Dit sprookje is gebaseerd op het Middeleeuwse verhaal ‘Mariken van Nieumeghen’.
Het had als thema's Verleiding, Zonde en Vergeving, die ook de rode lijn van dit verhaal vormen.


VERLEIDING

’Verdorie, veel te mooi weer, de héle zomer al, weer ‘n zondag al die motormuizen op de dijk en m’n terras die de fietsers en wandelaars wegjagen,’ moppert mijn baas. Ik ben het totaal niet met hem eens dat dat erg is, maar ik ben wel zo slim om dat niet te laten merken, want dan krijg ik de wind van voren.

Ik bedien op het terras van zijn zaak, ‘Het Oude Veerhuis’ dat op een hooggelegen plek aan de rivier staat en waar je vanaf het terras naar alle kanten een mooi uitzicht hebt. De hele week leggen er wandelaars en fietsers aan, maar als het op zondag mooi weer is komen de motoren los op de dijken en jagen ze met hun lawaai en vaak best wel agressief rijgedrag iedereen daar weg. Ook op het terras zijn ze niet bepaald stil…’


Ontwaken

Mijn baas heeft daar dus een gruwelijke hekel aan, maar ik niet, ik hou wel van motorrijders. Ik hou er van hoe ze zich gedragen en hoe ze eruit zien, dat lekkere stoere gedoe van hen voel ik soms tot tussen mijn benen. Volgens mijn vriendinnen ben ik daarom een sletje, maar dat lijkt me niet kloppen, want ik ben nog nooit met een van hen meegegaan. Ik heb sowieso nog nooit iets met een jongen gehad, dus wat leuteren ze eigenlijk. Nou ja, een beetje sletterig kleed ik me soms wel, dus daar hebben ze dan wel weer gelijk in. Ik loop graag in korte strakke broekjes en topjes met daartussen veel blote buik, zeker als het weer zo’n ‘motorzondag’ lijkt te worden. Het voelt de laatste tijd écht of mijn lichaam aan het wakker worden is en ik alleen maar aan die drang om me te laten zien kan toegeven.

Mijn oom vroeg me laatst ook al of ik me niet te losjes kleed. Sinds mijn ouders verongelukten toen ik tien was woon ik bij hem en een lievere vervangpapa had ik me niet kunnen wensen, maar een tikje overbezorgd is hij wel. Misschien wel omdat ik niet erg groot ben en ook nog eens blonde haren en blauwe ogen heb, daardoor zag ik er lang nog heel kinderlijk uit. Niemand noemt mij ook ooit Marie zoals ik heet, het is altijd Marieke en heel vaak voelde ik me niet voor vol behandeld. Ik heb dat altijd laten zitten omdat het ook wel iets heeft als iedereen zo lief tegen je doet maar de laatste tijd verandert dat, eigenlijk zo’n beetje sinds ik zeventien ben. Er gebeurt van alles in mijn lijf, ik denk steeds vaker aan seks en bijna iedere avond moet ik mezelf klaar vingeren, omdat ik anders almaar niet van dat opgewonden gevoel af kom en niet kan slapen.

Ik zou het wel fijn vinden als de jongens mij ook eens zien staan. Daarom heb ik een zeg maar make-over genomen en ben ik mijn haren zwart met wat rode strengen erin gaan verven en heb ik een paar tattoos en een lippiercing genomen. Tot nu toe hielp het niet veel maar nu lijkt daar verandering in te komen. Sinds enkele weken strijkt er namelijk steeds een groepje van vier motorrijders neer op het terras en zeker de laatste keer had ik het gevoel dat ze speciaal voor mij kwamen. Ik geef ze dan wat extra aandacht en die mannen vinden dat dan duidelijk leuk. Voortdurend maken ze opwindende grapjes, dat ze graag door mij bediend worden en hopen dat ik ooit een ritje met ze zal maken. Nou, dat lijkt me wel wat, achter op zo’n motor en dan met mijn benen om de heupen van zo’n stoere vent geklemd door het landschap suizen, terwijl onder mijn billen en zo dan die machine trilt en schokt en van dat lekkere harde geluid maakt. Dus antwoord ik dan altijd ‘nou, vraag het me maar eens’ en loop dan een beetje heupwiegend naar de volgende klant.

