Door: Fien50
Datum: 11-08-2014 | Cijfer: 7.7 | Gelezen: 7435
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 11 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Douche, Vakantie,
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 11 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Douche, Vakantie,
Vervolg op: De Douche - 1
Zo te lezen aan de reacties verwacht men een verhaal van neuken, vrijen, liefst zo lang mogelijk en met zoveel mogelijk. Maar de werkelijkheid is vaak heel anders, nu ook zo hoor. Maar ja voor diegene die echt willen weten hoe het verder verliep…
Onze passagiers waren tot nog toe zeer terughoudend geweest tijdens de reis. Ieder mooi zijn beurt af te wachten om zich te wassen of om te kleden, netjes met badjas aan de ontbijttafel,… wij ook hoor. Zo goed kenden we hen niet en waren ook niet uit op een dubbele relatie, pr, of wat dan ook. Vrienden horen vrienden te blijven en men is ze sneller kwijt dan dat men ze tegen komt.
Dus we dronken, lachten en maakte veel plezier die avond op het achterdek. Niemand was op seks uit. Gewoon een gezellige avond beleven. Verhalen over het varen, belevenissen…
Op een gegeven moment kwam het douchevoorval weer ter sprake, er werd weer mee gelachen, ook ik deed mee. Ik beschreef het gezicht van de Engelsman toen hij niet wetende wat te doen, zijn handen uitstak om dan weer zijn piemel af te verstoppen. Ik liet per ongeluk ontvallen dat ik had gezien dat hij eerst een stijve had en hoe snel die weer halfstok ging toen ik hem betrapt had. Alle blikken op de Engelsman gericht. Oei ik heb weer wat verraden. Dat voorheen nog niet verteld of geweten. Het was zijn vrouw die de korte stilte doorbrak met hem te plagen: “ah jij had dus staan gluren en je vond het dan nog prettig ook?”. Hij was nu weer gegeneerd en bloosde tot achter zijn oren. Hij redde zijn vel met: wie zou dat niet mooi vinden? “Zij liep daar geheel naakt heen en weer en bukte zich nog voorover ook. Nadien trok ze bij het aankleden geen slip aan.”
Het was me niet ontgaan dat Bruno (de man van onze passagiers), een vreemde blik trok toen hij hoorde dat ik na het douchen geen slip aangetrokken had. Ik kon zo in zijn ogen lezen: zou ze er nu ook geen, aan hebben en inderdaad, hij heeft gelijk. Ik draag zelden of eigenlijk nooit nog een slip. Dat is iets wat mijn man en ik al jaren doen en niemand weet van heeft. Ik liep dus al enkele dagen rond tussen hen zonder slip en ze wisten het niet. Maar ja dat was een geheim dat ze niet kenden, je weet maar nooit hoe ze reageren of zelfs boos zijn en eigenlijk moeten ze niet alles weten hé?
Het leek me lang te duren maar toch kwam de vraag, van de Engelse dan nog wel: “draag jij nu ook geen slip?” Ik bevestigde het en vanwaar ik de moed of het lef had, weet ik niet maar ik stond recht, draaide me om en tilde mijn kleedje omhoog zodat ze mijn blote poep konden zien. Ik ging weer zitten en de gesprekken die ietwat stikgevallen waren door de onthullingen, hervatte weer.
Ik kon me vergissen maar telkens ik rechtstond om nog wat drinken te halen, nootjes bij te vullen, te gaan plassen,… had ik de indruk dat Bruno mij met zijn ogen volgde en hij niet alleen, die Engelsman ook. Ik vermoed dat het de Engelsman zijn vrouw niet ontgaan was en plots kwam ze weer op zonder slip lopen. Ze vroeg me hoe dat aanvoelde, of dat me opwond, hoe dat was,… Tja hoe is dat… het geeft wel een speciaal gevoel maar echt opgewonden raak ik er niet door hoor. Het was al sneller uit mijn mond dan ik eigenlijk wilde: “probeer het ook eens hé?” Nu was het haar man die niet snel genoeg kon antwoordden: “Ja probeer het, doe het gewoon nu, trek ze uit,…” Mijn man viel hem bij. Haar prostest verdween in hun aanmoedigingen. Uiteindelijk ook door Bruno. Ze werd uitgedaagd en bezweek onder de argumenten. Ze stond recht, ging naar het toilet en kwam terug. Ietwat ongemakkelijk zette ze zich weer op haar stoel. Alle mannen k-bekeken haar met de vraag in hun ogen: “en… heb je ze uit gedaan?”. Het was alsof ze de vraag hoorden en nam de slip uit haar zak en legde ze op tafel. De mannen gaven applaus en meteen de ogen naar Marina, de vrouw van onze passagiers. Ook zij wist de vraag zonder dat ze gesteld werd: “oh neen dat doe ik niet, geen denken aan.” Men zag dat het haar menens was en misschien ook omdat ze toch een lange broek droeg, lieten ze haar met rust. We praatten en lachten verder en kwamen er niet meer op terug. Nog een flesje werd op de tafel geschoven.
