Sandra was een meisje dat opgroeide in een dorpje in Brabant. Je kunt haar omschrijven als vroeprijp. Ze was al snel op zoek naar meer dan een knuffel met jongens. En jongens die dat wilden, waren er in dat dorp wel te vinden. Van knuffelen ging het al snel naar pijpen,
sperma slikken, neuken, met toys spelen en al snel vonden de jongens dat ook haar laatste gaatje ontmaagd moest worden. Kortom, voor ze de leeftijd van 20 jaar had bereikt, was Sandra ingewijd in de meeste standjes en kon ze zowel vaginaal, oraal als anaal een pik in haar lichaam laten verdwijnen. Dat de jongens best wel ruw met haar omgingen, kon ze wel hebben. Ze vond het prettig in het middelpunt van de geile lust van deze boys te staan.
Daar kwam verandering in toen ze Dieter leerde kennen. Ze stond in vuur en vlam voor hem en wist meteen: dit is de ware. In hun eerste jaren huwelijk was de seks heftig en grenzeloos, maar het vuurtje doofde toen hun zoon kwam en Dieter vaker aan het werk moest in het bedrijf dat hij van zijn vader had overgenomen. Sandra droeg zorg voor het huishouden en de opvoeding van hun zoon en Dieter droeg meer dan voldoende inkomen aan waardoor ze een riant leven kon leiden. Af en toe werd het steeds meer aanwakkerende vuurtje van Sandra gedoofd door een snelle wip voor het slapen gaan. Maar zoals het aan het begin van het huwelijk kon knetteren, dat gebeurde niet meer. Dieter was vaak te vermoeid en viel steevast na het klaarkomen in slaap.
Sandra ging door met haar leven. Ze had het natuurlijk goed; ze hoefde niet te werken en het ontbrak haar aan niets. Nou ja, bijna niets. Jarenlang bracht ze haar zoon naar de basisschool en ontmoette daar veel mensen. Eén man sprong er een beetje uit. Hij was de opa van een jongen die bij haar zoon in de klas zat. De man hield zich afzijdig en door zijn norse uiterlijk hield hij iedereen van nature al op afstand. Nadat de schoolmusical van groep 8 was geweest, ging zoonlief naar het voortgezet onderwijs en waren de dagelijkse ritjes naar school niet meer nodig natuurlijk. Het enige dat Sandra restte waren de dagelijkse boodschappen. Ze vond het altijd leuk elke dag vers de boodschappen te halen en pas dan te bepalen wat ze gingen eten. Toen ze stond af te rekenen in de supermarkt, stond de opa van die jongen van de basisschool achter haar. Toen ze de boodschappen stond in te pakken, deed de man dat even later naast haar ook. Ze raakten aan de praat en wisselden de belevenissen uit van zoon en kleinzoon op het voortgezet onderwijs. Van de norse trekjes kon Sandra in het gesprek niets meer bespeuren; integendeel, het was gewoon een leuk gesprek. De man nodigde haar uit voor een kop koffie om verder te kletsen en voordat Sandra er erg in had, had ze al ‘ja’ gezegd.
Toch een beetje nerveus, maakte de 42 jarige Sandra zich klaar voor het bezoekje aan de enigszins mysterieuze man. Ze stond voor de spiegel en keek naar haar lange blonde haren. Ze had een stevige bos, die elke dag de nodige tijd kostte om in model te krijgen. Wekelijks ging ze naar de kapper om het model strak te houden en om het te laten föhnen. Ze controleerde de make up op haar gezicht. Ze gebruikte alles van Benefit: duur, maar goed en bleef goed zitten. Haar c cup borsten met mooie tempelhoven, die nog mooi rechtop stonden, konden menig man bekoren. Dat bemerkte ze wel als ze weer eens spiedende blikken zag. Ze inspecteerde haar kutje, dat mooi geschoren was. Met haar 1 meter 76 was ze een redelijk grote verschijning bij de vrouwen, maar alles was in verhouding. Ze draaide rond en keek achterom naar de spiegel om te kijken naar haar billen: ze zag een mooie ronde kont. Ze gaf er speels een klapje op en zei: ‘Meid, je mag gezien worden!’
