Amélie ligt languit op de sofa met de uitgeprinte versie van deel 8 van mijn verhaal boven haar ogen. Ze leest snel en ik weet dat ze toch alles tot in het kleinste detail zal onthouden, tot in lengte van dagen.
'Je schrijft veel van wat er gebeurd is, maar verdomd weinig over jezelf, Linda, of wat je voelde. Niet in je hoofd, maar in je buik, in je tieten, in je kut. Dat is wat mij interesseert. En de lezers op die site ook. Je denkt er aan om niet meer verder te schrijven omdat de quotering van de lezers lager uitvalt dan je gehoopt had? Ik zeg je verder te schrijven en een kat in een kat te noemen. En een kut een kut.'
Ik ga in het verweer: 'Dit is hoe ik het negen jaar geleden heb ervaren, Amélie. Zo dacht ik toen. Ik keek wel naar je op omdat je zo vrijmoedig over die dingen praatte met mij. Over jezelf en over Leo. Hoe je me probeerde op te hitsen met je hete praat. Toen kon ik daar nog niet bij, ik was nog een kind - vergeleken bij jou.'
'En dat was je ook nog, gelukkig maar. Dat was voor mij toen het belangrijkste, dat je nog helemaal van niks wist en tegelijkertijd heel nieuwsgierig was en me mijn gang liet gaan met jou. En dat we anderzijds heel verschillend waren ook: ik die wilde kijken en jij die bekeken wilde worden. Ga nu maar verder met deel 9 van je mémoires en vertel maar alles over jou en Wouter en mij, zoals het in je hoofd opkomt, zonder er bij na te denken. En trouwens, wat heeft het oordeel van je lezers met jou te maken, of met mij, met Leo of Elvira of met wie dan ook? Ik ben het die jou gevraagd heeft het op papier te zetten en jij wilde toch niet liever?'
'Ja, dat kan wel zijn, maar het schrijven erover is toch helemaal anders dan hoe het werkelijk was. Wat ik meestal schrijf is niet echt gebeurd, dat is verbeelding, een ideaalbeeld van seks.'
'Schrijf de werkelijkheid dan op alsof ze ideaal was! Op die leeftijd was het voor jou toch ook het hoogst mogelijke, het ideaal? Schrijf gewoon hoe je snakte naar Leo, naar Wouter, naar mij, naar je volgende orgasme. Of wil je dat ik verder schrijf in jouw plaats?'
'Nu wel, ja, je bent zoveel verstandiger dan ik, je had toen ook al veel meer ervaring. Ik ben er zeker van dat jij veel losser bent, minder scrupules hebt... zoals je zelf zegt: een kat een kat noemen en een kut een kut. Zie, ik bloos nu nog als ik zoiets zeg.'
'Vooruit, we gaan dat samen doen, jij en ik. Maar ik moet ook in de juiste sfeer komen, liefje. Ik wil kijken hoe je met je lieve hoofdje tussen mijn benen duikt, je tong tegen mijn kruis voelen, hoe je me uitzuigt en me daarna laat spuiten wanneer je mijn klit likt. Ik wil je gezicht zien terwijl mijn geil ervan afdruipt en dan gaan we samen achter die verdomde laptop zitten, ik nog met mijn hand tussen mijn benen en jij tikt maar, het ene woord na het andere, de ene zin na de andere. En als je niet verder kan, wil ik wel verder typen over hoe ik het beleefd heb.'
'Graag,' antwoordde ik. Amélie trok haar onderbroek uit, sloeg haar rok omhoog en spreidde haar benen. Ze schoor al sinds jaren haar kutje nu en ondanks het veelvuldig gebruik door man en vrouw (of beter: door mannen en één vrouw - ik) zag het er nog altijd uit alsof ze pas zestien was, terwijl ze toch een echte vrouw geworden was. Ikzelf was mijn kinderlijke zelf gebleven. Op mijn vierentwintigste dachten veel mensen die mij niet kenden dat ik pas achttien was. En juist dat was wat Amélie, Leo en de anderen bleef aantrekken. Na al die jaren, negen in totaal nu al, wist ik perfect hoe ik Amélie spuitend kon laten klaarkomen met mijn mond, mijn tong, mijn tanden... en hoe ik zelf klaarkwam wanneer ze me recht in mijn gezicht spoot terwijl ik me wild vingerde.
'Schrijf dat gewoon op,' zegt Amélie, 'hoe je me beft en likt en uitzuigt. Zie je wel dat je het kunt?' Ze komt naast me aan tafel zitten en ik typ: 'Boswandeling - 9'.
