Alice woont sinds een paar dagen in een roedel. Golden Retriever Teska heeft acht pups gekregen. Alice voedt samen met Teska de pubs. De dominante reu Sammy laat regelmatig zien dat hij de baas is door laag in rang staande teefje Alice te dekken. Alice had hier geen rekening mee gehouden.

De dagen gaan voorbij, voor Alice is het zwaarder dan ze verwacht had. Ze slaapt heel onregelmatig, vooral korte hazenslaapjes. Haar dag is gevuld met slapen, voeden, eten, slapen, voeden en eten. En zo de hele dag door. En niet te vergeten Sammy dienen. Ze snapt niet echt, waarom dit gebeurt. Evelien had hier niets over gezegd, maar het is na de zes dagen dat ze nu in de roedel leeft niet zo maar een incident, nee Sammy is zeer veeleisend en dekt Alice minstens twee keer per dag. Als verklaring meent ze dat ze als tweede teef in de roedel geen rechten heeft. Evelien had daar ook iets over gezegd: “Hoe reageert Sammy op het andere teefje”
Ze wilde toen meteen al protesteren tegen deze minderwaardige benaming, maar tot haar spijt is haar rol in de roedel ook minderwaardig. En niks kan ze er aan doen. De eerste nacht heeft ze om hulp geroepen, de dag erna twijfelde ze heel erg, maar toen ze de pups zag en ze begon met voeden, was ze verkocht. Ze schikt zich in haar rol.

Weer voelt ze vlinders in haar buik, aan haar beide borsten zuigen twee pups gulzig hun melk naar binnen. De stuwing is verdwenen, zo dadelijk gaat ze weer naar buiten. Lekker in het zonnetje uitrusten. Het eten is iedere dag hetzelfde, toch verveelt het niet. Eten zonder handen is onhandig, maar als ze haar vingers bekijkt, de zwarte nagels, overal is ze even smerig. Wat zal ze blij zijn als ze weer lekker in bad kan. Natuurlijk gaat ze de pups missen wanneer ze morgen weer naar huis gaat, maar ze krijgt er ook iets moois voor terug. Haar eigen kindje, die nu door haar moeder wordt verzorgd.

Als de nacht valt is ze teleurgesteld dat ze nog niemand heeft gezien. Sowieso vindt ze dat raar, waarom komt Evelien niet even langs, of hoort dat ook bij het wetenschappelijk onderzoek. Dat hadden ze toch wel mogen vertellen.
De volgende ochtend nog steeds geen Evelien of professor. Wel krijgt ze gewoon haar ontbijt met water en een kopje thee. Het is inmiddels dag acht. Ze wil naar huis. Ze heeft al een paar keer tegen het luik geklopt en geroepen, maar ze krijgt geen gehoor. Ook als het eten komt roept ze, maar er wordt niet op gereageerd. Door de stuwing blijft ze ook gewoon voeden. Ze moet wel.

Zo verstrijkt ook dag negen, dag tien. Ze heeft al gehuild, want ze is het onderhand zat. Ze wil eruit. Maar er verandert niks.
Het is nu de elfde dag. Ze ligt in het zonnetje in de tuin uit te rusten van het voeden. Sammy is eveneens buiten. Ze weet al wat er gaat komen, zodra ze een plas doet komt Sammy ruiken. Haar plas aan het eind van de ochtend ruikt sterk, dat zal wel van het eten komen denkt ze. Ook nu moet ze weer en Alice kruipt een stukje verder en gaat met haar kont naar het gras. Het plassen op zijn teefjes gaat steeds makkelijker. Ze knoeit ook minder op haar dijbeen.
En ja hoor. Daar komt Sammy. Hij heeft haar weer geroken. Op de derde dag had ze geen zin zich door Sammy te laten dekken. De schrammen op haar bovenbeen zijn inmiddels weg, maar Sammy weigeren is geen optie. Hij kan erg bedreigend zijn, hij viel erg uit, beet niet door maar werd steeds dreigender.

Ze gaat meteen in positie, haar knieën in een driehoek, haar schouders laag. Eerst likt Sammy haar vanachter. Ook haar aars krijgt een beurt. Stiekem vindt ze het meer dan lekker. Iedere keer is Sammy enthousiast, iedere keer piept hij en dan bestijgt hij haar en neukt zich helemaal suf. Een paar keer is de knoop niet strak in haar vagina gezet maar ook deze keer zit ze weer helemaal vast aan Sammy. Als ze in afwachting rondkijkt ziet ze dat het poortje naar de andere wei open staat.

“Kut!” roept ze uit. Ze vraagt zich al langer af of ze via die wei uit haar gevangenis kan, want zo beschouwt ze onderhand haar verblijf. Als de knoop eindelijk losschiet en Alice weer naar het poortje kijkt is het poortje dicht. Ze neemt zich voor beter op te letten.

