Allereerst wil ik kort de gelegenheid nemen mij voor te stellen.

Ik ben Victoria en ik ben 25 jaar. Door een aaneenschakeling van gebeurtenissen is mijn leven danig veranderd en derhalve ook ik zelf.

Ik heb hierdoor de laatste paar jaren dingen gedaan en zijn mij dingen overkomen die ik eerder nooit voor mogelijk zou hebben gehouden.

Het is voor mijn onmogelijk om al deze dingen voor mijzelf te houden maar door de aard van mijn verhalen kan ik het met niemand delen.

Tot dat ik er achter kwam dat websites zoals deze bestaan en dus heb ik besloten mij niet meer in te houden en werkelijk elk detail met jullie te delen.

Niets is overdreven of afgezwakt. Alles dat ik schrijf, elke verhaal en elke zin is exact zoals het werkelijk is gebeurt.

Het volgende is het eerste deel. Vele delen zullen nog volgen.

Dit verhaal begint bij het begin van reeks intense gebeurtenissen die mijn leven overhoop hebben gegooit.

Ik was 20 en woonde tijdelijk in Leeuwarden op kamers.

Dit was voor mij een vreselijke tijd aangezien ik erg op mij zelf ben en het huis moest delen met meerdere mensen bij wie ik totaal geen connectie voelde.

Ik was altijd alleen en vaak zelfs eenzaam. Ik kon slecht vrienden maken en de mensen die geïnteresseerd waren in mij waren altijd jongens en mannen met, wat ik toen beschouwde als, „slechte bedoelingen”.

Door keer op keer te maken te hebben gehad met dit soort mannen sloot ik me steeds meer af van andere mensen en begon ze bij voorbaat te verafschuwen.

In de nacht van zaterdag op zondag ergens in de zomervakantie werd ik wakker van het bekende lawaai van dronken studenten die weer eens aan het feesten waren bij een huisgenoot van mij.

Ik stond op van mijn bed en liep mijn kamer uit de gang in om naar het toilet te gaan toen een krachtige hand mij bij mijn schouder greep. „Hey, wie hebben we hier? Het stille meisje” Ik draaide me om en zag één van mijn huisgenoten wankelend en met een bierflesje in zijn hand tegen de muur leunen. Zijn evenwichtsorgaan was duidelijk niet meer in staat dat enorme lichaam staande te houden.

„Rot op” zei ik en ik sloeg zijn hand weg. „Hey hey, niet zo raar doen, meisje” zei hij nagenoeg onverstaanbaar en met half-dichtgezakte ogen. Hij bracht het bierflesje naar zijn mond maar kwam er achter dat die al een tijdje leeg was „Dat doen meisjes zoals jij niet. God heeft je niet zo’n lichaam gegeven voor je eigen plezier” Hij liet een boer tijdens een gefaalde poging om te staan zonder hulp van de muur. „Ik heb me nog nooit voorgesteld, ik ben Andrew” zei hij „En wie ben jij nou eigenlijk?”. „Rot…op” herhaalde ik. Maar dat was hij duidelijk niet van plan. Hij liet het bierflesje uit zijn handen glijden en zette met een kreun en een grom een onhandige stap naar voren. „laat mij jouw kont eens bekijken, schat”. Hij greep me met één hand bij mijn middel, draaide me om en met zijn andere hand duwde hij tegen mijn schouder en dwong me voorover te buigen. „niet dit weer” dacht ik bij mijzelf, en ik probeerde me los te wrikken uit zijn grip. Maar hier was geen beginnen aan. Ik schopte achteruit in een poging hem in zijn ballen te trappen, wat de vorige keren prima had gewerkt, maar dit keer raakte ik alleen zijn enkels wat hij, waarschijnlijk door de drank, totaal niet leek te voelen. Hij greep mijn arm en draaide deze op mijn rug „ja, da’s beter” hoorde ik hem zeggen. Hij trok mijn shirt omhoog en gaf me een enorme klap tegen mijn achterste. De pijn was zo scherp dat ik nog maar net op mijn benen kon staan. „wow! wat zijn jullie aan het doen?” klonk het aan de andere kant van de gang. Ik maakte gebruik van de afleiding en wrikte me los uit zijn grip, rende de gang door en sloot mezelf op in de badkamer. „waarom ik?” dacht ik bij mijzelf. „Je lokt het zelf uit met je geflirt” hadden de meisjes gezegd die ene keer toen een man in de kroeg me probeerde aan te randen. „Meisjes met zo’n lichaam als jou zijn niet maagd, dat zijn sletten” was nog z’n heerlijk argument van een aantal mede studenten. Maar dit was de druppel. Voor het eerst in mijn leven zat ik er helemaal doorheen. „ik mis Victor” fluisterde ik tegen mijzelf en ben uiteindelijk op het toilet in de badkamer in slaap gevallen.