--- --- --- ---
Mijn ouders zijn naar het zondagse lof in de Achelse abdij. Ik heb Wouter een sms'je gestuurd dat hij vanaf half twee naar hier mag komen. Mijn fiets staat klaar. Mijn hart bonkt in mijn keel. Wouter heeft het, naar hij zelf zegde, nog nooit gedaan. Ik ook niet, althans niet met een jongen. En ik wil het ook nog niet doen. Ik heb nu genoeg aan vrijen met Amélie en met dagdromen over Leo. Ik wil het liefst dat hij me ziet, meer niet. Maar Wouter is een leuke jongen, ik voel me best wel verliefd zijn op hem. Wat hij van mij wil, wat hij van een meisje wil, dat weet ik nog niet. Hij lijkt me eerder schuchter. Ik ben in de badkamer nog bezig mezelf in een spiegeltje tussen mijn benen te bekijken wanneer de bel gaat. Ik wilde nog gauw zien wat hij zou zien als de gelegenheid zich zou voordoen, straks in het bos. Wat ik zie, stelt me gerust. Mijn muisje is mooi roze, de weinige donshaartjes glanzen donker met een gouden gloed, mijn spleetje is mooi gesloten. Net op het ogenblik dat hij aanbelt, verschijnt een slijmdraadje. Ik sta recht en veeg me met een washandje proper. Eer ik aan de voordeur ben, belt hij een tweede keer.
Met het zonlicht in zijn rug zie ik zijn lange, donkere gestalte voor me staan. Alleen zijn blonde haar vangt het licht. Ik vlieg hem om de hals en geef hem een kus op de mond. Het is duidelijk dat hij zich daar niet aan verwacht heeft. Ik pak mijn rugzak waar ik een dekentje in gepropt hebt en een drinkbus met water. Ik zie dat hij ook aan drank voor onderweg gedacht heeft. In het kader van zijn fiets zit een volle bus.
'Naar waar wil je fietsen?' vraagt hij. 'Naar de kuil,' antwoord ik kort en zonder aarzelen, 'maar als jij een beter plekje kent, mij goed. Jij kent het bos beter dan ik als je er elke dag door loopt.' Hij begint weer te blozen, de schat, maar tegelijkertijd zie ik een bult in zijn spannende koersbroek verschijnen en hij wordt helemaal verlegen wanneer hij ziet dat ik daar naar kijk. Hij probeert zijn broek wat ruimer te maken, wat met die elastische stof helemaal niet wil lukken. Ze plakt tegen zijn buik, zijn billen, zijn dijen en bovenbenen.
'Je bent mooi zo,' zeg ik, 'ik vind je sexy. Niet alleen daarom,' haast ik me eraan toe te voegen, 'helemaal, bedoel ik.' Hij zegt niets en springt op zijn fiets. We rijden naast elkaar de straat uit, de landweg naar het bos op langs de hooioppers waar ik voor het eerst met Amélie seks gehad heb en even later in de koelte van het sparrenbos. Hier en daar is er zoveel zand dat ik er niet in vooruitkom met de fiets en moet afstappen. Wouter ploegt er gemakkelijk doorheen. Ik zie hoe stevig zijn kuiten al zijn voor iemand van zestien. En die billen in die blauwe koersbroek...
'Sorry, Amélie,' denk ik bij mezelf, 'maar nu jij met je papa ligt te rollebollen, ga ik er alles aan doen om met die leuke jongen evenveel plezier te hebben als met jou.' Mijn poesje brandt in mijn short, het is een stout kutje geworden dat lucht wil zien. Dat gezien wil worden. Ik wil dat Wouter er naar kijkt. Ik wil naar Wouter kijken. En als hij me wil aanraken (of als hij dat durft...) en ik mag hem aanraken (dat durf ik zéker!) dan is het oké voor mij. Nu hoop ik dat hij voor me uit blijft fietsen tot aan de kuil of tot aan een ander plekje waar niemand ons kan zien.
--- --- --- ---
'Zie je wel dat je het kunt,' fluister Amélie me in het oor. Ze neigt met haar hoofd naar me toe en legt het op mijn schouder, 'en je ruikt zo lekker, schat, ik ruik je geil. Je bent er heet van geworden en ik ook. Ik hoef nu nog niet te weten of het je gelukt is om Woutertje te verleiden, maar jij verleidt me nu met dit op te schrijven. Ik wil seks met jou, nu, maar niet in bed. Kom, we gaan de tuin in. Het is zondagnamiddag en prachtig weer. Er zullen sportvliegtuigjes en zweefvliegtuigen zijn. We kunnen ons vaste publiek niet in de steek laten.'
