Het was rustig op het landgoed.
Jonkvrouw Louise was alleen achtergebleven met het personeel.
Haar ouders en haar broer en zusjes waren gisteren vertrokken naar hun zomerverblijf in het zuiden van Frankrijk.
Louise voelde zich niet zo goed en had gevraagd of het goed was dat, als ze beter was achteraan zou kunnen komen.
Om nu in een rammelend rijtuig te zitten en daarna een paar dagen in een stoomtrein, daar had ze helemaal geen zin in.
Haar ouders hadden daarmee ingestemd.
Ze lieten haar achter onder begeleiding van haar gouvernante, en de rest van het personeel dat achter gebleven was op het landgoed.

Met haar zestien jaar was ze een knappe verschijning en één van de meest geliefde bewoners van het Huis onder het personeel.
Louise toonde dan ook altijd interesse in de mensen die voor haar ouders werkten.
Vaak ging ze mee met haar vader als hij zijn landerijen langs ging.
De boeren die daar werkten keken altijd uit naar haar bezoek.
Haar broer en zussen gedroegen zich altijd als echte aristocraten.
Die vonden, net als hun ouders, dat de mensen die voor hun werkten en dag en nacht voor ze klaar stonden voor een hongerloon, gewoon moesten doen wat hun werd opgedragen zonder vragen te stellen.
De kloof tussen arm en rijk was wat hun betreft groot.
Daar had Louise wat dat betreft een heel andere opvatting over.
Die schatte al op jonge leeftijd de waarde van een mens heel anders in. Ze toonde respect aan ieder die dat ook voor haar had.
Ze zag heus wel het verschil tussen arm en rijk en ze wist heel erg goed dat zij boven andere bevoorrecht was met zulke rijke ouders.

Louise liep na het ontbijt het park achter het huis in. Het was een stralende dag en het beloofde warm te worden vandaag. “Goedemorgen, tuinman, ” riep ze vrolijk van een afstandje naar een man die druk bezig was om de heggetjes bij te knippen.
“Wat een mooie dag word het vandaag hé? Alles goed met Uw gezin? ” “Het word een mooie dag, juffrouw. ”
De man stopte even met knippen en maakte een diepe buiging.
“Voelt U zich al wat beter vandaag? ”
Louise glimlachte en boog zelf ook voor de man. Ze had al heel vaak gezegd dat ze bij een begroeting niet wilde dat iemand voor haar boog, maar ondanks dat bleven ze het toch doen.
Uit beleefdheid deed ze het dus maar terug. Ze bleef even bij hem staan, er vertelde dat ze zich al een stuk beter voelde.
“Ik ga een stukje wandelen rond het meertje in het bos. Misschien zie ik nog wel een hert lopen. ”
“Ze komen vast wel naar U toe, ” lachte de man. “Moet er iemand met U mee? ” “Nee hoor, dank U. ”

Louise vervolgde haar weg naar het bos. Ze genoot altijd van de natuur. Ze kende bijna alle soorten vogels die ze in gezelschap van de jachtopziener die aan de rand van het bos woonde, had gespot.
Na ongeveer een wandeling van twintig minuten kwam ze bij de aanlegsteiger van het meer.
De familie had daar een paar bootjes liggen voor als ze zich op het water wilde verpozen.
Toen ze bij het water kwam zag ze de zoon van de jachtopziener zitten met een hengel. Louise kende de jongen. Hij was ongeveer net zo oud als zij.
Daniel was een verlegen jongen die zich altijd verschool achter zijn vader als ze hun opzocht om een wandeltocht te maken.
Louise had hem wel eens gezien maar nooit gesproken.
Hij hield zich ook altijd op de achtergrond. Of hij dat nu moest van zijn vader was haar nooit duidelijk geworden.
Misschien had hij hem wel verboden om de familie uit het Huis aan te spreken.

