Jean-Claude moet naar Agen om voorraad te halen en zal dan gelijk bij de garage langs om te kijken hoe het met mijn Peugeootje gaat. En of ik dan een paar uurtjes, druk zou het niet worden, het handjevol toeristen wou bedienen. All right, voor wat, hoort wat. Hij heeft ons ten slotte eten en drinken en een slaapplaats gegeven. En dat we nog met ongeneukte kutjes rondlopen is niet per se zijn schuld. Inge vraagt hij mee naar Agen voor de boodschappen. Ze rent opgetogen naar de tent om zich fatsoenlijk aan te kleden en komt terug in het kortste rokje ever en een topje dat ruimschoots haar tepels bedekt, maar ook niet meer dan dat. Op het sletterige af als een onwijs geil teefje. Elle est comme un putain de Jean-Claude op poten. Maar eerlijk is eerlijk, ze kan het hebben. Met haar eindeloos lange benen en platte buik is ze op het knapperige af ongeremd sexy. Jean-Claude verzwikt zijn ogen en zet gauw een zonnebril op. Eveline hobbelt terug naar de tent om nog wat te slapen, ze was nog bekaf. Ammehoela, ik vermoed dat ze met haar vibrator gaat spelen.

Pas dik in de middag komen ze terug. Met mijn Peugeootje gaat het goed. Eind van de dag zit er een nieuwe motor in en dan maakt de garagist morgenochtend nog een proefritje. Kan hem dan na elven ophalen. Inge blijft Jean-Claude gezelschap houden om de boodschappen op te ruimen en in de keuken te ''helpen''. Naar haar bedoelingen hoef ik niet te raden. Als Inge zich wil laten neuken, dan gaat ze ervoor. Mijn werk zat erop en ik loop naar de tent om mijn flodderjurkje voor een bikini om te ruilen. Lekker ongeremd van het zonnetje genieten. Zuid-Frankrijk, la vie est belle en ik heb er zin in.

Op nog geen tien meter van de tent, die aan de voorkant openstaat, wordt het me duidelijk dat Eveline niet meer alleen met haar vibrator is. De tent zit helemaal vol, volle bak zogezegd, want ik tel in de half schemerige tent al gauw vier man. Drie om precies te zijn, want Eveline is de vierde. Ze spelen een niet geheel onschuldig spelletje kwartetten aan het gekreun en gesteun te horen. Eveline zit schrijlings met haar rug naar me toe te wippen op de stijve van een jongen die onder haar ligt. Achter haar zit een andere jongen duidelijk met zijn pik tot aan de wortel in haar kont. Tussen zijn dijen door zie ik hoe zijn ballen bij iedere opwaartse stoot van Eveline tegen haar kutje en de andere pik kletsen. De derde zit op zijn knieën achterin de tent en wordt zo te zien gretig door een op hol geslagen Eveline gepijpt. Ze beukt haar billen wild op en neer. Ik dacht in de eerste aanblik nog geschrokken dat ze door de die drie jongens verkracht werd, maar dat is niet het geval. Daarvoor zitten ze alle drie te statisch, te verstijfd met hun stijve bewegingloos in al haar geile gaatjes. Alsof ze zich niet beseffen wat hun overkomt, wat achteraf niet geheel onwaarschijnlijk is. Het lijkt me overdreven om ze als slachtoffers te zien, maar het is duidelijk dat zij door Eveline te grazen genomen worden en niet omgekeerd. Ik word stante pede zo geil als een pot bonen als ik zie hoe Eveline de drie stijve pikken strak pompend in al haar geil beluste openingen gevangen houdt. Twee worden er meedogenloos door haar staccato kantelende heupen in haar soppende spleetje en strakke sterretje afgetrokken en de derde is kansloos tegen het betere pijpwerk. Hij zit met zijn gezicht naar me toe, maar ziet me niet. Met zijn ogen dicht en een half debiele grijns op zijn van genot vertrokken zwakzinnige kop laat hij het onvermijdelijke over zich heen komen. Zijn heupen beginnen te schokken, Eveline pompt strak door, hij is al aan het klaarkomen, oh my god, het zijn die half tot hele debielen uit het internaat in het klooster dat hoog en naargeestig somber boven de heuveltop uittorent. Ik weet niet hoe gauw ik uit het zicht van de tent moet komen, in ieder geval voor hij zijn ogen opendoet en me ziet. Want hoewel ik rücksichtlos geil geworden ben van het tafereel, voel ik er niets voor om half zwakzinnige pikken wezenloos in mijn kutje te laten spuiten. Een uitgedroogde non uit de orde van de Barmhartige Zusters Der Onnozele Kinderen heeft er misschien geen probleem mee, maar ik wel. Als er geneukt wordt, dan wel graag met iemand die bij zijn volle verstand is.