Die avond wordt ze opnieuw door Sammy genomen. Ze stompt langzaam af, laat zich gedwee neuken, soms voelt het als een verkrachting. Overdag in de wei vindt ze het fijner dan tegen de nacht. De pups groeien maar door, de oogjes zijn nog steeds gesloten, maar ze merkt het verschil. Als ze de laatste voeding gegeven heeft valt ze weer in een diepe slaap. Ze is moe, ondanks het gebrek aan beweging.

De volgende ochtend na het opstaan is het poortje dicht, maar als ze tegen het eind van de ochtend door het kattenluik de wei in gaat ziet ze al van ver dat het poortje een stukje open staat. Ondanks de camera’s die op haar gericht staan kruipt ze naar het poortje, glipt er door en sluit hem achter zich.

Vanuit de observatieruimte knikken Evelien en de professor naar elkaar.

“Nou gaat het gebeuren”

De afgelopen dagen werden wat voorspelbaar. Ze varieerden met de hoeveelheid van de loopse geurstof, om het effect op Sammy te bekijken. En zelf namen ze het er ook goed van. Evelien liet zich gewillig in haar kont neuken. En ook de herder kwam regelmatig aan zijn trekken. De professor had de moeder van Alice gebeld en vertelt hoe goed het gaat en dat ze langer blijft. Nu Alice in de andere wei is, verlaat de professor de ruimte.

Alice kruipt verder en ziet achterom dat Sammy inmiddels ook in de wei is, en bij het poortje is blijven staan.

“Woef woef”

Ze probeert de poort weer te openen, gewoon om te kijken of dat kan, maar nu zit de poort vast. Tot haar ontsteltenis heeft ze zich buitengesloten, zonder dat ze weet waar ze is.
Alice kruipt verder en verder om het gebouw heen, weer komt ze bij een poortje, naar een andere wei. Ze voelt en gelukkig ze krijgt hem open. En weer gaat ze verder. Helaas is er niet veel te zien, wel ziet ze een vergelijkbaar kattenluik en kruipt daar naar toe.
Voor ze er echter is doet ze eindelijk haar plas. Ze is blij dat ze hier is en ook deze keer is de geur van de plas sterk. Nog sterker dan normaal. Ze hoort Sammy meteen al blaffen en piepen, maar Sammy is buiten beeld, maar haar ruiken lukt hem goed.

Dan gaat het kattenluik in eens open en ziet ze een Duitse herder. Die meteen in galop op haar af rent. In plaats van Sammy is het nu de herder die om haar heen danst, springt en jankt. Hij steekt zijn neus hardhandig in haar kruis.

Het gehuil komt nu van twee kanten. Ze hoort Sammy en ze hoort de herder, janken om hetzelfde vrouwtje. Ze heeft nu al spijt van haar actie. Veel anders dan zich aanbieden kan ze niet en meteen springt de herder tegen haar kont op, en grijpt haar bij de taille. De hoogte is anders, ze spreidt haar benen en na een paar pogingen wordt ze gepakt door de herder, die net als Sammy helemaal wild op het teefje lost gaat. De veel grotere pik van de herder is Alice bijna te machtig, de knoop gaat diep in haar. Hij kruipt bovenop haar, waardoor boven op haar kuiten diepe schrammen ontstaan. Ook de herder komt vast te zitten en ze voelt de warmte van zijn zaad haar baarmoeder in spuiten.

Zo blijft ze een tijdje verbonden met de herder en als hij eindelijk losschiet, en haar kut en dijen likt, legt ze zich uitgeput op haar rug. Als de herder klaar is vertrekt hij weer door het kattenluik, al die tijd is het Sammy die jankt. Ze besluit terug te keren. Het eerste poortje is nog open, als ze bij het tweede poortje komt staat Sammy haar op te wachten hij blaft en jankt en springt heen en weer. Ze aarzelt, de laatste keer dat ze er aan voelde zat hij op slot, maar deze keer gaat het poortje open. Ze komt in de wei waar Sammy nu piepend om haar heen springt. Haar kut doet nog zeer van de dekking door de herder, maar gezien de agressie van Sammy kan ze niet anders dan zich opnieuw gewillig aan bieden aan de reu. Meteen grijpt hij haar bij de taille en penetreert haar natte nog zaadlekkende kut. Sammy wil hoe dan ook zijn teefje dekken. Zijn teefje, Alice is niets meer dat een teefje die gedekt moet worden.

Sammy is helemaal opgefokt en spuit zijn zaad in haar en wederom zit ze verbonden aan zijn knoop. Als hij eindelijk los is blijft ze liggen. Ze huilt, ze wil er uit. Ze heeft het gehad. Ze is gebroken. En dan ziet ze Evelien.

“Alice? Waar ben je geweest. Wat is er gebeurt?”

