Ik ben een vrouw van drie en veertig jaar. Hoe het komt weet ik niet, maar al vanaf mijn jeugd ben ik gek op de middelleeuwen. Met mijn ouders ging ik vaak naar ridderburchten en kastelen. Later werd het vaak het land van ooit, wat er nu helaas niet meer is. Het meest genoot ik daar van de spectaculaire riddertoernooien. Nu ik een stuk ouder ben, ben ik nog altijd regelmatig te vinden op middeleeuwse feesten of bij een ridderfestijn als in Montfoort, de Haar in Haarzuilen, Slot Loevestijn en nog vele anderen plekken en plaatsen.

Regelmatig genietend van het spektakel, leek het me geweldig om een keer verkleed als jonkvrouw een toernooi mee te maken. Bellend naar een paar organisaties, merkte ik meteen dat het geen enkel probleem was. Ik kon me simpelweg aanmelden als vrijwilliger. Zo huurde ik een mooie robe en een puntmuts met sjaal, ook wel de hennen of het suikerbrood genoemd. Dit was een hoge, puntige muts, die het voorhoofd vrij liet. Vaak werd er overheen, of vanaf de punt een ragfijne sluier gedragen. Rang en stand kon men zien aan de lengte van de sleep en aan de hoogte van de hennin.

Zo pakte ik op de dag der dagen mijn spullen op en vertrok naar kasteel Hoensbroek in Zuid Limburg. Ik voegde me bij de vrijwilligers en kleedde me om.

Door de jaren heen heb ik ervaren een aantrekkelijke partij te zijn voor het mannelijk geslacht. Regelmatig werd ik dan ook nu gecomplimenteerd met mijn vrouwelijke uiterlijk. Volgens mij zijn er heel wat mannen die iets hebben met deze nostalgie. Niet alleen vanwege de stoerheid, maar ook vanwege het romantische karakter en de vrouwelijke kledij. De werkelijkheid van die tijd zal wel een stuk anders zijn geweest.

Door de hele entourage en de kleding, voelde ik me dan ook op en top vrouw.

Als vrijwilligers waren we vrij om te gaan en te staan waar we wilden. Nadat we elkaar met omkleden hadden geholpen, ging een ieder zijns weegs.

Mijn jurk sleepte over de grond en mijn sluier wapperde onder de puntmuts. Ik voelde me fantastisch. Toen ik het toernooiveld naderde, voelde ik de opwinding in mij groeien. Alleen al het feit dat iedereen voor je opzij gaat, verleidelijk kijkt of vriendelijk groet, vond ik al het summum van plezier.

Bewust had ik gewacht op een wat groter toernooi. De hoeveelheid mensen en deelnemers, brachten bij mij nou eenmaal meer prettige spanning met zich mee.

Rond het toernooiveld stonden overal tenten van diverse riddergroepen en ambachten. In het midden aan de zijkant van het veld stond een overdekte tribune. De gevechten werden daaruit aangekondigd en de winnende ridders gehuldigd. Eerst moesten de ridders een proef van bekwaamheid afleggen, om daarna met elkaar de strijd aan te gaan.

Waardig schreide ik op pauselijke tred achter de tribune langs. Even keek ik de kat uit de boom. Mijn oog viel op een knappe, blonde ridder, die wat rond reed op een mooi donkerbruin paard. In afwachting wat komen zou, ging ik in de buurt van zijn tent staan. Toen hij aan de beurt was om de proef van bekwaamheid af te leggen, volgde ik hem op de voet. Iedereen juichte luidt, toen hij in één keer alle ringen om zijn lans schoof. Na het applaus was het de beurt aan een ander en reed hij terug in de richting van zijn tent. Terwijl hij hoog te paard zat, liep het dier stapvoets langs me heen. Voordat hij me te ver voorbij zou rijden, sprak ik hem aan.

“Nobele ridder”, zei ik enigszins hard. En daaropvolgend een stuk zachter, “gij hebt u waardigheid op edele wijze ten toon gespreid”.

Vanaf zijn paard keek hij om. Zijn ogen lichtte op en zorgvuldig liet hij het paard iets achteruit lopen. Ik keek omhoog. Stoer zat hij daar op zijn paard. Een mooie man, met een paar grote wenkbrauwen en leuke blonde krullen. Zo naar hem kijkend, werd ik al horny. Ik had wel iets met stoere mannen.

Weloverwogen deed ik mijn muts af en boog licht door de knieën. Toen hij mijn donkere haar zag en in het midden daarvan mijn fel getekende, blauwe ogen, steeg hij van zijn paard.

De leidsels gaf hij aan een soort schildknaap. Liep op mij af, maakte een lichte buiging, pakte mijn hand en beroerde deze licht met zijn mond.

