De middelste drie slanke vingertoppen lagen opgekruld tegen zijn handpalm. Zijn duim en pink half uitgestrekt. Zo schoof zijn hand in een pittig tempo van boven naar beneden langs de kolommen van de krant die opengeslagen op de bar lag. Ik had nog nooit iemand op deze manier en zo ontzettend snel zien lezen.
Tientallen hongerige ogen namen me op, behalve juist deze...
De drukke achtergrondgeluiden vervaagden in mijn gehoor, net als de welhaast schunnige opmerkingen die net hard genoeg in plat Rotterdams werden uitgesproken om ook voor mij hoorbaar te zijn.
"Wil je wat drinken, moppie?"
"Kom er hier gezellig bij zitten!"

Dat waren nog de meest fatsoenlijke kreten van de opdringerige, bierdrinkende mannen die hier kennelijk tot de inventaris behoorden van deze stamkroeg van de wijk. De kerels zaten en stonden pal naast de ingang en het raam van de bruine kroeg.
Toch een beetje nerveus liep ik door naar een rustiger gedeelte van de langgerekte bar, die de gehele rechterwand van het café in beslag nam.

"Tering, man. Hebbiedie tieten gezien?"

Ik hees me ongemakkelijk op een vrije barkruk in het rustige gedeelte van de zaak. Pal naast die stille man; dat wel natuurlijk.
Een beetje geïrriteerd zag ik hoe mijn borsten schommelden in mijn strakke blouse. De plotselinge invallende stilte was kennelijk te wijten aan het feit dat die bewegingen van mijn forse boezem de mannen niet was ontgaan.

"Vind U het bezwaarlijk als ik naast U kom zitten?" vroeg ik beleefd aan de krantlezende jongeman. Maar ik zat al.

Zonder op te kijken antwoordde hij rustig, keurig en galant: "Niet in het minst, mevrouw. Neemt U gerust plaats".
Hij nam een snelle slok van zijn pilsje en vervolgde in onvervalst Rotterdams: "Azzie nou verder je muil maar houdt want ik zit effe de krant te leze".
Ik keek nogal onthutst over deze onverwachte uitval, maar schoot daarna gerustgesteld in een grinniklach: de barman had zijn blik snel naar me toe gericht met een lachende knipoog, schoof ook mijn dampende kopje espresso voor me op de bar en vroeg: "Kan ik verder nog iets voor u betekenen, dame?"

Ik schudde mijn hoofd en keek zijdelings naar die eigenaardige manier van snellezen.
Er ging ook voor mij iets rustgevends van uit. Ik voelde me tot mijn eigen verrassing voor het eerst deze zenuwslopende dag ook ineens een stuk meer ontspannen.
Er ging ook een eigenaardige aantrekkingskracht uit van zijn onverschilligheid, als in scherp contrast tot het enthousiaste gejuich van de andere mannen bij mijn onverwachte binnenkomst.

Terwijl de hand van deze jongeman nog steeds van boven naar beneden over de pagina flitste, zei hij zachtjes voor zich uit:
"U moet het die mannen maar niet kwalijk nemen, hoor. We zijn hier in deze kroeg niet zo gewend aan damesbezoek. Het is hier net een soort mannen sociëteit. De vrouwen die hier binnenkomen zijn vaak snel weer weg om nooit meer terug te komen na alle invitaties die u ook naar uw hoofd kreeg".
"Maar doen ze niets?" vroeg ik nieuwsgierig bezorgd.
"Wees maar gerust. Hier gebeurt niets en zeker niet met jou".
"Hoe weet je dat?"
"Omdat je nu bij mij zit", sprak hij eenvoudig en ik geloofde hem op zijn kalm uitgesproken woord.

Pas toen viel het me op dat alle opmerkingen plotseling schenen uitgedoofd.
Er werd al niet eens meer naar me gekeken, nu ik hier aan het uiteinde van de bar zat.
Ik keek zo onopvallend mogelijk om me heen en genoot van de oubollige inrichting van dit oude, lange, smalle café. Het was voor mij een vreemde mix met de langgerektheid van een klassieke Amerikaanse diner gecombineerd met de duisternis van een bruine kroeg.

