Voor ik mijn verhaal vervolg even een korte omschrijving van de hoofdpersonage Ik ben Thomas 21 jaar jong, blauwe ogen, donkerbruin haar, 1m83. Julie is 18 jaar jong, blauwe ogen, blonde golvende haren, 1m65. Dit is mijn allereerste erotische verhaal. Het is dus voor mij best wel zoeken naar een schrijfstijl, ik merk bijvoorbeeld dat ik soms te bondig over iets ga zodanig dat in 1 blokje er een hele dag wordt beschreven. Daar probeer ik aan te werken en daarom duurde het maken van hoofdstuk 3 wat langer hopelijk nemen jullie het mij niet kwalijk. Veel leesplezier!

Hoofdstuk 3

Een helse rit, langs dorpen en steden. De bus reed in vliegende vaart over de snelweg. De motor gierde het uit. De gps gaf aan dat we niet ver meer waren. Deze afrit moest ik nemen. Donkere wolken pakte samen. Terwijl ik over een gewestweg reed. Een blikseminslag donderde door de lucht. Ik keek naast me en zag de angst. De angst in de ogen van mijn Julie, de tranen over haar wangen rolde. Ik keek terug vooruit en werd verblind door de koplampen van een vrachtwagen. Onvermijdelijk! Een luide knal.

“WHAAA!” ik vloog overeind en schreeuwde de buurt bij elkaar. Naast me schrok Julie wakker, “Thomas?” Ik voelde nattigheid onder me, mijn hele lichaam was bedekt onder zweet. Uit shock wist ik niets te zeggen. Ik staarde recht voor me uit. “Thomas? Wat is er?” Julie legde haar hand op mijn schouder en ik voelde mijn hartslag terug tot rust komen. “Ik had een vreemde droom, een nachtmerrie. Ik was aan het rijden, jij zat huilend naast me, en ineens was ik van de weg afgereden en zag ik een vrachtwagen op mij afkomen. Net toen we gingen botsten schrok ik wakker,” Legde ik uit. Julie keek me vol medeleven aan, “Ga je maar even douchen, ik zal wel propere lakens opleggen, deze zijn nat van het zweet.” Ik deed dankbaar wat ze me vroeg. Ik nam de trap en draaide de douchekraan open. Het water voelde goed op mijn lijf. Boven mij hoorde ik Julie in de kast nieuw bedengoed nemen. Ik draaide de kraan dicht en begon me af te drogen. De deur ging open.

Julie kwam binnen en omhelsde me langs achter. Ik voelde me zo goed dat zo’n knap en lief meisje zo van mij kon houden. Elke dag dat we meer bij elkaar waren hield ik meer van haar. Ik besefte me op die plek dat ik Julie moest koesteren. Ik draaide me om en kuste haar hartstochtelijk.

BAM

Een blikseminslag sloeg dichtbij in. Nu schrokken Julie en ik tegelijk. We keken elkaar aan en begonnen te lachen. We hoorde de regen op het dak van de bus tekeer gaan. “Kom ik neem en nieuwe slaapshort en kom naast je liggen,” zei ik. Julie keek even naar me en nam toen mijn pik vast. “Even die nare droom volledig uit je systeem halen.” Ze lachte naar me en begon me sensueel af te trekken. Haar hand maakte een kleine draaibeweging bij het omlaag gaan.
Ik sloot mijn ogen en moest me vasthouden aan de lavabo. Ze kwam dichter bij mijn hoofd en kuste me. Het is zo’n lekker gevoel als een knap meisje je kust terwijl ze je aftrekt.

In zo’n gevallen hebben we in de Nederlandse taal geen mooie woorden gevonden. Niets klonk ongepaster dan ‘ze trekt me af’, ‘masturberen’ klonk dan te medisch. Dit was meer dan aftrekken, dit was liefde. De passie vermengt met sensualiteit proefde ik op haar lippen. Onaneren, dat was wel een goed woord. Daar hoor je eren in, dat was wat we deden. We eerde elkaar en onszelf. We gaven elkaar de eer van elkaars genot. Daar stonden we te onaneren.

