Opnieuw werpt Lies een blik op de schitterende ring aan haar vinger. Krijg er maar geen genoeg van Tom, het is zo mooi. Wat is mooi Lies, de omgeving of de ring aan je vinger? Ze draait zich naar hem om en zegt; beide Tom, dat weet je donders goed, maar momenteel heb ik het over de ring. Zijn hoofd buigt zich voorover en hij kust zacht het puntje van haar neus, vervolgens trekt hij haar opnieuw tegen zich aan. Genietend van zijn armen om haar heen leunt ze lekker tegen hem aan, dit is zoveel beter als lopen in een druk winkelcentrum. Ja, zegt hij lachend, als ik kan kiezen geef ik ook hier de voorkeur aan.

Lieverd, zegt Tom zachtjes, in welk jaargetijde zou je het liefste willen trouwen? Ohh…Tom, dat weet ik niet zo goed, ik vind dat ieder jaargetijde wel iets speciaals heeft. Ja, dat ben ik helemaal met je eens Lies, maar heeft er niet eentje een voorkeur. Waarbij je denkt, ja, dat zal het moeten worden. Mmm… daar moet ik even over nadenken. Haar ogen sluitend laat ze alle jaargetijden langs haar gezichtsveld schieten. De winter is de eerste die zich aandient, zou leuk zijn als het sneeuwt, maar aan de andere kant geeft dat ook veel rommel en kunnen misschien niet alle gasten komen, spreekt ze hardop uit. Ben ik helemaal met je eens, dus nu kunnen we wel concluderen dat de winter afvalt? Ja, haar ogen open te hebben geslagen, lacht ze nu waarbij ze zegt; de winter wordt het niet.

De herfst waar we nu in zitten, heeft wel iets poëtisch als ik dat zo mag zeggen, moet ik dan nog een heel jaar wachten, tot je mijn vrouw gaat worden protesteert Tom. Mmm…de herfst wordt het dus ook niet, antwoord ze lachend. Dan blijven er echter nog maar twee over. De lente en de zomer, dan gaat mijn voorkeur uit naar de lente, zegt ze lachend. Tom trekt haar op zijn schoot, ja de lente, de zomer is te warm, of te regenachtig, is maar net hoe je het bekijkt in Nederland. Neem aan dat je in Nederland wil trouwen. Ja, graag Tom, daar zijn we beiden immers bekend. Zou alleen aan Dave en Anja willen vragen, of we misschien hier naar toe mogen komen voor onze huwelijksreis. Hier op dit speciale plekje. Laat dat maar aan mij over schatje, ik ga het haar zeker vragen. In een tentje, hier in de mooie natuur. Ja, hier in de mooie natuur. Hoef niet naar een luxe ressort, ook hier zou ik het geweldig vinden. Anders ik wel, maar het gaat me vooral om, dat jij aan mijn zijde verkeert Lies, dat is voor mij het allerbelangrijkste. Voor mij ook Tom, hou zoveel van je. Hou ook veel van jouw Lies.