De man, die Bas heette, woonde net buiten het dorp in een van de huizen die in een wijk stonden dat door de dorpelingen een beetje smalend, maar vooral jaloers werd omschreven als de goudkust. Met haar gloednieuwe BMW cabrio reed ze er naar toe. Een afstand die ze gemakkelijk met de fiets had kunnen doen, maar Sandra was heel erg gehecht geraakt aan het luxe leventje. Ze hoefde maar met haar vingers te knippen en Dieter trok de creditcard al.
Nog steeds een beetje zenuwachtig stond ze even later voor zijn deur. Bas bleek een perfecte gastheer te zijn. Van het norse, het stuurse was niets meer over. Hij verwelkomde Sandra vriendelijk en complimenteerde haar met haar uiterlijk. Hij ging Sandra voor naar de woonkamer, waar hij koffie met wat lekkers serveerde. ‘Altijd fijn als er iemand komt; dan kan ik zelf ook legitiem snoepen,’ zei Bas. ‘Maar echt goed is het niet voor me,’ zei hij lachend wijzend naar zijn beginnende buikje. Hij leidde Sandra door het huis. Sandra zag het allemaal met verwondering aan. Bas moest veel geld hebben om dit grote huis te kunnen bewonen, in te richten en te onderhouden. Buiten was er zelfs een zwembad.
Van gesprekken over koetjes en kalfjes ging het over de kleding van Sandra. ‘Volgens mij kleed je je de laatste jaren nauwelijks op een andere manier dan toen je je zoon naar school bracht. Je ziet er mooi uit, je hebt een mooi lichaam, waarom laat je dat niet wat meer tot uiting komen?’ Sandra moest ervan blozen. Enerzijds voelde ze zich opgelaten met zijn opmerkingen, want inderdaad, ze had de laatste tijd niet veel meer gekeken naar wat uitdagender kleding. Het was allemaal super degelijk. En anderzijds vond ze het best wel opwindend dat deze man, met zijn 72 jaar, haar kon raken met zijn opmerkingen. Ze voelde weer iets van haar oude gloed terugkeren. Verder vertelde Bas dat hij blij was met haar bezoek om een andere reden: zijn vrouw was enkele jaren terug overleden en was daarom blij met iedere aanspraak. De enige aanspraak die hij had was met een koppel Dobermann honden, waarvan hij erg genoot om ze zeer nauwkeurig af te richten. Sandra, die niets met honden had, vroeg toch daarop door. ‘Hoe krijg je ze zo gehoorzaam? Er is toch geen hond te vertrouwen?’ ‘Daar vergis je je in, meisje,’ antwoordde Bas. ‘Als honden jou vertrouwen, geven ze zich voor de volle 100 procent. Schijnbaar heb ik de gave om ze helemaal aan mij te laten gehoorzamen…’
Zo spraken ze over allerlei dingen en het was zo gezellig, dat Sandra zich helemaal op haar gemak voelde. Van koffie werd het een wijntje en zelfs kon ze zich ontspannen ondanks dat de Dobermann honden binnen waren. Ze had gezien hoe ze reageerden op de commando’s van Bas. Aan het eind van de middag vertrok Sandra. Ze hadden telefoonnummers uitgewisseld want ze wilden dit gezellige eerste bezoekje laten opvolgen door een volgende
afspraak. Sandra reed langzaam naar huis. Haar gedachten maalden door haar hoofd. Wat een bijzondere man. Iets in zijn ogen triggerden haar. Het was een bijzondere schittering in zijn ogen, die optrad op het moment dat hij haar aankeek. Of liever gezegd: het leek wel alsof hij dwars door haar heen keek. Alsof hij haar al heel lang kende. Het gaf haar gevoelens in haar buik die ze lang niet gevoeld had. Nog voordat ze thuis was, trilde haar telefoon. Toen ze thuis stopte, checkte ze haar telefoon: het was Bas: ‘Was gezellig. Volgende week zelfde tijd, zelfde plaats?’ Voordat Sandra het wist, had ze al een duimpje verstuurd….
