Als ik boven kom slaapt Sarah al. Ze ligt aan haar kant van het bed op haar rug. Niet dat we ooit hebben afgesproken dat dat haar kant is. Dat is gewoon op natuurlijke wijze zo ontstaan. Het is fijn hoe ze een plekje inneemt in mijn bed en in mijn leven. Ik poets mijn tanden, kleed me uit en kruip naast haar. De lakens zijn naar beneden gezakt waardoor haar op ademteugen deinende borsten zichtbaar zijn. Mijn geest is wat onrustig en ik kan de slaap niet gelijk vatten. Starend naar het plafond beleef ik alle gebeurtenissen van vandaag opnieuw. Het was een bonte verzameling van emoties en het kost me moeite om alles op een rijtje te krijgen in mijn hoofd. Ik voel nu pas hoe moe ik eigenlijk ben.

De opluchting dat het goed is gegaan overheerst, maar het heeft ook de nodige energie gekost. Het is gelukt om de ontmoeting met mijn zus voor Sarah een positieve ervaring te laten zijn. Ik denk weer terug aan haar stralende gezicht in de gang net nadat we afscheid van Susan hadden genomen. En aan de heerlijke ontlading voor ons beide die daarop volgde. Dat zij zich goed voelt, en dat ze zichzelf met andere ogen kan bekijken zonder dat de geesten uit haar verleden overal een schaduw over werpen, is een doel dat ik met liefde nastreef. Maar ik denk dat ik ongemerkt haar spanning een beetje heb overgenomen. En nu houdt dat me wakker. Het is alsof er nog restjes in mijn lichaam rondzweven die de slaap ervan weerhouden om me mee te voeren.

Normaal gesproken maak ik me niet snel druk en gaat relativeren me goed af. Maar als het Sarah betreft is het toch moeilijker, omdat ik zo intens met haar meeleef, en het me raakt als ze verdrietig is. Dus ongemerkt ben ik continue bezig met hoe zij zich voelt. Ik wil haar beschermen en voor haar zorgen. Het is alle moeite meer dan waard. Want het werd hoog tijd dat iemand haar eens op de eerste plaats zet. Dat iemand haar onvoorwaardelijk steunt en liefde geeft. En ik wil die persoon zijn, ook als het soms best wat energie kost nu ze nog aan het loskomen is van haar verleden. Ik krijg er ook heel veel voor terug. Haar te zien lachen, genieten, klaarkomen en er getuige van mogen zijn hoe ze vrijheid ervaart, zorgt bij mij voor een instant geluksgevoel.

Soms vraag ik me wel eens af of Sarah me ook zou willen als ze niet zo verlegen en beschadigd was geweest. Ik ben maar een gewone doorsnee man, middelmatig of zelfs een beetje saai. Al is dat niet iets waar ik zelf moeite mee heb. Van simpele vergenoegdheid kan ik nou eenmaal enorm genieten. Geef mij een boek en laat me lekker rommelen in huis of in de tuin en ik beleef een volmaakte dag. Al is de aanwezigheid van Sarah inmiddels wel een bepalende factor geworden om dat ideaal te behalen. Zonder haar voelt dat wat vroeger voldoende was, nu opeens toch een beetje leeg. Ik kan uren met haar praten, of juist gewoon samen met haar stil zijn. En ik zal niet ontkennen dat de bijkomstigheid van haar heerlijke lijf, en de dingen die ze me laat voelen, ook een verrijking van mijn leven zijn. Desalniettemin ben ik snel tevreden en hoef ik niet zo nodig meer of anders. Maar een ondernemend en avontuurlijk medemens zou mijn leven wellicht als ondermaats betitelen.

Sarah is enorm veranderd sinds ik haar ken. Ze bloeit helemaal op. Met een glimlach denk ik aan die gevatte mond van haar, die met spitsvondigheid doordrenkte humor produceert. Ze boeit me mateloos en windt me op. Een beeld van een lachende Sarah met ondeugende ogen verschijnt op mijn netvlies. En mijn gedachten gaan terug naar het moment dat ik haar probeerde af te leiden door te zingen en te dansen. Wat heb ik ervan genoten om met haar in mijn armen door de kamer te zwieren. En om daarna te dansen op dat langzame nummer terwijl de lucht tussen ons knetterde door de intense verbinding. Mijn borst trekt samen als gevolg van de liefde die ik voor haar voel. Toch fluistert er een priemende twijfel in mijn binnenste. Wat als ze me ontgroeit? Als ze eenmaal heeft ontdekt wie ze echt is en zou willen zijn, ben ik dan nog wel genoeg voor haar?

