Up to memory lane.

Het was nog donker toen ik vertrok, even na 6-en. Ben net de grens over gegaan. De teller staat op 160km/h. Ontspannen suis ik over de Autobahn. Langzaam zie ik de donkere nacht blauw worden. Het wordt mooi weer vandaag. Langzaam vervaagt ook de hectiek van de dagelijkse bezigheden. Ik zit heerlijk in mijn coconnetje. Even niks….. Al jaren heb ik de traditie dat ik op een mooie doordeweekse, winterse dag mijn snowboard in de auto gooi en naar Winterberg rij om een dagje te genieten van de sneeuw. Ook geniet ik van de herinnering aan een bijzondere liefde. Een relatie die daar begon en maar 5 maand heeft geduurd. Kort en heftig maar heeft wel de loop van de rest van mijn leven bepaald… Gaby… Tegen 10-en sta ik op de piste. Heerlijk! Ik geniet. Met gemengde gevoelens schiet ik langs het bospad waar we ooit naar het hooihutje boarden voor de eerste sex. De herinnering geeft mij nog steeds een kriebeltje in mijn buik, ruim 30 jaar later! Piste na piste volgt… Mijn maag knort. Tijd voor lunch. Mijn favoriete hütte is dicht en ik board verder naar de volgende. Daar twijfel ik tussen een goulashsuppe of de bolognaise. Heb best trek en kies voor de laatste. Ik sta te wachten op mijn bestelling en een wat oudere man loopt de keuken uit mijn kant op. Uit de keuken klinkt: “Hé Heinz. Warte!” Hij keert om en blijft in de deuropening staan praten. Ik kijk en profil tegen zijn gezicht. Heinz… het zal toch niet! Hij loopt me voorbij. “Heinz?” Hoor ik uit mijn mond. Waarom doe ik dit?? Vraag ik me verwonderd af. Hij kijkt om. “Gaf jij Gaby vroeger niet vaak een lift?” Hij kijkt me aan zijn ogen vernauwen iets. “Der Hollander, nicht? Heb jij die bolognaise besteld? Ik knik. “Ga ergens zitten, ik breng je die zo.”

Even later komt Heinz met een dampend bord aan. Hij gaat ongevraagd zitten. “Wanneer heb jij voor het laatst van Gaby gehoord??” Valt hij met de deur in huis. “Sinds onze breuk.” Reageer ik “Eerst eten jij, ik vertel wel. Gaby heeft na het eerste seizoen het team verlaten vanwege teleurstellende resultaten. Vrijwel direct is ze met een of andere Amerikaanse snowboarder getrouwd. Heeft een jaar in de VS gewoond, althans zover ze niet op tournee’s waren. Omdat hij haar bedroog zijn ze weer gescheiden. Ze komt het wereldje niet loslaten en heeft verscheidene relaties met snowboarders gehad. Met eentje, een Oostenrijker, is ze een snowboard school begonnen. Deze man kom het verschil tussen bedpartners en cursisten niet goed onderscheiden en was het exit. Sindsdien is ze alleen werkt ze als administratief medewerker en soms nog als snowboardlerares. Mijn bord is leeg en ik kijk Heinz aan. “Waar woont ze nu?” vraag ik. “Hier achter, in het dalletje, al zo’n 20 jaar alweer. Je kent het wel. Ze heeft haar grootouders tot het einde verzorgd, de schat.” Ik laat alles even bezinken. Heinz kijkt me lang aan. “Ga bij haar op bezoek, straks. Je bent van harte welkom. Ik meen het en, ik weet het… Ik ga weer aan het werk." Heinz staat op. Hij pakt me bij m’n schouder en knijpt er hard in. “Doen!” Als hij wegloopt voel ik zijn handafdruk nog in mijn schouder. Verbouwereerd