Het weekje waarin de Vlaamse sletjes hier zijn vliegt voorbij.
Op vrijdagmiddag krijg ik een berichtje van Sarah, die mij en Leon uitnodigt bij haar bungalow.
“mijn ouders willen jullie bedanken” schrijft ze.
Ik overleg met mijn maatje, en eigenlijk wil ik het liefste bedanken, voor er teveel ‘verwachtingen’ komen.
Maar Leon schudt zijn hoofd .. “Nee man, Sarah heeft een vriendje thuis’ lacht hij.
Tja, die wil ons nooit meer zien, na morgen, denk ik daarop ..
Ik reageer dat we wel willen komen, en ze stuurt ons het adres.
Om 16u afgesproken verschijnen we aan het tuinpoortje, en Sarah laat ons binnen.
We worden hartelijk begroet door haar moeder, twee kussen op de wang, zoals dat hoort, zegt ze zelf.
De vader staat in de grote achtertuin, en we krijgen een stevige hand, en met een lach vraag ik om de twee kussen...
Even kijkt hij vreemd, maar moet dan ook lachen “Ja, niet iedereen doet dat hé” zegt hij met een knipoog.
Gelijkkomen de biertjes op tafel, het is gezellig, en de man verteld hoe enthousiast Sarah was de laatste dagen, ze maakt normaal moeilijk vrienden.
‘Ach, we hebben gelachen en plezier gemaakt … ‘ zeg ik, en hij knikt “vooral de boot , dat vond ze fantastisch”
Met een scheef oog volg ik de moeder, ze ziet er jeugdig en sportief uit, een beste dame om zo tegen te komen op het strand, bedenk ik me.
Gastvrij komt ze weer langslopen, “nog één” zegt ze, wijzend op de lege flesjes, en Leon knikt ‘laat maar komen hoor, dank u!”
Sarah doet wat kalmer aan, met haar drankjes, dan dat ik gewend was .. ze houdt zich in bij haar ouders, begrijpelijk.
Voor haar vader was het ook niet de eerste, zijn half-dubbele tong is al aanwezig, en best luidruchtig ook, maar dat deert niet.
Na een goed uurtje komt Pauline de moeder met schalen salade en broodjes, en spoort haar man om eindelijk het vuurtje op te stoken, en als ze nog een mandje brood wegzet, zie ik onder haar armen door, haar puntige borstjes wat bewegen.
“hmm vuurtje opstoken...” grom ik, richting Leon, die met een grijns en knipoog me begrijpt.
Terwijl Pa bezig is met kooltjes en aansteekblokjes loop ik richting het toilet, en in de keuken wijst Pauline me de weg door de woonkamer.
Ik bekijk haar in de luwte van de verlichting, en merk wel dat ze zeker een mooie dame is.
Ze gaat ongestoord verder met de spulletjes van de bbq en bestek, en als ik terugkom staat ze onhandig op haar tenen om een stapeltje borden bovenuit de kast te halen.
“Zal ik eens helpen ?” vraag ik beleefd, en zonder echt af te wachten leun ik wat naast haar op het aanrecht.
Ik voel haar lichaam tegen de mijne, en met de borden in mijn handen kijk ik in haar bijna blozende gezicht. ‘sorry … ik schrok even van je’ bekent ze
“Hoeft niet hoor, ik ben de vriendelijke reus, vraag maar aan je dochter!” zeg ik, terwijl ik de borden voor haar op het aanrecht plaats.
Ze bloost nu alleen nog harder …. ‘ja, dat vertelde ze’ en op de één of andere manier vang ik op hoe ze haar blik omlaag werpt, en naar mijn kruis staart.
Als ze weer opkijkt, probeert ze direct van onderwerp te veranderen, maar met dit bijltje hebben we wel eerder gehakt.
“Je lieve dochter is niets tekortgekomen hoor … we hebben haar in alles voorzien” en met die woorden laat ik mijn ogen over haar bewegen, van haar half ontblote schouders, tot haar knieën.
De boodschap is overgekomen, ze weet zich even geen raad, en pakt de borden en ‘vlucht’ de tuin in.
In mijn onderbuik weet ik dat de dame best ‘in’ is voor een avontuurtje, maar met haar man in de buurt zal ze dit niet zomaar aandurven.
Bij de tafel terug, ga ik zitten, en zie hoe nu de vader en Sarah aan het worstelen zijn met de bbq, ik leun wat richting Leon en onhoorbaar voor de rest geef ik aan dat ‘moeders’ ook wel nieuwsgierig is.
Pauline serveert nogmaals biertjes en een wijntje voor zichzelf, en zit op de tuinbank naast mij.
Ze neemt een slokje, en kijkt wat ongerust naar mij, en haar man.
Die is alleen maar aan het vloeken, en ik zeg tegen Leon .. “Zeg, Pyromaantje, ga jij hem eens helpen joh... jij zit het dichtste bij”
Lachend staat hij op, en redelijk beleefd assisteert hij met het aansteken.