Een schuldgevoel bekruipt me als ik me realiseer dat ik hoop dat haar groei niet zover reikt dat het een kloof tussen ons schept. Al gun ik haar de wereld, mijn hart zou in stukken breken als ze mij vanwege de ontwikkeling die ze doormaakt niet meer zou willen. Heb ik wel voldoende te bieden als ze geen steun meer nodig heeft bij de dingen die ze moeilijk vindt? Ze is zichzelf aan het ontdekken en het zou kunnen dat we daardoor uiteindelijk uit elkaar groeien. Ik ben niet bijster ambitieus en heb geen grote dromen. Maar toch is het laatste wat ik zou willen dat ik haar terughoud in haar ontdekkingstocht om zichzelf te bevrijden van de zwaarte van het verleden. Ze verdient het om echt zichzelf te kunnen zijn, zelfs als dat betekent dat dat niet samen met mij kan. Met een pijnlijke steek in mijn hart spreek ik met mezelf af dat ik haar laat gaan als ik haar in de weg sta om haar leven zo in te richten zoals zij zou willen. Want mijn liefde voor haar is groter dan mijn angst om haar kwijt te raken. Ook als ik die liefde alleen kan tonen door haar los te laten.

De gedachte alleen al laat mijn poriën druipen van treurnis. In onze relatie ben ik vaak degene die in de zorgmodus schiet en voor haar klaar staat. Ze heeft geen idee van mijn overpeinzingen omdat ze in een diepe slaap verzonken is, maar op dit moment heb ik troost van haar nodig. Ik til haar arm op en kruip eronderdoor tot ik tegen haar zij lig. Mijn gezicht begraaf ik in het holletje van haar nek en mijn arm leg ik stevig om haar middel. Alsof ze het aanvoelt slaat ze in haar slaap haar armen om me heen en vlecht haar been tussen de mijne. Ik klamp me vast aan haar zachte lichaam en in de warmte van haar omhelzing vind ik eindelijk de rust om in slaap te vallen.

Het voelt alsof het maar een paar minuten later is als een piepend geluid me doet ontwaken. Door mijn oogleden heen word ik me gewaar van het daglicht dat de kamer binnen schijnt en ik realiseer me dat ik wel degelijk een aantal uur heb geslapen. Ik grom gefrustreerd en kruip dichter tegen Sarah aan. De vermoeidheid is nog steeds overheersend aanwezig in mijn lichaam. Ik ben er niet klaar voor om aan de dag te beginnen en hou mijn ogen stijf dicht. Sarah lacht zachtjes en haar handen glijden door mijn haren. Het heeft direct een ontspannend effect. Al verandert het niets aan mijn voornemen om nog even in de sluimer tussen slaap en ontwaken te vertoeven.

"Lief, je telefoon piept. Volgens mij stuurt iemand je berichtjes," klinkt Sarah's stem. "Laat ze maar wachten," brom ik. "Ik slaap nog." Als de piepjes blijven klinken merkt Sarah op dat het misschien urgent kan zijn. Ik schud mijn hoofd en hou mijn oogleden krampachtig gesloten. "Kijk jij maar." Mijn stem klinkt gedempt tegen de huid van Sarah's nek. Ze verschuift een beetje en ik verstevig mijn greep om duidelijk te maken dat ik niet van plan ben om haar los te laten. "Het is je zus," zegt ze. "Lees maar," zeg ik morrend. "Ik weet toch niet hoe ik je telefoon moet ontgrendelen." Sarah klinkt onzeker, alsof ze niet in mijn telefoon zou mogen die mallerd. Ik heb niets voor haar te verbergen. "Je moet een patroon tekenen met je vinger," mompel ik. "In de vorm van de letter S."

