Michael

Ik mag blij zijn als ik morgen nog werk heb. Wat bezielde me in godsnaam! Ik heb me nog nooit zo onprofessioneel gedragen! Waarom nu opeens wel snap ik niet, ze is niet de eerste vrouw die ik moet beschermen. Waarom zij me dan zo weet te raken is me een raadsel. Misschien moet ik iemand een flinke beurt geven zodat ik weer wat rustiger word. Er zijn dingen gezegd die ik nooit had mogen zeggen. Het feit dat ik me op de bank heb afgetrokken terwijl ik dacht dat zij zichzelf lag te bevredigen is onvergeeflijk. En daarnet met die yoghurt… Wat bezielde me! Dit mens maakt me helemaal gek!

We zitten in de auto en zijn op weg naar haar werk. Ik probeer mijn aandacht bij de weg te houden, al is dat een uitdaging als zij op de achterbank zit met dat zwarte jurkje om haar lijf. Een diepe inkijk heeft het niet, maar toch heeft ze een mooi decolleté in deze jurk.

Ik probeer zo min mogelijk in de achteruitkijkspiegel te kijken, maar af en toe moet ik wel. Mirjam moet echt zo snel mogelijk een vervanger regelen. Misschien dat een flinke beurt helpt, al wordt dat lastig als ik constant bij Lisa moet zijn.

Ik kom aan bij haar werk. Het wordt me meteen duidelijk dat dit een marteling zal worden; ze werkt in een lingeriewinkel! Mijn god, van alle plekken waar ze kan werken!

Met een zucht stap ik uit en loop achter haar aan naar de voordeur. Ze klopt op de deur. Ik sta zo’n anderhalve meter achter haar. Dichtbij genoeg om binnen een tel bij haar te zijn als dat nodig zou zijn.

Een vrouw van een jaar of veertig doet de deur open om Lisa binnen te laten. “Goede morgen, Maria-Louise,” begroet ze Lisa hartelijk. Lisa begroet haar en stapt naar binnen.

Ik kom ook naar binnen zonder toestemming te vragen. Volgens het dossier dat Mirjam me gaf heet deze vrouw Ingrid. Lisa stelt me voor en legt uit dat ik haar beveiliger ben. Ik volg de dames zwijgend naar het kantoor, waar ik bij de deur tegen de muur leun. Ingrid zet koffie en thee en ze praten met elkaar over de bedreiging.

Ik sla mijn armen over elkaar voor mijn borst en hou me op de achtergrond. Ik bedank Ingrid als ze me een beker koffie geeft en laat ze rustig met elkaar praten.

Om negen uur openen ze de winkel. Ook nu houd ik me op de achtergrond. Ik zal proberen zo vel mogelijk uit haar buurt te blijven, hopelijk lukt het me nu wel professioneel te blijven. Ik neem een slok koffie en voel de warme vloeistof door mijn keel glijden. Ik leun met mijn rug tegen de muur en kijk even rond.

Slecht idee.

Waar ik ook kijk zie ik damesondergoed. Zoveel kleuren en materialen. Op nog geen meter afstand hangen zwarte bh’s met rood kant eraan. Daaronder hangen de bijpassende strings, slips en hipsters. En uiteraard een bijpassende jarretel. Ik probeer de andere kant op te kijken. Daar hangt een donkergroen setje met een gele bewerking erop. Ik wil een stukje verder gaan staan, maar zie daar diverse kousen hangen voor bij de jarretels.

Niks is veilig om naar te kijken.

Ik kijk naar Lisa en zie haar een doos open maken. Ze haalt er een plastic zak uit waar een dikke blauwe bundel in zit.

Mijn aandacht wordt getrokken door een beweging bij de deur. Ik zie een vrouw binnenkomen en naar het eerste rek lopen. Ze wordt vriendelijk begroet door Lisa en Ingrid. Ze kijkt even naar mij, maar ik zeg niks. Ik heb me de afgelopen 24 uur al onprofessioneel genoeg gedragen. Als ik er zeker van ben dat ze gewoon een klant is en geen bedreiging kijk ik weer naar Lisa. Ze is bezig bh’s uit te pakken.

