Ronald had in zijn huizenblok nog een andere dame, eh jongedame in dit geval, die hem stroomstootjes in zijn pik had bezorgd als hij haar zag. Ze was de oudste dochter van wederom een gelovig gezin met vijf kinderen, waarvan zij het enige meisje was. Haar jongere broertjes waren stuk voor stuk nogal brutale raddraaiers die aan de ijzeren discipline van hun streng religieuze vader probeerden te ontsnappen. Haar moeder was degene die probeerde alle binnenbrandjes in het gezin te blussen, en probeerde de agressie van haar man te temperen. Ze slaagde daar vreemd genoeg bij het beschermen van haar dochter het minst goed in. En zo’n drie jaar geleden was de dochter, die
Sara heet en nauwelijks 1.60 m meet en blond halflang haar heeft, opeens uit het beeld verdwenen. Vreemd, als je iemand bijna dagelijks voorbij ziet lopen of fietsen, en dan niet meer.
Het roddelcircuit in de straat hield het erop dat ze op kamers was gaan wonen, maar ze zat nog midden in het eindexamenjaar van het havo, dus dat zou een beetje vreemd zijn. Boze stemmen beweerden echter dat ze plotseling het huis ontvlucht was omdat ze erge ruzie had met haar vader en van hem zelfs regelmatig corrigerende tikken kreeg op haar blote billen en hele weekenden op haar kleine slaapkamer op de zolderverdieping zat opgesloten. En dan van haar moeder af en toe wat te eten kreeg. Nou had Sara niet zo veel eten nodig, want het was maar een klein poppetje, maar toch. Ze begon er steeds slechter uit te zien en via een schoolvriendin kwam haar lot ter ore van diens ouders. Die besloten, toen de situatie van Sara niet verbeterde, contact op te nemen met de kinderbescherming, en na overleg met die instantie en het inschakelen van een vertrouwenspersoon, boden ze Sara een tijdelijke schuilplaats aan.
Ze woonden in de nabijgelegen dorp en zouden haar onderdak bieden en haar als pleegkind in hun gezin opnemen tot ze 18 was. Ook zouden ze haar proberen te begeleiden op weg naar volwassenheid en haar helpen haar eindexamen te halen. Dat lukte helaas niet, omdat ze te vaak gespijbeld had het laatste jaar, en zo kwam Sara terecht in een bloemenkwekerij, tussen de Polen. Thuis bij haar stiefouders verveelde ze zich overdag stierlijk, ook omdat haar schoolvriendin inmiddels bij de Jumbo werkte. Haar pleegouders vonden dat Sara wat moest gaan doen om de sleur te doorbreken. En zo kon ze ook wat geld verdienen om kleren te kopen. Haar eigen ouders waren aanvankelijk niet op de hoogte waar hun dochter uithing en toen ze dat na een maand wel waren omdat iemand in hun kennissenkring hen getipt had, ondernam de vader een nogal wanhopige poging om zijn dochter terug te halen. Vergeefs, ze was te bang om nog naar huis terug te gaan en bleef zeer tegen de zin van haar boze vader bij haar stiefouders en haar schoolvriendin wonen. Het was bijna op een handgemeen uitgelopen tussen haar pleegvader en haar eigen vader.
Wie schetst Ronalds verbazing dat enkele jaren later in de straat opeens slingers en andere versieringen hingen aan de muren van het ouderlijk huis van Sara. Slingers met de tekst ‘Welkom thuis’. Het zou natuurlijk ook kunnen zijn dat iemand van het gezin ontslagen was uit het ziekenhuis, maar dan had dat Ronald via de tamtam al eerder bereikt. Dit was zonder twijfel Sara, die om wat voor reden dan ook teruggekeerd was op het nest. Maar waarom? Had ze het niet meer naar haar zin bij haar veilige pleegouders? Enkele dagen later zag Ronald de nog steeds tengere Sara op de stoep voorbij lopen en hij besloot haar volgen om tekst en uitleg te vragen. Waarschijnlijk ging ze een wandelingetje maken in het nabijgelegen park. Ronald ging meteen de deur uit en hij haalde haar binnen een minuut met zijn veel langere benen vrij snel in. Ze schrok even toen ze hem zag. Maar wegrennen had geen zin. En waarom zou ze? Ronald had haar nooit iets aangedaan.
