Zoals de meeste mannen heb ik niets met kledingwinkels. Wanneer ik er nog maar binnenstap, overvalt me een niet te verdrijven moeheid. Ik krijg rugpijn en begin spontaan te gapen. Die keer gebeurde net hetzelfde. Maar ik had geen keuze. Voor wat hoort wat. Een collega had een computerprobleem voor me opgelost en ik moest nu iets voor haar gaan ophalen in een populaire kledingzaak. Een jurk die was ingekort of zoiets. De winkel was, in mijn ogen in elk geval, gigantisch groot. Zoveel verdiepingen die allemaal op elkaar leken. En uiteraard wist ik niet op welke verdieping ik de jurk moest gaan ophalen! Omdat ik mijn telefoon op kantoor vergeten had en mijn collega dus niet kon bellen, was ik volledig op mezelf aangewezen in deze onbekende wereld. Zonder ervaring. Zonder oriëntatie. Te midden van een stroom van pratende, lachende, kwetterende meisjes en vrouwen die als vorstinnen heersten over dit rijk van kleuren, stoffen en maten.

Ik voelde me uitgeput en keek wanhopig rond naar een plekje om even uit te rusten. Maar deze wereld was duidelijk niet voorzien op vermoeide en verloren gelopen mannen. Na een haast eindeloze zoektocht tussen rijen rokken, jurken, broeken, hemdjes, truitjes,... in alle kleuren en vormen, vond ik, wat verscholen achter de afgeprijsde winterkleding, een kamer met een grote spiegel en een zestal pashokjes. Aan weerszijden drie. Er was niemand en ook niet onmiddellijk iemand op komst. Ik trok vijf gordijnen nadrukkelijk wijd open en verdween snel achter het zesde gordijn. Als er al iemand zou komen, dan zou hij of zij wellicht niet dit zesde gordijn opentrekken. Er waren immers vijf hokjes vrij. Ik ging zitten op het kleine stoeltje, strekte mijn benen en liet mijn hoofd vallen tegen de wand. Ik sloot mijn ogen en zuchtte diep. Eindelijk wat rust en stilte.

Geen idee of en hoe lang ik sliep, maar ik schoot wakker door iemand die de kamer binnenkwam. Ik schrok maar bleef kalm. Het was nu niet het moment om op te stappen. Ik hield me zoveel mogelijk tegen de achterwand van het hokje, maar probeerde toch langs het gordijn te kijken naar wat er aan de hand was. Het was het hokje tegenover het mijne dat in gebruik was genomen. Het gordijn was dicht getrokken. Met halfopen ogen hield ik het hokje in te gaten terwijl ik nog wat rustte. Plots werd het gordijn opengetrokken. Een vrouw stapte naar buiten. Het was niet zo eenvoudig om een beeld van haar te krijgen. Ik had graag mijn gordijn wat opengeduwd, maar dat ging natuurlijk niet. Ze had glanzende zwarte haren die tot halverwege haar rug reikten. Ik kon zien dat ze een rood rokje en een strak wit hemdje droeg. Als ze dicht bij de spiegel stond, kon ik haar wat mollige witte benen zien. Vooral haar schoenen vielen me op: zwarte open hoge schoenen met veel riempjes die haar voeten een mooie vorm gaven. Ze maakten haar ook wat groter. Alleen haar gezicht kon ik niet zo goed zien, hoe ik ook mijn best deed. Ze bleef op en neer lopen. Ik had de indruk dat ze een liedje aan het neuriën was. Een of andere recente popsong. Plots ging ze heel dicht bij de spiegel staan om beter naar haar lipstick te kunnen kijken. Ze tuitte haar felrode lippen en bewoog haar gezicht naar links en naar rechts terwijl ze in de spiegel bleef kijken. Ze was midden veertig, schatte ik. Rond gezicht. Bleke huid. Ze zag er wat vermoeid uit. Maar de zwarte schittering van haar ogen maakte veel goed. Ze had veel blauwe oogschaduw aangebracht. Die combinatie van witte huid, knalrode lippen, zwarte ogen en blauwe oogschaduw maakte haar heel expressief. Alsof ze op het punt stond uit te gaan. Ik weet niet of ik haar gezicht aantrekkelijk vond, maar haar lichaam vond ik wel erg sexy. Vol ronde golvende lijnen. Jammer dat ik niet meer van haar kon zien!