Nooit was ik hier eerder geweest en het was trouwens eeuwen geleden dat ik zonder begeleiding een vreemde horecazaak binnen was gestapt. Zeker geen cafeetje zoals deze.

Het viel me nu pas op hoe rustig het eigenlijk was.
De groep mannen aan het eind - of het begin, net hoe je het bekijkt - van de bar, waren rustig met elkaar in gesprek. Namen samen hun dag door, als in een geoefend met bier besprenkeld ritueel.
Vogels van divers pluimage, naast een enkel wit boord met stropdas en pak ook witbestoven overalls of met verfspatten overdekte jasjes met bedrijfslogo.
Oude emaillen reclamebordjes aan de muur afgewisseld met foto's van de huidige Feyenoord selectie.

Net op het moment dat ik besloten had ook nog iets te bestellen, sloeg de jongeman naast me drie snelle bewegingen keurig de dikke Volkskrant dicht en vroeg:
"Ach Edwin, doe mij nog een verse en schenk deze dame ook nog wat in?"
om me vervolgens voor de eerste keer echt aan te kijken: "en zegt u nou niet nee ik hoef niets ik wou net weg gaan want u zit eigenlijk best lekker nu".

Hij mikte de opgevouwen krant op een laag tafeltje naast de onvermijdelijke gokkast en stelde zich voor als David.

"Ik heet Conny en ik begon me inderdaad net op mijn gemak te voelen hier" zei ik glimlachend.

Het viel me ineens op dat David echt alleen maar in mijn ogen keek en niet, zoals zo vaak gebeurde, direct keurend af te zakken naar mijn borsten en dijen.
"Ook een biertje dan maar?" stelde hij voor.
Ik knikte naar de barman, die al bezig was twee schoongespoelde glazen met schuimend bier te vullen.

David's ogen waren prachtig diepblauw, met een smal dun geelgroengrijs rokje rond een inktzwarte kleine pupil.

Als een platgetreden cliché uit een vijfstuiverromannetje sloegen uit die glinsterogen een directe vonk over naar mijn hart, vanwaar het terugkaatste richting mijn borsten en tepels en ook neerwaarts cirkelend zich behaaglijk nestelde in mijn diepste onderbuik.

Die verraderlijke jeuk deden mij de benen kruisen.
Daarbij moest ik me wel in balans houden aan de rand van de bar. Mijn rokje schoof mee omhoog en automatisch wilde ik de zoom weer richting mijn overmatig geëtaleerde knieën trekken.
David legde zijn hand onverwacht op mijn frunnikende vingers, ik voelde de hitte van zijn hand diep in mijn dijbeen doordringen.
Zijn taalgebruik switchte weer van puur ANB naar onvervalst Rotterdams: "Gaat nou niet zo klungelig op zo'n barkruk legge te lope hannesse ander flikker je er geheid vanaf".
Ik liet lachend het opgeschorte rokje waar het was.

Hij keek niet, maar zag wel mijn tot leven gesprongen tepels. Ik keek ook niet maar zijn ontwakende erectie ontging mij evenmin...

We lachten om elkaars grapjes en wisselden die af met snel aangetipte serieuze onderwerpen.
Ik zwom in zijn ogen en de reden voor de plotselinge kus op de lippen herinnerde ik me niet.

Wel telde ik onbewust wel zeven Mississippi's voordat onze tongpuntjes elkaar met een 20.000 voltschok raakten en min of meer geschrokken loslieten.
Vlindertjes vlogen in cirkels rong mijn hoofd en fluisterden onzedelijke dingen in mijn oren.
Ik wist niet wat me zo plotseling overkwam.
Mijn dunne slipje droop van het kutvocht dat riant naar buiten golfde tussen mijn samengeperste dijen op de barkruk.

