John en Anneke. Zo hadden ze zich voorgesteld aan Anton. Zij verdwenen in het vooronder van de seksboot achter een scherm, Anton nam plaats achter een patrijspoort, waar doorheen hij naar hun spel kon kijken. Zo hadden ze het afgesproken. Even later kwamen John en Anneke de martelkamer binnen. John nam de leiding. Hij plaatste Anneke tegen een kruishout en klikte boeien om haar polsen en haar enkels. Ze stond nu met gespreide benen en armen weerloos te kijk. John liep om haar heen als een sluipende kat, raakte haar soms even aan, haalde toen een karwats tevoorschijn, een handvat met korte leren riempjes. Hij streelde Anneke met de riempjes, over haar gezicht, haar borsten, haar buik, haar dijen. Hij aaide heel even met de leertjes tussen haar dijen, langs haar kut. Ineens haalde hij fel uit met de karwats, hij sloeg haar op haar blote dijen. Anneke verstrakte een moment.

Anton dacht terug aan vroeger. Ooit was hij er getuige van dat een vader zijn zoon Geert, een schoolvriendje van Anton, met een karwats manieren bijbracht. Geert was ondeugend geweest. Anton wist niet meer wat hij had gedaan. Maar wel zag hij nog glashelder de blote billen van Geert die gebukt de slagen in ontvangst nam, en hij zag de vader met de karwats slaan, hard, meedogenloos. Na tien slagen werd de karwats teruggehangen in de werkkast. Anton was toen bang geweest, begreep later hoe sadisten worden klaar gestoomd. En ook speelde hij een tijdlang met de fantasie over de dochter in dat gezin, Stientje, hoe zij door haar vader op haar billen werd geslagen met de karwats. Hij zag haar billen rood worden en tegen die tijd spatte zijn jongenszaad al in de lakens.

Hij zag de dijen van Anneke rood worden van de striemen. John kwam naar haar toe. Hij trok met een ruk haar leren jurkje los. Langs de schouder en de zijkant was het jurkje met klittenband aan elkaar bevestigd. Hij trok het van haar lijf. Daar stond ze. Anneke had niet al te stevige, vrij grote borsten. Haar kut was onbedekt. Geen slip, geen haar. John deed een stap terug en monsterde haar. Hij zei iets, maar Anton kon het niet verstaan. Het zou wel zoiets zijn als "sloerie". John verdween uit beeld en liet Anneke over aan Antons blikken. Even later keerde hij terug. Hij had zijn leren broek uitgedaan en was nu enkel nog gekleed in een strakke leren slip. Zijn geslacht werd duidelijk afgetekend en stond stijf omhoog langs zijn buik zo te zien. Hij nam de karwats weer op en streelde het nu naakte lijf van Anneke. Hij concentreerde zich op haar borsten. Hij tikte in snel tempo met de leertjes links en rechts op haar tieten, steeds sneller en ook steeds een beetje harder. De borsten deinden met de slagen en werdén rood. Anneke ademde door haar open mond, haar ogen waren gesloten. John daalde af met de zweepjes, naar haar buik, naar haar dijen, tussen haar dijen over haar naakte kut. Hij sloeg haar daar niet, maar wisselde de harde slagen op haar buik af met geilde strelingen tussen haar dijen. Hij werkte geconcentreerd, Anneke onderging de martelingen stilletjes. Soms bewoog ze even haar lijf in een rilling, alsof ze klaar kwam. Ze kronkelde niet.

Anton kon er niet geil van worden. Op de een of andere wijze voelde hij aan dat het hier om een spelletje ging dat ze al zo vaak hadden opgevoerd. Hij keerde zich af van de patrijspoort en sloop weg. De herinnering aan Geert had hem uit zijn concentratie gehaald en de herinnering aan zijn jongensfantasie over de zus van Geert wond hem niet op. En tot overmaat van ramp kwam zijn de herinnering aan zijn overleden vrouw ook weer naar boven. Hier, op deze plek, moest hij aan haar terugdenken. De winst van de laatste maanden verdween als sneeuw voor de zon. Anton haastte zich naar de kleedkamer. Hij trok snel zijn kleren aan en verdween naar de kassa, bang dat John en Anneke hem zouden zoeken. De rekening viel nog niet mee. Met z'n drieën hadden zé heel wat verteerd, meer dan hij had verwacht. Hij bedacht dat hij het maar moest bezien als loon voor de zonde.

