Een nieuw verhaal met de karakters uit ‘Hondenorgie’, ‘Verwaarlozing’, ‘Doktersassistente’, ‘Gastenhuis Vrouwenvreugde’ en ‘Een nieuwe assistente’. Maar geen zorgen: het kan ook gelezen worden als een alleenstaand verhaal.

1.

De Hyundai i30 kwam tot stilstand naast het trottoir. De passagiersdeur ging open en een meisje stapte uit. Voor ze de deur terug kon dichtdoen, klonk vanachter het stuur ‘Goed opletten, hé Bailey.’ Het blonde meisje zuchtte. ‘Ja, mama.’

‘Oké, liefje. Dan kom ik je om tien uur halen, goed?’

‘Ja, mama.’ Djees, mens, één keer volstaat wel, hoor, zei ze niet omdat ze wel begreep dat haar moeder het beste met haar voor had. Dat was de reden waarom ze haar voor deze workshop ingeschreven had. ‘Tot straks.’ Ze duwde de deur nu resoluut dicht, draaide zich van de wagen weg en liep naar de deur ter hoogte van dewelke haar moeder gestopt was.

Het was gewoon een huis in de rij, niks bijzonders, behalve dan dat er rechts van de deur een koperen, vierkante plaat hing waarop twee lijnen tekst stonden. De eerste lijn zei Dokter U. Maier, seksuologe. De tweede lijn vervolledigde de titel van dokter Maier. Promiscuologe. Boven de plaat was een videoparlofoon gemonteerd. Ze duwde op de knop.

Dat was teken genoeg voor de moeder dat haar dochter zich aan de afspraak ging houden. Ze schakelde in eerste en reed weg.

Het LED-licht in de bovenkant van het paneel lichtte op en bracht de persoon die aanbelde goed in beeld voor de persoon aan de andere kant die moest beslissen of hij of zij naar binnen mocht. De persoon besliste dat zij mocht. Een klik en de deur sprong een beetje naar binnen - teken voor Bailey dat zij ze kon open duwen.
Op dat moment hoorde ze een stem achter zich. ‘Wacht even! Ik moet hier ook zijn.’

Het blonde meisje draaide zich om. Een tiener met lang, kastanjebruin haar en een lichtgroene, hippe bril kwam aangerend. Ze was gekleed in jeans en een zwart fleece vest. Toen ze bij haar was, zei ze ‘Bedankt! Ben jij ook hier voor de workshop?’

Bailey knikte.

‘Cool!’ De brunette stak haar hand uit en stelde zich voor als Adrienne. ‘Ben je niet wat te klein voor deze workshop?’ Het blondje dat voor haar stond kon niet veel groter zijn dan een meter vijftig. En woog waarschijnlijk niet veel meer dan een kilo of veertig.

Bailey sloot de hand van het meisje in de hare en schudde ze. ‘Bailey. En ik ben misschien wel klein, maar ik ben wel dapper, hoor.’

Adrienne lachte, vooral omwille van de ernst waarmee het andere meisje dit zei. ’Ik geloof je onvoorwaardelijk. Leuke naam, trouwens. Ben je van hier?’

De meiden stapten naar binnen. Terwijl ze dit deden, beantwoordde Bailey de vraag. ‘Ik ben hier geboren, ja. Maar mijn vader is een Amerikaan. Hij heeft mijn naam mogen kiezen.’ Ze duwde deur terug dicht.

De meisjes bevonden zich in de wachtkamer van dokter Maier. Voor ze ze fatsoenlijk konden bestuderen, ging de deur recht tegenover de buitendeur open. Een roodharige jonge vrouw - zo te zien was ze halverwege de twintig - begroette hen. ‘Welkom, dames.’ Ze had een klembord in de plooi van haar linkerarm. ‘Jullie zijn…’

Adrienne en Bailey gaven hun namen.

‘Oké,’ vervolgde de rosse terwijl ze vinkjes zetten op het papier op het klembord. ‘Welkom. Ik ben Winnie.’ Een stralende glimlach. ‘Als jullie me willen volgen?’

