De Verzamelaar plakt voorzichtig een zojuist gemaakt etiket op het glazen flesje en plaatst het in het rek naast de anderen. Zijn ogen glijden langs de schappen, alle 20ml flesjes zijn identiek op etiket en inhoud na. Ze bevatten een variërende hoeveelheid stroopachtige, witte vloeistof en in een enkele zit alleen een klein papiertje. Hij schuift de glazen deur dicht, verlaat de koelcel, vermomd als ‘wijnkelder’, en gaat achter zijn laptop zitten. Daar vult hij zorgvuldig een formulier in. Dossier 847 wordt afgerond en opgeslagen. Hij staart een tijdje naar een ander scherm met allerlei tabellen en grafieken en trommelt zenuwachtig met zijn vingers op de muismat; Vandaag komt nummer 848.

De Eenhoornjagers (Zie verhaal ‘De Eenhoornjagers’) halen me om 9u00 op bij mijn studentenflat ‘De Sterren’ in Utrecht. Meneer (Dirk-Jan) rijdt en Mevrouw (Yvonne) zit naast me op de achterbank van de grote Tesla X. Het eerste wat ze beveelt is dat ik mijn jeans uit moet doen. Dus nog voordat we de snelweg op draaien zit ik aan de onderkant naakt langs haar. Ze bekijkt me geamuseerd en verteld dat we op weg zijn naar een bekende van ze, een medicus en directeur van een vruchtbaarheidskliniek, die een geheime hobby wat zijn werk benadert; Hij verzamelt sperma. Die monsters met een beschrijving van de donoren, bewaart hij. Ik ga dit weekend onderdeel worden van zijn verzameling. Een tweedaagse lijkt de Verzamelaar erg lang (tot nu toe kon hij alle donoren in een paar uur uitmelken, maar mijn gegevens en verhalen van mijn eigenaren bij de bridgeclub, maken hem nieuwgierig; Ik ben wellicht een bijzonder verzamelstuk. ‘Laat ons niet in de steek jochie!’, bromt Dirk-Jan me toe.

Maar dat zal ik niet want ik draag zoals opdragen al drie dagen mijn peniskooi, waar ze te pas en onpas toezicht op houden. Ze bellen me om via Facetime te zien dat ik hem draag. Het kutding zit heel strak tegen mijn lijf genesteld. Mijn slappe lul is dikker dan de 37mm kooi, die mijn voorhuid helemaal afstroopt. Ook is mijn slappe lul veel langer als de 10cm lange kooi. Ik zie vanuit een ooghoek dat Mevrouw daar haar hand naar uitsteekt en een goudkleurig sleuteltje in het slotje ervan steekt, bovenop de dikke basisring. Ik kijk omlaag als ze het ding een draai geeft. Mijn lul perst de kooi direct centimeters weg. Dan rukt ze hem helemaal van me af. Zo komt niet alleen mijn eikel maar ook mijn ballen vrij. In een paar tellen heb ik een volle erectie. Steenhard, recht omhoog en met een volledig afgestroopte, ongecontroleerd kloppende eikel waar wit vocht uit komt dat traag langs mijn lul omlaag druipt. Mijn paal en ballen zijn donkerrood en hebben striemen plus vlekken in hetzelfde patroon als de gaten van de kooi. Ze kijkt toe, geniet ervan. Ik hijg en zet me schrap in de bank als ze de dikke basisring pakt. Ze rukt eraan, terwijl ze met haar andere hand mijn ballen er stuk voor stuk doorheen perst en trekt hem wild van mijn lul af. Mijn pijnlijke pik flopt in het rond, druppels voorvocht in alle richtingen spuwend terwijl er venijnige pijngolven door mijn lendenen en onderbuik vliegen. ‘O-shit’, kreun ik bijna buiten adem. Mevrouw lacht ‘Daar ga je, jochie’. Ze lacht nog harder als mijn pik spastisch tegen mijn platte, strakgespannen onderbuik slaat. Verbijsterd gilt ze, 'Je bent een verdomd geweldige hengst, joch! Precies wat we beloofd hebben’. Waarop ook Meneer hard begint te grinniken.

