Dit verhaal in 6 delen is gebaseerd op een vakantieliefde. Deze liefde is slechts de inspiratie tot dit, verder volledig, fantasie verhaal. Het meisje, dat in het verhaal Leonie heet, en ik hebben elkaar maar 14 warme vakantiedagen gekend. In tegenstelling tot dit verhaal heb ik haar toen niet eens durven zoenen. Het was echt een ‘kalverliefde’. Ik heb haar zelfs niet eens gekust bij ons afscheid, waarvoor ze ’s ochtends vroeg speciaal nog voor naar mijn tentje kwam. Ook haar adres of telefoonnummer heb ik niet durven vragen… Zo bleu…

Haar naam is me door de jaren uit mijn geheugen geglipt. Dat vind ik nog het aller, aller ergste! Het is nu zo’n 40 jaar geleden. Een half mensenleven…

Door de jaren heen heb ik nog regelmatig aan haar gedacht en denk ik aan haar. Dan vraag ik mij vaak af hoe haar leven is gelopen. Maar nog steeds heb ik je lief, mijn eerste lief. Althans het lieve onschuldige meisje van toen, die zomer in Italië.

Namen, plaatsen en situaties zijn in het verhaal soms willekeurig gekozen en soms ook niet… Ze zijn in ieder geval voorzien van een flink portie erotische fantasie…

Het was in de eerste helft van de jaren tachtig. Als jongste zoon viel ik vaak tussen wal en schip. Ook in dit geval leek het zo te gaan: ouders die zonder puberzoon op vakantie wilden naar een zonnig oord en een puberzoon die zonder ouderlijk toezicht op vakantie wilde of thuis blijven… Probleem. Tot dat ik door m’n broer Hans werd uitgenodigd om de hele zomervakantie in Italië door te brengen! Ik was net zoals m’n oudste broer dol op windsurfen.

Hij was in die jaren windsurfinstructeur en had een baantje op een camping aan een Noord-Italiaans meer. Hans had geregeld dat, als ik wat meehielp op de camping en de watersportverhuur, ik ’s avonds met de campingmedewerkers kon mee eten! Lekker makkelijk! Voor de rest: Vrijheid blijheid!!! Aangekomen op de camping kreeg ik een plekje op 1 van de bovenste terrassen. Ik moest, om bij het meer en het statige hoofdgebouw te komen, zo’n 200 traptreden af en weer 200 omhoog om bij m’n tentje te komen. Geen pretje bij 30 graden+ maar wel een heerlijk rustig plekje en met een magnifiek uitzicht!

De camping had een Nederlandse eigenaar waardoor er veel Nederlandse gasten verbleven. De eerste dag leerde ik direct al de groep Nederlandse leeftijdgenoten kennen die erg veel plezier met elkaar hadden. Als broertje van de windsurf instructeur werd ik meteen in de groep opgenomen. Dat was ik niet zo gewend thuis dus ik genoot hier stiekem best wel een beetje van.

De groep deed van alles samen, vooral veel zonnen, zwemmen en surfen. Ook ‘s avonds was het altijd gezellig. Een beetje hangen met de groep, de jongedames wat puberale aandacht geven en de meisjes op hun beurt natuurlijk de jongens aantrekken en afstoten… Het was heen en weer geiten en gezellig donderjagen, net zo lang tot dat er iemand het meer in werd gekieperd of zelf van de kade afsprong.

Dat was meestal het startsein voor een gezamenlijke “laatste duik van de dag”. Velen hadden nog hun zwemkleding aan onder de weinige kleding, anderen doken in hun ondergoed of soms met nog minder het water in! Dat was natuurlijk best spannend zo in het donkere water…

