Het leven kent plotselinge wendingen. Er kan zomaar iets gebeuren waardoor het ineens heel anders loopt dan dat je van te voren bedacht had. Het overkwam Babet en haar man Gerard.

Babet is een 39 jarige huisvrouw. Tot vierl jaar terug had ze als danseres gewerkt. Ze was lid van een dansgezelschap en werkte mee aan dansproducties. Werk wat ze graag deed, maar helaas moest stoppen vanwege rugklachten. Thuis bewaarde ze herinneringen uit die tijd. Vooral foto’s, maar ook wat kostuums en andere attributen. Ze was zo slank op de foto’s uit die periode. Ze is nog steeds wel slank, maar toch minder dan toen. Het was een heerlijke tijd. Niet alleen vanwege het dansen, maar ook door alle aandacht die ze kreeg. Ze werd soms uitgenodigd op privé feestjes om te dansen en werd daar goed voor betaald. Vreemd is ze nooit gegaan, terwijl ze daarvoor wel alle kans had. De mannen nodigden haar uit om de nacht te blijven, maar ze had het nooit gedaan. Ze was trouw aan haar man. Wel had ze een soms met andere danseressen wat gehad, maar dat was anders. Vrijen met een vrouw is geen overspel, vond ze.

Haar man Gerard is jonger. Hij is 36. Hij is een energieke man. Stilzitten is niks voor hem. Dagelijks loopt hij een uur hard. Hij doet aan krachttrainingen en zorgt ervoor dat zijn lichaam in puike conditie blijft. Ze hebben een stabiele relatie. Weinig conflicten. Misschien wel omdat ze ieder een eigen leven leiden. Ze houden van elkaar en in bed komen ze niets tekort.

Het idee kwam van Gerard. Hij had voorgesteld om een stukje grond te kopen en daar een weekendhuisje te bouwen. Babet had het een prima voorstel gevonden. De grond werd aangekocht in de Ardennen op een plek waar ze een prachtig uitzicht hebben. Regelmatig gingen ze er naar toe. De auto werd dan volgeladen met boodschappen. Op vrijdag erheen, op zondag - soms maandag - weer terug.

En daarmee begint ons verhaal.

Het belooft een warm weekend te worden. Babet en Gerard besluiten om bijtijds te vertrekken. Lunchen in hun weekendhuis. Ze zien het helemaal zitten. Babet rijdt. Babet houdt van auto rijden. Gerard vindt het prima. Eerst de snelweg naar Luik en van daaruit een provinciale weg de Ardennen in. Het is zo rond half 12 als Babet de snelweg afgaat en de provinciale weg opdraait. Van hieruit is het nog zo’n 45 minuten. Het is al redelijk warm, maar de aircon in de auto houdt hen koel. Ineens zien ze een meisje aan de kant van de weg staan. Ze houdt haar duim omhoog. Ze wil een lift. Het gebeurt tegenwoordig niet meer zo vaak. “Stoppen?” vraagt Babet aan Gerard.

“Laten we dat maar doen. Het is warm buiten. Ze kan wel met ons meerijden.”

Babet stopt de auto voor het meisje en stapt uit. Het is inderdaad behoorlijk warm. Ze loopt naar het meisje toe en vraagt vriendelijk: “Waar moet je heen?”

“Die kant op.” ze gebaart met haar hand.

“Wij ook. Een half uurtje dan gaan we de weg af. Kom maar mee.”

Het meisje draagt een rugzak en heeft halflang donker haar. Ze gaat achterin zitten en Babet kruipt weer achter het stuur. Het is aangenaam koel als je van buiten komt.

Ze draait zich om en zegt: “Ik heet Babet. Dat is mijn man, Gerard.”

Het meisje knikt en zegt: “Ik heet Lea.”

Babet rijdt weg en vraagt in de spiegel: “Waar kom je vandaan?”

“Van die kant.” Ze maakt een handbeweging. Dan gaat ze onderuit zitten en doet haar ogen dicht. “Ze is moe,” zegt Gerard, “laat haar maar even slapen.”