Ze kwamen in wat duidelijk de spreekruimte van de dokter was. Er zat niemand achter het bureau. Aan de linkerkant was er een deur die op een kier stond. De jonge meisjes volgden Winnie.

Er stonden twee bedden, het soort dat je vindt in de behandelruimte bij een dokter. Ze stonden in de lengterichting naast elkaar, tegenover een groot bord. Boven het bord, tegen het plafond, hing een projector.

Bailey had meer oog voor het meisje dat tegen het linkse bed leunde. Het was een stevig gebouwde blondine met lang, golvend haar, gekleed in een ripped jeans en een rode trui. Wat in haar gezicht het meest opviel, waren haar prachtige, groene ogen. ‘Hoi,’ begroette ze haar en stelde zich voor.

Adrienne leek haar nu pas te zien. Snel stelde zij zich ook voor.

‘Hoi.’ Het stevige meisje stak haar hand op. ‘Ik ben Kim.’

‘Nemen jullie ook plaats bij één van de bedjes?’ gebaarde Winnie. Dan weerklonk een zoemer. ‘Ah, dit zal onze laatste deelneemster zijn.’ Ze verliet de ruimte.

Stilte daalde neer in de kamer. De meisjes bekeken elkaar aftastend. Ze wisten van zichzelf waarvoor ze hier waren. Maar het waarom van de andere meisjes interesseerde hen. Zouden die anderen net zoals zijzelf zijn?

Dan kwam Winnie terug de kamer in, gevolgd door een moslima - de donkergroene hijab maakte dat overduidelijk. Voorts droeg ze normale kleding: jeans, donkere jas die open hing, waardoor je kon zien dat ze blauw T-shirt droeg waarop een tekst in het Arabisch stond.

Winnie stelde haar voor. ‘Meisjes, dit is Danira.’ Dan keerde ze zich naar het vierde meisje. ‘Danira, dit zijn Kim, Bailey en Adrienne.’ Ze duidde ieder meisje met de hand aan.

Danira hield haar blik naar de vloer gericht. Nauwelijks verstaanbaar fluisterde ze: ‘Aangenaam.’

Het was overduidelijk dat ze zich, nog meer dan de anderen, niet op haar gemak voelde.

Dan weerklonk er een nieuwe stem. ‘Welkom, dames.’ In de deur was een grote blondine verschenen, strak in het pak, met een bril op de punt van haar neus. Ze keek er over heen terwijl ze de vier meisjes bekeek.

Winnie leidde Danira de tafel waar Bailey al bij stond en ging dan terzijde staan.

De blondine nam plaats achter het bureau dat voor het bord stond. ‘Goedenavond. Mijn naam is dokter Ulricke Maier. Ik ben blij dat jullie hier zijn. Veel meisjes schrijven zich in - of worden ingeschreven door bezorgde ouders - maar besluiten dan toch niet te komen. Normaal gezien hadden jullie met zes moeten zijn…’ Ze ging voor haar bureau staan en steunde dan met haar kont tegen de rand. ‘Het zal je wel niet verwonderen dat de meeste achteraf, wanneer ik contact met hen opneem, aangeven dat ze zich eigenlijk schamen. Het taboe is er nog altijd. Terwijl het iets is van alle tijden. Het wordt beschreven in teksten die teruggaan tot de tijd van de Grieken en Romeinen, het is terug te vinden op rotstekeningen gemaakt door cro magnon en neanderthalers. Ik heb het, uiteraard, over anale seks.’

Dan bekeek ze de drie Vlaamse meisjes. ‘Jullie zijn hier omdat jullie ouders bang zijn dat jullie thuis zullen komen met het nieuws dat jullie in verwachting zijn. Jullie zijn geile sletten en in de hitte van de strijd worden condooms en terugtrekken wel eens vergeten. Juist?’
Kim, Bailey en Adrienne keken elkaar aan. Het was zonneklaar dat ze het bij het rechte eind had. ‘Dus, als ik me niet vergis, hebben jullie wel eens momenten gehad dat het een grote opluchting was dat jullie ongesteld werden.’

