Harry's eerste echte werkdag op de boerderij leek niet om te komen. Tegen vieren verging hij al van de honger, maar toen moest hij nog allerlei fysiek inspannend werk doen. Pas tegen 7 uur kreeg hij van de boerin een teken dat de werkdag erop zat, toen hij bijna flauwviel van de honger. Een werkdag van 14 uur minus een vermoeiend uurtje lunchpauze.

Hij moest rechtstreeks naar de stal, maar zag dat Nel wat uit de keuken meegriste. De boerin trok met zijn medewerking zijn blauwe overall uit, boeide hem en maakte die aan de leiding vast. 'Wij gaan nu eten. Straks brengt Nel je jouw portie.' Toen de boerin omkeerde en wegliep, liet Nel zachtjes wat bij hem in het stro vallen. Het was een winterpeen. Hopelijk niet een waarmee ze gemasturbeerd had. Ach, beter dan niks en het zou zijn maag vullen totdat Nel met zijn bord kwam.

Harry knaagde aan de winterpeen en voelde even aan zijn pijnlijke balzak, waar die vervelende klem met die gewichtjes zich de hele dag had ingevreten. Een stuk huid was helemaal paarsblauw geworden. En dat al na één dag … Daar moest hij toch snel wat op verzinnen. Maar hij vreesde controles door de boerin.

Hij probeerde wat te slapen tot zijn 'diner' kwam, maar dat lukte hem niet. Pas tegen 10 uur kwam Nel binnen. De gewichtjes die aan haar schaamlippen hingen en tussen haar benen bungelden, kwamen onder haar rok uit. In haar kielzog ontwaarde Harry de boer en de boerin. Dat beloofde niet veel goeds.

De boer, zo bleek snel, moest zich door Nel laten pijpen en aftrekken en – jawel hoor – zijn sperma op Harry's maaltijd deponeren. Dat had ook in de keuken gekund, maar kende wilde de boerin dat Harry dit zag. Zijn maaltijd zou in de tussentijd ook wel weer koud worden, shit. 

Er was alleen een ding anders dan tijdens de lunch. De boerin overhandigde hem een rietje, zo'n ding dat hij vroeger gebruikte om ranja te drinken. 'Je kunt straks de sperma straks met dit rietje van je bord zuigen via een neusgat. Net alsof het coke is en dan verdwijnt het via je neus in je keel. Maar het zal dan niet de smaak van je eten verpesten.'

Weer die verdomde creativiteit van die dikke zeug! Hij werd er bijna moedeloos van. Maar eerst wachtte hij af totdat de boer op zijn bord klaarkwam, met Nel als richtingaanwijzer voor de spuitende boerenpiemel. Het bord werd naast hem in het stro gezet, vlakbij zijn hoofd, en hij ging snel zoveel mogelijk sperma met het rietje in zijn linkerneusgat opzuigen, terwijl hij het andere dichtdrukte met een vinger. Weer een aparte sensatie die hij nog niet kende: sperma snuiven, en hij vreesde dat het tijdens zijn verblijf op de boerderij niet de laatste zou zijn. Hij werd nog eens een volleerd, kinky slaafje.

Na het opsnuiven van de sperma van de boer begon Nel de liggende Harry te voeren, met een lepel, net als de dag ervoor. Nu was het een stamppot met peen en sporen van een vaag soort suddervlees. Erg droog, koud geworden en niks om het mee weg te spoelen. Hij moest overdag aan water zien te komen, anders droogde hij uit. Gelukkig hoefde hij nu daardoor ook weinig te plassen en hoefde Nel daarbij niet vaak in de stal als levende w.c. te dienen voor zijn gecondenseerde pis. Want daar had hij toch wel moeite mee.

Zondag zou de stal schoongemaakt worden, dus zaterdag kon het sanitaire regime in de stal wat worden versoepeld. Maar het bleef onhandig dat je alles moest laten lopen in een ruimte waar je ook at en sliep. En elkaar moesten schoonlikken. Harry hoopte dat hij niet ziek werd, want dan kon hij natuurlijk fluiten naar zijn geld.