Victor is mijn broer. Hij was iets ouder dan ik maar we waren vrijwel identiek. Wat hij leuk vond, vond ik leuk en als ik werd gepest incasseerde hij de klappen. Maar Victor werd langzaamaan steeds meer verbitterd naar andere mensen toe en is uiteindelijk in andere gezinnen geplaatst met als resultaat dat we steeds meer uit elkaar groeiden. Het was voor mij een enorme klap dat Victor, toen hij 18 of 19 was, plots, van de ene op de andere dag, besloot naar Noorwegen te gaan. „Mensen zijn hier totaal gestoord en vrijheid is een leugen” is de enige uitleg die ik kreeg toen ik hem vroeg waarom hij ging. En tevens het laatste dat ik ooit van hem heb gehoord.

Het was een week of twee na het weekend en tevens de eerste dag van mijn transformatie. Het voorval op de gang was de druppel geweest en andere mensen interesseerde mij nu helemaal niets meer. Ik had zo’n lage dunk van andere mensen dat hun gesprekken langzaam veranderde in een zacht gezoem op de achtergrond en ik negeerde ze tot het punt dat ik het gevoel had dat ze er niet eens meer waren. Ze waren voor mij niet heel veel meer dan dieren. En dan voelde heerlijk. Als ik kleren nodig had dan pakte ik dat uit een kamer die toevallig niet op slot zat en als ik klaar was met douchen nam ik ook niet meer de moeite om een badjas aan te doen als ik terug liep naar mijn kamer. Die avond voelde ik mij voor het eerst echt kalm. Ik voelde me lekker. Ik voelde me fijn. Maar ik voelde me vooral vrij. Ik had de vrijheid om andere mensen te negeren wanneer ik dit wilde. De vrijheid om te dragen wat ik wou. Of juist niet te dragen wat ik wou. Nadat Ik voor het eerst in mijn leven een boek helemaal had uitgelezen trok ik een t-shirt aan die waarschijnlijk van een van mijn mannelijke huisgenoten moest zijn geweest. Hij was me veel te groot, gleed constant van mijn schouder maar hij zat lekker en ik voelde me er vrij in. Omdat ik mij niet vrij voelde als ik ondergoed droeg trok ik mijn ondergoed onder mijn oversized t-shirt vandaan en leek het me een goed idee om ook de rest van mijn ondergoed met lade en al uit het raam te gooien. Een heerlijk zuchtje wind kwam door het raam naar binnen. Ik sloot mijn ogen, deed de oordoppen van mijn iPod in mijn oren, drukte op play, en probeerde me te visualiseren hoe mijn leven er uit zou zien als ik alles zelf in de hand had. Als ik de gene was die bepaalde wat andere mensen wel en niet deden. Ik zou naar buiten kunnen gaan en dragen wat ik wou zonder lastiggevallen te worden. Ik zou een leuk huisje hebben waar ik alleen kon zijn. Maar ik zou wel alleen zijn. Mannen zijn honden, dat zou ik niet kunnen veranderen. En elke vrouw een Jaloers en achterbakse teef , dat zou ik niet kunnen veranderen.

