Het was maar een flits. Was ik een seconde vroeger binnengekomen dan had ik het niet gezien. En dan zou alles anders zijn gelopen. Beter of slechter? Geen idee. Maar zeker anders. Het was een beeld dat alles deed kantelen. Zeker in het leven van een nog behoorlijk onschuldige puber. Een beeld dat mijn leven zou indelen in een ervoor en een erna. Onherroepelijk.

Wat was ervoor? Niets bijzonders. Een woensdagnamiddag zoals tientallen die eraan voorafgegaan waren. Na de voetbaltraining was ik met Damien, Johan en Yves nog even blijven hangen in de kantine van onze club. Damien was een jaar of twee ouder, maar zat nog in onze klas. Een grote mond. Een durfal. Die zich niks van school aantrok. En dus keken we naar hem op. Onze plaatselijke jeugdvoetbalploeg stelde niet veel voor en in de competitie waaraan we deelnamen al helemaal niets, maar het enthousiasme en de inzet waren er niet minder om. Iedere woensdagmiddag werd er hard getraind voor de match op zaterdag. Het was dit keer niet anders. Na de training dronken we nog een biertje in de kantine die werd opengehouden door Hilda. Dat deed Hilda al jaren. Tijdens de trainingen en tijdens de wedstrijden in het weekend. Zij was ook degene die onze spullen waste. Hilda was de weduwe van de oprichter van de club en was sinds zijn dood meer in de kantine te vinden dan bij haar thuis. ‘Dan zie ik geen spoken’, zei ze altijd. Ze verteerde de eenzaamheid blijkbaar slecht. Volgens de spelers van de volwassen ploeg die haar kenden van toen haar man nog leefde, was ze vroeger een vrolijke en levendige vrouw geweest. Ze was veel geslotener en stiller geworden. Harder volgens sommigen. Voor mij was ze gewoon Hilda. Ze was er altijd wanneer we haar nodig hadden. Zonder veel gedoe. Ze hield alles bij wat er over de plaatselijke competitie werd gepubliceerd. Veel was het niet, maar het hing wel goed zichtbaar tegen de muur.

Iedereen vertrok die woensdag wat sneller dan gewoonlijk. Dat was niet zo verwonderlijk. Het was eind mei en dus bijna examens. Johan en Yves stonden al buiten bij de fietsen. Ik haastte me nog even naar het toilet. Toen ik terug in de kantine kwam, zag ik het. In de ronde spiegel boven de deur. In een flits. Damien die Hilda achter de toog in haar tieten kneep…! Zij was de tapkast aan het poetsen en hij stond achter haar en had zijn handen om haar dikke tieten geslagen… Het was maar een flits. Ik kon mijn ogen niet geloven! Damien was negentien, Hilda in de zestig. Ik wist even niet of ik hem een volstrekte idioot moest vinden of hem nog meer bewonderen dan ik al deed! Hilda kon zijn grootmoeder zijn! Ze was ooit een blonde schoonheid geweest. Daarvan getuigden enkele foto’s die in de kantine hingen. Op een daarvan stond ze samen met haar man die in zijn jonge jaren de ster van de ploeg was. Ze lachte breed met haar rode lippen en droeg een strak wit hemdje dat twee stevige tieten verborg en een even strakke zwarte jurk. Haar blonde haren waaierden uit in de wind. Haar man had zijn rechterarm om Hilda’s rug heen geslagen en haar dicht naar zich toegetrokken. Zijn rechterhand was net onder haar rechtertiet zichtbaar. Ik had de foto vaak gezien maar nooit echt het verband gezien tussen de lachende jonge vrouw en de oude, dikke Hilda. Dat gebeurde nu pas. Nu Damien in haar tieten kneep...

Het was niet meer dan een flits want mijn plotse binnenkomst deed de twee onmiddellijk uit elkaar stuiven. Ze hadden wellicht gedacht dat ik al buiten stond. Ze probeerden te doen alsof er niets aan de hand was. Ik was te verbijsterd en te verward om te reageren...

‘Tot zaterdag, Hilda!’, riep Damien zo gewoon mogelijk terwijl hij naar de deur liep.

‘Tot zaterdag, mannen’, zei Hilda zoals ze altijd zei als we vertrokken.