Haar zachte lippen proefde naar troost, naar beminning. Ze beminde mij met heel haar zijn. Ik moest haar ook beminnen. Ik gaf mijn passie terug op haar lippen. Ik naam haar bij haar achterhoofd en hield haar bij mij. Mijn andere hand ging haar slipje in en begin onkundig maar liefkozend met haar vrucht te spelen. We bevredigde elkaar zoals enkel geliefde elkaar konden bevredigen. Daar stonden we in de badkamer, de kleine badkamer die ik met mijn grootvader maakte. Julie onaneerde mijn harde pik als een godin. Met al mijn liefde gaf ik haar mijn beste onaneerwerk terug.

Als het kon bleef ik oneindig kussen, maar dat was niet mogelijk en even loste we elkaars lippen. Wat volgde waren twee kreunen die we lang in elkaars kus hadden moeten onderdrukken. Ons gekreun was lustopwekkend. Mocht ik nog niet geil zijn geweest dan werd ik het nu. Mijn pik werd zo mogelijk nog harder. Julie voelde dit en ik voelde hoe haar natte poesje in mijn hand haar warmte uitstraalde. “Oh dit moment zou nooit mogen stoppen,” kreunde ik zacht. Julie beaamde dit met een passionele tongkus.

Daar gingen onze hoofden weer naar elkaar toe. Onze lippen vonden elkaar en onze tongen draaide weer om elkaar. Als twee naaktslakken kropen ze over en onder elkaar. De spanning geilde op. De lucht rook naar seks. De atmosfeer in de badkamer werd zo mogelijk nog warmer. Ik geloof niet in telepathie maar alsof we één en hetzelfde lichaam waren versnelde we met onze onaneerbewegingen. Nog steeds bleef ons versnelde liefdesspel mooi. Wat kan liefde toch mooi zijn. Nee, wat kan liefde schoon zijn.

Ik voelde dat het niet meer minuten ging duren voordat ik mijn sappen zou vrijlaten. Ik moest dus zorgen dat Julie snel aan een orgasme zou komen. Ik wilde haar laten klaarkomen. Die eer wilde ik haar geven. Een grote eer om haar intiemste genot te mogen beleven. Ik genoot van haar zachte lippen. Haar klitje in mijn handpalm. Julie verbrak onze kus en begon te kreunen. “Ja… ooh.. owja ik… gaa.. komenn.” Ik keek in haar ogen en nam haar borst in mijn hand en begon met haar tepel te spelen.

Ik voelde Julie haar greep op mijn pik verslappen en ik moest mijn hand van haar borst naar haar rug verplaatsen om te zorgen dat ze recht bleef staan. “OOOOHH, THOMMMAASSS,” gilde ze uit, “JAJAJAJAJAAAhhh” Dat was haar orgasme mijn hand werd gedoopt in haar orgasme. Julie kwam klaar en wat was dit mooi om te zien. Hoe ze zichzelf verloor in de overgave aan genot. Het maakte me zelfs niet uit dat ze me niet verder onaneerde dit wilde ik voor geen geld ter wereld missen. Na een minuutje of twee kwam ze weer bij zinnen en greep direct mijn lul vast. Ze ging nu heel snel op en neer en knielde voor me neer.

Ik voelde nu ook mijn sperma borrelen en kondigde dit aan. Julie trok lekker door en opende haar mond om alles te ontvangen. Daar kwam het. “OOOH, JAAA JULIE OOH JAAA” kreunde ik diep en spoot mijn zaad over haar gezicht. Ze richtte mijn pik zo goed mogelijk en ontving met duidelijk veel plezier mijn sperma over haar gezicht en op haar tong. Eén straal vloog in haar haar, de tweede kwam op haar tong terecht samen met de derde en de vierde straal kwam op haar lippen neer.

