Een na een verdwenen de hoofden van mijn collega’s na de zoveelste online meeting van de week. Alleen het scherm van Paul en dat van mij stonden nog open. Paul was onmiddellijk na de vergadering opgesprongen. Ik zag hem door het appartement lopen en hoorde hem met zijn vrouw praten zonder hen te verstaan. Ik zag hoe hij snel zijn jas aantrok en naar rechts liep. Vanop de gang hoorde ik hem nog roepen:

‘Yvonne, wacht maar niet op mij met het eten! Het zou vandaag wel eens langer kunnen duren dan verwacht!’

Er kwam geen antwoord. Ik hoorde hoe een deur werd dichtgetrokken. Ik stond op het punt uit te loggen toen ik de stem van de nog steeds onzichtbare Yvonne hoorde:

“Hij is weg.”

De manier waarop ze dat korte zinnetje zei, hield me tegen. Toen verscheen ze heel even zelf in beeld. Ze droeg een strakke witte t-shirt en een even strakke jeans. Haar haar had ze snel maar elegant boven haar hoofd vastgeknoopt. Tegen haar oor hield ze een gsm. Ze glimlachte speels en zei zacht: ‘Ok, doe ik!’ Ze legde de gsm op de kast en verdween opnieuw uit beeld. Het was duidelijk dat Yvonne zich er niet bewust van was dat de camera nog aanstond. Ik zette mezelf op mute en wachtte af. Mijn hart sloeg in mijn keel. Dit mocht natuurlijk absoluut niet. Ik probeerde zoveel mogelijk uit beeld te blijven en toch te kijken. Als ze iets zou merken dan kon ik altijd nog zeggen dat ik de camera had vergeten uit te zetten. Paul had dat ook vergeten? Zoiets kon gebeuren, toch?

Onwaarschijnlijk hoe spannend ik het vond om in de kamer te kijken terwijl er absoluut niets gebeurde. Een banaal appartement zonder veel goede smaak. Alles gericht op het praktische alledaagse leven. De computer stond op de eettafel. Ik zag alleen een stuk van de sofa en een muur met enkele goedkope schilderijen. De keuken, de slaapkamer en de badkamer bevonden zich links. De gang naar buiten rechts. Een banaal interieur dat nu plots heel mysterieus was geworden. Omdat Yvonne alleen was en niet wist dat ik keek. Ik hoorde haar buiten beeld heen en weer lopen. Gejaagd. In elk geval onrustig. Ik hoorde het openen van een kast en het gerinkel van glazen. Dan was er plots muziek. Een sentimenteel liefdeslied dat ik helemaal niet met haar associeerde. Een doffe knal! Dan verscheen ze weer in beeld en zette twee gevulde champagneglazen op tafel...

In kende Paul en Yvonne al meer dan tien jaar. Echte vrienden waren we niet. Paul en ik waren collega’s en deelden hetzelfde bureau. We konden het goed met elkaar vinden. Maar ik vond Yvonne nogal afstandelijk en hooghartig. Wel ongelofelijk opwindend! Ze was een van de meest zinnenprikkelende vrouwen die ik kende. Ik weet niet of ik haar mooi vond. Misschien niet. Maar geil des te meer. Zwart lang haar, donkere ogen, dikke vlezige lippen, veel make up, volle tieten, brede heupen en een mollig lijf dat ze steeds in sexy kleedjes duwde die een maatje te klein waren. Ze had alles wat me als man opwond. Ik kan de nachten niet tellen waarin ik haar neukte totdat ze niet meer op haar benen kon staan… en ik eenzaam in slaap viel met de natte zakdoek nog rond mijn uitgeputte leeggeschoten pik...! Om kort te gaan, ik was stikjaloers op Paul. Misschien dat ik daarom met hem bevriend bleef. Hij was mijn rechtstreekse lijn naar haar toe. Maar die lijn was inmiddels definitief geknapt! Op een bepaald ogenblik was mijn obsessie voor Yvonne echt uit de hand gelopen. Na een personeelsfeestje waarop ik de hele avond naar haar weer veel te spannende kleedje had zitten staren én veel te veel had gedronken, schreef ik haar een brief. Ik was zo van de wereld dat ik me niet eens meer herinner wat ik haar allemaal heb proberen uit te leggen. Vijftien pagina’s lang. Misschien nog meer. De hele nacht had ik zitten schrijven. Met een fles whiskey inj de hand. En dan was ik zo stom om die brief onmiddellijk zonder na te lezen te versturen…! Niet dat ze niet geantwoord heeft. Integendeel zelfs. Twee dagen later lag haar brief al in mijn bus. Mijn kater was zelfs nog niet eens helemaal weg! Drie regels: ‘Beste Captain, ik heb kennis genomen van je gevoelens. Het spijt me je te moeten meedelen dat ze niet wederzijds zijn. Groet, Yvonne.’ Drie regels! Als antwoord op vijftien pagina’s! Ik had mijn ziel en waarschijnlijk ook veel meer blootgelegd in mijn brief! En zij… Maar dat was inmiddels jaren geleden. Er is nooit meer een woord over gezegd. Ook Paul heeft er nooit iets van geweten. Het was ook mijn eigenste stomme fout natuurlijk. God alleen weet wat ik allemaal in die brief geschreven heb! Wat had ik eigenlijk als reactie verwacht? Maar toch heb ik de koude onverschilligheid van Yvonne nooit kunnen vergeven. Mijn begeerte naar haar werd er niet minder om, alleen was bitterder en bozer nu.


