Ik had met de man waarmee ik door India zou gaan trekken afgesproken op Schiphol bij een koffietent. We hadden tot nu toe weinig contact gehad, wel was me duidelijk gemaakt dat ik niet veel bagage nodig had, omdat we veel zouden reizen en we al die spullen toch niet echt nodig zullen hebben. Geen creditcard of bankpassen, alles zou immers voor me betaald worden en de kans dat ze gestolen zouden worden, was heel groot in een arm land als India.

Ik was natuurlijk veel te vroeg en bestelde een cappuccino, pakte mijn telefoon en stuurde nog wat appjes naar mijn vrienden. Ik keek wat rond en zag tot mijn grote verbazing de jongen zitten die ik kende uit het park. Was dit toeval of, maar dat kon toch haast niet, gingen we samen met Karan op reis? Ik wilde opstaan en naar hem toelopen, maar toen zag ik Karan het terras oplopen en naar de jongen toelopen. Hij gaf hem een hand en ze kletsten wat. Toen knikte de jongen in mijn richting, hij had me dus duidelijk al gezien en ook Karan keek naar me. Hij lachte vriendelijk naar me en de twee kwamen op me af.

“Ach Tim, ik had je nog niet verteld dat jullie met z’n tweeën met me op stap gaan. Dit is Jordi. Jordi, dit is Tim. Of kennen jullie elkaar al?” “We hebben elkaar wel eens gezien, ja, “ mompelde Jordi en stak zijn hand naar me uit. “Nou, dan hebben jullie in het vliegtuig tijd genoeg om elkaar beter te leren kennen, want jullie zitten naast elkaar, zie ik op de tickets.”

We checkten onze bagage in en liepen naar de gate. De reis duurde een uur of zeven en, hoewel Jordi niet spraakzaam was, vertelde hij gedurende de reis wel veel over zichzelf. Hij had allebei zijn ouders verloren, had in verschillende pleeggezinnen gezeten, waar hij constant grote problemen had. Hij vertelde eerlijk dat het ook aan hemzelf had gelegen. Hij was twee maanden geleden weggelopen van het laatste pleeggezin en leefde sindsdien op straat. Hij speelde de hoer in het park, trok daar mannen af en sliep soms bij een oudere man. Die bond hem vast en sloeg met zijn handen en met een rietje zijn billen bont en blauw en daarna neukte hij hem.

“Heb jij je wel eens laten afranselen, Tim?” vroeg hij. Ik grijnsde. “Ja, één keer, maar dat was toen niet de bedoeling, al heb ik toen wel aardig wat geld gescoord.”

“Ach, na een paar keer raak je er aan gewend, maar het blijft pijn doen hoor, dat kan ik je verzekeren. N een paar dagen voel je het nog”

“Nou, deze Karan lijkt mij niet zo’n type. Toch?”

“Nee, mij ook niet. Hij is er nog niet over begonnen en toen ik met hem op de kamer was, werd hij ook niet heel geil, ik moest hem pijpen en verder deed hij niks bij me.”

“Klopt. Bij mij hetzelfde. Dus hij zal wel meevallen, hoop ik ten minste.”

In Delhi werden we opgehaald door een Toyota bestelbusje. Karan ging voor naast de chauffeur zitten en wij kropen achterin. Er stonden nog wat rugzakken, plastictassen met oude kleren en wij zaten op de grond aan gezien er geen banken in stonden. De reis duurde lang en het was stikheet in de bus, we konden alleen naar voren door een soort rooster kijken waar Karan en de chauffeur zaten. Verder waren er geen ramen in. De weg hobbelde verschrikkelijk, het was inmiddels avond geworden en door de voorruit zagen we alleen hier en daar wat straatlantaarns. Zo reden we minstens een uur door, toen gaf de chauffeur gas en reden we over een betere weg. Hij sloeg af naar rechts en weer reden we door een weg vol kuilen. Eindelijk stopte het busje.

De achterdeur ging open en we stapten uit. Ik had overal pijn en was blij dat ik rechtop kon staan. Ik verheugde me al op een fatsoenlijk bed, want was doodop. Bovendien verrekte ik van de dorst. Karan liep met ons mee, de chauffeur zou voor onze reistassen zorgen.

We stonden voor een betonnen gebouw, dat niets weg had van een hotel. Toen we naar binnen gingen door een zware ijzeren deur, hoorden we wel mannenstemmen en rook het duidelijk naar eten. Het leek me nu niet echt een gezellig restaurant, ofschoon het eten niet verkeerd rook. Er was geen licht in de ruimte waar wij waren, maar in een gang hing wel een peertje aan een draad. Karan weest ons dat we door de gang moesten lopen. Hij riep iets door de ruimte en er kwamen drie mannen uit de gang op ons toegelopen.

Ik raakte nu echt in paniek. Het waren drie enorme kerels, één pakte mij beet, de andere greep Jordi. Hij legde zijn arm rond mijn nek. Even dacht ik dat hij me zou wurgen, ik hoorde Jordi gillen. De derde kerel sneed met een enorm mes mijn t-shirt van onderen vandaan in tweeën. Mijn broek werd van mijn billen gerukt, terwijl de andere vent nog steeds zijn arm verstikkend rond mijn keel had legde. De vent met het mes pakte mijn pik en mijn ballen beet en trok er keihard aan terwijl hij met de punt van het mes langs mijn borst naar beneden in de richting van mijn lul ging. Ik schreeuwde nu uit alle macht en trappelde met mijn benen in de richting van de man. Die grijnsde alleen en liet mij los. Hij liep naar Jordi, die jankte. Hij pakte zijn ballen en liet zijn mes zien.

