voor Fanny

Ik moet zeven of acht zijn geweest. Kerstmis zoveel jaren geleden. Ik droeg in elk geval nog een korte broek en meisjes waren meer een last dan een lust. Wezens die heel vervelend waren, veel lawaai maakten en van wie je dus best heel ver uit de buurt bleef. De Grote Onschuld met andere woorden. Mijn moeder had de familie aan mijn vaderskant uitgenodigd voor een groot kerstdiner. Iedereen was er. We waren met meer dan twintig. Ik was veruit de jongste van de kinderen en geen van mijn neven of nichten had veel oog voor mij. Veel last had ik daar overigens niet van, gewoon als ik was om alleen te spelen. Ik had een grote doos vol autootjes waarmee ik uren bezig kon zijn. Vooral één bepaald autootje fascineerde me en deed mijn verbeelding op volle toeren draaien. Een rode sportwagen. Als ik hem enkele keren over de grond naar achteren trok, laadde zich een mechaniek in het wagentje op en dan schoot het aan een razende snelheid vooruit! Ik zag mezelf aan het stuur zitten en leek iedere keer mee gekatapulteerd te worden naar de andere kant van de kamer!

Terwijl de volwassenen zaten te praten en te drinken in afwachting van de kalkoen, lag ik op het tapijt te spelen. De sportauto schoot voor de zoveelste keer weg en belandde dit keer op zijn kop onder de lange tafel. Op handen en voeten kroop ik tussen de benen van de volwassenen door op zoek naar mijn autootje. Maar het was iets anders dat ik vond. Ik ontdekte toen dat een tafel er blijkbaar niet alleen was om aan te zitten en aan te eten. Onder de tafel speelde zich nog een wereld af, een heel andere wereld af dan die erboven. Ik denk niet dat ik toen precies begreep wat ik allemaal zag. Ik had een vaag vermoeden dat het fout was wat mijn oom Henry deed. ‘Een goed hart, maar een vrouwengek’, had ik mijn moeder eens horen zeggen. Het had niet als een compliment geklonken. Al leek mijn nicht Angèle zich niet te storen aan wat hij deed. Integendeel zelfs. Ze had haar jurk omhoog getrokken en liet zijn hand rustig tussen haar dijen wrijven… Zij was dan wel op z’n minst tien jaar ouder dan mij, maar hier was toch iets niet helemaal in orde, voelde ik. En evenmin met de voet die tante Elly horizontaal in het kruis van haar schoonbroer, oom Alfred, tegenover haar gestoken had. Ik zag zijn hand in haar tenen knijpen...

Misschien had ik langer naar dit vreemde spektakel onder tafel zitten kijken als ik niet getroffen was door iets anders. Het sloeg in als een bliksemschicht! Ik was meteen mijn autootje vergeten en zou er nooit meer op dezelfde manier naar kijken. Op minder dan een meter afstand zag ik een slank vrouwenbeen zachtjes op en neer wiebelen. Het was over de knie van een ander been geslagen. Het waren de benen van tante Sofia, de jongste zus van mijn vader. Dat wist ik zeker omdat ik het opvallende rode kostuum herkende van mijn oom, haar man, die naast haar zat. Maar toch leek het of deze benen niets met haar te maken hadden. Onder de tafel was een andere wereld en hier heersten duidelijk andere zeden en gewoontes. Ademloos keek ik naar de sierlijke lijn die liep van de knie over het scheenbeen en de geaderde wreef naar de rood gelakte tenen waaraan een zwarte open schoentje met een hoge hak hing te bengelen. Ik heb geen enkel idee hoe lang ik heb zitten kijken. Alles was perfect. Ik vergat waar ik was. Mijn blik bleef heen en weer glijden tussen het wit van de hiel, de kuit en de zijkant van de dij die in het diepe duister van de rok verdween. Zo had ik nog nooit naar een vrouw gekeken, laat staan naar een vrouwenbeen. Zo geconcentreerd. Zo vol bewondering. Zo vol verlangen. Vaarwel Grote Onschuld!

