Op Zondagochtend werd ik wakker, naakt in de armen van mijn al even naakte zoon. Allerlei gedachten drongen zich op, allemaal vechtend om mijn aandacht, maar ik had mij het liefst willen verstoppen in een diepe kuil en de hele wereld vergeten!

Hoe had ik het allemaal zo uit de hand kunnen laten lopen? Terugdenkend aan de afgelopen week en mijn afglijden in totale verdorvenheid, overdacht ik elke stap waarbij ik mijn moraal weer ietsje meer had laten afglijden. Op de een of andere manier was het zelfs zo ver gekomen, dat mijn zoon Danny mij vannacht een geweldig orgasme had bezorgd! Hoe kon ik zo met mezelf in conflict zijn? Elke keer dat ik nee wilde zeggen, zei ik toch weer ja.

Voordat Danny wakker zou worden, klom ik vlug uit bed, nam mijn pyjama mee en ging mezelf douchen. Eén ding was zeker ... Ik zou nooit meer gaan slapen in het bed van mijn zoon ... en deze keer meende ik het ECHT!

De ochtend ging voorbij in een mist van angst en euforie. Ik maakte me zorgen over het effect dat de afgelopen nacht op de relatie met mijn zoon zou hebben, totdat hij opstond en mij begroette met een vrolijke glimlach en een spontane knuffel. Ikzelf schoot heen en weer, tussen denken dat ik naar de hel zou gaan en de herinnering aan Danny’s heerlijke jongenslul die in en uit mijn soppende kutje had gegleden. Ik zweefde heen en weer tussen mezelf beschuldigen en de zoete herinnering aan de afgelopen nacht.

Tegen de middag was ik helemaal in de war over hoe ik me nou eigenlijk precies voelde, maar ik begreep wel goed, dat ik terug moest naar mijn eigen bed. Ik deed alles wat mij zou kunnen afleiden van verkeerde gedachten. Het was een hel! Het duurde heel lang voordat het weer bedtijd was, en het was niet moeilijk om de teleurstelling te zien in Danny’s ogen toen ik aankondigde dat ik in mijn eigen bed ging slapen.

“Weet je het zeker, mams?” vroeg hij. “Dat hoeft echt niet! En ik ben er al aan gewend om jou naast me te hebben.” Ja, en daar ben ik zelf ook aan gewend geraakt, en ook aan dat jij het mij dan veel te veel naar de zin maakt, dacht ik, maar ik zei hardop iets anders:

“Nee Danny, ik weet het zeker! Je hebt nu een gezonde slaapgewoonte aangeleerd, en ... nou ja, we moeten ook allebei onze privacy hebben.”

“Nou goed dan. Maar als je niet kunt slapen, mams, dan ben je altijd welkom,” zei Danny.

“Bedankt. Maar het komt wel goed met mij.”

Toen het elf uur ‘s avonds was, merkte ik dat het helemaal niet goed met mij ging. Ik was een half uur eerder alvast naar bed gegaan en nu lag ik klaarwakker te zijn en ik kon me niet ontspannen, laat staan in slaap vallen. Ik woelde en draaide nog urenlang, totdat ik het eindelijk in slaap viel.

Toen was het alweer maandagochtend en ik ging doodmoe naar mijn werk met een mengsel van tegenstrijdige gevoelens.

Tijdens de lunch vroeg Sofie: “Wat zie je er moe uit, Kristiena, ben je soms nog steeds nachtwacht voor Danny aan het spelen?”

“Nee, dat doe ik niet meer,” zei ik. “Het gaat al wel veel beter met Danny, maar nu ik ermee ben gestopt, kan ik zelf helemaal niet meer slapen.”

“Het klinkt alsof je eraan verslaafd bent geraakt, om een man in je bed te hebben,” lachte Sofie, en het klonk een beetje plagend. Ik keek naar haar om te zien of er echt sprake was van plagen, maar ik zag alleen maar oprecht medeleven.

“Ik denk dat je gelijk hebt. Het betekent, dat ik weer moet wennen aan de oude situatie!”

“Ja, dat is echt het beste,” beaamde mijn vriendin.

Ik ging aan mijn werk, maar ik voelde me ontevreden, alsof het een beslissing was geweest, die zonder mijn toestemming tot stand was gekomen.

Thuis vond ik die avond een proefwerk op het aanrecht liggen, met een ACHT rechtsboven, in rode inkt! Ik ging meteen Danny opzoeken en vond hem in zijn eigen kamer.