Ze wandelde op en neer. Ze verdween soms uit beeld. Ik vermoedde dat ze wat afstand van de spiegel nam om beter naar zichzelf te kunnen kijken. Ze genoot er duidelijk van. Ze wreef over haar brede heupen en trok haar rokje zo strak mogelijk. Ze trok haar buik in en stak haar tieten naar voren. Ook haar hemdje trok ze zo strak mogelijk langs haar lichaam. Ik bleef haar in fragmenten zien. Dan zag ik plots een blote schouder! Ze trok haar hemdje uit! Geen idee waarom! Ik zag dat ze enkele keren haar hoofd naar achteren draaide. Om te zien of er iemand aankwam? Haar handen verdwenen daarna achter haar rug en razendsnel ontdeed ze zich van haar bh. In een flits zag ik twee volle melkwitte tieten tegen haar lichaam vallen. Ik hield mijn adem in. Ik voelde hoe hard ik werd. Even snel als ze haar bh had uitgedaan trok ze nu haar hemdje terug aan. Ze knoopte het dicht en keek opnieuw naar zichzelf. Met haar handen hield ze haar tieten op verschillende hoogtes en liet ze dan weer vallen. Alsof ze naar het juiste niveau zocht. Ze knoopte een paar knoopjes open en duwde haar tieten opnieuw omhoog. Dan probeerde ze allerlei verleidelijke poses uit. Ze zwierde met haar zwarte lange haren, sloeg haar hoofd naar achteren, duwde haar tieten naar voren, draaide met haar heupen, zette de ene voet voor de andere,... Ze bekeek zichzelf van boven naar beneden en van links naar rechts. Zorgvuldig bestudeerde ze de effecten van iedere beweging die ze maakte. Van de effecten op mij had ze geen idee. Nog niet.

Ik kreeg het steeds moeilijker om stil te blijven zitten. Het zweet brak me uit. Ik durfde bijna niet meer te ademen waardoor ik op het punt stond om te gaan hoesten! Dan knoopte ze het hemdje helemaal los en zette haar handen in haar zij. Ze greep plots haar tieten stevig en geil vast zoals een man dat zou doen die achter haar stond! Ik… Ze nam haar tepels tussen duim en wijsvinger, begon ermee te draaien en er hard aan te trekken… Ze sloot haar ogen en kreunde zacht. Dan greep ze met beide handen haar rechtertiet, perste het witte vlees samen, bracht de harde tepel naar haar kersrode lippen en begon eraan te likken en te zuigen... Ik kon niet meer… Dan plaatste ze haar handen opnieuw in haar zij en begon haar middel naar links en rechts te draaien. Haar dikke wat hangende tieten bewogen wild heen en weer! Ik wist niet wat ik zag. De vrouw draaide haar middel steeds sneller. Haar tieten sloegen hard tegen haar lichaam. Vlees op vlees! Ik hield het niet meer uit...! Ik kromp in elkaar…!

Ik moet hebben gekreund. Ik hoorde de vrouw luid schrikken en dan vloeken. Ze verdween onmiddellijk achter het gordijn van haar hokje. Ik hield mijn adem in. Ik hoorde haar zwaar hijgen.

‘Ben je niet beschaamd, verdomme! Moet ik soms een verantwoordelijke roepen?!’, siste ze tegelijk woedend en beschaamd van de overkant.

‘Het spijt me zo, mevr...’

‘Smeerlap! Kom je thuis misschien niet meer aan je trekken?’

‘Ik wilde niet…’

‘Altijd hetzelfde! Mannen! Een bende varkens…!’

‘Mevrouw, ik…’

‘Zwijnen! Echte zwijnen…’

‘Mag ik even iets…’

‘Toch blote wijven genoeg op het internet of niet?’

