DORIEN

'Nu ik er drie jaar later op terugkijk, zie ik wel in dat het voor papa een moeilijke beslissing moet geweest zijn om echt seks met mij te hebben. Ik dacht toen dat ik al echt groot was, Jelle, dat ik gemakkelijk naast mama kon staan. Nu besef ik dat ik met mama wilde concurreren. Ik wilde hetzelfde doen als zij: met papa neuken. En al was ik er mij toen niet van bewust, ergens in mij leefde waarschijnlijk ook het verlangen om beter te zijn dan mama, weet je?'

JELLE

Zoals gewoonlijk komt Dorien de weekends bij mij doorbrengen. Vrijdagavond regelt ze bij haar thuis, bij Anneke dus, alles voor school en op zaterdagochtend neemt ze de bus. Op een klein half uur is ze dan bij mij. Op zondagavond breng ik haar met de auto terug en dan blijf ik nog een paar uur met Anneke en Dorien praten of een film zien. Sinds de gebeurtenissen zo'n twee jaar geleden, waardoor de relatie tussen Geert en Dorien eindigde en wat later ook die tussen Geert en Anneke, is mijn band met moeder en dochter gaandeweg veranderd van die tussen therapeut en cliënten in een seksuele verhouding met Dorien en een vriendschap met Anneke. Anneke heeft nog altijd geen nieuwe relatie, maar op haar vijfendertigste is ze in de bloei van haar leven en werkelijk een van de aantrekkelijkste vrouwen die ik ken. Dorien is bijna haar evenbeeld qua uiterlijk, alleen veel jonger natuurlijk. Toch verschillen ze hemelsbreed van karakter. Anneke is totaal ongecompliceerd, ongecomplexeerd ook. Het kan haar niet schelen wat de mensen over haar denken, dat iedereen in hun dorp wel moet weten dat ze regelmatig korte relaties heeft met telkens weer andere mannen.

'Ik kan niet leven zonder seks,' zegt ze zonder schroom, 'alleen wil ik geen vent meer in huis. Met David heb ik mijn lesje wel geleerd. De eerste keren seks met een kerel zijn meestal fantastisch, maar na een tijdje wordt het toch een sleur en heb ik er meer last van dan lust. Nee, ze mogen hun ding doen en dan moeten ze naar huis. Zij tevreden en ik ook.'

Dorien zit veel ingewikkelder in elkaar. Ze verlangt naar een romantische relatie met alles erop en eraan. Ze heeft een even sterke wil als haar moeder, dat zeker, maar ze is vooral een stuk veeleisender voor haar minnaars dan Anneke. En ze is vooral ook trouwer dan haar moeder. Ze is nu achttien en ze heeft in haar leven nog maar twee minnaars gehad: haar vader, Geert dus, en ik. Met haar vader wilde ze een echte liefdesband, als man en vrouw en met kinderen en al. Huisje, boompje, kleutertjes - dat was haar droom. Dat Geert, maar ook Anneke, dat helemaal niet zagen zitten, is normaal. Maar iemand als Dorien, met zo'n ongelooflijk sterke wil, heeft als keerzijde in haar karakter natuurlijk ook een even sterke onwil. Wanneer ze van iemand niet krijgt wat ze wil, wil ze met die persoon ook niets meer te maken hebben. Daardoor is op haar zestiende een crisis ontstaan die geleid heeft tot een definitieve breuk met Geert en aanvankelijk ook een moeilijke periode met Anneke. Anneke vond via een collega-verpleegster de weg naar mij en het gezin kwam in therapie bij mij. Eerst afzonderlijk, later Dorien en Anneke samen, en veel later ook met Geert erbij. Jochen, Doriens jongere broer, heb ik op enkele sessies na altijd alleen gesproken en later een paar keer samen met Dorien. Alleen Anneke was van in het begin op de hoogte van de seksuele relatie tussen Dorien en mij en dat is tot op vandaag nog altijd zo. Ook Dorien heeft ingezien dat het beter is dat niemand van onze relatie iets afweet. In bepaalde opzichten begint ze meer op Anneke te lijken op dat gebied. Alleen weigert ze haar seksuele leven te verdelen over verschillende losse relaties, zoals Anneke dat doet. Voor Dorien is vastigheid in een relatie heilig, ook al heeft die relatie geen kans om meer te worden dan een seksuele. Want dat heb ik Dorien van in het prille begin gezegd: 'Ik wil heel graag seks met jou, maar van echt samenleven met mij mag je nooit dromen. Ik zie je ontzettend graag, maar dat heeft echt alleen te maken met de manier waarop we kunnen vrijen. Jij vrijt graag met mij en ik vrij graag met jou. Laat het ons daar bij houden en we worden allebei gelukkig.'