Na 25 minuten rijden stopt Babet de auto bij een onverharde zijweg. Lea doet haar ogen open. “Hebben jullie iets te eten?”

Babet en Gerard kijken elkaar, waarop Babet zegt: “Ons huis is hier zo’n 10 minuten vandaan. Eet wat met ons, dan kan je daarna verder gaan.” Lea knikt: “Dank je.”

De onverharde weg loopt alleen maar omhoog. Op sommige plekken is het best steil, maar het kost de auto geen moeite. Lea kijkt naar buiten. Ineens is daar een open gedeelte. Een soort platform waarop een blokhut staat. “We zijn er,” zegt Babet. Ze zet de motor af. Ze stappen uit. Hier heerst stilte. Af en toe het gefluit van vogels en heel licht hoor je de bladeren ritselen. “Ga je mee?” Lea pakt haar rugzak en loopt naast Babet naar de deur. Ze opent de deur en stappen binnen. Lea blijft staan en kijkt rond. Babet loopt naar de ramen en opent de luiken.”En?” vraagt ze. “Mooi! Echt mooi!”

De woonkamer is eenvoudig ingericht. Een brede (slaap)bank, een paar fauteuils. Een eettafel met stoelen, een paar kastjes. De enige luxe is misschien de open haard met daarvoor een dik tapijt. “Echt mooi,” herhaalt Lea terwijl ze rondkijkt. Babet kijkt naar haar. Ze draagt een t-shirt en een spijkerbroek met gaten. Ze is slank, bijna mager. Ze zou zomaar een danseres kunnen zijn, denkt ze en glimlacht. Daar - en ze wijst naar rechts - is de badkamer en zijn twee slaapkamers. En daar - nu wijst ze naar links - is de keuken en nog een slaapkamer.” Dan loopt ze naar de overkant van de kamer en schuift de gordijnen open. “Hier is het terras.” Ze opent de deuren en loopt het terras op. Lea volgt haar. Haar rugzak laat ze in de kamer achter. “Is het uitzicht niet schitterend?” Lea staat al bij haar. Het uitzicht is inderdaad geweldig. direct na het terras begint de afdaling. Beneden is het dal. Links en rechts bergen. “Geweldig, echt mooi,” zegt Lea, “en het terras is zo groot!” Het terras is zeker 20 meter lang en beslaat de hele achterkant van het huis. Een dak over ruim de helft van het terras. Babet schuift al ligbedden naar het onbedekte gedeelte. Ze haalt de matrassen en legt ze in de op de bedden. “Ga lekker zitten,” zegt ze, “ik ben zo terug.

Babet gaat naar binnen waar Gerard inmiddels alle boodschappen op de eettafel heeft gezet. Bier, fris en wijn in de koelkast. “Wat denk je,” vraagt Babet aan Gerard.

“Ze lijkt me aardig, maar ze is erg stil.”

“Ja, maar ook een beetje raar. Ik bedoel: ze komt ergens vandaan en gaat ergens naar toe. Ze heet Lea en dat is alles wat we weten.”

“Dat is zo, maar ach, wat maakt het uit. Na het eten vertrekt ze weer en dan zijn we samen.”

Babet knikt. “Dat is zo.”

Gerard omarmt zijn vrouw en geeft haar een kusje. “Weet jij wat ik straks ga doen?”

“Nee. zeg het-es.”

“Jou te grazen nemen. Op het terras. Je helemaal plat neuken!”

“Zo zo, nou dat zullen we nog wel eens zien.” Maar ze lacht. Seks met hem in de buitenlucht. Ze hadden het al vaker gedaan. Heerlijk.

“Als jij nou de barbecue klaarmaakt, dan ga ik proberen wat met Lea te praten.”

Als ze terugkeert op het terras ziet ze dat Lea op een van de ligbedden is gaan liggen. Haar kistjes zijn uit. Babet neemt het andere bed. Ze kijkt naar Lea en vraagt opnieuw: “Wie ben jij? Ik bedoel: je komt ergens vandaan en je gaat ergens naar toe.”

“Dat is toch genoeg?”