Het grappige van deze vier motorrijders is dat ze wel echt stoer maar toch ook heel anders dan al die andere rijders zijn. Deze kerels zijn slank, hebben geen baarden maar alle vier wel heel lang haar en ook hun grapjes zijn leuker, niet zo ruig waardoor ik er juist veel meer om kan lachen. Wat vooral leuk aan hen is, is dat ze zichzelf niet zo serieus lijken te nemen. Ze hebben zich MOTOR MICE genoemd, precies het scheldwoord dat mijn baas altijd voor motorrijders gebruikt. Die naam staat op hun leren Jacks met bij ieder daaronder een afbeelding van Mickey Mouse met van die grote flaporen, en daaronder dan hun eigen naam: Nicky Mouse, Johnny Mouse, Antony Mouse en Charly Mouse. Oftewel: Nick, Jan, Anton en Karel. De leukste vind ik Nick, hij heeft net als ik van origine blonde haren die hij donker met rood erin verft en ook heeft hij net als ik blauwe ogen, we zouden wel een leuk setje kunnen zijn. Alleen is hij veel te oud voor mij, ik schat hem zeker eind twintig of misschien zelfs al wel dertig, net als zijn vrienden trouwens ook.

Flirten

Het is warm vandaag, gelukkig heb ik een vroege dienst, omdat ik daarna nog met de bus naar Nijmegen ga, eerst shoppen en dan logeren bij mijn tante, de zus van mijn oom. Mijn Oom is vanmorgen voor zijn werk voor enkele weken naar het buitenland vertrokken. Hij moet best wel vaak op pad en omdat hij nog niet wil dat ik dan alleen in huis ben logeer ik bij haar. Hij zette me met mijn koffertje hier af en vroeg me niet te moeilijk te doen bij zijn zus omdat ze zo snel lichtgeraakt is. Nou ja, dat is het dus precies, daarom heb ik ook geen zin naar haar toe te gaan want eigenlijk heeft ze helemaal nooit zin in mij. Liefst is ze altijd in haar uppie, maar er zit niks anders op omdat ik niemand anders heb om naar toe te kunnen.

Speciaal voor haar om netjes te zijn heb ik me vandaag niet in een pants met topje maar een rood jurkje gekleed. Het lastige daarvan is wel dat het juist vandaag ook wat winderig is en omdat ik maar kleine tietjes heb die geen steun nodig hebben deed ik dom genoeg geen behaatje aan, maar nu staan mijn tepels wel steeds stijf, wat veel mannen toch wel opvalt. Ook moet ik uit kijken dat ik niet in mijn slipje kom te staan als mijn jurkje net opwaait terwijl ik met een vol dienblad rondloop. Voordat ik naar de bus ga toch maar even omkleden straks, gelukkig heb ik in mijn rolkoffertje genoeg andere kleren zitten.

Ik ben een beetje teleurgesteld dat de vier mannen vandaag niet lijken te komen maar het is al kwart voor drie, net voordat mijn dienst afloopt, als ze tóch opdagen. Ze gaan aan een van ‘mijn tafeltjes’ zitten, dat weten ze al precies en als ik bij hen kom om te vragen wat ze wensen is het eerste wat Nicky tegen me zegt: ‘ohw schoonheid, wat zie je er mooi uit vandaag in je rode kleedje.’ Tegelijk zie ik hoe ze alle vier naar mijn direct alweer opstijvende tepels kijken, dit keer niet door de wind maar door hun aandacht. Ik word er helemaal warm van en kan alleen maar reageren door een beetje liefjes te lachen.