‘Kleed je maar weer aan, we willen jou netjes verpakt afleveren’, dus ben ik bezig om met heel veel moeite mezelf weer in de skinny jeans te kronkelen en hijsen. Omdat mijn stijve ver boven de broekrand uit komt, buig ik hem zo ver mogelijk naar rechts, voordat ik laatste twee knopen vast maak en de brede leren zwarte riem strak aantrek. Hopelijk gaat die staaf snel slapen, want het knelt als een malle. Goed een uur later arriveren we er om een uur of half elf; Vlak bij Wolvega in Friesland. Een enorme stalen poort gaat open en aan het einde van de lange oprijlaan zie ik een woonboerderij met een paar aparte bijgebouwen in dezelfde oude stijl. Onder een groot afdak bij de voordeur staat een kleine, oudere man in keurig streepjespak.

Hij bekijkt me als ik uitstap. De man ziet een 18…19-jarige, slanke jongen met een grote, wilde bos gekrulde, nagenoeg witte haren. Wit T-shirt en in de meest sexy gebleekte jeans die hij lang niet meer gezien heeft. Heel duidelijk daarop afgetekend ziet hij een set laaghangende ballen en een lange koker, schuin omhoogsteken, tot tegen de zwarte riem. Wat hem nu al, op deze afstand het meest opvalt is hoe soepel hij loopt en daarbij, zijn attitude. Brutale lichtgevende blauwe ogen kijken hem regelrecht aan. ‘Oh-ja, dit is dé donor’, zegt hij zachtjes tegen zichzelf. Jongens dragen zo’n jeans om er sexy uit te zien, nietwaar? Het dragen ervan is stoer, onverschrokken en laat zijn seksattributen zien, dus ideaal voor hem als Verzamelaar om hun waarde in te schatten. ‘Dag Janus’, groet de Verzamelaar en zonder zich voor te stellen gaat hij verder, ‘Ik heb al veel over je gehoord en gelezen, je vader is ten slotte een zeer gerespecteerd collega en je beide eigenaren scheppen enorm over je op, denk ik’. Als hij handdrukken en begroetingen met ze uitwisselt blijven zijn ogen gericht op mijn kruis. Het gaat hem overduidelijk om hetgeen daar vervoerd wordt. Ik volg ze de boerderij in, naar een enorme woonkamer. Meneer en Mevrouw kennen de weg en vallen neer op een grote, luxe bank terwijl de Verzamelaar koffie gaat halen. Ik moet blijven staan en als de man terugkomt klinkt het bevel van Mevrouw, ‘Presenteer!’. Zoals gedrild ga ik kaarsrecht, met mijn voeten 80cm uiteen staan en handen met verstrengelde vingers, achter mijn hoofd. De Verzamelaar zet het dienblad op de salontafel en kijkt me schuin aan. ‘Dank-je Yvonne’, mompelt hij en komt naar me toe. Loopt om me heen, ‘Tjee jongeman, laat me je eens goed bekijken’, fluistert hij. ‘Die gebleekte verpakking is bijna wit op de plekken waar het gewoonlijk meest verouderd…, het meest gestretcht wordt. Dus inderdaad, precies bij je ballen en lul, in het bijzonder je eikel…, mmm…, het zit je als een tweede huid…, zonder enige rimpel rond je waardevolle spermakluizen’. Intussen glijdt zijn hand van mijn knie omhoog en grijpt me daar stevig beet. ‘Oh fuck, ik hou van die strakke jeans…’. Dan klink het tweede commando, ‘Laat zien!’.

Dus spreid ik mijn knieën terwijl ik met gestrekte armen zo ver mogelijk achterover ga hangen. Mijn toch al kort en strak, T-shirt schuift omhoog en zo krijgt hij toegang tot mijn open heup-brug. Dat is net als de zogenaamde ‘bikini-bridge’ bij superslanke vrouwen. Ook ik heb zo’n opening, overbrugging, tussen mijn vooruitstekende heupbeenderen, omdat mijn überplatte onderbuik daar terugbuigt. De Verzamelaar schuift zijn hand in mijn jeans. Ik grinnik. ‘Kriebelt het? Sorry. Ik wil je niet kietelen, ik wil je ballen voelen. Maar de hand wordt tegengehouden door mijn harder en stijver geworden pik. ‘Jammer’, kreunt hij en gaat in een fauteuil zitten. ‘Eerst maar koffie’, lacht hij naar Meneer en Mevrouw, terwijl hij inschenkt. Ik mag me weer ontspannen, maar moet blijven staan waar ik sta. Dan zie ik op de tafel ook een blikje Red Bull staan. ‘Aha, inderdaad, dat is voor jou’, lacht hij en geeft hem aan. Ik maak het lipje los en drink het blik leeg. Daar hebben ze blijkbaar op gewacht want als ik het terug op de salontafel zet beveelt Meneer, ‘Strip!’.