Onderweg naar huis overdacht Anton wat er nu mis was gegaan. Hij kwam tot de conclusie dat John en Anneke niet werkelijk in hun spel waren opgegaan. Ze waren al te geroutineerd bezig geweest. Een show, met gratis drinken op kosten van de toeschouwer. Anneke was niet onderdanig. Ze deed maar alsof.

Zo redeneerde Anton zijn schuldgevoel weg. Er ontstond in zijn geest ruimte voor een ander plan.

Thuis aangekomen -het was een uur of twee snachts- keek hij zijn berichten op zijn telefoon na. Er was van alles maar er was geen bericht van zijn huishoudelijke hulp. Anton werd onrustig. Hij nam een douche en keerde terug naar de woonkamer. Hij belde het nummer van de hulp. Haar man nam op, vloekend. "Weet je wel hoe laat het is idioot". Anton was gewend aan andere begroetingen. Hij meldde wie hij was en dat hij een telefoontje had verwacht van de vrouw. Of hij haar even aan de lijn kon krijgen. Hij hoorde hoe de man de telefoon neerlegde en zijn vrouw riep: "he, je nest uit, jouw baas is aan de telefoon. Opschieten." Anton wachtte. Niet veel later meldde de vrouw zich. "hallo?!" Anton schraapte zijn keel. "Ben je al weer afgeleerd om met twee woorden te spreken?!" sprak hij boos. "Neem me niet kwalijk, meneer" stotterde de vrouw. "Je zou me bellen, weet je nog wel" ging Anton boos verder. "Sorry meneer" fluisterde de vrouw. Anton wachtte even. "Je hebt straf verdiend. Dat begrijp je wel. Ik wil hebben dat je nu, onmiddellijk, hier naar toe komt. Dan zal ik je leren om te doen wat ik wil." De vrouw zei niets. Anton begreep dat ze niet goed wist of ze wel weg mocht van haar man. "Zeg maar tegen je man dat je moet komen en dat ik je er anders uittrap." De vrouw legde de telefoon neer. In de verte hoorde hij haar praten met haar man. Even later kwam ze zuchtend weer aan de lijn. "Mijn man zegt dat het goed is" Anton grinnikte. "Natuurlijk. Luister eens even. Je komt hier naar toe met alleen dat schort aan. Niks eronder, begrepen. Wel een jas erover. Op de fiets en snel een beetje." Hij verbrak de verbinding en liet zich achterover zakken in zijn stoel. Hij nam een whiskey, opende zijn broek en bekeek zijn lange, half stijve lul. Hij streelde de stam maar trok zich nog niet af.

