Na de werkuren en alleen maar als ik heel zeker wist dat iedereen naar huis was, wandelde ik wel eens naar het bureau van Lola aan de andere kant van het kantoor. Voorzichtig. Langzaam. Vol eerbied. Alsof ik op bedevaart ging naar een heilige plek. En op een bepaalde manier was dat ook zo. Lola’s bureau was bijzonder voor mij. Het was de belangrijkste plek van het kantoor. Omdat zij er zat. Haar bureau zag er niet anders uit dan alle andere bureaus. Maar het was van haar. Van Lola. Zij zat daar. Zij werkte daar. Zelfs als ze er niet was, zag ik alleen maar sporen van haar aanwezigheid. Een enkele keer, toen ze nog maar net weg was, kon ik haar warmte nog voelen en haar parfum nog ruiken. Ik ging naar haar bureau om op haar stoel te kunnen zitten. Ik vroeg me dan af hoe Lola naar mij keek. Ik kon haar zien zitten. Dus zij kon mij ook zien zitten.Keek ze wel naar mij? Ik vond het opwindend om dingen aan te raken die zij enkele uren voordien in haar handen had gehad. Een pen, het toetsenbord van haar pc, haar agenda, een paperclip, de foto’s van haar kinderen… Ik had er al eens aan gedacht om een anoniem liefdesbriefje of een rode roos tussen haar spullen te verstoppen! Ik genoot ervan als ik zag dat Lola de dingen die ik had aangeraakt de volgende dag vasthield. Alsof we een geheime intieme communicatie hadden. Ik maakte mezelf duidelijk graag wat wijs! Maar wat moest ik? Ik was compleet weg van Lola; maar durfde haar dat niet met zoveel woorden te zeggen. Ik flirtte wel wat en daar had ze duidelijk niks op tegen. Maar verder ging het niet. In dat geflirt kon ik maar weinig kwijt van de heksenketel aan emoties die mijn lijf inmiddels was.

Ook vanavond voelde ik opnieuw het verlangen om dichter bij haar te zijn. Ze had me de hele dag genegeerd. Of zo leek het toch. Mijn verlangen moest ergens naar buiten. Ik moest iets kunnen aanraken dat met Lola te maken had! Ik had geluk vanavond. Ik kreeg meer dan een pelgrim mocht verwachten! Toen ik dichterbij kwam zag ik dat Lola haar rode sjaaltje vergeten had. Het hing over de leuning van haar stoel. Ik nam het voorzichtig in mijn handen en hield het tegen mijn lippen. Ik snoof Lola’s geur kreunend diep in me op. Het was alsof ze naast me stond. Met dat overweldigende lichaam van haar. Ik voelde de warmte van haar dikke tieten tegen mijn arm, de druk van haar brede dijen en uitstekende kont tegen mijn heup. Ik keek naar de blauwe felle ogen en de volle tuitende lippen in haar gezicht dat omgeven was door een glanzende sluier van koperkleurig haar dat als een waterval tot over haar schouders naar beneden stroomde. Ik snoof nogmaals en zag ieder plekje van haar lichaam, ook die plekjes die ik nog nooit gezien had. Ik zag hoe haar volle witte tieten wat naar beneden en naar buiten vielen als ze haar bh uitdeed, hoe gevoelig haar tepels waren bij iedere aanraking, hoe stevig haar dijen waren en hoe rond haar buik, hoe nat en zacht haar kutje… Intussen zocht ook het sjaaltje een weg naar beneden: van mijn mond over mijn fel kloppend hart naar de hard trillende speer in mijn broek! Ik trok mijn stijve pik naar buiten en liet het sjaaltje erop neerdwarrelen… Ik zuchtte luid. Het was alsof Lola’s lippen mijn eikel raakten en haar tong langzaam langs mijns schacht naar beneden gleed… Mijn heel lijf kreeg een schok van het diepste genot! Ik liet het sjaaltje even aan mijn stijve lul bungelen…en kwam bijna klaar…

‘Aaaahhh! Wat doe jij daar?’

Mijn hart hield op met kloppen. Ik herkende de stem onmiddellijk. Ik keek op. Recht in de grote ogen van een verbijsterde Lola. Haar wangen kleurden rood. Bijna zo rood als het sjaaltje dat inmiddels van mijn ingestorte toren naar beneden gleed! Ik sloeg mijn handen bliksemsnel voor mijn kruis meer tevergeefs. Lola had alles duidelijk gezien!. Waarom was ze in godsnaam niet vijf minuten geleden binnen gekomen, schoot er door mijn hoofd?