Pauline neemt nog een slokje, en omdat verder iedereen de aandacht ergens anders heeft, kijk ik haar aan, en zeg zacht maar indringend “als ik jou ergens mee kan helpen ?” en direct leg ik mijn hand op haar bovenbeen.
Ze verslikt zich bijna, maar behalve dat haar benen héél kort wegtrekken, en dan weer ontspannen zegt ze niets.
Het tafelblad en vrolijk gekleurde laken eroverheen maskeert mijn hand grotendeels, en nu mijn hand al een paar seconden ‘in de gevarenzone’ ligt, ga ik ervanuit dat ze niet teveel scene zal maken.
Achteloos drink ik van mijn flesje, maar mijn andere hand kneedt zacht in haar bovenbeen, en elke seconde trek ik mijn hand wat verder omhoog bij haar.
Ik voel de rand van haar zomerse jurkje, en mijn nagels glijden over de binnenkant van haar been.
Ik voel hoe ze haar benen nog wat ontspant, en brutaal druk ik mijn vingers onder het jurkje.
Ze zit te draaien op de warme bank, ik geniet van haar ‘angst’, en als de man zich omdraait, trek ik mijn hand maar langzaam terug, niet abrupt om op te vallen, maar ook niet snel genoeg om haar wat ongemakkelijk te laten zijn.
Ik voel haar knieën klemmen, als mijn vingers haar loslaten … een klem die eerder zegt ‘Nee, niet gaan’ dan een die zegt “ik wil niet …"
Ze staat op, en verdwijnt weer het huisje in, en met rumourig gelach bespreken Leon en de vader het aansteken van die K*Tbarbeque.
Ik hoor Pauline even roepen naar mij … “Zeg lange meneer ….. kunt u eens komen helpen?” vanuit de keuken, en de man wuift met zijn hand … “Ze bedoelt U.... ik ben maar een klein opdondertje” in zijn vlakke Vlaamse accent.
Met gepaste snelheid wandel ik de keuken in, Pauline staat alweer bij dat hoge keukenkastje, waarvan ik weet dat het leeg is.
Quasi gespeeld zegt ze dat ze er niet aan geraakt … en ik leun vlak achter haar, tegen haar aan.
Ze heeft haar armen gestrekt in de lucht, en ik zie haar borsten weer door de armgaten valk bij mij
Traag speel ik met mijn vingers langs haar lichaam, en zonder tegenwerking druk ik ze onder haar armen door het jurkje in.
Met de toppen van mijn vingers volg ik de lijnen van haar borsten, en onderlangs kom ik haar tepeltjes tegen, keihard en mooi als een vingerhoedje gevormd.
Ik pak ze zachtjes vast, en knijp er even in, tot ze zacht zucht.
“Volgens mij heeft je dochter aan jou méér verteld dan aan haar pappa” fluister ik, als mijn hand over haar vlakke buik omlaag beweegt.
Ze knikt … ‘hmm ja, vooral dat boottochtje heb ik gemist....’ zegt ze zachtjes
Mijn vlakke hand drukt op de plek van haar kruis, mijn vingers bewegen zachtjes op en neer.
“het boottochtje kan ik niet zo snel meer regelen, maar de rest …" zeg ik in haar oor, en kus haar hals, voor ik haar loslaat, en de tuin inloop.
Gelukkig was vader weer afgeleid bij de BBQ, want ik kon met moeite mijn broek verbergen …
De BBQ wil maar niet goed gaan branden, en pa wordt er chagrijnig van.
“We wilden jullie zo’n leuke avond als dankje geven...” gromt hij, met een nieuw biertje in de hand.
Pauline is weer naast me komen zitten, haar wangen licht gekleurd, en nog steeds een vage tekening van haar dikke tepels in het jurkje.
“Zullen we anders iets halen ?” stelt de vader voor, en zowel Leon als ik knikken … dat is ook prima ..
Pauline is degene met het minste gedronken, en ik stel haar voor om naar de lokale afhaalchinees annex sushi te rijden, wat verwelkomt wordt door de vader … “Sushi baby .. beter dan BBQ!” roept hij uit.
Pauline twijfelt nog even, en ik zeg haar dat het een fantastische ervaring is, onze sushi-meneer.
De vader blijft als een trouw supporter juichen om Sushi – sushi … tot ze akkoord gaat.
We lopen naar de fiat500 op de oprit, en ik ga op de passagiersstoel zitten, als Pauline instapt, zie ik het jurkje wat verschuiven, zodat bijna haar hele been te zien is.
Als we het terrein afrijden, kijk ik naar haar knieën … het is een automaat, dus ze zit met één been opgetrokken achter het stuurtje.
Brutaal leg ik mijn hand op haar bovenbeen, nog een keer afwachten op de reactie, maar die is redelijk positief, en al zeker als ik langzaam begin te strelen.
Doordat de veiligheidsriem tussen haar borsten spant, zie ik direct weer haar tepeltjes harder worden.
Eenmaal op de rondweg wijs ik haar een alternatieve route, buiten het toeristische verkeer om, maar ook een stukje door het duingebied wat ik zo goed ken.