Dat hij dan ook kon ophouden met werken in dit door de boerin gerunde 'kamp' kwam niet bij hem op, vreemd genoeg. Hij schikte zich altijd snel in een ondergeschikte rol. Hij liet zich met een lepel braaf voeren met de prak die hij zojuist snuivend van sperma had ontdaan en bedankte Nel. 'Geen dank,' zei ze. 'Ik vind het vervelend dat je zo lang hebt moeten wachten. Maar ik vrees dat je als toetje nog iets moet doen voor me.'

Ze moest een grote boodschap doen, deed dat netjes in de verste hoek, bedekte de dampende bolus met flink wat stro, maar zocht een tong om haar plakkerige poepertje te kuisen. Ze keek me aan, ik knikte en ze kwam boven me zitten. Ik likte haar kontje schoon en beeldde me in dat ik chocolademousse aan het eten was, mijn lievelingstoetje. De gedachte daaraan deed kennelijk wonderen, want ik was me nauwelijks meer bewust van wat er werkelijk op mijn tong had gezeten en wat mijn smaakpapillen hadden geregistreerd.

Even later zeiden we elkaar welterusten en Nel gooide een slaapzak over me heen. Zelf kroop ze ook onder zo'n ding en daar eindigde een ellendig lange dag. Hoe lang hield ik dit nog vol? Zou ik in de loop der dagen wat routine ontwikkelen en van waarde worden, zodat de pesterijen van de boerin zouden afnemen? Of haalde dat allemaal niks uit, omdat ze nu eenmaal een ras-sadiste was?

De tweede nacht van Harry in de boerenstal was iets minder beroerd dan de eerste. Hij had het minder koud door de slaapzak die Nel over hem heen had gelegd en het leek alsof zijn lichaam een ruststand had gevonden waarin hij niet constant verkrampte. Hoewel het heel onhandig bleef dat zijn handen boven zijn hoofd geboeid waren. 

De 'tanden' van de klem die in zijn balzak beten, beginnen ook minder pijn te doen. Het leek alsof zijn balzak gevoelloos aan het worden was. Als ie er maar niet afviel …

Om kwart voor vijf kwam de boerin met de nodige herrie de nieuwe werkdag aankondigen. Voordat ze Harry los maakte, moest hij eerst haar donkere ochtendurine ontvangen en doorslikken. Dat was opnieuw een smerige bezoeking, hij ging kolhalzen en de boerin begon hard te lachen. 'Ja, slik maar lekker door, dit heb ik speciaal voor jou opgespaard vannacht, Harry. Wees er maar zuinig op, want veel meer vloeibaars krijg je vandaag niet.'

Na deze golden shower kreeg Harry zijn nieuwe overall. De boerin inspecteerde zijn klem en verwijderde die van zijn balzak. Dat ging zo ruw, dat het voelde alsof hij een trap in zijn kruis kreeg. Maar de winst was voorlopig dat hij die klem en die gewichtjes kwijt was.

Dacht hij. Want de boerin haalde een nieuw setje gewichtjes uit haar schort en dat werd aan een elastiek aan zijn eikel vastgebonden. Van de regen in de drup dus. Alleen waren de klemmen dus vervangen door een strak elastiek. Kijken hoe zijn arme eikel er over een paar uur bijhing.

Nel kreeg een inspectie van haar verlengde buitenste schaamlippen, die door de klem ook al begonnen te verkleuren. Haar klem en gewichtjes werden door de boerin verwijderd, en daarvoor in de plaats kreeg ze de buttplug in haar kont, die door haar net bij Harry ruw naar buiten was getrokken en nog even in Nel's mond was gestopt. 

Net toen Harry opgelucht wilde ademhalen, voelde hij een nieuwe, grotere, rubberen plug in zijn kontje geramd worden. 'Oprekken die handel', was de ietwat overbodige uitleg van de boerin. 'Totdat mijn vuist erin kan, over een aantal dagen'.

Dat vooruitzicht baarde Harry enige kopzorgen, maar wat hij in veel filmpjes had gezien en wat hem daar als voyeur enorm opwond – een vuist in je kont – ging hij nu zelf meemaken. Alleen waren het helaas de kolenschoppen van de boerin. Hij had zich een andere maat vuist voorgesteld. Maar zowel was het nog niet, oprekking van zijn sluitspier was eerst hard nodig.

De boerin troonde Harry mee naar de koeien en hij moest eerst een uur melken voordat hij zijn ontbijt kreeg. Hopelijk nu zonder sperma van de boer en urine van de boerin. Hij deed daarom extra zijn best met melken om geen 'corrigerende' straffen van de boerin over zich af te roepen.