‘Tot zaterdag, Hilda’, zei ook ik zoals ik altijd deed. In de spiegel boven de deur zag ik dat Hilda zich even over het voorhoofd wreef. Een gespleten seconde kruisten onze ogen. Wist zij dat ik…?

‘Ah… je vertrekt toch… ik dacht dat je ging blijven om wat op te ruimen!’, zei Yves tegen Damien

‘Euh… neen… ik ga toch maar naar huis… werk genoeg!’

‘Jij… werken voor school zeker...!’, schamperde Johan.

Damien keek hem lelijk aan. Johan zweeg. Ook ik kreeg een smerige blik van Damien. Ik had een vermoeden waarom. We sprongen op onze fiets. Ik reed mee met Yves en Johan. Damien ging de andere richting uit. Ik zag zijn handen in de dikke tieten van Hilda knijpen... Hilda had toen haar ogen even dicht geknepen en gezucht. Dat had ik in de spiegel gezien. Ik zag haar nu zoals ik haar nog nooit had gezien. Als een vrouw met tieten waarin je kon knijpen… als een vrouw die dat misschien aangenaam vond... of zelfs wilde… Ik kon me nauwelijks recht houden op mijn fiets. Ik voelde me koortsig. Ellendig en opgewonden tegelijk. Ik wist wat er ging gebeuren... Ik loog tegen Yves en Johan. Ik zei dat ik nog even bij mijn tante wilde langsfietsen die in de buurt woonde. Ik wachtte totdat ze ver genoeg waren en fietste dan zo snel ik kon terug naar het voetbalveld. Op honderd meter gooide ik mijn fiets aan de kant en ging in de schaduw van de bomen en struiken te voet verder. Ik liep onmiddellijk naar de achterkant van de kantine. Daar zag ik, zoals verwacht, de fiets van Damien liggen. Mijn hart klopte in mijn keel. Ik kon nauwelijks nog ademhalen terwijl ik zo stil mogelijk de kantine binnensloop! Ik wist dat dat ongezien kon door de nog niet voltooide verbouwing van de keuken die ongewild ook enkele tijdelijke doorkijkjes op de kantine had gecreëerd…!

De show was al begonnen. Alleen... dit had ik niet verwacht... Dit was geen flits meer! Ik weet nu eigenlijk niet meer wat ik verwachtte toen ik de kantine binnen sloop. Wat ik daarna gezien heb, heeft alles wat ik me daarvoor verbeeldde of zelfs maar kon verbeelden voorgoed uitgewist. Ik weet niet meer wat ik in mijn relatieve onschuld dacht te gaan zien toen ik het gekreun en gesteun hoorde én het vallen van een koffiekop én het gekletter van bestek én het gevloek van Hilda…! Ik weet het echt niet meer. Ik weet alleen wat ik gezien heb. En dat tot in de kleinste details. Ik zag hen in profiel. Damien zat op de tapkast en had zijn jeansbroek opengetrokken. Hilda stond voorovergebogen in zijn kruis. Haar rug en hoofd gingen op en neer, terwijl Damien met zijn handen in haar blonde haar die beweging nog leek te willen versnellen. Het duurde even voordat ik echt begreep wat er voor mijn ogen gebeurde... Dit was het dus! Pijpen! Damien kreunde, wierp zijn hoofd in zijn nek en staarde naar het plafond. Hilda had de blauwe voorschoot die ze altijd droeg als ze schoonmaakte opengeknoopt. Iets brak in mij. Ik voelde me slecht en wilde weg. Maar ik wist tegelijk dat dat niet meer kon. Dat het daarvoor onherroepelijk te laat was. Alles wat ik tot nog toe met Sylvia aan ‘seks’ had gedaan, was plots pre-historie! Kinderboekjespraat. Wat zou zij denken als ze dit zag? Ik had geen idee. Ik wist zelfs niet eens wat ik moest denken…

Terwijl Damien zijn hemd los knoopte en uittrok, likte Hilda gretig zijn gezwollen paarse eikel. Ik kon nauwelijks nog slikken. Natuurlijk zagen wij elkaar iedere week naakt onder de douche en zwierden we wel eens met onze pikken naar elkaar. Maar dit was anders. Dit was…! Hilda likte lachend en hijgend met uitgestoken tong de behaarde borstkas van Damien en zoog aan zijn tepels. Damien kreunde luid. Ik wist dit niet. Het waren dingen die ik niet kende…

‘Ze niet dat je hier niet van houdt, vies varken!’

