Een strakblauwe hemel en één enkele meeuw.
Klein als een streepje beschreef de vogel ellipsvormige banen. De enige getuige boven een anderszins verlaten, immense strandvlakte.
Het was sneller gekomen dan ze had gedacht. Sneller dan waar ze zich op had ingesteld.
In haar voorstelling was het altijd iets geweest waar je naartoe groeit. Een idee waar je langzaam aan kon wennen alvorens het werkelijkheid werd. Iets waar je op een gegeven moment klaar voor was. Waar je goed voorbereid “ja” tegen kon zeggen.
In haar voorstelling was het niet iets geweest dat je wordt opgedrongen. Niet iets waarmee je plots geconfronteerd werd. Geen voldongen feit.
Maar wat heb je aan een voorstelling. Wat heb je aan een gedachte aan hoe je dácht dat het zou zijn, als je omhoog kijkt naar de strakblauwe lucht en je je blote knieën kunt zien?
Wat heb je aan verwachtingen als het ineens kon gaan van iets voor later, naar iets van nu?
Van iets dat oudere mensen doen, naar iets dat jou overkomt?

Het gevoel dat daar als eerste de overhand had, was schaamte.
Ze voelde het tot in haar tenen en ze wist haast zeker dat hij dat wist. En het eenvoudige feit dat hij er van op de hoogte was, maar het negeerde, maakte het zo oneindig veel gênanter.
Liggend op haar rug in het mulle strandzand kon ze het niet laten om dwangmatig iedere halve minuut koortsachtig in alle richtingen te turen. Niemand kon dit zien. Niemand mócht dit zien. Mocht háár zien.
Haar benen schokten. Haar knieën verdwenen even uit haar gezichtsveld. En hup, daar waren ze weer.
De gêne kneedde haar maag als hoe ze als brugklasser een brood klei had gekneed bij handenarbeid.
Haar schouders schokten van de zenuwen.

Ze lag daar maar. Op haar rug, in een houding die haar deed huiveren van ongemak.
Haar benen opgetrokken, haar slanke knieën als hoogste in de lucht.
Floris lag op zijn buik tussen haar opgetrokken, gespreide benen. Hij lág daar.
Zijn gezicht op centimeters van het plekje dat tot op heden het meest privé was geweest.
Ze durfde niet te kijken, maar ze wist dat hij daar lag. Ze kon het voelen. Daar hoefde ze haar ogen niet voor te gebruiken.
Haar handen hield ze voor haar mond. Haar onderarmen over haar borsten.
Waarom lag hij daar maar? Waarom gebeurde er niets? Was het ook niet maar beter dat er niets gebeurde? Konden ze zich niet beiden aankleden en doen alsof dit alles een ontzettend domme vergissing was geweest?
Hij lag daar maar. Hij kon haar bekijken en nam daar ook alle tijd voor.
De gêne. De schaamte.
Was het feit dat er nog niets gebeurd was een teken? Was er iets mis met haar? Met wat ze deed? Met hoe ze was? Wie ze was?
Waarom lagen ze daar maar? Open en bloot op het strand.
“Waarom?” maalde door haar hoofd.
En toen zijn handen.
Ze voelde ze tegen de achterkant van haar bovenbenen, juist onder haar billen.
Hij duwde ze tegen haar onderbuik. Haar benen werden nog een eindje verder uit elkaar gedwongen. Haar knieën nu bijna tegen haar borsten.
Ze voelde dat hij zich opnieuw positioneerde.
En toen een vochtige warmte.
Dat ze direct wist wat er gebeurde, was een overweldigende schok.
Ze wist wat haar overkwam en de ongepastheid ervan greep haar naar de keel. Ze balde haar handen tot vuisten.
De warmte tussen haar gespreide benen. Het was zijn mond. Zijn tong.
Het was vreselijk gevoelig.
Het gevoel van zijn handen die aan haar vagina zaten. Twee vingers die streelden langs haar schaamlippen. Lippen die een kus drukten op haar venusheuvel.
Haar hart voelde als een denderende trein. Haar knieën trilden in haar gezichtsveld.
Vingers die haar schaamlippen voorzichtig spreidden.
Waarom?
De vraag kon ze rationeel bezien probleemloos beantwoorden. Ze wist wat er gebeurde en waarom hij het deed.
Maar haar gevoel begreep niets van het waarom van wat er met haar gebeurde.