Het is even stil en dan zegt Sarah voorzichtig: "Weet je zeker dat je het niet erg vindt als ik je berichten lees? Misschien staat er iets dat niet voor mijn ogen bedoeld is?" Ik kruip nog dichter tegen haar aan in een poging om de wereld nog even buiten te sluiten. Ik druk een kus in haar nek en zeg:" Je mag alles lezen. Ik heb geen geheimen voor je." Het is even stil en dan begint ze de berichten van Susan samen te vatten. "Je zus bedankt je voor het uitzoeken van een leuke schoonzus," Sarah klinkt gegeneerd en ik weet zeker dat ze bloost. Maar ze gaat wel verder met lezen. "Ze vraagt of je app groep wil maken met ons drieën. Ze heeft blijkbaar iets ontdekt en wil dat met ons bespreken." Blijkbaar dringt Susan nogal aan op een reactie. Maar ik ken haar ongeduldige aard en weet dat ze zou bellen als het daadwerkelijk urgent is.

"Wil je dat? In een appgroep met mij en mijn zus?" vraag ik Sarah. Ze is even stil en zegt dan zachtjes: "Ik heb nog nooit in een appgroep gezeten. En als ik het dan met iemand voor het eerst moet proberen dan vind ik het wel fijn als het met jullie is." Met mijn neus wrijf ik over de gevoelige huid onder haar oor en ik snuif haar vertrouwde geur op. Mijn ogen hou ik nog steeds dicht en ik klamp me onverminderd stevig aan haar vast. "Wat is er met je aan de hand? Je lijkt wel een koala," zegt Sarah met lichte bezorgdheid in haar stem. Ze streelt mijn rug en kriebelt met haar vingers over mijn hoofdhuid.

Het trieste gevoel van gisterenavond hangt nog over me heen als een zware deken. De angst om haar ooit te moeten loslaten heeft een melancholisch effect op mijn gemoedstoestand. Maar ik wil haar niet belasten met mijn sombere gevoelens en onzekerheden. Ik wil dat ze de volledige vrijheid heeft om zichzelf te leren kennen en ontplooien zonder enige terughoudendheid omdat ze rekening probeert te houden met mij. En dus besluit ik de onbevredigende nacht, die me verre van een uitgerust gevoel heeft opgeleverd, als excuus te gebruiken. Ik zucht diep en haal mijn schouders op. "Niet zo goed geslapen. Ik wil hier gewoon nog even zo liggen bij jou." Sarah draait een beetje naar haar zij zodat haar lichaam nog dichter tegen het mijne aan komt te liggen. "Dat is goed lief. Kom maar bij me hoor," klikt de stem van Sarah liefdevol. Haar hand glijdt weer door mijn haar en ik hum instemmend.

Als ik mijn ogen weer open ben ik alleen en zie ik op de wekker dat het al na elven is. Op het nachtkastje ligt een briefje waarop staat: 'Je bent weer in slaap gevallen en ik heb je maar even laten liggen. Ik heb je telefoon mee naar beneden genomen zodat je er niet wakker van zou worden. Hopelijk doen die extra uurtjes slaap je goed. Zie je zo. x Sarah". Ik kan niet ontkennen dat het fijn voelt nu de rollen even omgekeerd zijn. En het geeft me na al mijn twijfels wat zelfvertrouwen om te merken dat we ook functioneren als stel wanneer ik me even wat minder voel. Het wordt hoog tijd dat ik me weer uit mijn dipje probeer te sleuren en ik besluit even te gaan douchen in een poging de zorgen van me af te spoelen.

Terwijl het warme water over me heen stroomt bedenk ik me dat het zonde zou zijn als ik nu in zak en as ga zitten over iets dat misschien nooit zal gebeuren. Ik wil van Sarah kunnen genieten in plaats van me steeds zorgen te maken of ik wel genoeg voor haar ben. Maar helaas is het besluit om het van me af te zetten eenvoudiger dan daadwerkelijk een gevoelsmatige knop omzetten. Wie weet helpt het als ik een wat duidelijker beeld krijg van wat haar dromen zijn. Dan kan ik wellicht ook wat beter inschatten of ik daar nog in zou passen. Misschien is het voor mezelf ook wel goed om er eens bij stil te staan wat ik nog zou willen in het leven. Ik dacht eigenlijk dat ik alles wel had en niet echt ergens naar verlangde. Maar nu ik Sarah in mijn leven heb lonkt er toch nog toekomstperspectief aan de horizon.