Dertig meter verder leun ik nog hijgend van opwinding tegen het muurtje rond de boomgaard. Ik doe een hand in mijn slipje om te voelen of ik nog steeds geil ben. Nou ja, eigenlijk is dat een leugentje tegen beter weten in. Het leugentje der vermeende kuisheid in dit geval. Ook zonder te voelen weet ik drommels goed dat ik nog steeds geil ben. Mijn hand verdwijnt dus in mijn slipje omdat ik mezelf zo gauw mogelijk wil klaarkomvingeren. Maar hoewel mijn klitje in het hoogste tempo afgevingerd wordt, kan ik net niet klaarkomen. Omdat ik me niet goed kan concentreren, want ik kijk voortdurend ongerust om me heen of iemand me ziet. Daarnaast prikt het ruwstenen muurtje onaangenaam in mijn bezwete rug en brandt de zon ondanks dat het al laat in de middag is zo onbarmhartig fel dat het zweet van mijn voorhoofd prikkend in mijn ogen gutst. Om klaar te komen moet ik mijn heil ergens in de schaduw zoeken.
Niet ver achter het muurtje staat een vervallen en verweerd zandstenen Mariakapelletje uit de veertiende eeuw in de schaduw van hoge cipressen langs het voormalige bedevaartspad dat vandaar omhoog loopt naar het klooster dat vol strenge paters somber en dreigend boven de heuveltop uittorent. Ik klim snel over het muurtje om me zo rap mogelijk ongezien in het kapelletje te gaan vingeren. De deur gaat moeizaam luid krakend en piepend in de scharnieren open, maar eenmaal binnen valt er een weldadige koelte en verstilde stilte op me. Slippers uit, blote voetjes op de koude plavuizen, mijn slipje schop ik uit, de koele lucht strijkt zalig langs mijn spleetje, dit wordt genieten. Ideaal om hier buiten het zicht van iedereen een beetje tijd voor mezelf te nemen. Het schemerdonkere licht, dat door een klein gebrandschilderd rozet naar binnen sijpelt, valt schuin tegenover de deur op een vaal verschoten muurschildering van een zogende Maria met het kindeke op de arm. De middeleeuwse schilder heeft haar bedeeld met twee dubbel D-cups met pregnante tepels die los en wulps tussen de plooien uit haar gewaad hangen. Ik sla geschokt een kruis. Niet vanwege de blote borsten en de stijve tepels van Maria, maar omdat ik nu pas in het halfduister op de vloer onder haar een geknielde jongen zie die zichzelf vol overgave met de blik op haar borsten zit af te trekken. Hij is er zich zo te zien niet van bewust dat er iemand binnengekomen is. Wat me gezien het door merg en been gaande kermende piepen en kraken van de deur nogal stug lijkt. Ik doe een paar stappen opzij zodat hij me vanuit zijn ooghoeken zou kunnen zien en kuch een paar maal flink hard. Geen reactie. De knaap, het is een flink uit de kluiten gewassen jongen, gaat onverminderd door met het sjorren aan zijn stijve, ook een flinke jongen kan ik nu zien. Niet alleen lang genoeg, maar ook knoestig dik met een brede eikel. Ik kuch nog maar eens. Weer geen enkele reactie. Ik barst vervolgens in een spontane hoestbui uit, maar de pikketrekker doet net of hij doof is en gaat onverstoorbaar door met rukken alsof ik er niet ben. Een bizar gênante situatie. Ik staar gebiologeerd naar zijn rukkende hand en word daar nog geiler van dan ik al ben. En tegelijkertijd geeft hij me het gevoel dat ik een vuig verlepte voyeuse ben, geen blik waardig, een ongewenste indringster in zijn privédomein. Wat onbetamelijk beledigend is, want ik heb net zoveel recht om hier te zijn als die stomme pikketrekker. En bovendien wens ik niet genegeerd te worden. Mijn gekrenkte egootje speelt meteen fel op. Potverstommetje nog aan toe, ik ben ijdel genoeg om te weten dat ik een verdomd lekker ding ben, zoals mannen dat noemen. Nooit klachten gehad, al kan ik niet iedere pik pijpenderwijs boven de vijfentwintig centimeter krijgen. Een enkel keertje blijft het op 23 steken, meestal op de dagen dat ik ongesteld ben, dus dat kan je me niet kwalijk nemen.

