Het was een dame van mijn stageadres, ik moest voor een grote ICTplaatser onder begeleiding bij een bedrijf in Utrecht werken.
Mijn stagebegeleider was een man van half in de 30, die al een paar jaar daar het onderhoud en techniek deed.
Ik als beginnende broekie moest bij hem kennis opdoen ( lees kutklusjes servicedesk)
Op dat kantoor werkten rond de 300 mensen, en nog eens zoveel in de buitendienst.
Dus ik was hele dagen bezig met mailtjes versturen,, telefoontjes plegen met gebruikers, en laptops/telefoons installeren.
Op een late vrijdagmiddag kwam ( Heleen ) aan het kantoortje, met haar laptop.
Deed het niet meer, kon niet meer inloggen op het netwerk om thuis te werken.
Normaal gaat dat op tickets, maar omdat ik ver klaar was, pakte ik hem aan, en maakte een spoedticket aan.
"even citrix opnieuw" zei ik, en met haar key startte ik de pc op.
Maar 'even' werd een half uur, en ze stond maar te wachten, en maakte mij daarmee weer gestresst

Tot hoelaat ben je hier ? - 16uur moet ik echt weg, zei ze
Nog een uurtje dus, ik baalde, omdat ik eigenlijk al om 15u weg wilde gaan, maar ik kon het niet zo laten ( vond ik )
Na nog een poging om in te loggen, kwam ik er echt niet uit.
Mijn 'chef' kwam terug van zijn vergadering, en begon na een minuutje te snuiven, hij rook haar parfum denk ik, en lachte
"Zo ... dames op bezoek gehad ?" lachte hij, omdat we bijna nooit iemand zagen, tenzij het spoed of stress was. Ik wees op de laptop, en zei 'Heleen xxxxx' van marketing.
Toen knikte hij weer, en na een minuutje zei hij zacht 'pas maar op ... daar gaan me een verhalen over!'
Hij begon hard te lachen, omdat ik hem natuurlijk geloofde.
Ik moest een backup maken van de data, en een andere leen-pc meegeven, dan maakten we het later in orde.

Omdat de tijd begon te dringen, en ik naar huis wilde, naam ik de laptop mee, naar de afdeling.
Ze was met een andere collega nog aan het werk, en ik klopte op het raam.
Ze zwaaide dat ik binnen kon komen, en nam de laptop aan.
Natuurlijk zag ze dat het niet haar eigen (bedrijfs) laptop was, en keek wat ongerust.
'jouw bestanden staan over een half uurtje op de netwerk-opslag, kan je er gewoon bij' zei ik rustig
"als het niet lukt, is er iemand bij jullie aanwezig straks ?" vraagt ze, en ik schud mijn hoofd, nee iedereen is weg vanaf 1730
Ze kijkt wat angstig, en ik probeer haar gerust te stellen, maar het lijkt niet te werken.
"als het 'écht niet lukt, bel me dan, ik kan op afstand wel wat hulp bieden" zeg ik, en en schrijf mijn nummer op.
Ze legt haar hand op mijn wang, en bedankt me, ik voel een rilling door mijn lijf, het voelde beter dan ik verwacht had. Ik neem afscheid, en ga naar huis.

Rond 21:30 krijg ik een appje, een nieuw nummer en ik open het.
'hartstikke bedankt, het werkt weer !!!'
' 🤗 😍 Heleen '
Ik reageer redelijk kort "super, ik ben altijd blij met een tevreden dame" en sla haar nummer op in mijn lijstje *Zakelijk
Deze nummers staan buiten werktijd standaard op stil, anders blijf je aan het werk met sommigen
Een uurtje later check ik mijn snapchat, en scroll wat door de ontvangen berichten en foto's.
Het is niet spectaculair, sommige van mijn contacten sturen grappige plaatjes, een enkele dame laat weten dat ze 'verliefd/opgewonden' is, maar ik ben met mijn stageverslagen bezig, dus kan niet teveel afleiding hebben nu.
Mijn oog valt op het rode cijfertje bij Heleen, ze had me alweer een paar berichtjes gestuurd.
Tegen mijn eigen regeltjes in, open ik het, en zie dat ze wat ongerust is over de opslag van haar backup

"al jouw databestanden staan in de opgegeven map, als je vanaf je ingelogde citrix bureaublad naar fs-023ictbackuphdg2013 gaat, kan je inloggen met je naam en gestuurde wachtwoord, en kan je het ophalen, of inkijken.