kijk ik hem na en laat ik het verhaal van Heinz bezinken. Pfff. Wat een verhaal. Elke winter in de afgelopen jaren heb ik minimaal een dag aan Gaby gedacht maar nooit geweten dat ik op dat moment zó dicht bij haar was. Een serveerstertje brengt me een koffie met schnapps. “Dat heb ik niet besteld hoor.” “Van Heinz.” Zegt ze. “U heeft het nodig volgens hem.” Tegen al mijn overtuigingen in (niet overdag, niet als ik nog rijden moet, niet tijdens sporten…) giet ik de snapps achterover, mijn keel in. Oeh… heftig spul. Mijn slokdarm brand weg… De koffie volgt langzamer dezelfde weg. De snowboard gaat weer onder en pak nog een paar liftjes. Binnen korte tijd ga 3x ga ik hard onderuit. Ik ken mezelf… concentratie weg en ik weet de reden. Ik kap er mee ondanks dat de liften nog zeker een uur draaien. Bij de auto gekomen kleed ik me om en kruip achter het stuur. De cabine is warm door het zonnetje vandaag. Ik kijk wat voor me uit naar het winterse landschap. Heinz’s verhaal spookt nog door mijn hoofd. Ik realiseer me dat Heinz me niet bij naam genoemd heeft. We hebben ook geen nummers of email uitgewisseld of Gaby‘s nummer van hem gekregen. Heeft hij bewust het initiatief bij mij gelaten?? Ik start de auto en rij weg. Rustig rij ik met een onrustig gevoel door Winterberg heen. De met bestemming thuis. Het dorpje uit. Ik neem zoals wel vaker de alternatieve route richting snelweg. Ik moet gewoon rechtdoor maar kan het niet weerstaan. Voor de komende afslag zet mijn hand de richtingaanwijzer aan, bekende weg, naar links… Het lijkt wel magnetisme dat me stuurt. Langzaam rij ik het huis van haar grootouders voorbij. Het is mooi verbouwd. Bij het einde van de weg moet ik keren. Langzaam rij ik weer terug. Ik nader het huisje opnieuw… Op het bankje voor het huis zit nu iemand in de ondergaande zon. Ik herken haar meteen, zelfs met zonnebril op. Een steek schiet door mijn onderbuik. Ik maak de afweging… Het kan niet anders dat ze weet dat ik het ben… Als ik nú doorrij hoef ik het nooit weer te proberen. Dan is het klaar! Ik maak mijn afweging…

Mijn schaduw over haar gezicht verraadt mijn aanwezigheid. Gaby blijft achterover zitten op het bankje. Zonder op te kijken of ogen open te doen, alsof het ons dagelijks ritueel is: “Hoi. Lekker gesnowboard??” Ik sta vertwijfeld te kijken… Wat doe ik hier eigenlijk!!! “Komm, setz dich.” Gespannen en afwachtend ga ik naast haar zitten. Gaby begint zachtjes te praten. “Heinz belde me. Of ik thuis was.‘Je moet nú naar huis. Er is onverwacht bezoek voor je… Of niet…’ Dat waren zijn enige woorden. Langzaam drong de het tot me door wat hij me zei, waarom het ging… Heb een kwartier stil voor mij uitgekeken en heb toen mijn baas gedag gezegd. Ze laat een lange stilte vallen. “Wij beiden hebben dus de afweging gemaakt om elkaar te ontmoeten.” Er valt weer een lange stilte. Ik weet niet wat ik moet zeggen, noch hoe of waar ik moet beginnen. Het lijkt wel of mijn hersens bevriezen. Zeker 10 minuten heb ik naar haar gekeken, zo zittend op dat bankje, met de ogen dicht, genietend van de zon. Geen woord… uiteindelijk zak ik ook achterover