Bailey kon niet helpen, maar ze moest lachen. De dokter had zich net zo goed rechtstreeks tot haar kunnen richten. Een drietal weken geleden had ze het bed gedeeld met drie jongens en twee ervan waren in haar poesje klaargekomen. Het was een spannende week geweest tot ze ongesteld werd…

Maier ging verder. ’De pil is een goed als contraceptie, maar is niet honderd procent veilig. En gezien de hoeveelheid zaad die jullie tot je nemen, liggen de kansen niet echt in jullie voordeel. En het is zo gemakkelijk om ze vergeten te nemen…’

Gegiechel van de kant van Kim, Adrienne en Bailey. Schuldig, edelachtbare.

‘Danira,’ zei Ulricke Maier dan.

Geschrokken bij het horen van haar naam, keek de moslima op. ‘J-ja, mevrouw?’ zei ze.

‘Voor jou ligt het iets anders. Voor jou is er nog een andere motivatie, niet?’

Het meisje knikte. ‘Ja, mevrouw. Wij moeten maagd blijven tot ons huwelijk. Ons sparen voor onze echtgenoot.’

‘Maar je bent een normaal meisje en droomt iedere avond van seks voor je gaat slapen?’

Een hoofdknikje, gevolgd door een - voor de andere aanwezigen - verrassende verklaring: ‘Niet alleen ’s avonds, mevrouw…’ Ze haakte haar blik weer vast aan de vloer.

‘Je moet je niet schamen, Danira. We zijn allemaal hetzelfde hier. Meisjes die van zichzelf weten dat ze gek zijn op seks en geen gelegenheid voorbij laten gaan om er van te genieten.’ Dan tot haar assistente: ‘Niet, Winnie?’

‘Oh, zeker weten, dokter! En daarom gaan we jullie dus leren van anale seks te genieten, zodat je kontgaatje het voornaamste neukgat wordt.’

Drie paar ogen begonnen te blinken - ook zag Ulricke Maier er wel enige bezorgdheid in. Die viel altijd te herleiden tot één ding: Dit gaat toch geen pijn doen?

Danira hield haar donkere ogen op de vloer gericht.

Ulricke hoopte dat ze haar meer kon leren dan alleen maar hoe ze van anale seks kon genieten. Een beetje zelfzekerheid zou haar ook geen kwaad doen.
‘Oké, we gaan er aan beginnen. Wie z’n jas uit wil doen, kan die aan de kapstok hangen.’ Een hoofdbeweging richting de deur waarlangs ze de ruimte betreden hadden. ‘Als jullie willen, kunnen jullie op de bedjes gaan zitten. Aan de zijkant vind je knopjes waarmee je ze in de hoogte kunt verstellen.’
Ze bediende de laptop die op het bureau stond en een ogenblik later kwam de projector tot leven.

Het volgende uur was puur academisch. Dokter Maier wist uit ervaring dat, alle inspanningen van scholen en voorlichtingscampagnes ten spijt, meisjes en tieners bijzonder weinig inzicht hadden wanneer het over voortplanting ging, over de organen - mannelijk en vrouwelijk - die er een rol in speelden, over het waarom dat mensen van seks genoten.
Vooral dan als het ging over de reden waarom ze hier waren. Waarom was anale seks zo lekker? Waarom was het zo taboe? Het was een van die dingen die tussen bijna elk koppel gebeurde, maar waar niemand over sprak.
Regelmatig toetste ze af of de meisjes opletten. Dat viel zeer goed mee.
‘Goed,’ zei ze dan opeens, ‘tijd om alles wat aanschouwelijker te maken.’ In haar PowerPoint zaten veel foto’s en tekeningen, maar niets kon the real thing vervangen. Dus keerde ze zich naar haar assistente. ‘Winnie, alsjeblieft.’