* ja, maar wie kunnen daarbij dan ?
- Jij alleen, reageer ik
- Tja, en ik, en mijn chef omdat we die map hebben gedeeld met jou

Dat laatste antwoord was niet zo heel slim, gelijk ging mijn telefoon, en ondanks dat ze op stil binnenkwam, zag ik direct haar naam op mijn schermpje.
Ze klonk redelijk gestressed, en vroeg of ik het wachtwoord niet kon aanpassen..
Er staan best waprivébestandenen op.
Terwijl ze aan de telefoon was, heb ik het wachtwoord op de map veranderd, en de toegang.
Ze klonk een heel stuk geruster.
"maar ik kan jou wel vertrouwen ?" vraagt ze, en ik geef mijn woord.
'Maar ik moet maandag of dinsdag jouw nieuwe laptop instellen, zorg dat de bestanden dan nu weg gaan, of écht dinsdag !
Ik kan niet garanderen dat de map niet geopend kan worden door mijn chef
Ik heb het hele weekend met mezelf gevochten, de mooie dame van marketing, wat zou ze te verbergen hebben.
de wildste verhalen gingen in mijn hoofd, maar ik hield mijn belofte ..

Die dinsdag kreeg ik al vroeg de nieuwe laptop binnen, omdat de oude toch aan vervanging toe was, kon ik alles één op één overzetten vanaf onze backup.
Tijdens het in gebruik stellen, schoten de bestanden voorbij, en zo nu en dan merkte ik toch echt wel op dat het niet allemaal 'werkgerelateerd' was.
Mappen met vakantie en feest-random datum, en in de controle log, zag ik heel veel "WhatsApp image" voorbij komen, hele reeksen, het was een drukke dame
zoveel zelfs dat de opslag ssd niet groot genoeg zou zijn.
Ik belde haar, en omdat het mobiel ging, zonder na te denken, nam ze op 'hey, lieverd ...' haar stem klonk zwoel en warm, heel anders dan de vrijdagavond in de stress
Kort uitgelegd dat ze een splinternieuwe laptop kreeg, en ik er mee bezig was.
'ohhh dat is helemaal geweldig, je bent een schatje!' zei ze opgewekt
* maar de opslag is kleiner, ik kan niet alle privé filmpjes en foto's terugzetten
Ze is even stil, en ik vertel dat ik het best op een externe schijf kan plaatsen.
"Als je dat wilt doen ... super !" zegt ze.

Na een paar minuten krijg ik een appje van haar "wat vond je van de foto's 🤗 zie ik er een beetje leuk uit ?"
Even ben ik van mijn apropos ... en stuur terug 'ik heb ze niet bekeken, zoals beloofd'
Niet lang erna krijg ik een antwoord "jammer ... 😛" en bijna tegelijkertijd een notificatie van Snapchat ... "Heel_Eentje" heeft je toegevoegd
Ik ben nu echt even in de war ... toeval ?
Ik open het profiel, en de weinige informatie geeft niets weg, maar de foto bij het profiel lange blonde haren, los over blote schouders lijken inderdaad wel héél erg op die van mijn collega
De eerste van haar snap is een korte, een foto van het bedrijfslogo ... 'bekend' in de donkere balk.
Ik reageer met een foto van mijn gezicht, brede glimlach.
"Dit is wat anders dan Whatsapp!" stuur ik, met een uitloop van een paar seconden.
Gelijk krijg ik weer 2 berichten terug, en daarbovenop een foto ziek ik
"Je hebt vast al stiekem even gespiekt" - "Had je een favoriet ?"
Ik open de foto, en ze stuurde me een vrij recente afbeelding, ze staat in onze toiletruimtes ergens, en heeft haar rokje wat omhoog getrokken, zodat haar kousen goed te zien zijn over haar lange witte benen.
Het rokje zit superstrak om haar middel, en haar billen zijn rond en lekker.

Een blik op de aanwezigheid, zie ik dat ze niet op kantoor is, en ik stuur een bericht terug 'dat is niet live ... not fair !' met een knipoog erbij
Ik dubbelklik op de foto folder, en met de 'gekregen' toestemming scroll ik door de verschillende mapnamen.
SN-BCP trekt mijn aandacht, en een gevoel van "jackpot" schiet door mijn lijf, maar ik hou me aan mijn privé/zakelijk instelling, en klik het toch maar weer dicht.
Als de laptop zelf klaar is, stuur ik een gereedmelding naar Heleen, de zakelijk mail met een afleverticket en het verzoek binnen 7 dagen te reageren.
Na 10 seconden zoemt mijn telefoon ... een snap van Heel_Eentje - foto in de gym, de grote spiegel, en in haar sportkleding, strak en spannend, ondanks haar 35+ , en zeker 14 jaar ouder dan ik ...
In haar zakelijke mail reageert ze dat ze pas donderdag terug is, maar dan ben ik er niet.
Ik maak haar pakketje in orde, en geef deze af bij onze receptie.
Donderdag in de middag krijg ik een berichtje van haar, ze heeft de laptop, en is super tevreden.
"Je bent een schat... morgen krijg je je opslag schijf terug " krijg ik te horen. Aangezien ik er niet meer ben tot maandag, spreken we dat af.