Ze bestellen vier ‘Skuumkoppe’ en dat hen bezorgen is meteen zo ongeveer het laatste wat ik vandaag doe. Ik moet me haasten om de bus te halen, er is al geen tijd meer me om te kleden, het is zeker nog twintig minuten lopen naar de provinciale weg waar die stopt. Ik doe mijn schortje af, haal mijn haren los en breng ze wat extra in de war, zet het lijntje om mijn ogen extra donker aan en doe wat van de lippenstift op die zo mooi kleurt bij de rode puntjes van mijn haren en mijn jurkje. Als ik klaar ben zijn net ook hun biertjes getapt, ik zet ze snel bij de mannen op tafel en wil meteen terug naar binnen om mijn koffertje te pakken en er vandoor te gaan. Maar dat zal je natuurlijk altijd zien, juist op dat moment slaat de wind toe, mijn jurkje gaat een heel eind omhoog waardoor mijn gelukkig ook rode slipje bijna volledig en zelfs een stukje van mijn blote buik zichtbaar wordt. ‘Oelala schoonheid,’ lacht Nick en hulpvaardig haalt hij mijn jurkje weer omlaag, waarbij hij tegelijk zacht over mijn billen strijkt.

Ik kan er niks aan doen, ik voel dat tot diep in mijn buik en even raak ik helemaal van slag. Maar dan besef ik dat ik nu serieus haast moet maken, zeg de vier ‘muizen’ gedag en ren er van door. Met als resultaat dat zo ongeveer als ik de bushalte in het zicht krijg zie hoe de bus al wegrijdt. Ik ben diep teleurgesteld, want nu wordt het niks met vooraf shoppen in de stad én loop ik ook nog eens een beetje flirten met die vier leuke muizen mis.
Er zit niet veel anders op dan te wachten op de volgende bus die over anderhalf uur komt en ga op het bankje onder het glazen afdakje zitten uitpuffen. Amper een paar minuten later hoor ik in de verte een motorgeluid op me afkomen en daar is hij, ‘mijn’ favoriete motormuis’ Nick.

‘Bus gemist, schoonheid?’ klinkt het dan als hij tot dicht bij mijn bankje is opgereden. Als ik een beetje timide knik, want het is niet niks, zo’n imponerende sexy man met een helm op en een zwaar-grommende Harley tussen zijn benen, zegt hij: ‘dachten we al, we zagen ‘m in de verte langskomen, dat had je nooit kunnen redden.’
Ik knik een beetje beteuterd en Nick vervolgt: ‘Ik hield je op, dus leek het me wel zo eerlijk je een lift te geven. Ga je mee?’ vraagt hij, terwijl hij afstapt en uit een zijtas een helm en een extra lerenjack pakt. Ik twijfel want waar begin ik aan: ‘zet je me dan in de stad af?’ ‘Maak je geen zorgen, schoonheid. Maar we gaan wel eerst even langs mijn huis. Okay?’ ‘Ehm… okay’ en ik trek het nogal ruimvallende jack aan, zet de helm op en als Nick dan mijn koffertje op het rek heeft vastgezet klauter ik bij hem achterop. Omdat ik een jurkje aanheb moet ik dat wat optrekken, om mijn benen goed om zijn heupen te kunnen klemmen.

Toegeven

En dan razen we weg...
Terwijl de motor met veel lawaai op toeren komt en het getril rechtsreeks mijn buik lijkt binnen te dringen, maakt Nick snel vaart en om niet te vallen druk ik me stevig tegen hem aan, mijn dijen geklemd om zijn benen, mijn bovenlichaam tegen zijn rug gedrukt en met mijn armen strak om zijn middel. Ik weet niet wat me overkomt, dat machtige apparaat tussen mijn benen die ik ook nog eens wijd gespreid om die sexy man klem. Omdat hij aan mijn knellende armen om zijn lijf wel voelt dat ik een beetje bang ben geeft Nick me af en toe een bemoedigend klopje op mijn handen en dat helpt wel, het is een fijn contact. De snelheid, de wind die langs raast, die man tussen mijn benen, alles bij elkaar voelt het alsof ik in een orkaan, in een explosie van natuurgeweld terecht ben gekomen. Lastig is wel dat ik zowat in mijn slipje zit omdat ik mijn jurkje al wat moest optrekken en het door de wind nu naar alle kanten op fladdert.

