‘Ga nu maar naar boven!’.

Mijn tante zei het op een manier die weinig tegenspraak duldde. Ik nam mijn boeken en ging de trap op. Dat hadden we zo ook afgesproken. Er werd nogmaals aangebeld. Het was blijkbaar iemand met haast. Voordat ik mijn kamer binnenging, hoorde ik een mannenstem en een wat ongewone schelle lach van mijn tante.

Ik ging op bed liggen en nam een pocket. Het was de eerste keer dat ik bij mijn tante bleef overnachten. Er was veel water naar zee gevloeid voordat mijn ouders dat beslist hadden. Ze hadden echter geen keuze. Ze moesten dringend weg en er woonde geen familie in de buurt om een lastige puber van vijftien een weekend lang te herbergen. Dus bleef er niemand anders over dan tante Mireille. Tante Mireille was het zwarte schaap van de familie, al wist ik in de verste verte niet waarom. De enkele keren dat ik haar als kind gezien had, was ze erg vriendelijk. Ik herinnerde me dat ze opvallend gekleed was. Ze droeg ook meer make up dan mijn andere tantes. Dunne zwarte randjes rond haar ogen. Blauwe oogschaduw. Hel rode lippen. Dat maakte dat ze je eigenlijk nauwelijks aanraakte wanneer ze je kuste. Ze kuste meer in de lucht dan op je wang. Dat vond ik niet zo erg. Ik had schrik dat haar rode lippen op mijn gezicht te zien zouden zijn. Maar ze rook wel heel lekker! Ze verscheen zelden of nooit op familiefeestjes. Werd ze niet uitgenodigd? Of kwam ze met opzet niet omdat er zoveel achter haar rug geroddeld werd? Vooral voor de kinderen werden die roddels geheim gehouden. Wat ons natuurlijk alleen maar nieuwsgieriger maakt. Maar tevergeefs. De ouderen zwegen als een graf.

Zonder make up zag ze er bleek uit. Ze droeg oude vrouwenkleren en een bril. Haar haar had ze in een strakke staart samengebonden. Ze leek veel ouder dan in mijn herinnering. Maar haar bewegingen vond ik elegant. De begroeting met mijn ouders, vooral met mijn moeder, was eerder koel. Ook naar mij toe was ze wat koud. Ik vroeg me in stilte af waarom ze dan ja had gezegd op de vraag of ik er kon blijven slapen. Maar goed, het was maar voor twee dagen. Ik zou het wel overleven. Ik had een paar spannende boeken bij. Ik was verzot op Amerikaanse pockets over de Tweede Wereldoorlog. Ik verslond ze aan de lopende band. Als het maar over Amerikaanse soldaten ging. Ik las tot ik erbij in slaap viel. ‘De vijf lafaards’, ‘De groene hel’, ‘Sterven onder de zon’, ‘Mannen van eer’, ‘Vliegende doodskisten’,... dat soort titels. Rauwe hard boiled verhalen over historische veldslagen en heroïsche gevechten met veel gevloek, getier en militair macho gedrag. Mijn voorraad boeken was voorzien op een hele week. Ik zou me dus echt niet vervelen. Ik wilde met rust gelaten worden. Liefst zelfs.

Ik raakte verdiept in een verhaal over Amerikaanse soldaten die op een eiland in de Stille Oceaan door Japanners werden omsingeld en met mortiergranaten en kanonnen werden beschoten. Door mijn heftige verbeelding vlogen de kogels me om de oren. Ik lag tussen de struiken met een machinegeweer in mijn handen. Het zweet liep over mijn rug. Ik voelde hoe de aarde onder mij door de explosies werd opengescheurd, zag hoe lichamen in de lucht werden geslingerd en meters verder kreunend en krijsend tegen de grond werden geworpen! Een diep gebrom drong door het dichtbegroeide woud… alleen bleef dat gebrom duren ook toen ik stopte met lezen! Het kwam dus niet uit mijn boek! Het kwam niet van het eiland in de Stille Oceaan, maar... van beneden! Ik sprong uit bed en ging zo stil als ik kon de trap af. Ik verbeeldde me dat ik me in vijandig gebied bevond en dat ik ieder ogenblik beschoten kon worden. Het onduidelijke gegrom en gekreun kwam niet vanuit de woonkamer of de keuken. Vreemd genoeg had mijn tante naast haar slaapkamer boven, ook een kleine slaapkamer beneden. Die deed ze altijd op slot, had ik gemerkt. Het was uit die kamer dat het geluid kwam. De deur stond nu op een kier. Ik trilde op mijn benen. Alsof mijn lichaam al wist welk onherroepelijk beeld het te zien zou krijgen! Ik keek naar binnen...

