Dit is een verhaal, wat gaat over de jongere broer van Bram en zijn naam is Ivo, Bram komt weer voor in de korte serie van (Open Relatie), Joy kunnen jullie terug vinden in (Tuinhuisje en in Open Relatie).

Ivo loopt verveeld door de stad, hij gaat straks op bezoek bij Bram zijn oudere broer en diens verloofde. Hij moet nog iets voor ze halen een bijpassend cadeautje, maar wat moet hij in vredesnaam kopen. Geheel in gedachten verzonken loopt hij verder.

Joy is op weg naar de supermarkt, ze moet nog net even het laatste ingrediënt hebben wat net dat extraatje geeft bij de hoofdschotel. Haar buik is al flink gegroeid, terwijl ze de mensen om haar heen bekijkt, ziet ze in de verte een gedaante lopen die haar wel heel erg bekend voorkomt. Toch twijfelt ze om zijn naam zomaar te roepen, maar als ze langer kijkt, dan moet het hem wel zijn.

Ivo…, Ivo…., Ivo schreeuwt ze luid, ben jij dat echt, ben jij Ivo. Ivo hoort in de verte een vrouwenstem zijn naam noemen, hij draait zich om, die stem, die herkend hij uit duizenden, het is niemand minder dan de vrouw met wie hij al jaren goed bevriend is en waar hij nog vaak aan terug denkt. Joy, roept hij enthousiast uit, wat doe jij nou in een gat als deze. Ben op weg naar de supermarkt, lacht ze. Heb een speciaal etentje vanavond en ik mis nog bosuitjes. Ivo denkt terug aan de tijd van studeren. Joy was toen al fantastisch met allerlei gerechten klaarmaken en hij denkt terug aan één van de avonden dat ze speciaal voor hem had gekookt en ook een ingrediënt miste.

Ik weet waar je aan denkt, hoort hij haar lachen, aan je verjaardagsdiner toen ik zo stom was ook iets te vergeten. Ze geeft hem een speelse tik op zijn wang. Haar aandachtig te hebben bestudeerd zegt hij, zo dame ik zie dat er wat op komst is. Ja, lacht ze er is zeker wat op komst. Samen lopen ze een stukje op en dan vraagt ze hem, hoe komt het dat jij weer in de bewoonde wereld bent gearriveerd?

Mijn broer gaat trouwen en krijgt net als jij ook een kindje, zegt hij lachend. Aha…de broer, de geheimzinnige, het mysterie lacht ze er vrolijk op los. Ivo weet nog goed dat hij zijn broer destijds uit had genodigd voor zijn verjaardag, maar dat meneer op het laatste moment had afgezegd en Joy nog steeds geen kennis had kunnen maken met deze persoon.

Joy weet ook dat hij nog twee zussen heeft, maar die heeft ze naar haar weten ook nog nooit ontmoet. Nu moet jij nog een cadeau uitzoeken voor je broer en zijn toekomstige vrouw en kind. Ja, is zijn antwoord, maar wat moet ik in vredesnaam kopen. Ik ken haar niet, weet totaal niet wie ze is en wat dat betreft maakt het, het allemaal niet erg makkelijk op. Waarom pak je dan niet iets neutraals, hoort hij Joy zeggen. Neutraals Joy, hoe moet ik dat dan zien? Kan ook weer van alles zijn, ik weet het gewoon niet zo goed. Kijkend op haar horloge zegt ze vervolgens. Kan nog wel een half uurtje met je mee zoeken maar dan moet ik echt terug, anders ben ik te laat voor mijn etentje.

Mijn dank is zeer groot, lacht Ivo. Een arm om haar heen slaand lopen ze winkel in, winkel uit. Al snel met behulp van Joy heeft hij toch een grote big shopper weten te vullen met cadeaus. We moeten snel weer eens afspreken Ivo, zegt ze hem lachend aankijkend. Hoop dat je nog wat langer in de bewoonde wereld blijft, dan kunnen we even bijkletsen. Doe de groeten aan Thomas, hoort ze hem zeggen. Joy blijft stokstijf staan, Thomas, dat ze daar niet eerder aan heeft gedacht. Ze draait zich opnieuw naar hem toe. Ivo, Thomas en ik zijn uit elkaar. Verrast door haar antwoord, kijkt hij haar aan en wijst dan naar haar buik. Van wie is dat dan, vraagt hij. Van mijn nieuwe liefde en Joy haar ogen beginnen te stralen, het is echt een hunk en om je verder nog wat meer info te geven hij heeft ook gevraagd of ik met hem wil trouwen. Toe maar en hij fluit zachtjes tussen zijn tanden.