Meer hoefde de dokter niet te zeggen. De roodharige maakte zich los van de achtergrond - de vier cursisten waren haast vergeten dat zij aanwezig was - en ging naast dokter Maier staan. Ze bracht haar handen achter haar rug en het volgende ogenblik gleed haar jurk van haar schouder en belandde op de vloer. Eronder droeg ze niks.


2.

Kim, Adrienne en Bailey keken hun ogen uit. Wat was die assistente mooi in al haar naaktheid.

Danira kreeg een hoofd zo rood als een biet en wendde haar ogen af. Het kleine, langwerpige raam dat bovenaan in de muur links van haar zat was plots zéér interessant, ook al kon je er niks door zien, behalve de takken van een boom die dicht bij de buitenmuur aangeplant was.

Ulricke kuchte en riep haar zo tot de orde. ‘Kijk maar naar hier, Danira. Er is niks om verlegen van te worden.’

‘Ja, mevrouw…’ Danira deed een inspanning en keek richting Winnie. ‘J-je bent erg mooi,’ zei ze dan.

‘Dank je,’ antwoordde de assistente, fier rechtop met haar handen in haar zij.

‘Goed, Winnie. Laat de meisjes zien waarover het gaat.’

‘Graag, dokter.’ De jonge vrouw draaide zich om, legde zich met haar bovenlichaam over het bureau, omvatte haar billen met haar handen en trok ze van elkaar. Een glad geschoren poesje en een lichtbruin sterretje kwamen zodoende tevoorschijn.

‘Zo, dames, daar zijn ze dan: de vagina en de anus. Heeft iemand van jullie de vagina of de anus van een ander meisje al eens aangeraakt?’

Bailey was de enige die haar hand opstak. Waarom verwondert dat me niets?dacht Ulricke. ‘Dan nodig ik Kim, Adrienne en Danira uit om dichterbij te komen.’

Adrienne en Kim kwamen vastberaden naar voor; Danira volgde dan wel als derde, maar toch met minder terughoudendheid dan Ulricke gedacht had. Zeer goed, meisje, gaf ze de moslima een compliment in gedachten.
‘Kim, raak je ze aan?’

Het stevige meisje stak haar rechterhand uit. Op een paar centimeter van haar doel hield ze in. ‘Wat moet ik aanraken, dokter?’

Maier wist dat ze duidelijke aanwijzingen moest geven. Hoe sterker zij zich opstelde, hoe meer de meisjes haar zouden vertrouwen. En dit kon alleen maar leiden tot een succesvolle workshop. ‘Haar vagina, meisje. Daar beginnen we altijd mee.’

‘Oké, dokter.’ Het volgende ogenblik beroerden de vingers van Kim het poesje van het andere meisje.

Winnie kreunde lichtjes.

‘Je ziet, zelfs de lichtste aanraking is al voldoende om een reactie teweeg te brengen. Zeker wanneer de andere persoon open staat voor dit soort aanrakingen.’ En of Winnie Overtoom hier voor openstond! Haar assistente was met voorsprong het heetste loeder dat ze kende. Ze leefde om geneukt te worden. En als ze niet hier was in haar hoedanigheid als assistente, liet ze zich betalen om naar bed te gaan. Mannen, vrouwen, koppels… Het maakte haar niet uit. Zelfs van honden was ze niet vies. Maar dat was dan meer uit perversiteit dan om er aan te verdienen.

‘Adrienne, jouw beurt, meisje.’

‘Ja, dokter.’ Het meisje duwde haar bril terug omhoog - ze had het warm gekregen van wat ze tot nu toe gehoord en gezien had.

‘Wat ervaar je nu?’ vroeg Maier toen de brunette haar vingers tegen de kut van Winnie gelegd had.

‘Ze is zo warm en nat, mevrouw.’ Niet dat dat Adrienne verwonderde. Ze mocht dat nog geen ervaring hebben met meisjes, haar eigen kutje vingerde ze minstens eenmaal per dag. Dus ze wist wel hoe het bij zichzelf aanvoelde; het idee dat dit het geslacht van een ander meisje was, was verantwoordelijk voor driekwart van de opwinding die ze nu ervoer. Het gevolg liet zich raden: haar eigen sneetje was al minstens even nat als dat van Winnie.
En net zoals bij zichzelf was maar een klein beetje druk nodig om ervoor te zorgen dat haar middelvinger toegang kreeg tot het prachtige, roze grotje.