Ik herinner me niet meer wat ik eerst zag. Mijn tante die met haar handen haar dikke witte tieten masseerde en in haar tepels kneep of de bleke brede kont van de man die met zijn hoofd tussen de benen van mijn tante lag? Mijn tante had haar hemd open geknoopt, haar tieten uit haar bh getrokken en haar witte onderbroek uitgedaan. Haar haar hing los en wild over haar schouders, maar haar bril had ze niet afgedaan. De man die op haar lag daarentegen was volledig naakt, op zijn bruine sokken na! Ik keek vol verwarring naar het blote witte lichaam met behaarde rug en behaarde bilspleet. De broek van de man, zijn ondergoed en zijn schoenen lagen naast het bed op de grond. Op het nachtkastje lagen enkele bankbiljetten...

Het duurde even voordat ik alle beelden had samengelegd en min of meer begreep wat er in het kleine slaapkamertje van mijn tante gebeurde. Het hoofd van mijn tante dat met vertrokken gezicht en gesloten ogen kreunend in het hoofdkussen heen en weer schudde, haar benen die ze gekruist hield op de rug van de man, de handen van de man die over haar dikke witte dijen wreven en dan ruw naar haar tieten grepen, zijn blote onderlichaam dat onrustig op het bed bewoog...! Het diepe gebrom dat ik op de trap had gehoord kwam van hem. Zijn kaal wordende hoofd ging met grommende geluiden op en neer tussen de dijen van mijn tante. Ik zag dat ze op haar lippen beet maar hoorde haar geen geluid maken. Ik voelde dat ik begon te zwijmelen. Dit waren te veel sensaties voor de ogen en oren van een vijftienjarige soldaat! Dit kon ik niet aan. Hierover had ik niks gelezen in mijn pockets. Moest ik nu in de aanval of in de verdediging? Me strategisch terugtrekken of nog dieper in onbekend terrein binnendringen? Me overgeven of wegvluchten? Wie was hier de vijand? Ik voelde me totaal ontwapend. Zonder dat ik het wist of wilde, stond ik met mijn hard geworden kruis tegen de deurpost aan te schuren...! Plots keek ik in de ogen van mijn tante! Zij was blijkbaar al een tijdje naar me aan het kijken. Ik verstijfde van schrik. Ik verwachtte me aan een verschrikkelijke uitbarsting van haar en van de kerel. Maar ik kon me niet bewegen... Mijn tante bleef naar me kijken. Verbijsterd maar niet echt boos. Terwijl ze het hoofd van de man nog steviger in haar kut duwde, deed ze ongeduldig teken met haar hoofd dat ik weg moest!

Ik trok me maar met veel moeite los van het tafereel dat me tegelijk ook af stootte. Het was vuil en lelijk en zonder enige twijfel zeer slecht. Maar ik wist ook dat het beeld me zou blijven achtervolgen. Zoveel wit bloot vlees… Ik voelde me zwaar en hard. Geil zou ik later beseffen. Terug naar mijn kamer wilde ik niet. In huis blijven kon ik niet. Ik rende naar buiten en liep bijna een half uur lang totdat ik uitgeput op een bank in een park neer zakte. Mijn hoofd was verward, mijn hart troebel, mijn lichaam opgewonden en vol pijn. Urenlang heb ik naar de bomen zitten kijken zonder ze te zien. Tussen de bladeren door doken beelden op van de dikke tieten van mijn tante die als witte trillende puddings op haar lichaam lagen, de tepels waaraan ze ruw trok, de vetrolletjes rond haar buik, het vet onder haar armen, haar gespikkelde huid vol bruine vlekjes, haar opgestroopte rok, de witte kont van de man,... Ik zag mezelf met mijn hoofd tussen haar benen liggen en hoorde hoe ik haar likte! Het maakte me ziek. Mijn verbeelding kon mijn lust niet aan. Ik had de beelden niet. Nog niet. Ik heb me achter een dikke boom ruw en snel afgetrokken. Mijn witte goedje schoot tegen de bruine stam en droop er langzaam af. Ik keek er lang en wezenloos naar. Ik voelde me leeg.

Het heeft een hele tijd geduurd voordat ik terug naar het huis van mijn tante wandelde. Toen ik binnenkwam, zag ik dat ze een grote kom vol dampende soep en twee borden op tafel had gezet. Ik hoorde haar rommelen in de keuken.

‘Begin al maar. Ik kom zo!’, riep ze.

Hoe konden we nu zo gewoon met elkaar omgaan na wat er vanmiddag gebeurd was? Nu ik haar geheim kende? En haar open en bloot had zien liggen? Ik voelde me ongemakkelijk en verward. Ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk weg hier. Misschien had mijn moeder toch gelijk? Maar al die sensaties en emoties hadden me uitgeput en de lange wandeling in de frisse wind had me uitgehongerd. Alleen aan dat laatste kon voorlopig iets gedaan worden. Dus stortte ik me op de soep. Mijn tante kwam binnen met een bord vol dikke sneden brood.