In huis nog trekken we al onze kleren uit en gaan midden in het kleine ommuurde tuintje op het gras liggen, naast elkaar, hand in hand, onze benen gespreid. Een vast ritueel op namiddagen dat er genoeg verkeer is van het vliegveld in de buurt. Amélie heeft me verzekerd dat niemand ons iets kan doen: je mag in je tuin doen wat je wil als de buren het niet kunnen zien, maar in de lucht hebben de piloten de keuze om over te vliegen of een andere route te kiezen. We kennen ondertussen alle types, kleuren en nummers van de vliegtuigjes al. We hebben een vast publiek. Sommigen komen heel laag en draaien in grote lussen rond. De zweefvliegtuigen zweven spiraalsgewijs hoger of lager, al naar de luchtlagen hen voeren. In de tweezitters kunnen we soms zien dat de passagier met een verrekijker bezig is. We weten ook dat er foto's van ons genomen worden en daarom leggen we een zonnehoed of een pet met een klep over ons hoofd. Al twee keer zat er een envelop met enkele geslaagde afdrukken in de bus, niet met de post gebracht, maar ongeadresseerd in de brievenbus.
'Als het knapperds zijn, mogen ze ook aanbellen,' zegt Amélie dan, 'maar dat durven ze waarschijnlijk niet. Of nog niet...' Zij zou het wel willen, maar dan samen met mij. En daar wringt het schoentje: ik weet niet of ik met een wildvreemde samen met haar zou durven of kunnen vrijen. Met Leo is dat al lang geen probleem meer, maar nu loop ik op de feiten vooruit.
We liggen goed vijf minuten op het gazonnetje of daar komt het eerste vliegtuigje al met veel geronk aangevlogen. Blauw met grijs, een habitué. Misschien is dit zijn zoveelste rondje al boven ons huis en kan hij nu al navigerend zijn lul uit zijn broek halen en zich voorzichtig beginnen aftrekken. Dat is een fantasie van Amélie natuurlijk. Zij vraagt zich af hoeveel keer er al boven onze hoofden klaargekomen is, spontaan of met de hand. We loeren van onder onze strohoeden naar de vliegtuigjes en na een half uur hebben we er al zes gespot. Dan is het tijd voor actie. Amélie duikt tussen mijn benen en begint me te likken en daarna vingert ze me tot ik spuit. Ze zuigt me vervolgens uit en likt mijn kut schoon. Dan is het mijn beurt. Ik zuig aan haar tepels en zijn vingert zichzelf tot ze bijna klaarkomt en ik het met mijn tong overneem. De vliegtuigjes blijven boven ons cirkelen. Na een uur staan we recht en zwaaien naar boven. De rust boven huis en tuin keert terug.
'Wie weet hoeveel mensen we weer een mooie dag hebben laten beleven,' lacht Amélie. Ik zet koffie en zij haalt de zelfgebakken vlaai uit de oven. In ons blootje drinken en eten we en dan vindt ze dat ik weer aan het werk moet. 'Typ maar in je blootje, liefste,' moedigt ze me aan, 'stel je voor dat je achter Wouter aan fietst en hoopt dat hij ergens zal stoppen, op een plekje ver van alles en iedereen af. Heb je toen je kutje kunnen laten zien aan hem? En heb jij zijn pik gezien?'
Mijn vingers zweven boven het klavier en raken de eerste toetsen.
--- --- --- ---
Wouter fietst de kuil voorbij. Ik word bijna moedeloos. Maar niet veel later slaat hij een smal weggetje in dat uiteindelijk overgaat in een hazenpad. Er is nauwelijks nog een paadje te zien. Op een bepaald moment moet hij zelf ook van de fiets en daar ligt het dan, het goed verborgen plekje, een schuin oplopende, onbegroeide duin die omgeven is door struikheide en enkele berken. Daarachter dicht sparrenbos. Hij zet zijn fiets tegen een boomstam en ik doe hetzelfde.
'Heb je graag dat ik mijn broek uit doe?' vraagt hij een beetje onbeholpen. Het is duidelijk dat hij even dapper wil zijn als ik gisteren bij Elvira was.