Ze huilt, meer kan ze niet. Evelien vraagt haar naar binnen te gaan, daar zal ze de deur openen. Het is genoeg geweest zo. Niet begrijpend kruipt Alice weer terug. Evelien kijkt haar na en ziet hoe met iedere stap die Alice kruipt, vers zaad over haar dijen stroomt. Ze ziet ook dat de camera’s het allemaal mooi in beeld brengen. Ze voelt hoe nat ze is, het kriebelt tussen haar benen.

Alice kruipt door het kattenluik en nog verder naar de halve deur. Daar wordt ze in de armen genomen door Evelien, die heel erg geschrokken en vol medeleven is.

“Wat zie jij er uit! Maar wat ben ik trots op jou. Je hebt het geweldig gedaan!”

Ze troost de huilende Alice, die eindelijk weer rechtop kan staan. Het zaad van de herder en het zaad van Sammy lopen langs haar dijen. Ze stinkt, ze plakt, ze is heel erg vies, maar Evelien koestert haar aan haar borst, drukt de huilende Alice stevig tegen haar aan, en wrijft over haar rug.
Ze neemt Alice mee naar de douche. Legt een badjas klaar en legt uit dat ze als ze gedoucht is ze naar haar schrammen gaat kijken.

Minstens een uur staat Alice onder de douche, eindelijk weer fris. Als ze zich afdroogt en haar slippers aantrekt, kijkt ze nog eens goed naar haar kruis. Met haar vinger voelt ze inwendig hoe gevoelig het is. Dat valt gelukkig mee. Ze ruikt aan haar vinger en weet meteen dat ze het zaad van Sammy als een souvenir mee naar huis mag nemen. Enfin het is zoals het is.

Evelien is al een paar keer langs gekomen en neemt haar mee naar een massagetafel, waar Alice even kan liggen. Met speciale lotion wordt ze verder verzorgd, daarna wordt ze uitgenodigd voor een bespreking met de professor. Eigenlijk is Alice heel erg boos, maar de wellevendheid van Evelien, maakt haar mild.

Ook de professor is aardig en zegt trots te zijn op Alice. Het verzacht haar ongenoegen. Tijdens de evaluatie komt alles voorbij.
Nee, ze hadden haar oproep die eerste nacht gemist, omdat ze zelf al naar bed waren en niet alle camera’s aan stonden.
Ja we zagen dat Sammy jou de volgende dag in het zonnetje likte, maar ook dat je het lekker vond. We zagen dat je jezelf aanbood als teefje. Dat vonden we erg ontroerend. Alice kijkt bevreemd. Maar dan laten ze die scene zien en klopt het precies.

“Vergeet niet wij wisten niet dat Sammy je de avond ervoor, zoals jij het noemt had verkracht. Wij vonden het juist zo mooi dat je jouw positie onder in de roedel aangenomen had”

Vervolgens laten ze opnames zien van Alice die de puppy's voedt, meteen wordt Alice weer blij. En ook een opname van haar plas, hoe mooi ze dat deed in de wei. Even schaamt ze zich als de opname verschijnt hoe ze poept. Zonder enige terughoudendheid complimenteren ze haar, voor de wijze waarop ze haar rol in de roedel vervuld heeft.

“Maar ik zou toch maar zeven dagen in de roedel blijven? “

Evelien en de professor kijken elkaar stomverbaasd aan.

“Nee. Dat heb je niet goed begrepen, in het contract staat minstens zeven dagen. We kunnen besluiten het met één of twee weken te verlengen.”

Het contract wordt er bij gehaald. Het staat er inderdaad, maar Alice had er geen kopie van, en wist het echt niet.

“Zelfs jouw moeder is op de hoogte gebracht. Dat deden we al na dag één, omdat jij het zo goed deed!”

Het is allemaal erg verwarrend voor Alice. Ze is moe en weet niet goed wat te geloven, maar gezien het feit dat ze voor de tweede week nog eens 2.500 euro krijgt, vindt ze het ook wel weer goed zo.

“ik zal de puppy's heel erg missen!”

De professor kijkt Evelien aan, die meteen wat papieren pakt.

“Kijk Alice, dat hebben de professor en ik al besproken. Hier heb je een contract voor over precies een jaar. Dan willen we je vragen om weer hier te komen. Drie dagen is dan voldoende. Ook dan krijg je 5.000 euro. En nu meteen ook weer een voorschot van de helft”
Het overvalt Alice, maar het idee spreekt haar aan. Het laatste zetje komt van Evelien.

“Tot die tijd kun je ze zo vaak als je wilt de puppy's bezoeken in de stad . Dus je hoeft ze niet te missen. Volgende week verhuizen we ze al.”

Ze bedenkt meteen hoe ze de pups dan nog kan blijven voeden en daarmee haar rol in de roedel kan vervullen, zonder de ontberingen van de afgelopen dagen. Ze pakt de pen en zet meteen een handtekening onder het contract.

De knipoog van de professor naar Evelien is veelzeggend, maar het ontgaat Alice volkomen.