Damien kreunde nog luider. Hij klonk nu echt als een varken. Of deed hij dat met opzet? Ik luisterde met verbijstering naar Hilda. Ik herkende haar niet meer. Was ze vroeger dan zo? Was dit vrolijk en levendig? Ze stond recht, nam het hoofd van Damien in haar handen en kuste hem op de mond. Hun monden grepen naar elkaar. Alsof ze elkaar wilden opeten. Ik hoorde het smakken van hun tongen... Tegelijkertijd duwde Damien haar voorschoot over haar schouders en haar rug naar beneden. De voorschoot viel op de grond en bleef er als een heldere blauwe plas water rond haar rode plastic klompen liggen… Daar stond ze… Als een oude dikke witte nimf die uit de zee oprees…! Ik wist niet waar ik eerst naar moest kijken... haar dikke tieten... haar enorme kont… al dat malse vlees, al die vetrillen die bewogen… Ik had geen greep meer op wat er in mijn lijf gebeurde! Ik kon alleen maar hopen dat ik mezelf niet zou verraden door een onverwachte beweging of geluid!

Damien liet zich van de tapkast glijden en trok zijn schoenen, sokken en broek uit. Hilda greep zijn pik die monsterlijk in de lucht stak. Damien wrong brutaal haar enorme witte tieiten uit de cups en begon ze ruw te masseren. Hij boog zich voorover, zoog aan de ene tepel en trok aan de andere. Nu was Hilda het die haar hoofd in haar nek wierp en wezenloos naar het plafond staarde. Dan ging Damien met zijn hand van haar tieten over haar bolle buik in haar witte slip. Hilda kreunde. Damien ging op zijn hurken zitten en trok de slip opvallend voorzichtig naar beneden en liet Hilda eruit stappen. Ik keek verbijsterd naar het volle wilde grijze bos tussen haar benen! Damien greep haar dijen vast en duwde zijn hoofd in het struikgewas. Hilda kreunde, greep het hoofd van Damien en trok het nog meer naar zich toe terwijl ze haar benen opende! Ik hoorde hoe de tong van Damien zijn werk deed terwijl Hilda aan haar tepels draaide. Dan stond Damien recht, draaide haar met haar rug naar zich toe en duwde haar voorover. Hilda hield zich met haar handen aan de tap vast en stak haar dikke witte kont achteruit. Haar tieten hingen in een vreemde vorm uit haar bh in het luchtledige naar beneden. Ik had er alles voor gegeven om nu onder haar te kunnen kruipen en aan die witte uiers te hangen...! Damien ging achter haar op zijn hurken zitten, trok haar billen open en begon haar in lange halen te kussen en te likken. Vanuit mijn perspectief verdween zijn hoofd bijna in haar kont!

‘Godverdomme…’, vloekte Hilda kreunend: ‘Oooohhh… godverdomme… god… dat doet goed…ooohhhooo… dieper… dieper… ooohhh…. godverdomme…!’

Dammie ging een tijdje door met likken, stond dan recht, sloeg een paar keer hard op Hilda’s kont terwijl hij zich opnieuw stijf rukte en duwde dan zijn pik bij haar naar binnen… Hilda kreunde zacht. Damien ging eerst voorzichtig heen en weer, maar al snel ging hij vlugger en vlugger… Hoe sneller hij ging, hoe harder Hilda vloekte:

Oooohhh… godverdomme… ooohhhooo… godver… ooohhh… godver… . godverdomme…!’

Ik zag het zweet van Damiens rode gezicht stromen. De tieten van Hilda sloegen alle kanten uit. Ze kon zich op de toppen van haar tenen nauwelijks staande houden onder het geweld dat op haar inbeukte. Hilda kreunde en vloekte en vloekte en kreunde… Ik zag aan het gezicht van Damien dat hij op het punt stond om klaar te komen. Hij trok zich uit Hilda terug, duwde haar op de grond en ging naast haar staan. Hilda vingerde zichzelf met haar benen wijd uiteen terwijl Damien haar mond neukte en nu en dan ruw in haar tieten greep. Zijn lul verdween nu eens diep in haar keel zodat ze kokhalsde en dan weer duwde Damiens lul haar wang naar buiten. Met de ene hand in haar kut en de andere onder zijn ballen zocht Hilda wat evenwicht. Ik zag aan het verkrampte gezicht van Damien dat het niet lang meer zou duren… Hij greep zijn lul vast, begon er wild en luid kreunend aan te rukken en hield hem voor Hilda’s open mond:

‘Jaaahhh… jaaahhh…. jaaahhh… ik... kom…’

Damien duwde zijn lul in Hilda’s mond, trok haar hoofd naar zich toe en begon aan de laatste meters van de sprint…!