Sarah zit op de bank te lezen en staat op als ik de woonkamer binnen loop. Ze komt naar me toe, legt een hand op mijn wang en wrijft met haar duim over de huid onder mijn linkeroog. "Voel je je wat beter?" vraagt ze bezorgd. Ik leg mijn hand over de hare, kus haar handpalm en zeg: "Die paar uurtjes extra slaap hebben me goed gedaan. Al vond ik het ook best fijn om even een koala te zijn." Haar lippen krullen in een glimlach en op fluistertoon zegt ze: "Dat rijmt." Ik knik en druk een kus op haar geamuseerde lippen. Ze kust me terug en kijkt me dan weer serieus aan. "Ik hoop dat je weet dat je met me kunt praten als er iets is wat je dwarszit. Het hoeft niet altijd over mij te gaan. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar ik wil er ook graag voor jou kunnen zijn. Je helpen als je je niet goed voelt. Als je daar behoefte aan hebt ten minste." Dat laatste voegt ze er onzeker aan toe.

Ik ben zoveel met mezelf bezig geweest dat ik niet door heb gehad hoeveel zorgen ze zich maakt. Gelijk neemt de behoefte om haar gerust te stellen het over van de angst en onzekerheid. "Ik heb gewoon een beetje een baaldag. Een onrustige nacht gehad en een beetje met mijn verkeerde been uit bed gestapt denk ik. Maar als ik bij jou ben dan voel ik me gelijk beter. Van jouw armen om me heen word ik rustig. Zeker als je zo lekker door mijn haar kriebelt." Ze kijkt me zo verschrikkelijk lief aan dat mijn organen samensmelten tot een brij van pure verliefdheid. "Oké," zegt ze zacht. "Veel knuffels en kriebels dus." Ik knik enthousiast en haar armen wikkelen zich om mijn schouders heen. Ik nestel me tegen haar aan en ik voel haar zachte rondingen tegen mijn borstkas drukken. "Hmmmm," hum ik tevreden.

Na een paar minuten wordt onze omhelzing verstoord door het knorren van mijn maag. Sarah maakt zich lachend van me los en zegt: "Ik vrees dat we toch even een knuffelpauze moeten inlassen om dat hongerige beest te voeren. Waar heb je trek in?" Als ik een bak yoghurt met muesli en fruit naar binnen heb gewerkt voel ik mijn energie weer wat toenemen. Sarah zit naast me aan het kookeiland van een kopje thee te genieten. Zij had eerder al gegeten. Ik pak mijn telefoon om de berichtjes van mijn zus eindelijk maar eens te lezen. "Precies wat ik al dacht," zeg ik tegen Sarah. "Suus drukt ongeveer na iedere zin op verzenden, dus daarom zijn het zoveel berichtjes."

Susan --> Wouter
"Hey broertje, was gezellig gisterenavond!"

Susan --> Wouter
"Sarah is echt de allerleukste vrouw die je ooit aan me hebt voorgesteld. Bedankt voor het uitzoeken van zo'n leuke schoonzus! Ik vind haar echt heel aardig. Hopelijk zij mij ook."

Susan --> Wouter
"Jullie zijn ook echt heel leuk met elkaar. Ik word bijna jaloers van de verliefdheid die van jullie af spat. Tussen mij en Robert is dat inmiddels wel gezakt na al die jaren."

Susan --> Wouter
"Ik hoop dat Sarah het ook gezellig vond? En dat het (lees ik) niet te spannend voor haar was?"

Susan --> Wouter
"En ze kan nog koken ook. Ten minste daar ga ik vanuit aangezien jij me nog nooit eerder eten van dit kaliber hebt voorgeschoteld."

Susan --> Wouter
"Oh mijn god!! Je raad nooit wat ik heb ontdekt. Oh wacht het is eigenlijk veel leuker als ik dit met Sarah kan bespreken. Maar misschien is het nog een beetje heftig als ik haar zou appen? Niet dat ik haar telefoonnummer heb. Kan jij niet even een appgroep met ons drieën aanmaken? Dan kan ik het jullie tegelijk vertellen.

Susan --> Wouter
"Joehoe Wout, waarom reageer je niet? Je ligt zeker nog in je bed te rollen met dat mooie meissie van je. Snap ik hoor met zo'n knapperd. App je me even als je dit leest?"

