Door alle ruzie thuis waren Anja en Tineke nu zoveel mogelijk bij Aref en Hafid en ze vonden het nu goed dat allebei de jongens hun om de beurt op allerlei manieren neukte, en soms deden de jongens het zelfs met één van hun samen terwijl de ander toekeek, en zo waren soms allebei de gaatjes van Anja of Tineke heerlijk gevuld.

De vier werden steeds brutaler en de vier deden nu alle standjes, alle variaties, en de twee getinte vrienden maakte daar natuurlijk regelmatig foto’s en films van.

Ook gebruikte de meisjes nu wel eens een dildo en als ze vingerend met hun dildo bezig waren volden ze het zelfs goed dat de jongens dat filmde, en lachend riepen ze; dit blijft wel onder ons hé!

Steeds vaker had Anja ruzie met haar ouders en ook Tineke had nu thuis veel ruzie, en steeds vaker waren de meisjes daarom bij hun twee getinte vrienden.

Soms bleven ze zelfs slapen bij Hafid en Aref, en daarna konden ze thuis weer rekenen op heftige ruzie thuis.

Op een dag had Anja weer vreselijk ruzie thuis en hard gilde ze; ik ga weg en kom nooit meer terug.

Haar ouders riepen; graag….rot maar op….ga maar naar je vriendjes……en Anja pakte haar spullen en fietste boos weg.

Snel belde ze Tineke op en ook die besloot weg te lopen, en samen belde ze verward Aref op.

Glimlachend hoorde de jongen dat de meisjes nu echt definitief weggelopen waren en lachend zei hij tegen Hafid; die sletjes zijn nu echt van ons!, vanmiddag brengen we ze naar het bordeel van Faras en we gaan ze daar heerlijk temmen!

Die sletjes gaan ons een berg geld opleveren, lachte Hafid gemeen; eindelijk!,…. Maar die sletjes zullen we eerst even dresseren!

Vrolijk zagen de twee vrienden de meisjes aan komen fietsen en al snel vertelde ze huilend hoeveel ruzie ze hadden gehad.

Mogen we hier blijven?, vroeg Anja huilend, ik heb er alles voor over!, en ze keek Aref smekend aan.

Alles?, lachte Aref, dan kan schatje, ……maar niet hier!, besliste Aref direct, ……maar ik weet een prima plekje met een eigen kamer voor jullie, ……….hebben jullie er echt alles voor over om nooit meer thuis te hoeven komen?

Allebei de meisjes knikte heftig ja en glimlachend zagen Aref en Hafid dat, en vriendelijk zei Aref; dat is dan geregeld, kom….. dan gaan we.

Tevreden knipoogde de twee jongens naar elkaar en wisten dat hun doel bereikt was, deze meisjes waren in de val gelopen en nu waren ze kansloos verloren.

Hier hadden de twee jongens wekenlang hun best voor gedaan, ze hadden gespeeld dat ze de meisjes aardig vonden en dat ze verliefd waren, en nu konden ze eindelijk laten zien waar het allemaal voor was.

De jongens stapte voorin de Mercedes en de meisjes gingen op de achterbank zitten, en Aref reed de snelweg op.

Na een uurtje rijden reden ze de snelweg af en reden door wat dorpen en door een bos, en de meisjes hadden geen idee meer waar ze waren.

Ineens reed Aref door een tuinhek een oprijlaan in en stopte voor een groot gebouw, en Tineke dacht dat het een oud klooster was geweest.

Gespannen liepen Anja en Tineke achter de jongens aan naar binnen en zagen een prachtige trap en een grote hal.

De massieve deur viel hard achter hun dicht en verlegen vroeg Tineke, is dit een oud kasteel?, of een oud klooster?, en wie woont er nu?

Met een gemene glimlach keek Hafid de twee meisjes aan en zei; vroeger was dit inderdaad een klooster schatje, maar tegenwoordig is dit een illegaal bordeel.

Wat?...riep Anja, en ze keek geschrokken naar Tineke.

Ja schatjes, jullie hadden er toch alles voor over om niet meer naar huis te hoeven, en dat hebben we voor jullie geregeld, zei Aref gemeen.

Jullie mogen hier wonen,…… jullie krijgen eten en drinken, ……en als dank moeten jullie soms voor wat centjes met een man spelen.

En die centjes zijn voor ons!, lachte Hafid gemeen, en angstig keken de meisjes hem aan.

Jullie mogen het gebouw niet meer uit!, zei Hafid streng, en jullie mogen ook nooit tegen klanten zeggen dat jullie gedwongen worden.

De meeste klanten spreken toch geen Nederlands, lachte Hafid gemeen, alleen Chinees of Roemeens.

Of ze vinden het wel spannend een meisje te neuken die gedwongen wordt, lachte Aref gemeen, en hij pakte de mobiels en de tasjes van de meisjes af.