Nu loop ik uiteraard op de feiten vooruit. Laten we teruggaan in de tijd toen Dorien smoorverliefd was op Geert en hem tevergeefs probeerde zo ver te krijgen dat hij echt met haar zou vrijen. Dat schrijf ik hier op zoals ik het van Geert gehoord heb tijdens mijn sessies met hem. Ik weet dat het ingewikkeld overkomt, maar dit is geen simpel verhaal. Gezins- en familieverhalen zijn dat zelden of nooit.

GEERT

Ik wist in die tijd niet wat ik het best kon doen. Ik besefte dat ik het veel te ver had laten komen door mij elke week te laten aftrekken door Dorien en daarna als een echt liefdeskoppeltje tegen elkaar aan te liggen in bed. Voor mij was dat al meer dan ik voor mijn geweten kon verantwoorden. Toen ik voelde hoe ze zich tegen mijn penis begon af te rijden terwijl ze met haar hand in haar broekje zat om zichzelf af te spelen, durfde ik zelfs niet meer met mijn hand haar borstjes te strelen, zoals in het begin. Het was geen onschuldig spelletje meer voor haar. Zij wilde echt vrijen en op een dag, een week voor haar verjaardag, barstte de bom: nadat we ons wekelijks ritueel achter de rug hadden had ze me voor de eerste keer na het aftrekken een kusje op mijn eikel gegeven en met het tipje van haar tong had ze het allerlaatste sliertje zaad opgelikt. Ik lag daar als versteend. Dit was iets totaal nieuw en ik was er niet op voorbereid, al had ik beter moeten weten. Want al weken daarvoor had ze me in de badkamer gevraagd om echt met haar te vrijen. Nu ik er op terugkijk, weet ik dat het week na week heter werd bij het aftrekken. Ze wilde niet meer dat ik zelf begon om mijn lul stijf te krijgen, bijvoorbeeld. Ze wilde hem per sé tussen haar handpalmen zien opzwellen, groot en hard worden en ook het eigenlijke aftrekken duurde elke keer langer en geraffineerder. Ik genoot er elke keer meer van en tegelijk groeide achteraf mijn schuldgevoel. Ik kon haar eenvoudigweg niet verbieden daarna tegen me aan te komen liggen met haar rug tegen mijn borst en buik die onder mijn sperma zaten. Dat laatste weekend voor haar verjaardag voelde ik dat ze haar onderbroekje had uitgetrokken voor ze bij mij kwam liggen. Ze hoopte dat ik haar zou nemen. Haar achterwerk zocht in mijn schoot de plek waar ze mijn penis het best kon voelen. Ondanks het feit dat ik pas mijn hele lading had uitgespoten over haar vingers en mijn borst en buik, reageerde mijn slappe lul onmiddellijk. Hij werd beenhard en ze bewoog haar onderlijf zo dat hij netjes tussen haar twee billen lag. Daarop begon ze onmiddellijk te rijden en aan haar ademhaling hoorde ik dat ze zichzelf aan het afspelen was. Ze geneerde zich niet meer toen ze klaarkwam. Ze kreunde en ze viel met haar rug slap tegen me aan terwijl ze diep zuchtte.