Dus trek ik eerst mijn T-shirt over mijn hoofd uit. Stroop mijn jeans tot op mijn enkels omlaag en maak mijn sneakers los, schop ze uit. Sokken draag ik nooit, dus voordat ik overeind kom duw ik de jeans van mijn enkels en ga soepel overeind staan, onthul mezelf. De Verzamelaar valt achterover in zijn fauteuil. Hij is verrast door mijn twee testikels die zichtbaar worden als mijn 22cm lange lul petsend tegen mijn maag omhoog klapt en trillend blijft staan. Ik ben daar altijd gladgeschoren. Er komt een sissend geluid uit zijn mond. Hij beseft het zelf niet en dan ‘Sorry Janus, maar-maar tjee…, ik zie echt wel heel veel mannen, maar wat jij tussen je benen hebt hangen is inderdaad…, groots…, Wow’ sist hij terwijl Meneer en Mevrouw hem glimlachend aankijken. Dit hebben ze al veel vaker gezien. ‘Perfecte testikels, rechter groter en hoger als de linker en beide goed gevoed door dat perfecte lijf…, o-mannetje…, hoe past dat allemaal in zo’n jeans?’ Ik haal mijn schouders op. Mevrouw antwoord, ‘Een goede kleermaker met de beste, stretch denim…, maar je hebt gelijk…, het gaat makkelijker als hij in ruste is en een paar ladingen kwijt’. ‘Nou vrienden’, klinkt het bewonderend ‘jullie hebben geen centimeter gelogen..., wat eigenlijk altijd wel zo is!’. Iedereen lacht. ‘Tjee Janus, je slappe was al net zo groot als een gemiddelde stijve zag ik’, gaat hij verder, ‘enne zo-te zien, zijn die ballen van je ook van de buitencategorie..., ik schat zeker anderhalf keer zo groot als gemiddeld. Daar moet een enorme grote en actieve prostaat achter schuil gaan. Wellicht de oogst dus ook? Die vraag blijft in de lucht hangen omdat Meneer me beveelt voor de Verzamelaar te gaan staan.

Ik voel me wat ongemakkelijk om daar zo te staan, met gespreide benen, voorovergebogen. ‘Ontspan maar jongeman, dan controleer ik je prostaat’ en terwijl schuift hij twee vingers in mijn kont. Gelukkig had ik vanochtend daar een dikke klodder vaseline in geduwd want zonder aarzelen, professioneel en best wel snel zit hij er al snel helemaal in en voel ik de rest van zijn hand stevig tegen mijn balzak drukken. Dan kromt hij de vingers en meteen krijg ik zoals altijd het gevoel dat ik moet plassen en snel daarop zwarte vlekken voor mijn ogen. Zijn O’s en A’s klinken terwijl hij zijn vingers er gekromd in- en uitschuift en snel een derde bij propt. Hij vindt en bewerkt exact mijn P-spot. Supergeil, hijg ik hard van spanning en pure geilheid. Ben ik al een kwartier binnen? Dan gaat hij verder, op een kalme, niet opgewonden toon, ‘Mmm…, ik geloof dat ik het weet…, ja…, jazeker…, ook je prostaat is extraordinair!’ Dan verdwijnen de vingers uit me. ‘Sorry Janus…, maar dit is nodig voor de keuze van de juiste melkapparatuur’. Klinkt het droog. Daarom ook wat metingen, kom ga maar even mee naar de onderzoekskamer’.