in de leuning. Ik voel ook de warmte van de laatste zonnestralen en sluit mijn ogen. Langzaam kom ik tot rust en ontspan. Ik zucht… Gaby’s jas ritselt. Ze pakt mijn hand vast. In mijn ooghoek perst zich een traantje naar buiten. De traan zakt langzaam over mijn wang. Haar jas ritselt opnieuw. De traan word door haar zachte lippen opgezogen. WHAMMM!!! Alles suist… Die komt binnen!!! Kippenvel!!! Overal!! “Kom.” Zegt ze “Wandelen.” We staan stil op en ze steekt haar arm door de mijne. Gearmd gaan we in stilte op pad. Ik herken de weg… Even later doet Gaby de deur en de luikjes van het hooihutje open. Er is niets veranderd. De stoel is alleen verschoten, het houtwerk meer gebarsten. We staan stil tegenover elkaar. Voor de derde keer in mijn leven hoor ik haar zeggen. “Komm, Ficken”. Zonder oogcontact te verliezen trekt ze langzaam haar jas uit. Ik blijf in haar ogen kijken en dan volg ik haar. Jas uit, trui en T-shirt, broek en sokken. Ik kijk op. Gaby staat naakt, met een grote glimlach, naar me te kijken. Mijn boxer heeft inmiddels een tentstok. Ik schuif hem van mijn heupen af. Naakt blijven we naar elkaar kijken. In 30 jaar verandert een lichaam. Zeker! Toch zie ik de overeenkomst met haar jeugdige lichaam. De rondingen zijn wat meer gevuld en de huid wat slapper. Op haar borstjes, nog steeds niet groot, staan nog steeds dezelfde tepeltjes in erecte staat en één met een piercing. Kinky, denk ik er bij. Ook uit haar naveltje, op een iets voller buikje, steekt een klein ringetje.Verder naar beneden een netjes bijgehouden heuveltje. Nog steeds heel licht behaard. Ik pak haar bij haar hand en vanzelf draait ze langzaam 360˚ om haar as. In de draai herken ik haar zachte billetjes. Haar hand laat de mijne los en komt omhoog. Met de buitenkant van haar vingers streelt ze over m’n stoppelbaartje. “Sorry” Fluister ik zacht. “Het staat je goed hoor, stoer.” Fluistert ze terug. Via mijn hals en schouders gaat haar hand naar mijn borst. Met haar duim wrijft ze even over mijn tepeltje. Ai! een schok gaat door tot in mijn onderbuik. Mijn pik steigert. Die komt binnen! Gaby glimlacht. Haar hand zakt verder. Mijn sixpack is inmiddels onzichtbaar onder een dun laagje buikvet. Onontkoombaar maar goed in de hand te houden. Ze pakt mijn pik zacht vast en doet een stapje naar voren. Ze kust me vol op mijn lippen. Zo dicht bij zijn haar ogen nog niet geweest. Haar blik vangt me, Intens blauw en nog steeds die sproetjes er omheen. “Wil je mij ook?” vraagt ze zacht. Ik slik 3x voordat mijn mond nat genoeg is om een schorre “ja” uit te brengen. We kruipen op bed. De zon heeft het hutje voorverwarmd. We liggen op onze zij tegenover elkaar en strelen, voelen en tasten elkaars lichaam af. Zo vertrouwd! Bizar na 30 jaar! We kussen teder, we kussen zonder voorbehoud, intens vertrouwd… toch ook nieuw, opnieuw? Gaby rolt om met haar rug tegen mijn borst aan. Ik trek het dekbed over ons heen. Ik voel haar schouders schokken. Ik kus haar in haar nek. Mijn tranen rollen ook van mijn wangen. Ik druk haar tegen mij aan alsof ik nooit anders gewend ben geweest. Mijn hoofd lijkt zich te resetten.