Toen ik, zoals altijd, eerst naar de badkamer ging om me te douchen, kwam ze naar binnen terwijl ik me stond af te drogen. Ze had haar roze 'Saturday' onderbroekje in de hand en gooide het, met haar rug naar me toe, in de wasmand. Haar hele rug en haar billen glommen van mijn opdrogend zaad. Ze zette zich op het toilet en plaste, maar dit keer zonder naar mij te kijken. Ze zat met haar hoofd in haar handen en terwijl haar water klaterde en ik - tegen mijn zin - opnieuw een stijve kreeg, zag ik dat ze zat te snikken. Nog lang nadat ze uitgeplast was, bleef ze zitten. Van onder haar handen zag ik de tranen over haar kaak in haar hals druipen. Ik trok een slip en een t-shirt aan en nam haar onder haar oksels vast, trok haar recht op haar voeten. Haar hoofd kwam net tot aan mijn borst. Toen keek ze naar me op, helemaal in tranen. Ze sloeg haar armen om me heen en brabbelde bijna onverstaanbaar: 'Wanneer ga je het met mij doen, papa?'

Ze was hopeloos verdrietig. Ze keek met betraande ogen naar me op. Haar mond was helemaal vertrokken. Ze klemde zich nog steviger tegen me aan.
'Ik weet dat je het ook wilt, papa,' fluisterde ze tussen haar tranen door, 'denk je dat ik niet voel dat je weer stijf bent?'
Nu, dat kon niet anders want de top van mijn stijve lul bevond zich ergens ter hoogte haar navel, denk ik. Totaal onverwacht zakte ze door haar benen, ging op haar knieën voor me zitten en stroopte mijn slip naar beneden. Vlug als de wind pakte ze met beide handen met pik vast, sperde haar mond wijd open en nam hem tussen haar lippen. Ik voelde hoe haar tong tegen mijn toompje likte. Ik probeerde haar bij haar schouders naar achteren te drukken om los te komen, maar ze duwde haar hoofd nog dichter tegen me aan en omknelde met haar armen mijn bovenbenen, zodat ik zelf moest oppassen om niet te vallen. Wat had ik moeten doen? Tot op vandaag weet ik het nog altijd niet. Haar met alle geweld wegduwen en haar op de vloer gooien? Dat kon ik gewoonweg niet. Ik ben nooit in staat geweest om haar pijn te doen. Van hoe het voelde dat ze me mijn pik toen afzoog, weet ik niets meer. Ik zat helemaal in een kramp, zowel in mijn lijf als in mijn hoofd. Toen ze eindelijk haar hoofd achteruit trok, bleef ze mijn benen omklemmen. Haar hoofd legde ze tegen mijn dijen, ik voelde haar haren kriebelen tegen mijn zak, dat herinner ik me nog goed.

Ik dacht dat het best was haar te laten en niets te doen. Ik wist niet waar met mijn armen en mijn handen naartoe. ten slotte legde ik mijn handen op haar hoofd, op haar zijdezachte blonde haren. Ik kon net niet aan haar schouders. Minutenlang bleef ze zo op haar knieën tegen me aan zitten leunen en ik was er zeker van dat ze te beschaamd was om op te staan en me in de ogen te kijken. Ik had het mis. Toen ze eindelijk rechtop ging staan, wreef ze eerst haar rood geworden knieën en daarna keek ze me met een smachtende blik aan - een blik die ik nooit zal vergeten, vol verdriet en vol liefde tegelijk, vol passie ook, iets dat ik nog nooit in de ogen van een vrouw had gezien. Het was de blik van een zelfverzekerde vrouw die een man de baas is.

'Nu ga je het toch doen, hé papa?' Het klonk smekend, maar eigenlijk was het een bevel. 'Weet je nu nog niet hoe graag ik je zie?' ging ze verder, 'wat moet ik nog meer doen, papa?'

Ik nam haar in mijn armen, wilde haar troosten, maar vond de woorden daar niet voor. In de plaats daarvan kon ik alleen uitbrengen dat ze nu eerst een lekker warme douche zou nemen. Dat ik ondertussen naar de bakker zou gaan voor de broodjes die ze zo graag at. Dat ik sterke koffie zou maken.

'Ik ga niet onder de douche,' zei ze afgemeten, 'mijn hele rug jeukt van je sperma, papa, en dat wil ik zo lang mogelijk blijven voelen. Ik denk zelfs dat mijn billen aan elkaar geplakt zijn van je spul.' Ze maakte zich uit mijn omarming los: 'Nu moet ik weeral plassen, daarjuist kon ik niet goed omdat ik zo moest wenen.' Ze ging weer zitten en ik maakte me laf uit de voeten. Ik griste mijn broek mee en rende naar beneden. Bovenaan de trap hoorde ik haar nog roepen: 'En ik wrijf mijn muisje ook niet schoon, straks!'