Ik wil wegkijken, maar het lukt me niet. Ze pakt de bundel bh’s en hangt ze aan een rekje. Mijn gedachten dwalen weer af. Ik vraag me af hoe zij eruit zou zijn in die bh. Hij zal best afsteken bij haar bleke huid, maar eigenlijk lijkt me dat juist een mooi gezicht. Zou ze er een string onder doen, of is ze meer het type voor een slip of hipster?

Ik voel een tinteling door mijn kruis gaan. Denk aan iets anders, eikel! Ik wend snel mijn blik af en kijk weer naar de klant terwijl ik mijn koffie opdrink.

Naarmate de tijd verstrijkt wordt het wat drukker. Ik zeg zo min mogelijk en probeer mijn hoofd erbij te houden, maar het is echt een zware dag. Ik hoop niet dat ze vaak moet werken. Ik ben wat dichter bij Lisa gaan staan zodat ik sneller bij haar kan zijn als dat nodig is.

Ze blijft de vracht uitpakken en lijkt me volkomen te negeren. Eigenlijk ben ik haar dankbaar, ik heb zo al genoeg afleiding. Ze staat achterin de winkel, vlak naast de paskamers. Ik leun met mijn rug tegen de wand van de eerste paskamer. Af en toe staat er iemand iets te passen en hoor ik de kleding achter de ritselen. Hm, dit is volgens mij niet de beste plaats om te gaan staan, maar ik wil ook niet te ver weg staan zolang we niets over die bedreiging weten.

“Pardon meneer,” hoor ik iemand achter me fluisteren. Ik kijk over mijn schouder en zie een vrouw die om het pashokje naar me kijkt. “Kunt u even helpen?”

“Ik werk hier niet,” brom ik en kijk weer voor me uit. Slecht idee, ik kijk precies naar een vrouw die haar handen over een bh laat glijden. Inwendig kreun ik. Hoe moet ik deze dag overleven?

“Alstublieft, ik vraag enkel uw mening. Ik bedoel, ik wil mijn man verrassen met iets nieuws. Wat vindt u hiervan?” Ze trekt het gordijn opzij.

Voor ik er erg in heb doe ik een stap opzij en kijk het pashokje in. De vrouw heeft een rode bh aan en een bijpassende slip. Haar borsten komen er bij de rand van de cup overheen en bij haar heupen zie ik dat de stof te strak zit. Wat wil ze dat ik zeg? Het is minstens een maat te klein, ze lijkt wel een rollade! Ziet ze dit zelf niet?

“Probeer het eens een maat groter,” zeg ik en ik draai me weer om. Lisa neemt het gelukkig van me over en gaat al snel op zoek naar een grotere maat. Als de vrouw het gordijn weer dicht trekt werpt Lisa me een nijdige blik toe. Wat heb ik nu weer verkeerd gedaan?

“Dat had je wel wat subtieler mogen zeggen!” bijt ze me zachtjes toe.

Weet ze nu nog niet dat ik niet subtiel ben? Dat is vaak niet duidelijk en dan komt de boodschap niet over. “Ik heb gezegd dat ik hier niet werk,” antwoord ik koeltjes.

“Had mij dan gevraagd!” Ze is echt nijdig, haar ogen fonkelen. Eigenlijk ziet ze er verdomd goed uit als ze boos is.

“Meneer?” hoor ik de vrouw weer zeggen.

Ik haal mijn schouders op naar Lisa, alsof ik wil zeggen; niet mijn schuld. Ik doe weer een stap opzij en kijk naar de vrouw. Tja, ik ben nu eenmaal een man. Als ik de kans krijg een vrouw in lingerie te zien zal ik dat niet snel weigeren.

Deze maat zit een stuk beter, al zou ik niet weten wat ze wil bereiken met dit degelijke setje. Draagt ze normaal gezien ondergoed dat haar grootouders dragen? “Wat wil je je man vertellen met dit setje?” vraag ik. Ik ben trots op mezelf, ik kan best subtiel zijn als ik wil.

De vrouw begint te blozen. Ah, duidelijk. Ze wil dus een setje dat duidelijk zegt dat ze seks wil. “Voor die blik heb je iets meer uitdaging nodig dan dit,” merk ik op. Tot zover het subtiel zijn. Ik pak een rode bh met zwart kant en geef het aan Lisa. “Zoek dit eens in haar maat.”

