Met gemengde gevoelens staar ik naar het plafond. Ik heb genoten van de gezellige avond met Edwin en ik heb heerlijk geslapen, maar toch voelde het vreemd zonder Paul. De ruzie van gisteren blijft door mijn hoofd spoken. Ik mis hem en ik wil hem echt niet kwijt. Straks bel ik hem op, maar eerst moet ik ontbijten. Ik rammel van de honger. Ik zoek snel wat kleren bij elkaar en borstel mijn haren.

Zodra ik beneden kom, ruik ik versgebakken broodjes en versgeperst sinaasappelsap. Zodra ik de keuken binnenloop, kijk ik verbaasd naar de tafel. Hij heeft de tafel gedekt. Onze borden staan op een rode placemat met een mes ernaast. Daar schuin boven staat een glas sinaasappelsap en een gekookt eitje, in een eierdop die precies dezelfde kleur rood heeft als het lapje stof onder het bord. In het midden staat een mandje met daarin een rode servet, waarop de broodjes liggen. Ook staat er jam, kaas en worst.

“Goedemorgen,” begroet Edwin me terwijl hij een fruitschaal op tafel zet. “Perfecte timing, het ontbijt is net klaar.”

Ik glimlach een beetje onzeker. Ik heb nog nooit met een andere man ontbeten, enkel met mijn man. Ik ga zitten en onbewust friemel ik onder de tafel aan mijn trouwring. “Je hebt er nogal werk van gemaakt.”

“Natuurlijk, ik lever geen half werk,” is zijn reactie. Hij gaat tegenover me zitten en pakt een broodje. “Heb je lekker geslapen?” Hij snijdt het broodje door en kijkt me vervolgens aan terwijl hij het mes neerlegt.

“Ja, dank je,” antwoord ik zachtjes. Ik sla mijn ogen neer, een beetje ondersteboven door mijn gemengde gevoelens. “Maar het is wel heel vreemd zonder Paul. Ik denk dat ik hem straks even opbel om te vragen hoe het gaat.”

Even blijft Edwin roerloos zitten, maar hij gaat al snel verder met het besmeren van zijn broodje. “Denk er even rustig over na,” zegt hij rustig. “Hij ging naar zijn ouders, dus blijkbaar wil hij even alleen zijn. Je kunt ook proberen je gedachten te verzetten en hem een week laten afkoelen.”

Ik kijk hem ontzet aan. “Een week? Ik blijf geen week in onzekerheid zitten!”

Hij maakt een kalmerend gebaar met zijn hand. “Je kunt hem ook vanavond bellen. Geef hem even tijd, dat is het beste advies dat ik je kan geven. Hoe meer je je opdringt, hoe verder weg hij zal gaan.”

Ik drink van de sinaasappelsap terwijl ik over zijn woorden nadenk. Het is perfect van smaak. Hoe meer ik trek, hoe harder ik hem van me afduw… “Je hebt gelijk,” geef ik met enige tegenzin toe. “Ik zal vanavond bellen. Als hij ten minste opneemt…”

Een tijdje zitten we zwijgend aan tafel. Hij kijkt in gedachten verzonken naar zijn glas terwijl hij draaiende bewegingen maakt, alsof het een glas wijn is. “Hoe lang zijn jullie al getrouwd?” vraagt hij dan.

Ik antwoord zonder nadenken: “Twintig jaar. We trouwden toen ik achttien was.”

Hij zet langzaam zijn glas neer en verschuift het een beetje over de placemat. “Ik denk niet dat je je veel zorgen hoeft te maken,” zegt hij rustig. “Twintig jaar is lang, te lang om zomaar achter je te kunnen laten. Als hij dat zou overwegen, dan had hij daar vast wel iets over losgelaten.” Hij kijkt me uiteindelijk aan, al kan ik zijn uitdrukking niet peilen. “Je bent een geweldige vrouw, Linda. Hij zou een idioot zijn als hij jou aan de kant zou zetten. En van alles dat je me hebt verteld, komt hij niet over als een idioot.”

Ik glimlach flauwtjes. “Dank je, Edwin. Zal ik je helpen afruimen?” Nog voor hij antwoord kan geven, ben ik al overeind gekomen en begin af te ruimen.

Als ik de vaatwasser open, pakt hij het bestek uit mijn hand. “Laat mij dit maar doen,” zegt hij. “Ik heb zo mijn eigen manier om het erin te zetten, anders past aan het eind van de dag niet alles erin.”