‘Ik wil…’

‘Zit daar maar naar te gluren met je broek op de grond!’

Ze zweeg. Ik hoorde haar hijgen. Ze was helemaal uit haar doen. En dat was allemaal mijn fout.

‘Het spijt me verschrikkelijk, mevrouw!’

‘Wat doe jij daar trouwens? Zit je daar altijd of wat? Vuile voyeur!’

‘Ik… ik ben in slaap gevallen… Het spijt me!’

Ik vertelde in een paar zinnen hoe ik daar terecht kwam.

‘Dan nog had je het recht niet om me zo te begluren!’

‘Ik weet het, maar ik durfde niet meer opstaan… en ik…’

Ik zweeg.

‘En?’, vroeg ze agressief: ‘En wat nog?’

‘Ik was betoverd door wat ik zag….’

De vrouw zweeg.

‘Het spijt me dat ik dat zo brutaal zeg… maar ik… vind je… echt mooi… het spijt me...’

‘Wat zag je dan, viezerik?’, vroeg ze nog steeds op een boze toon, maar wat kalmer dan voorheen. En nu nieuwsgieriger: ‘Wat zag je dan?’

‘Een heel opwindende vrouw!’

‘Ach wat…! Die zie je toch bij de honderden op het internet!’

‘Maar die zijn fake! Jij was echt.’

‘Wat is dan het verschil?’

‘Die weten dat ze bekeken worden. Jij wist dat niet en…’

‘En of ik dat niet wist, smeerlap, anders had ik het nooit gedaan!’

‘... dat maakte je zo mooi… je ogen… je haren… je melkwitte huid… je tieten… zo… vol… en zacht...’

Ze zweeg.

‘Het spijt me… dat had ik niet zo mogen zeggen… je borsten….’

‘Tieten is ok. Ik heb dat woord lang niet meer gehoord. Amanda.’

‘Wat bedoel je?’

‘Mijn naam is Amanda.’

‘Ok. Captain.’

‘Dag Captain.’

‘Dag Amanda.’

Het bleef even stil achter de twee gordijnen. Haar hijgen had opgehouden. In de verte hoorde ik het geroezemoes van de winkel.

‘Vreemde babbel niet, zo vanachter een gordijn. Met iemand waarvan je het gezicht niet ziet.’

‘Zeg dat wel. Het lijkt wat op een biechtstoel’, antwoordde ze lachend.

‘Ja! En ik kom om vergeving vragen. Ik ben heel stout geweest.’

‘Dat ben je inderdaad’, lachte ze: ‘Heel erg stout. Doe dat nooit meer met een vrouw, Captain! Begrepen?’

‘Kan je het me vergeven?’

‘Ik kan je natuurlijk niet ongestraft laten gaan!’

‘Ja, dat begrijp ik. En wat is de straf die ik krijg?’

‘Ik denk dat ik nu mag kijken en dat jij wat moet tonen, Captain!’

‘Euh… ik had gedacht aan samen een koffie drinken of zo iets?’

‘Ja dat zal wel. Maar die ballon gaat niet op!’

Ik hoorde dat ze ervan genoot. Ik kon het haar niet kwalijk nemen. Ik moest toegeven dat dit gesprek me nog erger aan het opwinden was dan haar striptease van daarstraks.

‘Zo, Captain, doe je gordijn maar eens open en trek jij je maar eens lekker af!’, spotte ze lachend maar vriendelijk, ‘dit keer zal ik gluren!’

Ze durfde, dat moest ik toegeven.

Ik trok het gordijn van mijn pashokje open. Het gordijn aan de overkant bleef dicht. Ze zweeg. Ik zag alleen een schitterend en spottend zwart oog naar me kijken.

‘Ik kom sneller als ik naar je kan kijken zoals daarnet’, probeerde ik.

‘Ten eerste wil ik niet dat je snel komt. En ten tweede denk ik dat jij vandaag genoeg van mij gezien hebt, nietwaar? Laten we de rollen nu maar eens omkeren!’

