Het is donker als we de auto parkeren voor het huis. Jennifer wenst me nog een prettige en vooral plezierige nacht voor ze uit het zicht verdwijnt. In de keuken als ik de koelkast heb geopend zie ik dat er nog genoeg voorraad aan neukpatronen ligt en ik besluit en dan ook zeker maar even vier op te eten. Met een glas cola erbij, geniet ik er ook van. Het is drie uur als ik op de klok kijk vraag me af of Janna nog wel wakker is. De lichten beneden uit te hebben gedaan, loop ik naar boven. Hoor wel een aantal bonkende geluiden her en der vandaan komen, wetend dat er nog enkele vrij actief zijn op dit uur van de dag moet ik wel een beetje glimlachen. Mijn slaapkamer inlopend zie ik verbaasd dat mijn bed leeg is, wat had Jennifer ook alweer gezegd, dat Jordy als een blij hondje achter Janna aan liep. Kleed me uit en besluit eerst eens in Jordy zijn slaapkamer te gaan kijken. Open geruisloos de deur en warempel, daar ligt ze languit in het bed, Jordy zijn stijve pik drukt zich zacht tussen de lippen door van Janna. Wat had ze ook alweer gezegd, dat ze ermee zouden kappen, blijkbaar geldt dat dan alleen voor hem en niet voor haar.

Kom uiteindelijk bij José haar kamerdeur, de deur kraakt iets als ik deze open doe, maar het blijft stil in de kamer. Naar het bed lopend zie ik hoe ze de instructies heeft gekregen van Janna. Geheel naakt ligt ze haar op haar buik, de dekens zijn van haar af gegleden en ze is diep in slaap. Mijn leuter springt naar voren, de neukpatronen doen nu al hun werk. Achter haar op het bed kruipend, voel ik tussen haar benen, ze is nat, dan pas zie ik dat ze zich op wat kussens heeft gelegd en moeiteloos schuif ik mijn pik naar binnen. Ritmisch op een rustig tempo begin ik op en neer te bewegen. Nog altijd is ze diep in slaap. Dit is wel een hele aparte gewaarwording dat ze niet wakker wordt. Laat mijn duim over haar sterretje glijden en druk deze dan voorzichtig naar binnen. Hoor haar nu wel kreunen, maar ze slaapt nog altijd. Mijn pik uit haar kutje halend stoot ik deze nu teder tegen haar sterretje aan, haar sterretje opent zich iets en glij een klein stukje naar binnen. Ohhhh….hoor ik haar uiten, maar verder geen reactie. Trek me weer terug en ga vervolgens haar kutje weer in. Misschien kan ik haar wel vol spuiten in haar kutje en vervolgens haar kontje ook nog nemen zonder dat ze het door heeft. Ga toch wel wat versnellen, maar nog altijd is ze in slaap. Mijn zaad komt, verbaasd over de hoeveelheid zie ik het in haar kutje, nu zet ik mijn pik weer tegen haar sterretje en moeiteloos schuif ik naar binnen. Jaaaa….kreun ik zachtjes….Ze is aan het wakker worden merk ik, over haar heen hangend fluister ik in haar oor, heb je kutje al vol gespoten en je hebt er niks van gemerkt. Mmm…dat overkomt me wel vaker hoor ik haar fluisteren. Dacht je daarom, neuk ook maar haar kontje. Ja, fluister ik weer. Wil je mijn uiers bevoelen, hoor ik haar daarop weer zeggen. Geil, uiers, wil graag je uiers voelen. Ze richt zich op en mijn handen omsluiten haar uiers, het zijn volle sterke tieten, heel anders als bij Jolijn, Jennifer, Jill of Janna, bij hun beginnen ze al een beetje te hangen, daar heeft José geen last van. Je hebt geile uiers José, kreun ik diep, zo fier nog. Mmmm…papa….hoor ik haar uiten. Niet lang daarna spuit ik mijn romige zaad ook diep in haar kontje. Laat me naast haar vallen in het bed, ze komt dicht tegen me aanliggen. Laat je even op adem komen papa, dan zal ik je eens berijden hoor ik haar zeggen.