Toen ik aan haar sjaaltje aan het ruiken was? Of het tegen mijn hart hield? Dat had nog iets romantisch! Dat had ik kunnen uitleggen en misschien nog overtuigend ook! Maar nu, met het sjaaltje dat aan mijn lul hing? Lola had haar handen voor haar mond geslagen om het niet uit te schreeuwen. Mijn gezicht was wellicht even rood als het hare. Ik schaamde me dood en wist niet wat te doen of te zeggen! Dat de vloer nu onder mij openging en mij voor eeuwig verzwolg! Meer verlangde ik niet.

‘Lola… dit is… dit is niet wat… wat je denkt…’, probeerde ik.

‘Aaaahhh!’, klonk het opnieuw, maar wat kalmer nu ‘Wat denk ik dan?’

‘Ik… Lola… sorry… ik…!’

‘Je staat op kantoor met mijn sjaal rond je lul. Wat wil je dat ik denk, Captain?’

Ik keek in haar ogen die schitterden van… ik wist niet precies van wat. Ze stond met haar handen in haar zij. Ze leek reusachtig met haar dikke tieten en brede heupen. Ik voelde me in elkaar krimpen van schaamte. Betrapt door mijn moeder als een klein jongetje!

‘Lola… ik… kan...niet…!’

Wat had het voor zin? Wat kon ik uitleggen? Hoe kon ik haar duidelijk maken wat ik had gevoeld toen ik naar haar bureau wandelde en wat het vinden van die sjaal voor mij betekende? Lola had alleen maar de smerigheid gezien. Maar dat was enkel het topje van de ijsberg. De emoties onder het oppervlak had ze niet gezien. Hoe kon ze ook? En ik kon ze haar niet tonen. Dus moesten we het maar laten bij deze beschamende vertoning. Ik duwde mijn lul naar binnen en wilde mijn broek dicht…

‘Laat maar hangen nu!’

‘Euh… ik…’

‘Ga maar verder waar je mee bezig was!’

‘Hoe… Lola… hoe bedoel.. .je?’

‘Waar was je mee bezig?’

‘Ik…’

‘Ga er dan mee door. Ik heb mijn sjaal niet meer nodig.’

‘Nee… ik…’

‘Ben je beschaamd?’

‘Ik… ik ga dood… ik…’

‘Waarom?’

‘Lola… in godsnaam… omdat jij me zo zag…’

‘En hoe zag ik jou?’

Ik zuchtte diep en wanhopig: ‘Met je sjaaltje… ‘

‘Ja… en…’

‘... rond mijn lul…’

‘Ok. Zover klopt het. En wat denk je dat ik daarvan vond?’

‘Ik… denk...beschamend…’

‘En?’

‘Onfatsoenlijk…’

‘En?’

‘Pervers…’

‘En?’

‘Walgelijk…’

‘En?’

‘Is het nog niet genoeg, Lola? Moet ik helemaal kapot!’, kreunde ik bijna jankend: ‘ik ben nu toch genoeg vernederd. Ik durf je nu nauwelijks nog in de ogen kijken. Hou ik godsnaam op!’

Maar Lola wist niet van stoppen: ‘‘Onbeleefd, onfatsoenlijk, pervers, walgelijk,... allemaal heel correct… En wat nog? Wat zou ik er nog van gevonden hebben?’’

‘Ik weet het niet, Lola, ik weet… het… echt...niet…’

‘Onbeleefd, onfatsoenlijk, pervers, walgelijk… en…wat dacht je van… geil?’

Ik keek haar totaal verbaasd aan! Ik had alles verwacht behalve dit woord! We stonden nu alle twee wat beschaamd tegenover elkaar.

Lola’s gezicht kleurde rood:

‘Ik vond je afstotelijk, maar ook geil… ja, geil… dat is het juiste woord…!’

Ze keek me strak aan Schitterden haar blauwe ogen daarom zo intens? Van opwinding. Ik werd heen en weer geslingerd tussen schaamte en … ja wat eigenlijk? Een soort opluchting of zo…!

‘Je stond daar met je ogen dicht…. met mijn sjaal eerst aan je lippen... dan tegen je hart... dan rond je… pik!’

Mijn mond stond open! Ik wist niet wat zeggen. Ze had de hele tijd naar me staan kijken!

‘Zoiets smerigs en ontroerends heeft geen enkele man ooit voor mij gedaan!’

Ik kon nog steeds niets uitbrengen.

‘Als vrouw zou ik nu geschokt en verontwaardigd moeten zijn, en ik ben dat ook, maar ik heb in lange tijd niet zo’n compliment gekregen!’

‘Maar… ik…’

‘En als ik nu wil dat je ermee doorgaat?’

‘Wat... bedoel je?’

‘Precies wat ik zeg!’

Ze keek me fel aan: ‘Moet ik nog duidelijker zijn: trek je lul naar buiten, hang er mijn sjaaltje rond en ga verder met je complimenten…!’’