Na een tijdje ging Marina naar het toilet, Bruno volgde haar vrijwel meteen. We dachten: oeieoei, toch geen problemen? Na enkele minuten kwam eerst Bruno terug, aan de grijns op zijn gezicht te zien, waren er geen problemen geweest. Daarna verbaasde blikken, Marina had een kleedje aangetrokken, zette zich neer en gooide met gebogen hoofd een slipje op tafel. Dat werd ontvangen door een applaus, ze durfde weer naar boven te kijken en kreeg zelfs een glimlach over haar gezicht. Bruno ging met zijn hand onder haar kleedje en bevestigde het. Ook Marina was sliploos. Na een tijdje stelde ik haar de vraag of dat nu anders aanvoelde en of ze het nu vervelend vond. “Neen vervelend niet maar het voelt wel vreemd aan om zo tussen iedereen te zitten hoor”; zei ze. “Ach het is maar naakt en iedereen is toch wel ongeveer hetzelfde naakt hé?”; antwoordde ik haar. We moesten alles weer naar het Engels vertalen zodat onze gasten het ook konden verstaan. De Engelse zei dat het toch wel wat prikkelend werkte op haar hoor, zo gewoon vond ze het niet.
Ze ging op haar beurt een fles wijn halen op hun boot en toen ze terug kwam en haar man passeerde, zei die: “Toch niet stiekem een slip gaan aandoen zeker hé?”, en tilde haar rok omhoog. Doordat ze nog naar de tafel gericht stond om de fles wijn te openen, konden haar vagina zien. Ze was niet snel genoeg om haar rok weer naar beneden te trekken en iedereen had het goed kunnen bestuderen. Hahaha. Ze was net als ik behaard maar wel ook bij getrimd. Als reactie draaide ze zich o en liet haar dikke poep nogmaals zien. Ze ging weer zitten en zei tegen haar man: “wij zitten hier wel bloot maar jullie…?” “We kunnen hier toch niet naakt op het achterdek gaan zitten, wierp Bruno tegen. “En waarom niet?”, antwoordde zij; “Dat van jullie hangt toch onder tafel, tenminste als het nog hangt zeker?” en ze keek daarbij eens glimlachend naar haar man. Nu waren het de vrouwen die de mannen uitdaagden. “Doen, doen, doen…” Maar doen was er niet bij. Mijn man ging naar het toilet en toen hij terug kwam, trok ik in het passeren zijn korte broek naar beneden. Veel scheen het hem niet te deren, hij deed ze verder uit en ging zitten. Nu was het Marina die haar man het vuur aan de schenen legde, waarschijnlijk om ietwat wraak te nemen om op hem omdat hij haar wat onder druk had gezet. Weer motivatie door de vrouwen en Bruno stond recht en trok ook zijn broek uit. Nu de blikken naar de Engelse man. Niet anders durvend, stond hij recht, draaide zich om ontdeed zich van zijn broek en ging met zijn hand voor zijn piemel weer snel zitten. We hadden het allemaal toch gezien. Hij had een erectie. Geplaagd door zijn vrouw en getroost door ons, zeiden we hem dat daar toch niets is om je over te schamen. We zeiden hem om recht te staan en na wat aandringen deed hij dat ook. Hij liet zich in glorie bewonderen. “Was het dat wat je had gezien, Josephine?”, werd er me gevraagd en ik bevestigde het. Dat was het inderdaad.