Die maandag krijg ik rond 13u van mijn chef de opdracht naar Marketing te gaan, er moet een bureau worden aangepast.
Met mijn toolset en reserveonderdelen zoals muis en keyboard meld ik me bij Heleen.
Ze begint me hartelijk te bedanken voor mijn werk, de laptop is supersnel.
Ik knik en bedank háár voor de goede beoordeling, die helpt me écht met de eindcijfers later.
Ze wijst op het bureau naast haar, er komt van de week een nieuwe collega, en het moet worden klaargemaakt voor de persoon.
Er is een standaard aflevering voor, dus ik ga aan het werk, Heleen en haar collega zijn druk met hun eigen werkzaamheden, dus ik maak zo min mogelijk geluiden.
Als ik onder het bureau geknield zit, en de netwerkpoorten controleer, voel ik mijn telefoon even trillen.
Ik open hem, en zie een snap van Heel_Eentje, en moet er even om grijnzen ... ze zit NAAST me ...
Ze heeft een foto gemaakt van mijn achterwerk 'lekker hoor, zo live !' stuurt ze met een grijnzende smiley
En een beetje spelend beweeg ik mijn billen wat heen en weer.
Na een paar seconden weer een snap, alleen tekst ... "check het eens rechts !!!"
Even wat verbaast, lees ik het nogmaals, wat moet ik checken dan ... en draai mijn hoofd naar rechts.
Direct zie ik wat ze bedoelde
Haar stoel ik mijn kant opgedraaid, en ze heeft haar voeten wat uit elkaar gezet.
Ik krijg een onbeschaamde blik op haar mooie lange benen, weer in dezelfde soort kousen gehuld, en in het flauwe licht zie ik nog nét haar ontblote dijen
Terwijl ik toekijk hoe ze met haar vingers langs de binnenkant van haar been strijkt, krijg ik nog een berichtje van haar.
"Niet te veel afgeleid ...?"
En na dat berichtje glijden haar knieën over elkaar, en draait ze haar lichaam van me af.
Na 15 minuten ben ik klaar met de werkzaamheden, en groet de collega's
Ik zie een ondeugende lach op het gezicht van Heleen, en bijna blozend verlaat ik de ruimte.
Voor het eerst in lange tijd voel ik me enorm opgewonden op mijn werk, en neem een korte 'pauze' door op het toilet te verschuilen.
Helaas zijn alle 'aandenken' die ze had verzonden al verlopen, de foto's verdwijnen na opening, misschien maar goed ook.
Met een paar slokken water ga ik terug naar mijn werkplek, waar ik stil mijn klussen afmaak.

In de trein naar huis ontvang ik weer een appje van Heleen, ze vond me een beetje stilletjes ...
"had je meer verwacht dan ?" vraag ik, en ze stuurt een foto van zichzelf voor de spiegel, ik herken de omgeving, datzelfde toilet waar ik me eerder verscholen had.
De kleding van vandaag nog aan "ik had me nog wel speciaal uitgesloofd" stuurt ze met een lach
Ik zoom in op de foto, haar witte blouse is niet geheel dekkend, ik zie de contouren van haar BHtje, en voel de gedachten in mijn achterhoofd, deze dame wil écht meer ...
De timer op de foto loopt langzaam af ... de foto verdwijnt, en ik stuur een antwoord
'Dat was gewaardeerd, vooral jouw mooie rode nagels ... dat deed het perfect op deze saaie maandag
Ik irriteer me aan de mateloos trage verbinding, ik zie een foto komen ... maar zucht...
Eenmaal de foto open, klopt mijn hart sneller ... ze heeft haar vingers over de blouse, net onder haar borsten.
Ik scroll door naar de tweede foto, haar vingers zijn verdwenen tussen de openingen van haar blouse, maar overduidelijk te zien in de dunne stof.
Met een lachende smiley reageer ik dat ze nu weer verstopt zijn, en aan het icoontje zie ik dat er nog een foto onderweg is
Dit keer weer haar benen, haar kousen en het contrast tussen lichtgrijs en blank, met de felle nagels, en nu voel ik toch echt de kramp in mijn onderlijf.
Met een snelle handeling maak ik een schermafdruk, dit wil ik toch echt nog eens bekijken ... en direct reageert ze.
"ohh stoute jongen ... stiekem foto's maken..." en de knipoog achter die zin laat blijken dat ze het niet echt erg vind
'Na billen zijn kousenbenen écht mijn zwakte hoor !' stuur ik terug, met een blozende smiley
Net voor ik het station Tilburg binnen rij, ontvang ik nog een foto, en ik moet echt wachten tot ik weer in de bus zit ... in deze drukte is het niet te openen.
Weer zo'n uitdagende foto, licht voorover, één hand op haar billen, de camera ingezoomd in de spiegel, en het rokje strak gespannen om haar lijfje.
*klik* nog een schermfoto, met nog 1 seconde op de klok.
Fuck wat doet ze allemaal ...
Tijdens mijn korte wandeling naar huis, probeer ik een goede comeback te verzinnen, maar ze heeft met mijn brein gespeeld, ik kan even niet origineel zijn