Ik lach en schud mijn hoofd. Wat is die zus van mij al gevat op de vroege ochtend. Sarah kijkt me vragend aan. "Het is me er eentje. Zo weinig geduld. En niet bepaald een blad voor de mond. Die zegt gewoon alles wat ze denkt." Sarah knikt: "Dat vind ik juist wel leuk aan haar. En dan hoef je je ook geen zorgen te maken over wat ze denkt. Omdat ze dat dan gewoon zegt." Ze kijkt even naar de tafel en plukt aan de nagel van haar wijsvinger. "Vond je het echt niet erg dat ik die berichtjes heb gelezen?" vraagt ze onzeker. Ik sla een arm om haar heen en kus haar slaap. "Nee joh, ik zei toch zelf dat je dat moest doen? Je mag altijd alles lezen hoor. Ik heb niets te verbergen. Je had zelfs een berichtje naar haar mogen sturen dat ik geen antwoord gaf omdat ik als een halve zombie nog in mijn bed lag."

Ze kijkt me verschrikt aan. "Met jouw telefoon bedoel je? Dan weet ze toch gelijk dat ik die berichtjes lees? Dat zou ik echt niet durven hoor!" Ik haal onverschillig mijn schouders op. "Maakt mij niets uit dat ze weet dat jij het leest. Is toch normaal als je een relatie hebt. Maar eh, zal ik die appgroep aanmaken? Dan heeft ze ook wel gelijk je nummer daarna." Sarah knikt en kijkt mee terwijl ik een appgroep aanmaak en haar en Susan toevoeg. Ik besluit mijn zus gelijk maar uit haar lijden te verlossen en stuur een bericht.

Wouter --> Susan en Sarah
"Hé zus! Ik had niet zo goed geslapen dus ben nog even blijven liggen vanochtend. Daarom gaf ik geen antwoord. Ik ben zelf ook nogal content met mijn keuze voor jouw schoonzus. Ze kan inderdaad goed koken. En gisteren was voor haar ook fijn. Ze zit hier naast me. Dus vertel op! Wat wilde je zo graag met ons delen?"

Susan --> Sarah en Wouter
"Jeetje jullie hebben me wel laten wachten. Ik ben al de hele ochtend aan het stuiteren."

Susan --> Sarah en Wouter
"Sarah toen jij me gisteren vertelde dat je vertaler bent, was ik natuurlijk al helemaal enthousiast bij het idee dat je misschien aan boeken hebt meegewerkt die ik heb gelezen. Dus vanmorgen heb ik mijn hele boekenkast doorgespit want ik was zo nieuwsgierig. En ik heb gewoon acht boeken gevonden die door jou zijn vertaald! Ik kan niet geloven dat ik een schrijfster als schoonzus heb."

Sarah en ik kijken elkaar aan na het lezen van het bericht en lachen om het enthousiasme van Susan. "Ik ben geen schrijfster," zegt Sarah met een blos op haar wangen. "Ach maar wat maakt het uit dat Susan je wel zo ziet?" zeg ik lachend terwijl ik haar met mijn schouder een duwtje geef. "Ga je een berichtje terugsturen?" Sarah knikt en is vervolgens lange tijd bezig met typen, de woorden weer verwijderen, weer iets nieuws typen en dat een aantal keer.

Sarah --> Susan en Wouter
"Ik ben geen schrijfster hoor. Maar ik heb inderdaad wel behoorlijk wat boeken vertaald door de jaren heen. Dat is veel leuker om te doen dan droge zakelijke documenten. Of een handleiding van een broodrooster."

Susan --> Sarah en Wouter
"Nou in mijn ogen ben je wel een schrijfster hoor. Ik ga al die boeken opnieuw lezen nu ik weet dat jij ze hebt vertaald. Zo leuk om te weten dat mijn schoonzus betrokken is geweest bij het schrijven van die boeken. Ik maak een speciaal 'Sarah' plankje in mijn boekenkast vanaf nu. Heb je een lijst van alle boeken die je hebt vertaald?"

Sarah's wangen worden vuurrood. Ze is dit soort aandacht niet gewend.

