schat. Hier komt hij.'

Alsof ik een keuze had'

'Als je me nou,' mompelde hij, 'Het moet echt wel een hete droom geweest zijn, schat. Zo nat heb ik die doos van jou nog nooit meegemaakt.'

Het contrast met wat ik nog geen tien minuten eerder met Arnold beleefde, kon nooit groter zijn. Waar zijn zoon aandacht had voor elke vezel van mijn lijf, had mijn man nergens oog voor, behalve voor zichzelf en zijn eigen behoeften. Met zijn overhemd en zijn stropdas nog aan pompte hij zichzelf in geen tijd richting hoogtepunt. Als hij toch eens naar me opkeek, forceerde ik met moeite iets wat op een glimlach geleek. Het was mijn manier om te doen alsof ik het heerlijk naar mijn zin had, terwijl ik me eigenlijk alleen maar gebruikt voelde. Gelukkig was Arnolds sperma nog rijkelijk aanwezig in mijn steeds nauwer sluitende schacht, anders was het vast nog pijnlijk geweest ook. Harry beukte op me in alsof zijn leven er van afhing, maar ik voelde geen opwinding, geen warmte, niets. Na hetgeen ik met mijn stiefzoon beleefde, was zijn vader nu helemaal niet meer te genieten als minnaar.

Gelukkig werd Harry's ademhaling al gauw zwaarder. Uitgerekend dat moment koos Arnold uit om de badkamerdeur op een kier te duwen om de slaapkamer in te kijken. Over Harry's schouder keken mijn stiefzoon en ik elkaar aan. De blik van ongeloof in de ogen van Arnold voor hij zich hoofdschuddend terugtrok, deed mij beschaamd de blik afwenden.

Op weg naar zijn moment van opperste genot stak Harry intussen een tandje bij. Amper een tiental wipstoten later was de kwelling voorbij. Direct rolde hij van me af en trok zijn broek weer op. Zittend op de kant van het bed boog hij nog een keer naar me toe om een vluchtig kusje op mijn lippen te drukken.

'Dankjewel, schat. Het was heerlijk.'

Alweer lukte het me om die huichelachtige glimlach op mijn gezicht te toveren. Zijn verzoek om nu toch maar dringend met het avondeten te beginnen, beantwoordde ik met een droog knikje. In werkelijkheid zat ik, nadat Harry in de badkamer verdween, nog een hele poos wezenloos voor me uit te staren. Wat moest ik doen? Hoe moest ik verder? Ik wist het niet. Nadat ik mezelf met een paar tissuetjes min of meer schoon had geveegd, trok ik mijn kamerjas aan en op automatische piloot daalde ik de trap af.

In de keuken trof ik Arnold aan die al met kookpotten in de weer was. 'Ga jij maar zitten, Paultje. Vanavond kook ik, al zal het dan wel spaghetti zijn want verder reikt mijn kookkunst niet. Ik hoop dat je dat niet erg vindt?'

Toen ik niet reageerde keek hij me aan. 'Mijn god, Paultje! Hoe zie jij eruit? Het lijkt wel alsof jij spoken hebt gezien.'

Mijn gemoed schoot vol en ik barstte in snikken uit. Met enkele grote passen was hij bij me. Zijn sterke handen hielden me stevig vast en dankbaar maakte ik gebruik van zijn brede schouder om op uit te huilen.

'Was het zo erg?' vroeg hij bezorgd.

Meer dan een knikje kreeg ik niet voor mekaar.

'Waardeloos was het,' vulde hij zelf dan maar in. 'Ik schaam me in zijn plaats.'

Zijn warme knuffel werkte heilzaam en me zachtjes heen en weer wiegend, wist hij me tot rust te brengen. Langzaam kreeg ik mezelf weer onder controle.

Eenmaal zover probeerde Arnold mij een kus te ontfutselen. Ondanks dat ik hem dankbaar was voor zijn steun, hield ik hem af.

'Niet als je vader thuis is, Arnold!

Zelf had ik er niet direct erg in dat mijn woorden een verdoken belofte inhielden. Hij wel.

'Mooi zo,' reageerde hij glimlachend. 'Zodra mijn vader morgenvroeg de deur uit is, kom ik bij je.'

'Arnold!' Uiteraard moest ik hem veel resoluter afgewezen hebben, maar meer dan zijn naam kreeg ik op dat moment niet over mijn lippen. Als protest was dat veel te magertjes, dat wist ik zelf ook wel.

Nu, ruim zes uur later, lig ik nog altijd klaarwakker naar het plafond te staren naast mijn snurkende echtgenoot. Eigenlijk weet ik nog steeds niet wat ik met de hele situatie aanmoet en hoe ik verder wil met mijn leven. E'n beslissing neem ik alvast wel. Arnold zal welkom zijn. Als het aan mij ligt zullen we morgenvroeg de draad weer opnemen waar we daarstraks door Harry werden onderbroken. Moreel verwerpelijk of niet, ik kijk er nu al naar uit om mezelf opnieuw te verliezen in de sterke armen van mijn liefhebbende stiefzoon. Verder dan dat wil en durf ik op dit ogenblik niet denken.