Met dezelfde tang die hij voor haar neus had gebruikt, had Harry professioneel gaten in de grote tepels van de schreeuwende boerin gemaakt. Om er zo snel mogelijk geile piercings in te kunnen plaatsen die bij de grote ring in haar neus pasten. Die moest hij even uitzoeken in een kinky catalogus die de boer in zijn la had liggen. Nota bene door de boerin besteld, vertelde hij.

De fantasie van Harry werd ook gestimuleerd door de enorme omvang van de boerin. Ze woog minstens 150 kilo, schatte hij. Overal bewegende grote lappen blank vlees, die erom smeekten om bewerkt te worden. Met geile tattoos. 

Harry kon dat niet zelf, maar het was nooit te laat om het te leren. En welk beter oefenmateriaal dan die moddervette slaaf, met hele vierkante meters blank vlees. Alleen haar billen al waren indrukwekkend van omvang, en beeldvullend. En haar buik bood voldoende ruimte voor een mooie slavinnentattoo ... Want de nieuwe eigendomsverhoudingen moesten goed duidelijk zijn.

Harry had inmiddels in de catalogus waar ook de piercings in stonden, een plaatje gevonden van een mooie slavinnentattoo. Hij had al grote naalden gevonden en inkt waarmee de koeien werden gemerkt. Hij begon aan de zware klus om het plaatje op de onderbuik van de boerin te imiteren met zijn donkerblauwe inkt en de lange dikke naalden die hij tot zijn beschikking had. Geen professioneel materiaal, maar Harry was creatief en oplossingsgericht.

De boerin lag niet erg comfortabel op het rooster, maar gelukkig was ze lekker vet, ook op haar rug. Die diende als een soort kampeermatrasje, terwijl Harry voortvarend met de naald bezig was. Hij had alleen blauwe inkt, en het plaatje gaf een grotendeels rode tattoo te zien, maar dat zou hij later nog wel bijkleuren. Eerst het grove werk.

Halverwege ging hij even koffie drinken binnen en zei hij tegen Nel dat ze even naar zijn tattoo-kunstwerk in wording moest komen kijken. Nel liep mee en keek met enig medelijden naar de plumpudding die op het rooster lag vastgeklonken. Haar voormalige sadistische bazin. Maar omdat ze wist wat de boerin met Harry had uitgehaald, snapte ze ook wel dat dit zijn wraak was.

Harry ging geconcentreerd verder en bedacht zich dat een leuk brandmerk op die dikke kont ook nog een fraaie toevoeging zou zijn, Dat was makkelijk te regelen, ze moesten alleen de boerin dan even flink de mond snoeren. Anders gilde ze zo hard dat de koeien misschien van slag raakten. Maar eerst de tattoo afmaken. Dat duurde nog ongeveer anderhalf uur, buiten in de kou.

De boerin wist intussen al lang niet meer hoe ze moest liggen en leek meer dood dan levend het einde van de tattoo-sessie te halen. Harry maakte de handboei aan haar linkervoet en linkerhand los, zodat de boer en hij haar op haar zij konden rollen als ze het brandmerk gingen aanbrengen. Dat wist de boerin nog niet, uiteraard.

Harry ging de schuur in om het ijzer te verwarmen. Het was in de vorm van een logo, dat kennelijk de boerderij uniek maakte ten opzichte van andere, en alle koeien die er leefden een soort bedrijfslogo gaven. Welnu, de boerin hoorde bij de boerderij, maar was nu eigendom van Harry. 100% en onuitwisbaar …

Het brandmerken zelf ging vrij snel. Het ijzer tegen de blanke huid, gesis, stank van brandend vlees en het ijzer weer weghalen. In de tussentijd ijselijk geschreeuw, dat tot ver in de polder reikte. Hij bracht het brandijzer terug naar de schuur en ging kijken nar het resultaat, een minuutje na de impact.

Het stonk nog steeds, naar foute barbecue. Het brandmerk op de billen van de boerin. Die bijna levenloos op haar zij op het rooster lag na te smeulen. Zachtjes schokkend, met haar blanke vleeslagen als schokbrekers op het harde, koude staal. 

