Ik veegde het zweet en het ongeloof uit mijn ogen , hield mijn adem in en de benen stil. De schoonheid, die binnenstapte in mijn sportschool hoorde daar niet. De sportschool staat in wat men een volksbuurt noemt, met veel pensionado’s en afgekeurden, die wanhopig proberen hun lijf na een liederlijk leven nog enige vorm te geven. Het meisje was hier misplaatst, maar daar trok ze zich niets van aan. Terwijl ze neerzeeg op een bankje om zich sportklaar te maken kon ik haar ongemerkt beter bestuderen. Ze was niet heel groot, ik schatte haar op 1,60 tot 1,70 lang, slank van postuur en zag er verder keurig netjes uit. Haar vlasblonde, halflange haren waren in een eigenwijze staart gebonden, ze had de bleke kleur, die bij het blonde hoort, een smal gezicht met een beetje een wipneusje en en een kleine mond met wederom smalle lippen. Haar oren waren verborgen in een gigantische koptelefoon. Toen ze haar donkergroene hoody en haar lichtgrijze joggingbroek aan de kapstok gehangen had zat ze in een wit T-shirt en een bordeauxrode korte legging, die haar figuurtje bijzonder fraai lieten uitkomen. Haar armen en benen waren van eenzelfde bleekheid als het gezicht, zo’n tint, waarbij je de blauwe aderen onder de huid kunt zien schemeren. Een overigens volkomen gave huid. Ik was op slag verliefd, maar niet verloren, want we scheelden minstens dertig jaar en dat plaatste haar in de categorie je mag er alleen maar naar kijken, …En dat deed ik, verstolen, dat wel, want ongegeneerd iemand gaan zitten bekijken, dat doe je niet. Met een ernstige blik in haar blauwe ogen begon ze aan een warming up, in de vorm van wandelen op de loopband. Toevallig stond het roeiapparaat, waar ik aan toe was, daar schuin tegenoven. Ik stelde het toestel in en trok aan de balg. Ik kon haar zowel direct als via de spiegel in de gaten houden. En ik begon te fantaseren, terwijl de testosteron door mijn lijf gierde. Ze heette natuurlijk Isabel. Een meisje, dat er zo uitziet, moet gewoon Isabel heten. Ze wandelde in een behoorlijk tempo, haar billen wat naar achteren gestoken, en kennelijk verdiept in de geluiden uit haar grote witte koptelefoon, die haar oorschelpen volledig bedekte. Haar T-shirt hing los over de legging, die haar verder strak omhulde. Zo strak, dat ik kon zien, dat ze eronder een
string droeg. Aan de voorkant zat er een gleufje op de plek, waar haar vagina zich moest bevinden. In mijn
fantasie werd ik de string. Ik ging voorzichtig op en neer door haar bilspleet. Aan de voorkant proefde ik het zweet, dat ze produceerde, en ook nog wat anders. Die onmiskenbare geur die wasemt uit een vagina, in een enigszins opgewonden staat. Ik verbeelde me als string zijnde haar te strelen tussen haar benen, met minuscule tongetjes haar te likken. Dat hijgen, dat had niet alleen te maken met de inspanning op de lopende band. Als ik doorging kon ik haar een orgasme bezorgen. Hoe zou dat zijn, als ze hier, op deze plaats, klaarkwam? Hijgen hoorde in ieder geval bij de plek. Ik verbeeldde me, dat ze wat met haar ogen begon te draaien, dat ik mijn werk als string zijnde goed deed, dat ik haar kutvocht door me heen voelde spoelen. En ik trok nog eens extra hard aan de balg, ik voelde een behoorlijke erectie opkomen. Dus verplaatste ik me naar haar borsten, geen grote, maar wel duidelijk aanwezige heuveltjes. Ik sprong van de string over op de sport b.h., waarvan ik de contouren onder het T-shirt kon zien. Ik verbeeldde me haar borsten te strelen, zijnde die b.h. Haar tepeltjes staken opwindend de kop op.Bij elke stap die ze maakte wreef ik eroverheen, ik voelde ze verstijven, ik keek naar haar gezicht. Dat stond neutraal. Mijn volgende activiteiten waren toevallig allemaal bij haar in de buurt. Onopvallend (dacht ik) genoot ik van haar aanwezigheid. We spraken geen woord tegen elkaar. We waren te druk met sporten.
De volgende dag was ze er weer. En in de navolgende tijd heel regelmatig. Het betekende voor mij om ook vaker te gaan. En me beter te kleden. Ging ik tot de tijd meestal in een oude joggingbroek de strijd met de apparaten aan, deze werd nu vervangen door door een korte, dan wel lange legging. Daarin kon je beter zien of ik links, dan wel rechtsdragend was.De T-shirts, die ik droeg, konden er so wi so goed mee door. Ik werd me meer bewust van mijn houding. Bij het tillen van gewichten hield ik mijn buik, niet heel omvangrijk weliswaar maar toch iets te veel aanwezig, in. Isabel ging haar eigen gang, volgde een zelf opgesteld programma, waarbij ze haar hele lijf afwerkte. Regelmatig inspecteerde ze haar telefoon, ze nam haar rust. Soms liet ze haar blik door de zaal glijden,quasi toevallig keek ik haar aan, en dan weer weg. Ook ik werkte een programma af. Tussen het sporten door bleef ik haar in het oog houden. Erg jammer, dat haar leggings, van onder kort of lang, van boven altijd doorliepen tot net onder de oksels. Ik houd er van, af en toe een glimp van een slip waar te nemen, maar bij Isabel geen kans. Wel was in het lycra te zien, dat haar bilnaad lang naar boven doorliep. Ze droeg ongetwijfeld een string. En dat vind ik dan weer mooi. Na verloop van tijd begonnen we elkaar te groeten. Nou ja, ik groette de meeste mensen altijd al, dus kon ik onopvallend ook dag tegen haar zeggen. En ze zei dag terug. Zo vergleed een tijd.
Op een dag zat ze, na haar training, diep te peinzen, een bezorgde trek op haar gezicht. Geheel tegen mijn natuur vroeg ik wat er was, of ze ergens mee zat. Na een korte aarzeling vertelde ze, dat ze binnenkort uit haar kamer zou moeten. Ze was studente, en had een poosje de kamer van iemand overgenomen, die op wereldreis was. Maar die kwam eind van de maand terug, en dan zou ze weer heen en weer moeten reizen vanaf haar ouderlijk huis. Meer dan een uur heen, en ook weer terug. Maar kamers waren niet te vinden, de concurrentie was groot. Tot mijn verbazing hoorde ik mezelf ineens zeggen: “Je kunt wel een poosje bij mij een kamer huren. Tijdelijk, want mijn huis is niet op verhuur ingericht. Dat betekent badkamer, wc en keuken delen. Tot je iets beters gevonden hebt”. Met grote ogen keek ze me aan. “Kom morgen maar eens kijken”, zei ik. “Alleen om jou uit de problemen te helpen”. En ik gaf haar het adres.
Vervolg: Isabelle?...Julia