Ik lach en draai me naar hem om, maar zie dat hij het meent. Ik doe een stap opzij om hem meer ruimte te geven. “Iedereen heeft zo zijn eigen systeem,” zeg ik, al zou het mij niets kunnen schelen hoe iemand het bestek in de vaatwasser doet.

Na het ontbijt gaan we naar de manege van zijn zus, Fleur. Het is een klein kwartiertje rijden. Zijn zus woont in een kleiner huis dan ik had verwacht. Het ziet er goed onderhouden uit, maar je kunt duidelijk zien dat ze het meest investeert in de manege. Het grote gebouw waarin de stallen zijn, ziet eruit alsof het net een nieuw dak heeft gekregen. Zodra we uitstappen, word ik verwelkomd door de typische geur van paarden. Ik zie enkele meiden op paarden rijden in een grote bak. In het midden staat een vrouw die naar ons zwaait.

“Dat is mijn zus,” vertelt Edwin. “Ze geeft nu les, maar daarna komt ze ons snel genoeg opzoeken.” Ik voel zijn warme hand op mijn onderrug. “Ik zal je even rondleiden.”

Ik loop met hem mee naar de stallen. “Edwin!” roept een vrouw vrolijk. Ik schat dat ze een jaar of 30 is. Ze is slank, met volle, ronde borsten en een blonde paardenstaart. Ze draagt een rijbroek en zwarte rijlaarzen, waardoor ze nog slanker lijkt. “Ik dacht dat je vandaag niet zou komen.”

Edwin haalt zijn hand van mijn rug. “De plannen zijn gewijzigd,” zegt hij. “Dit is Linda. Lin, dit is Sonja.” We begroeten elkaar, maar dan spring ik opzij als ik opeens een paardenneus in mijn nek voel. Sonja moet erom lachen. “Lotus is een echte grappenmaker,” zegt ze en kijkt naar het paard dat in de stal achter me staat. “Onder het zadel heel mak, maar op stal een echte grappenmaker. Rijd je ook?”

Ik schud zwijgend mijn hoofd. Om eerlijk te zijn heb ik nog nooit een paard aangeraakt. Mijn vriendinnen waren er vroeger gek op, maar ik vond katten leuker.

“Hoi, lekker ding!” hoor ik een andere vrouw roepen. Ik zie een jonge meid vrolijk naar Edwin zwaaien.

Hij zwaait terug. “Hoi, spetter,” antwoordt hij. Ik schat dat ze een jaar of twintig is. Blijkbaar zijn alle meiden hier gek op hem. Op zich niet zo vreemd, ik heb het ook altijd goed met hem kunnen vinden. Hij is grappig, eerlijk, charmant… “Ik laat Linda de manege zien,” onderbreekt hij mijn gedachten. “Ze heeft niet veel ervaring met paarden, dus wilde ik…”

Het meisje onderbreekt hem. “Dan moet je niet met Lotus beginnen.” Ze pakt me bij mijn pols en trekt me mee. “Kom maar, ik breng je naar Misty. Ik ben trouwens Anne.”

Ik kijk over mijn schouder naar Edwin. Hij haalt zijn schouders op en maakt een geen-ideegebaar met zijn handen. Vervolgens krijg ik een knipoog en steekt hij zijn duim naar me op voor hij zijn aandacht weer op Sonja richt.

Anne neemt me mee langs de stallen, tot we uiteindelijk bij de laatste stal komen. Daarin staat een grijs paard. “Dit is Misty,” vertelt Anne. “Ze is vijftien, maar heel fit en lief. Je kunt werkelijk alles met haar doen. Zullen we haar samen borstelen? Daar is ze gek op.”

Ik glimlach terwijl ik bij de spijlen van de staldeur ga staan. Wat is die meid druk. Druk, maar lief. Al snel heeft ze een plastic bak gepakt, waarin de borstels zitten. Ze pakt een borstel en trekt me mee de stal in. Ik schrik even als ik zie hoe groot het paard is, maar Anne lijkt totaal niet geïntimideerd door het enorme beest. Ze duwt een borstel in mijn handen. “Aai haar maar over haar wang en hals, dat vindt ze fijn.”

Voorzichtig steek ik mijn hand uit. Het dier blijft rustig staan als mijn vingers over zijn vacht glijden. Ik voel de warme ademhaling op mijn huid. Het dier voelt zacht en warm aan. Het voelt heel anders dan de honden en katten vlakbij ons huis, maar toch voelt het vertrouwt.

