Voor het verhaal begint, wilde ik nog wat kwijt. Ik ben de mensen die gereageerd hebben op het vorige deel en die mij gemaild hebben bedanken. Ik veel reacties herkende ik hetzelfde probleem. Het is leuk om te zien dat sommigen een voorkeur hebben voor Mirjam en anderen voor Melissa. Begrijpelijk ook. Een punt waar ik ook klem mee zit in het verhaal.

Maar dat komt ook door het volgende:

Misschien is het niet voor iedereen even interessant, maar met name de relaties in het verhaal, lang of kort, zijn gebaseerd op waarheden. En met name de relatie tussen Darren en Mirjam, is iets waar ik haast niets voor hoef bij te verzinnen. Ik begrijp ook dat dit soms lastig lezen is, en dat jullie aangeven dat het zelfs irritant en vervelend is hoe het verloopt, laat mij zien dat ik het op een goeie manier heb verwoord. Dit was ook heel vaak heel lastig leven, en wilde dat uitdrukken. Een reden waarom ik hier over blijf schrijven, en wel vaker in mijn verhalen zo'n verhouding gebruik, is omdat het ook helpt. Mij persoonlijk.

Daarnaast wil ik zo goed als mogelijk een echte schrijver nabootsen en een zo'n compleet mogelijk verhaal leveren. Er is in het verhaal ongeveer een halfjaar voorbij gegaan. Soms vloog de tijd, en soms vertelde ik het dag voor dag. Het liefst zou ik het uur voor uur vertellen, en alle aspecten uitgebreider aan bod laten komen. Maar ik begrijp dat dat niet gaat. Al vanaf deel 1 gooide ik lijntjes uit, en vroeg of laat zullen die ingehaald worden, mits het verhaal het toelaat. Met name voor de gedeeltes die ik verzin, laat ik een hoop op toeval berusten. Soms om er gewoon even een andere draai aan te geven. En met name als ik personages beschrijf waarvan ik niet zeker weet hoe ze zouden reageren als het echt zou gebeuren, laat ik het over aan het lot. Soms gebeurt dan niet wat dan het meest voor de hand zou liggen op een site als Opwindend.Net, maar maakt het voor mij zelf wel boeiender om door te schrijven. Ik hou van realisme en probeer dat ook zoveel mogelijk uit te werken. Zeker in een verhaal als deze, waarin de waarheid zo dicht aan de oppervlakte ligt. Ook probeer ik het zo ver te krijgen dat we op een gegeven moment zo ver in het verhaal zijn, dat Darren ook daadwerkelijk volwassen is. Het aantal personage ligt al vast. Ongeveer 80 personages waarbij sommige hun entree pas later in het verhaal maken en waarbij een hoop ook eventueel een rentree kunnen maken. Dat kan inderdaad warrig overkomen, soms heb ik daar ook zelf last van. Dan wordt het meer denken en rekening houden met, dan ook daadwerkelijk schrijven. Iets waar ik nog aan moet werken.

Porno is porno, en dat gaat komen ook. Of niet. Nee, jawel. Maar gewoon seks om de seks heeft mij nooit getrokken. Andere verhalen van mij, hebben dat wel, en dat kan ook leuk zijn, en soms voor mij als schrijver ook even nodig om af te reageren. Maar er is natuurlijk zo veel meer dan gewoon seks. En ik hoop dat ik dat kan overbrengen zonder het perspectief van het verhaal verloren te laten gaan. Dit blijft een seksverhaal, met hele hoop losse eindjes nog, die allemaal uitgewerkt kunnen worden.

Nogmaals bedankt, dat jullie als publiek en kritische noot willen fungeren voor mijn hobby.

Ik ben een hele slechte lezer, en wat betreft spellingfouten, mogen jullie best letterlijk de zin er bij pakken en die aanwijzen.

-

Chasse Patate 9.

