Vincent sliep helemaal niet lekker. Maandenlang had hij gesmeekt om de aandacht van Lies en opeens had ze gereageerd. Hij had zich zo blij gevoeld, want hier had hij alles voor over. Alles! Hij had direct het kooitje gekocht en de laarzen die ze graag wilde. Gehoorzaam had hij het kooitje omgedaan en was vol vertrouwen dat Lies tevreden met hem zou zijn.

De eerste spijt kwam toen ze belde en ze haar gekreun hoorde. Hij raakte zo opgewonden van haar woorden. Zijn pik groeide tot het kooitje het niet verder toestond. Toen haar taal grover werd en ze kreunde dat alleen echte mannen haar in haar kont mochten neuken, dacht hij dat zijn pik het kooitje zouden doorbreken, maar dit gebeurde natuurlijk niet. Het deed pijn. Zowel fysiek als mentaal. Hij wilde zichzelf aftrekken, zoals hij 4 keer per week deed terwijl hij aan haar dacht, maar vandaag kon dat niet. Vandaag niet, maar wanneer wel? Ineens begon hij in paniek te raken. Wanneer wel? Morgen? Overmorgen? Volgende week?

De paniek werd groter. Wat als zij hem in de maling had genomen? Dat ze hem hier voor altijd met dit kooitje liet zitten? Hij dacht hoeveel tijd hij moest wachten voordat hij naar de dokter zou gaan. Een maand, misschien 2? Hij zou de dokter een beschamend verhaal moeten vertellen en daarna zou er iemand met een tang of een zaagje aan te pas komen. Hij probeerde zich gerust te stellen met de gedachte dat Lies de volgende dag weer van zich zou laten horen. Uiteindelijk viel hij in slaap.

De volgende dag werd hij wakker en het eerste wat hij deed was zijn telefoon controleren. Geen bericht. Misschien ‘s avonds. Hij trok zijn boxershort aan en zijn pantalon. Daarna de rest van zijn maatpak. Het kooitje klemde een beetje, maar langzaam begon het te wennen. Zo ging hij op weg naar het kantoor waarvan hij de afdelingschef was. Hij deed zijn werk als alle dagen, maar in zijn hoofd hield hij zich vooral bezig met Lies en het kooitje. Hij bleef zijn telefoon controleren, maar tevergeefs. Telkens wanneer hij keek, voelde hij een vlaag van opwinding. Zijn pik begon te groeien, maar al snel hield het kooitje hem tegen. Het was een gelukje, want als hij echt een erectie kreeg, had zijn secretaresse Mariska dat zeker gezien. Mariska was begin 40 en daarmee bijna dubbel zo oud als hijzelf. Hij had geen idee hoe zij zou reageren als ze hem betrapte met een erectie in zijn broek. Hij zette de gedachte van zich af en ging verder met zijn werk. Even later merkte hij dat hij moest plassen. Hij stond op en ging naar de toiletten. Zijn collega Martin stond te plassen bij de urinoirs. Zonder erbij na te denken ging hij naast hem staan en opende zijn gulp. Vincent schrok toen hij het metaal voelde. Hij kon hier helemaal niet mannelijk naast Martin staan plassen. Snel deed hij zijn broek weer dicht en ging een hokje binnen. Terwijl hij zat te plassen vroeg hij zich af of Martin iets gezien had. Hij hoopte van niet, want Martin was iemand die graag kletste bij het koffieapparaat. Natuurlijk had Martin niets gezien. Hij controleerde nog een keertje zijn telefoon, maar er was nog geen berichtje van Lies. Zo ging de dag voorbij zonder dat hij iets hoorde en hij begon zich steeds grotere zorgen te maken.

Ook de volgende dag hoorde hij niets van zijn meesteres en ‘s avonds vroeg hij zich af of hij haar zelf moest bellen. Hij liet haar telefoon overgaan, maar ze nam niet op. Ze was op dat moment naakt met haar tante in het zwembad aan het zwemmen en lette niet op haar telefoon. Toen ze even later uit het water kwam en de gemiste oproep zag lachte ze. “Hij begint wanhopig te worden” zei ze tegen haar tante.

“Nu al?” vroeg Marijke “Hij heeft er maar aan te wennen!”.