De tafel voor het ontbijt stond al helemaal gedekt toen ze eindelijk de trap afkwam. Ze imiteerde haar moeder door net als Anneke aan het ontbijt te zitten met alleen een slipje en een openhangend dun bloesje aan te trekken, zonder beha. Het roze onderbroekje was vervangen door een wit katoenen broekje met een donkergroen strikje in het midden. Voor ze tegenover mij ging zitten, rekte ze zich uit, waardoor ik een prachtig zicht kreeg op haar hele lijf, van haar lange bovenbenen tot haar dijen, haar slipje, haar buikje en haar tietjes die als kleine, ronde torentjes op haar smalle borst vooruit staken. Ik zag haar schouders, haar hals, haar kin, haar naar achteren gebogen hoofd waarrond haar krullende haren dansten terwijl ze haar hoofd schudde. In plaats van verlegen of beschaamd te zijn, stond ze daar als een uitdagende, zelfbewuste vrouw in het lichaam van een meisje. Ze ging eindelijk zitten en keek me vrank en vrij aan: 'Papa, het enige wat ik kan zeggen is dat ik je graag zie. Donderdag is mijn verjaardag en ik weet dat het dan niet kan, maar vrijdagavond... Je moet niks voor me kopen, papa. Ik wil dat je in mij komt.'

'Jij wint altijd, Dorien,' bracht ik het moeilijk uit. Mijn keel was droog. Ik dronk mijn hete kop koffie bijna in een keer helemaal leeg en verlangde na jaren zonder te roken naar een sigaret. Maar dat zou ik niet doen, nooit meer. Vrouwen houden nu eenmaal niet van een tong die naar tabak smaakt, tenzij ze zelf roken, zoals Charlotte. Ondanks dat ik zelf niet meer rook, vind ik het niet onaangenaam om met Charlotte te tongzoenen nadat ze een jointje heeft gerookt. Maar ze heeft me nog niet kunnen verleiden er zelf een op te steken. Misschien zou ik het samen met haar eens moeten proberen, geen sigaret meer, maar een joint - cannabis. Maar nee, ik weet dat Anneke en Dorien er tegen zijn. En voor Dorien zou ik alles doen en laten. Alles doen? Dus ook... ik breek.

'Je wint altijd, jij,' zeg ik nog eens wanneer ik mijn kopje helemaal heb leeg gedronken, 'het is goed, Dorien. Ik weet niet zeker of ik er aan toe ben, of ik het wel zal kunnen...'

'Je kunt het zeker, papa, dat weet je zelf toch ook!' Ze roept het bijna. 'Elke keer dat ik bij jou lig, nadat we... je weet wel, tril ik over mijn hele lijf en hoop ik dat je het gaat doen. Ik heb niemand anders dan jou, papa, en ik wil het met niemand anders doen dan met jou. Ik zie je graag, papa...' Ze valt stil. Dat laatste zinnetje komt van zo diep. Ik geloof haar. Ik weet dat het waar is. En ik weet dat ik naar haar verlang, met iedere vezel in mijn lijf.

'Laat me even,' zeg ik haar, 'ik heb een beetje tijd nodig om alleen te zijn. Je hoeft niet op mij te wachten voor het ontbijt, ik eet straks wel.'

'Ga je weg, papa?' vraagt ze met schrik in haar ogen.

'Ik ben zo weer terug, liefje,' troost ik haar, 'ik moet eventjes alleen zijn, dat is alles. Tien minuutjes, een kwartier, een half uur hooguit. Maar wees gerust: ik kom terug hoor. Ik laat je niet alleen.'

'Ik snap het, je wilt het in je hoofd op orde krijgen. Dat arme hoofd van jou, zegt mama altijd. Ze zegt dat er een laag beton zit tussen je hersenen en je buik.'