En terwijl ze ongecontroleerd hikkend inademde zoals ze vroeger wel eens deed als ze juist gehuild had, voelde ze zijn natte tong langs haar schaamlippen glijden.
Ze voelde hoe die vloeiend van beneden naar boven ging. Hoe die bovenaan een dansje rond haar clitoris maakte.
Onwillekeurig spande ze haar beenspieren aan. Haar buikspieren deden hetzelfde.
Zijn tong ging andermaal tussen haar schaamlippen door, kietelde even langs haar meest gevoelige knopje.
Ze hield haar vuist voor haar mond.
“Hij doet het,” ging door haar hoofd. “Hij doet het gewoon. Hij heeft seks met me.”
De vochtige tong draaide rondjes om haar klitje.
Door haar hoofd rolden gedachten over elkaar heen als golven die breken op het strand.
Ze dacht aan wat er de voorgaande jaren allemaal was gebeurd. Alle zaken die in haar leven hadden gespeeld die er gezamenlijk toe hadden geleid dat ze een voogd toegewezen had gekregen.
De verwaarlozing. Het verdriet. De veronachtzaming. Het gebrek aan oprechte aandacht en liefde.
Ze meende van die laatste twee wat te hebben gevonden in de afgelopen maanden. Geborgenheid. Iemand die echt om haar leek te geven. Die haar niet voor lief nam. Voor wie ze bijzonder was.
Maar nu ze daar lag, vroeg ze zich af of ze werkelijk beter af was dan voorheen.
Was dit oprecht? Was dit geborgenheid? Was er werkelijk iemand die om haar gaf?
Werd ze niet gebruikt? Was ze niet slechts een uitdaging voor hem? Een zwak slachtoffer, nog te labiel om hem te zeggen dat ze zich hier niet prettig bij voelde? Een speeltje waar hij ook nog eens rechtens zeggenschap over had?
Ze controleerde of er in de verre omtrek geen andere wandelaars te bekennen waren.
Ze waren er niet.
Gedachten brachten haar in de war. Haar vuisten tegen haar lippen geklemd.
Hij gebruikte haar.
Hij gebruikte haar.
Maar die tong.
Ze moest even bewegen met haar heupen.
Ze had er niet voor gekozen. Eigenlijk ging het vanzelf.
Ze kantelde haar heupen precies zo dat hij een plekje een nanometer boven haar blote klitje likte. Precies daar was de gevoeligheid vele malen groter.
Ze glimlachte zenuwachtig en had geen idee waarom. Merkte dat ze slikte. En nog eens.
Zijn duimen streelden haar schaamlippen en spreidden ze.
De tong met lange halen op en neer.
Langs haar lippen. Langs haar gaatje.
De schaamte.
Het gevoel.
Weer dat plekje bij haar clitoris.
Een siddering door haar onderlichaam. Spanning in haar buik.
Ze voelde haar vingernagels in haar handpalmen.
Haar ademhaling werd sneller. Zijn tong ook.
Ze bracht haar onderlichaam wat naar voren. Merkte dat ze begon te bewegen.
“Wat doe je?” hoorde ze zichzelf denken. “Wat doe ík?”
Hij drukte zijn mond tegen haar spleetje. Zijn neus werd tegen haar gladde venusheuvel gedrukt.
Ze begon op en neer te gaan met haar heupen. Voelde zijn tong langs haar gaatje kietelen.
“Wat doe ik?” weer door haar hoofd.
Hij sabbelde aan haar klitje.
Ze hoorde een “êêhh” haar lippen ontglippen en schrok er zelf van. Ze perste ze op elkaar.
Zijn tong langs haar schaamlippen. Het vreselijk gevoelige stukje bij haar klitje. Haar gaatje.
Telkens die volgorde. Telkens haar heupen die maakten dat ze tegen zijn gezicht reed.
Dit was vreselijk.
Vreselijk goed.
De verwarring verwaterde als pijn bij een lokale verdoving.
Ze wist dat het er moest zijn, maar ze kon het niet langer voelen. Het kon haar niet langer deren.
Het maakte nu allemaal even niet meer uit.
Even durfde ze een blik naar beneden te werpen. Ze zag hem bezig tussen haar benen.
Ze slikte. Zag dat ze haar buikspieren aanspande en andermaal ontsnapte een hoorbare zucht aan haar lippen.
Ze moest er zenuwachtig om lachen.
De lach werd ruw onderbroken door een geschrokken geluidje toen het puntje van zijn tong in haar gaatje ging.