Ik zag nu het gezicht van Hilda rood worden, haar halsspieren opspannen en haar wangen bollen terwijl Damien haar mond volspoot! ten slotte hield ze het niet meer en stroomde het sperma aan haar mondhoeken naar buiten… Ze moest hoesten en braken en slikken tegelijk… Ze liet zich achterover op haar rug vallen:

‘Godverdomme… godverdomme…!’, vloekte ze voor zich uit.

Met haar ene hand kneep ze in haar tieten die door het verschuiven van haar bh in een heel vreemde positie hingen: een tiet boven de bh, de andere eronder! Maar het leek haar niet te deren. Met haar andere hand roerde ze steeds feller in haar natte behaarde kut… Damien stond naakt en bezweet naast haar en tapte zich een koele pint.

‘Eentje voor jou?’

‘Steek er je lul in en laat me even proeven!’

Damien tapte een nieuwe pint, duwde er zijn lul helemaal in, liet zich boven het hoofd van Hilda door de knieën zakken totdat haar mond aan zijn pik kon zuigen!

‘Heerlijk…’, zei ze terwijl ze gulzig likte aan de in bier gedrenkte lul en nog feller in haar kut vingerde totdat ze uiteindelijk kwam:

‘Aaaahhh.. .aaahhh… aaahhh…. god… verdomme…aaahhhaaa…!’

Haar gekreun stierf langzaam uit. Dan werd het stil. Hilda bleef nog even liggen. Damien begon zich aan te kleden. Ze zwegen. Ik voelde me gebroken. Alsof ik door drie kerels in elkaar geslagen was. Er was geen enkel enkele plek aan mijn lijf die niet pijn deed. Van binnen en van buiten. En niet alleen door de ongemakkelijke positie. Wat ik gezien had was het einde van… Ik wist niet waarvan. maar een einde was het in elk geval. Niks zou ooit nog hetzelfde zijn. De kantine. Voetballen. Laat staan Damien en Hilda. Ook ik zou nooit meer hetzelfde zijn. Had ik mezelf op dat ogenblik in de spiegel gezien dan had ik mezelf waarschijnlijk niet herkend.

Damien was intussen aangekleed en hielp Hilda bij het opstaan. Alle vlees aan haar wiegelde en waggelde terwijl ze moeizaam rechtkroop. Ze zocht in haar tas naar een pakje papieren zakdoekjes en verschoonde zich weinig elegant. Ze wreef tussen haar benen, over en onder haar tieten, onder haar oksels, in haar nek...

‘Volgende woensdag weer?’

‘Jajaja… ga nu maar…!’, zei Hilda geïrriteerd en verveeld terwijl ze haar tieten terug in haar bh duwde en in haar slip stapte. .

Damien vertrok zonder een kus. Zo gewoon was dit uitzinnig gedoe voor hen geworden! Ik hoorde hoe Hilda begon op te ruimen. Ik moest nu ernstig beginnen nadenken over hoe ik ongezien buiten kon geraken. Anders sloot Hilda me op en zat ik hier tot bij de volgende training morgenavond.! Alles was stil nu in de kantine. Het minste geluid zou me verraden. Het zweet brak me uit... Plots stootte ik tegen een stalen buis die op de grond lag…! Het werd nu nog stiller... Ik hoorde Hilda niet meer tot...

‘Godverdomme!’

Ik hield op met ademen en mijn hart sloeg een ogenblik niet meer om dan aan een waanzinnig tempo opnieuw tekeer te gaan!

‘Captain! Godverdomme! Ik wist het!’

Ik bevroor van schrik. Ik kon niet meer bewegen.

‘Doe niet onnozel en kom te voorschijn!’

De stem van Hilda klonk verschrikt, woedend en brutaal.