Een half uur later werd er gebeld. Anton wist dat het de vrouw was en hij wist dat hun spel begonnen was. Hij liet haar daarom buiten staan. Hij schonk zich nog een borrel in, kleedde zich uit en trok zijn kamerjas aan, en sloop toen naar de voordeur. In het licht van de buitenlandadviseur zag hij haar staan. Een kort jasje over haar mouwschort, het hoofd gebogen. Anton zijn pil verhief zich, zijn hartslag liep op. Toen vermande hij zich. Hij opende de deur en voegde de vrouw onmiddellijk toe: "naar binnen jij en geen woord wil ik horen! De vrouw liep langs hem heen. Hij kon haar ruiken. Ze was nu niet gewassen, geen tijd. "Jas uit! Schort uit!" blafte hij. De vrouw deed gewillig wat hij wilde. Anton zag haar daar naakt staan, enkel nog platte lelijke schoenen aan haar voeten. De witte bolle billen, de gebogen witte rug, de afhangende schouders, de slappe borsten: alles was lelijk aan de vrouw en toch vond hij haar prachtig, en geil. Zou zij geil zijn van dit spel? Anton vroeg het zich af. Opnieuw nam hij haar ook nu weer niet de maat. "Ga daar in de hoek staan, met je kont naar me toe" gebood hij "en denk eerst maar eens na over wat je verkeerd hebt gedaan." Gedwee liep de vrouw naar de aangewezen hoek. "Kom eens hier jij" riep Anton bevelend, vlak voor ze op haar plaats stond. De vrouw draaide als een pop om en kwam naar hem toe, niet opkijkend. Toen ze vlak voor hem stond schopte Anton tegen haar schoenen. "Loop jij met je vieze schoenen over mijn parket?! Ben je nou helemaal gek geworden?" De vrouw boog haar hoofd nog verder en fluisterde iets. "Harder" beval Anton haar. "Ik zal het parket dadelijk schoonmaken meneer" herhaalde ze. Anton zag het al weer voor zich, zij op haar knieën, haar billen naar boven. Zijn lul steigerde nu, stond klaar om haar bij al haar dweilen achterlangs te nemen. "Ik heb toch gezegd in de hoek, nou dan" grauwde hij. Uitstel van het feest, opvoeren die spanning. De vrouw liep op blote voeten naar de hoek, draaide haar kont naar Anton toe en verroerde zich niet meer. Anton ging in de stoel zitten recht tegenover haar. Hij nam zijn derde borrel ("niet meer, straks krijg je hem niet meer overeind" zei hij bij zichzelf) en zei niets meer. De stilte was enorm. Hoorde hij nu zijn eigen hart bonken of was het de hare? Anton besefte dat hij zelf ook nerveus was, net als zijn gedienstige. Na een tijdje stak de vrouw een vinger op, als een klein schoolmeisje. Anton kuchte. "Wat moet je?" Vroeg hij. Voor het eerst [i]vroeg [i]hij haar wat. Ze stotterde dat ze naar de wc moest. Anton keek naar haar. "Moet je pissen of poepen" vroeg hij en hij was zich bewust van zijn ongemanierdheid.mhet wond hem op. "Ik moet een plas meneer" fluisterde de vrouw. Anton dacht na. "Haal een emmer hier naar toe, dan kun je het daar op doen" zei hij toen. De vrouw haastte zich naar de keuken en kwam terug met een emmer, keek toen radeloos om zich heen, tot Anton zei "zet daar neer, meiden in de kamer. Ik wil kijken hoe jij zit te pissen." Nu aarzelde de vrouw, maar haar nood was hoog en dus zette ze de emmer midden in de kamer, hurkte er zo goed en zo kwaad als het ging boven en straalde met grote kracht haar warme pis in de emmer. Anton kwam vlak bij haar staan. Hij kon de pis ruiken. Toen ze klaar was wist de vrouw niet wat te doen. Opstaan en recht tegenover haar baas gaan staan zou brutaal zijn. Maar in die half gehurkte houding blijven ging ook niet. Ze kwam dan toch maar overeind, haar hoofd nog dieper gebogen dan anders. "Omdraaien...bukken" beval Anton. De vrouw deed wat haar gezegd werd. Toen droogde Anton voorzichtig met een zakdoekje haar kutlippen af. Voor het eerst raakte hij haar daar aan. Verbeeldde hij het zich nou of had de vrouw werkelijk volle, opgezwollen schaamlippen, was ze dus geil van het hele gebeuren? Anton trad terug. Hij mikte het zakdoekje in de dampende pis en zei de vrouw dat ze de emmer moest leegmaken, spoelen en terugzetten. Zelf ging hij in zijn stoel zitten en nam ondanks de goede voornemens, toch nog maar een borrel.