Ik schrik wakker. Het is donker en de lucht is afgekoeld. Mijn blaas meld zich. Voorzichtig klim ik over Gaby heen. Ze beweegt wat. Ik stap naar buiten en pis een geel spoor in de sneeuw. Ik bedwing me om er een hartje van te maken. Snel weer naar binnen. Het is ijskoud! Als Gaby nog niet wakker was is ze het wel geworden van mijn ijskoude aanwezigheid. Ze zoent me. “Wir haben noch nicht Gefickt.” Ze draait me op mijn rug en gaat op mijn koude lichaam liggen. Opwinding of kou, haar tepeltjes voel ik verharden. Ze zoent me op mijn borst, dan via mijn nek naar mijn mond. Een heerlijk tong gevecht begint. Ik warm lekker op. Met haar poesje wrijft ze mijn pik helemaal stijf. Ze wipt iets op en hij floept over haar billetjes. Behendig word hij door Gaby in haar neukholletje gemanoeuvreerd. Ik zie tranen in haar ogen opwellen. “Niet doen!” Zeg ik. “Het is goed zo. We willen allebei toch?? Geniet! Geniét van mij. Ik geniet ook van jóu, zonder rancune, zonder verwijt, zonder verwachtingen. We hebben 30 jaar rondgedoold zonder houvast. Het is zo als het is. Het leven heeft ons veel geleerd. Mooie dingen, nare dingen. Één ding ben ik nóóit vergeten. Het onbevangen kunnen liefhebben. Laten we nu onderzoeken wat ons bind, niet wat ons scheidt. Ik kus haar ogen droog. “Maar…” begint ze. “Nee!!" pareer ik haar. "Klappe dicht und Ficken!" Ik draai Gaby onder mij en met een rustig tempo ga ik op en neer in haar neukholletje. Ze kreunt zachtjes “oooh….” Ze begint haar klitje te strelen. Haar ogen draaien weg. Mijn tong speelt met haar tepelpiercing. Ze schokt mee met mijn tongbewegingen. Ik stop even. Ik voel haar poesje pulseren om mijn pik. Ik heb de afgelopen 30 jaar wel wat meer bedpartners gehad maar dit??? Dit is thuis komen. Meer dan thuiskomen. Ik heb hier geen woorden voor. Ik kan veel zonder. Alcohol, drugs, noem maar op! Maar dit is Ying en Yang, een Russisch ei, sleutel in een slot, telepathie, oude zielen, je teddybeer terugvinden in een oude doos, de opwinding achter het fietsenhok, een eerste zoentje, engelen gezang… Dat, alles-in-een.

We komen, zoals altijd, met elkaar als 1 klaar. Blijft bijzonder na zo’n lange tijd. Gaby ligt voor pampus onder me. Langzaam draai ik van haar af. Ze krult met haar rug tegen me aan. Ik krul om haar heen zoals altijd na de sex. “What the fuck!!!” het blijft stil. “Intensiv”… hoor ik zachtjes. We liggen stilletjes na te genieten. Mijn maag rommelt. Gaby voelt het. “Kom! Een Bolognase van Heinz??? Als we op tijd zijn lukt dat”. Ze appt Heinz dat we nog komen eten. Een OK is zijn reactie. Ik zit ook even op mijn telefoon te rommelen.”Wordt er iemand bezorgd dat je niet thuis komt?” Vraagt Gaby met een zacht stemmetje. Ik kijk op en ontken niks. “Ik ga je aan tafel mijn levensverhaal vertellen. Dan snap je alles.”

We komen bij Heinz binnen. Met gemengde gevoelens gaan we aan de bar zitten. Hij komt met 3 bier aan. “Fabelhhaft.” Jullie hebben het aangedurfd. Wat het gevolg ook moge zijn. Ik wil op zijn minst proosten op het herstelde contact. De bierglazen vinden elkaar en ik neem een volle teug. “dorstig?” Vraagt Heinz. “Ja. Na jou koffie niks meer gehad. Dank je wel nog daarvoor, ook voor de ‘beilage’.” “Ik heb alleen nog Bolognese. Is dat ok?” We geven aan dat het ons niet uitmaakt. We hebben gewoon vast voedsel nodig. Heinz duikt de keuken in en wij verruilen de bar voor een tafeltje. “Ik ben door Heinz al behoorlijk ingelicht over jou levensloop” vertel ik. “Heinz is een beetje een vader of broer voor me geworden. Ik heb hier verder niet veel mensen die om mij geven.” Vertelt ze. Ik vertel Gaby dat ik vrijwel direct na onze breuk met Erik ben vertrokken naar ‘Down under’. Ik wilde weg van alles, los. Backpacken. Ik heb her en der gewerkt in allerlei baantjes. Uiteindelijk was het niks voor Erik. Hij miste Nederland te veel. Ik wilde nog niet terug, vond het geweldig daar! Uiteindelijk heb daar een leuke baan gevonden in de