Toen ze bij de steiger kwam zat hij met zijn rug naar haar toe. Voorzichtig zonder geluid te maken liep ze op hem af. Toen ze wat dichterbij kwam zag ze wat hij aan het doen was.
Dit had volgens haar niks met vissen te maken. Stilletjes naderde ze hem en toen ze achter hem stond zag ze dat hij zijn penis uit zijn broek had gehaald, en hem langzaam met zijn hand op en neer zat te bewegen.
De jongen was zo druk bezig met zijn spel dat hij Louise niet eens had opgemerkt.
Louise had dit nog nooit gezien. Ze had zich wel eens eerder afgevraagd hoe mannen of jongens er daar uit zouden zien.
Ze wist ook wel dat ze anders waren dan een vrouw maar echt goed gezien had ze het nooit.

“Wat ben jij daar aan het doen? ” vroeg ze nieuwsgierig.
Daniel schrok natuurlijk. Snel bedekte hij zijn geslachtsdeel met zijn handen. Toen hij zag wie die vraag aan hem stelde had hij het helemaal niet meer.
‘De juffrouw van het huis!’
Hij wilde opstaan, maar Louise hield hem tegen. Ze ging naast hem zitten, en keek naar zijn handen die nog steeds zijn kruis bedekte.
“Wat ben je aan het doen, ” vroeg ze nog een keer. “Heb je daar pijn? ” Daniel lachte verlegen. “Nee juffrouw. Het spijt me heel erg dat U dit nu moest zien. ”
“Wat dan? ” Nu werd Louise wel erg nieuwsgierig wat de jongen daar verborgen hield. “Ik zat er mee te spelen.”

Het hoge woord was er uit. Hij vond dat hij beter maar eerlijk kon zijn. De juffrouw zou er toch achter komen. “Zegt U niks tegen mijn vader?” vroeg hij ongerust. Als zijn vader hier achter zou komen dan zou hij dit niet overleven!
Louise haalde haar schouders op. “Als je je handen weg haalt, misschien niet.”
Daniel had geen andere keus. Hij trok zijn handen weg en Louise keek nieuwsgierig naar zijn scrotum dat er maar slapjes uitzag.
“Oo maar dat ziet er heel anders uit dan bij mij, ” riep Louise.
“Wat grappig! Leuk zeg! Mag ik hem aanraken? ”
Daniel keek Louise aan, en hij zag dat ze het echt meende.
Hij durfde geen nee te zeggen tegen de juffrouw.
Die mensen waren allemaal gewend om hun zin te krijgen.
Daniel had geleerd van zijn vader dat de landgoed eigenaren beslisten over alles wat leefde op hun landerijen ook over de mensen die er werkten.
Ze hadden geen andere keuze. Als ze hier wilde blijven moesten ze gewoon doen wat hun werd opgedragen.

Louise trok haar kanten handschoenen uit en nam Daniel zijn penis in haar hand. Ze bevoelde het nog slappe, haast weke geslachtsdeel van Daniel, die een beetje zenuwachtig toeliet dat Louise hem bestudeerde. Ze bekeek hem langs alle kanten, ook zijn testikels kregen al haar aandacht.
“Oo een beetje zachtjes aan juffrouw, het is daar erg gevoelig hoor, ” waarschuwde hij haar.
Door al dat voelen begon zijn lid op te zwellen.
“Kijk nou! ” zei Louise verrast. “Hij begint te groeien! ”
Geschrokken liet ze hem los. “Gebeurt dat wel vaker? ”
“Als het een lekker gevoel is groeit hij altijd, juffrouw, ” vertelde Daniel. Louise stond op. Ze had er wel genoeg van, aan de andere kant was ze blij dat ze naar Daniel had mogen kijken. Ze had een boel geleerd.
En ze mocht die jongen wel. Hij was veel rustiger dan de andere jongens die ze kende.
Al die opgesmukte leeftijdgenoten waar ze normaal mee om ging mocht ze niet zo. Ze gedroegen zich in haar bijzijn soms best wel arrogant en uit de hoogte.
De kinderen van de mensen die voor haar familie werken waren veel eenvoudiger. Veel simpeler.
En ondanks dat ze heel anders leefden dan zij en haar vooraanstaande familie, leken ze veel vrolijker en meer tevreden met hun leven.
Soms was Louise best wel jaloers op ze.