Anton zat in zijn stoel, naakt, wijdbeens, half stijve pik, toen dé vrouw terugkwam uit de keuken. Hij wenkte haar. Ze liep naar hem toe. Haar tieten schommelden bij het bewegen. Hij had alle lichten gedoofd op een schemerlampen na. Hij wenkte de vrouw. Toen ze voor hem stond, haar kut op de hoogte van zijn gezicht, snoof hij diep. Nu zou hij doorzetten! Hij wees tussen zijn knieën op de grond. De vrouw begreep zonder woorden wat hij wilde. Ze knielde. Op haar knieën, tussen zijn gespreide benen, kwam ze met haar mond naar zijn hete paal. Ze sloot haar mond om zijn eikel. Haar tong gleed langs de rand, gleed naar het gaatje, likte het vocht weg, en keerde terug naar de rand. Ze nam de pik dieper in haar mond. Haar lippen klemde om de schacht. Hij voelde de aderen kloppen. Zij zou het ook voelen. Voorzichtig gleed ze met haar mond op en neer, de stijve steeds iets dieper in har mond opnemend. Ze zoog zacht en dan weer rustig, ze bewoog haar hoofd op en neer, ze zoog hem af. En ondertussen woog Anton de ballen in zijn handen. Grote eieren, die op barsten leken te staan. Hij pakte de vrouw bij haar haren en bewoog haar hoofd op en neer, sneller, steeds sneller, tot hij diep vanuit zijn buik de storm aan sperma voelde opkomen, krampen in zijn kloten, in zijn onderbuik. Hij spoot. Voor zijn gevoel spoot hij de ellende van al die jaren eruit, rechtstreeks in de mond van zijn dienstmeid. Ze slikte en slikte en toch nog liep er kwijl vermengd met zaad uit haar mondhoeken. Schokkend golfde Anton nog na, tot er geen sperma meer kwam. Hij trok zijn lul uit haar mond. Anton trok zijn lul weg uit de mond van de vrouw. Toen duwde hij haar ook weg. Ze viel achterover, niet hard, maar weerloos, als een zoutzak. Daar lag ze, voor hem, op haar zij. Ze verroerde zich niet.

Anton liet haar achter waar ze was. Hij ging douchen. Toen hij terugkwam in de kamer lag zij daar nog steeds. Hij zei zacht tegen haar dat ze moest opstaan. De vrouw deed wat hij zei. Hij zei zacht tegen haar dat ze moest gaan douchen, haar mond moest gaan spoelen en haar tanden moest gaan poetsen. De vrouw knikte. Ze liep naar de badkamer. En Anton liep mee. Hij wees haar een tandenborstel voor de gasten, zij spoelde haar mond, hij keek toe hoe ze een douche nam. Op de een of andere manier was hij nu even niet de bevelhebber. Nu was hij de rol van gedienstige. Hij waste haar tussen haar benen. Hij droogde haar af met een zachte warme handdoek en trok haar toen zijn badjas aan. De vrouw leek verbaasd, keek hem nu meer aan dan ooit en liet het zich allemaal gebeuren. Toen nam Anton haar bij de arm en leidde haar naar de slaapkamer. Hij trok haar badjas uit en wees haar op het bed. Zij ging liggen, naakt, wijdbeens, klaar om haar meester te ontvangen. Maar Anton zat op een ander niveau nu. Hij sloeg het dek terug en liet de vrouw er onder kruipen. Zelf kwam hij ook naakt en wel, in bed. Hij lag naast haar, legde een hand op haar tieten en stimuleerde de tepels, terwijl hij met zijn André hand haar hand naar har kut bracht. "Vinger jezelf voor mij" fluisterde hij in haar oor. Aarzelend gaf zij gehoor aan zijn verzoek, of bevel.

Anton had geduld. Met een zekere gulzigheid had de vrouw hem leeggezogen. Nu was hij lief voor haar en moest zij hem laten zien hoe ze klaar zou komen. En tegelijkertijd zwierven zijn gedachten weg, terug naar zijn vrouw, hoe zij zich soms vingerde waar hij bij was. Hij mocht van zichzelf terugdenken aan toen, nu, nu hij hier met deze vrouw lag, nu zij haar ritme vond, nu zij durfde te doen wat hij vroeg. De vrouw had haar ogen gesloten en bewoog ritmisch met haar vinger tussen haar schaamlippen. En Anton had zijn ogen gesloten, voelde zijn pik weer opzwellen en hij trok op haar ritme zichzelf af. Hij snoof de geur van zijn vrouw op, de shampoo die deze vrouw zoeven ook had gebruikt. Anton kwam klaar, op haar buik, in de kut van zijn droomkoningin. De vrouw kwam kreunend klaar, een vinger diep in haar kut, de andére vingers bij haar clit.

Zwijgen nu, slapen, niet alleen deze nacht. Morgen zien we verder.

De man en de vrouw lagen diep te slapen, rustig ademend, zich niet bewust van het plakkend zaad op haar buik. Geen onderdanigheid, nu even niet.