“Schone jonkvrouw. Met wie heb ik het genoegen?”.

Onmiddellijk merkte ik dat hij het spel goed meespeelde. Waarschijnlijk de nodige ervaring.

“Met freule Constancia van Lispen-Wassenaar”, zei ik. Uiteraard een naam die ik had ingestudeerd. Een glimlach verscheen om zijn mond.

“En wat doet Freule Constancia hier?”.

“Op zoek naar een ridder die voor haar wil strijden en haar kan beschermen”.

Zijn woorden toetste onmiddellijk de situatie.

“Ah”, zei hij, me van top tot teen opnemend, “heeft zo’n schone jonkvrouw geen eigen beschermridder?”.

“Ach”, antwoordde ik, “de mijne is reeds lang geleden verslagen”.

“O, echt, en wie was de ongelukkige”.

“De zwarte”, antwoordde ik, “de zwarte ridder”.

Weer verscheen een glimlach om zijn mond. Helaas kon ons gesprek niet verder gaan, daar hij aan de beurt was voor een volgende proef. Voordat hij op zijn paard steeg, zei ik nog wat tegen hem.

“Ach naamloze ridder. Uwe kracht zal groot zijn, als u mijn zakdoek in de strijd bij u zou dragen”.

Hij keek me aan. Strekte zij hand uit en stopte mijn zakdoek onder zijn maliënkolder.

De oefening bestond uit het stoten van een lans tegen een houten plank, die op een draaimechanisme stond. Het aantal wentelingen bepaalde de winnaar.

Al zittend op zijn paard, zag ik dat hij naar me keek, voordat hij op het houten slachtoffer aanstormde. Wat er tussen de ridders afgesproken was, wist ik natuurlijk niet. Zijn paard ging in draf en met een luidde knal stootte hij tegen het bord. Aan het gejuich van het publiek merkte ik meteen dat hij bijzonder goed had gepresteerd. De man op de tribune sprak van een grootse winnaar. Wat ik nou een groots moment vond, was dat hij mijn zakdoek aan het puntje van zijn lans knoopte. Stak hem fier in de lucht en met de overwinningsvlag in top, mijn richting op reed.

Luid gejuich ging door de mensenmassa, toen hij de lans naar mij uitstak en ik de zakdoek eraf moest schuiven. De manier waarop hij het spel speelde, het gejoel van de mensen maakte me warm en vochtig. Ik wist niet dat zoiets zo opwindend kon zijn.

Toen hij van zijn paard kwam, liep hij regelrecht op mij af. Deed zijn handschoenen uit en pakte met beide handen mijn hoofd en kuste me op de mond. In mijn beleving was het gejuich nog harder dan zo even.

“Dank je”, zei hij oprecht, “ik geloof zowaar dat het geholpen heeft”.

“Maken jullie daar dan geen afspraken over”, vroeg ik even mijn rol vergetend.

“Met dit soort dingen niet”, zei me aankijkend.

“Heeft de naamloze ridder soms nog meer hulp nodig”, zei ik weer terug in mijn rol, “bij de voorbereiding van de kampioenskrijg?”.

“Deze ridder heet Johan”.

“Ah”, antwoordde ik scherp, “de rode ridder”.

Hij lachte. Liet mijn arm in de zijne glijden en hij geleidde mij naar de tent.

Binnen keek ik hem aan.

“En waarmee kan ik je helpen. Een lekkere massage?”.

Hij zei niets en legde weer zijn beide handen op mijn wangen.

“Je bent een geschenk uit de hemel. Een verschrikkelijk mooi geschenk”.

Voordat ik er erg in had, drukte hij zijn lippen op mijn mond. Al snel voelde ik zijn tong op zoek naar de mijne. Teder beantwoordde ik zijn wens. Zijn handen gleden door mijn haar, over mijn schouders en rug. Toen hij mij weer kuste, liet hij zijn handen over mijn borsten en middel glijden.

Moedwillig duwde ik mijn bovenbeen voorzichtig tegen zijn lid. Onmiddellijk voelde ik de zwelling.

“Dit zou wel eens meer vermoeidheid kunnen betekenen”, zei ik lachend.

“Of nieuwe energie”, reageerde hij.

Zijn linkerhand stak hij onverwacht onder mijn knieën en de rechter onder mijn schouder. Hij tilde me op en binnen enkele seconden lag ik op de grond. Ik keek naar zijn ogen, zijn grote wenkbrauwen en leuke krullen. Naarmate ik meer keek, werd mijn kutje vochtiger. Ik voelde dat het ging gebeuren, maar wist niet of het wel verstandig was.