Louise nam afscheid van de jongen.
“Bedankt Daniel, wat ga je vandaag nog meer doen? Kunnen we vanmiddag misschien gaan varen? ”
Daniel keek haar verbaasd aan. De juffrouw vroeg hem of hij tijd had? Meestal moest hij tijd maken! Hij stond op en maakte een buiging. “Natuurlijk heb ik tijd juffrouw, ik zal U met plezier rond varen over het meer. ”
Louise keek hem aan. “Als jij nog een keer voor me buigt smijt ik je in het water, ” lachte ze.

Ze draaide zich om een liep door het bos weer naar huis. Onderweg naar huis overdacht ze wat ze gezien had. Ze had toen ze hem aangeraakt had, zelf ook een kriebelig gevoel gekregen onder in haar buik. Wie had dat ooit gedacht dat dat zo’n vreemd effect op mijn lichaam zou hebben bedacht ze.
Misschien kwam het ook wel omdat ze Daniel en knappe jongen vond. Dat had ze altijd al gevonden. Als ze samen met de jachtopziener door het bos liep, hoopte ze altijd stilletjes dat Daniel erbij zou zijn.

Louise kreeg een idee. ‘Misschien kan ik hem er wel toe verleiden dat hij met me gaat zwemmen als we op het meer varen vanmiddag.’
Haar hart begon wat sneller te kloppen bij deze gedachte.
Na de lunch sloop ze de keuken in. Stiekem nam ze een picknickmand en vulde die met wat brood, koud vlees, kaas, fruit en een kruik lichte alcoholische wijn. Ze vond dat ze Daniel maar eens moest verwennen met wat eten dat hij vast niet elke dag kreeg.
Onopvallend verliet ze het Huis en liep door het bos naar de aanleg steiger waar Daniel al op haar stond te wachten.
Ze begroette hem vriendelijk.
Daniel nam de mand en zette hem in de roeiboot.
Hij nam Louise haar hand en hielp haar in de schommelde boot.
Ze slipte bijna met haar voet van de steiger. Hij kon haar nog net opvangen in zijn armen. Een moment van verlegenheid overviel hem.
Hij keek ik het knappe gezicht van de juffrouw.
Zo dichtbij was hij nog nooit bij een meisje geweest.
Hij verontschuldigde zich.
Louise lachte. “Geeft niks hoor! ” Ze hield heel even langer dan nodig was haar armen rond zijn nek. Daniel werd er verlegen van.
Louise ging zitten met Daniel tegenover haar. Hij duwde de boot van de steiger af en begon te roeien. Louise wees naar de oever van het meer. Het was een plek met overhangende takken over het water van de grote dikke bomen.
Tussen de bomen was een plek met kort gras. Een ideale plek om even in de schaduw te zitten. De zon scheen onbarmhartig en het was bijna niet uit te houden van de hitte.
“Zullen we daar even aanmeren? Ik wil daar even uitrusten. ”
Daniel stuurde de roeiboot naar de plek die Louise had aangewezen en maakte de boot vast. Gelukkig had hij een deken mee genomen die hij op de grond uit spreidde.

“Is alles zo naar wens juffrouw, ” vroeg Daniel. “Als we alleen zijn noem jij me maar gewoon Louise, ” zei ze een beetje kribbig.
“Ik word doodziek van dat officiële gedoe! ”
De jongen keek haar aan alsof hij water zag branden. ‘Ik mag haar bij haar naam noemen?’ Daar had hij nog in zijn stoutste dromen nog niet van gedroomd.
“Goed Louise, ” zei hij. “Ha dat is en stuk beter! ” lachte ze.
Ze keek over het water. “Zullen we zwemmen? ” Daniel viel van de ene verbazing in de andere. ‘Ze is echt een beetje ziek,’ dacht hij. Eerst haar naam en nu wil ze nog zwemmen ook als ik erbij ben.