Amanda had een punt. Hier kon ik niets meer tegenin brengen. Ik genoot van het spelletje dat ze met me speelde. Enkele minuten geleden zag het er nog rampzalig voor me uit. Nu zat er misschien wel iets meer in? Ze beviel me meer en meer, die Amanda!

‘Ok, fair enough!’, zei ik. .

‘Toon me je mast, kapitein! En dan met volle zeilen naar open zee!’

Ik ging met het stoeltje in haar richting zitten, trok mijn broek op mijn enkels en nam mij pik in mijn handen. Het voelde gênant, maar ik kon niet meer terug. Als ik nu zou opstappen, maakte ik me belachelijk. Ik had dit verdiend. Maar ik wilde nu niet afgaan.

‘Wil je geen sirene voor me zijn?’, probeerde ik het nog een keer.

‘Zingen kan ik niet, maar ik vermoed dat dit je ook op de klippen zal laten lopen!’

Ze stak haar linkerbeen langs het gordijn naar buiten. Ik keek van haar volle dij over haar knie en haar mollige kuit naar haar voet in de zwarte open schoen! Ik wist niet dat een been zo bloot kon zijn! Zo geil! Zo opwindend! Ik voelde hoe ik harder werd.

‘Doe je ogen dicht, Captain, en toon me wat je daar tussen je benen hebt. Doe je ogen dicht en verbeeld je dat ik me voor je uitkleed, heel langzaam, om je te laten genieten van ieder stukje vlees... Verbeeld je dat ik je mijn dikke witte tieten toon en aan mijn tepels trek, dat ik je mijn heupen toon en mijn vlezig kutje voor je open plooi... Verbeeld je dat ik naakt op handen en voeten naar je toe kom kruipen terwijl mijn tieten heen en weer slaan en dat ik met mijn mond op zoek ga naar je stijve harde paal en je dan begin te zuigen… Zo horen jullie die dingen toch graag, niet Captain?’

Ik wist niet of ik dat nu een positief of een negatief commentaar moest vinden… maar ik zat al te dicht bij mijn hoogtepunt...!

Plots hoorde ik luid lachende stemmen die dichterbij kwamen. Ik zag nog net dat Amanda haar been vliegensvlug naar binnen trok. Ik had nauwelijks de tijd om het gordijn van mijn pashokje dicht te schuiven. Toen kwam ik klaar. Ik vloekte en kreunde binnensmonds. Om toch nog iets te redden van de situatie verbeelde ik me snel dat ik mij leeg schoot op die geile blanke dij van Amanda…! Ik zag mijn zaad van haar witte vlees glijden terwijl ze met met haar zwarte ogen strak en wat spottend aankeek…

Ik haastte me om me te fatsoeneren en aan te kleden. Ik wilde deze onverwachte namiddag nu snel verwerken met een koffie in het gezelschap van Amanda. Wat zouden we er nu mee kunnen lachen! Met alle gêne en ongemak! Maar toen ik mijn gordijn opentrok, zag ik dat haar hokje leeg was! Aan de kapstok hing het rode rokje en het witte hemdje waarin ze zo sexy was. Ik snelde naar buiten, maar realiseerde me pas toen dat ik haar misschien niet eens zou herkennen! Ik had haar gezicht nauwelijks gezien. Ik wist evenmin wat ze droeg. Ik had haar alleen maar met het rokje en het hemdje gezien. Ik keek in alle richtingen maar wist niet waar ik moest op letten. Ik herinnerde me wel haar zwarte open schoenen. Als een gek ben ik door het oerwoud van rekken beginnen lopen met één oog op de schoenen die de vrouwen droegen. Ik wilde over de grond kruipen als ik daarmee beter naar al de schoenen had kunnen kijken! Ik wilde haar laten afroepen. Wil Amanda zich onmiddellijk naar de uitgang begeven? De masturberende man wacht op haar! Maar ik wist niet eens zeker of ze wel Amanda heette! Nog urenlang heb ik door de winkel gedwaald, iedere verdieping afgezocht, aan alle pashokjes gaan kijken. Maar Amanda leek dit gordijn definitief te hebben dichtgetrokken...