Ik begroet mijn moeder, en we eten ons avondeten, ze verteld over haar dag, en ik over de mijne ... de saaie dingen ... ;)
Na de afwas en tijdens het journaal, voel ik mijn telefoon weer, ik check het, wéér Heleen ... en met een glimlach zeg ik tegen mijn moeder dat ik nog wat ga gamen.
Op mijn veilige kamer, open ik het filmpje ...
'deze kan je niet screenshotten, vent!' zegt ze met een zwoele stem, en haar camera volgt haar vingers, die langs haar blouse omlaag gaan, en weer richting haar borsten.
Amper 6 seconden beeld, het klokje telt inderdaad af ... ruimte om nog één keer te bekijken ... en met een grijns om mijn geniale gedachte pak ik mijn ipad, en druk op 'record'
Ik kijk het terug, niet optimaal, maar heerlijk beeldvullend ... en met de opname opnieuw gestart, daag ik haar nog wat uit.
'hmmm jij bent gemeen ... ik wil meer!' stuur ik, en maak een foto van mijn eigen achterwerk.
Ze reageert direct .. 'hmmm en wat versta je onder méér'
"ik wil zien wat die mooie vingers voelen ... je maakt me nieuwsgierig naar de geheimen onder de stof!"
Het duurt een paar minuten, en even twijfel ik aan mijn snelheid, maar dam komt het bericht, de volle 20 seconden ...
Ik plaats mijn telefoon op de houder, en de ipad zodat het bijna full-screen opneemt, dan druk ik op openen.
Haar blouse is al los, ze is al thuis, zo te zien want ik herken de omgeving niet.
Maar mijn focus ligt op haar vingers, ze trekt haar blouse open, en toont haar BHtje.
Met beide handen drukt ze haar borsten even tegen elkaar aan, en speelt dan met twee vingers rond de nog verscholen tepels.
in de laatste seconden duwt ze de stof opzij, en zie ik achter de azuurblauwe stof twee donkerroze punten komen, en ik moet zuchten van opwinding.
Dan leunt ze wat voorover, en met haar opnieuw gestifte lippen maakt ze een kusbeweging.
"nu jij !" stuurt ze me
Ze wil hetzelfde van mij ... ik trek mijn werkblouse en hemd uit, en pak mijn sportshirtje ... strak waarin mijn bovenlijf fantastisch in gezien mag worden.
Met mijn telefoon op mijzelf gericht, druk ik op record, met wat show speel ik op dezelfde manier als zij met mijn borst, en bij het aflopen van de opnametimer trek ik het over mijn hoofd, en span mijn buikspieren strak aan.
korte bewerking, het knullige starten eraf, en ik verzend het.
Na het berichtje dat ze het 'gelezen' heeft, volgt er even niets, maar een klein kwartiertje later weer ineens een berichtje van haar
'het is dat de afstand immens is ... anders ...' stuurt ze, en een filmpje waarin ze op haar bed ligt, met trillende camera volgt ze haar vingers, die onneschaamd haar blauwe slipje in glijden.
Overduidelijk is wat haar vingers daar aan het doen zijn, natuurlijk.
Ik maak een foto van mijn hand in mijn broek ... 'thinking of you" stuur ik terug
Veel meer dan een smiley krijg ik niet meer terug, en ik besluit dan maar om te gaan douchen.

De volgende morgen krijg ik van mijn chef de laatste reacties te zien op mijn ticketing, men is uitermate tevreden, vooral marketing, lacht hij betekenisvol.
Maar het blijft stil op mijn telefoon, was mijn laatste foto dan nét te ver, ik twijfelde aan mijzelf, ik had dat filmpje toch van haar gekregen ...
Een blik in de aanwezigheid, zag ik dat Heleen niet was ingemeld, dus ik stuur een mailtje via mijn outlook.
Verborgen als een afterservice, een vraag of de nieuwe laptop bevalt, en alles naar behoren werkt.
Ik krijg een out of office reply, ze is pas over een kleine 14 dagen weer bereikbaar, mails worden niet gelezen.