Dit levert me de volgende nijdige blik op, maar ze gaat op zoek.

Wat is deze dag een marteling. Waar ik ook kijk lingerie, ik kan nergens veilig naar kijken. Een enkele keer vraagt een vrouw mijn mening, maar gelukkig niet vaak. Ik hoop dat het snel sluitingstijd is.

Ik pak mijn mobiel uit mijn zak en zie een mailtje van Mirjam. Ze vertrouwen de situatie niet en zullen komende tijd blijven graven. Blijkbaar heeft Lisa’s vader iet alles gezegd.

Ik verstijf als ik iets ruik. Parfum. Een luchtje dat ik al bijna zes jaar niet heb geroken. Háár parfum. Mijn hart slaat op hol en ik krijg bijna geen lucht meer. Ik hoor iemand iets zeggen, maar het lijkt wel of mijn hoofd onder water zit.

Ik moet hier weg.

Op weg naar de deur bots ik tegen iemand op, maar ik stop niet. Ik vlucht naar buiten en ga daar met mijn rug tegen de muur op de grond zitten. Ik sluit mijn ogen en blijf zo zitten.

Lisa

Ik vermaak me kostelijk. Het is zo duidelijk dat Michael hier zo’n moeite mee heeft. Hoewel ik hem af en toe nijdig toespreek heb ik stiekem de tijd van mijn leven. Vooral toen die vrouw zijn mening vroeg in dat pashokje!

Ik hang een paar setjes terug in de winkel en kijk even stiekem naar Michael. Hij ziet er gespannen uit. Hij staart voor zich uit. Het valt me op dat zijn ogen groot zijn. Hij laat zijn mobiel op de grond vallen, maar maakt geen aanstalten hem op te rapen. Er is iets mis.

Ik kom naar hem toe. “Is er iets?” vraag ik. Hij reageert niet. Heeft hij slecht nieuws gehad? Ik pak zijn mobiel van de grond. Op dat moment stormt hij naar buiten zonder iets te zeggen. Bezorgd kijk ik op het scherm van zijn mobiel, maar hij is vergrendeld. De toegangscode heb ik niet. Ik geef Ingrid een kort teken en ga naar buiten.

Michael zit op de grond. Zijn onderarmen rusten op zijn opgetrokken knieën, zijn hoofd rust op zijn onderarmen. Wat er ook is, het is heftig. Ik heb dit nog nooit meegemaakt en weet niet wat ik moet doen.

“Michael?” vraag ik voorzichtig en hurk naast hem neer. Ik leg mijn hand op zijn schouder, maar hij reageert niet op me. Wat moet ik doen? Het is kwart voor zes, bijna sluitingstijd. Gelukkig is er vrijwel niemand meer op straat. Moet ik iemand bellen? Heeft hij familie die ik kan bellen, of een arts? Wat is er aan de hand? Heeft hij een hartkwaal? Moet hij pillen hebben?

“Michael?” vraag ik opnieuw. Deze keer beweegt hij. Hij heft zijn hoofd, maar houdt zijn ogen gesloten. “Kan ik iets doen?” vraag ik.

Hij schudt zijn hoofd, maar zegt niks. Zijn achterhoofd rust tegen de muur. Zijn ademhaling is zwaar, maar regelmatig.

Ik leg mijn hand op zijn pols. “Wat gebeurde er?” Misschien heb ik hem teveel lopen uitdagen. Oh, ik voel me zo schuldig!

Hij doet zijn ogen open, maar kijkt me niet aan. “Ik kreeg even geen lucht,” gromt hij en haalt zijn hand door zijn haren. “Niks om je zorgen over te maken. Ik wacht hier wel op je.”

Ik zucht diep, maar kom dan overeind. Ik hou hem zijn telefoon voor. “Deze had je laten vallen.” Zodra hij hem aanpakt ga ik weer naar binnen om Ingrid te helpen met afsluiten als de laatste klanten zijn vertrokken.

Als ik buiten kom staat Michael overeind met zijn armen over elkaar. Hij ziet er gelukkig een stuk beter uit. Zonder iets te zeggen loopt hij mee naar zijn auto.