Ik loop naakt achter ze aan met een stijve die heen en weer wiegt, mijn onderbuik aantikkend in het ritme van de pas. We gaan naar buiten. Het is koud maar over een kort pad komen we bij een bijgebouw. Na een kort gangetje komen we in een kamer met veel metalen kasten, bureau en onderzoekstafel. Ik moet op een metalen plaat gaan staan. Het is een weegschaal. Hij pakt allerlei gereedschap uit kasten, Linialen, meetlinten, schuifmaten en laserscanners. Mijn eigenaren zijn net zo nieuwsgierig en Mevrouw tikt alle getallen die hij noemt in op een iPad. ‘Dus Janus, vind je dit prettig? Het lijkt alsof je aandacht niet erg vindt’, terwijl hij mijn stijve beet pakt en haaks naar beneden buigt, precies recht vooruit. 'Nou, ik denk dat een groeiafwijking mijn priapisme heeft veroorzaakt meneer. Niet dat ik het erg vind, het is alleen wat ongemakkelijk in bepaalde situaties en momenten’. De Verzamelaar glimlacht en trekt me terwijl langzaam af’. ‘Pas op meneer’, waarschuw ik hem, ze hebben mijn handel een tijd opgesloten, nu het weer vrij is kan het zomaar gaan spuiten!’. ‘Oeps’, antwoord de man en laat me verschrikt los, ‘dat willen we niet, niet-nu!’. Vervolgens laat hij me met rust terwijl ook dingen als bloeddruk, hartsnelheid, reflexen, gewicht en lengte. Hij probeert mijn testikels met een Orchidometer te meten, maar de grootse meetkraal van 25ml is te klein. Mijn testikels vallen buiten de schaal, ook die van zijn XL, volwassenen set. Zijn reactie, ‘Shit…, met je 18…19 ben je een uitzonderlijk volumineus specimen. Dat belooft wat!’

We gaan terug naar de woonboerderij. Het is lunchtijd. Ze sturen mij naar het zwembad, gedeeltelijk binnen en buiten. Het bad heeft een glazen scheidingswand die voor mij tot net boven het water, wordt opgehesen. Het is lekker warm, dus die 5 Celsius buiten doet me niets. Terwijl ik me daar vermaakt, zijn Dirk-Jan en Yvonne in gesprek met de Verzamelaar en komen er allerlei papieren op tafel, net als zijn iPad waarop hij drukt zit te typen. ten minste, voor zover ik hem niet afleid als ik heen en weer loop naar het lunchbuffet. Lol, hij bestudeerd geobsedeerd mijn zaadballen. Later hoor ik van Dirk-Jan dat hij daar ter plekke besluit iets anders te gaan doen dan normaal. Voor de volumebepaling gaat hij me meenemen naar zijn kliniek waar ze hightech, drievoudige metingen kunnen uitvoeren op hun clientèle, dus serieuze mannelijk donoren. Ik moet me aankleden en het is maar een kleine rit in de grote Tesla X. We parkeren langs een zwart bakstenen gebouw met donker glazen voorkant in rode kozijnen.

Met zijn drieën volgen we de Verzamelaar die hier duidelijk thuis en de baas is. Allerlei luitjes, zonder uitzondering in spierwitte medisch kleding lopen mee, openen deuren en in geen tijd staan we in een grote kamer met een veelvoud aan duur en ingewikkeld uitziende apparatuur.

We beginnen met een ‘Ultrasound’ nadat ik naakt in zo’n gynaecologische stoel zit. Schuin achterover, benen gespreid op twee van die beugels zodat hij met zo’n ultrasound ding makkelijk overal bij kan komen. Super professioneel schuift hij het ding over mijn met glijmiddel ingewreven onderlijf, terwijl een soortgelijke sonde in de vorm van een dildo, diep in mijn aars gestoken zit. Dan verschijnen stukje bij beetje mijn testis en prostaat op een ruitjes-scherm. Hij leest drie tellertjes af. ‘Links 29, rechts 35,7 en Prostaat 38’, en Mevrouw tikt alles in op de meegenomen iPad. ‘Ai-ai jochie, qua volume zit je bijna tweemaal gemiddeld en je prostaat is zelfs 2 tot 4 maal zo groot als gemiddeld! Wat ik al dacht, voor zulke ballen heb je een ontzaglijke grote fabriek nodig!’, schaterlacht hij. ‘OK, verder met de ‘Doppler’-vaatonderzoek. Ik kan blijven zitten waar ik zit, hij rijdt er alleen een andere kast op wieltjes bij.