Ik keek voldaan naar haar. Die nu recht kwam en keek even in de spiegel. Ik naam haar in mijn armen en we keken in stilte naar elkaar in de spiegel. Ik zag een gelukkig jong koppeltje dat elkaar alles wilde geven en juist alles had gegeven. Mijn zaad over haar gezicht, mijn handen nat van haar onze gezichten bezweet. Andere zouden het een vies zicht vinden maar wij vonden het een bewijs van de grootste eerbied voor elkaar. “Weet je wat ik zo fantastisch vind aan jou?” begon ik. Julie keek weg van de spiegel naar mij op, ik bleef haar door de spiegel aankijken. “vertel” glimlachte ze. “Zelfs nu ben jij het knapste meisje van de wereld, ik ben zo blij dat ik jou heb leren kennen. Niet alleen om dit soort momenten maar vooral voor het totaal,” begon ik mijn lofzang, “bij jou moet ik gewoon mezelf zijn en de rest komt wel.” Ik keek nu recht in haar blauwe ogen die naar me opkeken.

“Kom hier schat!” Julie nam mijn hoofd vast en kust me. Het deerde me totaal niet dat er zaad op haar gezicht zat, dit was mijn vriendin, mijn lief, haar kussen was altijd leuk. “Nu ga ik me even douche.” Julie trok de douche in ik waste me met een washandje en ging alvast naar boven. Een kwartiertje later lag het mooiste meisje van de wereld lepeltje lepeltje in mijn armen. Het leven was zalig wat kon er nu nog verkeerd gaan.



Het ochtendgloren wekte de wereld. Overal in Frankrijk werden mannen en vrouwen wakker om te gaan werken, om van de vakantie te genieten, om toeristen te ontvangen, kinderen poetste hun tanden om zo snel verder te gaan met hun belangrijkste vakantietaak: spelen! Een mooie zomerdag kondigde zich aan, geen wolkje aan de lucht. Alle tekenen dat het een prachtige dag zou worden. Net als elke dag zouden er wel mensen sterven, maar ook weer nieuwe levens beginnen. Ergens op de wereld zouden mensen kijken naar deze zon terwijl ze zich klaarmaken voor een trouw of een verjaardag. De dag begon.

Daar in Cholet in een Van Hool TD925 Astromega lagen wij te ontwaken. De wekker had al 3 keer gesnoozed en ging over een minuutje terug beginnen. Ik kuste Julie wakker. “Goedemorgen, blijf nog maar even liggen, ik maak ontbijt,” zei ik lief. Ik sloeg de lakens van me af en merkte dat er vannacht een mug mij te pakken had. Ik wandelde naar beneden en maakte een eenvoudig maar goed ontbijt. Tussendoor moest ik toch krabben aan die muggenbeet.

Ik zocht in de badkamer een paar watjes en een fles azijn. Hiermee depte ik de beet waardoor de jeuk afnam. Ik wist niet of het gewoon placebo was of dat het echt helpt maar de jeuk verminderde. Maar ik besloot dat ik niet elke dag een muggenbeet zou willen hebben. Dus schreef ik op een post-it ‘brico voor muggen’ ik hing de post-it aan het stuur van de bus. Toen ik terug bij de eettafel was kwam Julie net beneden. “Goedemorgen,” glimlachte ze waarna ze mij omhelsde. “Goedemorgen lieverd,” kuste ik terug.

We aten rustig ons ontbijt, vandaag niets speciaal, gewoon wat stokbrood, muesli en fruit. Ik vertelde aan Julie dat we vandaag moesten winkelen. Onze voorraad eten raakte op en ik moest naar de brico voor horren te maken. “Thomas, als jij mij straks afzet bij een supermarkt dan ga ik rustig boodschappen doen dan kan jij een doe-het-zelf zaak materiaal halen en dan kom je mij met een volle kar terug halen. Dan zijn we vanmiddag klaar daarmee. De kunnen we eten en vanmiddag kunnen we dan die horren maken,” legde Julie haar plan uit. “Ja dat klinkt eigenlijk heel goed, dan zijn we hopelijk snel klaar en dan rijden we naar zee,” vulde ik aan.

Dit gezegd zijnde ruimde we de tafel af. Terwijl ik de bus startte en naar de supermarkt reed deed Julie de afwas. Bij de supermarkt stapte Julie uit waarna ik naar de dichtstbijzijnde Bricodepot reed. Die was gelukkig niet ver maar met wat ik nodig had wilde ik liefst niet te ver zeulen. Ik parkeerde de bus op de parking en haalde wat ik nodig had.