Zo zitten ze beiden hun ideeën uit te werken voor hun bruiloft, wat er zeker aanwezig moet zijn, wat er zeker niet aanwezig mag zijn. Het begint al stilletjes helemaal compleet te worden. Aangezien, ze onder het genot van de champagne zo in elkaar op zijn gegaan, merken beiden pas laat dat het al schemerig begint te worden. We moeten maar eens terug Lies, we zouden nog gezamenlijk eten vanavond met je familie. Aangezien zij morgen weer naar Nederland vertrekken. Ja, dat is waar, haar elegant omhoog helpend, helpt hij haar overeind. Snel pakken ze beide de overige spullen bijeen en laden alles in de auto. Als Lies de laatste dingen in de laadbak van de auto heeft gezet, voelt ze hoe haar lichaam tegen dat van Tom wordt gedrukt. Wil je nog wel even innig en lekker zoenen hierboven. De daad bij het woord voegend, drukt hij zijn lippen op de hare. Als vanzelf sprekend, opent ze haar mond en glijdt zijn tong naar binnen. Dansend op een speelse, plagerige wijze dansen hun tongen om elkaar heen. Lies begint zacht te kreunen, hij kust haar niet alleen, maar ook zijn handen dwalen over haar lichaam. Haar borsten priemen tegen de stof van haar beha, door de stof heen streelt hij haar tepels die harder en harder worden. Ohh….Lies….je maakt me helemaal gek, kreunt Tom. Ik maak jou gek en jij mij dan hijgt ze. Mmm… murmelt hij in haar oor, het is dat we terug moeten, anders had ik je nu de mijne gemaakt, op deze speciale plek. Dat hou ik dan nog te goed, misschien nog mooier om het te bewaren voor onze huwelijksreis? Ja, misschien wel, dan is het nog specialer. Met zijn rechterhand opent hij het portier van de auto, haar richting de stoel schuivend, vind hij het maar wat moeilijk om haar los te laten. Uiteindelijk lukt het hem dan toch. Snel om de auto heen lopend, ziet hij dat ze het portier van binnen uit voor hem open heeft gedaan. Mmm….schatje, wat ben je toch lief. Haar hand vastpakkend schuift hij achter het stuur. Nog even kust hij haar vluchtig, dan start hij de auto en rijdt hij de heuvel af naar beneden.

Waar zijn de paarden eigenlijk, vraagt ze aan hem. Tom antwoord, dat hij van Dave te horen heeft gekregen, dat ze wel vaker los worden gelaten en dat ze dan vanzelf terug keren naar de stal. Is wel een goed teken, anders komen ze niet terug als het hen hier niet bevalt. Ja, dat geloof ik ook. Dave wist me echter te vertellen, dat geen enkel paard tot nu toe, zijn maaltijd bestaande uit brokken en wortels overslaat, om langer te genieten van zijn of haar vrijheid. Zie, lacht ze, dat bewijst genoeg, dunkt mij. Wanneer het bijna donker is komen ze tot stilstand bij het woonhuis, beiden zien dat de bus waar de leerlingen uit Australië mee zijn toegekomen alweer op de desbetreffende parkeerplaats staat. Uit de auto stappend horen ze een hoop gelach van de patio afkomen, zo te horen is het gezellig, lacht Lies. Tom voegt zich aan haar zijde en zegt zachtjes; het liefste zou ik je nu ontvoeren naar ons onderkomen, om de hele avond en nacht met je te vrijen, maar het is dat je familie morgen vertrekt. Anders had ik je over mijn schouders zo mee genomen. Lies kijkt hem lachend aan, je bent een topper, kan niet wachten tot het officieel bevestigd wordt dat ik je vrouw ben, dan mag je me zo vaak ontvoeren als je wilt. Dat gaat ook zeker gebeuren Lies, dat kan ik je verzekeren.

Hand in hand lopen ze uiteindelijk de patio op, wanneer beiden in het zicht komen van de overige aanwezigen verstomd het geluid. Tom neemt hier handig gebruik van en roept; ze heeft JA gezegd!

Een hoop gejoel en gefluit is te horen en dan komt al snel de hele meute in beweging om hen te feliciteren. Zo ook zijn vader en zijn collega, die immers ook gaan trouwen. Geweldig voor je Tom ik heb het je gezegd, alles komt op zijn pootjes terecht. Ja, pap, dat heb je inderdaad gezegd, dan geeft hij zijn vader een knuffel. Ook zijn moeder en stiefvader staan al in de rij om hem te feliciteren, als iedereen hen heeft gefeliciteerd, wordt het eten opgediend, we hebben speciaal op jullie gewacht, lacht Stijn, we wisten immers dat jullie zouden komen. Is dat zo, geeft Tom hem als weder antwoord. Ja, broertje dat is zo, je hart zit op de juiste plek, je weet namelijk ook heel goed dat de familie van Lies morgen rond het middag uur weer vertrekt. Ja, dat weet ik, dan blijven wij nog een klein weekje en dan hoepelen we ook weer op. Ja, gelukkig wel, antwoord zijn broer plagend, heb ik eindelijk weer rust aan mijn hoofd. Zo is het maar net, toch weten de broers onderling, dat het aankomende afscheid wat hen over een week te wachten staat, niet zo gemakkelijk zal verlopen, als ze nu doen voorkomen. Kan jij je meisje wel zo lang missen, vraagt Tom nieuwsgierig. Dat weet ik eerlijk gezegd niet, ben bang van niet, maar ach na één maand ziet ze me alweer. Ja, dat is ook weer zo, weet ze dat eigenlijk al? Nee, dat weet ze niet en dat wil ik graag zo houden. Van mij hoort ze niks, ik ga het niet verklappen, ik ook niet antwoord Lies, het is alleen maar leuker als het een verrassing blijft. Dan schuiven ze allemaal aan tafel en wordt het eten opgediend.