“Niet bang zijn Jordi, hij dreigt alleen!”gilde ik. Maar de arme Jordi schreeuwde zo had, dat hij me niet verstond. Na een paar minuten, die wel uren hadden geleken, raapte de vent met het mes onze kapotte kleren op en liep er mee weg. Met de arm van de man nog steeds rond mijn nek, werd ik in de richting van de gang geduwd. Aan het eind van de gang was wederom een ijzeren deur die met een sleutel werd opengemaakt.

Binnen was een kale ruimte met betonnen muren. Minstens twintig jongens lagen langs de muren op matrasjes of slaapzakken. Met nieuwsgierige blikken keken ze naar ons twee. Het stonk er verschrikkelijk naar eten en poep. De jongens staarden ons aan met hun grote donkere ogen. Wij waren de enige niet-Indiërs in deze kamer. Ik werd naar een plek tussen de andere jongens gebracht. Jordi ging naar een matras in de hoek. Er kwam weer een andere, iets jongere man naar me toe. Hij had twee ijzeren enkelbanden aan een ketting in zijn handen. Ik wist nu al dat tegenstribbelen geen zin had, denkend aan de kerel met het mes. Hij deed ze om mijn enkels en sloot ze af met een hangslot. Nu pas zag ik dat alle jongens zo geketend lagen. Gelukkig had ik wel een redelijk matrasje en niet een matje, zoals sommige andere jongens. De man bracht me een metalen bakje met water en liet me verder, zonder een woord te zeggen, aan mijn lot over.

Ik nam een slok van het water. De jongen naast mij lachte. Ik kon zijn schitterend witte tanden zien in het duister. “No, no” zei hij. En deed me voor dat ik het water in mijn mond moest gieten, zonder met mijn lippen aan het bakje te komen.

“Do you speak English?” vroeg ik. “Yes, of course,”zei hij. “What are they going to do with us here?” “Next week there is an auction. You will be sold as a slave.”zei hij zacht. Ik begreep dat ik als slaaf zou worden verkocht en begon verschrikkelijk te huilen en raakte volledig in paniek. Ik stond op en wilde weglopen, maar mijn benen zaten vast aan de kettingen, ik kon geen kant op. De jongen gebaarde dat ik stil moest zijn, want anders kwam Salman, de man met het mes en die nam me dan mee naar de kamer hiernaast en de jongens die daar waren geweest waren er altijd slecht aan toe als ze terugkwamen.

Ik ging weer liggen en huilde met mijn gezicht in mijn handen. De jongen, die Chatish heette kwam naast me liggen, voor zo ver dat kon met de kettingen aan zijn benen en troostte me. Zijn warme, magere lijf drukte hij stijf tegen me aan en gaf me kusjes over mijn gezicht en mijn hele lijf. Hij was heel lief. Zachtjes speelde hij met mijn piemel, die zo waar stijf werd. Hij trok me heel zachtjes af en ging steeds met zijn duim over mijn eikel die nat werd van mijn voorvocht. Ik begon wat rustiger te worden en stopte met huilen. Ook ik pakte zijn lul, die verbazend groot was voor zo’n magere jongen. Rustig kneedde hij mijn ballen en ik werd gelukkig een stuk rustiger door zijn zachte aanrakingen. Hij had een merkwaardige manier om mijn pik te masseren, maar het was zalig. Ik hoopte dat hij hier nog lang mee door zou gaan. Ik was zo hard als wat, maar steeds als ik dacht klaar te komen, drukte hij op zo’n manier op mijn pik dat ik niet ging spuiten, maar dat het geile gevoel alleen maar heftiger werd. Ik genoot en werd super rustig door zijn wrijven en loslaten. Toen legde hij zijn linkerhand rond mijn zak, trok die stevig naar beneden en met draaiende bewegingen trok hij me met zijn andere hand af. Er leek geen eind te komen aan mijn spermafontein. Toen ik opkeek zag ik hem breed lachen en zijn hand aflikken die droop van mijn zaad. De rest smeerde hij aan zijn matrasje.

“And you?” vroeg ik. “You want to cum too?” “It is OK, boy. Maybe tomorrow. You must sleep now. You are tired, I think.” Ik knikte, ik was inderdaad doodmoe. “But I must piss,” zei ik “Where can I piss?” “In that bucket. That one is for you and me.” Hij wees naar een emmertje dat tegen de muur stond. Ik had het nog niet gezien tot nu toe, maar mijn ogen waren nu beter aan het donker gewend en nu zag ik dat om de andere slaapplek zo’n emmertje stond. Ik zag dat Chatish er al aardig gebruik van had gemaakt en onderop lag ook nog een drol. Ik ging er maar van uit dat de emmertjes dagelijks werden geleegd. Ik piste in de emmer en ging slapen.