“Heb je hier allemaal wel genoeg tijd voor?”, fluisterde ik zacht. Later kan het…..

Geruststellend knikte hij, met name voor zichzelf had ik het idee. Daarbij hoeft het ook niet altijd lang te duren om toch lekker te zijn.

Aan zijn lijf voelde ik dat de opgekomen ridderbegeerte niet meer te stuiten was.

De bovenkant van mijn robe maakte hij los en kuste mijn borsten. Heerlijk zoog hij mijn tepels naar binnen. Ondertussen werd ik geiler en geiler. Het meest opwindende vond ik nog, dat we in onze kledij de vrijpartij aangingen. Zo wilde ik er ook mee doorgaan. Zacht fluisterde ik stoute woordjes in zijn oor. Trillend van opwinding, gleed hij met zijn handen over mijn dijen. Ik spreidde mijn benen toen zijn hoofd neerdaalde tussen mijn kruis. Mijn handen wreven door zijn krullen, toen ik zijn tong langs mijn kutje voelde glijden. Van geilheid veerde mijn klit op. Ik keek naar zijn maliënkolder toen hij zijn lichaam weer boven het mijne manoeuvreerde.

“Steek je zwaard in mijn schede”, zei ik geil, “berijd me als een ware kruisridder”.

Dat liet hij zich geen twee keer zeggen. Hij deed de lap van zijn broek los en zijn pijl veerde omhoog. Warm en stevig voelde ik zijn zwaard naar binnengaan.

Voordat hij ritmisch met zijn lans tegen mijn schild stootte, kreunde hij bij het binnengaan van de kasteelpoort. Ik wilde naar hem opkijken, maar was zo geil dat mijn lichaam volledig op de prikkende kruisridder was gefocust. Mijn kutspieren spande ik stevig aan. Bij elke lansstoot, vibreerde mijn snee zijn lul tot een hoger niveau.

Ik brandde van opwinding toen ik de lange robe, uitgespreid op de grond en de ridder boven rijdend op zijn merrie zag. Hij pakte mijn enkels, bracht mijn lange benen tot vlak bij mijn hoofd. Hard sloeg zijn zwaard tegen mijn schild en diep naaide hij zijn speer in mijn roos. Omwille van de tijd, nam ik mijn hand en wreef mezelf tot een hoogtepunt. Ik probeerde me in te houden, maar de opwinding liep heftig kermend af. Zoals gapen doet gapen, was mijn opwinding genoeg om zijn lans kapot te laten slaan op mijn schild. Heftig stotend voelde ik warme stromen van heerlijkheid bij me in gaan. Na nog wat naschokjes lagen we in elkaars armen.

Even was hij vertrokken, om daarna snel te verrijzen.

Hij keek door een kier van de tentopening.

“En, moet je al?”.

“Zo te zien niet”, antwoordde hij.

“Gaat het wat”. Rechtop zittend, voelde Ik het vocht uit mijn lichaam stromen..

Hij vleide zich naast me, sloeg zijn arm om me heen en keek me diep in de ogen.

Lief kuste hij me op de mond.

“Als alles afgelopen is, vind je het leuk om dan met me mee te gaan”.

Mijn blik zij genoeg.

“Kom”, sprak hij weer als een ferme ridder, “we gaan naar buiten. Waar is je zakdoek?”.

Na wat zoeken vond ik hem en stak hem onder zijn maliënkolder.

Trots keek ik hoe hij zijn paard besteeg. Toen hij moest aantreden leidde hij zijn paard zo, dat deze even langs mij reed. Hij bukte en kuste mijn hand. Weer gejuich.

Inmiddels had ik begrepen dat er vier winnaars over waren. De laatste twee overgeblevenen, voerden de uiteindelijke eindstrijd.

Toen ik hem op zijn paard naar de ander zag draven, verbaasde ik me over zijn krachtig optreden, na alles wat net gebeurd was. Al kijkend naar het schouwspel gloeide mijn warme kutje, alsof zijn lid me bereed en zag hem met maliënkolder op mij liggen. Misschien had hij werkelijk wel nieuwe energie opgedaan. Toen de lansen krachtig tegen elkaar beukte, verdween even de opwindende gedachte. Wat kon zo’n vriendschappelijk spel toch nog hard zijn. Uiteraard wist ik dat wel, maar in een andere positie voelde het anders.

Hij bleek zo goed dat hij de tweestrijd aan mocht gaan. Gespannen wachtte ik af wat er zou gebeuren. Een paar keer stormden ze op elkaar af en braken de lansen op elkaars schilden. Nog één keer, anders moest de strijd op de grond worden beslist.