En nu zat ik haar hier totaal onverwacht te bespieden. Zonder dat ze het wist. Alleen door dat idee begon de antenne in mijn broek zich op te richten! Het scherm bleef een tijdlang leeg op de muziek van een bekende Amerikaanse crooner en met verder op de achtergrond wat gerommel en heen en weer geloop van Yvonne. Dan schetterde plots de bel! Pijlsnel schoot een rode schim door het beeld van links naar rechts en verdween… Ik moest even naar adem happen…! Had ik dit nu goed gezien? Was dit Yvonne in rode doorschijnende lingerie en met loshangend haar...? Ja, ik had me niet vergist. Enkele ogenblikken later kwam Yvonne luid en speels lachend vanop de gang de kamer binnen en trok een man met zich mee. Ze droeg inderdaad niet meer dan een klein rood slipje en een kleine rode bh met daarover een doorschijnend rood hemdje! Ze zag er... prachtig uit. Ik kon nauwelijks nog ademhalen. De witheid van haar dikke dijen, van haar bolle buik en van haar volle tieten sloeg me in het gezicht! Ik jammerde en kreunde van ellende en lust tegelijk…! Yvonne trok de man mee en gaf hem een glas champagne. Omdat ze beiden zo dicht bij de computer stonden, werden hun hoofden door het scherm afgesneden. Ik had het gezicht van de man niet gezien. Ik hoorde dat Yvonne hem kuste.

‘Heb je me gemist?’

Ik voelde de punt van een dolk die tegen mijn hart geplaatst werd.

‘En heeft deze jongen mij ook gemist?’.

Haar hand greep in het kruis van de man en begon er gretig in te wrijven. Ik hoorde hem kreunen. De dolk schoof langzaam naar binnen.

‘Moet ik hem misschien even laten proeven wat hij gemist heeft?’

Yvonne liet zich zakken tot haar gezicht zich, net boven de rand van de tafel, op dezelfde hoogte als zijn kruis bevond. Ze ritste de broek open en trok een grote stijve pik naar buiten. Met het puntje van haar tong raakte ze de gezwollen eikel aan. Een rilling ging door het lijf van de man. En door het mijne. Maar een van pijn en afgunst. Yvonne opende wijd haar mond en liet de pik langzaam in haar keel glijden. De dolk schoof steeds dieper in mijn hart. Als in een banale amateurpornofilm zag ik hoe Yvonne de man gulzig begon te pijpen. Ze zoog de lul zo diep als ze kon en likte zijn ballen. Ik zag haar speeksel langs haar kin naar beneden druipen richting haar tieten. Dieper en dieper drong het mes in mijn hart! Blijkbaar zijn de gevoelens hier wel wederzijds, niet Yvonne! En wat als ik dit allemaal tegen Paul zou vertellen, Yvonne? Wat zou je dan doen? Ik kan hem misschien een briefje sturen. Ik zou het in drie zinnen kunnen zeggen: ‘Beste Paul, ik heb kennis genomen van het bedrog van je vrouw. Het spijt me je te moeten meedelen dat ze liever een ander pijpt dan jou. Groet, Captain’ Wat dacht je daarvan, liefste Yvonne? Eigenlijk zou ik dit moeten opnemen. Sorry, Paul, maar je camera stond nog open! Kan gebeuren, toch! Maar ik durfde me niet bewegen. Ik kon me ook niet bewegen. Ik was als vastgenageld aan mijn stoel. Verbijsterd keek ik naar waar waar ik alleen maar van kon dromen… De man zonder hoofd trok haar plots recht en rukte haar hemdje over haar schouders. Ik hoorde haar lachen.

‘Aaahhjaaahhhh! Je hebt me echt gemist, niet?’

Dieper dolk! Dieper! Dieper nog in mijn hart! Och god, laat mij alstublieft hier ter plekke doodbloeden! Waarom moet ik dit nog zien en horen?

Dan keerde de man haar ruw met haar rug naar zich toe, wipte haar tieten uit haar bh en trok haar slipje in een ruk naar beneden..!