Maar Babet geeft het niet op. “Je loopt in de hete zon langs een provinciale weg. Waarom? Ben je voor iemand op de vlucht?”

“Nee.”

“Heb je iets misdaan?”

“Nee.”

“Ben je….ben je naar iemand op zoek?”

“Nee.”

Babet zucht. Ze krijgt er echt niets uit.

Ze stelt nog wat vragen, maar Lea beantwoordt ze niet. Ze is zo gesloten.

Intussen is Gerard verschenen met de barbecue. Op zo’n 5 of 6 meter afstand steekt hij het ding aan. Als die klaar is, gaat het vlees er op. Gerard heeft zijn shirt uitgedaan. Met blote borst staat hij bij de barbecue. Babet ziet hem graag zo Sterk en mannelijk. Ze schrikt als Lea gaat staan en zonder gêne haar t-shirt en spijkerbroek uittrekt. In bh en slip gaat ze weer liggen. Haar ogen flitsen naar Gerard, maar die is vrolijk met de barbecue bezig. Toch weet ze dat hij het gezien heeft en heimelijk zal kijken. Ze kijkt naar Lea die haar ogen dicht heeft. Inderdaad bijna mager. Haar borsten zijn misschien wel de helft kleiner dan de hare.Haar buik is echt plat. Ze ziet een lichte bolling in haar slipje. Dan denkt ze: Wat zij kan, kan ik beter!

Ook zij staat op en in een ogenblik is ook zij te bewonderen in bh en slip. Nu kijkt Gerard wel. Een brede smile op zijn gezicht.

Dan gebeurt er iets merkwaardigs. Babet en Lea raken in gesprek over het leven hier, over de natuur, de stilte, de rust. Nu praat ze wel. Toen Babet over haar persoonlijk leven wilde praten, was ze zo gesloten als een oester, maar nu praat ze vrolijk mee. Ze is 23. “En jij?” “Ik ben 39. Oud, vergeleken met jou. Gerard is 36.”

“Oud? Welnee. Ik hou van oudere vrouwen. Ze hebben al zoveel meer meegemaakt.” Ze kijkt in Babets ogen en voegt er aan toe: “Oud en rijp.” Babet lacht en reageert: “Oud en rijp. Alt und reif. Ja, ja.”

“Hoe is het met de barbecue?” roept ze naar Gerard. “Is bijna klaar. Ik ga zo de salade maken en daarna nog de worstjes.”

“Zal ik de worstjes doen,” roept Babet. Haar stem klinkt plagend.

“Nee, blijf jij maar van de worstjes af. Straks verbranden ze nog en heb je er niks meer aan.”

Ze lachen en Babet ziet zowaar een glimlach op Lea’s lippen.

Als Gerard de keuken ingaat, haalt Babet de zonnecrème te voorschijn. Ze ziet Lea kijken als ze de voorkant van haar lichaam insmeert. Ineens zegt Lea: “Draai je maar om. Ik doe je rug wel.”

Op haar buik liggend voelt Babet hoe Lea de crème over haar rug en armen smeert. Haar vingers onder de bh band. Ze sluit haar ogen. Ze voelt Lea’s handen op haar benen. Dan voelt ze hoe Lea haar benen iets opent. “Hier ook.” hoort ze haar zeggen, “Hier verbrand je gemakkelijk.” Ze voelt hoe Le’s handen de binnenkant van haar dijen insmeert. Ze doet er lang over en gaat centimeter voor centimeter hoger. Babets gedachten gaan naar vroeger toen een van de danseressen haar een massage gaf. Dat was lekker. Het gaf een fijn gevoel toen haar handen steeds hoger de binnenkanten van haar dijbenen masseerden. Dat gevoel krijgt ze nu weer. Lea smeert haar in tot werkelijk vlakbij haar kutje. Mmm!