Luid hijgend hield hij haar onder controle.
Hij duwde zijn neus en mond tussen haar kleine, warme schaamlippen. Zelfs hier rook ze verrukkelijk.
Ze wiebelde ongemakkelijk met haar onderlichaam. Hij zag haar angstvallig kijken in de richting waaruit ze eerder zelf waren komen aanrennen. Alsof ze zich er telkens van wilde verzekeren dat ze daar nog alleen waren.
Hij voelde haar hamstrings trillen en zag haar slanke knieën contrasteren met de strakblauwe lucht. Ze hield haar onderarmen voor haar borsten, haar handen voor haar mond.
Zijn neus en mond gingen op en neer tussen haar lipjes en langzaam realiseerde hij zich dat het spleetje van Jessi in gedachten een kutje was geworden.
Spleetje was te lief voor de realiteit waarin ze zich nu bevonden. Te kinderlijk. Als een woord dat hij zou hebben gebruikt als hij haar voorlichting zou hebben gegeven.
Kutje was een woord voor tijdens de seks. Een woord dat een voogd in gedachten heeft als hij met zijn mond tussen de benen gaat van het meisje waar hij zorg voor draagt.

Ze was beeldschoon, daar zo.
Een klein, bescheiden kutje. Kaal en haast onopvallend. Als het mooiste, maar oh zo verlegen meisje van de klas. Het meisje dat nooit aandacht kreeg, maar stiekem toch prachtig was.
Hij zou haar de aandacht geven die ze verdiende. Hij zou likken en sabbelen aan haar kutje, aan haar lieflijke lipjes tot haar krachtige benen onbeheersbaar zouden schudden. Tot ze om zich heen zou graaien van genot. Hij zou knijpen in deze kleine heupjes, voelen aan haar strakke buikje. Hij zou alle tijd nemen om met zijn tong iedere vierkante millimeter van haar lichtroze binnenkant aan te raken. Hij zou doen wat écht niet kon.
Hij deed het al.
Zijn gezicht zat al tussen haar benen. Hij likte al aan haar kutje.
Wat had ze met hem gedaan? Wat liet ze hem doen?
Maanden geleden had hij gevreesd dat hij te gemakzuchtig was om het voogdijschap op zich te nemen. Nu was hem duidelijk dat gemakzucht wel het laatste was waar hij of Jessi zich druk over hoefden te maken.
In vredesnaam, welke voogd doet dit?
Of moest de vraag zijn: waarom gebeurt dit niet vaker?
Of gebeurt het vaker, maar spreekt niemand er over? Wat als dit is wat voogdijschap over een prachtige tiener behelst? Wat als. Wat als?
Wat als je je gezicht begraaft tussen de schaamlippen van het zestienjarige meisje waar je voor zorgt? Dat je opvoedt.
Wat als haar frivole parfum zich vermengt met jouw herenluchtje.
Wat als je hoort dat ze onwillekeurig een kreuntje loslaat als je bij toeval het plekje vindt waar ze het meest gevoelig is? Daar zo, net boven haar kleine klitje. Een geheimpje tussen jou en haar, vanaf nu.
Met zijn duim schoof hij het kapje van haar clitoris terug. Het bobbeltje, net iets lichter roze van kleur dan de rest, zag er kwetsbaar uit. Hij gaf er een zacht kusje op.
Ongepast. Maar hij deed het toch maar.
Met het puntje van zijn tong likte hij aan Jessi's klitje. Draaide hij er een rondje omheen. Kietelde hij weer het plekje waar ze eerder zo heftig op reageerde. Hij hoorde haar zuchten en zag haar buikspieren zich schokkend aanspannen.
Zijn handen die haar schaamlippen wat verder uit elkaar duwden. Zijn tong onophoudelijk dansend rondom dat geheime plekje. Dat plekje dat voorheen enkel zij kende en zelfs misschien zijzelf niet.
Hij hoorde hoe ze telkens haar adem inhield en losliet, waardoor ze uitademde met een nauwelijks hoorbare “nnnhhh”.
Ze waren officieel te ver gegaan. Dat stond nu als een paal boven water.
Wat ze deden, kon écht niet. Maar hij ging door. En zij onderging het. Beiden waren ze het punt voorbij waarop verstand er nog toe deed. Geen van beiden leek nog belemmerd te worden door hun geweten. Geen van hen was nog bezig met de gedachte aan of vrees voor wat er zou moeten gebeuren als dit achter de rug was. Ze waren dronken van lust.