Net toen ik door deze gedachte me wat down begon te voelden merkte ik dat er iemand de deur open had gedaan en achter me was komen staan. Voordat ik me om kon draaien voelde ik twee handen langs mijn zij gaan. Er ging een rilling over mijn rug. De handen bleven rusten op mijn heupen en ik voelde dat mijn hele lichaam begin te tintelen. Ik keek voorzichtig opzij en zag een grote, ruwe hand en een behaarde onderarm. Door mijn t-shirt heen voelde ik hoe stevig hij mij vast hield, maar hij was tegelijkertijd ook voorzichtig. Ik had geen idee waarom ik me niet verzette. Ik had totaal geen idee waarom ik niet begon te beuken en te trappen zoals ik dat altijd had gedaan. Hij trok me voorzichtig naar zich toe. Ik kan mij nu nog herinneren hoe groot hij was. Ik voelde zijn buik tegen mijn rug. Mijn hoofd rustte tegen zijn borst. Ik wou mijn iPod uitzetten maar dat liet hij me niet doen. Ik kan me nu nog steeds herinneren hoe het voelde om me over te geven. Het gevoel dat ik compleet veilig was. Dat ik was waar ik hoorde. Ik weet niet waarom ik niet om keek om te kijken wie het was. Misschien dat ik het gewoonweg niet wilde, of misschien was het zelfs zo dat ik diep van binnen wel wist wie het was. Hij kuste me in mijn nek. Ik voelde een ruige stoppelbaard en zag vanuit mijn ooghoeken dat hij lang zwart haar had. En hij rook lekker. Hij rook niet naar aftershave of deodorant of douchegel. Dit was zijn geur, onbevlekt door chemische substanties of kunstmatige goedjes uit een spuitbus. Zijn handen gleden van mijn heupen langs mijn benen naar de rand van mijn t-shirt. Het moment dat zijn vingers mijn huid raakte ging er een schok door mijn lijf. Het gevoel van zijn handen die over mijn heupen en mijn zij gleden deed mij voelen alsof er een storm aan het woeden was in mijn lijf. Op dat moment wist ik het zeker. Er is maar één iemand die mij zo zou kunnen laten voelden. Die mij veilig kon laten voelen met een simpele aanraking. Ik hief mijn armen en mijn handen vonden zijn hoofd. Ik trok z’n hoofd naar me toe en hij kuste mijn nek. Weer rook ik die heerlijk geur. Ik wist het zeker, ik hoefde niet om te kijken. Elke vezel in mijn lijf schreeuwde zijn naam. Oh, wat was dit fout. Maar zo voelde het niet. Integendeel. Dit voelde zo puur en zo natuurlijk en zo overweldigend. Dit was niet fout. Enkel in de ogen van een samenleving die elk menselijk gevoel en instinct uit alle macht probeert te onderdrukken was dit fout. Ik greep het haar op zijn achterhoofd vast. Ik was maagd en onervaren en kende niet het gevoel van seks of van opwinding of van geilheid maar mijn lichaam wist wat het moest doen. Instinctief en als een soort oer-reactie bewoog het zo sierlijk als een slang. Mijn borst wiegde heen en weer, mijn armen gleden langzaam en soepel langs mijn lichaam. over mijn borsten, langs mijn zij en over mijn heupen. Ik begreep voor het eerst waar zowel mannen als vrouwen gestoord van werden. De ronde vormen, de sierlijke manier van bewegen. Ik tastte achter me en vond de rand van zijn spijkerbroek die niet veel later naar beneden gleed. Dit was niet simpele opwinding of geilheid. Dit was veel meer. Wij waren een. Ik en hij en niemand anders. Wij waren volkomen vrij. Vrijer dan wie ook. „zeg z’n naam” leek mijn lichaam te schreeuwen. Er liep een straaltje vocht langs mijn been „zeg het dan!” Ik greep zijn polsen stevig vast en bracht ze naar mijn heupen. Ik bewoog mijn heupen heen- en weer wiegend naar achteren, maakte mijn rug hol, en boog voorover „zeg het” riep mijn lichaam. Mijn bewegingen leken op dat punt meer op krioelen dan op wiegen. En toen keek ik achterom. „Victor” fluisterde ik. Hij greep mijn heupen steviger vast. Zijn vingertoppen duwden diep in mijn heupen en met een korte beweging kwam hij mij mij binnen. Een heftige schok van pijn gemixt met ultiem en absoluut genot schoot door mij heen. Mijn benen begonnen ongecontroleerd te schudden. Ook mijn ademhaling had ik niets meer onder controle. Ik opende mijn mond om te gillen maar er kwam geen geluid. Tranen liepen over mijn wangen en elke spier in mijn lichaam spande zich aan. Het vocht stroomde nu in stralen langs mijn benen. Victor begon langzaam te stoten. Meer pijn en nog meer genot werden in de mix gegooid. Mijn nagels zaten diep in de huid van Victor’s polsen. Ik liet hem los, trok te oordoppen uit mijn oren en viel voorover met mijn handen tegen het kozijn van het raam. Hij greep mijn haar en begin harder te stoten. Bij elke stoot schokte mijn lichaam. Nog sneller. Nog harder. Nog een stoot en de pijn was zo goed als verdwenen. Nu de pijn weg was voelde ik alleen nog Victor in mij. Ik voelde elke stoot. De tijd leek langzamer te gaan tot het volledige stil leek te staan. Na elke stoot van Victor voelde ik hem terug trekken en smeekte ik om de volgende, die niet lang op zich liet wachten. Weer een stoot, weer een schok door mijn lijf, weer dat krankzinnig lekker gevoel. Het was als een oer-dans. Zijn haar zwierde op het ritme, zijn spieren die aanspanden en mijn borsten die wild schudden en wiegden met elke stoot. En toen een laatste, heftige stoot. Maar hij bleef in mij. Hij trok mij naar zich toe en hield me stevig vast. Even was het volledig stil… Je hebt het goed gedaan zus, de laatste jaren. Voor het eerst hoorde ik zijn stem. Het was een lage, rustige stem met een licht accent die ik niet herkende. „Ik mis je, Victor. Ik mis je zo” De tranen rolden weer over mijn gezicht meer dit keer uit oprecht verdriet. „blijf je?” vroeg ik hem terwijl ik het antwoord wel wist. „Nee” zei hij. Even was het weer stil. „Ik wil je zien” zei ik en ik liet hem uit me glijden. Ik draaide me om keek hem aan. Zo vreselijk veel veranderd was hij. Maar het was onmiskenbaar mijn broer. Even keken we elkaar aan voordat hij me optilde en ik mijn benen om hem heen sloeg. Heftig zoenend voelde ik hem weer in mij. De heftige explosies van puur primitief genot veranderden in een teder en intens gevoel van vertrouwen. Hij zette mij in het open raam en hield mij stevig vast. Ik sloot mijn ogen en leunde langzaam achterover uit het raam. Keer op keer voelde ik hem bij mij binnen dringen. Onze ademhalingen werden sneller en zwaarder. Ik deed mijn armen boven mijn hoofd en terwijl ik vanaf mijn middel uit het raam hing voelde ik dat mijn spieren zich aanspanden. Mijn lichaam en ademhaling werden schokkerig en een warm en intens gevoel viel over mij heen. ik begin voor het eerst te kreunen. Eerst stilletjes maar al snel kon ik mij niet inhouden. Victor sloot zijn ogen en begon harder te stoten. Even later kwam ik schokkend en gillend klaar waarna Victor me naar binnen trok en me op bed legde.