Mijn beledigde boosheid wint het dus van mijn oplaaiende geilheid. Ik stap op hem af en geef hem een driftige duw tegen zijn schouder die hij niet kan negeren. Waarop wel reactie komt, maar niet eentje die ik verwacht had. Als door een wesp gestoken draait hij zich half naar me om met grote schrikogen waarin paniek te lezen valt. Hij stoot onverstaanbare oerklanken uit die klinken alsof hij zonder enig talent de roep van een uil imiteert. Tegelijkertijd slaat hij zijn handen onophoudelijk tegen zijn oren, voor zijn ogen en mond. Horen, zien en zwijgen. Alsof hij stommetje speelt. Dat was wel het laatste wat ik verwacht had. Dan werpt hij zich vervolgens ook nog aan mijn voeten die hij huilend kust. Waarbij hij zijn open handpalmen naar boven uitstrekt alsof hij om vergeving smeekt.

Hoewel ik in eerste instantie wel van zijn reactie schrok, heeft hij duidelijk geen kwaad in de zin. Mijn geërgerde boosheid slaat zo snel als een blad aan een boom om in pure verbazing. Wat een rare jongen, behalve oehoegeluiden komt er geen zinnig woord uit. Hij zwijgt nu ook in de taal der uilen terwijl hij nog een keer voorzichtig aarzelend mijn voeten durft te kussen. Hij ligt aan mijn voeten als iemand die zijn leven lang geschopt en geslagen en verstoten is. Marie-Simone, sufkut en domme uil dat je bent! In het aangezicht van Maria met de ''big boobies'' word ik eindelijk een hemels inzicht deelachtig. Dit is die doofstomme jongen uit het internaat waar Jean-Claude het gisteravond over had. Plotseling begrijp ik alles. Al zijn reacties en ook het achterwege blijven daarvan. Ik word in één klap door de meest oprechte gevoelens van oneindig mededogende barmhartigheid en geil medelijden bevangen.