Het is een gezellige bedoeling, de sfeer is heerlijk ontspannen. De alcohol vloeit rijkelijk. Suzanna het half zusje van Tom zit naast Annelies. Lies, Lies, roept het meisje boven het geroezemoes uit. Lies buigt zich naar haar toe, ja Suza, zeg het eens. Jullie komen toch nog wel een keertje naar hier toch? Natuurlijk Suza, natuurlijk komen we nog terug naar hier. Hoe kom je daarbij dat, dat niet zou gebeuren? Nou, ehhh Anne zei; dat jullie straks met alles heel druk zijn en dan geen tijd meer voor ons hebben. Dat gaat echt niet gebeuren zusje van me, hoort ze nu ook Tom zeggen. Ik heb wel mijn werk, maar ik ga mijn contact echt met jullie niet laten versloffen. Oef, gelukkig maar, dat betekent heel veel voor mij. Jij betekent ook heel veel voor ons, net als Anne en Michael. Dank je wel Tom, horen ze het meisje zeggen. Stijn heeft het gesprek gevolgd, wat zijn halfzusje met zijn broertje voerde. Het doet hem verdriet, dat hij al die tijd de kinderen op afstand heeft gehouden, hij is bijna jaloers op Tom. Ook hij wil hen net zo graag verwarmen als hij thuis komt, maar het gezeur op zijn werk maken hem chagrijnig en moe. Dan kan hij de drukte van hen gewoon niet verdragen.

Het is dat zijn moeder die naast hem zit de aandacht van hem opeist, dat hij zich er niet langer druk over kan maken. Tom heeft echter wel door gehad, hoe zijn broer naar het gesprek zat te luisteren, nu pas beseft hij, dat de baan die zijn broer heeft buiten de farm, misschien niet de juiste baan voor hem is, misschien moet ik hem dit even onder zijn neus wrijven denkt hij. Als Stijn naar binnen loopt om iets te halen waar hun moeder om heeft gevraagd, ziet hij zijn kans schoon. Ben zo terug lieverd, zegt hij tegen Lies. Achter zijn broer aanlopend loopt hij uit het zicht van de overige menigte buiten.

Stijn, Stijn wacht even…. Stijn staat stil in de hal. Tom, wat is er? Misschien hoort het niet wat ik je nu ga zeggen, maar die baan die jij hebt, is dat wel de juiste? Vol ongeloof staart hij zijn jongere broer aan, hoe bedoel je dat? Nou, ik krijg het idee, het vermoeden dat je een tikkeltje jaloers bent op mijn omgang met Anne, Suza en Michael? Ja, dat klopt, maar in hemelsnaam Tom, wat heeft mijn baan daar mee te maken? Ik denk veel, Tom voelt dat hij zich op gevaarlijk terrein begeeft nu, maar hij heeft A gezegd, dus moet hij ook B zeggen. Heb je het wel naar je zin op je werk? Wie ik, vraagt Stijn. Ja, jij antwoord Tom, zie je verder nog iemand hier in de hal soms? Ik snap niet, geheel waar jij je mee bemoeid is het volgende antwoord wat Tom te horen krijgt, hoe en waar ik mijn werk uitvoer daar heb jij niks mee te maken of wel soms? Nee, dat heb ik niet, antwoord Tom naar waarheid, maar ik zie hoe de kinderen een beetje angstig naar je opkijken, dat kan toch ook niet de bedoeling zijn? Nee, Tom, dat heb ik ook niet gewild, maar het is nu eenmaal zo, misschien dat, dat in de toekomst zal veranderen, maar daar kan ik nu helaas nog niets op zeggen. Met die woorden laat hij aan Tom weten, dat het verder geen zin heeft om over het onderwerp door te gaan. Vervolgens beent hij weg van zijn broertje en gaat een fles wijn halen waar zijn moeder om heeft gevraagd.