Louise trok haar schoeisel uit. “Je moet me even helpen om de knoopjes van mijn jurk los te maken op mijn rug.”
Met bevende vingers deed hij wat ze aan hem vroeg. Hij moest er niet aan denken dat zijn vader dit zou zien. Hij, Daniel die de juffrouw uit haar jurk hielp! Hij zou vast denken dat ik gek geworden was!
Toen hij Louise uit haar jurk geholpen had, stond ze voor hem in haar onderkleding dat bestond uit een hagelwit hemdje en een kort met kant afgezet onderbroekje. Er zat een roze zijden lintje omheen om het omhoog te houden Hij durfde even stiekem het meisje te bewonderen. Wat zag ze er mooi uit. Louise wekte hem uit zijn gedachten.

Ze zag wel dat hij haar aandachtig bekeek. “Kom jij ook uitkleden.
Je kan toch wel zwemmen? Je moet het mij wel een beetje leren want ik kan het niet zo goed! ”
Daniel kleedde zich ook uit tot op zijn ondergoed. Hij gaf haar een hand en samen liepen ze het koele water in. Gelukkig was het aan de oever van het meer ondiep. Samen liepen ze tot hun middel het water in.
“Ooo heerlijk hé, het water is zo heerlijk koel! ” zei Louise. Ze liet zich wat door haar knieën in het zakken tot alleen haar gezicht nog boven het water uit strak. Daniel dook in het water en zwom wat in het rond.
Louise keek jaloers naar hem. Dat wilde zij ook wel. Ze wenkte hem. “Wat moet ik doen om ook te kunnen zwemmen? ” “U moet eerst leren drijven. ” En hij deed het even voor. Hij dreef op zijn rug naar haar toe. “Zo moet U doen, ” zei hij. Hij ging naast haar staan en Louise probeerde hem na te doen. Ze ging al snel kopje onder. Daniel pakte haar vast een tilde haar op. “Niet zo! ”
Ze hield zich stevig vast aan hem. “Strek je benen en je armen, gewoon languit liggen! ” Hij liet haar weer in het water zakken en ondersteunde haar. Mét een arm onder haar rug en één onder haar billen.
Voorzichtig trok hij zijn armen weg toen hij zag dat ze nu wel bleef drijven. Met haar ogen dicht genoot Louise van de gewichtloosheid in het water. Na een tijdje oefenen ging ze uit het water om op de deken te gaan liggen. Daniel stond naar haar te kijken.
“Kom naast me liggen Daniel, ” zei ze. Ze had wel in de gaten dat hij stond te wachten tot ze toestemming zou geven om bij haar te komen. Ze lagen samen met hun ogen dicht naast elkaar op te drogen.
“Weet jij hoe een meisje eruit ziet tussen haar benen? ” vroeg Louise na een tijdje.
“Jullie hebben daar helemaal niks geloof ik, ” antwoordde Daniel.
Hij had natuurlijk al naar haar gekeken en niks gezien.
Het was daar helemaal plat. Hij had veel meer aandacht gehad voor haar borstjes.
“Ik heb vanmorgen naar jou gekeken dus mag jij mij nu zien, ” zei ze. “Dat is wel zo eerlijk. ” Dat vond Daniel ook.
Ze maakte het strikje los van haar slipje en ze hield het bandje van haar broekje omhoog zodat hij naar binnen kon kijken. Het bevestigde zijn vermoeden. “Je hebt daar alleen maar haar, ” zei hij toen hij haar begroeide heuveltje zag. Louise bedacht dat hij dus nooit als had gezien. “Voel maar even dat is beter. ” “Echt? ” “Ga je gang maar. ”