Harry's kinky revanche - die opvlamde iedere keer als hij even nadacht over wat de boerin ongestraft met hem had gedaan, wekenlang - was inmiddels al weer wakker geworden. Hij had binnen een stapeltje rode kaarsen uit een kast gehaald en had de boerin met enige moeite op haar pijnlijke rug gedraaid. Haar benen had hij weer wijd uit elkaar getrokken, zo ver mogelijk, en goed bij de enkels vastgeklonken, zodat haar supervlezige dikke kutlippen, met hun vele vishaakjes, hem uitnodigend aanstaarden. Haar enorme memmen leken zich door de zwaartekracht te hebben vastgelijmd aan haar bovenlijf. Maar dat was slechts schijn, wist hij. Want wat heet kaarsvet zouden de boel wel in beweging krijgen. En hoeveel kaarsvet zou er nodig zijn om de vishaakjes in haar spenen al te dekken?

Maar eerst begon hij kaarsen in haar kut te proppen, een voor een, met groot gemak. Er gingen er in totaal zestien in. Had hij niet verwacht. Daarom beval hij Nel, de enige actieve toeschouwster bij dit tafereel, om binnen een paar dikke kaarsen te zoeken. Voor het gewone smelt- en druipwerk, dan konden die andere gewoon in de kut van de boerin blijven zitten als Harry ze had aangestoken.

Nel verdween even de boerderij in, terwijl Harry een voor een de rode kaarsen in de boerin aanstak. Ze zaten ongeveer 15 cm 'intern' en 10 cm 'extern', op het moment van het begin van dit spelletje. De boerin merkte vrijwel meteen dat het warmer werd bij haar onderbuik en bofte dat ze geen schaamhaar meer had. Een geluk bij een ongeluk. Ze reageerde overigens nauwelijks, want was nog herstellende van de impact van het brandmerk en het getatoeëer door Harry de uren daarvoor. Dat had haar duidelijk uitgeput. En na wat er nu met deze kaarsen ging gebeuren, zou ze ongetwijfeld zijn 'uitgekut'.

De zestien kaarsjes scheidden al vrij snel kaarsvet af. Tergend langzaam, maar samen wel genoeg om de vishaakjes en de schaamlippen waar die inzaten te bereiken, als lava dat uit een vulkaan liep. De boerin probeerde vergeefs los te komen, nu ze de hitte van het hete kaarsvet niet meer kon negeren. Maar bewegen met haar onderlijf betekende alleen maar dat het kaarsvet nieuwe wegen vond om langs haar dikke schaamlippen het rooster te bereiken, of vóór die tijd in de koude buitenlucht ging stollen om een laagje te bouwen. Een rood hard laagje, zoals chocola op een Bossche bol, voordat je je vork erin zet.

Intussen kwam Nel terug met een heel dikke druipkaars, die Harry meteen aanstak en waarmee hij de spenen van de boerin bedroop. Van deze dikke kaars kwam veel meer kaarsvet af, en in korte tijd liepen de spenen van de boerin onder in een dikke rode laag kaarsvet. Als ze al niet een megatractatie voor de kinkfanaat was, liggend op dat rooster met haar opwindend logge lijf en die aangestoken rode kaarsen in haar kut, waren haar spenen nu de kersen op de heerijke taart.

Tussen de benen van de boerin werd het een beetje een 'mess', om het zachtjes uit te drukken. Grote lagen rood kaarsvet bouwden zich snel op en de vishaakjes waren inmiddels ondergesneeuwd. Wie had ooit gedacht dat die enorme schaamlippen aan het zicht zouden worden onttrokken? Harry niet in ieder geval. De kaarsen in de kut waren inmiddels enkele centimeters opgebrand, dus was er wel wat over voordat hij moest ingrijpen. Bovendien zou er dan eerst een laagje gestold kaarsvet ontdooien, voordat hij met een emmer water een abrupt eind aan het feestje moest maken. Als de brandweer. Maar zo ver was het nog lang niet ...