Ik kocht scharnieren, vijzen, horgaas, een paar aluminium latjes en na een uurtje stond ik buiten met al wat ik nodig had. Ik had ineens nog wat werkmateriaal gekocht omdat ik geen dubbels had voor Julie. Ik laadde alles in de bus en reed terug naar de supermarkt. Ik zette me ergens op de parking en wachtte in de bus. Ik begon ondertussen van elk raam en elke deur afmetingen te nemen. Als we het goed zouden aanpakken hadden we die horren snel gemaakt.

Niet veel later kwam Julie met een volle kar terug. “Julie jij verwacht een heel leger?” grapte ik. Julie diende me van antwoord, “Haha, jij wilt graag elke dag naar de supermarkt? Ik heb ineens voldoende gekocht voor 2 weken slimmerik.” “Schat ik weet niet of ik hier voldoende plaats voor ga hebben..” Ik vulde de kasten en vriezer, het paste allemaal net. “Ik ga eens op zoek naar een oude skibak als ik dat achteraan er aan hang heb ik wat extra stockage en ik kan daar makkelijk een extra vriezer in kwijt. Ik schreef een post-it en plakte die op mijn bureau, want dit was iets dat ik pas terug in België kon doen.

We reden naar de parking waar we deze morgen hadden gestaan. We begonnen onze materialen voor de bus te leggen op de stoep en werkte aan de horren. Ik maakte de frames en Julie knipte het gaas op maat. Tegen de middag stonden bijna alle horren op hun plaats bij elke deur was een hor geplaatst bij één raam wilde we juist het hor plaatsen Julie hield het vast terwijl ik het juist hing en vast vees. Plots schrok Julie van iets en dook ze onder het dakraam. “Julie he dat vliegenraam valt bijna,” riep ik. “ssssht hij mag je niet horen.” “Wie?” vroeg ik. “Jonas, zijn auto staat daar,” begon Julie angstig, “die grijze golf.” Ik bukte me op de ladder terwijl ik het vliegenraam vast hield boven mijn hoofd ik keek over de parking en zag inderdaad een grijze golf staan.

“We moeten hier weg!” wierp Julie angstig. Ik vees snel het laatste vijsje van het hor vast en kwam van de ladder. “Julie die zijramen van de bus zijn allemaal geblindeerd enkel de ramen bij de bestuurderscabine zijn dat niet. Als jij je gewoon in de slaapkamer blijft dan kan er niets gebeuren.” Zei ik kalm. Ik ging naar beneden en ruimde al mijn materiaal op. De achterste deur sloot ik alvast. Ik controleerde rond de bus of alles binnen was.

“Hey mooie bus,” hoorde ik een Vlaamse stem. Ik keek op en zag een jongen staan die ik herkende van Boulogne-Sur-Mere. Ik hield mijn gezicht zoveel mogelijk in de plooi. “Ja dankuwel, ook een Belg hoor ik.” De jongeman glimlachte terug en stak een hand uit, “Ik ben Jonas en u?” “Eric” bedacht ik snel, “ik ben Eric Jansens, aangenaam.” “Woont u in die bus?” vroeg Jonas me, hij keek me indringend aan. Ik wist niet of hij me door had of niet. “Jazeker nog maar pas,” probeerde ik normaal over te komen. “Leuk! Zeg heb ik die bus niet nog eens gezien?” zei hij dan. “Dat kan, ik zou het niet weten, ik…” “In Boulogne-Sur-Mere” onderbrak Jonas, “u heeft mijn vriendin Julie een lift gegeven de uitbater van die taverne heeft me dat verteld. Waar is ze?”