“Is dit, wat ik denk dat het is?” vroeg ik. Hij draaide zich naar mij toe met een trotse grijns.

“Een acht voor wiskunde!” zei Danny trots. “En de meester zei dat ik wel een tien kan halen, als ik dit volhoud.”

“Oh lieverd, dat is fantastisch!” juichte ik en in drie stappen legde ik de afstand af, die ons scheidde, en gaf hem een dikke zoen. Bijna vergat ik mijzelf, waarna ik hem snel maar weer losliet.

“Maar ik had dit echt niet kunnen bereiken zonder dat jij me hielp, om mijn slaapritme te verbeteren. Bedankt mams!”

“Graag gedaan, Danny! Ga zo door, dan zul je over een paar maanden met glans slagen voor je eindexamen!”

Danny’s gezicht betrok.

“Maar eh, mams? Kom je dan nooit meer in mijn bed slapen?”

“Nee Danny, Ik denk echt dat het beter is, als ik weer naar mijn eigen bed ga. Nu jij eenmaal het goede slaapritme te pakken hebt, kun je het best zelf redden. Bovendien wil ik zelf ook heel graag terug naar mijn eigen bed.”

“Oké dan,” zuchtte hij. “Maar ik slaap wel veel slechter nu, Mams.”

Ik glimlachte en omhelsde hem opnieuw, maar ik voelde me wel bedroefd, omdat ik de deur van mogelijk genot voor mijn neus had dichtklapt.

Die avond maakten we ons om elf uur klaar om naar bed te gaan, en we gingen allebei naar onze eigen slaapkamer. Ik voelde grote aandrang om weer in Danny’s bed te gaan slapen, maar intussen wist ik wel beter. Dus kroop ik in mijn eigen bed, en probeerde niet te denken aan die heerlijke lichaamswarmte van mijn zoon.

Omstreeks middernacht was ik nog steeds niet in slaap gevallen en ik begon te twijfelen aan mijn beslissing om het slapen met Danny stop te zetten. Misschien moest ik langzamer gaan afkicken, om er echt van af kunnen komen? Ik moest grinniken bij het idee dat ik echt verslaafd was geraakt aan het slapen met mijn eigen zoon. Uiteindelijk besloot ik om me er geen zorgen over te maken. Ik moest zorgen dat er niets verkeerds meer gebeurde.

Tijdens de lunch opende Sofie het gesprek met: “En, heb je alweer slecht geslapen?”

Ik durfde haar niet te antwoorden, en Sofie grijnsde ondeugend. “Ik wist het wel! Je bent eraan verslaafd geraakt! Dat gebeurt wel vaker, hoor. Ik weet niet wanneer en bij wie, maar het is andere moeders vast en zeker ook wel eens overkomen.”

“Ho, ho, wacht even! Het is echt niet mijn schuld, maar ik kan gewoon niet in slaap komen, als ik alleen in bed lig. En Danny slaapt ook veel slechter, als ik niet naast hem lig.”

“Oh jeetje, wat erg! Het zou niet zo erg zijn, als jouw Danny pas vier jaar was. Maar wat denk je, dat hij straks tegen zijn eerste vriendinnetje moet gaan zeggen? Sorry, maar je kunt niet bij mij langskomen, want er is geen plaats genoeg in mijn bed, naast mij en mijn moeder?“

“Au! Je bent gemeen! Ik vertel jou nooit meer iets!” riep ik gepikeerd. En ik negeerde een rilling van jaloezie die door mij heenging bij de gedachte dat Danny ooit een vriendinnetje zou krijgen.

“Ik plaag je alleen maar een beetje, Kristiena. Maar wat ga je verder doen?”

“Ik weet het niet. Misschien kan ik iets bedenken, als ik mentaal weer sterker ben of zoiets.”

“Veel succes...” lachte Sofie, terwijl ze wegliep.

Ik kon het niet helpen, maar ik bedacht dat ik weliswaar heerlijk had geslapen toen ik in Danny’s bed lag, maar nu al een aantal nachten doorgebracht zonder verkeerde activiteiten, dus misschien was ik al een stapje verder met afkicken? Opgelucht sloot ik mijn dag af, glimlachend en kletsend met collega’. Op weg naar huis haalde ik wat bij de Chinees en nam het mee naar huis naar een hongerige en dankbare zoon.

“En hoe ging op school?” vroeg ik, toen ik we aan het eten waren.