Zo teder mogelijk hef ik met een voet onder zijn kin zachtjes zijn hoofd omhoog, terwijl ik mijn jurkje met twee handen aan de zoom vol engelachtige gratie in een traag vloeiende beweging naar boven over mijn hoofd uittrek. Zijn blik glijdt intens schuchter mee omhoog langs mijn dijen en ziet daar wat voor hem de hemelpoort moet zijn. Voor mij ook trouwens. De poort naar de zevende hemel om precies te zijn. In zijn ogen glanst nu een idolate blik. Misschien denkt hij wel dat ik een vleesgeworden Mariaverschijning ben. Of een engel om hem in de Ure van Hopeloze Geilheid bij te staan. Je kan gewoon niet weten wat er op zo'n moment in het hoofd van zo'n jongen omgaat. En zo onwaarschijnlijk is het niet dat hij me voor een engel aanziet. Een engel die zonder haar vleugels aan uit de hoogste hemelen naar beneden getuimeld is. Hij heeft me immers niet door de krakende deur naar binnen horen komen. Ik schenk hem de meest engelachtige glimlach die ik in huis heb, vol vergeving en genadige toestemming om zich aan mijn hemelpoort te vervoegen. Behulpzaam trek ik hem aan zijn oren tegen mijn jeukende spleetje aan. Dat is een taal die hij verstaat, want hij mag dan doof en stom zijn, dom is hij zeker niet. Hij begrijpt instinctief wat er van hem verwacht wordt en kust mijn kut vol overgave. Zijn ogen beginnen te glinsteren en zijn inmiddels halfslappe pik begint al weer met kleine schokjes omhoog te wippen. Ik zet mijn benen iets uit elkaar en laat mijn tong wulps langs mijn lippen likken. Meer aanmoediging heeft hij niet nodig. Zijn tong verzinkt prompt in de bedauwde vallei tussen mijn wijkende lippen. Hij likt me van meet af aan van zaligheid tot zaligheid. Met zijn grote handen trek ik zelf mijn billen uit elkaar en zet ik zijn wijsvinger tegen mijn sterretje aan. Met kleine schokjes van mijn klit en kutje over zijn tong pers ik er een half kootje in. Oóh my god, wat lekker! Ongelofelijk dat ik dat pas afgelopen nacht voor het eerst ontdekt heb. Maar verder dan een half kootje durf ik niet te gaan. Ook al omdat hij best wel dikke vingers heeft. Net zoals hij ook een ongewoon dikke pik heeft. Die steigert nu in de lege lucht, wanhopig op zoek naar een rukkende hand of een krampend kutje om leeg gepompt te worden. Ik beloof mezelf dat mijn kutje zodra ik op zijn tong gekomen ben er meteen nog krampend en smeltend overheen mag zakken. Men zal de inwendige mens niet vergeten staat er geschreven.

Met mijn handen achter zijn hoofd trek ik mezelf steeds steviger en harder schokkend tegen zijn woordenloze lippen en baardeloze kin aan. Ja, de hemel zij geprezen voor deze nog baardeloze knaap, want nog geen stoppels die mijn spekglad geschoren tere delen irriteren. Zoveel beter en geiler dan al die ongeschoren koppen die altijd denken dat ze me in twee minuten klaar kunnen likken. Deze jongen mocht dan doofstom zijn, maar uit zijn mond hoort mijn kutje een zóó veel beter verhaal dan het gelul van al die spastische stoppelkoppen die mijn fris gewassen haren altijd hijgend vol kwijlen met hun botte teksten:

Schatje, voel je mijn grote PIK, oh geil SLETJE, ik ga je KUT klaarneuken (was dat maar waar, vergeet het maar), geil TEEFJE, ik ga je BAARMOEDER volspuiten, oh,wat ben ik GEIL, je krijgt hem VOL in je snee, ah mon chéri, hier komt de VOLLE lading aan, ACHTERIN je geile gleuf, heb je er ooit AAAARRRGGGGHHHH zo'n GROTE in gehad, etc.

Daar moest ik dan blij mee wezen, al was ik zelf bij lange na niet klaargekomen. Pfff, mannen! Slap geleuter. Het zijn eikels, spuitende eikels, maar verder maken ze niks klaar. Zelfs niet als ze het lekkerste kutje van de wereld mogen neuken. In dit geval dat van mij. Het zij zonder enige bescheidenheid gezegd. Okay, ik geef het toe, ik ben een ijdeltuit en een chaotisch warhoofd zonder discipline zoals mijn moeder me altijd inwrijft. Sorry, sorry, maar het ligt in mijn aard om van de hak op de tak te springen, je m'excuse, waar waren we gebleven?

