Alexandra

Het valt niet mee, je dochters in een porno-video te zien. Het valt ook niet mee, Eva live te zien kronkelen op een podium. Maar kennelijk geniet ze intens. Meestal zijn ouders niet zo close bij het sexleven van hun kinderen betrokken. En kinderen niet bij dat van hun ouders. Wij hebben een enorm open relatie, Eva, Nicole en ik. Maar ook daar zitten grenzen aan. Grenzen, die vandaag opgerekt worden. Want nu ben ik. Benieuwd met wie. Als ik mijn lila slipje omhoog houd, staat Michael op. Daar ben ik blij mee. Een ervaren man, ik ben nog niet toe aan een jong ding kennelijk, hoewel…Maar Michael is bij uitstek geschikt voor de rol, die ik hem wil laten spelen. Ik ben een meisje in de supermarkt. Op zekere dag moet ik bij de chef op kantoor komen en dan…. Het is geen verzonnen verhaal, al zal dat wel gedacht worden. Ooit was ik dat meisje in de supermarkt, die bij de chef moest komen. Ik woonde in zo’n Veluws dorp. Allemaal brave mensen, op zondag de kerk vol. Een van de ouderlingen was ook de chef in de supermarkt. Hij bepaalde, wie er een centje mocht bijverdienen, en ik was één van de gelukkigen. Hij was een man van in de veertig, getrouwd, kinderen, slank, goed in het haar, en dwingende, blauwe ogen. Dwingend in ieder geval voor een meisje, hoe oud was ik toen, zestien ? Net. “Juffrouw Alexandra”, zo begon hij, “Ik heb u hier uitgenodigd, omdat ik iemand nodig heb om de nieuwe bedrijfskleren te passen”. Natuurlijk ging ik mee naar zijn kantoor, een kantoor, met een glazen raam naar de winkel toe, zodat hij immer een waakzaam oog op het gebeuren kon slaan. En wij hem konden zien zitten. Maar nu was de luxaflex gesloten, niet voor het eerst, maar daar had ik nog nooit over nagedacht. Er stond een fototoestel op een statief, gericht op die luxaflex, die een mooie witte achtergrond vormde. “Je mag eerst de nieuwe huisstijl aanpassen, daarna maken we wat foto’s voor de folder. Ik heb jou uitgekozen, want jij hebt een perfecte uitstraling”, vertelde de man, en natuurlijk trapte ik erin. Welk meisje wil niet horen, dat ze een perfecte uitstraling heeft. Hij gaf me een blouse en een rok, nou rok….? Rokje. “Trek maar aan”, zei hij, en hij nam plaats achter zijn bureau. In mijn hoofd gingen alarmbellen af, maar daar luisterde ik niet naar. Ik zocht naar een plekje met privacy, maar dat was er niet. Voor zijn ogen moest ik me verkleden. Supersnel dan maar, met de rug naar hem toe. Kieltje uit, blouseje aan, spijkerbroek uit, rokje aan. Ik voelde hem kijken, en ik bloosde, toen ik me weer omdraaide. Hij glimlachte me toe. “Loop eens een stukje?’, vroeg hij. Ik kwam in beweging. “Ja, ziet er prachtig uit, dat nieuwe uniform”, zei hij. Ik was het niet met hem eens, had het gevoel in mijn onderbroek te lopen, zo kort was dat rokje. Hij nam plaats achter het fototoestel, en vroeg me enkele poses aan te nemen. Samen bekeken we de opnamen. Daarna opnieuw wat foto’s. Deze keer vroeg hij me, om voorover te bukken. Ik voelde de sluiter als het ware in mijn ongetwijfeld zeer zichtbare broekje branden, maar ik deed wat er gevraagd werd. “En nu wat van ons samen met de zelfontspanner”, was het volgende plan. Ik ging naast hem staan. Na twee klikken ging hij op de bureaustoel zitten, en nodigde mij op zijn schoot. Ik voelde mijn hoofd gloeien, maar zijn ogen keken me zo dwingend aan, dat ik niet dorst te weigeren. Dus ik ging op zijn schoot zitten. Ik voelde zijn geslacht tegen mijn onderbroek drukken, zeker toen hij me vastpakte, en me nadrukkelijk op zijn schoot pinde. “Voel je wat je doet”, fluisterde hij in mijn oor. “Je maakt me gek. Wel eens een echte mannenlul gezien? Pak hem maar eens vast”. En hij leidde mijn hand naar zijn gulp. De rits was al los, hij duwde mijn hand door de opening en ik voelde zijn penis, stijf en groot. “Knijpen, een beetje knijpen”, Ik deed wat hij wilde, hoewel een innerlijke stem zei”Weg, weg ,weg”. Het volgende moment draaide hij me om. Hij trok zijn broek naar beneden, en nu zag ik zijn lid. “Lik er maar eens aan, het is net een lolly”, zei hij, onderwijl mijn hoofd leidend met een hand in mijn nek. Hij dwong me op mijn knieën, en mijn mond sloot zich om de stijve staf. Ik sabbelde wat, met grote ogen, vol afgrijzen. Terwijl ik hem afzoog trok hij de knoopjes van de blouse kapot, opende de sluiting van mijn bh en speelde met mijn borsten. Na enige tijd begon hij eensklaps te hijgen. “O, ja, het komt, maak je klaar, je krijgt het”, en mijn mond vulde zich met lauw zaad. Ik vond het zo smerig, maar mocht