Krijg ruim een half uur van haar rust voor ze me op mijn rug draait en met haar volgespoten kut zich weer op mijn vleespen stort. Ze berijdt me kort en krachtig maar wel op zo’n hoog tempo dat het me duizelt. Hier kunnen de anderen nog wat van leren. Grommend spuit ik voor de tweede keer die nacht mijn zaad diep in haar kutje. Genietend met mijn ogen dicht verwacht ik dat ze ieder moment naast me komt liggen, maar dat heb ik mooi mis, voel haar mondje over mijn slap wordende pik zakken, binnen een mum van tijd heeft ze hem terug recht. Weer laat ze zich over me heen zakken, hoor haar zachtjes lachen. Je houdt het veel langer vol als Cor, hoor ik haar in het donker weer zeggen. Denk dan ook dat jullie hem het blauwe pilletje maar moeten geven, want Cor kan maar twee keer en dan moet hij flink bijkomen. Goed dat je me hieraan herinnert zeg ik tegen haar, terwijl ik mijn heupen iets opricht in haar tempo. Ohhh…pappie hoor ik haar kermen, je doet zelfs mee in mijn ritme. Haar heupen beetpakkend doe ik er zelfs nog een schepje bovenop en dit ontvangt ze dan ook met heel veel plezier. Deze keer duurt het lang, voel wel de messcherpe pijn weer opzetten, maar negeer het. Zit toch iets niet goed daarbinnen. Het komt en het gaat, nu is het er weer en straks is het weg. Wil je heel even stoppen Jolijn, zeg ik tegen haar. Jolijn, mijn naam is José, hoor ik haar zeggen. Sorry, antwoord ik zachtjes. José stapt teleurgesteld van mij af. Wil heel graag doorgaan lieverd, maar er zit daar beneden iets niet in de haak. Bezorgd kijkt ze me aan, wat is er dan precies aan de hand papa? Happend naar lucht vertel ik het haar in het donker van de nacht. Papa toch, waarom heb je dat niet eerder gezegd, dan had ik je niet zo afgebeuld. Liefje, zeg ik tegen haar, het komt en het gaat, maar nu is de pijn weer erg ondraaglijk. Ze knipt het lichtje aan op haar nachtkastje en ik zie haar geschrokken naar me kijken. Ga Janna halen, zegt ze zonder mijn antwoord af te wachten.

Niet veel later komt ze terug met een bezorgde Janna in haar kielzog. Het is gedaan, hoor ik haar zeggen bel nu nog naar de huisartsenpost of we nog terecht kunnen, dit kan zo niet langer Johan, je bent er nog erger aan toe dan toen je mij wilde verwennen. Beschaamd kijk ik naar de grond, maar als ik recht wil staan schreeuw ik het uit van de pijn. Bel maar het alarmnummer Jolijn, hoor ik Janna zeggen. José maakt zich uit de voeten en komt even later terug. Ze beloven om er zo snel mogelijk te zijn. José mijn excuus dat ik je net Jolijn noemde hoor ik Janna zeggen. Ze wuift het weg, dat is al de tweede die haar zo noemt, zeg ik met adem stoten. Mijn lijf transpireert hevig, maar ik heb het ijskoud.

Nog geen tien minuten later, staan de ambulance mensen in José haar slaapkamer, als ze mij omhoog willen helpen, schreeuw ik het opnieuw uit van de pijn. Snel wordt er een infuus bij me aangelegd en krijg ook de nodige pijnstilling toegediend. Trek snel wat aan, hoor ik Janna zeggen en weg is ze. Jennifer en Jill kijken bezorgd naar me vanuit de deuropening. Het is ze blijkbaar niet ontgaan dat er wat aan de hand was.

Nu de pijnmedicatie zijn werk begint te doen, doen ze een nieuwe poging om mij op het rijdende bed te krijgen, het lukt maar niet zonder slag of stoot. Hebt u dit al lang meneer, hoor ik de jongste van de twee vragen. Nee, niet dat ik weet, gisterenmiddag voelde ik het voor het eerst. Apart, hoor ik ook de andere zeggen. Janna staat inmiddels weer aangekleed en wel in de slaapkamer en ze zegt, zijn jullie uitgekletst dan kunnen we gaan. Natuurlijk mevrouw, antwoorden ze naar Janna.