Normaal doet de bus er zeker een uur over om in het centrum van de stad te komen maar binnen tien minuten knallen we die voorbij en na nog geen half uur zijn we al op de Waalbrug. Als we die over zijn rijden we tot mijn verbazing echter niet naar het centrum maar er omheen, richting de haven bij Weurt. Geen idee waarom ik dacht dat Nick in een gewone wijk zou wonen maar achteraf is het natuurlijk wel naïef om te denken dat hij in een rijtjeshuis of zoiets woont. In plaats daarvan komen we op een nogal vervallen industrieterreintje terecht dat tegen de haven aan ligt en op een gegeven moment stopt Nick voor een soort loods met in de voorgevel naast elkaar een paar grote roldeuren.

Een daarvan gaat ratelend omhoog, waarna Nick naar binnen rijdt. Even later zet hij de motor af en als de roldeur met veel lawaai ook weer omlaag is gezakt wordt het muisstil. Met een soepele zwaai van zijn rechterbeen over de benzinetank stijgt Nick af en als hij dan voor me staat zegt hij: ‘zullen we dan maar, schoonheid?’ Blijkbaar kijk ik hem heel onnozel aan want heel even wacht hij af of ik nog iets ga zeggen maar als dat uitblijft tilt hij me voor ik het besef van de motor af. Geen idee waarom maar hij zet me niet op de grond maar gooit me simpelweg alsof ik niks weeg als een zoutzak over zijn schouder en loopt zo met mij een trap op. Als we boven door een deur gaan blijkt daarachter een huge open woonruimte te zijn, met links een keuken en zithoek en rechts een groot bed.

Voor dat bed zet Nick me weer op mijn benen, neemt de helm van mijn hoofd, trek me het jack uit en vraagt me nog een keer: ‘en schoonheid, al tot een besluit gekomen?’ Opnieuw snap ik niet wat hij bedoelt en weet ik niks te zeggen, maar dan, voor ik er op bedacht ben ritst hij mijn jurkje op de rug los en trekt hij het in één beweging over mijn hoofd uit. Meteen daarna tilt hij me onder mijn oksels op, ‘gooit’ me zo achterover op het bed, knielt over me heen, pakt mijn beide handen beet en voor ik het besef heeft hij die vastgezet in handboeien die boven het hoofdeinde aan de muur vastzitten.

Meteen daarna trekt hij ook mijn slipje uit en lig ik op mijn zwarte boots na naakt voor hem. ‘Wat ben je van plan?’ vraag ik benauwd. ‘Jou te geven waar je al enkele weken om bedelt, schoonheid’ en als dan tot me doordringt wat hij bedoelt en ik wil protesteren doet Nick een soort balletje in mijn mond dat hij met riempjes achter mijn hoofd vastzet. Als ik zo voor hem lig, naakt en weerloos, bekijkt hij me genietend: 'je bent mooi, schoonheid. En wat ik al dacht, je bent blond daar' als hij op het driehoekje haar boven mijn gleufje wijst. Tot mijn eigen verbazing schiet door me heen dat het maar goed is dat ik het net vanmorgen heb bijgewerkt, ik houd het altijd klein en kort en rond mijn gleufje haal ik alles weg.

Dan vraagt Nick: 'wat stelt dat tattootje daar voor?' Ja, daar heb ik dus allang weer spijt van. Ik was in een ontzettend opstandige en tegelijk ook opgewonden bui toen ik het uitzocht, een heel klein rood gekleurd duiveltje dat met een tweetand naar mijn gleufje wijst. Nadat ik hem dat heb verteld grijnst hij breed: 'een stil watertje met diepe gronden dus.'
Terwijl ik daar nog over nadenk pakt Nick zijn telefoon en maakt hij wat foto's van me, ook een heel dichtbij van het duiveltje. Dan maakt hij een berichtje en dat is amper weg of hij krijgt iemand aan de lijn die iets zegt waardoor Nick hard moet lachen. Dan: ‘het is kat in het bakkie, jongens, ze ligt schoon aan de haak klaar. En we hebben niks teveel gezegd, ze is écht een schoonheid, hè?' Hij luistert weer even en reageert: 'Okay, ik wil d’r even een uurtje alleen hebben, daarna is ze voor jullie…’