‘Je zal wel honger hebben’, zei ze.

Ze was blijkbaar in bad geweest. Ze droeg een strak dichtgeknoopte lichtblauwe badjas en had haar haar opgestoken in een dotje. Ze ging tegenover me zitten en begon haar soep te eten. Het bleef een tijdje stil. Op de achtergrond speelde de radio de ene golden oldie na de andere. Blijkbaar de lievelingszender van mijn tante want hij stond de hele dag op.

Ze keek door haar bril indringend naar mij: ‘Wat zeggen ze bij jouw thuis over mij?’

Ik wist niet wat ik moest antwoorden. Ik denk dat ik rood werd.

‘Je weet nu alles. Je mag eerlijk zijn. Ik kan wel tegen een stootje.’

‘Mijn moeder zegt soms lelijke dingen’, zei ik na een tijdje.

‘Ja, je moeder, dat zal wel…’, sneerde ze.

Ze zag dat ik daar niet zo goed op reageerde. Mijn moeder was ten slotte mijn moeder.

‘Ik bedoel dat niet slecht. Je moeder is een goede vrouw. Daar twijfel ik niet aan.’

Ze zweeg even: ‘En wat zegt ze dan over mij?’

‘Dat je mannen het hoofd gek maakt!’

‘En doe ik dat? Mannen het hoofd gek maken?’

‘Ik weet niet.’

‘En is dat zo slecht?’

‘Ik weet niet.’

Er viel een stilte. We aten verder. ‘Überall auf der Welt scheint die Sonne!’, zong Freddy Breck met zijn stem als een klok. Ik besefte dat ik nu de kans had om dingen te vragen die ik nooit meer zou kunnen vragen.

‘Waarom ben je…?’

Ik begon mijn vraag maar durfde ze plots niet meer afmaken. Ik zweeg en keek naar mijn soep.

‘...een hoer?’, vulde ze me hard kan.

Ik knikte beschaamd.

‘Om een lang verhaal kort te maken. Een jong gestorven moeder en een dronken vader die zijn handen niet thuis kon houden.’

Ze zweeg en ging verder met soep eten.Ze slurpte een beetje. Ik had liever het lange verhaal gehad, maar knikte. Ik begreep wel iets van wat ze zei. Ik had een vriend wiens moeder jong gestorven was en die jongen was nooit meer dezelfde geworden. Ik wist ook dat wanneer van een man gezegd werd dat hij zijn handen niet kon thuishouden, dat dat geen compliment was. Mijn moeder zei dat altijd met de meest nadrukkelijke minachting. Mijn tante had dus erge dingen meegemaakt. Ik keek over mijn soeplepel naar haar bleke gezicht. Ze zag er plots oud en verdrietig uit.

‘En oom?’

Ik had hem, net zoals mijn tante, maar enkele keren gezien toen ik kind was. Hij was de halfbroer van mijn vader en was al vele jaren dood.

‘Een smeerlap die het mooi kon zeggen’, zei ze.

Aan haar vertrokken gezicht zag ik dat ze vocht met een kwade herinnering.

‘Maar hij had geld. En ik heb een tijd een goed leven gehad, dat moet ik toegeven.Tot het slecht ging met zijn zaken. Toen moest ik terug de straat op.’

Haar antwoord was even kort als eerlijk. Ik begon mijn tante heel erg graag te hebben. Mijn moeder vertelde altijd dat mijn tante het hoofd van mijn oom gek gemaakt had en al zijn geld had verteerd. Ik had de neiging om mijn tante te geloven.

‘Gelukkig had ik wat geld opzij gezet waar hij niets van wist. Daar heb ik dit kleine huisje van kunnen kopen toen hij stierf. Maar ik droom ervan om naar Amerika te reizen voordat het te laat is.’

Tante Mireille wilde naar Amerika. Daar raakte ze een gevoelige snaar: ‘Ik ook’, zei ik. Misschien konden we wel samen gaan?

‘Maar dat geld heb ik niet’, zei ze alsof ze me niet gehoord had: ‘Daarom moet ik terug aan het werk. Zoals vanmiddag.’

Ik knikte alsof ik het allemaal begreep. Dan zweeg ze weer. En ook ik wist niet wat te zeggen. Misschien dachten we alle twee aan ons eigen Amerika? Uit de radio klonk het liedje ‘Ich hab die Liebe gesehen beim ersten Blick in deine Augen’ van Vicky Leandros.

‘Ik vind het erg dat je dat allemaal gezien hebt.’

Ze zweeg weer.