“We kunnen eten!” Babet richt zich op. Lea’s handen zijn al weg.Gerard heeft de tuintafel al klaargemaakt. De vrouwen trekken hun kleren weer aan en lopen naar de tuintafel. Als ze alle drie een biertje begint de maaltijd. Het is best gezellig eigenlijk. Lea praat mee, maar Babet beseft eens te meer dat Lea niet wenst te praten over haar persoonlijk leven. Dat bleek ook weer toen Gerard vroeg: “Werk jij eigenlijk, Lea?” Haar antwoord: “Nee.” “Wat doe je dan?” Haar antwoord: “Niets.” “Maar, je hebt toch geld nodig?” Haar antwoord: schouderophalen!

Tijd gaat snel als het gezellig is. En als alcohol dan ook nog een beetje meewerkt dan kan het zomaar gebeuren dat het nuttigen van de worstjes door de vrouwen tot grote hilariteit leidt.

Plots staat Lea op. Ze loopt naar binnen en komt even later naar buiten met haar rugzak. Ze zegt: “Ik moet gaan!” Ze zet de rugzak op tafel en maakt de zijvakjes dicht. Babet heeft even een moment dat ze een erin kan kijken. Ze schrikt, maar beheerst zich. “Ik vind het erg gezellig maar ik moet gaan.”

“Weet je dat wel zeker?” Het is Gerard die dat zegt: “Het is al laat, al over vieren.” Babet en Gerard kijken elkaar aan. Dan zegt Babet: “Waarom blijf je niet een nacht? Het is juist zo gezellig?” Lea kijkt van Babet naar Gerard en weer terug. “Goed dan, ik blijf wel hier slapen.”

Ze nemen nog een biertje. Voor de vrouwen hun tweede, maar voor Gerard alweer zijn vierde.

Om een uur of 7 gaan ze naar binnen. Het kan koud zijn ‘s avonds in de Ardennen. Gerard steekt de open haard aan en gaat daarna in bad. De vrouwen zitten op de brede slaapbank. Na al het gegiechel en geklets bij de barbecue zijn ze nu rustig. Ze staren in het vuur. De sfeer is heel relaxed. Ze praten maar weinig. Als Gerard binnenkomt staat Lea op en gaat in een leunstoel zitten. Gerard heeft een fles wijn en drie glazen bij zich. Hij vult de glazen. Zachte rode wijn. Dan pakt Lea haar rugzak en haalt er een sigaret uit. Een zelfgerolde zonder filter. “Rook jij?” Ze antwoordt niet en steekt hem aan. De geur is typisch, maar Babet herkent die. “Een stickie?” Lea knikt. Ze neemt een trekje en houdt de rook even vast. Dan reikt ze het stickie aan Babet. Babet neemt het aan en neemt ook een trekje. Ze heeft vroeger wel eens een stickie gerookt, maar dat is al lang geleden. Het kriebelt in haar keel, maar ze weet het hoesten tegen te houden. Dan geeft ze het stickie aan Gerard. Gerard heeft nog nooit gerookt. Hij inhaleert en barst in hoesten uit. “Doe je dit vaak?” vraagt Babet. “Bijna nooit. Geen geld.” Maar Babet denkt aan wat ze in het zijvakje van haar rugzak heeft gezien. Wijn en een rondgaand stickie. De meligheid komt terug. Ze lachen om de gekste dingen. Een tweede glas wijn.

En dan wordt het ineens te veel voor Gerard. Babet ziet het. Bier, wijn, de warmte van het vuur.. “Sorry, maar ik moet nu echt gaan liggen. Ik krijg zo’n vreselijke slaap.”

“Ik loop mee,” reageert Babet en tegen Lea: “Ben zo terug.”

Als Babet terugkeert, staat Lea op en zegt: “Is er nog wijn?” Babet wijst naar de keuken. Met een ontkurkte fles komt ze terug. Ze schenkt in. Uit haar rugzak haalt ze een tweede stickie. Aan Babet vraagt ze niets. Lea geeft haar haar glas plus het stickie en haalt vervolgens een transistor radiootje uit haar tas. Het geluid lijkt nergens op, maar de muziek is wel aardig. Dan ploft ze naast Babet op de bank. Bier bij de barbecue, nu al weer haar derde wijntje en de stickies. Het maakt dat ze in een soort roes terecht komt waarin alles kan. Het maakt haar niets uit als ze Lea’s hand op haar dijbeen voelt. Ze hoort Lea iets zeggen, maar weet niet eens wat ze zegt. Ze voelt zich loom. Alles is goed. “Zullen we dansen?” hoort ze dan. Ze verstaat het nu wel.

