Ik keek naar de twee Serviërs en naar de Japanner en vroeg hen om de tweede akte voor te bereiden. Terwijl de rest nog even bleef nagenieten van deel 1, liepen de drie de kamer binnen en sloten de deur. We hoorden gedempt gillen en gestommel door de deur en Merel, die wist wat er ging gebeuren, moest toch even slikken: het uur ‘U’ was gekomen. Aan de ene kant had ze zich hierop verheugd, maar aan de andere kant, wist ze natuurlijk wat een pijn het allemaal deed. Dennis zei dat hij tot nog toe bijzonder tevreden was hoe het verliep en zelfs de dokter mengde zich in het gesprek: “Mentale angst is pijnlijker dan de fysieke”. Hij had gelijk, de angst voor wat komen ging, was vaak erger dan de daadwerkelijke actie. Ik bedacht me dat Merel dat een half jaar moet hebben gehad, die angst om weer bij naar vreselijke klanten te moeten gaan, dag in dag uit, van ’s morgens vroeg, tot ’s avonds laat. Hoe had ze dat al die tijd volgehouden?

De drie kwamen de kamer uit en zeiden dat alles in gereedheid was. “mooi, dan laten we hem even een tijdje aan de nieuwe situatie wennen” zei ik cynisch en achter de deur hoorden we een combinatie van gesnotter, gejammer en de door merg en been gaande mondharmonica van Morricone. Met name Zlatan had een tevreden blik, want hij wist dat hij het spits straks mocht afbijten. Ik had tijdens mijn planning ook even bedacht om het alleen bij het mentale te houden, maar samen met Merel hadden we toch besloten, dat hij ook wat fysieke zaken diende te ondergaan en laten we wel wezen, een keer in je reet geneukt worden, so what? Genoeg mannen die dat maar al te graag willen. Alleen een verstokte hetero zal daar van gruwen. Maar wie weet, misschien vindt ie het wel lekker en gaat er een wereld voor ‘m open...

De tijd verstreek en ik dacht dat Patrick er nu wel compleet doorheen zat en ik besloot dat de tweede akte van de show van start kon gaan. We liepen de kamer binnen en DJ Silvio nam meteen zijn plek in. Nou, nou, dat hadden ze vakkundig gedaan, die drie. Midden in de kamer stond nu geen stoel maar een tafel, waar Patrick op z’n buik op lag vastgebonden. Zijn enkels zaten vast aan 2 poten en zijn linkerhand ook. Zijn rechterhand zat vastgetapet aan de tweede tafel en zijn hand lag nu op de rode knop. Zijn hoofd hing over de rand en het kostte moeite om hem omhoog te krijgen. De angstaanjagende harmonica stopte en er viel een doodse stilte, die slechts werd verstoord door kinderlijk gejammer. DJ Silvio vervolgde na een minuut zijn verhaal.

“Beste Patrick, het is nu tijd voor deel 2 en je hebt wel gemerkt dat er het een en ander is veranderd he?” en hij knikte. “Zo is je rechterhand nu vastgebonden op de knop. Waarom? Zou je denken? Die ga ik echt niet indrukken!” en hij liet een pauze: “Toch denk ik dat je er voor gaat kiezen, want het is namelijk zo dat er een schakelaar op de transformator zit die de het voltage halveert. Als je niet braaf bent, geef ik je de kans om zelf de knop voor het halve voltage in te drukken, maar, doe je dat niet, dan drukken wij hem voor je in op het volle voltage. Denk daar maar even rustig over na” en hij liet nu een langere pauze vallen. “Het volgende regeltje van braaf zijn, is dat als ik je vraag je mond wijd open te doen, je dat ook doet. En als iemand dan een piemel in je mond stopt, dan gaat een braaf jongetje zuigen en sabbelen als een kalfje aan een speen”. Zijn ogen sperde open en waren rooddoorlopen en hij kon niet veel anders dan stamelen “Ja meneer”. De rest moest zachtjes lachen. “Je doet heel goed je best zie ik wel, dat waarderen we heel erg”

“Weet je nog Patrick, toen je een klein jongetje was, dat je moeder je voor het slapen gaan verhaaltjes voorlas? Weet je dat nog? Over Hans en Grietje, over de boze wolf en de zeven geitjes. Mooi was dat hè” en hij schudde met zijn lijf in een verwoede poging los te komen of op z’n minst wat bewegingsvrijheid te krijgen. “Wij gaan nu ook een paar verhaaltjes vertellen, alleen ben ik bang dat je na een verhaaltje niet mag gaan slapen, Patrick”. Zijn angst was voelbaar en DJ Silvio vervolgde: “Ben je wel eens in de Efteling geweest? Ja? Ben je daar ook wel eens in die 4D bioscoop geweest? Ja? Brilletje op. Ja? En weet je nog wat 4D was? Nee? Echt niet?” en hij legde uit: “Als er bijvoorbeeld wind in de film was, dan bliezen kleine spuitmondjes wind in je gezicht en was het net alsof je er helemaal in zat. Weet je dat echt niet meer?” maar Patrick knikte dat ie dat nu weer ineens wist. “Zo moet je het hier ook een beetje zien, 4D bedtime stories.”