Eigenlijk doet hij hetzelfde als zojuist, met een soortgelijke sonde. Eerst mijn onderlijf, terwijl er een andere diep in mijn aars gestoken zit. Sneller dan zojuist komen weer drie getallen. ‘Links 31, Rechts 37 en Prostaat 41’ leest hij hardop af. ‘Mmm iets groter dan net. Eens kijken wat de derde test doet. Een MRI’. Daarvoor moeten we naar een andere zaal, waar zo’n enorm ding staat. ‘Jaja’ klinkt het trots, ‘die hebben wij, alleen het beste voor onze clientèle die een kinderwens hebben, alleen het beste’. Ik veeg me schoon, droog en ga plat op het bed liggen met mijn benen uiteen, tot tegen de zijkanten.

Ze gaan allemaal weg uit de zaal, achter een raam staan en de machine komt tot leven. Wat een herrie! Het bed schuift er langzaam in. Het ding ziet eruit als een reuzengrote donut (koek). Ook met zo’n gat wat echter zo groot is dat je daar doorheen kunt, op je bed. Ik moest stil blijven liggen. Geen probleem en na een paar keer heen en weer schuiven gaat het bed terug. ‘Kleed je maar aan’, we zijn klaar hier’, klinkt het resolute. Ik sta dus op en hoor intussen 29, 35,7 en 38. Mevrouw geeft me mijn kleding aan en ik wurm me in de jeans als de Verzamelaar naar me toe loopt en me iets laat zien. Het is een A4 grote, zwart, grijs en witte foto van mijn kruis. Ik zie mijn twee benen vanaf mijn knieën, bijeenkomen achter twee ballen. Mijn stijve lul ligt plat op mijn buik en tekent zich lichter af dan de romp, tot ver boven mijn navel. ‘Souvenir’, lacht de Verzamelaar. En loopt door. Mijn T-shirt aantrekkend volg ik ze naar buiten, de auto. Nog geen kwartier later zijn we terug.

We volgen hem naar een ander bijgebouw waar de Verzamelaar draait zich omdraait en trots zegt ‘Welkom, dit is het moment om jullie kennis te laten maken met onze SCeB-faciliteit.’ Ik zeg direct daarop, ‘SCeB? Dat klinkt pijnlijk’. ‘Nou jochie, het staat voor Sperma Collectie en Berging’. En terwijl stappen we zijn heiligdom binnen. Na een halletje met een deur, een groot, ultramodern laboratorium als uit een sciencefictionfilm. Kraakschone, witte karakterloze wanden en tafels vormen het decor voor een glinsterende machine die zoemt en neuriet, terwijl de Verzamelaar een witte jas aantrekt. Een grote, wit digitale klok zegt 15:34. Hij wijst Meneer en Mevrouw aan waar ze kunnen gaan zitten en mij naar een hoek met stoel en kapstok. Terwijl ik me weer uitkleed zie ik prominent in het midden een zo’n soort van tandartsstoel die ik herken. Hij lijkt veel op dezelfde als die mijn huisarts in bruikleen heeft van Bioforskning (zie verhaal ‘Bioforskning donor ‘) met van die beugels. Ik loop erna toe. ‘Kom hier maar zitten’, zegt de Verzamelaar. Ik ga op het zwarte leer zitten. ‘Ik hoorde dat je ook mechanofiel bent’, hij wil verder praten maar ziet mijn verbazing. ‘Dat je seksueel opgewonden wordt van mechanische dingen, apparaten’. ‘Zeker!’, valt Meneer hem in de rede, ‘het joch krijgt al een stijve als hij zelf autorijdt!’. En terwijl drukt de Verzamelaar me achterover en klikt mijn polsen vast. ‘Aha…, mooi…, exact zoiets…, nou dan heb je vandaag geluk Janus…, ik heb een machine die je heel erg fijn gaat vinden’. Klinkt het verheugd maar toch best wel eng. ‘Jaaa luitjes, ik heb een machine gemaakt die de meest spectaculaire orgasmes veroorzaken die je ooit zult hebben en mij zo zal voorzien van al je sperma in je noten. Je zult helemaal droog gemolken worden, echt helemaal!’. Nu is het eng. ‘En het mooie is dat je niets hoeft te doen als genieten van zoveel mogelijke orgasmes, ik collecteer iedere kostbare druppel van je’.