‘Zo, Sara,’, riep hij enthousiast. ‘Dat is lang geleden! En zeg eens: klopt het dat je weer bij je ouders woont?’ Ze zweeg eerst, keek naar beneden en zei toen met een zachte stem: ‘Ja, dat klopt.’ Ronald vervolgde: ‘Had je het niet meer naar je zin bij je pleegouders?’ Ze zuchtte en zei: ‘Ja en nee.’ Ronald keek haar vragend aan en wachtte op een toelichting. Sara ging na een korte pauze verder. ‘Het was best gezellig en ze waren op zich heel aardig tegen mij, en het ontbrak mij aan niets, maar mijn pleegvader kon op een gegeven moment zijn handen niet meer thuis houden.’ Ronald reageerde verbaasd: ‘Wat? En wat deed hij dan met je?’ De tranen sprongen bij Sara in de ogen en ze zei: ‘Hij wilde seks met me, en zijn vrouw durfde niks te doen om hem tegen te houden.’ Ronald was verbijsterd. ‘En je vriendin dan?’ Weer een snik en een zucht. ‘Die wordt al een hele tijd ook misbruikt en als haar moeder daar iets van zegt, krijg ze een flink pak slaag.’
Jeetje, dat was nogal wat. Was er dan geen enkel normaal gezin te vinden? Arme Sara was dus uiteindelijk van de regen in de drup beland. Van een autoritaire agressieve vader naar een incestueuze pleegvader die seks met haar wilde. ‘En was er daar verder niemand die je kon helpen?’, vroeg Ronald. ‘Nee. Ik had toen het misbruik al een tijdje bezig was op een gegeven moment een vriendje. Die heb ik verteld wat er gebeurde en die heeft mijn pleegvader aangesproken en hem te kennen gegeven dat hij op moest houden omdat hij anders naar de politie zou stappen. Maar mijn pleegvader wist bepaalde dingen van mijn vriendje – nu inmiddels mijn ex-vriendje trouwens – waarmee hij hem kon chanteren.’ Dit keer was het Ronald die diep zuchtte. ‘Wat voor dingen waren dat dan? Waarmee kon hij door je pleegvader gechanteerd worden?’ Sara keek hem indringend aan en zei: ‘Het scheen dat mijn vriendje zijn eigen zusje misbruikte, ook toen hij al verkering had met mij. Toen ik daarachter kwam heb ik het natuurlijk meteen uitgemaakt, dat begrijp je wel.’
‘Maar durfde je dan zelf niet naar de politie te stappen?’, vervolgde Ronald. ‘Nee, dat durfde ik niet’, antwoordde Sara. ‘Na die hele toestand met het weglopen van huis en het intrekken bij mijn pleegouders was ik bang dat ze me toch niet zouden geloven. Dus heb ik na een tijdje maar besloten te kiezen tussen de minste van twee kwaden: liever regelmatig een pak slaag krijgen van mijn vader dan regelmatig seks hebben met mijn pleegvader’. Ronald zuchtte weer en informeerde empatisch, maar ook nieuwsgierig: ‘En hoe regelmatig was dat dan?’ Sara bloosde, keek hem aan en zei: ‘Soms wel enkele keren per week, behalve als ik ongesteld was. En vaak moest zijn dochter toekijken of moest ze hem eerst stijfpijpen voordat hij mij neukte.’ Oei, dacht Ronald, ze wordt nu wel erg expliciet. ‘En ik moest ook vaak toekijken hoe hij zijn eigen dochter neukte. Zijn vrouw hoorde dat allemaal als ze in de woonkamer beneden zat, maar het enige wat ze deed was de tv wat harder zetten. Want hij neukte vaak niet zachtzinnig.’