'Dat voel ik niet zo als ik tegenwoordig met je mama vrij,' verweer ik mij, en ik denk ook aan hoe ik seks heb met Charlotte (maar daar weten Anneke en Dorien niets van). Daar heb ik geen gewetensbezwaren of schuldgevoelens meer bij. Alleen het vooruitzicht seks te hebben met Dientje bezorgt me weer die oude bezwaren en muizenissen in mijn kop.

Ik sta op, trek een vest aan en ga naar buiten. Ik wandel, schijnbaar op mijn gemak maar van binnen zo onrustig als het maar kan, tot bij de dagbladwinkel. Ik koop een magazine en voor ik het weet vraag ik naar een pakje sigaretten en een aansteker. Ik voel me verslagen wanneer ik op een bank achter de huizen van de winkelstraat, in het kleine parkje, een sigaret opsteek. Als in trance zit ik daar wat voor me uit te staren. De nicotine doet onmiddellijk haar werk. Ik word rustig, kalm, ik zie weer helder uit mijn ogen. Tegen de tijd dat ik mijn sigaret onder mijn schoen uitdruk en het eindje in de vuilnisbak naast me gooi, kan ik weer nadenken. Het is een warme oktoberdag, de zon schijnt en er zijn al wat mensen in het park. Ik sta op en ga een eindje lopen. Achter een oude eik staat een bank waarop een zwierige oudere heer naast een jonge vrouw zit. Dit is een afgelegen hoekje van het park waar iedereen van weet dat koppeltjes er komen zitten om ongestoord te kussen, en soms wel iets meer. Ouders met kinderen komen hier niet. Soms proberen kwajongens van tussen de struiken paartjes te beloeren. Maar nu, op dit uur, half elf, is er nog maar heel weinig beweging. Ik loop de bank voorbij maar vanuit mijn ooghoek zie ik hoe de handen van de oudere man verstrengeld zijn met die van de jonge vrouw. Hij is een rijzige verschijning, groot en slank, grijs maar met een gebeeldhouwde kunstenaarskop, ergens vooraan in de zestig, schat ik. Zij is een tengere vrouw met een wit gelaat en kort, koperkleurig haar. Ze draagt een prachtig mosgroen jurkje dat perfect past bij het rode haar. Ouder dan dertig kan ze onmogelijk zijn, waarschijnlijk zelfs heel wat jonger. Hoe kort de tijd ook is om hen gade te slaan, ik voel dat er liefde is tussen deze twee mensen en ik wandel hen rustig voorbij met een korte groet. De oudere heer groet op zijn gemak terug. Nu herken ik hem. Het is inderdaad een kunstenaar, een beeldhouwer die in de straat achter mijn huis woont. Ik vind het zo moedig van hem, en ook van haar, om hier zo op zijn gemak met die jonge vrouw te zitten genieten van de herfstzon. In gedachten wens ik hen het allerbeste toe.

Wanneer ik nog een tweede sigaret opsteek en op een bank dicht bij de uitgang van het park ga zitten, wandelen de kunstenaar en de jonge vrouw hand in hand het park uit. Ik kijk hen na tot ze op de winkelstraat zijn. Ze laten elkaar niet los. Iedereen mag het van hen weten. Na meer dan tien jaar zonder nicotine maakt de tweede sigaret dat ik totaal ontspan en helder kan denken. Wat wil ik echt? Wil ik met Dientje seks hebben? Daar bestaat geen enkele twijfel over. Zelfs wanneer ze helemaal aangekleed is, vind ik haar sexy. Wanneer ik haar jonge borstjes zie, die nog lang geen vrouwenborsten zijn en eigenlijk nog redelijk vormeloos, word ik vertederd door de zachtheid van dat malse vlees. En als ik die borstjes streel wanneer ik lepeltje-lepeltje achter haar lig, word ik onmiddellijk stijf, ook heb ik net daarvoor al mijn zaad verschoten. Wat wil ik nog meer? Eerlijk zijn, Geert, hou ik mezelf voor terwijl ik een laatste trek aan mijn sigaret neem, eerlijk zijn: wat wil je echt nog meer. En dat is duidelijk: ik wil haar kutje zien, maar eigenlijk niet meer dan dat. Ik betrap mezelf nu op die dubbelzinnigheid. Ik weet dat het daar nooit of nooit kan mee ophouden. Dat ik, van het ogenblik dat ik haar kutje zou zien, ik het ook zou willen voelen, ruiken, likken. Dat mijn lul het zou overnemen en haar zou... ontmaagden, ja, het wordt me op een schoteltje aangeboden en ik durf niet denken dat ik dàt wil - seks met mijn eigen, kleine dochter. Geen kind meer, dat is zeker, maar ook nog geen vrouw. Een meisje dat rijp is voor seks, vroegrijp, dat wel, maar net als meer meisjes van haar leeftijd dat zonder twijfel zijn. Wie weet hoeveel meisjes van haar leeftijd hebben al geen seks?
'Maar niet met hun vader,' speelt mijn geweten op. 'Ik zie haar graag, ik aanbid haar,' wijst een andere stem mijn geweten terecht. En dan slaat de bliksem bij me in: 'Dit is iets anders dan goesting of lust, Geert. Je houdt van haar en zij houdt van jou. Het is net als bij die oude beeldhouwer en zijn jonge vriendin. Het is liefde! Hoe is het mogelijk dat je je daar zo tegen verzet?'