Na de polsboeien volgen mijn enkels, knieën en onderlijf. Ik kan geen kant meer op. ‘Dat is allemaal om je te beschermen…, geloof me…, je zult me dankbaar zijn. Verder zorg ik ervoor dat de collectie op geen enkele manier in gevaar komt. Daarbij, ik heb begrepen dat je wel van bondage houdt, nietwaar?’. Gaat hij door. Dan zie ik in zijn handen twee kleine, zwartleren parachutes. Hij buigt er een om iedere bal van me, zet er een stangetje tussen en schuift ze wijd uiteen. Zo ver als het maar kan. Ik voel de huid rekken. Dan wordt op iedere testis een grote wasknijper gestoken. ‘Electro?! O-shit’, denk ik. Een hartslagmeter slaat op hol en begint te piepen. Met mijn 19e mag mijn hartslag maximaal 197 zijn, maar omdat ik goed getraind ben 205. Optimaal is 142 tot 170. En nu ga ik boven die 170, vandaar het alarm, zodat ze weten wanneer me met rust te laten.

Dus hij gaat op een krukje zitten, kijkt me aan en vertelt. ‘Je testikels bestaan uit je bijballen, achter je teelballen. Alles geval in een tweedelig scrotum. In je bijballen verzamelen zich de rijpe spermacellen (spermatozoa) voor de zaadlozing. Het kan er 4 tot 6 weken in zitten. Maar dat is bij jou maar een dag denk ik…, gemiddeld loost een man 2 tot 6ml per orgasme. Jij blijkbaar veel meer maar weet je, deze machine gaat je niet alleen melken via elektro en P-spot stimulatie, wat uniek is aan deze machine is dat hij je prostaat rechtstreeks aftapt. Zoals je weet is dat een heel gevoelig seksorgaan. Bij stimulatie en opwinding gaat het ding zijn vocht vrijgeven naar de balzak. Maar-ja hij zit diep in je, net voor je blaas. Via je aars kun je bij, vandaar die vibrator, maar dat is niet rechtstreeks. Aangezien jouw lul en prostaat enorm groot is, heb ik een speciale sonde gemaakt, gebaseerd op een voor dekhengsten’.

Mijn hartslag wordt er niet rustiger op is zijn gemene conclusie na een paar minuten. Dus gaat hij maar verder. ‘Alleen maar het beste…, dus ook deze vibrerende prostaat vibrator. Op afstand bedienbaar, ook door deze melkmachine. Afhankelijk van je gedrag schakelt hij naar een van de 20 programma’s. Dit vernieuwde ontwerp past perfect en de extra kracht zorgt voor een nog intenser genot’. Intussen smeert hij het ding met zijn gehandschoende vingers in met glijmiddel en loopt om me heen. Ik voel hem er met 1 haal in gaan, met de verdikking door mijn sluitspier die zich daarachter weer strak sluit. Als hij terugkomt zie ik dat hij een blauwkleurig elektrakabeltje in de machine plugt. De eerste van een serie. Als snel ook de tweede (rode) en derde (gele) vanuit mijn ballen.

Dan weet ik niet wat ik zie, maar hij vertelt, ‘Dit is voor een Cystoscoop voor kijkonderzoek van de blaas. Aan het einde van deze 50cm lange en 10mm dikke slang zit een camera en een lampje. Die zijn 17mm. Daarmee kan ik deze plug precies door je lul, tussen je ballen door en verder, door je prostaat persen en er net achter, vlak voor je blaas fixeren. Perfect voor het melken. Terwijl hij dit vertelt, dopt hij zijn vingers in een potje glijmiddel en smeert de kop en buis ruim in. Met zijn andere hand pakt hij dan mijn stijve lul, buigt hem verticaal en steekt hem erin. Langzaam deze keer, centimeter na centimeter, veel glijmiddel gebruikend. Ik weet wat 17mm is. Dik. Heel dik en ik zal er nooit aan wennen. Als de slang vast zit, kijkt hij op de monitor. ‘Aha…, einde penis…, en stotend druk hij verder. Het ding gaat weer een paar centimeter dieper. Ik krijg nu het gevoel te moeten plassen en begint kreunen. ‘Ik zou het kunnen smeren vanuit je blaas…, maar je P-spot stimulator zit ervoor…, even op je tanden bijten jochie…’, klinkt het. Met mijn ogen dichtgeknepen onderga ik het. Het ding buigt zich helemaal door mijn plasbuis, schrapend schuin omhoog. AU! Tik-tik, het ding zit weer vast. ‘Aha-aha..., Jaja de prostaat’, en ramt hem dan botweg door het nauwe gaatje. Zo word ik volledig vastgepind. Ze laten me met rust, verlaten zelfs het lab. Maar heel langzaam zakt mijn hartslag naar 120. Voor de zoveelste keer in mijn leven vervloek ik mezelf voor het hebben van zo'n grote lul en ballen.