Toen hij naar me keek, wuifde ik uitgebreid. Ik moest zeggen dat ik hem in die korte tijd wel erg leuk was gaan vinden. Wat deed hij nu? Hij pakte mijn zakdoek en liet die door iemand aan de punt van zijn lans binden. Goeie genade, wat voelde ik me gevleid. Mede door de vele blikken die ik op mij gericht waren.

Of hij daar nieuwe spirit van kreeg weet ik niet, maar hij draafde zo hard op de ander aan, dat die uit zijn zadel vloog. Aan de reactie op de tribune te merken had ik sterk de indruk, dat dat nou niet helemaal de bedoeling was geweest. Gelukkig viel de schade erg mee.

Als een echte overwinnaar, slaakte hij de kampioenskreet. Reed met zijn paard naar de schilknaap en nam een nieuwe lans in ontvangst.

Kwam toen weer mijn richting op. Ik verwachtte eenzelfde ritueel als eerder. Wat hij deed, had ik echter nog nooit eerder gezien. Hij reed langs me en tilde me in het zadel naast hem. Het publiek werd uitzinnig. Na een ererondje stopte hij bij de tribune.

De toernooimeester feliciteerde hem.

“En wie mag deze wonderschone dame wel niet zijn?”, zei de man.

“Freule Constancia van Lispen-Wassenaar”.

Er verscheen een brede glimlach om de mond van de man.

“Breng haar de volgende keer weer mee, ze maakt je sterker”.

Dat zijn krachten nog lang niet ten einde waren, merkte ik toen ik bij hem thuis was. Na wat gedronken te hebben, tilde hij me weer op en droeg me zijn bed in.

Het was simpel. We waren allebei nog zo geil als ik weet niet hoe. Nog altijd hadden we dezelfde kleding aan. Normaal gesproken had ik allang onder de douche gestaan, maar op de één of andere manier wilde ik iets van het gebeuren vasthouden.

We vreeën de stukken van de hemel. Toen hij zijn kleren uit wilde doen, vroeg ik ze nog even aan te houden.

“Al die volgende keren doe ik ze voor je uit”. Hij lachte en merkte dat hij er opgewonden van werd. De onzekere gedachte dat hij me na vandaag nooit meer zou zien, nam ik daarmee weg. Dat wilde ik ook niet. Ik vond hem mooi en leuk en zou hem best beter willen leren kennen. Bovendien was zijn lid een heerlijk wapen.

Na wat gestreel en gekus, ging ik op mijn knieën zitten. Schoof mijn robe op en spreidde hem over het bed. Mijn volle billen werden heerlijk zichtbaar. Ik hoorde hem bij voorbaat al zacht kreunen. Ik stak mijn kont omhoog, zodat de roos in mijn kale gleuf goed zichtbaar werd voor zijn trillende pijl.

“Hier word ik zo geil van”, zei ik.

Ik opende de poorten van mijn slotgracht en voelde warm en zacht zijn speer de burcht ingaan. Allebei kermden we het uit. Hij haalde hem eruit, om meteen weer naar binnen te gaan.

Toen hij met zijn stevige handen mijn billen beet pakte, zag ik hem zittend op zijn paard op de ander aan stormen. Mijn lange haar pakkend, bereed hij me als een ware tempelier. Als een echte kruisridder, naaide hij deskundig zijn zwaard in mijn schede, hard slaande tegen de wanden van mijn schild. Een stroom van warmte borrelde in mijn kutje op. Ik bracht mijn hand erheen en streek mezelf klaar. Ondertussen kletste het ridderlichaam hijgend en zwetend tegen mijn billen.

Als een ridder te paard, bereed hij, heen en weer deinend, mijn kont. Weer voelde ik dat lekkere gevoel mijn gleuf in stromen. Ondertussen sloeg zijn eikel wild tegen mijn slotgracht. Zijn eikel klopte heftig. Toen spoten duizenden riddertjes de burcht in. Ik hijgde en kreunde, toen ik het warme vocht naar binnen voelde gaan.

Nog een paar keer schokte zijn eikel, waarna het zaad mijn lichaam uitvloeide.

Mijn kutje was nog wel gespannen. Even dacht ik mijn hand ter massage te gebruiken. Ik besloot echter niets te doen en te wachtten op een volgend moment.

Zo voelde ik Johan, die als de leeuw Richard op me was geklommen, er als slak Simon weer uit glijden.

“Ik heb nu een kruis van verdienste”, grapte ik.

Lief kuste hij me.

Ik had de behoefte zijn voorkeur te toetsen

“Hielden ridders vroeger ook niet vaak een orgie?”.

Hij keek me diep in de ogen, zij niets, maar kuste me intens.

Zijn zwaard voelde ik weer omhoog komen. Ik wist genoeg.