Nu zaten we daar allemaal in ons ontbloot onderlijf. Normaal zitten ze eerst in ontbloot bovenlijf en dan volgt soms het andere. Bij ons was het weer anders en omgekeerd. Mijn man trok als eerste zijn t shirt uit, zonder iets te zeggen, die zat daar nu als eerste geheel naakt. Zijn ogen naar mij, zeiden genoeg. Ik twijfelde effe maar trok dan ook maar mijn kleedje uit. Meteen gevolgd door mijn bh (ps die draag ik meestal wel omdat ik nogal kleine borstjes heb en ik anders precies geen borsten heb onder kledij). Ik zat daar nu ook geheel bloot. Er werd geen woord over gezegd. De derde die naakt ging was Marina. Haar man was achter haar gaan staan en trok haar kleedje over haar hoofd. Natuurlijk ging ze er wel akkoord mee, anders zou hij dit niet kunnen uittrekken hebben. Men zit normaal op je kleed hé? Ze moet zich lichtjes rechtgezet hebben om het toe te laten, haar bh deed ze zelf uit. Nog voor Bruno ging zitten, trok hij ook alles uit. De vierde naakte, nog twee te gaan. Die Engelse vrouw had er ook geen bezwaar meer tegen, stond recht en stript zich bloot. Zij had wat meer werk, haar rok, een blouse, bh, maar ze deed dit allemaal voor onze neus en zonder schaamte. Daarna trok ze haar man recht van zijn stoel. Hij ontdeed zich van zijn hemd en het was hem allemaal nog opwindend zo bleek, hij had nog steeds een erectie, maar hij was niet de enige had ik vluchtelings opgemerkt, bij Bruno meende ik ook wat in beweging gemerkt te hebben toen hij weer ging zitten.
Daar zaten we nu allemaal naakt op het achterdek van onze boot. Ik stelde me zelf de vraag: hoever zou ik gaan? Wat gaan we nu doen? Waar draait dit op uit? Wat willen de anderen? Ik zie mezelf niet vrijen met die Engelsman hoor… Bruno…? Zou ook vreemd zijn, niet?
Maar niet alles verloopt zo zoals de meeste wel zouden willen horen hebben, we hebben geen pr gedaan, nog gevreeën in elkaars bijzijn. We zijn allemaal tot op het naakt toe netjes gebleven.
Daarna zijn we ieder naar zijn boot en slaapplaats getrokken. Wij hebben wel gevreeën en zo te horen onze passagiers ook. Die Engelsen weten we niet en laten dat in het midden… Maar zo conservatief zijn die Engelsen dan toch niet hé?
Onze passagiers waren tot nog toe zeer terughoudend geweest tijdens de reis. Ieder mooi zijn beurt af te wachten om zich te wassen of om te kleden, netjes met badjas aan de ontbijttafel,… wij ook hoor. Zo goed kenden we hen niet en waren ook niet uit op een dubbele relatie, pr, of wat dan ook. Vrienden horen vrienden te blijven en men is ze sneller kwijt dan dat men ze tegen komt.
Dus we dronken, lachten en maakte veel plezier die avond op het achterdek. Niemand was op seks uit. Gewoon een gezellige avond beleven. Verhalen over het varen, belevenissen…
Op een gegeven moment kwam het douchevoorval weer ter sprake, er werd weer mee gelachen, ook ik deed mee. Ik beschreef het gezicht van de Engelsman toen hij niet wetende wat te doen, zijn handen uitstak om dan weer zijn piemel af te verstoppen. Ik liet per ongeluk ontvallen dat ik had gezien dat hij eerst een stijve had en hoe snel die weer halfstok ging toen ik hem betrapt had. Alle blikken op de Engelsman gericht. Oei ik heb weer wat verraden. Dat voorheen nog niet verteld of geweten. Het was zijn vrouw die de korte stilte doorbrak met hem te plagen: “ah jij had dus staan gluren en je vond het dan nog prettig ook?”. Hij was nu weer gegeneerd en bloosde tot achter zijn oren. Hij redde zijn vel met: wie zou dat niet mooi vinden? “Zij liep daar geheel naakt heen en weer en bukte zich nog voorover ook. Nadien trok ze bij het aankleden geen slip aan.”