evenementen branche. Concerten, festivals. Dat soort dingen. Geweldige tijd meegemaakt! Niet willen missen! Daar heb ik mijn vrouw leren kennen. Ze was als backpacker naar Australië gekomen en werkte voor hetzelfde bedrijf. Toen haar visum was afgelopen ben ik met haar meegegaan naar Nederland. Het benauwde me zeer, Nederland, maar ben voor de liefde gebleven. Dacht ik toen. Het ging lang goed tussen ons maar met de jaren komt de wijsheid en wordt verliefdheid, liefde. De liefde tussen ons is op een gegeven moment een innige vriendschap geworden. In sex had ze steeds minder interesse en we vonden daar zo onze weg in. Voor mijn werk was en ben ik altijd al veel weg een heb bij haar een goed thuiskomen. We wonen in een oude boerderij en leven daar min of meer apart, eigenlijk meer een parallel leven met elkaar. Ik heb haar net geappt dat ik jou ben tegen gekomen en veel te bepraten heb. In haar antwoord schrijft ze dat ze het moedig vind dat ik deze confrontatie ben aangegaan na alles wat er gebeurd is. Ze heeft me veel succes gewenst en ze sluit af met: ’Blijf zolang het nodig is. Liefs T.”. “Oh. Lief van haar.” Reageert Gaby “Misschien leren we elkaar nog wel kennen in de toekomst.” “Maar eerst het hier en nu! Tortelduifjes!” Heinz staat met 2 dampende bolognese’s voor ons. Ik merk pas bij het weghalen van mijn hand dat ze haar hand op de mijne had gelegd. We laten de Bolognese goed smaken. De Hütte is zo goed als leeg. Het personeel is begonnen met opruimen. Heinz komt weer aan met 3 bier. “Jullie komen hier niet weg zonder dat ik álles gehoord heb!” “Dan komen we hier niet weg schatert Gaby. “Jij gaat niet mee tussen de lakens Heinz!!” Gemaakt beteuterd kijkt Heinz naar ons beiden. “Ok, ok, ik ga akkoord. Er wacht een lieve vrouw thuis op mij. Ik zit onder de plak van mijn schatje, ik geef toe.”

Het was gezellig bij Heinz en we hebben nog wel een uurtje of 2 door gezaagd met z’n 3-en. De amateur psycholoog, tevens barman en kok wist gevoelige onderwerpen voor ons bespreekbaar te maken.

“Wat een lieverd die Heinz.’ zegt ze. “Wat een relativerende levenswijsheid heeft hij toch.” Ik brom instemmend. Vol van het gesprek lopen Gaby en ik naar haar huis. Bij haar aangekomen zoek ik in mijn zak de autosleutel. De autolampen knipperen… “O nee! Jij gaat niet nog 300 km naar huis rijden: om 3 redenen. Je hebt te veel bier op, je vrouw weet waar je uithangt en ik, ik heb je vandaag niét gevonden om je binnen 6 uur ná de laatste sex kwijt te raken door een ongeluk! Je blijft mooi in de logeerkamer slapen!” Gaby doet de deur open en hangt haar jas op de kapstok. De mijne volgt. De logeerkamer? Denk ik. Gaby loopt de gang door en opent een bekende deur. De kamer is nog steeds dezelfde, de kamer van Gaby. “Hier kun je vannacht slapen. Morgen met het ontbijt praten we weer verder. Zwijgend begint ze zich uit te kleden. Ze loopt de badkamer in en zet het bad aan. Ze spoelt zich alvast af onder de douche. Ik volg haar alsof ik niets anders gewend ben. In het bad wil ze dat ik achter haar ga zitten. Van bovenaf kijk ik naar haar lichaam. haar borstjes steken iets boven de waterlijn. Heerlijk. Ze is nog steeds gespierd. “Doe je…”SSSST” onderbreekt ze me.” Morgenochtend bij het ontbijt weer!” zwijgend poedelen we verder. We kussen een beetje en poedelen lekker met een spons. Het is zó bizar… Mijn 30 jaar oude herinneringen, geuren, geluiden en de belevenissen van vandaag lopen naadloos in elkaar over. Het lijkt wel een mindfuck, Mij gemoed schiet heen en weer van euforie naar desillusie, van liefde naar hartenpijn. Ik snik, ik lach, ik zie herinneringen, voel euforie, voel pijn… Wat ik vooral voel is de verbinding van hart tot hart. Die blijkt er nog altijd te zijn. Zonder woorden staan we op en drogen we elkaar af. We kruipen samen in het logeerbed. Gaby rolt op haar zij en ik krul om haar heen. Zo slapen we in. In het hier en nu, zonder wekker, zonder sex, zonder verwachtingen.