Ik loop wel even mee de supermarkt in, zegt hij nieuwsgierig. Jij en Thomas uit elkaar, dacht dat het nooit ging gebeuren, maar eerlijk Joy, ben blij dat je van hem weg bent. Nu is het de beurt aan Joy om verbaasd te kijken. Je dacht toch niet, zegt hij zachtjes dat ik dat zo’n hele goede man voor je vond. Niet, zegt ze verbaasd, dan zegt ze, heb wel elf jaar nodig gehad om daar achter te komen. Elf jaar, wat vliegt de tijd toch.

Even is hij in gedachten verzonken, terug naar zijn verjaardagsdiner, als zijn broer was komen opdagen, had hij hen aan elkaar willen voorstellen, maar nee, Bram vond het weer nodig om af te zeggen. Joy was een goede partij geweest voor Bram, maar nu… Nu kan hij dat wel op zijn buik schrijven. Jij was even ver weg, hoort hij haar stem zeggen. Ik was inderdaad ver weg, lacht hij haar, maar ben weer helemaal in het hier en nu. Joy pakt de ingrediënten en nog wat extra dingetjes en loopt dan samen met Ivo naar de kassa. Nu moet ik echt terug Ivo, wil het helemaal picco belllo in orde hebben voor vanavond en wij moeten gauw weer eens afspreken. We hebben veel bij te praten, lacht ze hem toe.

Hij neemt afscheid van haar en belooft haar één deze dagen te bellen om eens goed bij te praten over van alles. Dan ziet hij hoe ze haastig haar weg vervolgd en opgaat in de menigte.

Snel vervolgt hij ook zijn weg als hij op de klok heeft gekeken, hij heeft nog een kleine twee uur voordat hij bij zijn broer wordt verwacht. Nog een bos bloemen te hebben gekocht voor zijn moeder vervolgt hij zijn weg naar het ouderlijk huis.

Wanneer hij binnen staat in de woning wordt hij begroet door de honden van zijn ouders, Nissan en Ford komen luid blaffend op hem afgestormd, maar als ze zijn geur ruiken dan is het goed en al kwispelend, vangen ze zijn aandacht.

Hé jongens, zegt hij lachend, nog altijd even waaks. Will, die net op weg was naar de keuken ziet haar zoon in de hal staan. Kijk nou eens wie we daar hebben, lacht ze vrolijk. Kon je ook de weg nog terug vinden naar huis? Het is goed gelukt mama en hij neemt haar in zijn armen. Bert komt door alle commotie ook naar de hal gelopen en ziet zijn andere zoon staan met zijn moeder in diens armen. Ivo, voel me vereerd, zegt hij lachend en omhelst zijn zoon. Vanwaar dit genoegen, lacht hij hem toe.

Werd weleens tijd om op huis aan te gaan, lacht hij zijn ouders toe. Hij overhandigd zijn moeder de bloemen en zijn vader een fles wijn. Tijd, lacht zijn vader, kon de berg zomaar zonder je dan? Ja, pa de berg kon wel even zonder mij. Ik heb vanavond een etentje bij Bram en zijn toekomstige vrouw, zegt hij als hij achter zijn ouders aanloopt naar de woonkamer. En zal ook eerlijk bekennen lacht hij, Kristel bleef maar bellen. Ja, dat had ze gisteren verteld, maar ze had ons niet verteld dat je al onderweg zou zijn. Dat wist ze ook niet, lacht hij nu. Als ik dat had verteld, dan was het hele comité hier thuis aanwezig geweest en daar had ik eerlijk gezegd niet zo zin in. Ohh…nu is het de beurt aan Will om haar zoon eens onderzoekend aan te kijken. Is er wat gebeurd daar bij die berg?

Mam, kan ook niks voor je verborgen houden. Hij is net te laat geweest met zijn hoofd wegdraaien. Will heeft tranen gezien in zijn ogen, maar zegt hier niks over. Hij komt er wel mee, als het er de tijd voor is.

Kwam nog net een oude schoolvriendin van me tegen in de stad, geheel onverwachts en zij heeft me dan ook geholpen met wat cadeaus uit te zoeken voor Bram en zijn toekomstige vrouw en mijn toekomstige neefje of nichtje. Ohh…dat was dan wel weer heel leuk denk ik, zegt zijn moeder zachtjes. Was zeker leuk, denk dat ik voorlopig toch maar even hier blijf, dan kan ik haar zoals ik heb beloofd ook opzoeken om eens goed bij te kletsen.

Ja, jongen er zullen wel meer mensen nodig met je bij willen kletsen, denk hierbij maar aan je zussen. Ik weet het pap, die zullen me wel de nodige vragen blijven stellen. Wil je wat drinken of eten, vraagt zijn moeder. Ik lus wel een biertje, lacht hij. Eten doe ik maar niet, want ik moet zo nog op diner, lacht hij. Hebben jullie de toekomstige vrouw van Bram al ontmoet, vraagt hij nieuwsgierig.