Zelfs de gedachte aan het feit dat zij nog maar zestien was en van hem verwácht kon worden dat hij beter wist, dat hij een speciale verantwoordelijkheid had, remde hem niet meer.
Het kwam simpelweg niet meer in hem op toen hij meende te merken dat de zijdezachte vochtigheid van de binnenkant van haar schaamlippen niet enkel meer was van zijn speeksel, maar ook van haar.
Hij voelde met zijn vinger aan haar plasgaatje en de rand van haar ingangetje en stelde vast dat ze nat was. Ze was nat van zichzelf!
Dat had hij voor elkaar gekregen. Híj!
Hij had een tiener opgewonden gekregen. Een dartelende bakvis. Dat hij dat kon. Dat hij het nog in zich had.
Het puntje van zijn tong floepte in haar gaatje. Zelfs dat voelde strak.
“Och arme,” ging door zijn hoofd. “Meisje toch. Als zelfs dít al nauw aanvoelt...”
Hij hoorde iets dat klonk als een meisjeskreuntje en hij richtte zich op. Hij kroop op zijn knieën tussen haar benen.
Hij keek naar hoe ze daar lag. Lieflijk, vredig. Even keek ze hem aan. Haar rustige grijsblauwe ogen. Haar mooie oogschaduw. Haar fijne wenkbrauwen.
Zijn erectie deinde vervaarlijk tussen haar benen. En reikte haast tot bij haar navel.
Ze legde haar handen tegen haar wangen. Ze zuchtte sidderend en drukte haar flinke, lichte borsten tegen elkaar met haar ellebogen.
Met zijn hand bevrijdde hij een van haar borsten en legde zijn hand er overheen.
Hij voelde aan haar warmte. Aan haar zijdezachte tepelhoven. Hij kneep in haar tepel tot ze hem weer aankeek. Hield haar kleine, lieve tepel vast. En haar blik.
Zijn verhoudingsgewijs schokkend grote erectie en kloppende eikel hingen dreigend boven haar onderbuik en venusheuvel.
“Is dit het moment waarop je vraagt of je in haar kunt gaan?” vroeg hij zichzelf af. “Vraag je dat aan een meisje in haar positie? Of was het aan hem om het voortouw te nemen?”
Ze keek hem aan, terwijl zijn hand haar borst masseerde.
Hij zag hoe ze haar ogen sloot, maar door in haar tepel te knijpen, maakte hij dat ze hem weer aankeek.
Haar grote, geweldige ogen.
“Kon hij wel in haar gaan?” vroeg hij zich toen af. “Moest er geen bescherming zijn? Wat nu ze geen condooms hadden? Zou ze de pil slikken?”
Het waren kwesties van immens belang. Vragen waarop het aannemen van het verkeerde antwoord enorme complicaties kon hebben.
Maar wát kon hij nu nog anders doen dan in haar gaan? Dan hun lichamen laten versmelten. Haar jeugdigheid en zijn ervaring één laten worden.
Ze keek verontrust om zich heen. Nog altijd niemand in de wijde omtrek?
Nog altijd niemand.
Het geluid van de golven in de verre verte. Het geluid van meeuwen aan de hemel boven hen.
Haar borsten in zijn handen. Haar controlerend met zijn duim en wijsvinger aan haar zachte tepel, die telkens als hij er in kneep, stijver leek te worden.
Hij streelde haar dunne arm. Drukte een kus op haar gladde voorhoofd.
“Je gaat krijgen wat je verdient,” fluisterde hij vlak voor haar mooie gezicht. En ze had hem met haar grote ogen gevolgd. Ze had geslikt. Ze had iets gedaan dat leek op knikken. Was er goed voor gaan liggen.
Zijn rechterhand had haar borst losgelaten en had de schacht van zijn penis vastgepakt.
“Dit zou wel eens haar eerste keer kunnen zijn,” danste door zijn hoofd. En hij ging met zijn eikel tussen haar fijne schaamlippen. Het gleed als een geoliede machine.
Geslachtsdeel tegen geslachtsdeel. Slijmvlies langs slijmvlies. Intiemer kon haast niet. Fouter evenmin.
Een jong meisje en een oude man.
Hun blikken in elkaar verknoopt. Zijn eikel floepte over haar klitje. Er ging een nauwelijks zichtbare schok door haar fijne lichaam.