Één van de meisjes die direct indruk op mij maakte was Leoni. Ze was half Indonesisch, slank, had mooi zwart haar en bruine, amandelvormige ogen om in te verdrinken. Op die eerste avond dook ik het water in en zwom onder water per ongeluk tegen haar aan. Proestend kwam ik boven water. “Sorry” stamelde ik. Ze grijpt me beet en drukt me onder water. Op mijn beurt trek ik onderwater aan haar been waardoor ze kopje onder gaat. We stoeien even door tot ze plots stopt. “Geeft niet hoor” hijgt ze na en ze geeft me pardoes een kus vól op mijn mond. Mij beduusd achterlatend zwemt ze van me weg, in haar door het water doorschijnende witte slip en bh-tje. Beduusd kijk ik haar na maar veel tijd krijg ik niet want van achteren drukt iemand anders me onder water. Als ik proestend boven kom grijpt ze me van achteren vast en fluistert in mijn oor “lekker?” “Huh?“ zeg ik, ”wat, wat…” “Mmmm” zegt ze. Verbaasd blijf ik in het water staan als ik zie dat Miranda van me wegzwemt. Als laatste ben ik nog in dieper water. De rest is ook onderweg naar, of al op de kant. Nat ploffen we op het kiezelstrandje om op te drogen en verder te kletsen.

Het is al laat en eersten worden thuis verwacht. De groep dunt uit en ik zie Leoni opgehaald worden door, wat ik denk, haar broer is. Voordat ze weglopen blijft haar blik op mij hangen en glimlacht ze lief naar me. Ik lach terug zwaai even lief naar haar en kijk hoe ze de camping op loopt. Onder het weglopen kijkt ze nog 2x om. Ik smelt. Wat een schatje!

M’n broer komt me halen. Bedtijd. Wat een hunk die Martin, het broertje van de windsurfinstructeur. Een lekker ding! Ik weet niet wat me bezielde bij het zwemmen. Alles kriebelde… Heb hem bij het stoeien zomaar een zoen gegeven! Midden op zijn mond. Ik schrok er zelf van! Waar ik het lef… geen idee. Kijkt hij nu naar me? Een kriebeltje gaat opnieuw door mijn onderbuik. Ik loop de camping op. ik kijk om. Hij kijkt me na. Oeh… Hij zwaait!!! Ik kijk weer voor me. Mijn hoofd ontploft. Ik kijk nog een keer… ja! Hij ook!! Volgens mij vind hij mij ook wel leuk!

Als laatste van de groep loop ik de camping op en neem de 200 treden naar boven toe. Wát een eerste dag van de vakantie! Heerlijk weer, vrienden gemaakt en een leuk meisje leren kennen. Leoni… Ik krijg een tinteling in m’n buik….Is dit nu het gevoel van verliefd zijn??

Ik kijk uit het raam naar buiten. Het is donker maar kan nog niet slapen… die blik van Martin! Op de trap zie ik een jongen aan komen. Volgens mij is het hém! Ja!! Ik volg waar hij heen gaat… hij loopt naar het kleine tentje wat gisteren op het terras boven ons is komen staan. We zijn bijna buren!!

Blij en verward rits ik m’n tentje open en kruip de slaapzak in. Ik doe geen oog dicht. In m’n gedachten laat ik de avond nog een keer aan me voorbijgaan. Het beeld van Leoni in het water met haar transparante ondergoed aan blijft hangen als een langspeelplaat met een kras… M’n puberlichaam reageert er op met een stijve. Met de levendige herinnering van haar in het water masseer ik mijn pik. Ik schuif mijn slaapzak open. Op en neer gaat het en kom ik heerlijk in mijn eigen hand klaar…

De volgende ochtend ben ik op tijd wakker en help ik Hans om de surfzeilen op te tuigen en de waterfietsen klaar te leggen. Ondertussen begint de groep zich langzaam te verzamelen op het zonneveldje naast het strand.

Met m’n badhanddoek, boek en een fles zonnebrand heb ik me op ‘ons’ plekje geïnstalleerd. Veel groepsgenootjes zijn er al. Martin zie ik druk in de weer met planken, zeilen en waterfietsen. M’n boek kan me niet boeien. Ik word afgeleid door zijn strakke lichaam en zijn vrolijke lach… Oeh hij komt nu deze kant op!!