Het was me niet ontgaan dat Bruno (de man van onze passagiers), een vreemde blik trok toen hij hoorde dat ik na het douchen geen slip aangetrokken had. Ik kon zo in zijn ogen lezen: zou ze er nu ook geen, aan hebben en inderdaad, hij heeft gelijk. Ik draag zelden of eigenlijk nooit nog een slip. Dat is iets wat mijn man en ik al jaren doen en niemand weet van heeft. Ik liep dus al enkele dagen rond tussen hen zonder slip en ze wisten het niet. Maar ja dat was een geheim dat ze niet kenden, je weet maar nooit hoe ze reageren of zelfs boos zijn en eigenlijk moeten ze niet alles weten hé?
Het leek me lang te duren maar toch kwam de vraag, van de Engelse dan nog wel: “draag jij nu ook geen slip?” Ik bevestigde het en vanwaar ik de moed of het lef had, weet ik niet maar ik stond recht, draaide me om en tilde mijn kleedje omhoog zodat ze mijn blote poep konden zien. Ik ging weer zitten en de gesprekken die ietwat stikgevallen waren door de onthullingen, hervatte weer.
Ik kon me vergissen maar telkens ik rechtstond om nog wat drinken te halen, nootjes bij te vullen, te gaan plassen,… had ik de indruk dat Bruno mij met zijn ogen volgde en hij niet alleen, die Engelsman ook. Ik vermoed dat het de Engelsman zijn vrouw niet ontgaan was en plots kwam ze weer op zonder slip lopen. Ze vroeg me hoe dat aanvoelde, of dat me opwond, hoe dat was,… Tja hoe is dat… het geeft wel een speciaal gevoel maar echt opgewonden raak ik er niet door hoor. Het was al sneller uit mijn mond dan ik eigenlijk wilde: “probeer het ook eens hé?” Nu was het haar man die niet snel genoeg kon antwoordden: “Ja probeer het, doe het gewoon nu, trek ze uit,…” Mijn man viel hem bij. Haar prostest verdween in hun aanmoedigingen. Uiteindelijk ook door Bruno. Ze werd uitgedaagd en bezweek onder de argumenten. Ze stond recht, ging naar het toilet en kwam terug. Ietwat ongemakkelijk zette ze zich weer op haar stoel. Alle mannen k-bekeken haar met de vraag in hun ogen: “en… heb je ze uit gedaan?”. Het was alsof ze de vraag hoorden en nam de slip uit haar zak en legde ze op tafel. De mannen gaven applaus en meteen de ogen naar Marina, de vrouw van onze passagiers. Ook zij wist de vraag zonder dat ze gesteld werd: “oh neen dat doe ik niet, geen denken aan.” Men zag dat het haar menens was en misschien ook omdat ze toch een lange broek droeg, lieten ze haar met rust. We praatten en lachten verder en kwamen er niet meer op terug. Nog een flesje werd op de tafel geschoven.
Na een tijdje ging Marina naar het toilet, Bruno volgde haar vrijwel meteen. We dachten: oeieoei, toch geen problemen? Na enkele minuten kwam eerst Bruno terug, aan de grijns op zijn gezicht te zien, waren er geen problemen geweest. Daarna verbaasde blikken, Marina had een kleedje aangetrokken, zette zich neer en gooide met gebogen hoofd een slipje op tafel. Dat werd ontvangen door een applaus, ze durfde weer naar boven te kijken en kreeg zelfs een glimlach over haar gezicht. Bruno ging met zijn hand onder haar kleedje en bevestigde het. Ook Marina was sliploos. Na een tijdje stelde ik haar de vraag of dat nu anders aanvoelde en of ze het nu vervelend vond. “Neen vervelend niet maar het voelt wel vreemd aan om zo tussen iedereen te zitten hoor”; zei ze. “Ach het is maar naakt en iedereen is toch wel ongeveer hetzelfde naakt hé?”; antwoordde ik haar. We moesten alles weer naar het Engels vertalen zodat onze gasten het ook konden verstaan. De Engelse zei dat het toch wel wat prikkelend werkte op haar hoor, zo gewoon vond ze het niet.