Tom loopt langzaam terug richting de vrolijke menigte mensen buiten, Lies ziet echter aan de houding van Tom dat er iets speelt. Alles goed lieverd, vraagt ze. Ja, hoor met mij wel, maar met dat hopeloze geval daar, zijn blik wendend richting Stijn die weer aan komt gelopen, dat is een ander verhaal. Ohh…is het zo erg gesteld, misschien dat je daar beter op een ander tijdstip over kunt hebben Tom, laten we het nu maar gezellig houden. Ben ik met je eens Lies, gezelligheid kent geen tijd, nou ja in dit geval wel dan, maar je begrijpt wat ik bedoel. Begrijp het heel goed, zegt ze zacht.

Stijn neemt weer tegen over hen plaats aan de tafel, als Tom hem een onderzoekende blik toewerpt wendt hij snel zijn hoofd af, nu weet Lies precies niet wat eraan de hand is, maar wel dat de broers net een gesprek hebben gevoerd. Ze heeft al een klein vermoeden, waar het over gegaan is, maar dat zal ze later vanavond nog wel te horen krijgen.

Stijn kijkt vanonder zijn lange wimpers steels naar Lies en vervolgens weer naar Tom om dan zijn blik weer te richten op het bord met voedsel voor zijn neus. Wat Tom even daarvoor had geopperd, daar had hij zelf ook al over na lopen denken. Misschien wordt het inderdaad tijd voor hem, zijn spullen daar te pakken. Niet al te ver op de zaak vooruit te lopen, zal hij morgen wel zien, hoe de meeting verloopt. Het is heel gebruikelijk dat hij op zondag moet komen opdraven, iets wat hij in het begin altijd maar raar heeft gevonden. Toch weet hij dat hij er morgen toch zal zijn.

Tegen een uur of tien houden ze het allemaal voor gezien, de anderen moeten hun spullen nog inpakken aangezien ze morgen weer zullen vertrekken naar Nederland. Ook de Australische leerlingen vertrekken morgen, de school heeft aangeboden de familie Boom met hen mee te nemen naar het vliegveld, dit scheelde dan weer in taxi kosten. Niet dat ze het niet kunnen missen, maar aangezien de leerlingen ook naar het vliegveld gaan, kon het allemaal mooi mee in één keer. Chantal blijft echter net zoals Lies, Tom, Rob en Jasmijn tot vrijdag, zij zal dan met hen mee terug vliegen naar Nederland. Zo kan zij nog een paar dagen langer genieten van het gezelschap van Stijn.

Na uitvoering gedag te hebben gezegd aan Anja en Dave verdwijnt ieder naar zijn onderkomen, zo ook Lies en Tom. Slenterend over het stoffige zandpad, begint Tom te vertellen over het moment wat hij eerder had met Stijn. Heb hem onder de neus gewreven, of hij misschien niet de verkeerde baan had Lies, maar of dit verstandig is geweest weet ik eigenlijk niet. Lieverd, maak je niet zo druk, hij zal er immers toch zelf achter moeten komen. Ja, dat is waar, maar ik wilde hem gewoon op het hart drukken, dat de manier waarop hij nu voort ploetert niet de juiste is. Nee, Tom, ik weet het maar hij moet zelf willen, we kunnen hem niet iets opdringen, hij moet er zelf achter en uit zien te komen. Ik weet het schat, maar ik kan het toch niet helemaal van me afzetten. Zijn hand beetpakkend, fluistert ze, ik weet het lieverd, het is je broer, je wilt het beste voor hem.