Daar stond ze nu voor me! Naakt! Volle witte hangende tieten en een dik, geschoren kutje! Mijn hart bonsde in mijn lijf. Bloed spoot langs het mes naar buiten! Ik kon bijna niet meer ademen! Ik staarde naar Yvonne’s overweldigende blote witte lijf op het scherm, van haar hals tot aan haar dijen. De handen van de man speelden ruw met haar dikke tieten en trokken hard aan haar tepels. Ik hoorde Yvonne kreunen. Aan haar halsspieren kon ik zien dat ze haar hoofd naar achteren en naar opzij boog om de man te kussen. Zijn onrustige en gulzige handen bewogen zich van haar tieten over haar mollige buik naar haar vlezige geschoren kutje. Ze trokken haar spleetje voorzichtig open en van twee kanten baanden schaamteloze vingers zich een weg naar binnen. Yvonne zuchtte en steunde en masseerde haar witte tietenvlees waaruit haar tepels als bruine lenteknoppen leken te barsten! Ik kon niet langer alleen maar toekijken. Ik trok mijn broek open en haalde mijn pik die op springen stond naar buiten. Ik greep mijn stick en mijn ballen zo hard vast dat ik moest kreunen van de pijn. Maar het was de enig mogelijke reactie op de pijnlijke lust die me als een blikseminslag had getroffen. Ik trilde op mijn benen en al mijn spieren waren gespannen… Ellende en opwinding vochten om de bovenhand. Ik was woedend. Ik was geil. Ik schaamde me. Alles tegelijk.

De man duwde Yvonne ruw voorover. Ik zag zijn stevige hand haar nek naar beneden houden. Zijn heupen beukten hard in op haar dijen. Ze moest zich vasthouden aan de tafelrand. Het slaan van vlees op vlees maakte me nog harder en hitsiger.

‘Jaaaahhhhaaaaaaaa… harder… jaaaahhhhhhaaaaaarder…’, kreunde ze luid met haar hoofd voorovergebogen op haar armen.

‘Zo heb je het graag, niet?’, gromde de man: ‘Lekker hard… en harder.. en harder…!’

Ik schrok van zijn hese en donkere stem. Nog steeds had ik zijn gezicht niet gezien. Wie was die man zonder hoofd die dit allemaal schaamteloos durfde? Was dit nu wat de koele kikker Yvonne wilde? Was dit nu wat de ijskoningin opgeilde?

‘Jaaaahhhhhhaaaaaaa…’, kermde ze luid: ‘Aaaahhhaaaaaaajaaajaaaaa…’

De man zonder hoofd ging steeds ruwer te keer. Haar hele lijf schudde. Zijn hand trok haar hoofd met een snok achterover. Terwijl hij onverminderd op haar bleef inbeuken, sloegen haar dikke witte tieten als wilde torenklokken in alle richtingen! Mijn klokkenspel en mijn klepel deden mee met dat woeste ritme. Ik voelde hoe mijn lava zich aan het ophopen was om een weg naar buiten te zoeken.

‘Hard genoeg… hé… hard genoeg, smerige hoer…!’, vuilbekte de kerel en leek nog een versnelling hoger te schakelen. Dat taaltje leek Yvonne alleen maar meer op te geilen.

‘Ggghhhhrrrraaaaaa... aaaaaaaaa… aaaaaagggghhhrrr...’, kwam er diep vanuit haar keel, terwijl haar mond open hing en kwijlde…!

‘Ja…pak die smerige hoer… harder… nog harder…!’, hoorde ik mezelf plots mee grommen! Ik schrok van mijn eigen stem alsof het die van iemand anders was. Ik zou het niet veel langer meer volhouden voordat ik zou uitbarsten… Ik rukte als een bezetene... Even snel en hard als de man die Yvonne aan het neuken was… Het kon niet lang meer duren… We zouden haar samen volspuiten… Hij van achter en ik van voor… We zouden haar laten klaarkomen… zoals ze nog nooit was klaargekomen… we zouden haar doen smelten, de koele koningin, tot er alleen maar een plas water overbleef… De kerel duwde Yvonne's hoofd opnieuw naar beneden. Haar gezicht.hing nu vlak voor de camera… en vulde mijn hele beeldscherm! Met starende ogen en open mond. Hijgend! Kwijlend! Verkrampt! Bezweet! Met uitgelopen mascara en lippenstift! Yvonne, Yvonne, lieve, mooie, geile,... smerige, koude, afstandelijke Yvonne… waarom toch… waarom… niet...wij… samen… Yvonne… Het beuken en rukken hield niet op… Haar ogen draaiden wit weg... het gegrom van de man zonder hoofd werd luider… mijn zaad hoopte zich op... we gingen alle drie samen komen… nu… nu…nu… tot… dan… plots… de ogen van Yvonne de mijne kruisten… een ogenblik lang staarde ze me verbijsterd, wezenloos, als vanop een andere planeet, vol ongeloof aan…een onzalig eindeloos ogenblik lang… toen ze besefte dat de camera nog aanstond… en wie er keek… beiden bevroren we… Yvonne met een pik diep in haar natte kut, ik op meer dan honderd kilometer afstand met een pik in mijn hand voor haar wijd open, kwijlende mond op het scherm...

‘God... verdomme… smerige... Cap…’, hoorde ik haar nog net vloeken voordat ik in paniek op ‘Leave the meeting’ drukte en met bonkend lijf mijn toetsenbord vol witte slierten schaamte, schuld en ellende schoot...