Wouter --> Susan en Sarah
"Zeg Suus, je maakt mijn meisje aan het blozen. Hou je je een beetje rustig met je dweperij? Al moet ik eerlijk zeggen dat ik die lijst ook wel wil. @ Sarah, het idee dat jij je hersenen hebt gebroken over ieder woord in die boeken, maakt dat ik ze ook wil lezen."

Sarah --> Wouter en Susan
"Ik heb niet het gevoel dat ik iets bijzonders heb gedaan. En een lijst is er ook niet echt. Al kan ik die natuurlijk wel maken."

Susan --> Sarah en Wouter
"Ja alsjeblieft Sarah. Maak die lijst voor ons. En als wij het bijzonder vinden dan heb je dat maar te accepteren. @ Wouter, zullen we een fanclub oprichten?"

Wouter --> Susan en Sarah
"@ Suus, Ik ben al erelid van de Sarah fanclub. Maar die reikt verder dan Sarah's literaire vermogens dus ik weet niet of het gepast is om jou ook een lidmaatschap te verschaffen."

Sarah --> Wouter en Susan
"Jullie zijn niet wijs."

We appen nog een tijdje heen en weer en ik geniet van de interactie tussen twee van de belangrijkste vrouwen in mijn leven. Als we weer gemoedelijk naast elkaar van een kopje thee zitten te genieten besluit ik om het plan dat ik eerder bedacht aan haar voor te leggen. "Sarah? Ik zat te denken dat we misschien een bucketlist kunnen maken. Weet je wel zo'n lijst met dingen die je graag nog eens zou willen doen. Ik ben benieuwd welke wensen en dromen jij hebt als je gewoon alles zou durven. Je hebt heel lang in beperkingen gedacht. Maar als je zo'n lijst maakt dan kunnen we misschien samen kijken of er dingen zijn die wel mogelijk zijn." Ze denkt even na en zegt dan: "Ik heb inderdaad altijd in beperkingen gedacht. Alles wat ik eigenlijk zou willen heb ik gelijk uit mijn hoofd gezet omdat ik het toch allemaal veel te eng vond. En dan was het voor mezelf makkelijker om net te doen alsof ik er ook niet naar verlangde. Maar ik denk dat je gelijk hebt dat het goed zou zijn om te kijken of er misschien dingen zijn die ik wel durf." Ze kijkt me aan en gaat dan verder: "Zeker als jij er dan bij bent durf ik denk ik wel meer. Heb jij ook zo'n lijst?"

Ik kijk haar glimlachend aan en schud zacht mijn hoofd. "Nog niet, ik dacht dat we misschien allebei zo'n lijst konden maken. En die dan aan elkaar zouden kunnen laten lezen zodat we van elkaar weten wat we graag zouden willen doen en waar we van dromen. En dan kunnen we elkaar helpen om wat dingen af te strepen." En hopelijk schrijven we ook wat dezelfde dingen op, denk ik er achteraan zonder het uit te spreken. Want dat zou betekenen dat onze wensen niet te ver uit elkaar liggen en we hopelijk nog heel lang samen kunnen blijven.

Sarah bloost en dat maakt me gelijk nieuwsgierig. Ik buig voorover en fluister in haar oor: "Waarom bloos je lieve Sarah?" Ik zie hoe er een rilling over haar rug trekt. Ze verstopt haar gezicht tegen mijn schouder en haar stem klinkt gedempt. "Ik dacht gewoon aan een paar dingen die ik misschien wel zou willen proberen. Maar die kan ik niet zonder jou doen. Want daar heb ik jou nogal letterlijk bij nodig." Mijn hart maakt een sprongetje bij het idee dat ik onderdeel van haar lijst ben. Ik wrijf over haar rug en stop mijn neus in haar haar om de geur op te snuiven. "Je maakt me wel nieuwsgierig schatje. Zijn dat soms dingen waarbij we geen kleren aanhebben? Je weet dat ik je daar maar al te graag mee help. En wees maar niet bang. Jij zal ook regelmatig op mijn lijst voorkomen."