Het melken ging al beter dan de dag ervoor, maar was nog niet perfect. De boerin keek streng toe en schopte af en toe tegen het krukje waarop Harry zat. Ook schopte ze tegen de gewichtjes die aan zijn eikel hingen, waardoor ze alle kanten uit vlogen. Een satanische lach viel Harry ten deel.

Na het melken mocht Harry met de boerin naar de ontbijttafel. Daar had de boerin weer wat nieuws bedacht. Hij moest zijn piemel uit zijn overall halen en ze beval hem zijn slappe jongeheer op de tafelrand te leggen. Daar lagen ook een hamer en kleine spijkertjes klaar. Harry schrok en de boerin trok het velletje van de voorhuid van zijn piemel naar zich toe. Ze plaatste een spijker op het velletje en met de andere hand hanteerde ze de hamer om de spijker in het hout te rammen.

Harry voelde de spijker in zijn velletje doordringen en na nog een klap zat hij aan de tafel vastgespijkerd. Vreemd genoeg ging het niet bloeden, maar hij voelde wel de nodige pijn. De boerin pakte nog een spijkertje en joeg dat even verderop in zijn voorhuid. Harry had weer pijn, maar kortstondige, lekkere pijn, moest hij tot zijn schande bekennen. 

Nel en de boer keken toe. Ze voelden mee met Harry, maar waren opgelucht dat hij aan de keukentafel werd geslachtofferd, al wisten ze dat ze zelf ook nog wel eens aan de beurt zouden komen. Want de grillen van de boerin waren erg onvoorspelbaar. En de boer had zelf alles wat Harry onderging, in de afgelopen jaren ook al eens moeten meemaken. En toch was hij hier nog steeds ...

De twee spijkers werden door de boerin met de sleuf in de hamer weer uit het hout getrokken en Harry's piemel mocht weer terug in zijn overall, samen met de gewichtjes natuurlijk. Waarom moesten die dingen eigenlijk blijven, want in zijn overall had hij – omdat ze niet zichtbaar waren – alle gelegenheid om ze minder 'gewichtig' te laten zijn en met name de druk op zijn eikel te verminderen? Kennelijk stond de boerin daar in haar fanatisme niet echt bij stil. Het ging haar alleen om de macht die ze over Harry had.

De tweede werkdag ging nu verder en de volgende pitstop was de lunch. Harry wilde even niet nadenken over wat hem dan weer te wachten zou staan. Want de creativiteit van de boerin ging zijn voorstellingsvermogen te boven. Dus liet hij het er liever gewoon op aankomen.

Hij keek uren uit naar de lunch, althans zijn lege maag, maar Harry huiverde ook bij de gedachte dat de boerin dan haar gezag wilde doen gelden en hem weer wat ging 'flikken' in de keuken. Toen het 12 uur was, liep hij achter haar aan naar de keuken en daar lag nog steeds de zware hamer op tafel, nu met nog meer spijkertjes. En een vierkant plankje van ongeveer 2 cm dik.

Net toen hij wilde gaan zitten, zei de boerin. 'Ho, meneertje, wacht eens even. Ik wil nog even met je afrekenen voor die balen hooi die je verkeerd hebt neergelegd. Trek je overall maar even uit en leg je piemel op tafel, dan haal ik die gewichtjes even van je eikel af.'

Harry gehoorzaamde en was opgelucht dat de boerin de gewichtjes en het elastiek van zijn paarse eikel verwijderde. Dat was het goede nieuws. Het slechte nieuws liet niet lang op zich wachten. 'Ik ga nu jouw balzak met spijkertjes in dat stukje hout slaan. Dat past mooi in je overall in plaats van die gewichtjes waar je mee rondliep. Dan kan je eikel mooi even bijkleuren. Bovendien moet je die nooit te lang afbinden, heb ik geleerd.'

Wat was dat nu weer? Zijn balzak vastspijkeren op een plankje? Dat enge mens spoorde totaal niet. Maar Harry gehoorzaamde toch braaf. Hij legde zijn piemel en zijn balzak op de keukentafel en wachtte op wat komen ging. De boerin pakte de hamer en het eerste spijkertje, trok aan het vel van Harry's balzak, zodat dat strak kwam te staan op het houten plankje.