Klaar met alles plof ik, licht bezweet, op m’n badlaken bij de groep neer. Ook Leoni is er al. “Goedemorgen” zegt ze en ze kijkt me met haar mooie bruine kijkers strak aan. “Hoi” reageer ik en glimlach terug. “Ook lekker geslapen?” Vraag ik aan haar. “Ja heerlijk!” Miranda direct er over heen “en gedroomd over de prins met het witte paard zeker!” Een boze blik van Leoni is daarop het stille antwoord. Ik schenk er maar geen aandacht aan.

Frits roept plots “Ik ga zwemmen en jij moet ook mee Martin! Het zweet van je afspoelen” Frits springt op duikt de kade af. Ik volg met een bommetje. De halve groep begint te joelen vanwege de spetters die ik op de groep laat neerdalen. Een paar proberen het ook maar hun fontein komt nog niet halverwege de mijne! De hele groep is achter ons aangekomen het water in.

Martin’s bommetje maakt indruk! Zó… wat een fontein! Hij zwemt nu voor me. Hij houdt iets in en wil zich omdraaien. Mijn armen sla ik van achteren om zijn schouders.

Ik voel Leoni’s harde tepeltjes prikken in mijn rug. “Er zit geen grammetje vet aan jou, enkel een sixpack; en dan zo’n fontein maken…” fluistert ze in mijn oor. Om antwoord geven draai ik me rustig om terwijl Leoni om mijn nek blijft hangen. Ik kijk vanaf 15 cm in haar bruine ogen, zie de gouden spikkeltjes op de bruine irissen en ik verdrink…in haar ogen! In een waas hoor ik het gejoel vanaf de kant.

Leoni laat me los, zwemt naar de kade en klimt dan het stijle trapje op. Ik wacht even en kijk naar haar. Ik geniet van haar mooie natte lichaam dat voor mijn neus langzaam uit het water oprijst. Schouders, rug met strikje van het bovenstukje, taille, billetjes verpakt in een schattig zwembroekje en haar benen… Ze is slank, gebruind, alles er op en er aan… Mijn lichaam reageert… Zo wil ik niet de kade opklimmen met een plakkende zwembroek om mijn heupen. “Ik doe nog een paar baantjes”. Zeg ik zacht tegen haar.

Onder water zag ik al vaag een bobbel in zijn zwembroek. Ik kijk om en met mijn vinger maak ik een krommende beweging… “Tot zo!” Glimlach ik terug.

Glimlachend loopt ze weg. Al crawlend zwem ik het het meer op.

Op de terugweg zie ik Hans met de dinghy het meer op scheuren. Hij komt op mij toegevaren. “Help me even mee! Een eigenwijze cursist is het meer opgesurfd maar kan niet meer terugkomen. Wil jij zo de plank terugvaren? Slepen met dit kleine bootje kost me veel te veel tijd. Ik heb nog 6 cursisten.” Ik klim de boot in en we racen het meer op. De cursist de boot in, ik het water in. Daar scheurt Hans weer heen met de dinghy. Ik klauter de plank op en surf terug richting de kant.

Het waait niet hard en uit verveling begin ik te stunten; achterstevoren hangen, overstag en dan in het zeil hangen… zeil op de kop, Plank op zijn kant… Ik hoor vaag wat gejoel van de wal… Terug bij de groep krijg ik complimentjes van de meisjes en jaloerse blikken van de jongens. Ze hebben allemaal zitten kijken wat ik uit liep uit te spoken op de surfplank. “Wat kun je dat goed!!” Begint Miranda. “Dank je. Ik surf al vanaf m’n 9-e. Hij daar, wijzend richting Hans, heeft me dat allemaal geleerd.” “O, je mag mij dat ook wel leren! Lijkt me best wel gezellig…” Miranda knipoogt en lacht lief naar me. Achter haar zie ik Leoni wat stuurs in mijn richting kijken. “Ooh, voor les moet je daar zijn, weer wijzend naar Hans, dat is de beste in de buurt!” Ik krijg een beteuterde blik van Miranda en een glimlach van Leoni.