Ik glijd keer op keer met mijn klitje over zijn tong die keer op keer zo ver mogelijk in mijn glibberende gleufje glijdt. Oóóh zóó lekker, van zaligheid tot zaligheid. In het schemerduister van de kapel voel ik me weer een helemaal ongerept katholiek maagdelijk amper twaalf jaar oud meisje. Een sprieterig schichtig meisje dat zich in een schemerig schuurtje door haar iets oudere buurjongen laat verwennen. Haar onderbroekje ligt om haar enkels heen en ze houdt haar jurkje met beide handen aan de zoom omhoog. De geknielde jongen likt koortsachtig aan de verboden vrucht tussen haar benen en klemt zijn lange harde plasser, zo dik als het dunste worteltje dat je ooit gezien hebt, in zijn knuistje. Dan laat zij haar jurkje over zijn hoofd vallen. Met twee handen duwt ze zijn hoofd door het jurkje heen klem tussen haar wijkende dijen. Niemand die nog kan zien wat daar in het geheim onder haar jurkje gebeurt. Haar ogen flitsen angstig van het raampje naar de deur of ze iemand ziet komen. Dit is zo spannend, zo lekker en zo verboden, ze huivert, trillend en bevend van angst betrapt te worden, maar het is al te lekker om te stoppen. Jean-Baptiste, eet mijn roomsoesje op, eet mijn roomsoesje op, kreunt ze onophoudelijk. Er wellen twee melkachtige druppels uit zijn plasser. Oh my god, is dit nu het mannengeil waar ze oudere meisjes over gehoord heeft? Ze trekt zijn mond nog steviger tegen zich aan om met het kloppende knobbeltje dat ze bovenin haar spleetje voelt jeuken nog harder en sneller tegen zijn tong aan te rijden. Te spannend en te lekker, haar hele lijfje schokt en trilt van angst en genot. Het begint haar te duizelen, wankelend doet ze haar ogen dicht om alles wat in haar ooghoeken draait en zwaait niet meer te zien. Maar het is al te laat, ze wordt helemaal slap in de benen van de verlammende scheuten die door haar buikje en dijen trekken. Kreunend en naar adem happend tuimelt ze omver tegen een stapel zinken emmers die ratelend over de vloer rollen. Jean-Baptiste schrikt zich een hoedje en rent terwijl hij zijn shorts optrekt struikelend het schuurtje uit. Ik trek nog steeds trillend met schokkende heupen in paniek mijn onderbroekje onder mijn jurkje omhoog, maar ik kan nog niet opstaan. Ik lig nog op de grond na te hijgen als de deur openzwaait en mijn moeder geschrokken binnenkomt: Marie-Simone, qu'est-ce qui arrive? Niets, maman, ik ging mijn springtouw zoeken en toen schoot er een beest voor mijn voeten langs, een rat of een marter, en toen schrok ik zo dat ik struikelde. Mijn moeder helpt me overeind en ik wankel nog trillend op mijn benen achter haar aan naar de keuken, waar ik een glas limonade kreeg om van de schrik te bekomen.

Ja ongelogen waar, als deze herinneringen door me heen flitsen, word ik weer helemaal dat twaalfjarige meisje dat voor het eerst goddelijk op een likkende tong gaat komen. Alleen nu zonder de angst door mijn moeder betrapt te worden. Ik hoef de deur niet in de gaten te houden. Het kraken en piepen van de scharnieren zullen me bijtijds waarschuwen. Bovendien houdt moeder Maria over mijn hoofd heen de deur welwillend in het oog. Ik ben niet alleen qua geestesgesteldheid weer helemaal twaalf jaar, lichamelijk voelt het ook zo.