Toen kwam Koen naar buiten met een pakketje. “Meesteres Lies” zei hij. “Deze is zojuist bezorgd door de pakketbezorger”. Hij overhandigde haar het pakket.

Natuurlijk wist ze wat erin zat, maar toen ze het karton opende, ging haar hart toch even wat sneller slaan. De laarzen waren prachtig en daartussen lag het glimmende sleuteltje van zijn kooitje dat zijn kuisheid moest bewaken. Ze had hem nu echt in haar macht.

Ze trok de laarzen aan. Ze pasten perfect, maar het was moeilijk om op de enorme naaldhak te lopen. Ze voelde zich zo elegant, maar zodra ze een stap zette voelde ze zich weer klungelig. Voorzichtig oefende ze, stapje voor stapje. Zo mocht haar slaaf haar natuurlijk niet zien, want een goede meesteres heeft alles onder controle.

“Ik zal met je oefenen” beloofde Marijke haar. “Binnen een paar dagen loop je op deze hakken alsof je nooit anders gedaan hebt”.

“Een paar dagen” dacht Lies. Dan zou Vincent minstens zo lang moeten wachten tot ze hem van zijn kooitje zou verlossen. Ze oefende weer, terwijl haar tante haar hielp met haar handen om haar heupen. “Heel goed” zei ze.

De volgende ochtend leerde Marijke haar nichtje de fijne kneepjes van bondage. Eerst om de polsen van haar oom. Daarna leerde ze hoe je goed een penis afbond. Ze keken toe hoe de harde pik paars aanliep. Ook zijn ballen moesten het ontgelden. Er ging een goede knoop om zijn zak, die zijn ballen strak omlaag duwden.

“Je bent een natuurtalent” zei Marijke trots. “Dan hebben die jaren bij de meisjes-padvinders toch nog nut gehad”. De vrouwen lachten, want Lies had altijd een hekel gehad aan de padvinders waar haar moeder haar voor opgegeven had. Ze wilde altijd de leiding nemen en de andere meiden vertellen hoe ze dingen moesten doen, maar dat was niet de bedoeling volgens de leidster en ze moest ook ophouden met commanderen.

Ze had niet gedacht dat jaren later de knopen die ze daar geleerd had, zo goed van pas kwamen.

Ze keek op haar telefoon. Weer had Vincent geprobeerd te bellen. Ze wilde hem eigenlijk negeren, maar ze kon het niet langer en stuurde hem een bericht: “Je Meesteres neemt wel contact op met jou als ze daar behoefte aan heeft. Voor elke poging die je nu nog doet, zal ik je een week langer laten wegkwijnen in je peniskooitje”.

Vincent schrok toen hij dat bericht zag. Hij wilde sturen dat het hem speet dat hij ongeduldig was geweest, maar hij bedacht zich. Dat kon hem nog een week extra in gevangenschap opleveren. Hij moest dit maar ondergaan.

Het was een zware week voor hem, waarin hij maar niets hoorde van zijn meesteres. Inmiddels dacht hij niet eens meer na over staand plassen bij de urinoirs, maar ging direct naar de hokjes. Het kooitje en zijn volle ballen begonnen een onderdeel te worden van zijn leven. Hij controleerde nog 1 keer zijn telefoon voordat hij koffie ging halen. Aangekomen bij de automaat zag hij Martin staan. Hij dronk daar rustig zijn kopje koffie. Dat hij halve dagen daar doorbracht, had ervoor gezorgd dat Vincent afdelingschef was geworden ten koste van Martin. Natuurlijk gooide Martin het op het feit dat Vincent een rijke vader met veel invloed had, maar dat was nooit de reden geweest voor zijn promotie.

“He Vincent” zei hij. “Ik wist helemaal niet dat jij geil werd van die kinky shit”. Vincent probeerde hem oprecht verbaasd aan te kijken. “Dat kooitje om je pik” zei hij lachend.

Vincent merkte dat hij rood werd van schaamte.

Martin lachte. “Maak je niet druk” zei hij en gaf hem een klap op zijn schouder. “Ik vertel niets door”. Aan de blik in zijn ogen zag Vincent al dat hij dit wel van plan was.

“Tenminste voorlopig niet en als jij mij de promotie kunt geven die ik al een tijdje wil, dan kan ik wel wat langer mijn mond houden”.