Ze ging op haar beurt een fles wijn halen op hun boot en toen ze terug kwam en haar man passeerde, zei die: “Toch niet stiekem een slip gaan aandoen zeker hé?”, en tilde haar rok omhoog. Doordat ze nog naar de tafel gericht stond om de fles wijn te openen, konden haar vagina zien. Ze was niet snel genoeg om haar rok weer naar beneden te trekken en iedereen had het goed kunnen bestuderen. Hahaha. Ze was net als ik behaard maar wel ook bij getrimd. Als reactie draaide ze zich o en liet haar dikke poep nogmaals zien. Ze ging weer zitten en zei tegen haar man: “wij zitten hier wel bloot maar jullie…?” “We kunnen hier toch niet naakt op het achterdek gaan zitten, wierp Bruno tegen. “En waarom niet?”, antwoordde zij; “Dat van jullie hangt toch onder tafel, tenminste als het nog hangt zeker?” en ze keek daarbij eens glimlachend naar haar man. Nu waren het de vrouwen die de mannen uitdaagden. “Doen, doen, doen…” Maar doen was er niet bij. Mijn man ging naar het toilet en toen hij terug kwam, trok ik in het passeren zijn korte broek naar beneden. Veel scheen het hem niet te deren, hij deed ze verder uit en ging zitten. Nu was het Marina die haar man het vuur aan de schenen legde, waarschijnlijk om ietwat wraak te nemen om op hem omdat hij haar wat onder druk had gezet. Weer motivatie door de vrouwen en Bruno stond recht en trok ook zijn broek uit. Nu de blikken naar de Engelse man. Niet anders durvend, stond hij recht, draaide zich om ontdeed zich van zijn broek en ging met zijn hand voor zijn piemel weer snel zitten. We hadden het allemaal toch gezien. Hij had een erectie. Geplaagd door zijn vrouw en getroost door ons, zeiden we hem dat daar toch niets is om je over te schamen. We zeiden hem om recht te staan en na wat aandringen deed hij dat ook. Hij liet zich in glorie bewonderen. “Was het dat wat je had gezien, Josephine?”, werd er me gevraagd en ik bevestigde het. Dat was het inderdaad.
Nu zaten we daar allemaal in ons ontbloot onderlijf. Normaal zitten ze eerst in ontbloot bovenlijf en dan volgt soms het andere. Bij ons was het weer anders en omgekeerd. Mijn man trok als eerste zijn t shirt uit, zonder iets te zeggen, die zat daar nu als eerste geheel naakt. Zijn ogen naar mij, zeiden genoeg. Ik twijfelde effe maar trok dan ook maar mijn kleedje uit. Meteen gevolgd door mijn bh (ps die draag ik meestal wel omdat ik nogal kleine borstjes heb en ik anders precies geen borsten heb onder kledij). Ik zat daar nu ook geheel bloot. Er werd geen woord over gezegd. De derde die naakt ging was Marina. Haar man was achter haar gaan staan en trok haar kleedje over haar hoofd. Natuurlijk ging ze er wel akkoord mee, anders zou hij dit niet kunnen uittrekken hebben. Men zit normaal op je kleed hé? Ze moet zich lichtjes rechtgezet hebben om het toe te laten, haar bh deed ze zelf uit. Nog voor Bruno ging zitten, trok hij ook alles uit. De vierde naakte, nog twee te gaan. Die Engelse vrouw had er ook geen bezwaar meer tegen, stond recht en stript zich bloot. Zij had wat meer werk, haar rok, een blouse, bh, maar ze deed dit allemaal voor onze neus en zonder schaamte. Daarna trok ze haar man recht van zijn stoel. Hij ontdeed zich van zijn hemd en het was hem allemaal nog opwindend zo bleek, hij had nog steeds een erectie, maar hij was niet de enige had ik vluchtelings opgemerkt, bij Bruno meende ik ook wat in beweging gemerkt te hebben toen hij weer ging zitten.
Daar zaten we nu allemaal naakt op het achterdek van onze boot. Ik stelde me zelf de vraag: hoever zou ik gaan? Wat gaan we nu doen? Waar draait dit op uit? Wat willen de anderen? Ik zie mezelf niet vrijen met die Engelsman hoor… Bruno…? Zou ook vreemd zijn, niet?
Maar niet alles verloopt zo zoals de meeste wel zouden willen horen hebben, we hebben geen pr gedaan, nog gevreeën in elkaars bijzijn. We zijn allemaal tot op het naakt toe netjes gebleven.
Daarna zijn we ieder naar zijn boot en slaapplaats getrokken. Wij hebben wel gevreeën en zo te horen onze passagiers ook. Die Engelsen weten we niet en laten dat in het midden… Maar zo conservatief zijn die Engelsen dan toch niet hé?
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10