Ik kan me ongestoord concentreren op het genot dat even heftig als de allereerste keer tussen mijn benen zwelt en vlijmt. En nu klopt en smelt ook nog alles in mijn opgetogen kutje dat straks door zijn dikke pik verwoestend ontmaagd zal worden. In dat vooruitzicht wiebel en glij ik gelukzalig over zijn vinger en tong, terwijl mijn ogen zich verlustigen aan zijn wild steigerende pik die inmiddels tot polsdikte opgezwollen is. Dat wil zeggen, voordat jullie verkeerde ideeën krijgen, zo dik als mijn polsen. Ik heb heel ranke slanke polsen. Net zoals ik overal rank en slank ben. Maar alles aan mij is wel in verhouding, al zijn mijn tietjes vergelijkenderwijs iets voller dan mijn kontje. Als ik op het toppunt van mijn geilheid ben, zoals nu, worden mijn tepels meer dan twee centimeter lange ultragevoelige speentjes. Ik kreun en steun steeds harder, af en toe moet ik al naar adem happen als mijn kutje en klitje over zijn tong tegen de vangrail van zijn lippen botsen. Ik kom al steeds een beetje klaar, lang kan het niet meer duren dat ik sterretjes ga zien. Leunend op zijn schouders lukt het me niettemin nog om staand op mijn linkerbeen met de wreef van mijn andere voet langs zijn pik te strelen. Ik probeer om het voorvocht uit zijn eikel aan alle kanten langs zijn stam uit te smeren. Ik probeer zelfs om hem tussen mijn tenen af trekken. Kansloos, veel te dik, ik krijg hem met geen mogelijkheid tussen mijn tenen. Hij is nu zelfs nog stukken dikker dan mijn polsen geworden. Ik ben apestoned van geilheid, de kapel tolt en danst in mijn ooghoeken. En tegelijkertijd voel ik verontrustende angst opkomen voor het splijtende geweld dat mijn nauw krampende krappe kutje straks wacht. Kan ik hem wel hebben? Ik huiver op zijn tong. Heen en weer geslingerd tussen het brandende verlangen om stootnodig geneukt te worden en, oh my god, de angst dat mijn twaalfjarige nog maagdelijke kutje door zijn buitenmaats grote knuppelknots tot een bloederig slagveld omgeploegd wordt en dat ik voor de rest van mijn leven tussenbeens ingescheurd en verminkt zal rondlopen. Ik raak prompt in paniek van deze gedachte en voel de vlijmende pijn waarmee hij mijn twaalfjarige kutje uit elkaar zal trekken al door mijn buikspieren krampen. Er springen al tranen van spijt en pijn in mijn ogen. Om dat verwoestende moment maar zo lang mogelijk uit te stellen, probeer ik wanhopig om nog niet klaar te komen. Oh my god, óóóh, óóóh, niet nu al, maar het is, óóóóóh my gòòòòò-òòd al te laat. Buiten mijn wil om trekken mijn handen zijn hoofd onwijs klem tegen mijn kutje en explodeert mijn klit tussen zijn lippen. Ik wankel, alles tolt en draait om me heen. Ik sla een kruis en zie nog net in mijn ooghoeken hoe de eerste sprietsende zaadstraal uit zijn wild steigerende monsterknots lukzaak half tegen mijn enkel spuit. Oh my god, hij komt helemaal op eigen kracht klaar! Helemaal spontaan! Zonder hulp van rukkende handjes, pijpende mondjes of krampende kutjes. Incroyable, un miracle de la nature, een natte droom bij vol bewustzijn.

Met mijn ogen dicht onderga ik het allesoverspoelende orgasme dat door mijn schokkende lijfje davert terwijl mijn benen onder mijn kont uit geschoten worden door opeenvolgende salvo's uit zijn zaadkanon. Dikke klodders spatten tegen mijn schenen uiteen. Ik tuimel als een vleugellamme engel stuiptrekkend tegen de grond. In mijn hoofd hoor ik kerkklokken beieren, de lucht gonst en bromt zelfs in mijn oren. Als ik mijn ogen weer opendoe staat zijn pik nog stokstijf overeind. Dat is het voordeel van jonge jongens – hoe oud zou hij zijn? Veertien, vijftien, misschien al zestien? –, hun libido kent nog geen respijt. De omtrek is tot mijn grote opluchting na de zaadlozing gelukkig tot ongeveer mijn eigen polsdikte geslonken. Ik prevel uit dankbaarheid een weesgegroetje naar Maria met de ''big boobies''. Ik voel me katholieker en ongerepter dan ooit, al ben ik alle gekheid op een stokje natuurlijk geen twaalfjarig meisje meer. Dit formaat kan mijn kutje met enige moeite wel aan, al zal het nog een zaak van meten en perzen worden voor mijn herboren maagdelijkheid in het nakende liefdesspel zal sneuvelen.