'Natuurlijk heb ik dat graag,' antwoord ik snel, 'ik zie je toch graag?' Hij trekt zijn schoenen en sokken uit en pelt dan de bezwete koersbroek van zijn lijf. Hij heeft er geen onderbroek onder aan. Zijn piemel staat half rechtop. Hij neemt hem in de hand en gaat dan voorzichtig tegen de oplopende kant van het duin zitten. Ik heb mijn schoenen en sokken ook al uit, ga op mijn knieën tussen de zijne zitten en kijk.
'Doe maar zoals je het gewoonlijk doet,' zeg ik hees, 'ik wil alleen maar kijken.' Hij begint zich rustig af te spelen, kijkt niet naar mij maar naar zijn gestaag groeiende penis.
'Als je zo zit te kijken, moet ik straks al komen,' zucht hij.
'Doe maar,' zeg ik, 'maar laat me wel goed zien als het eruit komt.'
Ik vind het lief van hem dat hij het toch voor mij wilt doen, ik heb hem misschien toch verkeerd ingeschat. Maar wanneer ik naar zijn gezicht kijk, zie ik toch dat hij verlegen is. Hij blijft dapper verder melken aan die harde speen van hem (woorden die ik van jou geleerd heb, Amélie) en wanneer hij zich opspant en kreunt, buig ik me naar hem toe om het moment dat zijn witte spul eruit spuit niet te missen. Hij trekt nog net op tijd zijn shirt tot onder zijn kin en spuit zijn lading in drie dikke stralen op zijn borst, precies tussen zijn grote donkerbruine tepels en de laatste net boven zijn navel. Hij wrijft bijna onmiddellijk zijn papje over zijn borst en buik uit. Achteraf vertelt hij me dat hij dat altijd doet, dat hij er plezier van heeft dat zijn sperma in zijn huid trekt.
'Nu ik,' zeg ik en ik zet me naast hem in het zand, de duin in mijn rug. Ik trek mijn short en onderbroek uit en hef mijn knieën hoog uit elkaar. Hij doet net als ik bij hem deed en zet zich op zijn knieën voor mij. Een hele tijd doe ik niks, ik laat hem kijken en door bekeken te worden, word ik vanzelf heet en nat. Minuten verstrijken en wanneer ik eindelijk mijn vingers tegen mijn gleufje leg, zie ik dat hij weer een stijve gekregen heeft. We spelen ons tegelijkertijd af en hij komt eerst klaar, nog een straaltje dat in een kleine boog in het zand terecht komt, niet ver van mijn kutje. De veer in mij breekt en ook ik kom klaar, al is het zonder spuiten. Jammer, ik had hem graag laten zien dat ik dat al goed kon.
Ik heb dorst, loop naar mijn fiets en stel vast dat ik vergeten ben het dekentje uit mijn rugzak te halen. Onze rug, billen en benen hangen vol zand, takjes en zaadjes. Ik maak Wouter eerst helemaal proper, daarna hij mij en dan drinken we onze bus lauw water leeg. Wouter trekt zijn koersbroek, sokken en schoenen weer aan.
'Je hebt een mooie piemel,' zeg ik.
'Jij hebt een mooie muis,' antwoordt hij.
'Mag ik je de volgende keer zelf aftrekken? Dan mag jij het bij mij doen.'
'Oké, ik ben blij dat er een volgende keer komt. Je meent het toch, hé?'
'Ik meen het, Wouter. Ik heb een jongen nodig om me aan te laten zien. Je bent heel lief en ik vind het fijn dat je niet meer wil dan wat we nu doen. Ik wil nog niet neuken, bedoel ik. Vind je dat erg?'
'D-d-daar had ik nog niet aan gedacht,' stottert hij en hij krijgt een rooie kop. Ik ga voor hem staan, pak hem vast en geef hem een zoen op de mond.
'Alleen kussen, kijken en aankomen, Wouter. Ik geloof je, hoor. Je bent echt lief.' Hij drentelt wat met zijn voeten in het warme zand en kust me dan ook.
Wanneer ik thuis kom, zijn mijn ouders er nog niet. Ik wil Amélie bellen, maar doe het uiteindelijk niet. Wie weet ligt ze net nu met Leo te neuken. Ik zou graag in haar armen liggen nu, maar weten dat ik morgenmiddag al weer tot vrijdagavond bij haar zal zijn, stemt me toch gelukkig.
--- --- --- ---
Dit is mooi geschreven, schattebout,' fluistert Amélie, 'ik zie het zo voor me. Wat kan het jou verdomme schelen wat anderen hier van denken? Van mij krijg je een tien, maar ondertussen zit ik hier wel weer met een natte kut. Kom, nu gaan we naar boven. 