Ik herinner me niet heel veel meer van wat er daarna is gebeurd. Ik weet enkel nog dat hij me een kus op mijn voorhoofd gaf,een rugzak naast het bed zette en zei „Je zorgen zijn voorbij, zusje”.

Die ochtend werd ik vroeg wakker. Het zal niet later dan 5 uur zijn geweest. De hele wereld voelde anders. Ik stond op en liep door de gang de trap af naar de keuken waar ik een huisgenoot aantrof. „Hey… houdt dat shirt maar, hoor” zei hij uiteindelijk. „Dankje, Andrew” zei ik met een knipoog. „ik beschouw dat dan maar als een verontschuldiging”. „Je…Je bent niet boos?” vroeg hij. Het was heerlijk om zo’n grote, gespierde jongen zo kwetsbaar te zien. „Je, eeeh… het shirt zit niet goed” Kennelijk was mijn shirt weer van mijn schouder gegleden en was mijn borst niet helemaal meer bedekt. ik haalde enkel mijn schouders op en liet het shirt voor wat het was „Kun je even een broodje voor me smeren? Met boterhamworst graag” zei ik tegen hem en liep de keuken uit, terug naar mijn kamer. Voor het eerst in mijn leven realiseerde ik mij dat ik mijn lichaam niet hoefde te haten om wat het losmaakte bij andere mensen. Nee, het was het tegenovergestelde. Wat Victor me had doen realiseren was de macht die ik heb als ik mijn lichaam goed gebruik. Hij heeft me de macht van seksuele vrijheid laten zien.

Ik liep met een grijns op mijn gezicht mijn kamer in en zag de rugtas die Victor heeft laten staan. Ik opende de tas en vond een envelop met een brief en een pas.

Dit is wat er in de brief stond:

„Sorry dat ik je in de steek heb moeten laten. Maar alles dat ik heb gedaan was voor jou. In de envelop zit ook een pas zoals je waarschijnlijk wel al hebt gezien.

Het is beter dat je er geen vragen over stelt. Vertel er niemand over en neem niet contact op met de bank.

Jij verdient dit. Het is allemaal voor jou. Gebruik het zoals je wilt.

Ik zie je snel weer, zusje.

Ik hou van je”

Liefs, Victor