Het was altijd even zoeken naar mijn wagen in deze gigantische ondergrondse parking. Het waren maar twee verdiepingen, maar als je je niet meer precies herinnerde waar je wagen stond, kon je er urenlang in ronddwalen. Dat was me dus overkomen. Geen enkel idee of ik nu op -1 of op -2 stond.. De dag was nauwelijks halverwege. De parking stond nog eivol. Maar ik had geen keuze. De wagen zou niet naar mij komen. Ik moest dus naar de wagen. Meer dan een uur had ik over -1 gedaan. Het moest dus -2 zijn...

In een bestelwagen in een van de eindeloze rijen zag ik plots het pijnlijk samengetrokken gezicht van een man! Het leek in zijn grijns leek te verstijven! Ik aarzelde niet. Ik was dan wel geen medisch specialist, maar dit zag er niet goed uit. Helemaal niet! Een beroerte, schoot me door het hoofd. Ik moest hulp bieden. Ik liep naar de wagen. Ik was nu zo dichtbij dat ik de man kon horen kreunen van de pijn! Ik trok de deur open...

De man met de grimas keek me nu verdwaasd en verschrikt aan. In zijn schoot zag ik een grote bos blond krullend haar op en neer gaan! Dan richtte het krullende haar zich naar me toe keek ik in de wat verraste maar vriendelijke ogen van een blondine van rond de vijftig. Ik een flits had ik het hele plaatje. Haar uit het hemdje hangende dikke blote tieten, hemdje hingen, haar slordig opgestroopte rokje, zijn wriemelende hand tussen haar dijen, zijn broek op de grond, zijn stijve pik met wat lippenstift op,...! Deze man kreeg geen beroerte, zoveel was duidelijk! En medische bijstand had hij al zeker niet nodig!

‘Even wachten, schat!’, zei de vrouw vermanend en terwijl ze de deur dichttrok, boog ze zich opnieuw voorover en ging verder met... welja...

‘Excuseer… sorry...sorry… ik dacht…’, stamelde ik verbouwereerd, maar de man keek me woedend aan en begon te vloeken.

‘Rustig, schat, rustig!’, hoorde ik de vrouw van achter het glas nog zeggen terwijl ik me uit de voeten maakte.

Dan probeer je al eens goed te doen! Sorry, alle toekomstige beroertelijders, maar ik kom niet meer tussen! Het spijt me! Pijp maar verder!

Maar al snel won mijn nieuwsgierigheid het van mijn verontwaardiging! Dit was heel bizar. Ik zocht een plek van waaruit ik de bestelwagen ongezien in de gaten kon houden. Na enkele minuten zag ik de man uitstappen, wat schichtig om zich heen kijken en dan snel weggaan. Nu pas realiseerde ik me dat hij rechts zat. De wagen was dus van de vrouw! Plots zag ik haar hand boven het dak van de wagen heen en weer wuiven. Ik keek om me heen maar zag niemand. Dan toeterde ze enkele keren luid. Dan zwaaide ze nog eens, maar nu ongeduldiger. Ze wilde blijkbaar dat ik kwam. Ik verwachtte me aan een uitbrander. Misschien moest ik me toch maar verontschuldigen. Al vond ik dat ik mijn burgerplicht gedaan had. Ze duwde de deur open:

‘Kom binnen schat, kom binnen!!’, hoorde ik haar roepen: ‘Waar blijf je nu? Daarnet kon je niet wachten!’

Niets begrijpend van de hele situatie kroop ik in de wagen en ging naast haar zitten. Ze keek in de achteruitkijkspiegel en bracht wat rode lippenstift aan. Haar hemdje was nog steeds open. Haar witte volle tieten bungelden uit haar bh die naar beneden was getrokken. Ik duizelde! Naast zo iemand zit je niet vaak in een wagen!

‘Je moet je wel aan de afspraken houden, schat!’, zei ze streng terwijl ze vanuit een doosje op het dashboard een vochtig doekje nam en tussen haar dijen wreef: ‘Anders gebeuren er vervelende dingen zoals daarnet en dat is voor niemand prettig, toch?’

‘Euh… ik… euh…’, hakkelde ik.

Ik wist niet wat zeggen. Ik keek met open mond naar de halfnaakte vrouw naast me. Voor haar leek deze hele situatie helemaal normaal.

‘Goed Robert, zullen we dan maar?’

Ze greep in mijn kruis.

‘Ro… Robert…?’

‘Je bent toch Robert, niet?’

‘Ik… neen… nee…’

‘Hoe dan? Je hebt toch afgesproken van kwart voor één tot één?’

‘Euh… neen… ik…’

‘Niet onnozel doen, schat!’, zei ze wat boos nu: ‘Hier… kijk…’

Ze haalde haar telefoon en toonde me het korte berichtje: ‘Van 12.45 tot 13.00. Alleen pijpen. Mag ik je tegelijk ook vingeren? Robert’ en dan mijn antwoord: ‘Ok schat!’

‘Dat is toch helder, niet? Dat is toch een heel heldere afspraak!’

‘Ja… natuurlijk... maar… ik ben Robert niet….’, stamelde ik.

‘En wat doe je hier dan? Zomaar voorkruipen! Dat kan bij mij niet hoor, schat! Bij mij houden we ons aan de afspraak!’

‘Maar… ik…!’

‘Je moet eerst bellen, schat, of naar naar mijn website gaan om een afspraak te maken. En dan krijg je een bevestiging van mij. En dan pas is alles geregeld.'