Louise spreidde haar benen een beetje en Daniel stak zijn hand in broekje. Hij bevoelde nieuwsgierig haar vagina. Louise liet hem zo haar gleufje verkennen. “Doe je hand nu maar weer weg, ” zei ze na een tijdje. Ze keek naar hem. “Is hij nu stijf geworden? ”
Ze wees naar zijn kruis. “Ja, ” bekende Daniel. “Mag ik hem nog eens zien? ” Daniel trok zijn onderbroek helemaal uit. Hij zag louise weer nieuwsgierig kijken.
Nu lag hij helemaal naakt naast haar. Zijn penis was keihard geworden van opwinding. “Komt dat door mij? ” vroeg Louise.
Ze nam zijn lid in haar hand en kneep er weer in, net als ze vanmorgen had gedaan.
“Ooo jaah, ” kreunde Daniel die wel wilde maar de kreet die hij slaakte niet kon onderdrukken. Nu liet Louise hem niet los.
“Gaat het goed? ” vroeg ze. “O ja. Het is een heerlijk gevoel als U hem vasthoud, juffrouw. ” Hij genoot van het gevoel die haar klemmende hand veroorzaakte. “Beweeg uw hand maar op en neer. ”
Op zijn aanwijzing begon Louise hem zonder dat ze het wist te masturberen. Het duurde niet lang tot hij voelde dat hij zijn orgasme kreeg. Daniel hield haar hand vast en hielp haar om er nog harder aan te trekken.
Louise zag dat hij begon te schokken en toen hij zijn hoogtepunt beleefde, sprong zijn zaad erin golfjes uit.
Ze schrok, dit had ze nog nooit gezien. “Wat doe je nu? ” zei ze verontwaardigd. “Plas je nou over mijn hand? ”
“Nee, nee dit is heel wat anders, ” vertelde Daniel hijgend.
“Dat gebeurd altijd als ik eraan trek. En het is voor mij een heerlijk gevoel. ”

Ze aten en dronken wat. Daniel liet zijn broek uit. Zijn penis hing er maar wat slapjes bij. Louise kon het niet laten om er af en toe naar te kijken. Ze vond hem prachtig. Samen werden ze naarmate ze steeds meer uit de kruik dronken steeds losser. Daniel keek naar Louise.
“Eigenlijk is het niet eerlijk. Jij bent nog helemaal aangekleed en ik ben naakt. Zal ik mijn broek weer aan trekken, Louise? ”
Hij wilde haar niet langer in verlegenheid brengen met zijn naaktheid. Louise schudde haar hoofd. Dat wilde ze niet.
Ze trok haar hemd uit en ook haar broekje. “Zo dat is beter. Nu is het eerlijk toch? ” Daniel keek zijn ogen uit. Haar melkwitte borsten zagen er prachtig uit, vond hij. Zijn penis werd weer keihard.
Louise zag het en lachte. “Dat is een goed teken, ” en ze wees maar hem. “Als hij hard word begrijp ik dat je me mooi vind. ”
Ze sloeg haar armen om hem heen en drukte haar lichaam stevig tegen haar aan. Daniel kon er niks aan doen. De hormonen gierden nog steeds door zijn lijf.
Zachtjes kuste hij Louise op haar wang. Hij drukte zijn stijve tegen haar onderbuik. Louise kuste hem terug. Zonder elkaar nog wat te zeggen kusten ze elkaar verliefd tot ze ruw gestoord werden door de natuur.
In de verte kleurde de lucht donker grijs en ze hoorde de donder al op afstand rommelen. “We moeten gaan, ” zei Daniel teleurgesteld.
Ze kleedde zich aan, gooiden al hun spullen in de boot en roeiden snel naar huis.

O-O-O-O

Het begon net te regenen toen Louise het Huis binnen liep.
De gouvernante kwam opgewonden naar haar toe gerend. Ze maakte een kleine buiging. “Waar was U nu? Ik was dood ongerust. Ik heb bijna al het personeel weggestuurd om U te zoeken. ”
“Ik loop niet in zeven sloten tegelijk hoor! Weest U maar niet ongerust. Laat Hilde mijn bad maar gereed maken. ” Ze liep snel naar haar kamer. Ze wilde niet dat haar gouvernante zou zien dat ze een beetje onder invloed was van de alcohol die ze gedronken had.
Daar had ze niks mee te maken. “