We gaan beide aan de slag met onze lijst. Het is moeilijk voor me om mijn concentratie erbij te houden omdat ik tussendoor steeds naar Sarah zit te kijken. Ze neemt dit heel serieus en ziet er heel schattig uit als ze nadenkt. Dan trekt ze haar wenkbrauwen een beetje naar beneden en haar neus een stukje omhoog waardoor er een rimpeltje op de brug ontstaat. Ik ben echt smoorverliefd op deze vrouw. Zelfs als ze nadenkt zit ik haar zwijmelend aan te staren. Ik probeer mezelf tot de orde te roepen en me te focussen. Want hoe eerder we klaar zijn en ik die van haar mag lezen, des te sneller ben ik hopelijk gerustgesteld over de toekomst. En het is ook voor mij goed om eens stil te staan bij wat ik eigenlijk zou willen. Na enige tijd legt Sarah gefrustreerd haar pen neer: "Nou dit is moeilijker dan ik dacht. Dat niet durven zit me toch nog wel in de weg. Ik denk dat ik wat langer de tijd nodig heb om hier over na te denken."

Ik lach omdat ik ook nog niet heel ver ben gekomen en laat aan haar zien wat ik tot nu toe heb. "Ik vind het ook lastiger dan gedacht. Mag ik lezen wat er bij jou al opstaat?" Sarah krijgt rode wangen en ze friemelt zenuwachtig met haar vingers aan de rand van het vel papier. "Vind je het spannend om het te laten lezen?" vraag ik. Ze knikt en zegt: "Ik ben toch een beetje bang dat ik gekke dingen heb opgeschreven. Of dingen die jij helemaal niet zou willen. Door mijn verleden ben ik altijd bang om afgewezen te worden. En afgewezen worden door jou zou nog wel een beetje erger zijn dan door kinderen op school." Ik strijk over haar wang en duw een plukje haar achter haar oor. "Tenzij je de ambitie hebt om seriemoordenaar te worden acht ik de kans heel klein dat ik je zal afwijzen."

Ze lacht en steekt me haar vel papier toe. Er staan ongeveer tien puntjes op; altijd verse bloemen in huis hebben, boodschappen doen op de markt, kibbeling eten op de markt, vaker een strandwandeling maken met Wouter, nieuwe meubels in huis, een keer met een vliegtuig reizen, het noorderlicht zien, een huisdier, naakt zwemmen, vrijen voor een openhaard (met Wouter), 69 en 'dingen waar ik over heb gelezen m.b.t. seks proberen. Wat zou ze met dat laatste bedoelen? Daar moet ik op een ander moment verder onderzoek naar doen. Maar ik stel mezelf natuurlijk graag beschikbaar om haar wensen als het om seks gaat te realiseren.

Het is nog maar een begin natuurlijk, maar op dit moment staat er niets op haar lijst dat ik niet samen met haar zou kunnen doen. Voorzichtig voel ik me een beetje opgelucht. "Kom schatje! Jij wil boodschappen doen op de markt, kibbeling eten en verse bloemen in huis. Wat zeg je ervan als we die puntjes vandaag nog gaan afstrepen?" Ze denkt even na en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik dit zo joviaal ter sprake breng. Natuurlijk zijn het voor haar niet zomaar kleine dingen anders stonden ze niet op haar lijst. Maar voordat ik mijn woorden kan nuanceren knikt ze en licht toe: "Mijn vader heeft me vroeger ooit één keer meegenomen naar de markt en hij heeft toen kibbeling voor me gekocht. Het is één van de weinige leuke herinneringen die ik aan hem heb. Het leek me wel fijn om die herinnering wat nieuw leven in te blazen."

We rijden naar de stad en slenteren hand in hand tussen de marktkraampjes waar we allerlei lekkere hapjes voor thuis kopen. Als we bij een viskraam aankomen zegt Sarah resoluut: "Wil jij ook kibbeling? Dan bestel ik twee porties." Ik knik en kijk met trots toe hoe ze haar angst overwint om met mensen te praten. Op de terugweg komen we langs een bloemenkraam waar ik een grote bos veldbloemen voor Sarah koop. Het is een perfecte middag en weer een positieve ervaring die Sarah aan haar verzameling kan toevoegen. Ik vermaak me prima als ik hand in hand, met mijn met mijn meisje aan mijn zij, in de richting van de auto loop.

Maar dan verstijft iedere spier in mijn lichaam als ik een nasale stem hoor zeggen: "Oh mijn god Patries, moet je kijken. Het is Sarah de vuurtoren."