Echt dansen kun je het niet noemen. Ze draaien wat rond op het dikke tapijt voor de open haard. Rustig bewegen ze op de muziek. “Ik heb vroeger gedanst,” zegt Babet, “in een dansgroep. Ik danste meestal in theaters, maar soms ook op privé feestjes. Dat was een mooie tijd. Heb ik jaren gedaan.” Lea zegt niets.

De warmte, de loomheid, misschien ook wel de alcohol hoewel ze absoluut niet dronken is, de sfeer, het maakt dat ze haar balans verlies Ineens zit ze op het dikke kleed. Lea naast haar. Ze gaat liggen en strekt zich behaaglijk. Lea doet mee. Ze doet haar ogen dicht als ze een kusje op haar lippen krijgt. Mmm, dat gebeurde vroeger ook wel eens. Een tweede, een derde kusje volgt. Mmm, zo lekker. Ze slaat haar armen om Lea heen. Mmm! Nog meer kusjes. Het zoenen stopt nauwelijks meer. Babet laat zich gaan. Zo is het fijn, zo is het goed. Lea richt zich op en trekt haar t-shirt uit. Haar bh volgt. Ze werkt mee als Lea haar kleding verwijdert. Half naakt zijn ze nu. Het zoenen begint weer. Ze voelt Lea’s handen op haar borsten. Ze geniet.Net als vroeger! Geen moment denkt ze aan haar slapende man. Ze denkt aan niets. Ze leeft, ze vrijt. Dat is wat telt. Lea maakt haar broek open. Ze heeft er nauwelijks erg in. Ze voelt Lea’s hand in haar broek gaan. Ze voelt hoe ze gestreeld wordt. Een rilling trekt door haar heen. Zo fijn. Het is Lea’s stem die haar uit haar roes haalt. Nou ja, slechts een beetje. Ze hoort Lea zeggen; “Dit wil je, hè? Ze opent haar ogen, maar antwoordt niet. Ze is zich ineens meer bewust van de wrijvende hand tussen haar benen. “Dit wilde je toch!” hoorde ze Lea herhalen. Haar heupen gaan meedoen.

Het dansen gaat verder, zij het nu op de grond.”Dit moet uit.” Ze knikt. Haar heupen omhoog. Broek en slipje worden door Lea uitgetrokken. Ze is naakt. Lea is in een oogwenken ook naakt. Ze zoenen en strelen. Verlangen ontwaakt. De roes is veranderd in een geile roes. Babet geniet van Lea’s mond en handen. Een been wordt opgetild. Lea schuift tussen haar dijen. Lea’s kutje tegen de hare.Scharen heet dit. Babet beseft wat Lea doet en ze werkt mee. Twee geschoren kutjes die elkaar zo willen raken dat het beiden genot oplevert. Mmm, net als vroeger. Lange tijd spelen ze samen. Dan rolt Lea op haar rug naast. Ze kijken elkaar aan. Hun handen houden elkaar vast. De dans is ten einde. Lea zegt: “Nu moet je gaan slapen. Je bent moe.”

Als een kind wordt Babet naar bed gestuurd. Ze realiseert het zich nauwelijks. Ze staat op. Haar kleding laat ze liggen. Aan het vuur dat nog brandt, de lichten die nog aan zijn, denkt ze niet. Wankel loopt ze naakt naar haar slaapkamer.

Lea blijft achter. Ze raapt Babets kleding op en hangt die over een stoel. Haar eigen kleding gooit ze op de bank. Uit de slaapkamer naast de keuken haalt ze een deken. Ze doet de lichten uit en gaat naakt op de bank liggen. De enige verlichting komt van het vuur. De deken over haar heen. Zachtjes streelt ze zichzelf tussen haar benen. Het is maar even, want slaap overmant haar.

Het vuur dooft langzaam uit en niemand die er erg in heeft.

(wordt vervolgd)