Ik had een nieuw meisje leren kennen. In de tweede week van m’n vakantie. Haar naam was Isabella en ze bleek vaste klant te zijn bij Piet. Het was dat ze een keer aan Aafke had gevraagd of ik een vriendinnetje had, dat ik haar leerde kennen. Ze kwam echt elke dag. En ze was me meteen al opgevallen. De eerste keer dat ik haar zag was ze met Mandy samen. Dat meisje wat op de kamer lag met Dani en Jaden in Norville. En ze bleek ook bij ons op school te zitten. Dat vroeg ze me ook als eerste. Iets wat ze overigens al wist. ,,Ja, Mandy zei het al.’’ Zei ze dan lief. ,,Kan je er bij komen zitten?’’ vroeg ze me toen ook nog. Ik keek een beetje beteuterd achterom naar Aafke die glimlachte en al knikte. ,,Zo druk is het nu toch niet.’’ Zei Aafke me dan en leek het alleen maar leuk te vinden. En toen zat ik daar opeens. ,,Normaal gesproken ben ik niet zo snel hoor, maar Mandy zei me dat je nogal een stil type bent, en je had nog niets tegen me gezegd na die paar dagen dat ik al kom.’’ Begon ze toen wat verlegen terwijl ik nog plaats moest nemen. ,,Nee, klopt. Ik praat nooit zo veel.’’ Zei ik haar dan ook en bleef in het vervolg ook stil. Die eerste keer was ze met Mandy. Maar daarna altijd alleen. En dan zat ze voor het raam in de zon mooi te wezen. En ik dacht ook dat het een grapje was eerst. Ze was prachtig. Ze had rood haar. Lang en stijl rood haar. Een slank figuurtje en mooie blauwe ogen. ,,Soms in m’n Nederlands nog niet helemaal hoor, dus dan moet je het maar zeggen.’’ Was het tweede wat ze toen tegen me zei. Misschien omdat ik maar niets terug gezegd had nog. ,,Oh, waar kom je vandaan dan?’’ Was dan natuurlijk wel het logische om te vragen. ,,Spanje.’’ Zei ze snel. ,,Oh, wat leuk.’’ Zei ik dan maar. Maar ze sprak misschien beter Nederlands dan ik zelf. Ondertussen voelde ik me goed in de gaten gehouden worden door Aafke en Piet die ademloos mee zaten te loeren naar hoe ik hier een beetje mezelf voor schut aan het zetten was. ,,Mandy dacht dat je misschien wel een match voor me was. En toen dacht ik, ja, waarom niet.’’ Zei ze niet veel later. Was gedurfd van haar. En van Mandy. ,,Ik ken Mandy eigenlijk niet zo goed. Maar dat is wel lief van haar.’’ Bracht ik toen wat doods uit. Ze wreef even over haar arm en keek toen wat akelig verveeld weg. ,,Zo gedurfd als jij, ben ik zeker niet.’’ Zei ik haar toen snel. ,,Ik ben hier ook echt niet goed in.’’ Glimlachte ik ook snel naar haar om mezelf te redden. ,,dat geeft niet.’’ Zei ze dan. ,,Het is ook brutaal van me.’’ Ging ze door. Dat was het zeker. ,,Ik ben eigenlijk nog nooit zo assertief benaderd.’’ Begon ik toen gelijk al wat duidelijker te spreken. ,,Ja, ik weet het. Wanhopig he?’’ lachte ze toen wat flauw, maar ik zag ook dat ze zich een beetje schaamde. ,,Ze zei me dat je niet echt een vriendin hebt maar wel eens iemand ontmoet, niet waar?’’ Mandy had zeker het 1 en ander onthouden van dat korte momentje dat ze me wat gevraagd had toen. ,,Ja…’’ zei ik toen wat beschamend. ,,Ik… Dit alles is erg nieuw voor me, en ik weet nog niet wat goed voor me is, zeg maar…’’ kwam er heel moeilijk uit m’n strot. ,,Perfect.’’ Zei ze dan. ,,Ik ben ook echt niet op zoek naar iets vast, maar wil gewoon eens een keer op stap of zo. Als je wilt?’’ Begon ze goed, maar eindigde ze verlegen. ,,Ja, natuurlijk.’’ Zei ik snel. En met in het achterhoofd Mirjam weer eens te kunnen vertellen dat ik op date was met een meisje, waar ze verder niets over mocht weten, wisselde ik m’n nummer met deze Isabella uit. Het ging lekker met me. Ik werd als een overwinnaar onthaald door Aafke en Piet daarna wat ook echt geweldig was. Voelde me deel van de familie hier. Wat Aafke betreft stak dat wel een beetje, omdat ik hoopte haar ooit ook nog eens voor me te winnen. Maar zij zag me absoluut niet voor zoiets aan. Dus dan maar Isabella. Heerlijk om dan gelijk met zo’n verliefd gevoel rond te lopen.

En het weekend erop spraken we ook echt af. Ik weet niet zo goed waarom ik hier behoefte aan had, maar de rest liet ook erg weinig van zich horen. En dan doelde ik op Melissa, Mirjam en Patricia met name. Het waren allemaal valse beloftes wat hoorde bij hun leeftijd en hun manier van denken. Dacht ik dan maar. Isabella was namelijk al 19. Ja, echt oud. Supergaaf. En ze haalde me op met haar auto. Echt waar. Een oude Renault Clio. En ik voelde me enigszins een klein jongetje zo naast haar, maar had daarnaast ook wel echt m’n best gedaan om volwassen over te komen. ,,Hier heb iets voor je.’’ Zei ik nadat ik wat nerveus naast haar was gaan zitten, en haalde uit m’n borstzak van m’n jas een klein roosje. Geen echte. Maar dat gaf niet. ,,Gaat langer mee zo.’’ Zei ik dan voorzichtig terwijl ze verbaast had toe gekeken naar deze geste. ,,Ah, zo lief.’’ Zei ze dan en ze keek me ook even vertederend aan. ,,Ja?’’ vroeg ik dan nog… ,,ja, echt.’’ Zei ze dan en ze boog voorover en gaf me een kus op m’n wang. Ik kreeg het benauwd en liep meteen rood aan. Ze glimlachte er om en reed ons toen richting het bowlingcentrum, waar we een baantje hadden gereserveerd voor een uur. Dit was misschien wel voor het eerst dat ik echt uit was met een meisje alleen. Een date. En daarom vertel ik dit ook. Want dit was ontzettend belangrijk voor me. Ik groeide in m’n rol als de iets jongere van de 2 die best wel charmant kon zijn op de juiste manieren. Maar ook weer niet overdreven of zo. Gewoon leuk probeerde ik te zijn. En ik genoot van de aandacht die je elkaar kan geven als je samen een activiteit onderneemt. Zoals ze opsprong met haar armen tegen haar borst aan, als ze een strike gooide, wat ze vaker deed dan ik, was gewoon magisch op de 1 of andere manier. ,,Je laat me niet winnen, toch?’’ vroeg ze me dan plagend. ,,Ik wou dat ik zo goed was dat ik je kon laten winnen…’’ lachte ik dan bescheiden, en scoorde daar duidelijk punten mee. Ze was niet de langste en niet de kortste. Een stukje korter dan mij wel. Het was buiten koud en ze had zich ook goed aangekleed. Hier binnen een mooi wit jurkje met wat glinsters hier en daar en voor buiten een crèmekleurige overall zonder mouwen. Toch wel gewaagd voor dit weer, maar we waren dan ook met de auto. Haar benen waren namelijk verder helemaal bloot. En wat waren haar benen ook ontzettend mooi… ik had moeite me bij het spel te houden zo nu en dan en duidelijk was dat ze er duidelijk voor gekozen had haar zo bloot te geven omdat ze zo mooi was. Ze had wel dat zelfvertrouwen. Zeker als zij voorover boog om een bal te pakken, wat ze ogenschijnlijk onschuldig deed, fixeerde mijn blik zich op 1 punt. Haar billen werden dan echt nog maar net bedekt voor haar strakke korte jurkje wat dan ietsjes omhoog kroop. En ik vond het opvallend, wat ze gedroeg zich helemaal niet zo uitdagend als ze zich kleedde, als je begrijpt wat ik bedoel. En dat vond ik erg fijn aan haar. Ze probeerde mij ook niet overmatig te versieren, en zo werd het gewoon leuk. Ik keek natuurlijk wel uit dat ik niet te vriendelijk voor haar overkwam en gaf haar hier en daar ook een glimlach en een complimentje. En zo hadden we een leuke date. En ik had geen idee dat daten ook zo leuk kon zijn. Natuurlijk moet je het treffen, maar ik trof het deze keer. Ik was nooit zo van de Tinder, en ook nu nog niet. Maar ik moet zeggen dat ik wel twijfelde eens te kijken of dat misschien wel wat was. Gewoon makkelijk dates proberen te vinden. Daarnaast dacht ik me in, misschien wel Jada te vragen voor een date. Al was het maar om te proberen. Ook iemand die wat verder weg stond. Maar ik vroeg haar helemaal niets in het vervolg. Zo was ik dan ook…