Hij zit nog altijd op zijn knieën naast me met zijn gezicht aandachtig naar boven geheven alsof hij daar een geluid hoort wat hij niet kan thuisbrengen. Wat natuurlijk onzin is, want hij is hartstikke doof. En het diepe gonzen en beieren van de klokken in mijn hoofd kan hij al helemaal niet horen. Tenzij hij paranormaal begaafd is. Maar dan zou hij door twee handicaps gelijk getroffen zijn. Wat me stug lijkt. Trouwens, klokken in mijn hoofd? Het dringt plotseling tot me door dat ik echte klokken hoor beieren. De klokken van het klooster natuurlijk. Die met hun diep gonzende galm de lucht laten trillen en oproepen voor de vrijdagavondmis om zes uur. Op de een of andere manier schijnt hij dat diepe trillende gonzen toch te kunnen waarnemen. Hij kijkt me aan, oh my god, wat heeft hij kwetsbaar lieve ogen, en vouwt zijn handen voor zijn borst, trekt een devote kop en tikt op zijn pols alsof daar een horloge zit. Uit deze gebarentaal maak ik op dat hij misdienaar is en zich moet haasten. Begrijpelijk, want anders zwaait er wat, die paters zijn niet makkelijk, dat weet ik nog wel van vroeger. Zijn shorts knoopt hij al rennend naar de deur dicht. Als het gekreun en geknars weggestorven is, lig ik daar moederziel alleen met een nog altijd ongeneukt kutje op de grond. Met een ondanks mijn spetterende orgasme toch wel teleurgesteld gevoel trek ik mijn jurkje weer aan. De klodders op mijn schenen veeg ik met mijn slipje weg. Gauw naar Jean-Claude om de teleurstelling met een koel biertje weg te spoelen, bovendien sterf ik van de dorst. Ik sla nog snel een kruis voor Maria met de ''big boobies'' die, dat meen ik toch duidelijk te zien, met een blik vol begrip en oneindig mededogen naar me kijkt. Zij weet natuurlijk als geen ander wat het is om met een ongeneukt kutje rond te lopen. Daar draait het hele verhaal van die Onbevlekte Ontvangenis ten slotte om.

Ik ga door de achterdeur het gangetje naar het café binnen om met een snelle douche het zweet van de dag van me af te spoelen. In de keuken hoor ik glas en aardewerk in duizend scherven rinkelend op de plavuizen kapot slaan. Eerst maar even kijken en gedag zeggen. Ik zie door het ruitje in de dichte deur Inge tegen het aanrecht staan. Ze leunt met haar armen wijd gespreid op het aanrecht, holle rug en haar kontje maximaal omhoog gekanteld. Haar rokje en topje liggen op de vloer tussen de scherven van glazen en kopjes die ze opzij gemaaid heeft toen ze steun zocht om de stoten van Jean-Claude die achter haar staat op te vangen. Ik voel een jaloerse scheut door mijn kutje schieten. Niet dat ik Inge geen goeie beurt gun, maar waarom zij wel en ik niet. Ik voel tranen van versmaad verdriet in mijn ogen branden. Het lijkt zo onrechtvaardig, zij en Eveline krijgen vandaag allebei hun kutje vol en ik niet. Vanwege onvervulde geilheid trek ik mijn jurkje ver genoeg omhoog om me comfortabel te vingeren. Puur ter vertroosting en ook omdat ik übergeil wordt van wat ik zie. Voyeuse of niet, ik ben te geil om niet te blijven kijken hoe Inge met haar spleetje bokkend over de stijve van Jean-Claude heen schuift. Al vingerend zie ik haarscherp hoe zijn stam glanst, glimt en glinstert van het glibbergeil dat Inge er met iedere stoot achterlaat. Oef, hij heeft ook al zo'n dikke. Vrijwel zonder zelf ook maar te stoten ondergaat hij het genot dat Inge keer op keer met haar billen tot op zijn ballen onvermijdelijk uit zijn lendenen gaat trekken terwijl zijn handen door haar lange haren woelen. Het hijgen en steunen en het klaterende water zijn duidelijk door de deur heen te horen. Oh my god, ik zie nu pas dat Inge met haar hoofd onder de stromende kraan hangt terwijl Jean-Claude de wild schuimende shampoo uit haar haren wast. Ik heb de gekste standjes meegemaakt, maar deze kende ik nog niet.