Ik ga lekker liggen en pak m’n boek er bij. “Wat lees jij nou?” Vraagt Miranda even later. Ik zucht licht hoorbaar en kijk verstoord op van het boek. “Roald Dahl” zeg ik. “Oh, nooit van gehoord. Waar gaat het over? Het is een bundel verhalen, onder andere over een moord met een bevroren schapenbout, levend gehouden hersenen met ogen in een pot sterk water, een man die… “Gadverdamme!” onderbreekt Miranda me. ”Goor!” “Nog altijd beter dan een doktersromannetje van de Bouquet reeks.” Zeg ik met een half oog in haar tas kijkend. “...een man die een overdreven opdringerige dame om zeep helpt die hem mateloos irriteert” ga ik verder… Achter Miranda zie ik een oude Viva schudden in de handen van Leoni…

Wat een trut die Miranda! Ze denkt zeker dat ze leuk is! Zó, wat irritant aandacht trekken! Oeh… Martin reageert wel scherp op haar. Gelukkig… Denk niet dat ze een kans maakt! Mmmm…nee, echt niet!!!

’s Middags nadat ik Hans geholpen had vraagt hij; “Het bevalt je hier wel geloof ik?” “Jazeker! Gezellige groep, heerlijke temperaturen en zelf je bezigheden en tijden bepalen. Wat wil ik nog meer?” “Een leuke vakantieliefde?” vraagt Hans. “Misschien…” Ik kijk hem met een rode kop aan. Hans kijkt serieus terug. “Gezellige dames in de groep toch? Kom ff mee…” Hans loopt naar zijn piep kleine huisje bij de surfplanken opslag. “Pa en Ma hebben mij van alles verboden om je te laten doen en dat ik goed op je moet letten. Daar heb ik geen zin in. Ik ben je pa niet! Wat ik wel voor je heb is een pakje condooms. Gebruik ze als het er op aan komt.” met m’n rode kop pak ik ze aan. “Dank, dank je” stamel ik…

“Kom op, Felicia zal het eten wel klaar hebben”. We lopen naar het hoofdgebouw waar naast de keuken de kantine voor het personeel is.

Na het eten loop ik weer naar boven om wat andere kleding aan te trekken.

Daar komt hij aan in z’n surfshort! Mmmm… een kriebeltje schiet door m’n buik. Hij zal zo ook wel weer naar beneden gaan realiseer ik me. Snel schiet ik wat kleding aan en hou de trap in de gaten. Ja! Daar gaat hij!! Ik durf niet! Stel je niet aan! Ik… moet!!! Snel ren ik ons huisje uit. “Hé Martin! Wacht even!!”

Ben net op de terugweg en hoor ik Leonie mijn naam roepen. Ik kijk om. Ze komt naar me toegelopen. “Ben je ook op weg naar beneden?” Vraagt ze overbodig “Ja!” Antwoord ik. “Dan loop ik met je mee.” “Waar zitten jullie?” vraag ik, rondkijkend, aan haar. “Daar”, wijst ze, iets omhoog “in die twee cabines. Links zitten mijn twee oudere broers en in het iets grotere rechter huisje m’n ouders en ik.” “Je bent de jongste van jullie 3-en?” Ze knikt. “Grappig, ik ook! Alleen hebben mijn broers geen zusje…” Leoni kijkt me met pretoogjes aan; “Gelukkig niet! Kom, we gaan naar beneden. Vanavond is het kampvuur!”

Ooooh… Beet! Het is een schatje die Martin. Dat gaat góed zo!! Even checken wat hij van Miranda vindt…

Op de trap begint Leoni over vanochtend. “Wat was Miranda opdringerig naar jou toe. Je had haar wel mooi tuk met haar doktersromannetje!” “Mij doet het niks” zeg ik. “Op die manier aandacht vragen krijg ik inderdaad zin in dat verhaal van die man…” “Ja, ja, die vrouwen om zeep helpt,” vult Leoni aan. “Ach… Het is niet dat ik haar niet mag, ze is niet mijn type.”