Wie had dat gedacht dat deze oude tere ziel nog eens een ambulance van de binnenkant zou zien, zeg ik tegen de man die bij me achterin kruipt. Ben inmiddels stoned van de medicijnen die ze me hebben toegediend en de pijn is naar een niveau gezakt dat ik het aan kan. U voelt zich beduidend beter, hoor ik hem tegen mij zeggen, goed om te horen dat de medicijnen hun werk doen. We rijden het terrein af en ik zie dat de lampen aangaan. Geen geluid, fluister ik zacht. Alleen op de kruispunten meneer, we zitten nu in de nacht en dan is het niet zo druk als op de dag. Aha…ik begrijp het…een nieuwe pijnscheut dient zich aan en ik hap naar lucht. Vind het best zorgwekkend de klachten die u heeft, bij een onderzoek wat we bij u hebben gedaan, kwam niet echt veel naar voren, maar ik denk dat er misschien iets met u prostaat aan de hand is. Schrik hier zichtbaar van, daar had ik zelf nog helemaal niet aan gedacht. Ze zullen u uitgebreid onderzoeken, verschillende testen zullen er bij u worden afgenomen en daar zal vast wel iets uit gaan rollen. Ja, dat geloof ik zeker, maar ik wil eigenlijk weer zo snel mogelijk naar huis. Ja, dat wil iedereen die nog iets kan zeggen, maar in uw geval betwijfel ik zeer of u snel naar huis kunt.

In het ziekenhuis word ik overgedragen aan andere artsen en verplegers die mij nader onderzoeken, waar is mijn dochter vraag ik lichtelijk in paniek. Ze zit op de gang, we moeten u eerst verder onderzoeken meneer. Er worden mij een aantal vragen gesteld en ik geef zo eerlijk mogelijk antwoord. We gaan wat testen bij u uitvoeren, met bed en al word ik weggereden, in het voorbij gaan zie ik Janna bezorgd kijken.

Tegen de ochtend word ik dan eindelijk naar een afdeling gebracht, weet me goed niet welke maar ik ben doodop. Janna is er al zie ik als ze me binnenrijden. Papa, roept ze bezorgd uit, wat ben ik blij je te zien. Janna mag voorlopig bij me blijven, ook al gaat dat eigenlijk in tegen de regels. Al die onderzoeken Janna, werd er helemaal gek van. Begrijp ik papa, ze buigt over me heen en kust me vluchtig op de mond. Zie tranen opwellen in haar ooghoeken. Niet huilen Janna, we weten nog helemaal niet wat er aan de hand is. Nee, dat weten we inderdaad niet, maar ik heb je wel al een heel poosje in de gaten gehouden, al voor dit begon hoor ik haar zeggen en ik heb dingen gezien die me niet bevallen. Geschokt kijk ik haar aan, je hebt me in de gaten gehouden, waarom dan? Papa, zelfs de kleinste dingetjes gingen niet meer als vanzelf, snap dat je ouder wordt, maar dit heeft niks met ouderdom te maken, dat weet jij ook. Ze heeft gelijk besef ik, heb ook de weken ervoor gemerkt dat er meer met me aan de hand was, maar had het eigenlijk zo goed als genegeerd, niet wetende dat ik met arendsogen in de gaten werd gehouden.

Er komt een arts de kamer ingelopen en naar zijn gezicht kijkend weet ik in feite al genoeg. Heb niet zo goed nieuws, zegt hij. De deur achter zich sluitend richt hij zich tot Janna en mij. Uit de resultaten is gekomen dat u prostaatkanker heeft, met uitzaaiingen. Janna slaat een hand voor haar mond, zo geschokt is ze.

U bent al aardig op leeftijd zegt de arts het is natuurlijk aan u wat u wilt dat we gaan doen. Mijn vader mag misschien in een oud lichaam zitten hoor ik Janna zeggen, maar zijn geest is nog van iemand in de twintig. Uiteraard tovert dit een brede glimlach op mijn gezicht. Begrijp dat zeer goed mevrouw V, maar bestraling en chemo heeft ook zijn uitwerking, heeft u er misschien wel eens over nagedacht dat uw vader dit misschien niet meer zou willen op deze leeftijd. Weer kijkt ze geschokt, ze kijkt van de arts, naar mij en terug naar de arts. Bespreek het anders even rustig met elkaar, dan kom ik over een half uurtje terug.