‘Wat zijn dat nu voor manieren? Hoe is het mogelijk? Leren jullie dan geen fatsoen meer?’

Ik kon nu niet anders meer dan uit mijn schuilplaats komen. Tegen de toog geleund keek ze me vernietigend aan. Het vuur schoot uit haar ogen

‘Dat kan dus zomaar allemaal, volgens jou? Bij de mensen binnenbreken en ze dan begluren?’

Ze kwam naar me toe en gaf me een verschrikkelijke draai rond mijn oor. Ik duizelde. Mijn oor begon te fluiten en mijn wang stond in brand. Ik zakte langzaam door de grond van schaamte… Ik voelde hoe een warme vloeistof mijn hele lichaam rood kleurde!

‘Godverdomme toch, smeerlap,... ‘

Dan greep ze ruw mijn arm vast: ‘Hou je mond hierover! Begrepen! Geen woord! Tegen niemand.’

Ik schudde mijn hoofd.

‘Godverdomme toch… ik wist het al toen je in de spiegel naar me keek… ik wist dat je terug zou komen…ik zag het in je geile ogen...!’

Ik wist niet wat zeggen. Ik kon me zelfs niet meer bewegen. Het was al een prestatie dat ik recht bleef staan, zo trilden mijn benen. Ik had Hilda nooit zo boos en zo opgewonden gezien. Haar gezicht was rood aangelopen. Haar ogen stonden wijd. Haar haar was in de war. Ze hijgde en haar tieten gingen zwaar op en neer. Ze wandelde vloekend even heen en tapte zich nog een pint om tot zichzelf te komen. Dan keek ze me zwijgend aan. Ik weet niet meer hoe lang. Ik heb geen idee wat er van mijn gezicht af te lezen viel. Of ik nog een gezicht had! Ik kon nauwelijks bevatten wat ik allemaal gezien had. Het was gewoon te veel! Te hard! Te lelijk! Te geil! Ik had het koud en warm tegelijk. Ik voelde schaamte, schuld, schrik,... en ongelofelijk veel lust… Ik stond aan de grond genageld...

‘En nu wil jij natuurlijk ook jouw deel van de koek, zeker?’, zei ze plots veel kalmer dan ik had verwacht.

‘Wat..?’

Er kwam nauwelijks een woord uit mijn mond. Ik wist echt niet meer waar kijken of wat te zeggen.

‘En welk stukje had Captain dan het liefst gehad? Ik ga je niet meer het hele menu voorschotelen hoor! Het is bijna half acht. Ik heb ook recht op mijn televisieavond!’

‘Ik...!’

De woorden stokten in mijn keel…! Ik begreep een ogenblik lang niet waar ze het over had…

Dan verdween ze plots naar de keuken. Ik hoorde dat ze de deur sloot.

‘Ik heb geen zin in nog een verrassing vandaag!’

Ik keek haar verbijsterd aan.

‘Ga hier zitten en trek je broek af, zei ze en wees op de tapkast: ‘Jullie willen toch allemaal hetzelfde, niet?’

Hilda zei het op een manier die geen tegenspraak duldde. Alsof dit de oplossing was. Alsof dit de spons zou zijn over de hele namiddag. Mijn hoofd draaide. Van de slag. Van de ellende. Ik wilde eigenlijk weg. Mijn fiets op. Als een bezetene trappen. Urenlang. Tegen de wind in. Zodat alle beelden uit mijn hoofd zouden wegwaaien. Alles weg! Weg! Weg! Hilda’s tong die de gezwollen paarse eikel van Dammie likte, haar dikke heen en weer slaande tieten, haar vinger in haar natte behaarde opengesperde spleet,... Weg! Weg! Weg! En daarna naar Sylvia! Mijn lieve, lieve Sylvia! Ik probeerde wanhopig te focussen op haar gladde slanke taille, op haar kleine stevige tietjes, haar zachte gleufje dat ik wel al gevoeld had maar nog nooit gezien... Maar al die sentimentele fantasietjes werden zonder enig mededogen weggeblazen, zoals een vlammenwerper een bloemenveld in één ruk tot de wortel afbrandt, toen Hilda, haar ogen in de mijne borend, haar voorschoot opnieuw los knoopte en haar dikke witte tieten onromantisch uit de cups trok…! Ik kon alleen maar constateren ik hoe onromantisch hard ik daarvan werd…!