Ze haalde beheerst uit met de hamer en ramde zo het eerste scherpe spijkertje in het hout, dwars door Harry's vel heen. Zijn hele lijf verstarde, maar de pijnscheut concentreerde zich natuurlijk in zijn vel rond zijn balzak. Snel daarna ramde de boerin het tweede spijkertje erin en daarna het derde. Totdat er een ring van wel acht spijkertjes zijn balzak gelijkmatig aan de plank vastkliefde. En zijn piemel een soort schietschijf leek.

De boerin deed haar timmerwerk met satanisch en ook ambachtelijk genoegen – supergeconcentreerd, dat wel, gelukkig – en de boer keek pijnlijk toe. Dit had ze gelukkig bij hem nog nooit gedaan, maar je wist het bij haar nooit. Nel was bezig aan het aanrecht, om niet te hoeven kijken. Harry mocht uiteindelijk zijn plankje in zijn broek schuiven. Dat zat goed vast en de acht spijkers er met je handen proberen uit te trekken was onbegonnen werk. 

De twee boterhammen die Harry daarna kreeg, verdwenen snel in zijn mond, alsof ze hem weer konden worden afgepakt. Toen hij klaar was met schrokken, moest de boerin opeens plassen en werd er toch weer een beroep op hem gedaan. Hij moest mee naar de stal, op zijn rug op de grond gaan liggen en hij moest zijn mond laten volpiesen. Hurken kon de vadsige boerin door haar omvang niet, dus ze ging lomp met haar knieën in het stro zitten, met die iele Harry ertussen geperst.

Hij kokhalsde spontaan toen ze haar grote gele straal op hem richtte, maar vertikte het dit keer om de stinkende urine in te slikken. Dat zag de boerin snel en ze ging opeens met haar volle gewicht op Harry's gezicht zitten. Even dacht hij dat hij ging stikken. Hij kreeg totaal geen adem meer en begon wild om zich heen te slaan. De boerin liet hem een halve minuut machteloos spartelen en kwam toen weer omhoog. 'Zo, gaan we nu weer gewoon gehoorzamen?'

De rest van haar golden shower slikte Harry toen braaf door en daarna mocht hij weer aan het werk, stinkend als een baby die al een dag met een natte luier rondliep. De rest van de middag had hij visioenen van verstikking en ook deed zijn borstkas pijn van die halve minuut dat de boerin met haar volle gewicht (hij schatte 120 kilo, of waren het er meer?) op hem had gezeten. Hij begon een beetje moedeloos te worden van alles wat hem hier in korte tijd overkwam. Maar hij moest verder, vond hij zelf.

Het avondeten werd door hem opnieuw niet op een normale tijd in de keuken genuttigd. Wel werd, toen hij zijn overall om 7 uur moest inleveren bij de boerin en door haar naakt werd vastgeklonken in de stinkende stal, zijn buttplug verwisseld voor een weer iets grotere. Zijn rauwe poepgaatje begon aambeien en een prolapse te vertonen. Een van de dingen die nog in het vat zaten voor arme Harry en die de kinky boerin echt niet zou vergeten, was die vuist van haar in zijn kont. 

Daar dacht hij nog maar even niet concreet over na. Hij lag op zijn zij in het stro en keek naar het plankje dat aan zijn balzak zat vastgespijkerd. Wanneer zou dat er weer af mogen en zou hij dan die gewichtjes weer om zijn pijnlijke eikel krijgen?

Harry kon ernaar gissen, maar wist eigenlijk wel waar het zou eindigen. Toen Nel de stal binnenkwam met zijn bord met eten – het was al weer bijna 10 uur en donker buiten – kwam de boerin achter haar aan sloffen. Ze controleerde het plankje en de spijkers en keek of hij nabloedde. Toen bleek dat dat niet het geval was, zei ze zowaar: 'Eet smakelijk. Goede nacht en morgen weer een kinky dag!'. 

Nel, die inmiddels onder haar slaapzak was gaan liggen, moest daar snel weer onder vandaan, omdat Harry opeens zijn darmen moest legen. Daarvoor moest ze eerst de buttplug verwijderen (dat mocht van de boerin alleen om die reden), na de boodschap weer terugduwen en vervolgens de rommel opruimen en zijn kontje schoonlikken. Want het werk van een dienstmeid zit er nooit op. Dat was hier op de boerderij de naakte waarheid.