Maar er was een probleem. De maandag hadden we nog vrij. Een studiedag. En de dinsdag had ik met haar afgesproken even elkaar op te zoeken in de pauze. Ze was zo eerlijk geweest mij te vertellen dat ze het lastig vond dat ik jonger was en op de HAVO zat. Met name haar ouders zouden er een probleem mee hebben en ook was ze bang dat haar klasgenootjes er vervelende opmerkingen over zouden maken. Het kon allemaal natuurlijk. En dus zouden we elkaar opzoeken om eens te zien hoe ze zouden reageren. Het feit dat ze hiermee akkoord ging, want het was mijn idee, gaf me goede moed na onze eerste date dat er misschien wel een vervolg aan kon worden gegeven. Persoonlijk vond ik dit stigma waardeloos en twijfelde ik er ook even aan of ik hier wel aan moest beginnen. Ik was zelf veel ruimdenkender wat dit betreft, en kon me ook nooit voorstellen dat dit ooit een probleem kon zijn. Maar zij had het eerste nog vrij, en ik de eerste 2uur gym. Gym was natuurlijk weer ouderwets een feestje. Maar ook een stuk lastiger geworden. Nog voor de les in de hal werd ik opgezocht door Melissa. ,,Hey, daar ben je.’’ Zei ze dan alsof ze me al tijden aan het zoeken was en ze gaf me een knuffel. ,,Miste je al.’’ Zei ze dan lief. En door haar, en haar lichaam, geknuffeld te worden was nog altijd geweldig. ,,Nou, je liet ook niets van je horen.’’ Zei ik haar dan wat verwijtend. ,,Pff, jij ook niet hoor.’’ Zei ze dan gelijk net zo kinderachtig terug. We lachten er vervolgens maar even om en ook Patricia kwam even kijken. ,,Dachten misschien deze week nog af te spreken met z’n drieën. Als je wilt hoor…’’ Vroeg ze me zowaar wat nerveus. Mede doordat om ons heen gewoon mensen liepen en stonden die zomaar het verkeerde idee konden krijgen. Of in mijn geval het juiste idee. ,,Ja, natuurlijk.’’ Zei ik zowaar zelfverzekerd. Ze pakte m’n hand en knipoogde naar Patricia. ,,Maar jullie eerst een keertje samen, toch?’’ vroeg ze dan aan Patricia, die minstens zo nerveus was. ,,Ook leuk.’’ Zei ik haar dan met een gulle glimlach en voelde me weer helemaal het mannetje. Met gym zochten ze me ook op. levensgevaarlijk. ,,Jullie maken me zo geil.’’ Zei ik ze dan ook om ze te waarschuwen, al zei ik het wel op een uitnodigende manier. Patricia nam nog afstand ook terwijl Melissa zich alleen maar dichter op me bleef bewegen. Verschil moest er wezen. We deden op het einde nog een potje voetbal waar we niet bij elkaar in het team zaten. En dus besloot ze de gehele wedstrijd mij te dekken. En kort ook. En dat was nodig ook. Zo vaak stootte ze dan met haar strakke kontje tegen m’n kruis aan, die ik nog met moeite kon verbergen door de halve wedstrijd gekeerd naar de hoek te staan. Echt om te schamen, en was blij dat ik even kon zitten en kon doen alsof ik ontzettend moe was, toen de klas zich al naar de kleedkamers begaf. En dan net toen Melissa me een duivelse glimlach gaf en me alleen liet, zag Mirjam natuurlijk haar kans schoon die de gehele les jaloers had toegekeken van een afstandje hoe close ik en Melissa wel niet waren. Want hoe close ik en Melissa ook mochten wezen, ik had nog altijd oog voor haar. Ook in dit soort situaties. En had haar dan ook de afgelopen 2 lesuren zich dood zien ergeren samen met Jermo. Melissa kon zich best wel aanstellen en extra klef doen zodat iedereen dat ziet. Vond ik dan niet erg natuurlijk. ,,Hey, hoe gaat het?’’ Was echter alles wat Mirjam me rustig vroeg. Zacht en lief. Zoals ik haar het liefst zag. ,,Goed hoor.’’ zei ik haar dan. Ik had het idee gekregen dat nu zij weer ‘single’ was, ze me minder zag staan. En nadat ik haar vroeg hoe het maar ging en ze hetzelfde antwoord had gegeven, zeiden we elkaar niets meer. ,,Kunnen we een keer praten?’’ Vroeg ze me nog net op tijd, toen ik haar zei me maar even om te kleden. Ik weet niet hoe het mogelijk was, maar zoals zij me altijd geil kon maken door gewoon aanwezig te zijn, was onze verhouding nu zo verstoord dat ze me juist hielp m’n stijve te lozen op de niet lekkere manier. De makkelijke manier. ,,Zoals laatst?’’ vroeg ik haar dan ook een beetje om lastig te wezen. ,,Nee, niet zoals laatst. Gewoon samen. Als we alleen zijn.’’ Zei ze toen gelijk al. Ik knikte. Alweer. Zomaar. Omdat ik weer van alles zag gebeuren wat ik wilde dat zou moeten gebeuren. En dan 5 minuten later in de aula was ik haar alweer vergeten. Ik stond hand in hand met Melissa, wat niet raar was omdat de klas ons nog altijd een beetje als een stelletje zag, en terwijl ik lachte om iemands grap, keek ik opeens in de grote ongelovige ogen van Isabella. Kut… ik was onze afspraak vergeten. Ik wilde m’n hand los rukken uit die van Melissa maar dat kon ik al helemaal niet maken. Niemand zag Isabelle ook. Ze stond daar maar zielig voor een momentje, liet haar hoofd zakken, en wandelde gehaast de andere kant op. Wat een klootzak was ik toch.