Ze komen terug. ‘Beetje op gemak?’, klinkt het. Alsof ze dat wat kan schelen. De Verzamelaar komt van achter tevoorschijn met zo’n Virtual Reality, 3D-bril. Hij zet het ding op mijn hoofd, ik zie niets meer en voel de koptelefoon erop klikken. Ineens zit ik midden in een scene, ik ben in van de mannen in een MMV-trio…, amai…, wat geil! Volgens mij kan ik het ook ruiken, zo goed is dit. Die wil ik thuis ook denk ik nog snel voordat ik in totale geilheid wegzak. Dat is ook het moment dat de machine begint. Mijn hele lijf wordt mechanisch geplunderd, mijn prostaat en ballen in het bijzonder. Mijn zaad blijft lopen, orgasme of niet. Het is dat die nodig zijn om de prostaat te blijven stimuleren, alleen de vibratie en afzuiging van de vibrator en sonde zijn niet genoeg.

Als ik mijn ogen open is alles rustig. Ik lig naakt op een zacht matras. In mijn linkerarm zit een naald met daaraan een slangetje naar een doorzichtige plastic zak, die halfvol aan een beugel hangt. Ik probeer overeind te komen. Dat lukt me met heel veel moeite en nog meer spierpijn. Naast het bed staat een stoel met daarop al mijn kleding plus, belangrijker, mijn telefoon. Ik kijk. Het is 9u45, zondag 17 november. Meer dan 18 uur geleden werd de machine aangezet…, hoe lang…, hoe lang ben ik wel niet gemolken? Dan komt de Verzamelaar binnen. ‘Goedemorgen Janus…, ja dat infuus geeft pijnstilling en extra voeding. Kijk maar, dat heb je nodig…’, zegt hij wijzend naar mijn kruis. ‘Al vul je ze zelf ook wel weer in twee, drie dagen denk ik’. Mijn scrotum is niets meer dan een paar loshangende vellen huid. Geen bolling, geen vorm maar pannenkoekplat. Helemaal leeg. Nada. Nichts. Zero. Terwijl ik zelf daar stomverbaasd, angstig naar kijk, masseer ik me daar, waardoor mijn lul weer meteen opspringt. ‘Zo kennen we je weer Janus…, klinkt het luid. Meneer en Mevrouw komen ook binnen, terwijl de Verzamelaar het infuus weg haalt. Ze pakken me op, begeleiden me nog volkomen naakt naar de klaarstaande auto en zetten me op de achterbank. De Verzamelaar komt erachteraan met mijn spullen. Pas na een uur of zo krijg ik mezelf in mijn kleren geworsteld. Nog ruim een half uur voordat ik terug in Utrecht ben. Ja, wel de hele tijd complimenten gekregen. Dat wel.

De Verzamelaar plakt voorzichtig drie zojuist gemaakte etiketten op drie glazen flesje en plaatst ze in het rek naast de anderen. Zijn ogen glijden langs de schappen, alle 20ml flesjes zijn identiek op etiket en inhoud na. Ze bevatten een variërende hoeveelheid stroopachtige, witte vloeistof en in een enkele zit alleen een klein papiertje. Van de laatste drie zijn er twee helemaal vol, de derde driekwart. Donor 848 heeft als eerste meer als twee flesje afgevuld, een nieuw record van 55ml. Hij schuift breed glimlachend de glazen deur dicht, verlaat de koelcel. Gaat vervolgens in een kantoortje achter zijn laptop zitten en vult een formulier in. Dossier 848 wordt afgerond en opgeslagen. Hij staart een tijdje naar een ander scherm met allerlei tabellen en grafieken en trommelt zenuwachtig met zijn vingers op de muismat; Later deze ochtend komt nummer 849.

PS. De Verzamelaar had wel gelijk. Tegen dinsdagavond kon ik mijn ballen weer aflezen in mijn jeans.

(** Uiteraard uit privacy alle namen vervangen, behalve die van mij**)