Zijn erectie wat naar beneden. Voor haar ingangetje. Hij strekte zijn benen. Leunde over haar heen op zijn linker elleboog. Hij lag precies goed. Keek haar aan.
Hij knikte vragend naar haar.
De blosjes op haar wangen waren nu haast paars. Ze keek hem met grote ogen aan. Heel even meende hij haar bekende schalkse lachje over haar mond te zien. Heel even maar. Toen leek ze te knikken. Haar hand raakte zijn zij. Alsof ze dacht hem op die manier te kunnen begeleiden of af te remmen als het nodig was.
Heel even wachtte hij nog. Gleed zijn gladde eikel tussen haar natte lipjes, precies voor de opening van haar kutje.
Ze maakte een heel zielig jammerend geluidje. Wiebelde met haar onderlichaam. Zijn blote eikel ging heen en weer tussen haar lipjes. Hij kon niet meer. Hij kon zich niet langer inhouden.
Met zijn rechterhand hield hij zijn erectie vast. Begeleidde hij die naar haar gaatje.
De eerste keer voorzichtig duwen bleek mis. Hij had toch haast zeker geweten dat hij er perfect voor lag.
Allebei hijgden ze. Hij net wat harder dan zij.
Nog eens duwde hij heel langzaam omhoog. Weerstand. Gladde, warme vochtigheid. En toen weerstand die minder leek te worden. Letterlijk het gevoel van haar kutje dat zich rond zijn kloppende eikel begon te verwijden. Het lichaam van het meisje dat zich opende rondom zijn lid.
Hun ademhaling liep synchroon. Gelijktijdig ademden ze hijgend in. En uit.
Hij bewoog iets verder. Als een elastiek rekte de opening van haar gaatje op. Schoof haar warmte rondom de bovenkant van zijn eikel.
Hij hoorde hoe ze haar adem inhield. Ze sloot haar ogen en beet op haar onderlip.
Heel even gaf liet hij zijn erectie los en gaf hij een kneepje in haar tepel. Ze keek hem weer aan. Ze zou hem aankijken als hij in haar ging. Als hij voor het eerst gebruik maakte van haar lichaam.
Opnieuw stuurde zijn hand aan op de penetratie van haar nauwe kutje.
Ze blies uit en hij duwde. Iets harder dan zojuist.
Heel even keek ze moeilijk. Precies vóór dat memorabele moment waarop hij een “floep” voelde en zijn volledige eikel bij haar binnen zat.
De opening van haar nauwe gaatje sloot zich direct rondom zijn eikel. Ze keek hem geschrokken aan. Hij voelde hoe ze haar onderlichaam aanspande en zijn eikel haast afkneep.
Ze ademde driftig in en uit, alsof een wee aanstaande was.
Hij streelde over haar voorhoofd en langs haar vlechten. Hij drukte nog eens een kus op haar voorhoofd en begon langzaam te bewegen met zijn onderlichaam.
Jessi hield haar adem in, terwijl zijn harde eikel half uit haar ging en daarna weer binnendrong. Iets verder nu zelfs. Een stukje van zijn schacht kwam mee.
Ze ademde uit en hapte naar adem. Ze hijgden naar elkaar.
Hij pakte haar bij de pols die tegen zijn zij lag en langzaam begon hij haar te neuken.
Hij herhaalde de woorden in zijn gedachten.
“Je bent haar aan het neuken. Dat is echt wat dit is. Dit is seks. Je néúkt haar.”
Voorzichtig. Behoedzaam. Aandacht schenkend aan iedere kleine beweging die haar lichaam maakte en met gevoel voor tederheid ging zijn stijve verder en verder.
Terug. En weer naar binnen. En weer terug.
Een steviger stoot.
Haar wapperende handen voor haar gezicht. Een pauze van zijn kant. Een blozende giechel van haar en een knikje dat het oké was.
Zijn erectie die weer heen en weer ging in haar. Onbeschermd. Hun blote geslachtsdelen. Hun intieme gemeenschap.
Zuchten. Hijgen. Briesen.
Zijn eikel verder en verder in haar. Zijn erectie al voor de helft in haar verdwenen.
Het zenuwachtige giechelen klonk nogmaals. Hij kietelde haar voor de grap. Om de druk van de ketel te halen. Het maakte dat ze haar buikspieren aanspande en hij kon het voelen tot in haar kutje.
Ze schrok weer even toen hij bewoog. Toen hij wat nadrukkelijker op en neer ging.