Maar ze wist dit. Toch min of meer dan. Maar ik voelde me zo slecht. Zo schuldig. En zat ook een beetje rot in de klas, terwijl Melissa naast me zat en helemaal vrolijk was. Ze leek zo blij me weer te zien en dan dacht ik toch weer dom te wezen niet zelf wat meer uit te reiken naar haar. Eerder dan, bedoel ik. Als ik niet zo van het afwachtende was, had het heel anders kunnen gaan. Het was wat dit betreft dan ook hetzelfde verhaaltje als met mij en Mirjam vier jaar terug. Wat minder intens natuurlijk, en sindsdien ben ik ook een heel eind gekomen, maar echt makkelijk maakte ik het me nog niet altijd. Melissa had zo haar eigen dingen aan het hoofd. In de grote pauze vroeg ze me mee te lopen naar het park. ,,Er zit me wat dwars.’’ Zo zei ze me. En in de kou, en helemaal alleen liepen we even later door het parkje niet ver van school. ,,Kijk, het zit zo. Ik gun Patricia echt alles. En elke keer dat ze me zegt dat ze jou zo leuk vind, voel ik me rot.’’ Begon ze toen uit het niets nadat ze zich midden op het pad tussen de hoge bomen voor me gedraaid had. Ze keek er wat moeilijk bij, maar ze kon tegelijkertijd ook een lach niet onderdrukken. Alsof ze het leuk vond dat zij aan het langste eind trok. ,,Okay.’’ Zei ik dan aanvankelijk alleen. ,,En ik gun haar ook wel een jongen als jou. Maar niet jij. Snap je?’’ Ging ze snel verder. ,,Ik begrijp het.’’ Zei ik dan alleen en ze keek me opgelucht aan. ,,Dat is dan geregeld.’’ En vrolijk haalde ze haar schouders op en gaf ze me een knuffel. Maar zo makkelijk kwam ze er natuurlijk niet vanaf. ,,Maar wacht. Want je wilt me dus eigenlijk niet delen, toch?’’ Vroeg ik haar en ze knikte meteen. ,,Nee, vind ik nogal moeilijk. Of nee, wel delen, maar niet weg geven.’’ Zei ze me toen, en toen was het even niet zo duidelijk meer. ,,Kijk, als ik er bij ben, vind ik het prima.’’ Verklaarde ze dan. Altijd leuk om te horen. ,,En andersom dan?’’ vroeg ik haar. ,,Hoe bedoel je?’’ vroeg zij dan snel. ,,Nou, misschien vind ik het ook alleen goed als ik er bij ben als jullie samen dingen doen.’’ Zei ik toen wat pedant. Ze schoot toen hard in de lach. ,,Ja, natuurlijk joh.’’ En ze nam me niet serieus. ,,Ja, werkt 2 kanten op natuurlijk.’’ Ging ik dan nonchalant door. Had niets te verliezen. ,,Je meent het?’’ vroeg ze daarna toch ook wat meer geschrokken toen ze doorhad dat ik het inderdaad meende. ,,Oh…’’ Kwam er dan enkel nog uit. ,,Maar dat is anders. Zij is m’n beste vriendin…’’ Jammerde ze dan zachtjes. ,,Misschien kunnen zij en ik ook wel hele goeie vrienden worden?’’ Bracht ik dan op, waarop ze weer moest lachen. ,,Wil je geen seks met haar dan?’’ vroeg ze een beetje vervreemd. ,,Nou, niet perse hoor. Alleen als zij het zou willen, zou ik het overwegen eerst.’’ Zei ik dan alsof ik zo’n perfecte gentleman was. en ze schoot dan ook weer in de lach. ,,Tuurlijk, joh.’’ Zei ze dan en ze geloofde me niet helemaal nog. Mocht ze best zeggen, maar dat veranderde verder niets. ,,Kan ik niet iets extra’s doen dan om haar gemis te compenseren?’’ vroeg ze me voorzichtig daarna. Ik maakte eigenlijk nog een soort grapje en ik dacht zij ook, maar nu werd het interessant. ,,Zoals?’’ vroeg ik haar dan ook nieuwsgierig. ,,Nou, je vaker pijpen.’’ Zei ze dan nog zachter. ,,Nu?’’ vroeg ik dan wat gemeen en ook weer grappig bedoeld. ,,Ja hoor. Is goed.’’ Zei ze dan ook nog zo maar. Maar ik twijfelde. ,,Het gaat me echt niet hier om hoor.’’ zei ik haar en realiseerde me toen pas dat ze me aangeboden had me hier in het park een blowjob te geven… Maar ik had het al gezegd. ,,Wat dan wel?’’ Vroeg ze toen nog een beetje dommig ook. En ik zuchtte ook even geërgerd. ,,Weet je? Die keren dat we samen zijn geweest zonden seks. Wat 9 van de 10 keer zo is geweest? Vond je dat niet fijn?’’ Vroeg ik haar wat dringend, maar behield m’n rust. ,,Ja, natuurlijk wel.’’ zei ze dan zachtjes. ,,Maar, ik dacht…’’ ,,Je moet niet zoveel denken.’’ Zei ik dan snel, waardoor zij weer kon lachen. ,,Hoor wie het zegt.’’ En ik draaide met m’n ogen, al had ze wel gelijk. ,,Als jij zou pakken wat je wilt, heb je geen problemen meer. Weet je dat?’’ zei ze me toen resoluut en een beetje uit het niets. Ze liep me voorbij, en ik liet haar woorden nog een keer door m’n hoofd gaan. ,,Kom je?’’ Vroeg ze dan, en ze nam me weer mee naar school. ,,Meende je dat?’’ Vroeg ik haar nog wel. Ze keek me enkel opgetogen aan met een grote glimlach en duwde haar hoofd tegen m’n schouder aan terwijl ze m’n arm pakte en we verliefd richting school liepen.