“Wat is dan wel ‘jou type’?” vraagt ze. Ik sta stil en met een grote glimlach kijk ik diep in haar mooie bruine ogen… “Nou??” Vraagt ze nog een keer. Ik blijf zwijgend, met een grote grijns op m’n gezicht, haar nog steeds in haar ogen kijken… De paar seconden dat het duurt lijken wel minuten… Ik krijg het warm en koud tegelijkertijd. “Kom,” fluister ik en pak ondertussen haar hand... “Ze gaan het kampvuur aansteken!”

Ik heb moeite om rechtop te blijven staan. Het giert me door m’n lijf! Wat een mooie blauwe ogen!! Ik wil hem!!! Een schok gaat door mijn arm als hij mijn hand aanraakt… We lopen hand in hand naar het strand. Spannend! Ik zweef bijna naast Martin. Stiekem kijk ik een paar keer naar zijn gezicht zo dicht naast me! Ik knijp zachtjes in zijn hand. Met een lief glimlachje kijkt hij me aan. “Zullen we daar gaan zitten “ stel ik voor. Martin knikt instemmend. Ja hij wil! Die loopt mij niet meer weg!

Het was hèèl gezellig bij het kampvuur… De vader van Miranda bemoeide zich er de héle tijd mee. Niemand mocht in de buurt komen! veel te gevaarlijk volgens hem!! Uiteindelijk geen lol aan! Met 10 jaar scouting verleden weet ik wel hoe je de vingers niét moet branden!

Gelukkig zat Leoni de hele tijd naast me en naarmate de avond vorderde kroop ze steeds dichter tegen mij aan… zo lief, zo fijn!

Om half 12 kwam de vader aan met een emmer water… Het kampvuur was voorbij, iedereen kon naar huis! Met een enigszins chagrijnige bui van deze ervaring lopen we de lange trap op. De een na de ander neemt afscheid op de trap en slaat af. Bovenaan blijven Leoni en ik als laatsten over.

Hoe hou ik hem nog even hier… in ieder geval tot m’n ouders gaan slapen maar eigenlijk het liefst de hele nacht!

“Zullen we nog even zitten?” vraagt ze. “O ja! Gezellig!” Mijn bui is meteen over! We zoeken een plekje op de bovenste trede van de lange trap. De glinsteringen van de lichtjes aan de overkant van het meer maken haar sentimenteel “Zo heerlijk hier” zegt Leoni. “Ik zou hier wel voor altijd willen blijven.” De nuchtere Hollandse jongen naast haar kijkt rond. “Ik weet het nog niet hoor, voor altijd… Ben hier net 2 dagen, vraag het me opnieuw na zo’n 6 weken.” “6 weken!!” Fluistert Leoni ongelovig, “blijf je zó lang??” “Ja, de hele zomervakantie kan ik blijven.” “Oooh wat een vooruitzicht!!” zegt ze. “Ik zou zo hier met je blijven.” Ik kijk haar aan en denk hetzelfde.

Ooh die ogen van hem! Zal ik?? Durf ik? Nee Mijn lichaam gilt het uit… doooooen!!! Ik tuit mijn lippen en…

Een moment later drukt ze spontaan een kusje op m’n lippen. Dát voelt fijn! Ik kus haar spontaan zachtjes terug en voorzichtig opent ze haar mond een beetje.

“Mmmm, lekker” mompelt ik. Opnieuw druk ik mijn lippen op de zijne en doe voorzichtig mijn mond verder open.

Ik volg haar beweging en voorzichtig betasten onze tongen elkaar voor de eerste keer.

“LEONI!!!”, hoor ik iemand roepen, “LEONI!! kom je?? het is onderhand bedtijd!”

Ah sh#t! Waarom nu!! Neee!

Leoni stopt met zoenen en zucht. “Nee he, net als het spannend wordt weet mams het weer te bederven…” Ik kus haar lief op haar kruin. “Ga maar gauw, morgen is er weer een nieuwe dag, met jou!” Ze springt op en sprint naar de huisjes. Halverwege kijkt nog even om en werpt mij nog een kushandje toe. Ik zwaai, kijk haar na en blijf nagenietend van mijn eerste tongzoen op de trap zitten. Ik streel met mijn tong langs mijn lippen. Het was écht… Alleen gelaten kijk ik het meer over en geniet opnieuw van de glinsteringen. Zachtjes mompel ik: “Lieve Leoni, ik geloof dat ik hartstikke verliefd ben op jou”.