Besef dat die man gelijk heeft, heb natuurlijk geen eeuwig leven. Papa, je denkt er toch niet aan om je niet te laten behandelen. Weet het niet Janna, aan de ene kant ja, wil ik me heel graag laten behandelen, maar aan de andere kant heb geen zin in de bestraling, de chemo en al die rompslomp die het met zich mee brengt. Vind het lastig lieverd, heel lastig. Papa hoor ik haar uiten, je wilt toch niet dood. Nee lieverd, dood wil ik inderdaad niet, maar ik heb met mijn zesentachtig jaar nu ook niet het eeuwige leven. Nee papa, dat weet ik wel maar wat moet ik zonder jou. Liefje, je hebt Jordy zeg ik tegen haar. Papa, dat is toch niet hetzelfde en hoe weet jij trouwens van Jordy. Ja Janna, papa weet alles. Zie dat ze door haar verdriet heen probeert te lachen. We kunnen natuurlijk aan de arts vragen wat voor termijn ik heb als ik me niet laat behandelen. Ja, dat kunnen we doen, hoor ik haar zeggen. Liefje, als ik er niet meer ben, betekend niet dat jij niet meer gelukkig kunt zijn, je hebt nog zoveel om voor te leven. Dat weet ik wel papa, maar dan valt toch mijn grote liefde weg. Dat weet ik schatje, mijn hand streelt haar bovenarm en ik zie dat ze tintelingen krijgt ervan. Aan de andere kant dan is Jolijn daarboven ook niet meer zo alleen. Ze richt haar blik tot mij, daar heb je een punt papa.

De arts komt terug de kamer opgelopen en Janna vraagt hem het hemd van het lijf. De vooruitzichten van geen behandeling starten zijn op zijn hardst gezegd nog niet eens zo heel slecht. Zit dan wel al in de middenklasse wat betreft de uitzaaiingen, maar als ik braaf mijn pijnmedicatie inneem kan ik nog geruime tijd mee. Hoe zit het qua seks, vraag ik aan de arts. Bent u nog actief dan hoor ik hem verbaasd vragen. Ja, antwoord ik iedere dag wel minstens twee keer. Is toegestaan lacht hij, maar als u pijn ervaart is het toch verstandiger om het wat rustiger aan te doen.

Wanneer mag ik weg, is mijn volgende vraag. We willen u hier houden tot zeker donderdag, om nog wat meerdere testen te doen en zeker te zijn hoeveel pijnmedicatie u nodig heeft om het op zware dagen zoals vandaag thuis te kunnen uitzingen. Nog drie dagen hier blijven, ik kijk ietwat teleurgesteld, dat betekend drie dagen geen seks. De arts begint te lachen, dat moet toch wel even vol te houden zijn, hoor ik hem lachen. Janna doet er nog een schepje bovenop, dan kent u mijn vader niet, de vrouwtjes zijn altijd heel gewillig in zijn armen. De arts schatert het uit, u bent de eerste die ik tegenkom die nog zo actief is op seksgebied lacht hij naar mij.

De arts geeft me een hand en verlaat dan de kamer. Drie dagen Janna hopelijk komen jullie mij tussentijds dan wel verlossen van mijn volle zak. Een verpleegster komt binnen en vraagt Janna om te vertrekken. Uw vader heeft zijn rust nodig, om negen uur bent u weer van harte welkom. Haar aankijkend geef ik haar een knipoog, tot straks liefje. Tot straks papa en weg is ze.

Hoorde dat u nog erg actief bent op seksgebied lacht de verpleegster naar mij, dat horen we niet zo vaak meer bij oudere mannen. Niet zo vaak, lach ik naar haar, dan weten die kerels zeker niet wat ze missen. Zie haar aandachtig naar me kijken, ook naar mijn kruis gedeelte. Wil je hem soms even zien, om te vergelijken met al die pikken die hier zo slap blijven, vraag ik haar. Euh…ze wordt zo rood als een tomaat maar blijft toch staan waar ze staat. De dekens iets van me aftrekkend zie ik hoe ze het ziekenhuis hemd iets omhoog schuift en bewonderend naar mijn apparaat staat te kijken. Je mag hem wel aanraken, fluister ik, hij bijt niet. Door de pijnstillers ervaar ik geen pijn meer, het heeft plaats gemaakt voor iets anders. Ze sluit haar hand om mijn pik en ik zucht eens diep. Doe ik u pijn meneer, hoor ik haar vragen. Nee, alles behalve dat, fluister ik tegen haar. We horen beide een geluid op de gang en haastig trekt ze het beddengoed terug zoals het even voorheen lag. Om half zeven hebben we wissel, dan kan ik nog wel even langs komen bij u als u dat op prijs stelt. Heel graag antwoord ik naar haar. Dan is ze weg, over anderhalf uur is ze weer terug, misschien dat die paar dagen hier in het ziekenhuis nog helemaal niet zo slecht zijn.