We stappen in en deze keer ga ik voorin zitten. Onderweg naar huis zeggen we niks. Ik kijk uit het raam en vraag me af wat hem zo van slag maakte. Heeft hij een of andere aandoening? Mag hij dan wel autorijden? Wat als hij zo’n toeval achter het stuur krijgt?

Hij parkeert voor de deur. Nog voor hij de motor stil zet spring ik al uit de auto en ga naar de voordeur. Ik probeer de sleutel in de voordeur te stoppen, maar het lukt me niet. Geweldig, ook dat nog!

Michael pakt de sleutel uit mijn hand en opent de deur voor me. Ik ga snel naar binnen en ga gelijk naar mijn slaapkamer. Ik ben best geschrokken van Michael, al heeft hij zich aardig herstelt. Hij is wel veel stiller geworden, alsof hij een muur heeft opgetrokken.

Ik pak een eenvoudige trui en een spijkerbroek en kleed me om. Als ik de kamer weer in kom verwacht ik Michael te zien, maar de kamer is leeg. Ik ga de keuken in, maar ook daar zie ik hem niet. Ik zet de oven aan, straks gooi ik er wel een pizza in. Waarschijnlijk staat Michael onder de douche. Met een glas drinken in mijn hand ga ik de kamer weer in.

Dat is vreemd, zijn tas staat op de bank. Ik kom dichterbij en zet mijn glas op de salontafel. Nieuwsgierig kijk ik omlaag naar zijn tas. Ik zie zo snel niks bijzonders. Wat kleren en een foto. Ik kijk even om me heen om er zeker van te zijn dat Michael er niet is en pak dan de foto.

Op de foto staat een jonge vrouw. Ze heeft een grote lach op haar gezicht en kijkt vrolijk in de camera. Ze heeft bruin krullend haar.

“Wat doe je met mijn spullen?” hoor ik Michael opeens zeggen. Kut, hij klinkt boos!

Snel doe ik de foto terug in zijn tas. “Sorry,” zeg ik snel. “Ik zag hem liggen en was nieuwsgierig, ik wilde niet rondneuzen…”

Hij komt naar me toe en trekt zijn tas naar zich toe. “Je hebt het recht niet in mijn spullen te neuzen.”

Wat denkt hij wel niet! “Pardon? Ik moet maar accepteren dat jij alles ziet en hoort dat ik doe en ik mag vooral niks over jou weten?”

Hij fronst zijn wenkbrauwen. “Ik loop niet in je lades te neuzen.”

“Je ziet alles dat ik doe! Je volgt me altijd en overal.” Die vent is echt knetter! Ik ga de keuken in en ruk de vriezer open. Ik heb geen idee of hij pizza wil, maar ik flikker twee pizza’s in de oven. Hij vreet het maar, en anders stikt hij er maar in!

Als ik me omdraai bots ik tegen Michael op. Hij moppert iets onverstaanbaars en stapt om me heen om wat drinken te pakken.

“Sorry,” zeg ik nog eens. Hij zegt niks terwijl hij zijn glas vult. Hij zet de fles terug in de koelkast en wil dan de keuken uit lopen.

“Wie is die vrouw op de foto?” vraag ik.

Hij kijkt me aan en ik schrik van zijn harde blik. “Iemand waar jij niks mee te maken hebt,” gromt hij en loopt dan de keuken uit.

“Ga je me echt niks over jezelf vertellen?” roep ik gefrustreerd en ga achter hem aan. “Ik zit dag en nacht met je opgescheept en je zegt niks!”

Hij fronst zijn wenkbrauwen, maar leunt dan voorover om zijn glas op tafel te zetten. Vervolgens doet hij zijn zwarte jasje uit en legt dat over de rugleuning van de bank. Ik kijk naar zijn smetteloos witte overhemd. Het staat hem erg goed. “Dat was mijn ex,” zegt hij ten slotte. “De rest gaat je niks aan.”

Typisch. Een foto van zijn ex. Verwacht hij nu echt dat ik dit geloof? Welke vent neemt nou een foto van zijn ex mee! Heeft ze hem gedumpt en houdt hij nog van haar?

“Heeft zij het uitgemaakt en kun je haar niet loslaten?” vraag ik.

Plotseling grijpt hij me vast en drukt me achterover. Voor ik er erg in heb lig ik op mijn rug op de bank en hangt hij over mij heen. Zijn ogen fonkelen. “Was ik nog niet duidelijk genoeg? Ik wil het er niet over hebben.”