Ik sta op en stap met een bevrijde tred naar huis. Het ontbijt staat onaangeroerd op tafel. Dientje is nergens te zien. Ik roep haar. Vanuit de badkamer klinkt haar helder stemmetje: 'Ik kom zo, papa, ik ben toch maar in de douche geweest.' Twee minuten later dartelt ze helemaal aangekleed de trap af. Ze ziet dat ik rustig geworden ben en vleit zich tegen me aan.

'Bah, je hebt gerookt papa! Hoe lang is dat geleden? Van toen ik nog heel klein was...'

'Sorry, prinsesje, ik had het nodig nu. Ik moest in het reine komen met mezelf.'

'En dan die vuiligheid... dat is niet rein, hoor!'

'Ik weet het lieveling. Kijk, ik gooi het pakje in de vuilnisbak.'

Ze trekt het pakje sigaretten uit mijn handen, scheurt de verpakking open en verkruimelt driftig elke sigaret boven de geopende vuilnisbak in de keuken: 'Je mag niet verslaafd worden aan die smerige dingen,' zegt ze ernstig.

Voor ik het weet is het eruit: 'Zou het beter zijn dat ik in de plaats daarvan verslaafd wordt aan jou, misschien?'

'Ja, papa, dat jij zo verslaafd zou zijn als ik aan jou. Dus je wilt het doen... met mij?'

Ik neem haar in mijn armen, knuffel haar zachtjes en wieg haar. Ik hoef niets te zeggen. Zij weet genoeg. Ik weet het zeker.

Wanneer ik haar loslaat, kijkt ze stralend naar me op: 'Vrijdag, dat is nog heel lang, papa...'

'Jij zou het nu al willen, nee toch?'

'Ja, echt, papa.'

'Dat kan niet, liefje. Je hebt alles al gehad vandaag. Ik ben leeg. Maar vrijdag, dat is maar zes dagen meer, Dientje.'

'Niet op andere gedachten komen, hé,' vraagt ze gespeeld streng.

Ik knipoog alleen en zeg dat ze zich klaar moet maken voor een dagje uit. Ik ben in de zomer al samen met haar en met Anneke en Jochen naar het pretpark geweest en daar had ze veel plezier gehad. Anneke had toen opgemerkt dat ze daar binnenkort te groot voor zou zijn, maar Dorien had haar toegebeten dat minstens de helft van de mensen daar volwassenen waren die ook nog altijd op alle attracties wilden.

Wanneer Dientje hoort dat we samen, maar nu zonder Anneke en Jochen, naar het pretpark gaan, straalt ze. De hele namiddag lopen we hand in hand tussen de menigte, zonder ons te generen. We zien ook heel wat andere vaders met hun dochter van haar leeftijd hand in hand lopen. Daar heb ik vroeger nooit zo op gelet, nu valt het me op. En ik vraag me in stilte af hoeveel van die papa's en dochters in dezelfde situatie zitten als wij. Ik hoop dat het er veel zijn. Ik hoop voor hen dat ze allemaal doen wat ik volgende vrijdag zal doen.