Isabella negeerde me overigens na deze dag. Vond ik wat flauw, maar ergens begreep ik het misschien ook wel. Ze had het waarschijnlijk toch niet zien aankomen. Ook omdat onze date zo leuk was misschien. ik had beter moeten weten. Maar ja, ik had zo vaak beter moeten weten al. En misschien wist ik nu ook wel beter. Het waren de laatste woorden van Melissa in het park die maar door m’n hoofd bleven gaan. Gewoon pakken wat ik wilde. En wat wilde ik dan? ja, geen idee. Maar ik wist wel ongeveer wat ik wilde. Ik had al die losse eindjes bij al die meisjes. En dat wilde ik in ieder geval niet. Ik wilde zonder onduidelijkheden leven. Op de donderdag waren we wat vroeger klaar omdat er wat lessen uitvielen. Ik had Melissa eerder al gevraagd een keertje samen op te trekken. Nog een keer. En nog voordat ik dat eventueel met Patricia zou doen, was mijn idee. Ze zei me dat haar ouders allebei tot laat zouden werken vandaag en nodigde me zelfs uit bij haar thuis. Een uitnodiging waar ik graag op in ging. En ik had lekker romantisch met haar de bus kunnen pakken, maar dacht praktisch te wezen door maar te gaan fietsen. We deden er bijna even snel over namelijk, en naar huis fietste ik liever. Het maakte haar denk ik niet heel veel uit nog. Ik was er ook eerder dan haar, en wachtte geduldig totdat ze even later aan kwam gelopen vanaf de bushalte iets verderop. ,,Alles wel goed toch?’’ Vroeg ze me wel nog voordat ze de sleutel in het slot stak. ,,Ja, zeker wel. Wilde gewoon met je praten weer.’’ Zei ik haar dan met een glimlach. ,,Nou, goed dan.’’ lachte ze lief terug en liet me binnen. ,,Ben die kou zo zat.’’ Zei ze dan eerst nog en zette de waterkoker in de grote keuken aan. ,,Kijk niet zo ernstig.’’ Zei ze me dan snel. Maar ik was wat gespannen. ,,Sorry.’’ Zei ik dan maar alleen en wachtte af totdat ze naast me kwam zitten op de bank. Ondertussen keek ik naar elke beweging die ze maakte en hoe ze rondliep en haar lange blonde haren nog even kamde al wandelende en wachtende totdat het water kookte. Om dan met 2 glaasjes thee te komen. En dus zat ze dan uiteindelijk naast me. ,,Vertel, wat wil je kwijt? Zo ken ik je helemaal niet.’’ Zei ze dan lief en nam een slokje. ,,Ik heb seks met Mirjam gehad.’’ Zei ik haar toen zomaar. Ze liet haar thee bijna vallen en keek me ook echt geschrokken aan. ,,Wat, waarom?’’ vroeg ze dan nog verbijsterd. ,,Ja…’’ wist ik dan alleen nog uit te brengen. ,,Omdat ik dat wilde.’’ Zei ik haar toen toch. ,,Al zo lang.’’ En ik keek weg. Ik hoorde haar even zachtjes snuiven en keek snel naar haar op om te zien dat haar ogen waterig waren. Dat had ik echt helemaal niet verwacht. Ze wist toch hoe ik over Mirjam dacht en dat ik haar regelmatig nog zag. Of niet? ,,Ik… uh… ben zo terug.’’ Zei ze dan en ze stond op en liep snel naar boven toe. Niet waar ik op gehoopt had. Nee, ik had gehoopt hier te komen en eerlijk te zijn en te hopen dat dat gewaardeerd werd en we als 1 grote lekkere… ja, geen familie, maar, nou… dat ik zo uit de verf kwam dat iedereen het prima vond dat ik seks had met iedereen. Hmm, nu ik het zo nog eens bedenk na het zien van Melissa’s reactie, klonk het wel heel dom. Maar ik had geen idee dat ze zo zou reageren. Ik had hier verdomme nog met haar in bad gelegen niet zo lang geleden waar ze me had klaar gepijpt in het bijzijn van haar beste vriendin, die haar op haar beurt had klaar gevingerd…