Ik kijk in zijn ogen. Natuurlijk ben ik geschrokken van zijn reactie, maar ik voel geen angst. Een paar tellen kijken we elkaar in de ogen.

Dan drukt hij zijn mond op de mijne. Niet zachtjes of voorzichtig, maar krachtig en vastberaden. Hij overvalt me nogal met deze onverwachte aanval op mijn mond, maar tot mijn verbazing protesteer ik niet. Ik merk dat ik mijn hand in zijn nek leg.

Michael

Ik hang over haar heen, haar warme hand ligt in mijn nek en mijn lippen zitten tegen die van haar gedrukt. Fuck, waar ben ik mee bezig! In een fractie van een seconde deed ze me aan mijn ex denken. In een opwelling drukte ik haar achterover en zoende ik haar. Ik weet niet eens wat me bezielde!

Ik ruk mijn lippen van haar af. Dit kan ik niet maken! Zo onprofessioneel heb ik me nog nooit gedragen.

Ik wil mijn excuses aanbieden, maar tot mijn verbazing trekt ze me terug naar zich toe en drukt ze haar lippen weer op de mijne. Dit kunnen we niet maken, we moeten hiermee stoppen. Ik breng mijn handen naar haar schouders om me van haar af te duwen, maar ik kom niet verder dan mijn handen op haar schouders te leggen. Ik voel mijn pik harder worden. Nee, dit kan niet laten gebeuren!

Zonder dat ik er erg in heb breng ik mijn handen naar haar hals. Voor ik er erg in heb drukt ze haar tong in mijn mond.

Ik slaag erin me een beetje terug te trekken. “Dit kunnen we niet doen,” breng ik uit.

Lisa kijkt me verlangend aan. “Niemand komt erachter,” zegt ze. “Ik heb zin in je, alsjeblieft.” Ze trekt me naar zich toe en drukt haar mond weer op de mijne. Mijn laatste beetje zelfbeheersing probeert wanhopig van mijn pik te winnen. Ik ben haar bodyguard, ik kan dit niet maken!

Ik kijk in haar ogen – een fatale fout. De opwinding die ik daarin zie houdt me in een ijzeren greep. Ik kan haar niet weerstaan, het is te laat.

Voor ik er erg in heb leg ik mijn hand in haar haren en trek ik haar hoofd een stukje achterover. Ik buig voorover en bijt zachtjes in haar oorlel. Er gaat een huivering door haar heen en ze haalt diep adem.

Nee, dit kan ik niet doen! Ik duw me weer van haar af, maar opnieuw trekt ze me terug. Verdomme, ik moet hiermee ophouden! Ze is mijn cliënt! Ik ben al veel te ver gegaan.

“Ik wil je in me,” zegt ze met hese stem. “Ik heb het nodig, alsjeblieft.”

Ik buig voorover en breng mijn mond naar haar oor. “Denk niet dat ik met je zal vrijen,” waarschuw ik haar. “Ik doe niet aan de liefde bedrijven.”

Ze kijkt me aan en ik zie de opwinding in haar ogen branden. In haar hoofd zit haar kut al om mijn pik heen. “Ik neuk. Keihard.”

Fuck, mijn pik is hard! Mijn laatste beetje zelfbeheersing verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik ben boos op mezelf dat ik me zo gemakkelijk laat verleiden. Ik heb het geprobeerd, maar mijn pik is sterker dan mijn hoofd. “Is dat wat je wil?” vraag ik.

Ze kijkt me hongerig aan en laat haar handen over mijn rug glijden. Ze slaat haar benen om mijn middel. Ik voel haar nagels door de stof van mijn overhemd over mijn rug glijden. “Ik wil dat je me neukt,” zegt ze zachtjes.

Meer aansporing heb ik niet nodig. Ik ben slachtoffer van mijn eigen lusten. Het lukt me niet langer haar te weigeren. Ik druk mijn mond weer op de hare en druk mijn tong voorbij haar lippen. Ze sluit haar ogen en laat haar handen langs mijn armen glijden.

Hoe verkeerd dit ook is, we kunnen ons er niet langer tegen verzetten. We zijn reddeloos verloren.