Ze heeft hem natuurlijk net gepijpt en zich in haar knappe smoeltje met de blauwe kijkers laten spuiten. Daarbij zijn er vast klodders in haar haren gevlogen. Lekker pornografisch die Inge. Mij moeten ze niet in mijn gezicht spuiten, pornografische kledderboel, hou ik helemaal niet van. Ik slik het liever door als de smaak goed is. En zo niet, dan spuug ik het meteen uit en is het tevens de laatste keer dat ik hem gepijpt hebt. En daarna wordt er ook niet meer met zo'n figuur geneukt. Geen enkele behoefte om mijn kutje slecht smakend zaad te voeren. Slechte ervaringen mee, de laatste keer dat het gebeurde, heb ik nog weken met een ondraaglijk onaangenaam jeukend kutje rondgelopen. Daarom pijp ik ze tegenwoordig eerst klaar voor ze in me mogen. Ik ben, geloof me maar, absoluut geen pijpsletje, het is uit nood geboren, want wat moet dat moet.

Dan hoor ik de hordeur voor in het café met een klap dichtvallen. Ik laat mijn jurkje vallen, ik ga me zo meteen wel onder de douche op mijn gemak klaarvingeren, en loop er met een natintelend kutje door het vliegengordijn heen naar binnen. Een lange man, benig en broodmager van rond de vijftig, zet er een mandje vol grote grillig gevormde vleestomaten op de tapkast neer. Duidelijk geen toerist met zijn woeste grijze krullen, afgetrapte sandalen en groezelige knieën die onder zijn met groene en zwarte vegen besmeurde vale shorts uitsteken. Die komt duidelijk regelrecht uit zijn moestuintje hierheen. Hij kijkt me grote ogen aan, alsof hij me kent maar hier niet verwacht had, en mompelt half binnensmonds iets wat ik met grootste moeite net aan kan verstaan: Clara, ah c'est tout à fait Clara.

Clara is de naam van mijn moeder.

Blijkbaar kent hij haar. Ik heb haar ogen, neus en mond. Iedereen ziet altijd meteen dat wij moeder en dochter zijn. Ik stel me voor; Marie-Simone, het nichtje van Jean-Claude. Ah voyons, roept hij, tout s'explique en hij schudt me hartelijk de hand. Jean-Baptiste – want zo heet hij. En bestaat er toeval? – vraagt me of Jean-Claude er niet is. Ik zeg hem dat die ongetwijfeld binnen enkele minuten wel zal komen. Ik vertel hem er maar niet bij dat dat in de eerste plaats in het kutje van Inge zal zijn. Daarna vraagt hij met glinsterende ogen naar mijn moeder, die had hij al bijna twintig jaar niet gezien. Toi, tu was nog niet geboren.

Eh bien, das war einmal, dat was de goeie ouwe tijd, maar kleine kinderen worden groot, glimlachte ik naar hem terwijl ik twee ijskoud parelende flesjes bier voor ons op een tafeltje zette.