“Neem een borstel, dan kun je haar borstelen,” hoor ik Anne zeggen. Ze duwt er een in mijn handen en begint zelf de andere kant van het dier te borstelen. “Gewoon meegaan met de richting van haar vacht, dat vindt ze heerlijk.”

Ik doe wat ze zegt, maar mijn gedachten zijn er niet bij. Ik denk terug aan gisteravond. Ik zie Edwin in gedachten weer tegenover me staan. Hij heeft me zo goed gesteund en geholpen. Ik voel bijna de warmte van zijn hand weer om mijn bovenarm.

Ik besef opeens dat ik hem nodig heb. Ik voel me bang en onzeker nu ik alleen ben, weg van Paul. Ik heb Edwin nodig, ik wil niet alleen zijn. Zijn ervaring als schrijver helpt hem de juiste woorden te vinden. Hij kent vrouwen, begrijpt ze. Die steun en begrip heb ik nu nodig.

Ik geef de borstel terug aan Anne. “Dank je, maar ik ga Edwin zoeken,” zeg ik snel. Voor ze iets kan zeggen, heb ik me al omgedraaid en loop ik haastig de stal uit.

Waar zou hij zijn? Ik ken het terrein niet en heb geen idee waar ik moet beginnen met zoeken. Ik ga naar buiten, waar meiden op paarden aan het rijden zijn in een soort grote zandbak. Ik besluit om de stal heen te lopen. Achter de stal staan trailers en daarachter de mesthoop. Geen spoor van Edwin.

Met een zucht loop ik langs de andere kant van de stallen, waar ik een grote schuur zie. Daarin ligt het hooi en stro opgeslagen. Misschien is Edwin in het huis van zijn zus, of… ik heb geen idee. Ik ga op een baal hooi zitten en besluit op hem te wachten. Hij zal vast wel weer opduiken.

Ik hoor gegiechel. Het duurt even voor ik me realiseer dat het van achter het hooi komt. Ik wil opstaan, maar bedenk me als ik opeens Edwin hoor. “Niet hier, Sonja. Mijn zus vermoordt me.”

Ik blijf verbijsterd zitten. Wat is er aan de hand? Ik wil blijven zitten, maar ik wil ook zo snel mogelijk weg. Ik ben in de war. Ik weet dat ik hier niet moet zijn, maar ik ben ook enorm nieuwsgierig.

“De rijles is nog maar net begonnen,” zegt Sonja. “Niemand heeft hier iets te zoeken. Bovendien wil ik ook een rijles.”

Mijn hemel, zijn ze daar aan het… Ik klim voorzichtig op de hooibalen en ga plat op mijn buik liggen om te voorkomen dat iemand me ziet. Ik gluur over de rand. Sonja staat met Edwin achter de hooibalen. Ze is bezig zijn broek los te maken terwijl hij met zijn rug tegen het hooi staat.

“Son, ik ben hier om Linda wat afleiding te geven,” protesteert hij, maar verder doet hij geen enkele moeite haar tegen te houden.

“Anne houdt haar bezig,” zegt Sonja. “En jij gaat mij nu rijles geven. Ik heb zin in die lekkere harde pik van je.”

Ik ben totaal verbijsterd. Ik zou weg moeten gaan, maar iets houdt me tegen. Ik wend mijn blik af, dit kan ik niet maken! Maar toch ben ik nieuwsgierig… Zou Sonja er echt zo naar verlangen? Ik kan me er niets bij voorstellen. Ik gluur weer over de rand.

Sonja zit op haar knieën voor Edwin, die met zijn rug naar me toe is gaan staan. Ik kan zijn pik niet zien, maar de bewegingen van haar hoofd zijn duidelijk: ze zit hem te pijpen. Shit, ik moet hier weg, dit kan ik niet maken! Maar ik kan mijn blik niet losmaken van het tafereel onder me. Ik zie hoe Edwin zijn hand in haar haren legt en met zijn heupen meebeweegt. Met open mond kijk ik toe. Ze legt een hand om zijn bovenbeen.

“Wat een lekkere, neukbare mond heb je,” hoor ik Edwin zeggen. Het bloed stijgt naar mijn wangen. Neukbare mond? Zoiets heb ik Edwin nog nooit horen zeggen. “Maar ik heb ook wel zin in die natte kut van je.” Hij trekt haar overeind. Nog voor hij iets kan doen, trekt zij haar broek al naar beneden.