Ik sta op en loop in trance naar m’n tentje. Daar pak m’n douchespullen en ga richting toiletgebouw. Even lekker douchen na al die rook van het kampvuur. Ik loop naar binnen en zoek een douchecabine uit. Tijdens het uitkleden constateer ik ik me dat ik de hele tijd al met een behoorlijke stijve en een natte plek in mijn onderbroek rond loop. Onder de douche fantaseer ik wat we allemaal nog meer hadden kunnen doen op het trapje… Tijdens het inzepen pak ik mijn pik vast en schuif mijn voorhuid langzaam naar achteren. Mijn heupen schokken naar voren als hij van de eikel af floept. Mijn eikel is kliedernat van voorvocht. Heerlijk! Glad en glibberend schuif ik mijn hand terug. Ik voel dat ik niet veel stimulatie nodig heb na een avondje met dit lieve meisje… Mijn hand schuift een paar keer op en neer, de eikel begint te tintelen…. Zachtjes kreunend kom ik al snel klaar. “Oh, oooh, oooohoh, Leoniii…”

Het is warm in bed, mijn slaapshirt plakt, ik draai en draai me vast in mijn slaapzak, draai me terug… Heb nog geen oog dichtgedaan. Ik doe de rits open en schuif de slaapzak van me af. Pfff… beter! Draai me op mijn rug. Het shirt kriebelt op mijn tepeltjes. Ze staan stijf en zijn gevoelig.

Met mijn hand ga ik er over heen en voel een kriebeltje in mijn onderbuik. Ik leg mijn handen er vol op. Nog te veel textiel. Mijn shirt schuif ik omhoog over mijn hoofd. Alles uit… Mijn slipje wurm ik over mijn enkels. Oh heerlijk zo bloot!

Met mijn handen streel ik over mijn lichaam. Ik ontspan wat maar het kriebeltje in mijn buik blijft. Gelukkig, het lampje op de veranda gaat uit en ik hoor pap en mam het bed in schuiven. Ze praten zachtjes. Het wordt stil. Mijn strelingen gaan langzamer en worden sensueler. Met een wijsvinger draai ik rondjes om mijn harde tepeltje. Mijn andere hand gaat daardoor vanzelf naar mijn dijen. Overal knettert het tussen huid en vingers. Zachtjes begin ik tussen mijn benen mijn lipjes te strelen. Mmm… lekker! Ik trek mijn benen op en laat mijn knieën uit elkaar vallen. Bloot en geopend lig ik op bed. Met zachte strelingen gaan mijn handen van knieën tot schouders. Heerlijk! Zou Martin ook…? De gedachte wind me meer op dan ik ooit zou vermoeden. Mijn middelvinger glijdt tussen mijn openstaande lipjes door en vindt een heel glibberig holletje. Met mijn middelvinger glij ik een beetje naar binnen. Dat voelt lekker! Ik geniet en denk aan de biologie lessen “voortplanting”. Vooral aan het hoofdstuk “mannelijke geslachtsorganen” en stel mij een blote Martin voor… met een stijve pik! Geroutineerd wrijf ik het vele vocht naar buiten en verdeel het over mijn lipjes en klitje. Mmm da’s lekker… Mijn heupen schokken ongecontroleerd als ik het kleine knobbeltje daar aanraak. Oeh! Gevoelig! Voorzichtig streel ik verder. Ik vind mijn ritme… ook mijn vingers op mijn tepeltje doen mee. Heerlijk!! “Ohhhaaah…” kreun ik zachtjes van genot. Mijn buikspieren beginnen ongecontroleerd samen te trekken de tintelingen verspreiden zich met kleine golfjes door mijn lichaam. Dan… dan ontplof ik bijna! Ongecontroleerd golft alles aan mijn lichaam als ik klaar kom. “Ohhhh, oh, oh, oohhh…! Uithijgend van de explosie draai me op mijn zij en kruip in elkaar. Ik tril en schok na. Langzaam land ik weer op aarde. Zo heftig ben ik nog nóóit klaargekomen!