Vincent was niet van plan om zich te laten chanteren. “Ik weet niet waar je het over hebt” zei hij. Martin vond dit spelletje alleen maar leuk. “Ik weet het ook niet, maar als je je niet bedenkt weet volgende week het hele kantoor het”. Hij liep weg en Vincent was ten einde raad. Lies had hem flink in de problemen gebracht.

De dagen werden alsmaar zwaarder en de tijd die Martin hem gegeven had, tikte langzaam weg. Vincent begon de hoop op te geven. Hij liep nu al meer dan een week met dit kooitje en hij was ten einde raad. Een week geleden had hij het nog 2 maanden gegeven voordat hij een dokter zou bellen die het kooitje kon verwijderen, maar nu was hij van plan dezelfde dag nog te bellen voor een afspraak. Hij zou eindelijk verlost zijn, eindelijk weer kunnen masturberen (waarbij het tot hem doordrong hoe zwak hij eigenlijk was) en hij zou alles kunnen ontkennen wat Martin beweerde. Terwijl hij terugliep naar zijn kantoor, probeerde hij een verhaal te verzinnen hoe het kooitje daar gekomen was. Helaas kon hij niets verzinnen wat minder genant was dan de waarheid.

Toen ging zijn telefoon. Zijn hart maakte een sprongetje van opluchting. Zou het Lies zijn? Hij keek naar het display. Helaas Martin. “Denk je aan onze afspraak? Morgen ben ik de afdelingschef of het hele kantoor weet wat er in jouw broek zit”. Boos stapte Vincent zijn kantoor binnen. Mariska, de secretaresse, was aan het bellen.

“O hij komt juist binnen” zei ze. “Vincent, ik heb je meesteres aan de lijn”.

Vincent schrok. Had ze gewoon naar zijn kantoor gebeld? En nu wist Mariska het ook? Hij pakte de hoorn van haar over. “Hallo Meesteres” zei hij nederig. “Hallo slaafje” begon ze. “Ik heb een nieuwe opdracht voor je: naast de sleutel van je peniskooitje wil ik ook de reservesleutel van je apartement”.

Hij stamelde. “Ja, natuurlijk meesteres”.

“Goed, ik kom hem morgenochtend ophalen. Zorg dat je klaar bent om een meesteres te ontvangen”.

“Ja, natuurlijk meesteres” zei hij en hing op.

Hij was helemaal overrompeld en keek een beetje beschaamd naar Mariska. Ze kon het niet laten om een beetje te lachen.

“Je hoeft je voor mij niet te schamen hoor, ik heb in de 43 jaar dat ik op deze planeet rondloop ook wel eens wat geëxperimenteerd”. Ze knipoogde naar hem. Hij was verbaasd, want even was hij bang geweest dat hij Mariska moest uitleggen wat SM of een meesteres was. Ze was een leuke vrouw, maar in zijn voorstelling had ze nooit iets spannenders beleefd dan een missionarisstandje. Blijkbaar was dit toch niet zo.

“Dank je wel” zei hij een beetje verlegen. Hij had even een momentje voor zichzelf nodig en liep de kamer weer uit. Mariska keek hem na en zag dat hij zijn telefoon liet liggen. Ze wilde hem pakken om hem terug te geven, maar ze was al te laat. In plaats daarvan zag ze het berichtje van Martin. Ze werd woest op die gladde aal, want ze begreep direct dat hij probeerde om Vincent te chanteren. Ze wilde haar baas zo graag helpen, maar hoe?

Ze had geen idee, maar besloot het laatste nummer terug te bellen.

Er werd opgenomen met een strenge stem. “Slaafje! Ik had je toch gezegd dat ik jou bel en niet jij mij!”. Mariska schraapte haar keel. “Dit is niet Vincent” begon ze.

Toen legde ze het verhaal uit. Lies werd woedend, want die Martin had een grote fout begaan. Niemand, behalve de meesteres zelf, solt met haar slaven. Ze was streng voor ze, maar beschermde ze zoals een roofdier haar voedsel beschermd. Ze liet haar slaafje niet zomaar chanteren.

Ze moest even nadenken en overleggen met haar tante. Even later belde ze Mariska terug en gaf haar instructies.