Al begreep ik op dat ogenblik niets van de verwarring die zich daar onder de tafel van mij meester had gemaakt… Het was sterker dan mezelf. Ik had geen idee wat het was. Maar zijn kracht was sterker dan wat ik ooit gevoeld had. Een zwarte afgrond opende zich. Ik kon me er niet langer aan onttrekken. Ik boog me… neen… het was alsof een hand me stevig in mijn nek greep en mijn hoofd voorover duwde naar de wiebelende voet. ten slotte gaf ik me over en sloot mijn ogen. Terwijl ik met mijn handen voorzichtig de tenen en de hiel vasthield likte ik de wreef van beneden naar boven. Nooit had ik iets zo zachts aangeraakt met met mijn vingers en mijn tong… zo opwindends… zo... Ik hoorde plots een verschrikkelijk scherpe gil... kreeg een schop in mijn gezicht... sloeg mijn hoofd hard tegen de onderkant van de tafel... begon in paniek weg te kruipen… stootte daarbij zo goed als ieder been… in mijn linker ooghoek zag ik in een flits hoe een hand zich verschrikt probeerde te bevrijden uit een slijmerig behaard gleufje…hoe een voet snel in zijn schoen verdween… nog meer geschreeuw van boven de tafel…ook mannenstemmen dit keer... gevloek… enkele wijnglazen vielen rinkelend op de grond...

Ik mocht blij zijn dat ik er met een publieke bolwassing van mijn moeder vanaf kwam. Mijn hart sloeg als een gek in mijn lijf. Het schaamrood steeg me naar de kaken. Maar ik was de enige die echt wist waarom. En mijn tante! Zou ze iets zeggen? Ik had geen idee waarom ik gedaan had wat ik had gedaan. Ik zou het niet kunnen uitleggen. Die blote voet had me betoverd. Zou tante precies gevoeld hebben wat ik had gedaan? Hoe zou ze dat niet hebben kunnen doen? Gelukkig keerde de rust snel weer. Ach, kinderen…! De kalkoen werd geserveerd en met veel wijn verorberd. Ik heb die avond niet meer met mijn autootje gespeeld en mijn avontuur onder de tafel verdween snel als gespreksonderwerp. Wel merkte ik op dat mijn oom Henry mij de rest van de avond in de gaten hield. Of hij zijn hand nog eens tussen de benen van mijn nicht heeft geschoven, weet ik niet. En ook oom Alfred was plots iets minder praatziek dan anders. Ik had toen geen enkel idee dat ik onder tafel de proloog had gezien van een groot drama dat familiefeesten voor vele jaren onmogelijk zou maken. Ook tante Sofia keek meer dan eens in mijn richting. Vol ongeloof. Verward. Maar ook nieuwsgierig. Zo interpreteerde ik haar blik. Ze wist dus precies wat ik gedaan had. Gelukkig hield ze haar mond. Ik schaamde me als ze naar me keek en tegelijk kon ik mijn ogen niet neerslaan. Alsof ik in haar ogen het antwoord kon vinden op een vraag die ik op dat ogenblik nog niet eens kon stellen...

Ik werd ouder. De doos met de autootjes verdween voorgoed op zolder. Ik kroop niet meer over het tapijt en de wereld onder de tafel was niet langer meer toegankelijk. De meisjes deden hun intrede in mijn leven, nog steeds lawaaierig, maar veel minder vervelend dan aanvankelijk ingeschat! Ik zat in mijn eerste jaar aan de universiteit. Mijn tante Sofia en mijn oom woonden niet ver van mijn kot. Dus het lag voor de hand dat ik eens zou langslopen om dag te zeggen.

Die middag was mijn oom er niet. Tante Sofia ontving me vriendelijk. Ik rook onmiddellijk dat ze lekker had gekookt. Ik had maar een uurtje vrij voordat mijn volgende college begon. Ik was een eerstejaars en probeerde niet al te veel colleges te missen.

‘Laten ons dan maar snel beginnen’, zei mijn tante en bracht de soep.

‘Heerlijk’, complimenteerde ik haar.

Ik zag nog net dat er rond haar mond een glimlachje speelde, toen ze haar lepel van de tafel duwde...

‘Ik neem hem we!’, zei ik naïef..

Pas toen ik op mijn knieën onder de tafel naar de lepel zocht en de schoen aan de blote voet van mijn tante zag wiebelen, besefte ik in welke situatie ik plots terecht was gekomen. Meer dan tien jaar zinnen op wraak. Tien jaar wachten totdat ik meerderjarig was! Ik had er bijna bewondering voor. Ik kon even niet meer ademhalen en mijn hart sloeg een slag over!

‘Heb je je autootje gevonden?’, klonk het ironisch van boven de tafel: ‘Of is er iets anders dat je meer interesseert?’

Ik kon niks meer uitbrengen. Ik staarde naar de voet van mijn tante. Nog perfecter dan toen.

Bevalt het wat je ziet?’, vroeg de stem: ‘Mama en papa zijn er niet. De tijd van de autootjes is al lang voorbij! Laat je maar eens flink gaan, Captain!

Ze bewoog met haar tenen zodat het schoentje snel op en neer ging en ten slotte van haar voet viel.