Eikel terug. En naar binnen. Terug en weer naar binnen.
Steviger nu.
Eikel bijna naar buiten en in een vloeiende beweging voor drie kwart bij haar naar binnen.
Hij pakte haar polsen en drukte ze boven haar hoofd in het zand.
Ze gaf zich over. Hij liet zich gaan.
Eikel terug. Een stoot. Een schok door haar hele lichaam.
Ongemak op haar gezicht, gevolgd door een verbeten blik. Eentje die leek te zeggen “mij krijg je niet klein”.
En andermaal ging hij terug met zijn eikel, terwijl ze daar uitgestrekt tentoongespreid lag, onder hem op het strand.
Een nieuwe stoot. Het grootste deel van zijn erectie in haar.
Haar knieën trilden, klemden zich rond zijn heupen.
Ze jammerde. Maar het was het goede soort jammeren. Het was zacht en meisjesachtig. Maar het was van genot.
Hij ging op en neer. Nu werd het echt neuken. Nog altijd rustig en beheerst, maar neuken wás het.
Ze lag daar. Haar polsen vastgedrukt in het zand.
Er was niets dat ze kon doen, anders dan het over haar heen laten komen.
Ze stond toe dat hij haar neukte. Dat zijn eikel in en uit haar ging. Dat hij haar nam met zijn stijve. Hoe hij genoot van alles wat haar lichaam hem kon bieden.
Ritmisch ging hij op en neer. Steviger voerde zijn lid langs de binnenkant van haar onderlijfje.
Ze jammerde meer en meer. En dat was maar goed ook. Want hoewel hij doorgaans niet perse een man was die al te snel tot een hoogtepunt kwam, merkte hij dat het, nu hij het met háár deed, onmogelijk nog lang kon duren.
Haar uitademen werd piepen. Kirren. Zijn hijgen werd kreunen. Mannelijk. Dierlijk.
In de verte, over het Marsdiep, zag hij de veerpont varen.
Hij beeldde zich in dat daar mensen stonden met een verrekijker. Dat daar mensen stonden die hen wellicht zagen. Die hem mogelijk konden zien, terwijl hij hier een tiener naaide.
“Ja, ik ben een voogd,” zei hij in gedachten tegen de mensen met de verrekijkers. “Ik hoor dit niet te doen. Maar kun je het me kwalijk nemen? Donder maar op met je fatsoensnormen. Hoor hoe ze piept. Hier wordt genoten. Oók door haar.”
Hij neukte haar.
Hijgde.
Neukte.
Ze verslikte zich bijna tussen twee van zijn stoten in.
Hij voelde dat haar benen onbedaarlijk begonnen te schudden. Zag dat ze haar oogleden neersloeg. Keek ze haar hoe hij in haar op en neer ging?
Ja, ze keek!
En ze jammerde.
Heel even leek het op huilen, maar daarna was het duidelijk een langgerekte kreun. Eentje die niet meer te controleren is. Eentje die rechtstreeks uit haar ziel kwam. Die komt, en waaraan je niets kunt doen.
Hij kreunde luid met haar mee. Enkele stevige stoten.
Ze kromp ineen. Trok haar knieën op. Hield haar adem in.
Hij brulde. Stootte.
Nog één keer. Twee. Drie. Vier.
Ze gilde zachtjes.
En vijf.
Bij drie had hij al geweten dat het onvermijdelijk was dat hij ging komen. Maar bij vijf spoot het er uit.
Heel Jessi's onderlichaam schokte, terwijl hij half paniekerig zijn spuitende eikel uit haar kutje haalde.
Hij was niet echt op tijd geweest, maar ook niet véél te laat.
Dikke klodders zaad schoten in het strandzand, tegen haar zij. Een salvo landde op haar venusheuvel en bleef daar liggen.
Hij plofte naast haar neer. Op zijn rug. Zijn lul schokte nog altijd. De waanzin.

Zijn borstkas ging op en neer. Zijn hart klopte in zijn keel.
Hij lag daar op zijn rug. Zijn hand wandelde voorzichtig naar de hare. Hij legde zijn vingers tegen de hare. Ze liet haar hand liggen.
Een goed teken.
Hij lag daar op zijn rug. In het vreselijk warme strandzand.
Kijkend naar boven.
Een strakblauwe hemel en één enkele meeuw.
Klein als een streepje beschreef de vogel ellipsvormige banen. De enige getuige op een anderszins verlaten, immense strandvlakte.