Klakkeloos volgt ze mijn aanwijzingen, en terwijl mijn hand gevaarlijk dicht bij haar kruisje komt, merk ik hoe ze zelfs wat is gaan verzitten, en haar voeten ver genoeg uit elkaar gezet heeft, dat ik haar slipje kan strelen.
Ze kreunt ontvankelijk, mijn vingers duwen tegen haar kruisje, en ik voel de warmte van haar lichaam.
Verderop de afslag rechts, en dan een klein stukje verder doorrijden …. Pauline doet wat ik vraag, en draait het klinkerpaadje op, wat na 200m overgaat in een stoffige zandweg.
“stop daar eens …" zeg ik zacht, en ze parkeert op een kleine grasstrook, verscholen in de duinen.
Verbaast kijkt ze rond, en als ik uitstap, en haar portier open, stapt ze uit.
Met mijn arm om haar middel wandel ik een stukje het duin in, verder afgezonderd van het verkeer.
Nog steeds onzeker kijkt ze om zich heen, maar als ik mijn handen op haar heupen leg, lijkt ze iets te ontspannen.
Ze leunt tegen me aan, en mijn vingers spelen met een paar knoopjes van het jurkje, en zonder poespas druk ik het van haar schouders, tot het omlaag valt
Haar schouders zijn sportief, haar armen mooi vrouwelijk gevormd, en een slank middel met ronde billen in een lichtroze slip
Langzaam glijden mijn handen over haar heupen omhoog, weer naar de bijna sinaasappelvormige borsten, ze houdt haar adem in, als ik met haar tepels speel.
“geen zorgen …. niemand komt hier...” zeg ik haar zacht, met een kus in haar hals.
Met één hand pakt ze mijn hand vast, en trekt deze omlaag …. “voel eens …. al sinds Sarah het vertelde....” hijgt ze opgewonden, en mijn vingers bewegen haar broekje in.
Ik voel een klein streepje haar, en speel met de krulletjes, ze kreunt dat ik verder moet, maar ik plaag haar door dat juist niet te doen.
Ze duwt haar slipje omlaag, en schopt het opzij, op alleen haar sandaaltjes staat de vrouw nu voor me, en draait zich om, ze kijkt opgewonden, en ik trek haar tegen mij aan .. “dus jij bent al een paar dagen geil, en die dronken vent van je, doet er niets mee....” glimlach ik pestend, en ze schud haar hoofd.
Haar vingers kneden door mijn korte broek mijn half harde pik, ik kan me gelukkig optimaal in de hand houden, omdat een stijve niet altijd gewenst is ….
Maar als ze knielt, en mijn broek lostrekt, en samen met mijn onderbroek omlaag trekt, is het zwaar, helemaal als ze me aankijkt, en haar vingers over de lengte beweegt.
‘ik weet wel van wie Sarah dat heeft, dan ….’ glimlach ik naar de vrouw, die haar tong al wat uitsteekt.
Met het puntje van haar tong tegen mijn eikel, kijkt ze me vragend aan. Ik lach naar haar, en met mijn vingers stuur ik mijn ondertussen harder geworden pik richting haar wachtende mondje.
Direct begint ze te zuigen en te likken, ik voel haar enthousiasme, mijn pik beweegt tot ver in haar mond en terug.
Ze kreunt zachtjes als mijn hele paal in het mondje verdwijnt, en na een paar seconden laat ze me weer los.
We gaan op een duinpan liggen, en ze doet haar voeten wijd uit elkaar, en ik zie een felroze kletsnat poesje.
Met een korte beweging duw ik mijn eikel langs haar schaamlipjes, en zonder moeite beweegt mijn pik haar smachtende kutje in en uit.
Ze hijgt opgewonden, haar lichaam kronkelt, Sarah is met haar 19 een stukje strakker, maar Pauline mag er zeker wezen … mijn pik voelt als in de hemel ….
Ik til haar voeten op, en met haar benen hoog in de lucht stoot ik mijn pik baldiep naar binnen, ik zie haar vingers over haar klitje strelen.
5 minuten …. een recordtijd … na 5 minuten begint ze te schokken en te kronkelen, luid kreunend komt ze klaar ...en ik trek mijn pik er uit.
“hmm jij nog niet ?” vraagt ze verbaast, en ik schud mijn hoofd, dat kan niet, lijkt ze te denken, en met haar poesje nog doordrenkt knielt ze voor me, en trekt ze me af, terwijl haar mondje over mijn eikel speelt.
Ik kom heerlijk klaar, en op een paar klodders na, in het zand, likt ze alles op en schoon.
Haar slipje is zanderig en stoffig, en ik gooi het in de bramenbosjes … “alleen jurkje is perfect lieverd” lach ik als ze even protesteert.
We lopen voldaan terug naar de auto, en via mijn telefoon bestel ik alvast wat gevarieerde sushi en een rijsttafel, die we direct mee kunnen nemen.
Voor we de tuin inlopen, pak ik haar even bij de elleboog .. “Breng ons straks thuis … je moet ook even afscheid nemen van Leon vind ik” zeg ik met een knipoog, ze knikt met een opgewonden blik