Maar niet veel later al hoorde ik haar van de trap aflopen. Heel langzaam. Ik hoorde haar een keer diep ademhalen voordat ze de gang uit kwam. Ze had het er denk ik best moeilijk mee nog. Maar eenmaal in de deur dacht ik anders over haar. Daar stond ze dan. Haar haren mooi en wild naar achteren gekamd en ze droeg niet meer dan een mooie witte bh en een bijpassende slip. Wit met kant en vormpjes er in. Wat had dit nou weer te betekenen? Maar ik had m’n bek vol tanden en kon het haar niet vragen. Ze oogde heel nerveus. ,,Ik wil zo graag seks met je.’’ Fluisterde ze toen zomaar. ,,En dan kies je voor die slet die je elke keer maar pijn doet.’’ Ging ze dan ook nog door. Ze had duidelijk haar moed gevonden. Ze kwam op me afgelopen. ,,Je had maar even moeten wachten. Ik ben begonnen met de pil.’’ Zei ze me daarna. ,,Maar daar gaat het toch helemaal niet om.’’ Zei ik haar toen wel. Ze kwam voor me staan en keek op me neer. Ik slikte en keek naar haar slanke blote benen. Haar maagdelijke bedekte kruis, en haar platte buik die hogerop overging in haar grote borsten die zo mooi rond vorm werden gegeven door die waanzinnige bh. ,,Ik kan je echt alles geven.’’ Fluisterde ze. Maar ze keek bijna duivels naar me. Ik wist niet of ze nu boos was of gewoon geil, of erg verdrietig, of wat dan ook. Maar ze wist het zelf misschien ook wel niet. ,,Melissa, stop.’’ Zei ik haar dan. ,,Dit is niet waarom ik je dit zeg. Dat snap je wel, toch?’’ vroeg ik haar dan. ,,Hoe kan je haar nou boven mij verkiezen??’’ Vroeg ze me toen meteen al en nu klonk ze wel kwaad. Ik keek schuldig weg, en voelde haar hand toen op m’n hoofd en ze vergreep zich even kort maar fel aan m’n haar. Ze liet me opkijken. Ze had ook kunnen uithalen. ,,Ik was bereid je naar bed te laten gaan met m’n beste vriendin. Ik wilde je ALLES geven. Wat en waar en wanneer…! Maakte me niet eens uit…’’ Oh, ze haatte me toch wel een beetje nu, denk ik… ,,En ik jou ook.’’ Zei ik haar toen toch nog rustig. En ik was ook rustig. Ik begreep haar reactie wel. Maar dat wilde niet zeggen dat m’n eigen doel vergeten was. ,,Maar niet jou alleen.’’ Zei ik haar daarna en slikte even. Ze schudde met haar hoofd. ,,Je bent… net als alle anderen.’’ Ze liet me los en liet haar schouders ontredderd zakken. ,,Dat weet ik niet.’’ Zei ik haar dan nog daarop, maar dat hoorde ze denk ik niet eens meer. En toen stond ik op. Ik twijfelde. Ik liep naar de achterdeur en keek even de tuin in. Ik moest het gewoon doen. Doen waarvoor ik gekomen was. Zij stond daar maar. Doods. Alsof ik haar wat aangedaan had. Maar ik zou haar nog wat aan moeten doen, als het aan mij lag. Ik verzamelde al m’n moed en liep op haar af. Ik ging achter haar staan en legde m’n handen op haar schouders. ,,nee, laat me los.’’ Zei ze toen snel en liet haar hoofd troosteloos wegzakken. Ik legde m’n armen wat lager op haar bovenarmen en hield haar vast. Ik trok haar tegen me aan. ,,Wat nou als ik pak wat ik zou willen?’’ fluisterde ik zachtjes naar haar. Het bleef heel even stil. ,,Ik haat je.’’ Kwam er toen heel duidelijk uit haar. Ze trilde helemaal. Maar ik werd ook kwaad. Al wist ik niet waarom. Jawel, ik kreeg m’n zin niet. ,,Laat me los.’’ Zei ze dan weer. En ik liet m’n handen zakken. De twijfel was terug. Ik deed ook een stapje naar achteren. Dat ging niet zoals ik had gehoopt. Alweer niet. Nee, ik liet haar zelfs en fietste weer naar huis. Misschien stiekem ook wel aanvankelijk de reden om met de fiets te gaan. Deed er wel lang over, maar kon meteen weg. En Melissa had natuurlijk gewoon gelijk. Hoe kon ik Mirjam nu boven haar verkiezen. Ik wist het ook niet. Melissa was echt heel kwaad. ,,Hey, het is over, begrijp ik...’’ Ontving ik die avond nog van Patricia, en merkte dat zij ook een beetje boos was, of ten minste teleurgesteld. ,,Oh, godver…’’ Mompelde ik dan zachtjes terwijl ik het las. 2 vliegen in 1 klap. Verloren.

,,Wat is er?’’ werd me gevraagd. Ik zat in de kroeg met Bas en Maarten en zei ze enkel dat Melissa een ander had. ,,Ja, logisch man. Die is veel te knap voor je.’’ Was het enige wat ze konden zeggen. aardig van ze… Ondertussen zaten ik en Bas ons al te verheugen op heel iemand anders. We hadden het er nauwelijks over gehad nog. We hadden maar 1 ding afgesproken. En dat was dat Maarten het niet mocht weten. Hij had een relatie en had ons laatst nog verteld hoe fijn zijn kerst was geweest met haar en haar familie. Dus Maarten moest buiten schot blijven als Cindy weer wat had verzonnen. En daarnaast, en zo dacht ik dan, maar ik wist zeker Bas ook, was het al vervelend genoeg om haar te delen met 1 vriend, laat staan 2. Als het nog zover zou komen hoor. Vanavond was het echt superdruk. En dat op donderdag. Ze had helemaal geen tijd voor ons. Desondanks waren ik en Bas zo stil en zo bezig met alles wat Cindy deed, dat Maarten toch vragen ging stellen. ,,Waarom kan elke vrouw niet zo zijn als Cindy?’’ vroeg ik hem dan lachend. ,,Een waar paradijs.’’ Merkte hij dan enkel op met die gedachten nu ook in zijn hoofd. Maar hij wist dus de helft nog niet eens. ,,Hey Darren, Jada had nog een paar keer naar je gevraagd. Hebben jullie wat of zo?’’ Vroeg hij toen maar, toen er verder niets meer gezegd werd. Het contact tussen mij en Jada was wat verwaterd, en dat leek me ook het beste. Maar om te horen dat ze nog wel aan Maarten naar me vroeg, was eigenlijk wel fijn. ,,Nee, niet echt. Vind haar wel leuk hoor. Maar probeerde dat eigenlijk af te kappen.’’ Zei ik hem dan eerlijk. ,,Okay, okay.’’ Zei hij dan rustig en zette zijn bierflesje terug aan zijn mond, en weer hadden we niets om over te praten. Vrouwen verpesten ook alles. Bas was helemaal geobsedeerd geraakt door Cindy en bij mij zaten andere vrouwen me dwars. Het was aardig hoor, van Maarten. Maar hij en Kristien hadden het goed samen. En ik wilde niet vervelend gaan doen om dan wel of niet achter Jada aan te gaan met een kans op dat ik het voor hem verpest, aangezien het gewoon een avondje was toen. Hij had geluk met zijn Kristien. Zo’n mooie vriendin zal hij nooit meer krijgen. En ik werd tegenwoordig tijdens m’n werk gewoon uit gevraagd door vreemde meisjes, dus had ik zijn connectie ook niet nodig hier voor. Maar de avond eindigde wel vroeg zo. We gingen allemaal naar huis. Bas kwam nog wel even vragen of het okay ging met me. Weer leek hij beter met mij te kunnen en te willen praten als Maarten er niet bij was. ,,Ja hoor.’’ Zei ik hem eerst nog rustig en knikte. ,,Hou het simpel.’’ Gaf hij me dan nog doelloos mee als advies en klopte me op m’n schouder. De zoveelste die het tegen me zei. Maar het gaf me wel een idee. Die nacht werkte ik door. Bijna de hele nacht. Het moest perfect zijn. Ik had een plan. Een laatste ultieme poging. En het resultaat zou bindend zijn. Ik was nog nooit zo gemotiveerd te zijn om m’n leven laten te veranderen, mocht het zo ver komen. Ik ging ze een brief schrijven. Mirjam en Melissa. En morgen zou ik die in hun kluisje stoppen en dan hoopte ik een antwoord te krijgen of niet.