Ik wilde iets vriendelijks tegen haar zeggen: ‘De soep is heel lekker.’

‘Neem dan nog maar wat’, zei ze en schepte mijn bord opnieuw vol.

Dan verdween ze in de keuken. Ik hoorde haar afwassen. Dan ging ze naar boven. Ik bleef zitten en luisterde naar de muziek.

Een half uurtje later hoorde ik mijn naam roepen.Ik ging naar boven. Op de gang kwam me de Duitse Schlagermuziek al tegemoet. Ik begon er stilaan van te houden. Het licht in de kamer was een vreemde mengeling van rood en blauw. Later zou ik het vaak zien. Ik zou er bijna aan verslaafd raken. Aan dat licht en wat het allemaal onthulde. Maar toen zag ik het voor het eerst. Het was een nieuwe wereld. En mijn tante wilde mijn gids zijn. Ze.stond voor het bed. Mooier en opwindender dan ik haar ooit had gezien! Ze droeg geen bril dit keer. Haar lange haar had ze in een grijze staart samengebonden en over haar linkerschouder gehangen. Haar lippen waren fel rood, haar wangen licht rouge, haar ogen elegant zwart omrand en op haar ogen had ze blauwe oogschaduw aangebracht. Ze herinnerde me aan vroeger.. Ze rook heerlijk. Ik voelde me overweldigd. Ik keek naar haar lichtblauwe doorschijnende nachtjapon. Ik zag alles. Haar dikke witte tieten die naar beneden hingen, haar brede heupen, haar ronde buik, haar behaarde kut, haar stevige benen, haar voeten in open schoenen op hoge hakken. Ze keek me met een verleidelijke en wat verlegen glimlach aan:

‘Ik wil dat je iets mooiers ziet dan vanmiddag.’

Mijn tante ging op het bed zitten en liet zich achterover vallen. Ze opende langzaam haar dijen en trok haar nachtjapon op. Het grijze dons tussen haar benen spreidde zich in het midden in twee delen, gescheiden door een strook rozig vlees. Ik ging aan de rand van het bed op mijn knieën zitten. Ik keek naar het zachte vlees van haar witte dijen met daartussen… ja, wat was het precies? Ik kon er mijn ogen niet vanaf houden.

‘Vind je het mooi?’, hoorde ik mijn tante vragen. Ik zag dat ze in haar tepels aan het knijpen was.

‘Ja.’

‘Waar lijkt het volgens jou op?’, vroeg ze zacht en oprecht nieuwsgierig.

Ik keek naar de twee vlezige lippen en volgde hun slingerende S-vorm met mijn vinger van boven naar beneden. Ik voelde het lichaam van mijn tante trillen en hoorde haar zuchten.

‘Het lijkt een beetje op Amerika’, zei ik heel ernstig.

‘Ontdek jij dan maar jouw Amerika, schat van me’, zei ze lachend en terwijl ik mijn ogen sloot, voelde ik hoe ze mijn hoofd met haar handen zachtjes naar zich toetrok...

Mijn tante zelf is nooit in haar Amerika geraakt. Minder dan een half jaar later was ze dood. Ze was zwaar ziek, maar had dat aan niemand verteld. Aan wie ook? Iedereen was op de begrafenis. Toen miste men haar plots wel en was iedereen geschokt door haar onverwachte overlijden. Haar dood sloeg me met verstomming. Ik heb een hele week niet gesproken. Er was bijna een dokter aan te pas gekomen, tot ik schreeuwde dat ik met rust gelaten wilde worden. Aan de koffietafel na de begrafenis werden schoorvoetend en moeizaam wat herinneringen opgehaald. Niemand bleek, tot zijn of haar schande, echt iets van haar te weten, op de bekende maar half ware roddels na. Ik was te jong. Wat had ik ook kunnen vertellen? Ik had toen niet eens woorden om iets te zeggen over de wildste nacht van mijn leven. Met de mooiste en liefste vrouw waarmee ik ooit een bed gedeeld heb. Ook mijn hoofd heeft ze blijkbaar gek gemaakt, mijn tante Mireille. En ik blijf er haar dankbaar voor. Alles herinner ik me nog. Ieder woord dat ze in mijn oor gefluisterd heeft. Iedere streling van haar handen over alle plekken van mijn lichaam. Haar warme gulzige tong in mijn mond, rond mijn tepels, eindeloos zacht likkend aan mijn pik en mijn ballen terwijl ze naar me keek en nu en dan eens knipoogde... Toen ik tegen de ochtend totaal uitgeput in haar armen lag met mijn lippen tegen haar dikke tieten en mijn hand op haar warme kut, zong ze in mijn oor stil alle Duitse Schlagers mee die we op de radio hoorden. Ook die herinner ik me nog allemaal... .