Danny haalde zijn schouders op. “Niet slecht. Morgen beginnen de proefexamens, dus daar ben ik voorlopig wel druk nee.”

“Heb je hulp nodig? Ik ben goed in overhoren,” plaagde ik hem.

“Ben jij dan echt goed in wiskunde?” plaagde hij terug met een grijns.

“Ja! Daar ben ik heel goed in! Maar als je mijn hulp niet wilt, dan hoop ik, dat je toch slaagt,” pruilde ik.

Danny rolde met zijn ogen en zei: “Je hoeft mij niet te overhoren, mams, maar je zou wel kunnen zorgen, dat ik goed slaap tot aan het eindexamen!”

“Oh ja?” Ik voelde mijn hart bonzen en kreeg kippenvel in mijn nek. Het was één ding om mezelf toe te geven dat ik beter sliep in Danny’s bed, maar het was nog wel iets anders om hem te beloven dat ik de komende twee maanden altijd in zijn bed zou blijven slapen.

Danny knikte terwijl hij een hap eten nam. Ik kon het niet laten om te kijken hoe zijn hand die zijn vork vasthield, en me voor te stellen dat die hand nonchalant op mijn maag rustte. Mijn kutje tintelde als reactie en ik werd me bewust van mijn borsten in mijn beha, en stelde me voor hoe het zouden aanvoelen als hij zijn handen erop legde.

“Oké dan, maar geen rare dingen meer uithalen met je moeder,” zei ik aarzelend. Ik hoestte om te verbergen hoe erg mijn keel werd dichtgeknepen, bij de gedachte om weer de bedgenoot van mijn zoon te zijn! Want hoe onschuldig mijn aanbod ook was, het feit bleef dat ik, tijdens een zwak moment, mijn benen al een keer voor hem had gespreid! Ik bloosde bij de gedachte daaraan en voelde een gloed opkomen in mijn kutje.

Vlug richtte ik mijn gedachten ergens anders op, en al snel was het eten op en ging Danny aan zijn huiswerk en liet mij alleen tot het elf uur was.

Het voelde toch anders, terwijl ik wachtte op onze bedtijd. Iets aan de situatie was veranderd. Het duurde even voordat ik het herkende, maar toen ik deed, moest ik lachen om mezelf. Want ik voelde vlinders in mijn buik! Ik was opgewonden en keer ernaar uit, om eindelijk weer in Danny’s bed te slapen! Zijn uitnodiging en mijn toestemming voelden aan als een stiekeme kans om toch weer dat broeierige pad op te gaan van het heimelijke middernachtelijk betasten, van natte kutjes en stijve piemels. Met een vuurrood gezicht ging ik naar de badkamer, om wat water in mijn gezicht te spatten en af te koelen. Ik voelde mijn kutje bij elke stap samenknijpen en wist het ik op een keerpunt stond. Er was niet veel voor nodig om weer in diezelfde valkuil te tuimelen! Sofie had mij toch gewaarschuwd en mij erop gewezen, hoe ver ik heen was? En zij wist niet eens, hoe ver ik al gevallen was! In mijn achterhoofd speelde nog steeds het besluit dat er niet opnieuw iets verkeerds mocht gebeuren ... maar, diep in mijn hart hoopte ik stiekem toch, dat er weer iets spannends zou gebeuren.

Toen ik me rustiger voelde, ging ik naar mijn slaapkamer om me klaar te maken om naar bed te gaan. Ik haalde mijn pyjama tevoorschijn en dacht na. Elke avond had ik die pyjama uiteindelijk uitgetrokken. Misschien had ik nog iets anders om aan te trekken, dat ik wel aan zou kunnen houden? Datt was een teken van gezond verstand, ja, ik was vastbesloten om het deze keer vol te houden.

Ik haalde mijn nachtjapon tevoorschijn, trok hem aan en zocht in mijn lade totdat ik een slipje vond dat flink strak zat en mijn billen bedekte. Ik had dit slipje niet meer gedragen, sinds Andre was vertrokken. Voordat ik het aantrok, keek ik nog even naar het krullende schaamhaar bovenaan mijn benen. Dat kon wel een knipbeurt gebruiken! Dat was iets dat ik niet meer had gedaan, sinds Andre was vertrokken.

Ik negeerde de gedachtes aan Andre, ging naar de badkamer en haalde mijn schaar tevoorschijn om de zaken van onderen wat te fatsoeneren en er een beetje netter uit te zien.

---Wordt Vervolgd---