Ik hoor een deur dicht gaan en geritsel van beddengoed in de kamer naast me. De lakenzak trek over me heen. Helemaal wakker luister ik maar het blijft verder stil op wat zacht gesnurk na… Wie was dat? Vraag ik me af… mamsie?

Onrustig word ik wakker. Heb het koud gekregen omdat ik naakt, enkelt onder het laken lig. Het eerste daglicht kondigt zich aan. Ik moet nodig plassen en schiet mijn snel m’n slaapshirt aan. Op de terugweg blijft mijn blik hangen op Martin’s tentje. Er gaat een kriebeltje door mijn buik. Waarom weet ik niet maar ik loop er naar toe. Iets in mij heeft mij overgenomen. Ik ga op mijn hurken zitten. Ik hoor Martin’s rustige ademhaling. Stil luister ik. Mijn hand zie ik naar de rits gaan….

Ik schrik wakker van de tentrits! Wat gebeurt er! Wie is dat! Ik zie een hoofd door de rits komen. Ik lig bloot op mijn slaapzak, kijk naar beneden en zie mijn blote lichaam met een stevige odol… Zo snel als ik kan probeer ik mijn slaapzak over mij heen te trekken.

Gisteravond ben ik met de handdoek om mijn middel naar m’n tentje gelopen en heb de deze over de scheerlijn gehangen. Zoals gewoonlijk, en zeker bij deze temperaturen, ben ik in mijn blootje op de opengeritste slaapzak gaan liggen.

“Goedemorgen!” De stem herken ik uit 1000-en hoewel we elkaar nog geen 48 uur kennen. Leoni!! Mijn odol verstevigt zich tegen mijn zin in! Hoe, wat! Voor dat ik ook maar iets kan bedenken zit Leoni al binnen. Ik rommel verder met mijn slaapzak. Zie ziet mijn rode kop en vraagt “stoor ik?” Ik mompel iets onsamenhangends over vroeg en onverwacht. Ze scant mijn lichaam, schaars bedekt door mijn slaapzak. Ze kijkt me aan met een blik tussen boos en teleurgesteld. “Ja dus.” Concludeert ze. Zo snel als ze binnenkwam is ze ook weer de tent uit, mij in verwarring en schaamte achterlatend. De odol is spontaan verdwenen en ik lig met een bonkend hart op mijn luchtbed. Wat kwam ze doen? Heb ik het verpest of is ze gewoon geschrokken?? Ik blijf een tijdje vertwijfeld liggen…

Wat later maakt de wekker me wakker. Op mijn rug liggend vraag ik me opnieuw af wat Leoni zo vroeg kwam doen… Ik kleed mij aan check snel een broodje bij Luigi van de campingwinkel en ga Hans helpen met het optuigen en klaarleggen van alle surfplanken. Als we aan een kop koffie zitten komt Albert, de eigenaar van de camping en Ab in het kort, naar me toe. “Zou je mij een paar uurtjes willen helpen met het ophalen van de vuilnis?” Vraagt hij aan mij.” De tuinman doet dat normaliter maar hij is ziek.” We lopen naar de schuur. “Heb je al eens op een golfkarretje gereden?” “Nee,” zeg ik, ”maar wel op een trekker!” “Ah! Dan is dit een makkie voor je. Ga jij maar rijden dan gooi ik de zakken in de kar.” Al keuvelend over de mooie plek die Albert gevonden heeft voor zijn droomcamping komen we langs de caravan van Miranda’s ouders. Met een grote glimlach ziet Miranda mij voorbijkomen. “Hee windsurferboy! Dus zo verdien jij je geld? Lekker in andermans stinkende rommel graaien? Voor dat ik antwoord kan geven komt Ab achter de kar uit gelopen: “Ja juffrouw en met dezelfde moeite graaien we ook nog even uw portemonnaie leeg voor het eind van uw vakantie, en geld stinkt niét!” Dankbaar kijk ik ab aan. Even later uit het zicht van Miranda: “Daar heb ik nu zo’n hekel aan; mensen en zeker jongelui die denken dat ze meer zijn dan anderen. Je mag best weten: Ik verdien in een week of 12 m’n hele jaarsalaris bij elkaar. Als ik daarbij af en toe een vuilniszak moet optillen: So what!! Daardoor heb ik 40 weken vakantie en een heel groot huis op een fantastische plek tot mijn beschikking!”