Hij trekt haar jasje uit en legt die op een hooibaal. Vervolgens gaat ze erop zitten en spreidt haar benen voor hem. Hij hoeft maar een stukje door zijn knieën te gaan om met zijn kruis bij die van haar te komen. Hij komt vlak voor haar staan, zijn pik boven haar knie. Hij legt zijn hand tegen haar kut en begint haar te strelen. Of staat hij haar te vingeren? Ik kan het niet zien, maar hoor haar wel kreunen en naar adem happen. “Je bent zeiknat,” zegt hij.

Ze kijkt hem met een opgewonden blik aan. “Klaar voor je,” zegt ze met hese stem.

Hij pakt haar heupen, trekt haar omhoog en draait haar vervolgens om. Met haar buik ligt ze op haar jasje. Edwin staat vlak achter haar. Hij pakt zijn pik vast – is hij echt zo hard? – en houdt hem bij haar billen.

“Open je kut voor me,” hoor ik hem zeggen.

Zonder te aarzelen doet ze wat hij zegt. Ze kreunt als hij bij haar binnen komt. Edwin maakt een grommend geluid. Hij pakt haar heupen vast en begint te stoten. Sonja kijkt hem over zijn schouder aan, haar ogen donker en verlangend. “Ja, neuk me, Edwin!” brengt ze uit. “Neuk me, neuk me klaar!”

Edwin buigt voorover, legt zijn handen om haar borsten en begint stevig door te stoten. Ze grijpt de hooibaal vast en probeert haar gekreun in te houden. “Oh, Edwin,” brengt ze genietend uit. “Harder, dieper. Neem me, laat me klaarkomen!”

“Wat een heerlijke tieten heb je,” gromt hij. Hij verhoogt het tempo en haar gekreun wordt luider. “Je kunt maar beter stil zijn voor iemand ons betrapt,” waarschuwt hij.

Sonja kijkt hem met een ondeugende blik over haar schouder aan. “Kan me niet schelen, Edwin. Neuk me!”

Hij zet zijn handen naast de hare op de hooibaal en brengt een hand tussen haar benen. Ze hapt naar adem als hij – vermoedelijk – haar clitoris raakt. “Jezus, Son. Ik kom bijna.”

“Ik ook!” zegt ze en begint te hijgen. “Oh, ik kom, Edwin! Ik kom, ik koooom!”

Kreunend valt haar hoofd achterover, haar mond opengesperd alsof ze de longen uit haar lijf schreeuwde.

Met schokkende heupen kwam ook Edwin klaar. Hij zet zijn handen naast haar heupen op de baal hooi en drukt zijn heupen nog een laatste keer tegen haar billen. Ze leunt op haar ellebogen en kreunt zachtjes na.

“Jezus, Son,” brengt Edwin uit.

Sonja grinnikt ondeugend en hapt naar adem als hij zich uit haar terugtrekt. “Ik moet je vaker zien te overtuigen tot vluggertjes als dit.”

Edwin recht zijn rug. “Ik neem er liever wat meer de tijd voor, maar ik moet toegeven dat ik zeker wel geïnteresseerd ben in een herhaling. Maar volgende keer wel een andere locatie. Het idee dat mijn zus ons betrapt, windt me niet bepaald op.”

Hij lijkt iets te zoeken in de zakken van zijn jasje. Sonja komt overeind en kijkt hem met twinkelende ogen aan. “Laat mij maar,” zegt ze. Ze laat zich op haar knieën zakken, pakt zijn pik vast en sluit haar lippen om zijn eikel. Hij sluit zijn ogen, grijpt haar haren vast en hapt naar adem. “Fuck, Sonja. Een beetje rustiger, dat ding is gevoelig nu.” Ze grinnikt ondeugend en laat haar tong langs zijn pik glijden.

Ik weet niet goed wat ik hiervan moet vinden. Ik kan me niet voorstellen dat ze hier echt van geniet. Had ze glijmiddel bij zich? Ze leek er oprecht van te genieten. Ik kijk toe hoe ze zijn pik loslaat en overeind komt. Ze fatsoeneren hun kleren, wisselen een blik en lopen dan om de voorraad hooi heen alsof er niets is gebeurd. Ik blijf roerloos op de stapel hooibalen liggen, ik ben doodsbang betrapt te worden.