het niet uitspugen, hij trok me naar boven en zette zijn mond, tegen de mijne. Een lange kus volgde, onze tongen wervelden in een soort dans om elkaar heen. Ik hijgde, maar nu plaatste hij me met mijn handen tegen het bureau. Tot mijn grote schrik voelde ik, dat hij mijn rokje omsloeg, mijn broekje naar beneden trok, en het volgende moment voelde ik zijn lul tegen mijn opening wroeten, naar binnen glippen, stoten, en voor het eerst in mijn leven werd ik geneukt. Ik kreunde, en dat vatte hij op als instemming. Lang had hij niet nodig. Na enkele verwoede stoten verstrakte hij. “O, wat ben je lekker, wat een heerlijk knijpkutje heb je, wat lief dat ik er van mag genieten”. En hij spoot me vol. Toen hij klaar was, gaf hij me snel een handdoekje om me te fatsoeneren, hij reikte me mijn kleren aan en zei nog: “Als je dit aan iemand vertelt ben je je baan kwijt”. Ik ging, volkomen ondersteboven maar niet van vreugde, naar huis. Binnen twee maanden wist ik, dat het goed fout zat. En na drie maanden ontdekte mijn moeder het. Het huis was te klein, ik kreeg van alles naar mijn hoofd. Weghalen kon niet, in ons dorp was abortus ondenkbaar. Een kind krijgen kon ook niet, en mijn verhaal over de chef was een leugen, want die man was ouderling. Het zou wel van een vriendje komen. Ik werd het huis uitgezet, zo’n slet als ik hoefde niet meer terug te komen, ik moest het zelf maar uitzoeken. Gelukkig had ik een oudste broer. Bart raasde tegen mijn ouders, nam me mee in zijn autootje en bracht me naar een blijf van mijn lijf huis in een stad, niet al te ver weg. Daar hielpen ze me, zorgden voor werk, waren er met de bevalling. Bart trouwens ook. In de nood… Ik kreeg het mooiste meisje wat er ooit geboren was. Terug naar het dorp ben ik nooit meer geweest, de ban die over me was uitgesproken bleef gehandhaafd, dus mijn ouders hebben hun kleinkind nooit gezien. Noch de tweede, die wel van een vriend kwam, die helaas dwars door de pil heen ging. Die ouderling flikte dit met diverse meisjes uit het dorp. Ik las in een krant, dat hij uiteindelijk is opgepakt. Het dorp wist zogenaamd van niets. Er was een hele dappere voor nodig, om naar de politie te gaan en gelukkig trof ze iemand, die luisterde.

Het stomme is: Ik ben zo trots op mijn meisjes. Niet gepland, toch gekomen. Welkom tot op het bot. Ga ik daarom die scene naspelen? Ik heb het verhaal alleen oppervlakkig met Michael gedeeld. De diepere gronden kent hij niet. Dus hij hijst zich in een supermarktoutfit, ik trek een blouse aan met hetzelfde vignet, en een rokje eronder. Dan betreed ik het podium. Ik doe alsof ik bezig ben schappen te vullen, buig me daarbij voorover met de billen naar achteren. Ik weet, dat het publiek zo een goed zicht krijgt op mijn slipje, een hagelwit Sloggi broekje. Michael komt binnen. “Zo, meisje, goed bezig zie ik. Zou je even op mijn kantoor kunnen komen, zo dadelijk. Maar eerst even de pakken boven op de schap goed zetten,graag”. Ik beklim het laddertje, hij staat eronder te kijken en zich duidelijk op te geilen aan wat hij onder mijn rokje ziet. Dan volg ik hem naar zijn “kantoortje”. Hij begint met een omstandig verhaaltje, wat er op neerkomt, dat ik het allerliefste meisje in de winkel ben, en of ik niet wat dichter bij hem kan komen. Als ik dichterbij kom, strekt hij zijn hand uit en streelt over mijn borst. “Liefje, liefje, wat hou je toch geheim voor mij?”, teemt hij. Hij maakt de knoopjes los en duwt mijn bh omhoog, zodat mijn tieten als rijpe appels geplukt kunnen worden. En plukken doet hij. Eerst gaan zijn vingers over mijn gevoelige knopjes, dan volgt zijn tong. Ondertussen maakt hij zijn broek los, zijn lid staat stijf, en ik knel er mijn vingers omheen. Ik zak door de knieën, ik neem zijn lid in mijn mond. Van binnen stormt het. Alarmbellen gaan af. Ik ben echt terug in de tijd. Hij tilt me op en legt me op mijn buik op de sofa, sjort mijn rokje op, ik voel zijn vingers onder het elastiek van mijn Sloggi en dan….”Stop”, roep ik. De roep, die toen uitbleef. Michael stopt direct, hoewel hij niet weet, wat er gebeurd. Ik voel tranen in mijn ogen schieten. Ik sta op, en verlaat gehaast het toneel, mijn rokje naar beneden duwend, mijn andere hand voor mijn borsten. In een klein zijkamertje zak ik op een stoel, en val in een heftige jankbui. Tranen, die zoveel jaren vastgezeten hebben. Maar ook tranen van het geluk, ondanks alles. Achter me gaat een deur open, en Nicky en Eva komen binnen. Zonder iets te zeggen slaan ze de armen om me heen. Het is goed.