Gevolgen

Op bed heb ik het telefoongesprek benauwd liggen beluisteren en het is me nu wel duidelijk dat ik goed in de trubbels zit. Als dan het volgende wat ik zie is hoe Nick zich relaxed pal voor mijn ogen uitkleedt wordt mijn angst bevestigd. Kledingstuk na kledingstuk zie ik voor mijn ogen de eerste blote man in mijn leven verschijnen. Tot slot haalt hij zijn lange haren uit de staart en schudt hij ze los. Ik heb geen verstand van blote mannen maar zelfs ik zie wel dat hij een mooi lijf heeft, slank en afgetraind. En net als bij mij wordt nu ook heel duidelijk dat hij zijn haar verft want op zijn borst en rond zijn piemel heeft hij overal kleine blonde haartjes.

Maar jeetje, het is dus ook de eerste piemel die ik van mijn leven in het écht zie en ik wist niet dat zo’n ding zó groot kan worden. Hij is dik en zeker wel twintig centimeter groot en het besef dat hij die paal in me gaat stoppen maakt me nog banger. Als ik dan begin te kronkelen met mijn lijf en naar Nick als hij het bed opkomt probeer uit te halen met mijn benen lacht hij opnieuw hard: ‘zozo schoonheid, jij bent niet alleen een katje in het bakje maar je bent ook nog eens een wíld katje. Lekker, daar houd ik wel van, kleine dunne lenige spartelende small-titted grietjes met vurige blauwe ogen zijn de geilste. Maar dat betekent wél dat ik jou moet temmen, schoonheid.'

Nick loopt naar een kast en komt terug met een zweepje met een rubber flapje. Ook heeft hij een halsband bij zich, die hij bij me omdoet. Daaraan zit een kettinkje vast en om me te laten voelen wat hij er mee kan doen trekt hij me daaraan stevig omhoog, waardoor ik mijn hoofd wel naar mijn tietjes moet buigen terwijl mijn handen nog boven mijn hoofd zijn vastgebonden en ik zo helemaal onder spanning kom te staan. 'Voel je wat dit met je doet, schoonheid? Dus gehoorzaam zijn hè?'
Dan pakt hij mijn benen beet, trekt ze ver uit elkaar, knielt er tussen en vouwt ze dan klemvast om zijn heupen. Als ik dan toch blijf protesteren zet hij de halsband weer onder spanning, geeft hij me vervolgens op allebei mijn tietjes behoorlijk wat gemene harde klappen en bijt me toe: ‘Koest nu, schoonheid, het speelkwartiertje is echt voorbij.’

Dan laat hij de halsband vieren totdat ik mijn hoofd net weer op het bed kan leggen maar houdt hem verder met één hand wel onder spanning, zodat het lijkt of hij mij als een weerspannige merrie in toom houdt. Tegelijk mikt hij flink wat spuug op mijn gleufje en niet veel later voel ik hoe de kop van zijn piemel bij me binnendringt. Dit had ik zo met mijn flirten niet bedoeld en de tranen rollen over mijn wangen, maar Nick trekt er zich niet veel van aan en boort zich langzaam maar genadeloos steeds dieper bij me naar binnen tot ik voel dat hij helemaal in me zit terwijl hij kreunend weer wat aan het kettinkje trekt, zodat hij me dwingt toe te kijken waar hij zijn piemel in mijn lijf laat verdwijnen.

Het doet echt pijn, maar omdat ik achter dat rotballetje alleen maar kan kreunen schud ik met mijn hoofd almaar nee. Niet dat dat helpt want ik voel hoe die enorme paal in mijn buik eruit getrokken wordt maar meteen daarna weer naar binnen wordt geduwd. ‘Hey schoonheid, was je nog maagd?’ vraagt Nick dan, een beetje verwonderd.’ Als ik huilend knik is zijn enige reactie ‘hmm, lekker, dat was al te lang geleden dat ik er een had’ en beukt meteen daarna enkele keren hard op en neer in mijn kutje: ‘geloof me schoonheid, hier ga je echt wel aan wennen en dan ben je me dankbaar.’



Bedankt dat je deze vertelling leest!
X. Zazie