Natuurlijk had ik ze niet als een of andere viespeuk mogen begluren, maar ik moest wel. En nu lig ik me af te vragen wat ik heb gezien. Had zij hem echt verleid? Had ze na hun orgasme nou werkelijk zijn pik in haar mond gehad, met hun lichaamssappen eraan? Zou ze hier nu echt van genoten hebben?

Voorzichtig klim ik weer naar beneden en loop terug naar de stallen.

Edwin staat zijn handen te wassen bij een kraan buiten de stallen. Hij kijkt op als ik dichterbij kom en draait de kraan dicht. “Heb je het naar je zin?” vraagt hij vriendelijk. Niets verraadt dat hij net iemand heeft genomen.

Ik glimlach naar hem. “Ja, het is hier heerlijk. Ik was naar je op zoek.”

Hij laat zich niet uit het veld slaan. “Ik was even met Sonja aan het praten.” Praten? Nou ja, er werd gepraat. Enigszins. “Ik zal straks eens kijken of mijn zus al klaar is met de rijles, dan kan ik je aan haar voorstellen. Vertel, waarvoor zocht je me?”

Even ben ik vergeten waarom ik hem zocht, maar dan herinner ik het me weer. “Ik voelde me opeens zo alleen,” geef ik zachtjes toe. “Het voelt zo verkeerd dat ik hier ben.”

Edwin kijkt me ernstig aan en pakt mijn hand. “Je doet niets verkeerd, Linda. Je man is degene die wegging. Je bent hier omdat je nu niet alleen moet zijn. Je hebt afleiding nodig en een luisterend oor. En misschien een schouder om je aan vast te kunnen houden.”

Ik knik dankbaar. “Dank je.” Ik wil weer weglopen, maar hij houdt me tegen door mijn hand vast te houden.

“Wat scheelt er, Linda?” vraagt hij. “Je wangen zijn rood. Voel je je wel goed? Wil je iets drinken?” Hij kijkt me bezorgd aan.

Ik voel mijn gezicht nog roder worden. Hij mag niet weten wat ik heb gezien! “Ik moest opeens ergens aan denken,” begin ik, mijn woorden zorgvuldig uitkiezend. “Ik vraag me vaak af waarom ik niet van seks kan genieten. Hebben meer vrouwen dat, of mankeert er iets aan mij? Paul wil het zo graag, maar ik kan me niet voorstellen dat het voor hem zo lekker is. Maar op internet zijn er zoveel films en artikelen over hoe geweldig het is…”

Hij fronst bedenkelijk zijn wenkbrauwen. “Die films zijn gemaakt met pornoacteurs, die moet je niet te serieus nemen. Die schreeuwen het al uit bij de eerste aanraking.” Hij kijkt naar iets achter me, in gedachten verzonken. “Ik kan misschien wel een beetje helpen.” Hij kijkt me weer aan, intens en ernstig. “Als je me vertrouwt kunnen we thuis iets proberen. Een klein experiment. Ik wil je er nog niet teveel over vertellen, maar ik beloof je dat ik je op geen enkele ongepaste manier zal aanraken. Niks om je zorgen over te maken.”

Ik kijk hem bedenkelijk aan, maar krijg geen enkel woord over mijn lippen.

Mijn lieve Linda, je maakt je veel te druk om dingen die je niet zelf in de hand hebt. Je denkt teveel aan het je man die seks wil, het is een obstakel geworden. Ik zal je helpen ontspannen. Pas dan kan ik je helpen. Als je me toestaat je te helpen, zal ik je helpen jezelf te vinden.

Ik heb genoeg dingen kunnen bedenken waarmee ik je kan helpen. Hopelijk durf je het experiment aan. Vertrouw me, mijn lieve Linda. Ik zal je helpen ontspannen. Je moet je ontspannen en me vertrouwen om echte stappen te kunnen ondernemen. Ik heb net Sonja geneukt. Zij zat om mijn pik, maar jij zat in mijn hoofd. Ik heb je een paar dagen bij me, een krappe week. Ik wil niets overhaasten, maar ik wil wel dat je jezelf hebt gevonden als ik je weer naar huis breng.

Je man boft met je, mijn lieve Linda. Dat zal hij snel inzien. Ik wil je helpen jullie huwelijk te redden. Je twijfels drijven jullie verder uit elkaar. Die twijfels en onzekerheden moeten we zien te stoppen. Geloof in jezelf, zoals ik in jou geloof. Sta me toe dit experiment te doen. Je zult er geen spijt van krijgen, dat beloof ik je.