De brief voor Mirjam was makkelijker en ging als volgt:

,,Lieve Mirjam,

Je kent me. Of dat denk je dan.

Maar je kent me helemaal niet. En daar kon jij niets aan doen.

Sinds de dag dat ik je leerde kennen was ik op slag verliefd op je. En sinds die dag kan ik niet meer helder denken met jou in de buurt en leefde ik een leugen.

Je wilde me als je beste vriend en dat deed ik maar al te graag. Alles om bij je te zijn.

Maar ik ben geen vriend van je. En jij geen vriendin van mij.

Je bent veel meer voor me. En nu je dit weet ben ik misschien wel veel minder voor jou.

Maar ik schrijf je dit omdat ik een keuze moet maken.

Ik heb je al vaker verteld dat ik dit niet trek. Maar je leek het nooit te snappen.

Het laatst halfjaar was beter en slechter dan ooit te voren. Nieuwe dieptepunten maar natuurlijk ook een paar geweldige hoogtepunten.

Maar nooit kwam er die balans waar ik zo naar op zoek was. Iets vredigs. En nu kan ik dit niet meer.

Ik zal je nooit vergeten. Ik wil je ook nooit vergeten. Maar ik moet je vragen hoe je mij nu nog ziet. Ik kan nooit meer een vriend voor je zijn. Dat wil ik niet.

En als jij dat prima vind dan is dat zo. Dan is dat prima. Maar als jij dit meer dan prima vind, vind ik het ook meer dan prima.

Ik bedoel dat als jij mij de kans wilt geven om te laten zien wat ik echt voor je voel en wat ik echt voor je kan zijn, ik niets liever doe dan dat. Bewijzen wat je voor me betekent. In woorden alleen kan ik dat niet uiten.

Maar begrijp me niet verkeerd. Een relatie zal er nooit in zitten. Daar ben ik te obsessief voor. Naar jou toe en naar de rest.

Want misschien op het moment dat je dit leest, leest iemand anders ook een brief die ik haar heb geschreven.

Ik weet dat het niet normaal is, maar ik moest het doen. Jij ziet niets in haar, en zij niets in jou. En toch zie ik in jullie beiden wat. Maar genoeg is genoeg. Geen leugens meer. Je weet dan ook al over wie ik het heb en hoe ik over haar denk.

Mocht je het nodig vinden nog wat van je te laten horen, dan zal dat niet zomaar meer gaan. M’n telefoon is onbereikbaar. Het moet anders. Maar je weet me vast en zeker wel te vinden zoals altijd.

Mocht je geen behoefte meer hebben om dit met mij voort te zetten, dan hoop ik dat je gelukkig word en dat je vind wat je zoekt.

Hoe dan ook hou ik ontzettend veel van je, en hoop ik dat je dat in ieder geval nooit vergeet. Er zal altijd iemand zijn die onmeetbaar veel van je houdt.

Liefs,

Darren.’’

Het was geen hoogstaande brief maar het kwam uit het diepste van m’n hart en m’n ziel. Het kwam er vlot uit, maar het deed ongelofelijk veel zeer om het ook daadwerkelijk op papier te zetten. Dan las ik het terug en besefte ik het me. Dit kon het laatste zijn wat ik haar zou zeggen. Ook kon het natuurlijk het begin zijn van een nieuw hoofdstuk in onze relatie, maar ik was eerder bang voor dat andere. Misschien moest ik nog wel wat uitleggen uit de brief. Ik wilde het liefst m’n telefoon in de gracht achter m’n huis gooien, namelijk. Was er zo klaar mee. Facebook, WhatsApp, Instagram… Wat moest ik er nog mee. Het was allemaal vals en ik werd er vaker ongelukkig van dan gelukkig. Ik werd gelukkig van op straat lopen of fietsen en zoekende naar mensen die nog in contact stonden met de echte wereld. Door er alleen al naar te kijken, werd ik gelukkig. En nu doelde ik dan niet op mooie meisjes. Want die waren vaak juist gekluisterd aan de telefoon. Nee, dan doelde ik meer op spelende kinderen of een oud stel wat nog hand in hand liep verloren in de wereld die veel sneller ging dan hun. Ik, Bas en Maarten konden al amper meer een normaal gesprek voeren. Ik werd ouder, maar gedroeg me nog als een ventje. Ik was ook nog een ventje. Maar er zat zo veel meer in de wereld dan alleen het schermpje van m’n telefoon of laptop. Ik schreef de bief met m’n hand. Deed er wel een paar keer over om m’n mooiste handschrift te geven en tekende tot slot op de andere kant van het blaadje haar nog. Dat hoefde ik niet te herhalen. Ik kon makkelijker en mooier tekenen dan dat ik kon schrijven. Ik had nog een stempel waarmee ik een zegel kon zetten met wat kaarsvet en dat leek me wel gepast. Ouderwets. Alternatief. Het was misschien wel het domste wat ik zou gaan doen, en als hun niet decreet zouden blijven kon ik gezien worden als het gekste ventje van school. Maar het was het waard. En dus schreef ik na deze brief ook de brief voor Melissa. Een andere brief natuurlijk. Eentje waar ik ook veel meer over twijfelde. Ik heb altijd gezegd dat het me eerst om het lichaam van Melissa ging. Om de seks zelfs. Maar dat niet meer zo. Ze was nog steeds mooi en lekker, en ik dacht ook wel aan seks natuurlijk, maar ik begon meer in haar te zien. Voorbij haar sluier van schoonheid zat gewoon een jong onzeker meisje wat ook nog eens harstikke lief kon zijn. Ik heb het laatste halfjaar meer aan haar gehad dan aan Mirjam. Als ik me dan toch zou afsluiten, dan verdiende zij op z’n minst ook een brief.