‘Mmmm,’ deed Winnie.

Na een halve minuut zei dokter Maier dat het volstond. ‘Nu jij, Danira.’

‘Dat-dat durf ik niet,’ fluisterde het meisje.

‘Waarom niet? Raak je jezelf nooit zelf aan?’ wilde Ulricke weten.

‘Toch wel.’ Een heel klein stemmetje.

‘Pardon? Spreek wat luider, meisje.’ Ze had wel degelijk verstaan wat Danira fluisterde, maar ze wilde dat het meisje haar stem verhief. Dat ze zich liet horen. Dat ze groeide.

‘Toch wel,’ herhaalde Danira, nu iets luider.

‘Doe het dan bij haar, liefje. ’t Voelt heus niet anders aan.’

Heel voorzichtig bracht Danira haar hand centimeter per centimeter dichterbij. Maar toen ze op een paar centimeter was, hield ze halt en wilde ze haar hand terugtrekken. Dokter Maiers greep haar bij de pols. Paniekerig keek ze in de richting van de vrouw.

‘Vertrouw me nu maar,’ zei Ulricke, ‘het is heel prettig om de vagina een andere vrouw aan te raken.’ Dan zocht ze steun bij Kim en Adrienne. ‘Niet, dames?’

De twee tieners knikten vol overtuiging. ‘Doe het maar,’ zei Kim en legde haar rechter hand bemoedigend op de linker schouder van Danira.

De moslima zuchtte en gaf zich gewonnen. Het volgende ogenblik rustten haar slanke, jonge vingers voor het eerst tegen de kut van een andere vrouw.

‘Goed zo, meisjes. Zorg er nu voor dat ons model klaar is voor het grote werk.’

Bailey deed nu ook mee. Met z’n vieren vingerden ze Winnie tot ze niet alleen maar nat was, maar kleddernat, met soppende geluiden tot gevolg.

Dokter Maier complimenteerde het viertal voor de geleverde inspanningen. ‘Ze is nu klaar voor de volgende fase, meisjes. Haar lichaam is nu helemaal opgewonden en klaar voor anale penetratie.’

‘Mag ik op een bedje gaan liggen, dokter?’ vroeg Winnie, die nog steeds over het bureau gebogen stond.

‘Zeker,’ antwoordde de vrouw, ‘als dat gemakkelijker is voor jou.’

Winnie verhuisde naar het bedje dat links van haar stond. Nadat ze het zo hoog mogelijk gezet had, legde ze zich op haar rug, met haar benen opgetrokken en gespreid.

De vier tieners konden hun ogen niet van het glimmende spleetje af houden. Zij hadden hiervoor gezorgd en voelden zich best trots. Zelfs Danira.

Ulricke Maier kuchte om de aandacht op zich te vestigen. Toen ze die terug had, vroeg ze: ‘En wat hebben we nu nodig?’ Ze keek naar Adrienne.

De brunette werd overvallen door de rechtstreekse aandacht die ze van de dokter kreeg en wist het heel even niet. ‘Euh…’ Ze wipte van het ene been op het andere. Duwde nog eens tegen haar bril. ’…Euh…’

Kim schoot te hulp. ‘Het zat toch in de PowerPoint, Adrienne? Voordat je kan overgaan tot anale penetratie heb je iets nodig dat er voor zorgt dat het geen pijn doet.’

‘Glijmiddel,’ flapte Adrienne er dan uit. Natuurlijk! Domme gans dat ik ben! Wat moet de dokter nu van me denken…?

‘Inderdaad, juffrouw, glijmiddel. Kim, kun je me daar meer over vertellen?’

Dat kon Kim. Ze legde uit dat er drie soorten zijn: gebaseerd op water, olie en siliconen. Voor anale seks was die op basis van siliconen de beste volgens de dokter.