‘Oeps!’, klonk het speels van de andere kant van het tafelblad: ‘nu ben ik helemaal naakt!’

Tante Sofia had gelijk. Ze voelde het voor mij op dat ogenblik. Alsof een vrouw haar kleed op de grond had laten vallen en volledig bloot voor me stond! De afgrond opende zich opnieuw en ik stortte me erin. Ik nam haar voet bij de zijdezachte hiel en begon voorzichtig aan haar tenen te likken. Tante begon te kronkelen op haar stoel en kreunde. Omdat ik zag welk een effect mijn gelik had, deed ik het steeds heviger, steeds gulziger. Ik had dit nog nooit gedaan. Niet meer sinds die avond als kind onder de tafel! Terwijl ik aan haar tenen zoog, wreef ik over haar hiel en haar wreef, en kneep zacht in haar kuit. Soms kon ik haar voet nauwelijks vasthouden. Zo wild ging haar kont op de stoel te keer! Plots trokken twee handen haar rok omhoog en duwden daarna in een snelle beweging haar witte slipje naar beneden. Het zien van haar blote witte dijen en het vermoeden van wat er daartussen zat, joeg me helemaal door het lint. Uitzinnig greep ik haar slipje vast en snoof er diep aan...

‘Kus mijn voet niet mijn slip, verdomme!’, hoorde ik mijn tante vloeken uit een andere wereld.

Mijn kruis was zo hard als een steen. Ik hield het niet meer en trok mijn broek open. Met mijn ene hand greep ik mijn stijve pik vast en met de andere trok ik tantes voet in mijn kruis. Ik hoorde haar hijgen. Met mijn eikel wreef ik over haar tenen en onder haar zool. Dan schopte ze ook haar tweede schoen uit. Ik begreep wat ze wilde. Ik ging op mijn rug liggen, duwde mijn broek naar beneden en hield mijn pik als een toren in de lucht. Met haar twee voeten begon ze me te masturberen. Als kleine vingers grepen de rood gelakte tenen mijn pik vast en trokken het vel op en neer. Nu eens wreven haar voeten over mijn ballen, dan weer probeerde ze mijn eikel vast te grijpen. Ik greep een van haar voeten en stak al haar tene tegelijk in mijn mond en begon er heftig aan te zuigen. Omdat haar benen nu open waren, zag ik pas goed haar geschoren kutje. Ze kreunde luid en begon zichzelf te masturberen! Alles hing samen nu. Hoe gulziger ik aan haar tenen zoog, hoe feller ze zichzelf vingerde, hoe wilder haar voet te keer ging in mijn kruis en hoe gulziger ik haar tenen zoog! Ik duwde haar voet in mijn mond tot ik kokhalsde. Het speeksel droop me uit de mond. Het leek tante alleen maar meer op te winden. Ze kreunde, steunde en schokte met de tafel. Ik kon het niet meer houden. Ik greep mijn keiharde pik vast en begon me af te rukken terwijl ik haar voet tegen mijn volle ballen hield! Het zou niet lang meer duren…

… en toen schoot het opgewonden rode sportautootje plots uit mijn hand weg… Ik kreunde hevig en spoot me leeg over tantes voet, terwijl ze zichzelf wild vingerde en klaarkwam met zoveel schokken dat ze bijna van haar stoel schoof... Met mijn eikel als penseel schilderde ik mijn sperma over haar wreef en haar tenen. Aan het wiebelen van haar tenen zag ik dat ze er intens van genoot. Mijn zaad droop langs haar wreef langzaam naar beneden. Haar bekken kalmeerde wat al ging ze nog een tijdje door met vingeren. Ik kuste en likte haar knieën en wreef zacht aan de binnenkant van haar onderbeen. Ik wilde met mijn handen naar boven gaan, naar haar dijen en dan naar binnen toe, naar haar kutje, ik duwde haar dijen verder open…

‘Hier’, zei ze zonder verder commentaar en stak me een pakje witte servetten toe.

Ik begon toegewijd haar voet schoon te vegen. Ik raakte opnieuw opgewonden door de zachte lijnen van haar enkel en haar hiel. Mijn kruis verhardde zich weer. Ik bracht haar voet dichter bij mijn mond, stak mijn tong uit en begon haar tenen te likken... Haar voet schoot onverwacht snel uit en mijn hoofd sloeg hard tegen de onderkant van de tafel!

‘Zo is het wel genoeg geweest voor vandaag, Captain’, zei tante Sofia.

Haar voeten verdwenen definitief en onherroepelijk in haar schoenen.

‘En breng de lepel mee! De soep wordt koud!’