Na de extra ingelaste douche ga ik lekker op het gras liggen bij de groep.

Zowel Miranda als Leoni draaien mij de rug toe. Ok… Da’s heldere lichaamstaal. Van Miranda deert het me niet maar Leoni…

Ik schaam me dood!! Wat een domme actie vannacht. Zo maar een tentje binnen kruipen en denken dat je welkom bent. Wat weet ik nu eigenlijk van hem. Ken Martin nog geen twee dagen. Waarom deed ik dat. Ik heb het hartstikke verpest!

Ik kijk voorzichtig nog een keer haar kant op. Ze draait haar hoofd snel weg. Ik snap er niks van na de fijne avond gisteravond en helemaal niet na vannacht!

Ze doet nu alsof ze leest… Een doktersromannetje. Miranda zal hem wel uit hebben.

Ik ben het zat hier tussen de stilzwijgende dames te zitten. Tijd voor waar ik voor gekomen ben.“Hee Frits, het waait best wel lekker! Volgens Hans zit er aan de overkant een geweldige ijssalon… Ik trakteer!” Na het ijsje zitten we de rest van de middag op surfend het water. M’n kop waait leeg en als we weer terug zijn heb ik het met Hans over Leoni‘s bezoekje vanochtend vroeg. “Typisch gevalletje van schrik en schaamte.” Is zijn reactie. “Ik weet wel wat. Weet je waar ze slaapt? ja? Ok. Achter het hoofdgebouw heeft Ab een bloementuin. Als je hem vraagt dan heeft hij vast wel een mooie rode roos voor jou. Je bent best wel in staat een mooie liefdesverklaring schrijven, strikje er om en op haar bed leggen. Komt goed!”

Hans heeft al best wel wat scharrels en schatjes gehad en zal het wel weten. Ik hoop dat hij gelijk heeft!

Ik sluip enige uren later in het half donker richting de achterzijde van de huisjes van de familie van Leoni. Ik zie bij het naderen van de huisjes dat er niemand is. Zouden ze vertrokken zijn? Nee ik denk het niet, ik herken Leoni’s badlaken en bikini aan de waslijn. Uit eten? Dat zal het wel zijn. Snel vind ik het openstaande raam van Leoni’s kamer. De roos kan ik door het openstaande raam precies op het kussen leggen. Als ik later op de avond van beneden terugloop naar m’n tentje zie ik dat de familie terug is. Deel 1 geslaagd, nu hopen op een goede reactie.

Die avond slaap ik heel onrustig in. Ik lig te draaien en woelen in bed…

Wat een rótdag vandaag. Het liefst was ik diep in mijn slaapzak gekropen en er nóóit meer uit gekomen! Die blikken van Martin, mams zat ook al zo naar me te kijken. Letters dansten voor mijn ogen en Miranda was hoogst irritant!!! En dan moet je ook nog ‘gezellig’ uit eten. Pfff!! Uit de auto loop ik meteen naar het toilet en maak me klaar om te gaan slapen. Gauw vergeten deze dag. Ik zeg welterusten en sla de nachtzoentjes voor mijn ouders over. Ik verdwijn in mijn kamertje en klik het bedlampje aan. Wat ligt daar? Een roos… met en briefje? Ik lees… ik lees opnieuw en opnieuw. Zachtjes huil ik de spanning en ellende van de dag weg. Zó lief wat hij schrijft! Ik kruip m’n slaapzak in en druk het briefje tegen mijn borst.

Zo word ik vroeg in de ochtend ook weer wakker. M’n volle blaas meldt zich.