Ik probeerde snel te denken. “oh ja Julie, die vroeg of ze met me mee kon, ze wilde snel naar huis.” Jonas knikte maar sprak dreigend, “je bent toch niet helemaal naar België gereden en dan naar hier hé. Ik ben niet idioot!” “Dat denk ik ook niet, ik heb haar aan het station in Rijsel afgezet en ben toen naar hier gereden. Waar ze nu is, ik zou het niet weten. Je mag gerust even in de bus kijken, dan zal je het zelf wel zien.” Ik hoopte dat hij me zou geloven en niet zou gaan kijken. “Is goed,” hij stapte de bus in. “Julie!” Geen antwoord. Jonas keek heel de bus rond ook boven, in mijn bureau vond hij niemand. Ook in de woonkamer stonden gewoon de zetel en tv, niets meer. Beneden in de keuken en badkamer was niets te zien. Jonas ging de trap op naar de slaapkamers en vond ook daar niets. De hele tijd riep hij haar naam. Al snel gaf hij het op. Hij kwam terug beneden. “Jonas, Julie is hier niet, het is dan wel een dubbeldekker maar het is niet zoals een huis dat je overal je kan verstoppen en rondsluipen zonder gehoord te worden,” zei ik kalm. “Je hebt gelijk,” zei Jonas eindelijk. Hij verliet de bus via de voorste deur en bedankte mij voor de info en vertrok. Zodra hij om de hoek was op weg naar zijn auto slaakte ik de diepste zucht die ik misschien ooit had gelaten.

Ik stapte de bus terug in en sloot de voorste deur. “Hij is weg.” Ik zakte neer aan op een stoel. Ik zag het oude slaapluik open gaan. Vroeger sliepen de chauffeurs hier in, nu gebruikte ik het als voorraadkast. Achter een stapel koekendozen zag ik Julie liggen. “Oh Julie ik ben nog nooit zo bang geweest,” zei ik opgelucht, “ik ben nog nooit zo blij geweest om de koekenkast te zien opengaan.” Ik hielp Julie eruit die op de trap ging zitten. “Thomas ik was zo bang.. ik..” ze wist niet meer wat zeggen, ik omhelsde haar intens. “We moeten hier weg” zei ik vervolgens. “Zo ver mogelijk.” Ik keek op de klok het was 13:00, “We kunnen naar Lyon rijden als we nu vertrekken zijn we daar vanavond nog.” Julie knikte. Ik hielp haar naar boven en liet haar even slapen.

Terug aan het stuur keek ik rond over de parking en zag dat de grijze golf weg was. Ik startte de bus en we vertrokken richting Lyon. Vijf uur reed ik aan een stuk door tot we in de buurt van Lyon kwamen. Ik wist dat hier in de buurt een mooi natuurpark was. Grand Parc Mirbeille. Julie had tijdens onze rit gebeld om te vragen of onze bus op de parking mocht staan. We kregen de toestemming en ik reed de parking op. In een uithoek zette ik de bus neer.

Julie was weer gaan liggen om tot rust te komen. Ondertussen ging ik even in mijn werkkamer. Ik ging even opzoeken wat er allemaal te doen was op dit domein. Ik las dat er een waterpark was, een golfbaan en je kon hier ook mooi wandelen. Ik bestelde alvast 2 tickets voor het waterpark en de golfbaan morgen. Toen ik net alles klaar had en afgeprint bedacht ik me dat ik de foto voor Gerard en Mireille niet mocht vergeten. Ik schreef een post-it en plakte het op mijn bureau.

Daar zat ik dan, in Lyon met een knap meisje wiens ex ons in Cholet had gevonden. Hoe kon hij ons hebben gevonden. In Boulogne-Sur-Mere hebben we Julie’s gsm vernietigd in Cholet hebben we vervolgens een nieuwe gsm gekocht. En plots dook hij op dezelfde parking op waar Julie en ik hadden geslapen. Ik nam mijn telefoon en belde.

“Goedenavond met de secretaresse van De Belder en partners.”

“Goedenavond u spreekt met Thomas Drielens ik ben een vriend van Maurice De Belder, is hij nog op kantoor?”

“Ja meneer De Belder is nog aanwezig, maar mag ik vragen waarvoor u belt?

“euhm… er is iemand tegen mijn bus gereden en ik wil even hem als advocaat spreken voor advies.”

“Ah dan verbindt ik u door, momentje…”

De lijn bleef even stil.