Uit een van de lades van haar bureau had Ulricke inmiddels een tube glijmiddel genomen. ‘Goed opgelet, Kim,’ zei ze terwijl ze de dop van de tube draaide. Ze duwde dan een flinke klodder van het goedje op haar rechter wijs- en middelvinger. ‘Zo. En nu aanbrengen.’ Met deze woorden legde ze haar vingers tegen de aars van Winnie, die prompt begon te giechelen. ‘Iedere keer, hé,’ richtte ze zich tot de jonge vrouw.

‘Dat is koud!’ giechelde de roodharige.

Maier deed verder tot ze tevreden was dat de aars goed ingesmeerd was. ‘Zo, dit volstaat. Nu ga ik voorzichtig één vinger naar binnen schuiven.’

Gefascineerd keken de jonge meisjes toe terwijl de dokter deed wat ze aangekondigd had. Moeiteloos duwde ze de top van haar middelvinger bij Winnie naar binnen.

Prompt versnelde die haar ademhaling. Ze kreunde zacht.

‘Het doet toch geen pijn?’ reageerde Danira bezorgd.

‘Oh nee,’ verzekerde de assistente het meisje, ‘juist niet. Het voelt heel lekker aan. Weet je nog wat de dokter verteld heeft over al die zenuwuiteinden die in je aars samen komen?’

De moslima knikte. Ze was het alleen even vergeten…

Ulricke bewoog haar vinger op en neer, heen en weer in de anale schacht. ‘Nu is het belangrijk om te luisteren naar je partner. En te onthouden welke beweging bij haar de sterkste reactie ontlokt. Dan weet je dat het perfecte plekje gevonden hebt. Ah! Gevonden!’

Winnie kreunde hardop en kneep met haar handen in de zijkanten van het bed. Ze voerde geen toneeltje op - dokter Maier had echt haar gevoelige, anale plekje gevonden. En ze hield de stimulatie net zolang aan tot de roodharige klaarkwam. Zoals altijd voelde dit zoveel intenser aan dan wanneer ze vaginaal of clitoraal klaarkwam. Ze beklaagde de meisjes en vrouwen die heel hun leven lang niets anders kenden. ‘Jaaa!’ liet ze dan weten. ‘Ikkk kkkommm!’ Ze duwde haar hoofd naar achteren tegen het bed en spande haar lichaam op. Zolang de genotsgolven over haar lijf rolden, hield ze deze houding aan. Dat duurde een vijftiental seconden. Dan verliet het orgasme haar en de jonge vrouw ontspande zich - haar rug kwam terug in contact met het bedje. Hijgend bleef ze zo liggen.

De vier deelneemsters aan de workshop hadden met grote ogen toegekeken. Door hun hoofd ging alles van Wow tot Dit wil ik ook!

Dan trok Ulricke haar vinger terug uit de endeldarm van Winnie. Ze voelde de nieuwsgierige blikken van de meisjes. Ze zijn benieuwd of mijn vinger vuil is. Ze toonde haar middelvinger. Hij was perfect proper. Zonder op de vragen te wachten, legde ze uit dat haar vinger niet besmeurd was, omdat Winnie net voor de workshop een darmspoeling ondergaan had. ‘Dat gaan we jullie dadelijk leren, voordat het jullie beurt is.’

Kim, Adrienne, Bailey en Danira keken elkaar aan, weer met die blik die zweefde tussen opwinding en bezorgdheid.

‘O-onze beurt?’ stotterde Danira een beetje.

‘Natuurlijk, meisje, je dacht toch niet dat het hier bij theorie ging blijven? Theorie en een demonstratie op mijn assistente? Nee, hoor, dadelijk gaan jullie kontjes gevingerd worden. Maar dus eerst naar de badkamer. Winnie, zorg jij voor onze deelneemsters?’

‘Zeker, dokter. Kom meiden, volg mij maar.’ Fluks wipte de roodharige van het behandelbed.