Ik kon niet zo oprecht zijn tegen haar. Puur omdat ik haar niet zo goed kende als Mirjam. Dus moest ik maar gewoon eerlijk zijn vanuit mezelf uitgaande:

,,Lieve Melissa,

Ik kan me niet voorstellen wat je van me moet denken. Maar ik kan me ook al een tijdje niets meer voorstellen bij wat ik van jou moet denken.

Je was het mooiste meisje van de klas. Een aantal jaar lang al.

Maar nu ben je dat niet meer. Je bent meer geworden voor me. Al weet ik niet wat.

Je weet meer over me, dan je misschien wilt toegeven. Dingen die je liever niet zou weten.

Je bent een stoute droom die waar is geworden.

Maar dat was niet genoeg. Ik ben gaan zien dat je meer was, en meer kan zijn. Zo veel meer.

Als iedereen naar jou kon kijken en kon zien wat ik zag, had je dat ook al lang al door.

Misschien denk je wel van; wat probeert die nu weer? Dat zou ik natuurlijk nog begrijpen ook. Er was de laatste tijd geen pijl op mijn koers meer te trekken. Maar nu weet ik wel wat ik doe.

Het is klaar. Ik trek dit niet langer. Je weet van mij en Mirjam. Al een tijdje ook. Het is begonnen met haar en het kan nu ook zomaar eindigen met haar.

Maar ik zal altijd van haar blijven houden zoals ik dat al die tijd al van haar heb blijven doen.

Ook ik dacht dat het misschien over zou gaan als ik met een meisje zo mooi, lief en geil als jou zou gaan. Maar dat gebeurde niet. Het werd alleen maar erger. Niet mijn verliefdheid op Mirjam. Maar mijn situatie.

Want ik werd ook verliefd op jou. En misschien is dat niet eerlijk want ik verdien dat helemaal niet.

Koortsachtig ben ik op zoek gegaan naar manieren om hier vanaf te komen. Zodat ik je niet aan het lijntje moest blijven houden. Toen ik er achter kwam dat Patricia een grotere rol speelde in jou leven dan ik dacht, zag ik mijn kans schoon en ging op zoek naar andere meisjes die mij misschien wel van Mirjam konden afhelpen. En ook van jou.

En begrijp me niet verkeerd, want verliefd zijn op jou is heerlijk. Maar na alles wat wij al hebben gedaan gaat het al wel verder dan een verliefdheid. En dus vind ik dat ik eerlijk moet zijn. Nog een laatste keer. Zeker als ik je niet kan geven, wat iemand zoals jij verdient.

Als je besluit het hier bij te laten, dan respecteer ik dat. Niet dat het dan makkelijk is, maar ik zal er vrede mee hebben. Dan is dat voor ons beiden beter.

Maar als jij denkt te kunnen leven met mijn situatie en denkwijze, dan weet je me ook te vinden.

Ik weet dat ik het zo niet makkelijker voor jou maak, maar voor mijzelf wel. Ik moet nu even aan mezelf denken. Ik zal niet meer bereikbaar zijn op afstand. Dat wil ik niet. Ik wil geen afstanden meer.’’

Ik had veel meer moeite met deze brief. Echt veel meer. Ik wist ook niet hoe ik de brief moest afsluiten. Voor m’n gevoel kon ik nog eeuwig door gaan met verwijten naar mezelf te maken met dat ik haar niet verdien en dat ze ook geen enkele verplichting moest ervaren naar mij toe. Ik zette haar, en Mirjam, toch een beetje voor een blok. Ik was dan wel eerlijk in m’n brief, maar echt eerlijk was deze actie van mij dan weer niet. Zij verdiende dit dan ook helemaal niet. Maar toch ging ik haar die brief sturen.

,,Het spijt me; voor deze brief en dat ik geen andere manier kon verzinnen.

Ik zal je nooit vergeten, en hopelijk hoeft dat ook niet. Je weet wie ik ben en wat ik wil. En pakken wat ik wil kan nu eenmaal niet. Ook dat weet je nu.

Liefs,

Darren’’

En zo geschiedde m’n brief aan Melissa. Het voelde veel meer als kletskoek. Dit kwam niet uit m’n hart. En ook dat wist ik nu. En dat is ook niet gek. Als je jaar in jaar uit verliefd bent op dit meisje wat je bijna elke dag ziet en je zo ontzettend goed kent, dan is het ook makkelijk om iets oprechts te schrijven in deze zin. Ik kon niet meer slapen van de spanning. Ik ging dit doen. Ik ging m’n leven omgooien. De volgende dag kwam Melissa me toch niet opzoeken en had ik alle tijd om na de bel even wat langer onopvallend bij de kluisjes rond te hangen en hun kluisjes op te zoeken en zeker te weten dat ze hem zouden zien vandaag. Daarna meldde ik me ziek. Ja, wat als ze in de eerste pauze het al zouden ontdekken… daar zat ik niet op te wachten. En desondanks dat ik thuis dan ook wel zat te zenuwen, was mijn telefoon al uit, en had ik opeens veel meer ruimte en vrijheid om lekker te doen waar ik zin in had. En of ze nu wel of niet antwoord zouden geven, zie ik dan vanzelf wel. En zo dacht ik meteen al resultaat te halen uit m’n actie. M'n doel was nog wat vaag misschien, maar in m'n hoofd zat het goed. Ik wist wat ik wilde.