Dankbaar dat ze hem volledig begrijpt tilt hij haar op en zwiert hij haar in het rond, je begrijpt me zo goed Lies, ben dolgelukkig met jou. Anders ik wel met jou…

Haar even later weer op de grond te hebben gezet, drukt hij hard zijn mond op de hare, Lies voelt hoe hij haar op dit moment nodig heeft. Haar armen om zijn middel slaand staan ze minuten lang op het zandpad. Wil met je vrijen Lies, heb je zo nodig nu. Lies begrijpt hem volkomen, het gesprek met zijn broer heeft hem op de één of andere manier dieper geraakt, dan dat hij op dat moment besefte. Met haar dicht tegen zich aan, lopen ze in versnelt tempo richting hun huisje.

Daar aangekomen, merken ze dat ze niet alleen zijn, Sheila en Leon de ouders van Lies staan op hen te wachten. Tom kan het er nu eigenlijk even niet bij hebben, maar probeert zich toch zo groot mogelijk te houden. Sheila en Leon hebben echter niks door. Tom hoort dat Leon zijn naam uitspreekt en hij richt zich tot de vader van Lies. Ben heel blij om jou te verwelkomen in onze familie jongenman, het doet me deugt dat Lies een fijne knul heeft gevonden, op wie ze verkikkert is. De hand schuddend van haar vader, doet ook haar moeder nog een duit in het zakje. Als je ergens mee zit Tom, kom het dan vooral aan ons vragen.

Dan gaan we er nu vandoor, jullie zullen wel graag tijd alleen willen. Die woorden komen hard bij Tom binnen, het is hun dag, hun dag die hij bijna had laten verzieken door zijn broer. Dat gaat niet gebeuren, denkt hij in zichzelf. Ik heb dan wat woorden gehad met mijn broer, maar ik laat niet deze vreugde volle dag erdoor verpesten. Lies merkt aan Tom, dat hij omslaat als een blad aan de boom. Ik ga niet onze bijzondere avond laten vergallen door Stijn, zegt Tom. Het is onze speciale avond.

Ja, dat mag misschien wel zo zijn, antwoord Lies, maar ook de minder leuke dingen wil ik wel graag met je delen Tom. Niet alleen het leuke. Weet ik schat, maar ik liet me even meeslepen, dat moet ik helemaal niet doen, schiet ik toch niks mee op en uiteindelijk heb ik alleen mezelf ermee. Hier weet Lies echter niets tegen in te brengen, opgewonden kijkt ze toe hoe Tom van alles overal vandaan trekt. Nu pas ziet ze, dat dit een hele onderneming voor hem moet zijn geweest, zeker omdat ze er niks van heeft gemerkt, wat voorheen altijd wel het geval is geweest.

Hoe heb je alles toch voor elkaar gekregen, zonder dat ik er iets van af wist, lacht ze, ik heb niks maar dan ook niks door gehad. Mmm…niet zo heel moeilijk hoor schatje als je slaapt. Als je slaapt kan ik mijn plan wel trekken. Wil jij nu beweren zegt ze lachend, dat jij dit alles hebt gedaan, terwijl ik sliep? Ja, het meeste wel lieverd, anders was het me nooit gelukt. Uit de koelkast in het huisje haalt hij opnieuw een fles heerlijke champagne tevoorschijn, zo zegt hij die nemen we mee naar de slaapkamer, want ik wil mijn vrouwtje helemaal besprenkelen met champagne om haar vervolgens lekker af te likken. Lachend vervolgen ze hun weg naar de slaapkamer, de gordijnen te hebben dicht getrokken wil Lies het bedlampje aan doen, maar Tom houdt haar echter tegen. Hij drukt ergens op een knopje en er gaan allemaal lampjes branden in verscheidende kleuren. Ohh…. Tom….wat mooi….

Hij is verrukt van zijn extra verrassing, oké dit hebben zijn moeder en Dave dan geregeld, maar een beetje hulp was wel nodig. Op het bed, eigenlijk op het hoofdkussen ligt een grote rode roos, met een kaartje eraan. Het kaartje vastpakkend, leest Lies het volgende; voor mijn prachtige lieve vrouwtje. Als ze zich omdraait naar Tom ziet ze hoe hij poedelnaakt op haar af komt lopen, nog voor ze zich uit haar kleren kan bevrijden, is ze al gevangen in zijn armen….