“Oh, en nog een laatste opmerking voor we gaan beginnen: je moeder vertelde sprookjes, maar wij gaan waargebeurde verhaaltjes vertellen. Ik vind dat zelf een stuk leuker dan rare verzinsels, ben je dat met me eens?” en het antwoord bleef uit. “Moeten we op de knop drukken, Patrick?” en toen besefte hij dat hij ja moest zeggen: “Ja meneer”. DJ Silvio startte om in de sfeer te komen dat Efteling-melodietje dat je bij de elfjes en de lelies hoort. Lekker campy. Wij moesten er hard om lachen, want dat stond niet in het script. Die DJ Silvio, die had de smaak goed te pakken en ging helemaal los. En om het nog gekker te maken, mixte hij dat liedje langzaam over in tromgeroffel, dat na een bekkenslag overging in een doodse stilte. “Beste Patrick, mag ik je voorstellen aan onze eerste gast van vanavond: Zlatan Kardovic, alias Hakim dames en heren!” en wij applaudisseerden met z’n allen. Zlatan kwam naar voren en ging een meter voor Patrick staan en deed zijn riem los. De tranen biggelden over Patrick’s wangen en niet veel later stapte Zlatan uit zijn broek. Vervolgens deed hij zijn boxer uit en keek Patrick recht tegen een iets boven de middelmaat uitziende pik.

Het verhaaltje startte met de stem van Merel die galmend en een beetje verlaagd was: “Zoals elke morgen werd ik door Patrick ruw uit mijn slaap gewekt en aan mijn haren naar de kamer van Hakim gesleurd, die bij Patrick inwoonde” en om het eerste effect te verzorgen trok Ivar even goed hard van achter aan Patrick’s haar, waardoor zijn hoofd naar achter boog en zijn mond wagenwijd openstond van schrik. “Net echt, hè Patrick, dat 4D?” onderbrak DJ Silvio het verhaal, “het is net of je er zelf in zit hahaha!” en de stem van Merel vervolgde: “het was elke dag hetzelfde liedje, ik moest dan de ongewassen piemel van Hakim stijfpijpen” en terwijl de stem vervolgde met allerlei smerige details over kopkaas, duwde Zlatan zijn eveneens ongewassen piemel bij Patrick in zijn mond. “En nou pijpen, kreng!”, mompelde Zlatan, die in de gevangenis genoeg nieuwelingen in de mond had geneukt. “En als z’n pik dan eindelijk stijf was, keerde hij me om en moest ik op z’n hondjes voor hem gaan zitten en ging hij me in mijn nog droge kutje neuken”

Zlatan liep om Patrick heen, die nu zijn ogen dichtkneep en als een stuk aangeschoten wild begon te gillen, waarbij hij ook nog eens per ongeluk op de rode knop drukte. “Wat nu?” onderbrak DJ Silvio het verhaal, “wat raar Patrick, jij hebt maar een gaatje aan de achterkant...” en tegelijkertijd drukte Zlatan zijn eikel tegen de ster van Patrick, die nu gillend en zwetend de komende pijn probeerde te verbijten. In de gevangenis heb je ook niet altijd glijmiddel bij de hand, dus Zlatan was wel gewend om een droog sterretje binnen te gaan en duwde dan ook hard tegen de ster, die de strijd uiteindelijk ging verliezen. Dat moet bij Zlatan ook wel de nodige pijn hebben gedaan, maar dat scheen hem niet te deren. En terwijl het verhaal vervolgde over het neuken in haar kutje, beukte Zlatan er flink op los. “Vervolgens ging hij dan altijd mijn met korstjes bedekte kontje neuken” en op dat moment haalde Zlatan zijn pik er in een keer uit, wachtte een paar tellen en duwde hem toen weer in een keer diep in de beurse aars van Patrick, die al wat kleine wondjes had gekregen van de eerste brute keer. Patrick gilde het uit, maar dat scheen Zlatan alleen maar op te winden.

“En als hij dan bijna klaar kwam, dan draaide hij me weer om en moest ik zijn met poep en geronnen bloed besmeurde Berberpik klaarzuigen” en Zlatan liep met een smerige stijve pik om Patrick heen en duwde die zonder pardon in zijn mond. We zagen Patrick bijna kokhalzen, maar Zlatan was onverzettelijk en met het hoofd in zijn handen neukte hij dat mondje totdat hij klaarkwam en zijn zaad zich in de mond vermengde met poep en bloedresten. Uiteindelijk haalde hij hem eruit en knielde voor Patrick en keek hem recht in de ogen aan: “Lekker ontbijtje he, lekker eiwitrijk!” Patrick jankte aan een stuk en probeerde alles op het landbouwplastic uit te spugen. “Dit zijn toch veel spannender verhaaltjes dan Hans en Grietje, vind je ook niet Patrick?”, die nauwelijks op adem scheen te komen en tussen twee spugen nog net “Ja meneer” wist te zeggen.

Merel sloeg een hand voor haar mond en zag even zichzelf weer in die situatie. Dat was de reden ook dat de verhaaltjes van tevoren waren opgenomen, want ik wist niet of ze dit live zou kunnen brengen. Ze moest huilen en ik troostte haar. “Ik begrijp het wel, lieverd, huil maar als je dat wilt, wij begrijpen je allemaal hier” en dat deed haar zichtbaar goed. En net toen Patrick weer een beetje op adem begon te komen, startte DJ Silvio weer dat irritante Eftelingmuziekje op. “Mooi verhaaltje om de avond mee te beginnen, maar voordat we verder gaan zal de dokter nog enige handelingen moeten verrichten. Dus dan geef ik nu het podium aan Dr. Kortewagen, dames en heren!” Na weer een denderend applaus gebaarde hij naar Ivar en die zette een speciekuip onder de kont van Patrick en rolde vervolgens de geprepareerde tuinslang uit. Een meter voor het einde zat een kraantje en 10 centimeter voor het einde een soort squashballetje, dat glom van het vet.