Ja, hoort hij zijn moeder zeggen vanuit de keuken. Het is een wereldmeid. Zo lief en zo hartelijk, is maar goed dat ze elkaar tegen het lijf zijn gelopen, al had je vader hier wel beetje voor cupido gespeelt. Pa, jij als cupido? Nou, je moeder kan behoorlijk overdrijven hoor lacht hij.

Als hij zijn biertje op heeft kijkt hij naar de klok, ik denk dat ik me maar moet gaan haasten, anders ben ik nog te laat bij mijn grote broer. Denk het ook, lachen zijn ouders en je weet hoe Bram denkt over laatkomers.

Met een half uurtje is hij fris en fruitig terug beneden. Ik ga ervandoor lacht hij zijn ouders toe die in de woonkamer naar Hart van Nederland zitten te kijken. Tot vanavond en als het heel laat wordt tot morgen zegt hij. Is goed jongen veel plezier, hoort hij zijn vader zeggen.

De bigshopper in zijn ene hand opent hij de deur en loopt naar buiten. Het is al een beetje schemerig aan het worden, maar het is niet koud. Dan gaat hij op weg naar zijn broer. Hij loopt de smalle steeg door en zijn gedachten dwalen weer af naar de ontmoeting met Joy. Zij en Thomas uit elkaar, elf jaar heeft het geduurd om erachter te komen dat ze niet bij elkaar pasten. Zijn gedachten dwalen af naar de berg, naar Monique. Hij dacht dat hij zijn ware vrouw daar had ontmoet, wat een domper, nee wat een schok was het voor hem toen hij achter de waarheid kwam. De waarheid, die Monique zo goed voor hem verborgen wist te houden.

Hij is verbaasd als hij even opkijkt en ziet dat hij al bijna bij het huis van zijn broer is, hij heeft het weggetje naar zijn broer toe gelopen op de automatische piloot. Aangekomen bij het hek drukt hij op de bel en even later opent het hek zich. Om zich heen kijkend kan hij zich niet herinneren dat het eerder zo mooi heeft uitgezien. Heeft misschien zijn toekomstige vrouw wel voor gezorgd bedenkt Ivo zich.

In de deuropening ziet hij zijn broer staan. Ivo wat goed je te zien, lacht hij. Zijn broer aankijkend straalt het geluk van hem af. Sinds wanneer ziet de tuin er zo optimaal uit, zegt hij lachend, kan het me niet goed herinneren, maar het leek hier eerder op een oerwoud als op de mooie oase die het nu is. Dat was een ideetje van mijn aanstaande vrouw, het is maar goed dat je met haar kennis gaat maken lacht hij, als hij ruimte voor zijn broer maakt bij de deur zodat hij naar binnen kan lopen.

Binnen in de gang, komen de heerlijkste geuren hem tegemoet en zijn maag begint te knorren. Ja, hoor je bent nog geen steekt veranderd Ivo, altijd die knorrende maag van je als je eens bij je broer op visite komt. Kan er niks aan doen Bram, maar als je dit ruikt dan loopt het water je in de mond. Ja, oké, daar moet ik je wel gelijk in geven.

Hoe gaat het met Monique hoort hij zijn broer belangstellend vragen. Ivo staat stil in de gang, draait zich om naar Bram en zegt heel zacht. Monique en ik dat is niet meer. Bram staat perplext, hij heeft zijn broertje wel een paar keer over de telefoon gesproken en hij was altijd vol lof over Monique en hij had aan hem zelfs laten weten dat hij erover dacht om haar ten huwelijk te vragen. Bram weet dat het nu niet de tijd is om erover door te vragen, maar hij zal nog wel te horen krijgen hoe dat precies zit.

Kan ik je wat te drinken aanbieden, vraagt hij als zijn broer de woonkamer binnen gaat. Lekker, antwoord hij, doe maar een biertje. Ga ik voor je regelen, niet veel later voegt Bram zich weer bij zijn broer. Waar is je toekomstige vrouw, vraagt Ivo nieuwsgierig. Ze komt er zo aan, eventjes omkleden want ze had weer wat geknoeid en wilde een goede indruk maken op je.

Niet veel later komt Joy de kamer binnen wandelen en kijkt met grote ogen naar Ivo. Ben jij, hakkelt ze, ben jij, dan kijkt ze naar Bram, is hij, zegt ze nu tegen Ivo. Ivo begint te lachen, Joy ik zie dat het grote mysterie, niet meer het grote mysterie blijkt te zijn. Onmogelijk, roept ze uit, dit kan toch niet, hoe komt het dat ik dit niet heb geweten, zegt ze. Bram is met stomheid geslagen, Joy kent zijn jongere broertje blijkbaar.

Grote mysterie, Bram kijkt van de één na de ander, wat voor groot mysterie? Ivo en Joy beginnen te lachen. Jij, lieverd zegt ze zachtjes, jij bent het mysterie.