Ik had een oorverdovend gejoel vanuit de publieke tribune verwacht bij deze openbare uiting van intimiteit. Het bleef echter heel beleefd stil in het café.
Het gebonk en geraas klonk op vanuit mijn hamerende bovenlijf waar mijn hart naar alle kanten stuiterde van plotselinge lust, geilheid en opwinding.

Mijn hele wezen maakte een virtuele ruimtereis in zijn glanzende mooie ogen en in een reflex legde ik mijn hand steunend op de tent in zijn broek om vooroverbuigend de kus te herhalen.
Tegen mijn handpalm vocht een wriemelende slang verwoed om zijn bevrijding uit David's strakke jeans .

David echter greep snel mijn pols en verlegde die steunende hand van zijn erectie naar zijn heup:
"Niet in mijn broek", bloosde hij een beetje schuldbewust.

David liet zich van zijn barkruk glijden en trok mij met zich mee. Het glibberige slijmspoor op het kunstleer van mijn kruk verraadde mijn extase.
Het uiteinde van de bar boog naar een donkere, diepe nis in de muur waarin ook de geluidsinstallatie hoog was opgehangen. David leunde daaronder met zijn rug tegen de muur en we herhaalden de knallende zoen met wriemelende en duellerende tongen tot het gezamenlijke speeksel bijna uit mijn oren kwam.
Davids handen vlogen over mijn rug en kont en dijen en hij liet een diep, getergd gekreun horen.

Nadenken deed ik allang niet meer: mijn eigen geile duiveltje had plaatsgenomen op mijn linkerschouder en tetterde in mijn oor: "Carpe Diem, pluk de dag! Pijp die jongen, zuig hem leeg! Doe eens gek, laat je gaan!!!"

Maar ook zonder die aanmoediging deed ik wat ik wilde.
Ik zakte door mijn knieën en gehurkt maakte ik zijn broek los en groef zijn erectie uit zijn broek, die keihard en swingend tegen mijn wang kletste en een lange draad voorvocht in mijn haar slingerde.

Veel tijd om naar zijn formidabele, mooie lange stijve lul te kijken gunde ik ons niet.
Ik liet hem warm en kloppend in de hitte van mijn vochtige mond verdwijnen.
Door mijn hele lijf gierde een geile, spannende trilling. Ik wist dat er bij David iets soortgelijks gebeurde en hij al op ontploffend stond.
Dat klopte.
Maar ikzelf ook. De vingers van mijn linkerhand vonden een drijfnat, van overvloedig kutsap doordrenkt slipje over mijn opgezwollen kutlippen.

Na een paar licht zuigende halen van mijn mond en warme lippen en tong, graaide David stevig met zijn vingers in mijn haar.
Er ging een rimpeling door de lengte van zijn grote lul om vervolgens grommend een potlood-dikke straal gloeiend, dik wit sperma krachtig in mijn mond en keel te spuiten. Tegelijkertijd kwam ik ook schokkend klaar...

Mijn tanden en tong verdronken in het zaad, mijn wangen bolden op voor ik het surplus genietend doorslikte, tegelijkertijd een nieuwe straal ontvangend die rechtstreeks in mijn keelgat de weg naar buiten terugvond via mijn neusgaten.
Twee spermabeekjes golfden over mijn bovenlip en gleden langs zijn dikke stam over mijn kin, om daar traag neerzakkend uiteindelijk in het decolleté tussen mijn tieten te verdwijnen.
David neukte de laatste stralen zaad uit zijn ballen mijn gulzige mond in en ja, op dat moment klonk er toch een schuchter applausje van een aantal nieuwsgierig geworden vrienden.

Ik keek omhoog in Davids hemelse ogen en liet hem nog even het laatste vijvertje sperma zien dat ik nog in mijn mond had. Ik sloot mijn ogen en slikte ook dat door, waar het wolkend in mijn met bier gevulde maag rondzwierde.


Zo ontmoette ik David en hij mij.