‘Welke... website…?’

‘Mijn website, schat! 'Www.cumeensinmycar.com'. Daar vind je alle informatie. En veel foto's. Maandag sta ik in de parking onder de bank, dinsdag onder de Grote Markt, en woensdag hier. Simpeler kan toch niet, hé schat?’

‘Ik… euh…’

Een stilte viel terwijl ze me wat verontwaardigd aankeek. Ze vond blijkbaar dat ik dit allemaal had moeten weten! Ik wist echt niet meer hoe ik het had.

‘En wat doe je donderdag en vrijdag?’, vroeg ik dan maar stomweg. Om iets te zeggen.

‘Dan ontvang ik thuis. Maar voor een afspraak bij mij thuis moet je naar mijn andere website www.cumeenseffelangs.com want die deel ik met Marlies. Ik ben Sofie trouwens.

Terwijl ze sprak, keek ik naar haar ronde, wat opgeblazen gezicht dat er ondanks de dikke wallen onder de ogen nog best aantrekkelijk uitzag. Wat had er zich in het leven van Sofie allemaal afgespeeld dat ze nu van parking tot parking reed om het gehaaste en drukdoende mannendeel van deze wereld even te laten ontspannen tussen haar mooie volle rode lippen? Ik had de hele middag naar haar willen kijken, maar...

‘Zo meneertje de ongeduldige voordringer, komt er vandaag nog wat van?’ Ze knikte met haar kin een beetje spottend in de richting van mijn kruis.

‘Ik...euh…!’

‘Het zal hier en snel moeten gebeuren, schat! Geen tijd om naar achteren te gaan!’’

‘Naar… achteren?’, vroeg ik verbaasd.

Ze trok het gordijntje achter de zetel open, knipte een rood lichtje aan! Tot mijn verbazing zag ik in de bestelwagen een dubbele matras liggen met daarop een kleurige kussens, een stapel handdoeken, een bh, enkele slipjes, papieren zakdoekjes, dildo’s van verschillende grootte, twee pruiken, handboeien, iets wat op een zweepje leek,... In een hoek stond een emmer met daarin een aantal flessen water! Mijn mond viel open...

‘Pech onderweg. Bij mij kan je altijd terech!’, lacht ze.

Ze knipte het licht uit en trok het gordijntje dicht: ‘Maar dat is voor het groot onderhoud! Daar is meer dan een kwartiertje voor nodig!’, knipoogde ze.

Ik wist niet wat antwoorden, maar ik moest toegeven dat ze me wel beviel, dit mobiele pijpstertje in haar rijdend bordeel! Haar ongedwongenheid charmeerde me en wond me op..

‘Dus…’, zei ze en trok haar tieten nog wat verder over haar bh!

Ik had geen keuze meer en trok mijn broek open.

‘Eerst even afrekenen, schat! Zo blijven we goeie vrienden!

‘Euh… natuurlijk… juist…!’

Ze had zelfs een kleine betaalautomaat en ik kreeg een ticket!

‘Kan je indienen bij je onkosten!’, zei ze spottend.

Dan stortte ze zich voorover…

En het moet gezegd, dit was het betere tong- en lippenwerk! Ik verdween helemaal in haar mond. Ik sloot mijn ogen. De donkere kille parking verdween. Alles in mij werd zonlicht en blauwe lucht. Haar gulzige tong maakte mij vloeibaar als water. Ik werd opgenomen in steeds grotere en krachtigere golven. De geluidjes die ze bij het pijpen maakte, klonken als het gezang van de sirenen die me langzaam maar onweerstaanbaar naar zich toe zogen... Ik was al ver voorbij de zesde hemel, toen er plots zenuwachtig op het dak van de wagen geklopt werd. Ik verstijfde… van schrik dit keer!

Ze richtte zich op en keek in de achteruitkijkspiegel: ‘Tja, dat is Robert natuurlijk. Dat krijg je dan, hé schat, als je voorkruipt. Dan klopt het tijdsschema niet meer!’

Ze begon sneller en heftiger te zuigen.

‘Nu moet je wel komen, schat’, hoorde ik haar van tussen mijn benen mompelen.

Maar dat lukte me niet met de geile hete adem van Robert in mijn nek. Deze toren van Pisa stortte in. Zelfs tussen de kundige lippen van deze beroepspijpster.

‘Het spijt me…’, zei ik.

‘Ok schat, dan niet!’

Ze klonk wat ontgoocheld. Ze had haar trots. Ik wist niet hoe ik het kon goed maken en vroeg dan maar, terwijl ik mijn inmiddels slappe lul in mijn broek duwde: ‘Hoe was de naam ook weer van je websites?’

‘www.cumeensinmycar.com en ‘www.cumeenseffelangs.com’, zei ze wat droogjes.

‘Ik ga zeker eens kijken…!’ ,

‘Doen, schat!, antwoordde ze afwezig.

Ze had haar hand al uit het raam gestoken om te zwaaien en was beginnen toeteren. Ik stapte uit. Ik wilde nog iets tegen haar zeggen. Dat ik haar een leuke vrouw vond. Of zoiets. Maar een boze, luid vloekende en op zijn horloge tikkende Robert kwam in mijn richting. Dit was al de tweede kerel die ik in een half uur woedend had gekregen. Ik moest er nu echt vandoor. Ik zou later nog wel eens langscumen!