“Dag Thomas wat hoor ik die mooie bus is toch niet kapot mag ik hopen, je hebt er zo aan gewerkt!”

“Nee Maurice, de bus is in orde maar dat was een smoesje om voorbij je secretaresse te geraken.”

“Ah ja haha goed bedacht, waarvoor bel je me dan?”

“Kijk, ik ben op reis door Europa met mijn bus en nu zit ik in een behoorlijke wespennest…” Ik leg Maurice het hele verhaal van Julie en mij uit, “… en nu stond die Jonas vanmorgen aan onze bus, hij heeft haar niet gevonden maar ik vraag me af hoe zo iemand ons kan vinden. Haar gsm was in Boulogne al vernietigt.”

“Wow Thomas jij noemt dat een wespennest, je zit meer in een orkaan.”

“Hoe bedoel je?”

“Ja kijk, een orkaan is heel gevaarlijk, nu zit je in het oog van de storm, daar is het altijd mooi en windstil, maar let op dat je niet uit dat oog dwaalt want dan kan je wel eens gevaar lopen.”

“Ik snap wat je wil zeggen, maar ik laat Julie niet in de steek, hoe kan hij ons hebben gevonden en gaat hij ons nog vinden?”

“Naar wat ik hoor, is de kans groot dat hij een privédetective heeft ingeschakeld.”

“Dus we zijn zelfs in Lyon niet veilig?”

“Misschien wel, je hebt Jonas afgescheept, hij denkt dat Julie op de trein is gestapt hij zal daar gaan zoeken. Ik weet natuurlijk niet wat die detective gezien heeft. Blijf voorlopig daar, waarschijnlijk zal Jonas telkens die man vooruit sturen op zoek naar haar. Maar houd die parking in de gaten of je geen verdachte wagens of personen ziet maar blijf er niet te lang. Hoogstens twee dagen.”

“Dat zullen we doen.”

“Je kan ook misschien zelf een detective inschakelen om uit te zoeken hoe Jonas en zijn detective te werk gaan. Ik kan je wel iemand aanraden.”

“Oh geweldig, kost dat veel zo’n detective?”

“Normaal wel, maar jij hebt me toen met Debbie goed geholpen ik sta nog bij je in het krijt, ik betaal die man.”

“Echt?! Dat is geweldig nieuws. Dankjewel Maurice nu sta ik bij jou in het krijt, als je vakantie hebt laat het dan weten dan kan je een stuk mee met de bus!”

“Dat hoeft niet maar ik neem het aanbod graag aan, ik laat nog iets weten. Oh houd intussen al die acties van Jonas goed bij, want dit lijkt me stalking te worden ik kan wel zorgen dat Jonas een contactverbod krijgt maar dan moet je kunnen aantonen dat hij een gevaar is voor Julie.”

“Dat zal ik zeker doen, dag Maurice.”

“Dag Thomas.”

Ik haakte de telefoon in en haalde opgelucht adem. Een detective dus. Ik kon maar hopen dat we ze in Cholet op een dwaalspoor hebben gezet. “Wat was die telefoon? Julie was blijkbaar binnengekomen en had mijn telefoon gehoord. “Maurice, een vriend van mij, hij is advocaat, ik heb hem om advies gevraagd met Jonas.” Julie keek op, “en wat zei hij?” “Maurice denkt dat Jonas een privédetective heeft ingeschakeld, hij gaat een detective regelen voor ons om dat uit te zoeken. Intussen moeten we ook alles van Jonas noteren, dan kan Maurice zorgen voor een contactverbod.” Julie keek opgelucht toen ze dit hoorde. Ze vloog me om de hals. “Dankjewel Thomas, dankje dankje dankje!” zei ze opgelucht.

Ze liet me los en zowaar, ja het leek wel of een zwaar gewicht van haar schouders was gevallen. Die avond kookte Julie voor mij, een heerlijke ratatouille kwam even later op tafel te staan. Julie kon koken dat was duidelijk. De zon ging onder en even die avond leken al onze problemen even onbestaande. We keken een film en sliepen lepeltje lepeltje in. De muggen zouden toch niet meer binnen kunnen komen.

Wordt vervolgd...